ՀԻՒԱՆԳԱՆՈՑԻՆ
ՄԷՋ
ՊՈԻՏ՝Մ
ԵԻՆԱ%
ԱապիԱ
օդ
֊
ծ՛
ւչսւսչ
իւսւն–
մինակ
թողոլցեր
են , ըսաւ.
բԺ*Լ
էՈ(Լ\
երբ Լ՛՛եց
Ի^Ի՛՝
15
մաՀճակաչը
գրաւող
գին
աղաղակները
;
Ան մինակ
չկր վայրկեան
մը առաք սակայն
,
այլ
26
/^ի՚– փերքին
Հիւանգը
խնամող
երկւււ
աս
-
,ոիճանա
լոր
Հ իւանգասչաՀոլՀ
ին1. ր իրենղ
գործր
կր կատարէին
չափագիտական
չա րմուձեւե րով
,
այգ
ծերուկ
Հիւանղին
մ իղափամ փո ւչա ին
ներար–
կելով
՚^ԷԿ լիո՚րէն
աւելի
ղանագան
հեղուկ
գե
֊
ղեր
։
Շքախումրէն
նորլնհ
այ րմիչկ
մր
ոբ խօ
-
սիլբ գեռ
չատ
կր սիրէ անչուչտ
իր պետին
այգ
մեղմ
գան
ւլա տ ր հաղորդեց
հ իւանղապահուհ
իին ,
ան ալ թիթեռի
մր պէս
թռաւ
եւ
ի՞նչ
կր
պո–
րաս
I
լո է քիչ մ՛ը, աաե՛անր ղտար , ղուսպ
ղայ -
րութով
մր սաստեց
հիւանգր։
Կա՜յ-րի"
, ձ՚"յրԻ՛"՛
^ Հաղիւ
կրցաւ
պա
֊–
տասխանե
լ ալԼհերր,
ու չարունակեց
իր ողբա
-
ձայն
կաղկանձր
համաձայն
գաւի
խորութեան
,
մինչեւ
որ
թ ո յ լ տրուի
իրեն
արտաքս քսռլ ղ՛^
- II
ւա
րա–
մի՚րքե՚սն
յանղր
կամ
իր քրանղքին
տիղմր
: Իր
հեկեկանքն
ու տրտնքալիղ
հնհնոլքր
մերթ
բողր,
քի, յա^ախ
ղղքումի
ա րտա
յա յտ ո
լթե
անց
ձեւեր
կ՝սւոնեն կարծես
որոշ
անձի
մը ուղղուած
֊. Իր
Լլ.իտասարղոլթեան
արղեօ՞ք
. . .
Ես այս առտու
մտայ
այս սրահը,
թերեւս
ա–
աոր
համար
է որ մինակ
ես, աղգոլած
եմ
ամէ՛ն
տառասլաղփն
արտայայտութենէ
: Շուրի
բոլորը
տնաարրեր
են , եթէ
ոչ ինչպէս
կրցած
են
հան
-
ղուրմել
թ ի լ
18/,
անընդհաա
հաղէն
։ Այգիի
պա
-
հապան
րԱալիք
մարգ
մր եթէ
կայ,
ան ալ
այս
Հփւանղր
կրնայ
րլլալ։
Լարուած՝
հագի մամա
֊
ցոյց
մրն է, բայց
ալրուտծ
մամաղոյց
մր
որուն
ձայնր
այս չոր հագին
պէս
կր լսուի,
բայց
իր
սլաքները
չատոնց գագրած
են ճիչդ
մամր
ցոյց
աալէ
: Գործիք
մր որուն պիտակէն
միայն
կր
ղուչակոլի
իր դերի
կոչումր
:
Մարգր
անրնղհաա
եւ նոյնաձեւ
կր հտղայ
,
կ՚աչիատի
րան մր փոխել,
քանդել,
անանուն
հա~
ղոփմր,
ինչպէս
քարակոփր
իր փոքրիկ
աննչան
մուրճով
կր Լանայ
փւչբել
մայռր,
ա
րձագանգր՝
տա րածե լոփ
ձորին
մէք կողմնակի
ապաոամնե
–;
բու
կուրծքէն
խլելով
նոյն
ղիկգ՚ոբկի
քանդող՝
հնչիլնբ
:
–^Գիչերր
երկաբ
է, կ՝բոէ
թ ի լ
^ր, էին,
իէ–
^ ի
մամբ
2\էն վերք
հսկումի
լոյսր
կբ
մնայ
միայն,
միւս աչքերր
կբ կոլրնան
, կապար
լռու
թիւն
կբ տիրէ
:
՚ « Պարոն
18Հ5»
այլեւս
պիտի
չհաղւս՞յ
, կր
Հարցնեմ
փոլթոփ
եւ մաաաանք
: Նախ
բացաբձա֊
կապէս անտեղեակ
կր թուի
եւ նոբ
կ՝անգրաղաո~
նայ պարոն
^ր թէ հաղաղող
կայ այս պահուս
;
Ի՚՚՚յղ
գիչերր
բոլոր
թիւ֊երր
կր հագան,
կր
խօսին
ալ , ամէն
ոք բան
մբ ունի
բսելվւք : Ամ անք
կբ խնդան
, ուրիչներ
կուլան
կամ
կր
հայհոյեն
,
միչտ բացականերու
ուղղուած
• անծանօթ
մարղոց
Ոբոնք
իբենց
կարգին
թիւեր
են թերեւս
:
Գիչեբբ
երկար
է , կր կրկնէ
թիլ֊
^ր
1
ու խոր
տառապանքով
մ ր կբ գառնայ
աք կոգին : Ան իր ամբուլք
պատ
-
մութիւնր
արդէն
լրացուցած
էբ, երբ աոաուն
կա
նուխ կեղծ,
դլ՚ոի
մսլիտով
մբ բարեւեցի
Հ
՛Բու ունեցածդ
ոչինչ
է, գեռ
երէկ
թիւ
15
՚^ձ՛
մեկկւեցաւ,
երեւակայէ
որ գործողութենէն
հա
զիւ ազաաած
կր խնգար
նոյնիսկ
: Ան մեկնեցաւ
,
(ուրեմն
խնգումին
յաքոբգեց
հաղբ) : Տարբեր
է
իմ վիճակս,
գմբախաութիւն
զմբտխտութեաէէ
վրայ
•
Կր ծխէ՞ք,
կ՝րնգմիքեմ
իր ղաւերուն
խնա
յելու
համար
:
Բայց
ան կր չարունակէ
, տես
ձախ
ձեռքէս
երկու
մաա,
աքէս ցուցամատր
կորսնցնելէս
ի
վեր
այլեւս
չեմ ծխեր
: Այգ
ոչինչ,
քանի
մր
ամիս
աոաք
կողմնակի
հաչմանգամ
եղայ,
թէեւ
Հիմա
կրնամ
երբեւՈւ
չարմել,
եւ խոբհիլ
որ
քառասուն
՚ոարի
գիչեբբ
ցերեկին
խաոնեցի
բանի
մբ տիրա
նալու Համար
Հ
Զեմ
ուզեր սպիաակ
սարեակի
մը պէս
մինակ
մնալ,
կր ղառնամ
թ ի ւ
7ին եւ նոր
կ՝անղրազառ–
նամ որ պարոն
թիւ 1ր բացակայ
է : Պարռն
թ ի ւ
%բ
նիհար
ու խանծկռտած
աղայ
մրն է : Անոր
«բարե–
կտմ ութեան
սովո րութեամբ»
ծխիկ
մր կր
Հրամ–
՚յնեմ։
Ան ալ ոչ միայն
ծխող
չէ , այլ եւ
չարմոլ–
ձեւով
կբ հասկցնէ
թէ արգիլուած
է : Կր գզքամ
որ
ներս մտնելէ տոտք
զոնէ երկու
տասնեակ
մր
չկրցայ
չնչել։
Ի՞նչ գիտնամ
գալիքր,
գոնէ ծխե
լով
մեկնիմ։
կոփամարտիկի
արաաքինոփ
մէկր
սրահ
կր
մտնէ զփւետուր
ծանրութեան»
զասակաբգէն
: Ա ֊
մեբիկացի
Հաւ-գոզնեբուն
պէս
ձիւթ
կբ ծամէ
,
րայց փստաՀեցնեմ
որ բնաւ
չփ յարմարիր
իրեն։
Հետեւողներ
ալ ունի
Լւ / զարմանս
ինծի՝
կբ
սկսի
հիւանգներր
քննել։
Եբգում
բնելու
է
որ
ող ՐԱայ
թէ
րմիչկ
է, ղոնէ
ծամ
ոնբ
« ՈԻ՚ԼԵ%
ԵԻ ԳԱՆԶ
... »
ՊաաբաստոլԼցայ
: Գոց
Րրի
« Հայր մեբ»^՛ :
« Հաւ֊ատով լսււստւյվա(ւիլք»Հ^Տ/
քանի
մր
աուն
: ծ–
կե ղեցւո
յ
Գաւանանք
Հաւատամ
քին
փբայէե
անցա
յ մի քանի
Հեղ ; Նուիրապետական
կարզե
-
ԲԲ , տիրացու
, քաՀանա
յ , փարզ ապեա
, եպիսկո
-
պոս
, կաթողիկոսի
պէս
դ ի ա ե լիքնե
ր
մ տքիս
մէք
տպաւո
րեց
ի
յ
Ըսած
էին
ինծի։
Եկեզեցւոյ
վարչութեան
ան
գ ա մ
րլլալու
Համ ար ,
զ ոնէ , այ ս տեսակի
բաներ
մբ
գիտնալու
է ։ թէեւ
կարեւոր
չէ , բայց
կրնայ
ո/^աք
զալ
. , ,
ԱնՀամ
բե ր , քո ւէ ա ր կո
լթ
ե ան
կբ սպասէ
ի
երր
յանկարծ՝
«Արեւմուտք»/
վերքին
թիւր
ռում
բի
պէս
ինկաւ
:
Թերթր
, բոլորովին
անակնկալ
ել խելքէ
մտքէ
չանցնԼ
լիք
, խիստ
պա
յմ աննե ր
մ էքտեզ
քլր ղնէր
,
մամ ուն իչխանաւոր
բնաբուԼ
լու
Համ աբ
:
Այսսլէս
: « Հարկսւտու չրլլտլ ոեւէ քաղաքա -
կա(ւ հոսւհՐւքի; Ունենալ շէն սիրտ.
ուղեղ
եւ
գանձ։ Անձնուէր րլլալ Հայաստանեայց եկեղեց -
ւոյ յաւիաենական շահերուն : Գործով հաւատաց
եալ ըլլալ։ Պատրաստ ըլլալ, իր պաշտօնակիցնե–.
րուն հետ միասնարար աշ|Նտտելոլ» . .
ԱրովՀետեւ
« Հայաստանեայց եկեղեցին կա -
տան
իրեն
չրքասլատռղներր
: Տեսնենք
թոգ
Հաս–
նի ինծի
:
ԵԼ
աՀա
լուսաչոզ
մպիտով
մր
կր
կազնի
դէմ ս , կարճ բաբե ւով
մ ր կբ չափէ
ղիմ ագ իծս
•
ու
առ
քեգի
նոբութիւն
: Բովի
եոաստզ
Հի -
ւանգա պաՀ
ուՀ իին գաոնալով
.
Եբէկ
ել այսօր,
ինչ փոփոխութիւն
կաք
Հոս , ա յգպէս
չէ՛՞ , րմ , խօսակից
բ գլխի
չաբմու–
մոփ եւ լայն մպիտով
մր կբ Հաստատէ
, ինծի
ան–
Հասկնալի
այդ ակնաբկբ
:
Անոնց
Հ եռանա լէն
վերք
մ իա յն , պարոն
^էն
կր լուսաբանուիմ
:
Երէկ
այս մաՀճակալէն
թիւ
6
մր մեկնած
է
յաւիաենական
ուզեւո բութեան
անցագիրբ
ստա
-
նալով
՚էղնգա խաղի»
ա յսինքն
գործողութեան
սեզտնէն
: Գոնէ բարեւ
մ ր տուած
բլլա
յի
իբրեւ
փոխանորդ
. • • յ
իրական
մ արգր առանց
՚էէթ
մէկ անգամ
Հի
ւանդանալու
կբ
նմ անի արուեստական
թուփի
մ ր,
իոկ
բուն
Հ ի ւանգբ
աււանց
Հ իւանգանոց
մնալու
չի
կրնար գնաՀատե լ կեանքի
արմէքր
: Բտ յց
երանի
ա յգ. արկածներ
բ չզուգազ
իպին կեանքի
փե րքա լո լ–
սին,
կամ գոնէ
մեելնին երէկուան
պարոն
թիւ եին
պէս
։
ՀԸ
^Ը՝ ԿՐ
Հագար պարոն
թիւ
18/^ : ՛֊
գեռ
դինքր
Հոս բերած
չեն այգ
ՀազինՀամաբ
, այլ
իբ թափյանի
երակին
:
ԵԼ
, սակա
քն իբրեւ
ւոեւական
զարգարանք
«Գթութեան
քո յրերր»
սրաՀ ի
միք անցքէ ն անպա
-
կաս
Լն , ինչպէ ս երկու
ծաո
ա չա րքե րս ւն
մ իքեւ
պարոզ
սպիտակ
թիթեռնեբբ
, երբ օրր բարի
է :
իյՈՍՐՈՎ
՝ԼՇՏք)ԻՆԻ
րիքն ունի եղհր, անձնուէր եւ խելացի պաշտպան
ներու : Փարիցի հայութեան, հողեկան, բարոյա
կան եւ մտաւորական աղգային շահերուն ծաոա–
յսղնեբուն՝ հսկելու համաբ. աշխարհի սեւէ կէ
տին վրայ , մեր մողովուբդի ւիիգիքական ցոյււն -
թեան եւ րւհրօրութեան վրայ • • •» :
Համմէ՛^ : Փարիղփէ մամուն
լնտրեալնե"բր
պի՜
տի
Հսկեն,
«աչխարՀի
ոեւէ կէտին
փրայ
թառած
Հայութեան
ֆիզիքական
զ ո յութեան
եւ
բարօրու–
թեան
փյւա՛յ • • • Ի՛՛նչ Համեստ
յաւակնութիւն
• • •
Ա֊,ա
այս տեսակ, առաքինազաբգ
եւ
ասա
-
ու ածաՀաճո
յ անձե րէն պէտք
է կազմուին
Փարիղիւ
Հայոց
մամին
երեւելիներր՝
կ՝րոէ «Արեւմուտք»
:
Զեմ
կարծեր,
ոբ ուրիշ ագգեր,
այս բարե —
մ ասնութիւններր
պաՀանքեն
, իրենց
Լկեզեցա
-
վարնեբէն
.-.
Այո
գերմ արգկա
յին յատկոլթ
իլննե
րէն
ոեւէ
մ էկր
չունենալով՝
յո յսս կտրեցի
Փարիղի
եկե
-
ղեցիին
թաղական
լնտրուե
լէ
:
Նո յնիսկ
րնտրող
րլլալու
արմանի
չգտայ
ես զիս
տ
Թէեւ
քաղա քական
ոեւէ
՛հոսանքի
չեմ սլաա–
կանիր,
բայց,
քանի
ոբ Աայիս
28/
տօներուն
ներ
կայ
կ՝րլլամ,
Բա բեգո բծական
ին , սանկ
շիլ
կր
նայիմ
երբեմն
եւ ((.Աառաքզ իմա կան» ր «Հ»ոփ
կբ
դրեմ , իսկ
«
Բարիզ»ր
«Փ»ոփ,
ուրեմն,
Գաչնակ՛
ցութեան
«Հարկատու»
կրնամ նկատուիլ
:
« Հա յաստանեա
յց եկեզե
ցւո
յ
յաւի
տենական
չաՀերուն
» ինչ րլլալր՝
մ անաւանդ
«
յաւիտե -
նական»^՛
իմ րմբռնելու
կարո գո ւթենէ ս վեր
է՝
ա Ատուած ա բանական
Համալսարան
աւարտած
չրր՜
ւ՛՛՛լ՛՛վ = ^
Զէ՞ք կարծեր
որ այդ
չաՀեբր, վագր,
Պոլսոյ
Ասլանեան
տեգսլաՀ
սրբազանին
ղ րպանբ
մ տնեն
:
կամ,
էքմիածնի
Ամենայն
Հայոց
կաթողիկոսին
նոր
դեկբետ
մր ստորաղրել
տան,
Հիներուն
աեղ
նոր
չաՀեբ Հաստաաելու
;
« Գործով
Հալատացեալ»ի
սլա յմ անն
ալ
չեմ
լրացներ
, քանի
որ զրկուած
եմ բանկալր
մոմ
վա–
ճառելէ
ել մաս
րամնե
լէ : «Եկեղեցւոյ
պնակն
է ,
անտես
մ ի աոնէք»ով
մոզովուբղ
Հրմ չտկե լէ :
Տարին
քանի
մր Հեզ, Հանգիսալոր
պարագանե
-
րւււն , գասին
մէք, պտչտօնապէս
չաբքի
կենալու
փառքէն
I
Ասոնց
մէք,
ամԼնաղմ
ուա րինբ,
«
շէն սիրտ .
ուղեղ եւ գանձ ունենալ»»»–
պայմանն
է :
Ա^աքխե երկուքր
Հաստատելու
Համաբ ,
վի՜
բաբո ւմա կան
գո րծոզո լթե ան պէտք
է ենթա րկե
լ
թեկնածռւնեբբ
«սիրտ»ին
չէնոլթիւնբ
, եւ
«ու–
գեգ»էն
զոյութիլնր
ստուդելու
Համաբ։
« Աււլեգ
ունենալու
» խնգիրն
ալ
բաւական
մ չուչա
յին
է : Ինչի"
ուգեզ
: Մարգ ո՞ ւ ,
ալլուէսի
թէ սատանի
ուզեղ
է սլա Հ ան քո ւած ր , ոբոչ
չէ
Բարե րախտաբար
, « Արե
ւմ ուտք
»
մ եղմ
սւ–
ցուցիչ
մբ գրած
է այս բոլոր դրակոնեան
պա
-
Հանքներուն
մէք,
«գանձ ունենալու»
պայմանբ։
Երբ
մարգ գանձ
ունի,
ուրեմն
ունի
եւ
բոլսր
միւս
առաքինութիւննեբբ
: Եթէ
իոկ
չունի
զա -
նոնք. Հոգ
չէ : Գանձր,
զրամբ
կլւնայ
փււխանոր
-
զԼլ այգ
բոլորին
• . .
Եթէ
չկԼնար
դանձաւո
ր րլլալու
պարսւգան
,
միւս
գԼ րմ արզ կա
յին առաքինութիւննԼ
րուն
քա
-
ռորգռփր
օմտուած
ոչ թէ եկեղեցւոյ
փարչութեան
անգամներ
, այլ կաթողիկոսցու
զանելն
ալ ան
-
կ՚ոբելի
պիտի
րլլաբ
:
Կ–
ՊԵՏՈԻՇ
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(187)
• ւսլատաց֊
լ
, , . . - . ֊
ո ւ ։. ւ
Հանէ
րերնէն։
Րայց
ոչ մեծ
կարեւորութիւն
կու
ԵՐԿՐՈՐԳ
ՄԱՍ
ժ–
Տայանի
էր թէ ում Համար... Միամիտ
եւ
յիմ ար Լն կեափուրնԼ
րր
:
Նրանք
չԼն
Հասկանում
թէ ինչ է սպասում
իրանց
ել այնքան
ուրաիս են ,
ոբ ուզղաՀ աւաանե րր քիչ բարԼՀաճ
աչք
՚՚ւնԼն
ի–
րանց փրայ
:
Թող
այգպէս
է լ լինի,
/ նչ փնաս։
Աոանց
Մ արզ արէ ի մ ատի
չէբ
կար՚՚զ
Հաստատոլե
լ ա
յս
պիսի
գրութիւն։
Մարզարէն
իր ծաոաների
Հա
-
մար
Հ րա չա լփ
յաքոզութիւն
է պաարասւոում
. նա
գիտէ
որ անՀաւատներն
անգիտակ
պիտի
մնան
,
եւ աՀա
առել
է այգ
^Լրի
խելքր։
Մի քանի
Հան
գիստ չաբաթներ
եւս,
եւ այստեգ
ապրել
կր կա
-
բոզանան
միայն
նրանք,
որոնք
1լլնդունեն
նրա
Հաւատբ։
Բայց
մինչեւ
այգ
կեափոլրնեբի
ամե–
նտգեզեցիկ
Հիւրին
իբ չքնազ
գէմքր
կր
դարձնէ
զէ՚գի
Մէքքա
ու ՚1արգ
չյ։ թունքնե
րոփ կր խոստո–
փանէ , ռր չկտյ
ուրիչ աստուած
, բացի
ԱԱաՀից
Լւ ՄուՀամմէտր
նբա մարդաբէն
է ...
Այգսլէս
էր իսօսում Բէկր,
երբ
փերտղառնում
էր
Մելիքի
ամրոցից։
Օրր
^ինգ անգամ
նա
այգ
իսնղրոլածքներն
ուզզում
էր դէպի
Հարաւ
նա -
մաղի սրբաղան
խօսքերի
Հեա,
ոբոնք
թռչում
էին
վկայելռւ^
թէ
ինչ անՀուն
քե րմ ե ո անղութ
իԼն
կայ
այդ
ոլզզաՀաւատի
մէք, որ նստել
է
Վարանղայի
սրտին
ու պատրաստուած
է ղոՀելոլ
այգ
սիրուն
երկիրր
մի արիւն ածարալ
աստուծու
. . .
Գայիանէն
մի մի անգամ,
փորձի
Համար,
թուլացնում
էբ իր գոբծագրած
զգոլչռլթիլննե
-
րր։
Հետեւանքր
չաւո դոՀացոլցիչ
էբ։ Պաքղ
երե–
մէր
էր նրւ
՛լնած
Ը լ՛
է Հե
ռու
ււ՜քյա
ե, եւ
Ց՛՛ւ
ա յլեւս
չէ կարոզանում
նկատե լ իր քԹի տակ
ե–
զտծր։
Միայն
մի բան նա երրեք չենթարկեց
փար–
ձի. եբբեք
թ ո յ լ չտուեց
, որ Նազլուն
երեւայ
Րէկի
կամ տասնա սլեա ԱՀմէտ
ի աչքին
: ԱնՀնա
րին
էլ՛ ,
որ ազքիկր
երեւար
ու կասկածներ
չյա ր ուց անէր :
Եւ իրաւ
, Նազլուն
ա յմմ
ուրիչ
մ արդ
էբ :
Ն ՛ոխ կին
իսենթ ի Հետքն
անգամ
չէ բ երեւում
ա յս
մչւոալուո
, ինքն
իր մէք փակուած
խեզճի
փրայ :
Նբ՛ս
զ էմքն
աւելի
եւս
մ ա չուե
լ է ր , ա յմմ
աւե
լի
իւփստ էր բնզծոլմ
սրտամաչ
ցաւերի
՝,ետքերր։
Րայց
նբա
ամբոզք
էութեան
փբա
յ իքել
էբ
մի
Հանդարտութիւն
, որ Հար թում
, Հաւասա րե
ցնում
էր աանք անքնե րի գ ո բծած
աւե
րմ ունքնե ր ր : կար
-
ծես
ա յլե ւս կտմ ք չէ ր մնացե
լ նրտ
մ էք •
կարծես
յուլնել
էր նա, ումասպառ
գարձել
:
Զեմ
կա բ ո զանո ւմ , Մ ելիքի
կին , չեմ կարո–
գտնում
, ասում
էբ նա ամէն
անգամ , Լբր
Աննա
աթո
ւնր
նկատողութիւն
էր անում
թէ
ինչու
նա
լուո
է, կարծԼս
մի բան
էբ կոբցրել
եւ չէ կարս
-
ղանում
զանել
:
Նրան
այղպէս
Հտլում
սլաբզում
էբ
աղբանո—
ցի տնակում կաաա րուած
չա րազ ո րծ ո
լ թ
իւն ր :
ԼԷՕ
Fonds A.R.A.M
