ա8Ո8 է Կ ԵՂԵՑԻն
ԶՍԻՐՈՂ;
ՓավօւնսեաԱ
խոՈւպաՆա
աԱկիէԱ
է/|է
իյքքբ
—
Ընկեր Րեգլար Վաեան ՚Նա–սսւսսւրդ ^
եանեան երիտասարդ դրսզ եւ իմբադիր, որ վեր^
ջԼրս պտոյտ ւքր կատարած էր Յունասաանի Ա՜էյ ^
իր տպաւորութ ի լ ններր կր երաաարակէ «Յուսա–
բ հր » ի մէ ջ ։ Ստորեւ՝ ժք֊ • յօդուածը, ՍելանիկէՐւ,
այնքան րարաիյռւն՛ թարմուր-եամր եւ մտածու-լք–
ներով։ (Խորադիրը՝ մեզմէ) —
թեււսւ ղոնէ վէն
Հայվսւվան
ղսչրոց
շունի;
Ջու"
նի ակումբ,
թերթ,
սեփական
մարղագաչա
:
Սակայն
ուեի
եկեղեցի
%
Ալ
թեսաղոնիկէի
եկեղեցին
, անոր բակն
,,լ
անոր կից Առաքնորղարանր
գոլրոց
են ,
ակոլմր
ու մուրղագաշւո
՚.
Բակին
մէք անակ մբ կայ, ուր կր բնակին
Ար–
թին
Աթպարն
ու իր կինր : Պարտիղակցի
են : Ար–
իժին ԱիւսԼաբ սաոյգ
չի ղիտեբ , թէ ինք
քանի^
տարեկան
է : թերեւս
85 յ
թերեւս
աւելի :
85
տարի
ասլրելոփ^
Արթին
Ախսլար
մէկ րան կրցահ՝ է սոր–
Վեւ իբ կեանքին
մէք,
Հայոց
եկեղեցին
չսիրող
Հայր
Հայ չէ ։
Ասիկա
անփերաքննելի
ու անգառնալի
որո -
չում մրն է ։
«ՏւՈ6
զՍՏԼ
Ո Օ Ո »
մբն է
է
Ամ անք կր մ-պտին Արթին
Աթպօր
սլարղա
-
մտոլթեան
փյւայ։
Ամբողք
կեանք
մր,
85
տարի
-
ներ , այսքան
ղիլրաՀալան
ու թերեւս
մանկամիտ
կաբհ՜իք
մր ունենալու
Համար • . .
Աակայն
մսլտացու^երբ
կր մոռնան
ստոլգել
թէ
Արթին
Ախսլար
ի՞նչ
կը Հասկնայ
Հայռց
եկե
ղեցին
«սիրել»
ըսելոփ;
թերեւս
լալ է, որ
չեն
փորձեր
այս ստուգումը
կատարել,
ոբոփՀետեւ
գմուար
թէ Արթին
Ախ պար
կարենա
յ
յստակօբէն
սլարղել
իր
մ իտքր
ա յս Հարցին
մ էք :
Որոշ է միայն,
որ Արթին
Ախսլօր Համար
Հա
յոց
եկեղեցին
(ձսիրել^բ բարգ,
չատ
րարղ. երեւո
յթ
մբն
է , որ միայն
Հեռաւոր
կասլ մբ ունի .մոմ ՛Լա՛–
ռելոլ
, խաչ
Հանելու
եւ աղօթե լու
Հետ
է
Օրինակ,
եկեղեցիի
բակին
մէք,
16—17
տարե
կան ւղատանի
մ ր
Հա
յ
մ անչոլկնեբու
խում
բ
մր
Հաւաքած՝
է ։ Երեսուն
Հոգի՝
ութր
տարեկանէն
մ ինչեւ տասնե րկո
լ տարեկան
: Այս
մ անչ ուկնե
-
բուն մեր եբԼւաասարգր
Հայերէնի
գասեր
կուաայ։
Ասի^կա , Արթին
Ախսլօր
Համար , Հա
յոց
եկեղեցին
"Իրկ
ք =
Հ • Մ • Ը • Մ՛ր «Առաքնոբգարան
»ի
սրաՀին
մ էք մողոփներ
կ՝ լնէ
տղոց
մ արմնակրթ
անքին
Հեա
կասլուած
Հարցե
բու
չուրք ե ւ գասախօսու
թիւ1ֆեր
կուտայ
առո ղքասլա
Հ ո ւթեան
մասին։
Աս ալ
Հայոց
եկեղեցին
սիրել
է:
՛Լեր քա սլէս , ա յգ
սիրոյ
ամ ենաղօրաւոր
աբ -
տա յայտութիւնբ
երեւան
կուգայ
, երբ
Համայնա–
փա
րնե
ր , կամ
անոնց
ուղեկից
աաբբեբ
, կր փոր
ձեն
եկեղեց
ին
ղրկե^լ իր
Հա յկականո
ւթենէն
:
Այն ժամանակ
Արթին
Ախսլօր
սէրը
սլատբւսստ
է իբ
Հ ին ու ծանր գաւաղանին
գիմ ե լու : Այն
յ՜ա–
մանակ
Արթին
Ախպօր
աՀեղ
ձայնր
կր լսուի,
նբ–
մ ան մա րա ի ղաչտին
մ էք
Հնչող
շեփոր
ին եւ կրակ
կր թավւէ
սրբասլիղծնեբու
գլխուն
: Այն
ժաժանակ
Աբթին
Ախսլար
կր գառնա
յ ոչ
թէ
եկեղեցիին
սսլասալորբ,
այլ անոբ
տէրն
ու սլաշտսլանր,
ա—
նոբ
մշտարթուն
սլաՀակր
: Աւ Արթին
Ախսլօր
Հետ
մ ՛որգ գլուխ
չէ ելած տակաւին
• • •
թեսաղոնիկէ
Լւ
Հա
յոց
եկեղեց
ին
Հա յասլաՀ
-
սլանման
այն կեգրոնն
է, ռր
1600
տարուան
սլատ
մութիւն
մր ունի։
իյռնարՀ
է , օայր
աստիճան
մ աքուր
ել՝ քաղաքին
մէկ
անկիւնը
քաշուած
ըլ
լալով՝
աննշմար
:
Հայը
միչա
ինքնամփոփ
ու ինքնաբաւ
ե -
ղտծ
է :
Իրենց
Հաւատքն
ու Համողոլմներր
ուրիշնե
րուն սլաբտագրել
էլոււլեն
անոնք
միայն,
որ
կր
վախնան,
թէ ա յգ Հաւատքն
ու
Համ
ոզումներբ
ի–
րենց ներկայ
վիճակին
մէք պիտի չգիմանան
, ասլ–
րին
ու յաղթանակեն
, անոնց
ս պաս ա բկո ւլնե բ բ կբ
վա րձեն
սոլլավ
ու Հուրով
ա յգ Հաւատքն
ու
Հօ#–
մո ղռւմր
նաեւ
ուբի^երու
պարտագրել
:
Հայր
երբեք
այղ վաԼսր չէ ունեցած
: Հայր
եր
րեք
անՀրաժեշտ
չէ նկտտած
, որ նոյնիսկ
Ժէկ
Հատիկ
բռնի Հաւատացեա
լ՝ աւելնա
յ իր ՈւԼստին
,
որոլէսղի
ապրի, յարատեւէ
ու յաղթանակէ
այգ
Ուխտբ։
Հտյբ գիտցած
է, որ այղ. Ուխար պիտԿ
ապրի
ու յաղթանակէ
, եթէ
նոյնիսկ
ժիայն
իր
Հա յկականոլթեան
սա ՀԺաններուն
ժէք ժնայ։
Հա
յր աշխարՀի
աժենաանվախ
ժողովուրդր
չէ՞՛
արդեօք
. , .
Այդպէս
րլլալու
է, քանի
որ միայն
ժենք
է,
որ, բացառոլթեաժր
Ա եծն
Տիգրանի
, շ՚յԱք
ոլ -
նեցած
կա
յսե րապա շտնե ր , չենք
ունեցած
"՚֊րիշ
րաղժ աթիլ
աղգեբ
մեզի
Հպատակեցնել
ոլղող
թաղաւորներ
ու կառավարո
ւթիւններ,
չենք
ու -
ղած
մեր ապբե լակե րպբ
, մեբ
մ շակո յթն
ու
քա
ղաքակր
թո
ւթիւն
բ , մեբ կրօնքր
ուրիշներու
պար
տագրել
է
« Ար ուեստից
Հն աղի տութեան
ել
Պ՚՚՚տմ
ոլ
-
թեան
Ընկերակցութեան
» եւ «Փռռվանսի
Պաա
-
մագիտական
Ա իութեան
» Հովանաւո
րո ւթեամ բ ,
Ա՛ արսիլիո
յ Առեւտրական
Ա ենետկի
մ եծ
ժողովա–
ս րաՀ Լւն
մ էք
,
ի ներկա յութեան
Հ բաւի րեալնե
րո
ւ
աննա Լս լն թա ց րտղմութեան
մր , խօսեցաւ
Պ • Շ •
Տ՛՛ թէքէեան՝
պաամ ական
բոլորովին
նոր
նիւթի
մր
մասին՛
«Փռովանսեան
խորՀրդաւոր
անկիւն
մր
Արեւելքի
մէք,
Միքին գարուն».
Փռռփանսի
բնակչո ւթեանց
եւ
Հա
յկ •
ի շփսանո ւթեանց
մ Լ՛
քեւ
Հաղո րդակցութեանց
նոր
յա յտնութիւններ
որ
բնոյթն
ունին
լոյս սփռե լու՝ պատմական
մթին
հ–
րեսի
ժը փյ՚այ
:
կը նախաղաՀԷր
Պ • Ռէնօ
, Արուեստից
Հնա
գիտական
եւ Պաաժ ական
Ընկե րակց ութե ան նա -
ԼսագաՀր,
որ խօսք տալէ առաք, րսաւ՛
«Ֆրանս
Օբիան»ի
վար չութեան
նախադաՀ
Պ •
5 .
քծ՚էքէեանը
Մարսիլիացիին
անծանօթ
ժր չէ ,
ան քսանելՀինգ
տարիէ
ի վեր
մասնադիտօբէն
կ՝ ուսո ւմնա
սիր է Փռովանս
ի
Հ ա ղո ր դա կց ո ւթ ե ան
պատմութիւնը
Հայերու
Հետ՝
մեղի
լաւադոյնս
ծանօթացնելով
ղայն
:
՚Նի՚-թը,
որ բստ բաւականին
եբկաբ
է,
ամփովւ
կերսլով
սլիտի
ներկայացնեմ
«Տառաք»ի
լնթեր
-
ցողներուն
%
կիպրոսի
Հիւսիսա
յին
կողմբ
, թրքական
Հո -
ղամ աս էն
մ է կո լկէ
ս
մ ղոն
Հեռու
, դրեթէ
Ա ե լեւ
-
կիոյ դիմաց,
կայ Փռռվանսեան
կղզի
ժր
ոբ
թուրքերու
կողժէ
կոչուած
է «Տանա Ատասբ»
:
ԱՀա
այս
կղղփն է որուն
դբաւման
պետն
եղած
է
Պ՛ Թէքէեան՝
երեք ամսուան
ժամ անակամ
իքոցի
մը մէք,
1914 - 18/՛
Համ ա շվսա րՀա
յին
սլատեբաղ–
մի
լ^ւթացքին
:
1916^5՛,
Մուսա
Լերան
քաքարի
ժողոփուրդին
աղատադրում
էն
քանի
մը
ամ
իս
վերք,
որուն
մէք փճռական
դեր
մր ունեցաւ,
Պ–
Թէքէեան
30
քաք աՀամ բաւ Աոլէտացիներոփ դրա–.–
ւեց
փերո յիշեալ
կ՚լղին
որ երկու
ամիսէ
ի փեր
լքուած
կը մնար
ֆրանքելբրիտանական
դաղանԼւ
սպասարկութեան
կռղմէ,
որուն
մաս
կբ
կաղմէբ
ինք
:
« 11շ Բ^ՕV6Ո5&1^
»բ Հայկական
կղզի մրն
էր
որ՛
ինչպէս
Ա ելելկիան
,
մաս կբ կազմէր
Հայ
թագաւորներու
տիրապետութեան։
Լեւոն
Ա. ,
1209/5՛ ,
«Աաղիմական
Ասպնքականնեբու
կաբգէն
ֆրանք ասպեանե
բուն տուաւ
Ա ե լեւկիա
քաղաքբ
,
Լ՛բ
զժայլելի
ամրոցն
ու՛ երկու
բերդերբ
Լնոր
բերդ
եւ Կրիմաբտիա)
ոբ կբ գտնուէին
քաղաքին
Հիւսի
սային
կողմր : վերո յիշեալ
ասսլետներր
,
գբեթէ
ամրողքութեամբ
, Փռովանսցի
էին որ Հաստատ
ուեցան
Կ ի լէկիո
յ ա յս ծո վե ղե ր ե ա յ շրքանԼն
մ
էք՝
ենթակա
յ Հայ թաղաւո
րնե
բու
պաշտպանութեան
:
ԺԳ՛ դարուն,
Փռովանսալ
կղզԼ՚ն
եղաւ ապաոտա–
նաբան աղատագրեալ
քբիստոնեայ
դեբինելու։
Ա–
՚-ելի
ուշ ,ԺԳ •գարունԼ՜\՝ձ՝Հ\)
ՕշԼնի որգւո
յն
,Լելռն
Գ • ի կողմ է ձգուեցալ
Փռովանսց
Լւ վաճառական
-
ներուն
ո րպէսղի
աղա տօ բէն
կարենան
պարապիլ
առեւտրական
գո բծառնութեամ
բ :
Պ– Թէքէեան
շեշտելէ
վերք,
Հայկ՛
երկոլնա–
ւտՀանդիստնե
րու
Այտս
ի եւ կար իկոս
ի կատա
րած
առեւտրական
կաբեւոբ
դերր , ինչսլէս
նաեւ
Փռո
վանս
ի բնակի^երէն
նախ
Մ ա րս
ի լիա ցինե բուն
եւ
յետոյ
Մ ոնփէ լի է ցԼնե
րո
ւն
բուռն
մ ր ց ա կց ո լթ Լււն ր
ճենոփացիներուն
ել Վենետիկցիներուն
գէմ
, կար–
Ղ"՚Ց
թաբդմանութիւնր
արքայական
երկ՚՚ւ.
Հա -
յերէն
Հրովարտակներու
որ կր ղտնուին
Մոնփե
-
էԼ՚էէ
դիւաններուն
մէք . մին ստո րագրուած
0
չին
թալ
^աւորին
կողմէ 1ՏԱին
, եւ միւսր
փերանոր.
Լ։^։իրՂրդ1>
Լեւոն Գ՛ի կող՛քէ՝
1321/՛..
Հ
ոլա.ա1ԼգՍ"€
Սոնփ.ելիէի
՚Լաճաոակաոնեբն
ի ^
րւսւունք ստացած
ԷԼն առեւտբտքլան
ղոբծառնոլ.,
թեան՝
«թագաւորական
Հողեբ»ուն
փբայ՝
երկո,
"՚".
Հարի՚֊Ր
"՚^՚Կ"՛^
տուրքոփ
մր միայն
:
« Իլ ՚"Ռ Փոոփանս»բ
ձղուած
էբ ոչ
միայն
Մ՚՚նփելիէի
"՛յժ՛–
Փ՚՚^ոփանսի
բոլոր
՚Լաճաոական–
ներոլն,
Մալաիլիացի,
ՆԼ՚Ժցի,
Ն՚ոռսլօնցի,
Ափի^^
ե՚՚նցի
եւայլն։
Այգ
կ՚լ՚Ժ՚ե
Փոքր
Աոիոյ
ղիմացբ^
բնակտֆ
եւ արուեստական
ամրութիւն
մրն
էր ^
Փռովանսցիներն
ուրեմն,
աղ՚ստօրէն
ել
շաՀալէա
կերպով
շարունակեցին
իրենց առեւտրական
գո ր–
^առնութիւնր՝
ԺԳ • գարու
առաքին
կիսոլ
ամ
֊.
բողք սւեւողութեան
:
Այասի
աւերումէն
վերք,
1320 - 22^5՛ ,
Փռո
^
Վ՚ոնսցինեբր
Հաստատուեցան
ք՛լ տբ
ՓոովանսԱ
մէք
որուն նաւաՀանգիսաբ,
«Փոռ
տէ
Փ՚ւո,1անսօ»ն
կան
եառայեց
իրրեւ
կեդրոն
առեւտբաղաՕ
գոբծառ
֊.
նութեանց՝
Կիլիկեան
ի շխանա պտո
Լ
թեան
մ է ք ո֊
բուն գլխաւոր
նաւաՀանդիստն
էր
Աելեւկիան
:
Անոնք ազատօրէն
շարունակեցին
իրենց
առեւտրա
կան կեանքբ
, Հայ առեւտ րականնե
ր ւ։ ւ Հեա
Հա -
ժախորՀուր՚լ.
, առանց պէտք
ունենալու
Կիպրոսի
Կ
"՚ժ
Այասի
է
ք՚լւօք
, կարիկոս
նաւաՀանգիսաբ
տեւեց
մին -
չել ԺԵ • գար , բտյց
ճշգրիտ
կերպով
չենք
դիտեր
թէ
Հիլ տր Փ"–ովանս»ր
մինչեւ
երբ դիմացաւ
ու
չարունակեց
իր ղործօն
կեանքր։
Շատ
Հաւանօրէն
ժինչեւ Հայկական
ի շիւ անա
սլե տութ եան
փաԼսճանը՛
Ըստ Պ • Թէքէեանի
քանիցս
թալանուած
ու
Հքւմնայատակ
կործանած
են՝ « ք՜՛լ տր
Փո.ոփանս»ի
Ք
՛ս ւլա քը
, նաւաՀանդիստն
ու
բո
լո բ ա յն փա
յրերր
ոլր
բնակոլթԼււն
Հաստատուած
էին :
Մ ք"–Ա կողմ է , դետնա յարկի
ղա բդանկա
րնե
բու
Վ^՚սյ կատարած
իբ զննո լ թ իւննե
ր ր ցոյց
կուտսն
"ք
Կ՚
Լ
ՂԷՒ
^
եկեղեց
ինե
բն ու մտաոլոնեբր
կառուց–
"ւած
են Փոոփանսցի
Ասպետներու
կողմ է :
կր թուի
թէ այս լքուած
կղղԼ՚ն
միքնադարէն
I՛ ՛Լեր , եղած
է յաճախափայր
ծոփաՀէններու
ռ -
րւ՛նք անակնկալ
յարձակման
կ՝ ենթարկէին
ուրիշ
հոփաՀէններ
:
Ներկայ
բ՚ոնախօսոլթիւնր,
որուն
նիւթբ
կր
կաղմէ բոլոբոփԼն
անտիպ
էք մր,
արժանացաւ
քհրժ դրուատիքի՝
աժէն ասսլաբէղէ
ֆբանսացի
^էոա ւււ րականնե
բու
կողժէ
;
ՎԱՀՐԱՄ
Կ–
ՊԱՊՈԻԽԵԱՆ
ՊԱՂՏԱՏԻ
ԶՈՅԳ ԳՊՐՈՑՆԵՐԸ,
Թաբգժ
չսց.ել Ավաճեան,
որոնք
Ժ իացած
են նորակա
չքնքին ժէք, Միացեալ
աղգային
վարաժ
,ն -
՝^"յՅ
արաժարան
ա–
Նւնով^
ունին
835
աշակերտներ։
Անցեալ
տարի
ոսոլցչական
թոշակնեբբ
եղած
են
6225
տենաո.
տինար
......
լ - --
" – ՚ ՛ "
" ՚ ր - ՚ - ր *
փկ աշակերտներբ
վճարած
են
3700
տլնաբ
: Աղ–
"ոյին
կալուածներէն
ղո յացած
է
1200
տինար :
^նացեալ
բացին
մէկ մասր
կր գոց
ուի
պետական
Ժանդակութեամբ
, իրաքի
Հ՛Կ՛
Խաչի
իր սանե–
ալն
Համար կատարուած
վճարումներով
եւ Հան–
ւէ սներէ գո յացած
գում արնե բով
, իսկ ժեծ գու
-
ար մլն ալ կր մնայ
բաց։
իրաքԼէ աշակերտներուն
ԼԱուսուլ,
Աշար
,
Սրղիլ,
ԱլեԼս,
Նոր՚սշէն,
Բէրքուք,
Միացեալ
էսրժարան Պաղտատ)
րնգՀ • թիւն
է
1970
, որոնք
ե վճարեն
7815
աինաբ , մինչ
ուսուցչական
ծախ–
վն է
14745
տինար,
այսինքն
6930
տինար
աւելի
բն իրենց վճտբածր
: Աղղային
՛քարէքԼններր
Հա–
1է 25 ՚ " "
Հարիւբբ
կր վճարեն
, իսկ
Պ՚ողտատի
չակերտներու
, եբեք
չո
ր րո րգր ի վիճակի
է
իր
ւսման ծաԼսքր
Հոգալու,
ինչ՚դէս
կր
բացատրէ
Գոյամարտ
»/ մէկ աշիւատակԼ՚ցր
•
Ոչ մէկ աղգ
այնքան
անկեղծօրէն
կբ
գաւանի
հանգիստ ճգուելոլ եւ հանգիստ ձգելու
վարգա -
պետութիւնբ,
որքան
Հայր։
Գուք
երբեւիցէ
Հան–
դիսլա՚^ծ
էք
Հայոլ
մր, որուն
ղերագոյն
փափաքը
եղած
չրլլայ,
որ
զիԱք հանգիստ ձգեն։
Ե՛–
"ր
պատրաստ
է, ատոր փոխաբէն,
անկեղծօրէն
եւ
տաոացի
հանգիստ ձգել
ոլբի^ւերր։
Թեթեւօրէն
մի անցնիք
այս
երեւոյթին
փր -
րայէն։
Հոս աղղային
ուխտի
իա ր
գիտակցու
-
թիւնն
է թագնուած
: Հայր դիտէ,
ոբ եթէ յան -
կարծ պատաՀի
Հրաշքը
եւ այլեւս
չՀալածեն
,
չտարաղրեն
, չՀետապնգեն
ղինք,
ապա
ինք
կրն՚սյ
Հոգեկան
ու ողեկան
արժէքներու
այնպիսի
՛սշ -
ԼսարՀ ժր ստեւլծել,
ոբ պատմութեան
բոլոր
կայս–
րութիւններն
ու քաղաքա կբ թո
լ թ իւննե
ր ր
Հաղիւ
յանղղնին
կանգնիլ
անոր գէմ
:
Այս
ուժը
կայ
Հայուն
մէք։
Ան չի խօսիր
ա–
սոր
մասին։
Ան առՀասարակ
չի Լսօսիր։
Աակայն
միշտ
կր ձգաի
այգ
օրուան
եւ միչտ
կր
Հաւատայ
որ պիտի
գայ
այդ օբր :
ԽոնարՀ , ծայր աստիճան
մաքուր
եւ քաղա
-
քին
մէկ
անկիւնբ
քաշուած
ՐԱալոփ^
աննշմար
է
Թեսաղոնիկէի
Հայոց
եկեղեցին։
Աղմուկ
չի
Հա–
՚եեր, կր քանայ,
որ մաքուր
րԱան բակր,
« Առաք–
նորգաբան»ի
սբաՀն
ու սանգուխներր,
եկեղեցիին
՚ռքելի
փողոցի
մայթր
:
Բակէն
ներս , եկեղեցիին
կից կայ փոքր
սեն–
՝սկ մբ, եթէ «սենեակ»
կարելի
է անուանել
մէ–
•՚ւկէս
մեթրով
երկու
մեթր
տարածութիւն
ունե–
"ղ ձեղնայարկ
մր։ Ասիկ՚ս
գաղութին
ղ արմա
-
՛տտունն է ։ Ա,յստեղ եւս ամէն
ինչ մաքուր
է,
՚ոնոնաւոր
, ժուժկալ
է
Եւ աժէն
իրԼւկուն , երր արեւբ
ժայր
է ժտած
Ր՚չէն
, երբ ստուերներր
կբ կախոլին
եւ
թեսա–
՚՚նիկէԼւ
բարձունքներէն
ժեղժ
Հով ժր կբ փչէ
,
՚լեղեցԼւին
րակբ
Հայեր
կր Հաւաքուին։
Պարղ,
"րքաչ,
լաւ Հայեր։
Այն նոյն
Հայերր,
որոնք /.-
՚^նց եկեւլեցիին
բակն
են Հաւաքուեր
1600
տարի :
՝Աւաքուեր
են Հաւատքի
մր Համար
,
Հաւաքուեր
՚ ՚ " յ գ Հ՚ո՚-աաքին
Հաւատարիմ
մնալու
Համար
յ
՚սւաքուեր
են , Լ՚բբ անխոնք
սպասաւորներ
ոգե–
սն
յա ւի՛ո ենա կան
արժէքնե
բու
՚ իսկ ա յս
բո
լո բին
անունբ
—֊– որ աՀա
1600
՛Արի է կլ՛ չարունակուի
գրեր
են՝ Հայ
մնա
լւ
Եւ արթին ԱԼոպար կր գիտէ
այս րոլորը
բա
ւն անկիւնբ
պաՀուըտտծ
իր տնակէ
ն֊ եւ կբ մը–
՚սեէ, թէ Հայոց
եկեղեցին
չսիրող
Հայր
Հայ չէ ։
Աբթին
ԱԼսպար
չի ղիտեբ,
որ
1600
տարին
Ատելով է , որ այդսլէս
կբ մտածէ • ՚ ՚
Ն–
ԲհԳԼԱՐ
Fonds A.R.A.M
