Պզտիկ
քազտք
մըն է Մտնշի
ափին : Ոչ
ս ւ | ւ –
իւուր ել ոչ ալ ուըախ : Պղտիկ ու երկար
կառքե
րու
փ րա
յ պառկած՜
անզամալո
յեներոլ կը Հանգի–
պիո
տմէն
քտյլիգ, կամ պանգոկի
մը
պարտէզին
մէք,
թառերուն աակ, ճաչարաններէն
եւ սրճա ֊
րաններէն
ներս : Բայց
Հիւանգի
երեւոյթ
չունին
ասոնք առՀասարակ : Պառկաձ՜
են իրենց
Հագուէւ–
տոփ ել կօշի1լեերոփ,
կ՚ուտեն , կը կարղան
, կր
էէիյեն կամկր գիտեն,
մինչ ազգական
մր կամ րա
բեկամ
մր կբ քշէ կառքը։ կան նոյնիսկ
անոնց
մէք
շատ
կա յտառ
ե ր իաասա րգնե ր : Կբ զարմ անաս
Հ
Անցնոզ
կիսամերկ
կիները կըՀեռացնեն
նոյնպէս
մեր
մ տահ՜ում
ր
Հ իւանգներ
էն :
Գունաւոր
փրաններ եւ ուրաթ
ճիչեր կան հ՜ո փյս փին
փրա
յ ,
անՀամար
երեթաներ՝
որ կր մարզուին
ու կբ էսա—
՛լ՛՛՛՛ւ՛ բազմաթիւ
Ա
-^աանեբոլ
մէք։
Պէրք - Բլտժ ,
Հիւանգնեբու
քաղաքը՝ չփ աիյբեցներ
քեզ :
Ջուրախացներ
քեզ նոյնպէս : Հքոփաքաղաք
մր
չէ Տոփիլի
, ժուտն
լէ Բէնի կամ Բանի պէս ։ Կր
պակսին
առագասաանաւերն
ու Հարուստ
սրճա -
րաններր։
Նուագ չես լսեր : Ու ափին
մեհ՜
մասբ
աւերակ է : Բանի
մր փյւտններ՝ այգ աւերակնե -
բուն
մէք ել
բՕաաՇՏ քոէՇՏ
ծախողներ՝
ազքաա
տպաւորռւթիւձւ
մը կը ձգեն։ ՛Փակ է ամէնէն
մեծ
ու ճոխ պանգոկբ։
կայմիայն
քազինօ
մը կայա
րանին
մօտ։
Բայց
չկայ
մսխող եւ փայե լոզ գա -
սակա րգր։ Բացակայ
են գեղեցիկ
կիներբ ոբ
՛հա
կաոակ
իրենք
ղիրենք
ցուց ագր
ելո
լ
սնամ աու -
թեան կամ գա յթակղեցուցի
չ
աղա առ ւթե ան եւ
ամ բա րտա
է
-անո ւթեան
, փարթամութիւն
մ բ պիտի
տա յին քազաքին : Հազիւ
քանի
մ ր բացառիկ
կի
ներ,
աւաղնեբուն
՚էրայ , կբ փոխեն
մեբ
աբամա–
գրութիւնր
ա յն պաՀուն
երբ
, տխուր
պիտի
գըտ–
նէինք
մ ե րկո ւթիւններր
։
կան շարժանկարի
քանի
մր սրաՀներ : Մ ան -
կական
Հանզէ սնե ր կր կազմ ակե րպո
լին
երրեմն :
Բա
յց քազաքր
տխուր է մ իչտ
ուրախութեան
մ էք
եւ ուրախ՝
ախրոլթեան
մէք : Յաճախակի
անձ -
րեւնեբբ եւ օգին փոփո խռւթիւնր
օրուան
՚ ^ է ք քա
նի մը անգամ , երեկոներու
ցուրտ
քամին
աւե՜/ի
ցայտուն կր գարձնեն
քաղաքին
այս անոբոչ
մթ -
նոլորտԱ։
Շչակ
մր, ճիչգ
պատերազմի
օրերուն
պէս , եղերական
ճիչ մր կ^արձակէ
ամէն
կէսօր
ւ
Բազաքին
ժամացռյցն
է , բայց կր զգացնէ
նաեւ
թէ փտանգ
մր կայմիչտ : Կայ
վփրաբռլժակաե
գորհոզութեան
ենթարկուած
՚^էկքԼ
ժաՀուան եւ
կեանքի
ժ իքեւ : կայխ ե ղգո
ւե լռ ւ փրա
յ
լոլղորգ
մր
որուն
Համար կր Հնչէ նաեւ
սւրիչ
փ"ղ մր եւ
կաբմ
իր
ղ րօ չակ
մ ր կր բարձրանա
յ կա
յմ ին ծա
յ–
րր : Գիշե րնեբբ
, ծոփր՝
իր անգզեբբ
կ՝ ա րձակէ
քաղաքին
փրա
յ եւ Հոզմ աղա
լա ր ծառերուն
խար–
շափին
Հետ , խալարին
մէք , կ՚՚էչթէ
(""–"՛էք՛է. մբ–
խոբ
մ ր։
Բանի
մբ օբեր անցուցած
էի այս
տպալռբոլ–
թեան
մէք, երբ, մէկէն,
գտնուեցայ
քաղաքը
ա–
ւելի
մօտէն
ճանչնալու
գիրքի
մը մէք,
Հիւանգա—
նոցի մը անկողինին
փյւայ։
Վիրաբուժական
գոբ -
ծողութենէն
փերք,
որուն
երբեք չէի
մտածած
Փարիզէն
, խաղաղ
արձակուրգ
մբ անցներ՜ււ
երա֊
զոփ մեկնած
պաՀուս
, ցաւերուս
մէք
երիաասարգ
Հ իւանգտպաՀոլՀ
ի
մ ր , Հ ե լլէնական
արձանի
մ բ
պէս , րացատրեց
ինծի
ոսկո րնե
բու
տառապանքին
անՀունութիւնբ
, Հ իւանգնե
բուն մեծ Համ րերու -
թիւնբ
: Իյօսեցաւ
Հրաշագործ
փիբաբոյժնեբու
մ ասին : Շ բքեց
բժի շկնե բուն եւ Հ իւանգապաՀո
լ -
Հ իներուն
փբա
յ ունեցած
գէ շ կարծիքս
, յոռի
յ ի–
շատաէլ1ւերս
:
Պզտիկցաւ
ցաւս : Հելլէնական աբ -
ձան
ժ լն էբ եւ տառապանքի
ի
՚Ո
-ոփիչ ներկա
յու -
թիւն
մ բ ։ Իր ձախ թելը կբ մնար երկարած
օգ
ին
մէք : Ծ եփուած էր գաճոփ : Իյ՚*սեցալ
իր ծ
իծերուն
մասին, գաճի
մէք գարձեալ։
Կը ՚գառկէր,
կ^աշ
—
խատէր, կբ խնամէր մեծ կա բեկց ո ւթեամ բ մր
իրմէ
աւելի
գժբախանեբր,
այսպէս
,
մարմնոյն
կէսբ
ամ իսներէ իփեր քարի փերածուած
:
Պատմեց : Պէրք Բլաժբ
իր ալանգութիւնր
ու
նի ։ Աժ ա յութիւն
է ր տարիներ
առաք
,
ըսաւ
,
կ՚ապրէր
ժիայն
ձկնորսի
ժը ծերացած
այրին՝
խրճիթի
մբ ժէք։
Օր մբ, ժէկր,
մօտակայ
գիւգե–
րէն, կր բերէ եւ կբ յանձնէ
անոր իր Հիւանգ
ղա
ւա կը
ո րմ է ձեռք քաշած
են
բո լո ր
Բ՛^ 1
1
^0՛^V
1Լ ՚՛
Շարալ կր Հոսէր
պզտիկին
ոսկո րներէն ու ժէկ
փէբքբ
ուրիշի
ժր ծնունգ կուտար
ժարժնոյն
տար–
բեր
մէկ
մասին
փբայ։
Պառաւր
, փարձքի
մբ փո
խաբէն
, յանձն
կ՚առնէ
էսնամ ել
մ ե ռնե լու գատա
պաբտուած
տղեկբ։ Այգ խնամքբ մեծ ղոՀոզու -
թիւն կր պաՀան քէ ր իրմէ : Ապրելու
չափւ
սնունգ
մը տալէ փերք Հիւանգին, կր լքէ զայն
ամրողք
օ–
րբ աաք
ալաւ
^եբուն
փբայ , կիզփչ
աբեւին տակ :
Բա
յց պաո աւր
խնամքէն
աւելի մեծ արարք
մը կը ղործէ,
ոտքի կբ Հանէ քալելու
անկարոզ
տղան։
Աաեն
մր փերք, նկատելոփ թէ
փակուած
էէն
տղուն
փէրքեբր
, ախորժակր
աճած ,
Լացր
գագրած
, զարմանալէ
փերք, կուգայ
այն եղրակս՛—
ցութեան թէ բուժուած է
անբուժելին
:
Աւելի
կեն գան
ութ
իւն կար աղուն
պղինձի
գո
յն
առած
մարմնին
մէք; Անոբ աչքերր կր փայլէին
ծոփային
աա
^ք
^—Տ^^
Հ &Ա Ռ Ա Ջ »
^աաա
թռչուններու
աչքերուն
պէս՛ Ժպիտ կար
գէմքին
փրայ։ Կրխազար
աւաղնեբուն Հետ, կ՝եբազէր ա–
լիքնե
րր,
փեբքալոյսներն
ու Հեռուէն
անցնոզ
նա
ւերր գիտե լոփ :
Առաւօտ
մը, մակրնթացութեան
ժաժուն,
կի
նր կր ՚էրկէ աղան ու կր տանի կր պառկեցնէ
զայն
ծոփռւն
ժօտր։ կըՀե՜ռանայ
քոփէն եւ կը Հսկէ տ–
նոր
՚իյրայ
խրճիթին
լուսաժ ուտէն : Կըսպասէ, որ
քուրերր գան, իյնան
տղուն
՚էյ՚այ։ Աւ ասոնք, ա–
ռաք
նետուելոփ ել նաՀան քե լոփ,
տարածուելոփ
եւ կծկուելոփ, կբ մօտենան
քիչ քէէ^ կր նետուին
աւելի առաք
, կբ պաշարեն
տղան : Բայց
յամառ
իր
որոշում
ին մէք, պառաւր,
լսելոփ
Հանղերձ ա–
նոր
օգնութեսէն
կանչերն ու զարՀուրանքի
ճիչե–
բր
, ա չքե՜ ր ր սեւեռած
, լուռ
, կբ սպասէ
մ էւ չտ :
Վճռած է, պէաք է ոբ ռտքերուն
ւէրայ կենայ տը–
ղան
ու կբ պատաՀ
ի , ա րզա
րեւ
՜՛րա շքր :
Պզտիկր
ճչալով,
թաւալելոփ,
մաքառելոփ պազ
քուրեբուն
ու փրփուրներուն
Հետ , կր կանգնի
յանկարծ ու
քանի մը քայլեր
կ՚առնէ գէպէ՛ ափր։
կինր կր նետ
ուի
խրճիթէն
գուբս, կր Հասնի, կր գրկէ
տղան։
Կր բաբախեն
երկուքէն ալ
սրտերբ։
Բժիշկներր
ղաբմացումոփ
կբ Հաստատեն
այս
կատարեալ
բուժոլմ
բ ել մօտէն կբ Հետաքբքբո
լին
անոփ : Պառաւին
կը յանձնեն
նոյն ախաէե տառա
պող չորս ե բե էսանե բ որ կր բոլժռւին
նո յնպէս :
կր Հասկցուի
այն ատեն թէ օգր բացառիկ
զօրռլ–
թիւն
ժբ ունի
Աանշի
ափւէւն այս մասէն
՚Լր"՚յ
՝•
Բուժաբանն
եր կբ կերտուին
իսկո
յն , բնա կա բան
նե ր , պանգոկներ : Այսպէս կբ ծնի եւ կը տտրած–
ուի քաղաքբ
:
Պէրք
Բլաժբ,
այսպէս կր նմանի
Լուրտին եւ
Յւ1\է1է\ւհտէն
է անոր
։ Հոս՝ գիտական
ոգին է որ
կ՝իչխէ,
ամէնէն
աւելէւ։ Եւ մաբմինն է
ուչագրու
թեան
առա րկան : Ա եծ կա
ր ե ւո ր ո ւթ ի ւն կր արուի
սնունգին
, մարզանքէն
, մաբձանքին
ել
լոգանքին։
Հիլանղանոց
էւ մ բ ոճր
ունի Հրապարակէն
եկեգե–
ցէ՛ն իսկ,
կարմիր
ու ճերմակ
կղմինտրէ,
փայտէ
,
աոանց քանգակի
, շատ սլղտէ՚կ
զանգակատունոփ
մր : Ներսր , խորանէն
առքեւ Աստո ւածամա
յր ր ,
մեծ
իւղանկարի
մր մէք, ծովէն է ոբ ցամաք
կ՝ ե լ–
լէ , մանուկր
թելերուն
Ժէք %
Պէրք Բլաժբ վերացական
չէ , ունենալով
Հան–
զերձ,
սրբավայրերու
պէս՝
իրեն
գիժոզ
անՀա -
ժար անկարներ
, անղաժալոյծներ
եւ այլ
Գրմ ՜
րաէսանե
ր : 3 "ւցափեզկե
բուն
ժէք կբ տեսնենք ՛էէ՛–
րարուժական
գործիքներ
, կեղծ ոտքեր եւթե՜ւեր ՚.
կան
բաղժաթիւ
գե ղա րաննե
ր , բաղժաթիւ
բժիչկ
նեբ
ել վփրաբոյժներ
:
Լէոն
Տ՚՚աէ
, գիրքի
Ժր ժէք, կր Հեգնէ
գիտու
թիւնը
բազգա տութ
իւն
մբ
լնե լոփ կրօնքէն Հետ :
Կ Ր նկարագրէ
բժի շկնե րուն
նիւթապա
շտութ
իւնն
ու կա րե կց ո ւթե ան պակաս բ
Հ իւանգա պաՀ
ուՀ
էնե–
բուն ,ժեծ տգիտռւթ
իւնն– ու սնափառո
լ թ
էււն ր :
Կբ փառաւորէ
քրիստոնէութիւնր։
Հոս, այս Հար—
ցր կր գառնայ
գլիւուս
ժէք, որկբ գառնայ
նաեւ
կոբսնցուցած
արիւնէս : կր կարծեմ թէ սէսալ է
բաժնե
լ , բաժանում
մ բ գնե
լ
մ աբգուն
մ էք , մ ար
մէն
էն եւՀոգիին
միքեւ։ Եթէ կայ բուժում
մր որ
կուզ ա յ Հաւատքէն
, կամ սարսափէն
,
էնչպէս
պատմութէււնր
կ՝բսէ, կայ նաեւ
բուժում
մ ր՝ գե-
ղե՜րոփ եւ ճարտար
ձեռքե բուէ : Օրերէ ի վեր կ՝ասլ–
րիմ
մարմնիս Հեա, որուն
այնքան
քիչ կր մտա —
ծեմ
երբ ոտքէւ վրայ
եմ եւ անՀուն
կր
գտնեմ
զփ՛նքր , էր մէք կր տեսնեմ
մեր կտմ -
քէն
ու բանա կան ո
լ թ
են էն
անկախ , պա
յ–
քարող
անձնա կանո ւթ էււն
մբ :
Անոր
կամքին
կր սպասենք
վի րա բուժո
ւՀ իս ու ես : Գատապար -
տելի կրղտնէի
անոնք որժեծ կարեւորութիւն
մ բ
կուտան
ուտե լիքին : Նո յնր
կ՛՝լնեմ :
Մարղիկ
Հնգկական
Եօկաւ^^Տ»
մ ին չե ւ քր իստո–
նէութիւն
, մ ինչեւ
իսլամ
միս թիքականռւթ
իւնր ,
կբ
ձղ տէն
Հեռանալ
ա յգ
մ արմ ինէն , մ տածում
էն
է՛սկ, կր գէւմեն
նաեւ կախարգական
Հեզուկներու,
ղինոփութեան
, անցնե
լու
Համ ար Հոգեկան
աւելի
բ՚սրձբ
մ ակա բգակի
մ ր ՚էրա
յ , ա իեզե րական
թր -
թռացոլմներոլ
մէք։
Գէնեմոլներն
ու Հաշէւշ առ -
նոոներն
՛սլ Հոգեկան այգ ա՚լաաոլթեան
կր մտա—
ծեն։ Եւ էնչ անկումներ կսն այս ճամբուն
փբայ
ւ
Կր խոբՀիմ թէմարգկային
բանականութիւնն
է որ
կր տաո ապի Հոս եւ գիտական
աշխարՀին
ժէք՝
ղ անե՜լու
Հաժ ար
ելք
ժ ր՝
որուն ճակատ աղբած է
զէնք
բնութիւնր։
կր քալէ
՚չէպի
ողե կանր , բա լց
կր քա լէ բաղմ աթիլ
ճամ բանե րոփ ել
խարիսխր
մաբմինն է միշ տ ;
Պէրք Բլաժբ կուաա
յ ս րբավա
յրի յաաուկ
Հո–
գեվէ՚ճակ
մր, ցաւերէս եւ անձնականութենէս
ան–
գէ՛ն կբ նայիմ
, տառտպուլնե
բո
ւն որ Հաւասար
են ,
րլլան
անոնք
բաբի կամ չար, վսեմ կամ
՚էոեՀիկ,
էսելացի կամ տգէտ։
Այսպէս
մաքիս կր կառչփ
ել
սիրտս կր չարժէ
Հոսկէ անցած
րնկերոք
մր
յի,ա–
տակր, որչեմ գիտեր
ո՛՞ւր, կր շարունակէ ան ֊
չ՛ս րմո ւթեան գատա պարտո ւած
կեանք
մ ր՝ իր
Հալոզ
Ոսկորներոփ
յ
Ե բբ պիտի
գա
յ Ժաժ անակր
ուր , բա րութե
աժբ
եւ
ղիտութեաժբ,
սէբոփ եւ
իմացականութեաժբ՝
փերք պիտի
գտնեն
նժան
ժ ա րտ իրոսոլթ իլննե ր ր :
կբ նայիժ
ժաՀիճէս ;
Ու եով, ծովն է միշտ՝
անՀուն եւ
խռովիչ
՚ յ ՞ ծ ՞ Հ »
Ն
.
ԱԱՐԱՖԵԱՆ
ԱՐԵԻՄՈԻՏԲԻ
ՃԱՄԲԱՆԵՐԸ
ժամուԱ
րակը
Կ՚անձրեւէ աղաս... ( Հ – ԹԷՔԷԵԱՆ)
Յհ^ատաև, յիշատակ, ի՜նչ կ՚ուզես ինձ–
^Ր։
^
(ՓՕԼ Վ.ԷՌԷԷՆ)
Փարիզր
ս՚ո՚Ք
Ւ– Փարիզր
օտաբ։
Փարիղր
^^^թեւերս
փարտելով
ազատ Համտրձտկ
կը
ք^^
.եմ
Ե՚ւԻ-սեո՚ն
ղաշտերէն։
Եաեւ
մնացին
Ն՚սեքի
բարակներր։
Ո^ կրմտածեմ թէ ո լն է աւելի շր.
Լ
Հո՞ս թէ թմրիներուն
տակր։ Ու
յ ՚ ՚ ՚ ղ թ ա կ ա ն
էս՚Ւմարին եւ Պռանտնպուռկէ
գրան,
ուրկէ
Հիմա
պատ
մր կրզ՚ոտէ
կարմիր
Պերլինր
միւսներէն,
բազղաս՚ականր
կ՝ընեմ :
Յանկարծ կրմտաբերեմ
ոբ Հոս, մօւոերբ,
ափ,
մր Հող կայոր Հայկական է , ուկրքալեմ
գէսլի
Հոն :
-
Հ՚ոյոց
եկեզեցի՞ն։
Կռան
Բալէէն
անգին
,
առաքին
փողոցր,
աքէ՚գ։
Փոքբիկ
Հրապարակի
մր
միւս
կոզմն է :
ՊաՀ
մը յեաոյ կր կենամ
անոր աոքեւ,
փոբ~
ձառու օտար տեղեր
թափառումի
: Ու կբ սկսինք
ծանօթանալ
իրարու
։
Հայկական
ոճո՚է փոքբիկ
մատուռ
մր,
ինչպէս
Պօզոս Նուպար
փ՛աշայի
կառուցանել
տուած
ու
սանողական
տունր, որ Հեռուէն
կբ ճանչցուի •
Աքանչելի
սիւներոփ
, էսոյակներռփ
ու
քանգակնե–
րոփ,
որուն ճակատր գրուած
է–
Օղռրւքութեամբն Աստուծոյ
ի հայրապետութեան Ս– էջմիածնի վեհ–§ .
Մկրտչի
(սրբազբուած
, երեւի աոաք զրուած է ե–
՚լեր Մկրտիչի)
1). կաթողիկոսի ամենայն Հայոց,
բարեպաչտն Պ– Ա՛լեքսանգր
Մանթաչեան
Տվ՚ղէ՛ -
սեցին,
նռւիբելով
զղետինն
, արզեամբ եւ
գբօքն
իւբովք
ի Հիմ անց կառո յց զե կեղեց
էւս , յան . Ա ,
ՅովՀաննոլ
Մկրտչի
, ի յիշաաակ
Հանգուցեալ
ծնոզացն
իւրոց , եւ ի վայելումն
որգլոց
, Հայաս
տանեայց
առաքելական Ա .
եկեղեցւոյ :
Յտմի
Փրկ • • •
1904
եւ ի թուին
Հայոց
. . .
(անրնթեռնլէ/)
տակր՝
Ը§1ւտ6 ճ^ա^ո^^ոո^:
Այս
արձանաղրոլթեան
ձախր, Ա, թագէոս ,
առաքեալփ
զլոլէսր
, պանծալի
մօբոլքոփ
անշուշտ
ձեոքր
սուր մբ վեր բոնած, չես գիտեր
թնչ
կ՝ու–
ւլէ քաբզել
փշրել։
Միւս
կոզմր,
նոյնսլէս
մօրու -
սավւառ
մէկր, անալ Բարսեղբ
Հաւանաբար,
—
որոնց
շնորՀիւ ալՀայ եկեղեցին
ինքզինք առա -
քելական կբ գաւանի , բռնած
գիրք
մր , աւելի
էսելօք քրիստոնեայ
առա քին էն : Այս ամէնր
լալ մր
զլուխս
մտցնելէ
յետոյ, բաց ղռնիկ
Ժբ կը նշմա–
րեմ
, ռւկբ փորձեմ
զլուխս
մտցնել
անկէ ներս ։
Ու աՀա, անոր աքր արձան
մր, տակր
գրուած.
« 1914 ֊ 1918, ^սx \՚օ1օոէՅՄ€տ ձոոտաշոտ ^6 1 ՚ & ա 6 6
ՒքՅՈ531Տ6, առոտ թՕԱք 1Յ ք ւ Յ Ո € 0 > ։
Յետոյ
Հայերէն,
անշուշտ
անոր վարբ
միայն
. «ի յիշատակ պատ -
ո՚ոյ
զաշտին
վրայ էնկած
ՖրանսաՀայ
կամաւոր–
ներուն»։
Ախալ, պէաք էր ր^լ^
կամալորնե–
րուն։ք.անյ
որ անոնք
բոլոյ.յ,
ՖրանսաՀայ
չէինյ^
Մոռցեր
են , կամ չեն ուզեր
աւելցնել,
ճաշակ մլն
ալ Ֆրանսայի
գերէն
Կիլիկիոյ
մէք..–։ :
Ասկէ վերք կր սոլղիմ
ժաժուն
բակր
է
Ժ՛ամր
ինք գոց է ։ Հոն կբ գտնեմ
քաՀանայ
մր որ աթո
ռի մբ վրայ կր տազտկանայ : ՀեբթտպաՀ է եզեր
էսեղճր։ Կր բարեւեմ
ղինքր
ո լ
կր նստիմ
քովր՝
^ԷՀար
վարդենի
մր մէկ կողմ կր գողայ
.Կարեեմ
Հիւանգ ծառ մր եւս : Աւ քիչ մր էսոտ ռւ քանի մր
ծազիկ։
ճիշգ
նոյն եազիկր
^ որմէ փոքր
թաղար
մր կար Անգրանիկի
մաՀաբձտնէն
առա
ք–. Անգի^.
վերերբ,
շուք կուտայ
վրանիս
էյֆէլի
աշ՚ոարա -
կր։
Իր Հարցումին, թէ ո՞վ եմ, կ՝բսեմ
միայն
գաւառացի
ել Փրակայէն
բլլալս : ԲաՀանան,
լսե֊
լով
Փ րական,
կ՝անՀանղստանայ
: Այս
տեսնելով,
ձանձբոյթր
խոյս կուտայ
իրմէն : անկր մտս"
եէ , որովՀետեւ
էսելք ունի , ոբ այս ոզրաքին կէէէԿԸ.
՛չբեր ու եկեր է.,
քանի որ էսզճի ալ տէր
կր
՚լտնէ որ ամէնէնչ,նոյնիսկ
ղպրոցի
վկայ՛– ՚
կան,
րնաանեեան
.1.
ձեռա–
խեղճ
, ^ ––դ "Ը ՚^՚^ոքբ,
մէքբ երեք ձիթապտուղ
"՚՜
կտոր մր սսլիտակ
Հաց, կրթափառի
տրեւմու՚»քԻ
ճամրաներուն
վր^սյ
, մինչեւ
Փարիղ , անոր *«՚^
ու ծուկր,
ու կր.լ^նէ նո քնիսկ
Հայսց
եկե՚լեցէ^
՛֊
Կր փնտռեմ
զտսրնկերս.
Պետրոս
քւսՀ՚սնան
՚
բայց ան Հիմա
՚Բալիֆորնիա
չուեր է : Հ)րի"ՐԳ
ք ^
ղրասենեակէն,
որուն պատսւՀտնր
բուկք՚ն աչքԿ ^
նէ, կուաայ
էնծի անոր Հասցէն։
Իոկ
1
-ս ,
՚ * " ^ ՜
ծ,
կր զննեմ օրիորղէ–^ ^^^^ մաղերբ, "Բ"^՛^,
րօրինակ
կերսլոփ շատ սեւկբ զանեմ,
այսքՀ՛
րի ՚ոեսած
չրլլալոփ
նման
րան,
Հ1
"֊"Ի"՚".Մ
կոզմն
աշխարՀիկ
՚ ^
Հ
՚"ՐԴ՚"քքո՚ե
եմ աղքատաէսնւսմի
՛քո՛սէ^՛
ներսն է ան։ Երեք Հայ բմիշկ
տնձնո,
իր-՚Բ^Բ
Ո - ք ՚ ՚ - ^ ՚ է
Հայերր.. Ունին.
՚լԼ
8
Հա ,կ • Գ ՚ ՚ Մ " ^ 1
Գ^՚Գչաբէմի
,ր,ր
աարրեր
տեղեր։
կԲ
՚^՚՚՚՚^՚^-՚ԿբՅեԼք
կԼԼյ
ուեա՚յո
^ւ՛
յատուկ
չէ Ֆրանսա, այլ բոլորԼտ՚որներոմ,
«
I
տա
տա
Fonds A.R.A.M
