՚Օ՚՚րո՚^թի՚ն
չէ : Տ"՚ր1՚ներէ
իվեր է
,
առ -
Հասարակ
դաղթաՀայութեան
եւ.
մասնաւորարար
կս՚ր՚լ մր երկիրներու.
Հայութեան
աղգա
յէն գո -
յութեանր
սպառնաղող
մեհ ,վտանգի
մր
կասկահի
՜ որդր
րոլորիս
ււիրտր կր կրհէ
Հ
ի՚՝՚նչ
՜ պատաՀեղաւ։
Վտանգի
սպառնալէքր
ա֊
ւելի
մեհ^ Համեմաաութի՛^ւն
սաացաւ թէ աարի -
•հ1>դ,ռւ ներքին
սլայքքսրին
առքել
մէէր շիղեբր
տեղէ
^.•էու1ին
,
չէ կարելի
ըսել , ըայց կը տեսնենք
- որ
վերտերը չատ աւելի
յաՏաի
կը գրուի
ճերմակ
շարգի
մասին։
Տայտնուահ
մտքերէն կը
զգաս որ
քիչ
մր. ամէն տեղ վտանգին
աՀալորութեան
մրղ–
ձաւան^ր
սկաահ է ո՚ւրհւագհոլիլ
ամէնէն
աոոզշ
մտքերուն
, ամէնէն–
աո կուն
Հոգիներուն
առջեւ
–փւ/կ.։ Բնականաբար եւ առանց
աւելորգ
յոռետե -
յԱութեան
, կըվւնառուին
Հակազգելոլ
միջոցներ կւ
.բղլոբին։ ալ ուչագրութիւնր
կր կեգրոնանայ
ղրպ–
՛բոցին
զձբոլթեանը
վրայ :
Ընթացիկ
գսլրողական
տարեչրջանի
սկիզբր
•.^Հ-Տառաջ »/ մէջ գրուեցաւ
ուսուցչական
Հարցին
–չուրջ։
Անկէ ի վեր ալ կարդացինք
յօգուահնեբ
ղ՚գրողի
կարեւորոլթեան
եւ անՀ րամե չտո
ւթեան
մ աս ին :
Բնականոն
սլա յմ աններու
մ էջ անտեղի
պիտի
բլլար , րայց մեր պա լմաններուն
մէջ կարելի
է
Հարցնել
Ի՚^նչ կր Հասկնանք
դպրոց
րսելով է
ԱնՀրամեչտ է նաիւ այս բառին
սաՀմանումն
բնել,
անո ր բովանդակութեան
չուրջ
Համ աձա
յնոլթեան
գալ ու ապա
միայն
մեր գիրքր
^ձՂ՜^է–՝ մեր
լնելի
քի
մ ասին
թորՀիլ :
՚իպբոց
բառին
իմ աստբ
ամ էն երկնքի ա.ակ
նոյն
ձեւով կր Հասկցուի եւ այգ իմ աստբ
բմ բռ–
նում ի տարրե րութիւն
չի վերցներ իր
էութեան
մէջ։
Գպրոց , Ր՛՛ել է՝ ձ.է^Ք ՚^՛Ր. "՛՜Ր
մանուկներր
կարդալ
գրել կբ սորվին
, եբիտասարգներ
ուսում
կր ստանան
:
ԱնՀաաին
Համար , ոլսման
բուն
նպաաակր
անձնական
է ։ 1՚սկ մենք գիտենք թէ ,
պեաութիւն
նե րբ ոբ անբերրի Հոդ
մ չակելոլ
սովորութիւն
չունին ,գպրոցներրպե
տականացուցահ
են եւո
չմ էկ
ղոՀո գութ եան
առջեւ կանգ չեն տոն եր , արդիա
կան
ամ էն յարմ ա րո ւթ իւննե րով
օմտելու
Համ
ար
իրենց
մ անկապարտէզԿւեբէն
մ ինչեւ
Համ ա լսարան–
ներբ :
ինչո՛^լ
,
որովՀետեւ
ամէն
պետութիւն
, իր
երկրի
զալա1^եբուն
անձնական
Հաչիւնեբով
դրպ–
բո ցական
սեղաններու
վբայէն
ստացահ՜
մաա
յին
սլաչարր, կը նկատէ
իր նե րկա յացուցահ
Հալտքա–
կանոլթեան
, ազգի
գոյութեան
եւ
բարզալաճ^ան
Համաբ
անՀրամեչտ
գիտական
, դրական
, Հոգե -
կան եւ բարո լական
դրաւքագլու.|ս :
Հոս ,
աոանց
գպրոց
բառին
իմաստին
էութեանբ
վնասելոլ,
գպրո ցականին
անձնական
շաՀեբու
զիտակցու
—
թեան
վբայ կր սլատրաստուի
Հաւաքական
, ազ ,-
գային
չաՀե բու գիտակց ո ւթ իւ^ւ բ :
Աքս
իմ աստով եւ Համ ապա տաս թան
հրազ
րով
կաղմակե րպուահ
եւրոպական
ե րկ ե րնե բու
դպբոց–
ներբ,
իրենց նաթնական
սաՀմաններէն
դուրս ե -
կահ,
դարձահ են արդիական
իւմասահվ
մտային
Հասու^աւթեան
Հսկայ
ձուլարաններ,
լալն Հնա -
րաւո րութիւննե
րով ել նոյնքան ալ լայն
նիւթա -
կան պաՀանջներով
:
Շա՛ո
մ ր եր կիրներու
մ էջ նախնական
կրթու–
թիւնր
ձրի է եւ պարտագիր ումեր
երախաներր
կր յաճախեն
տեգական
կր թա րաննե ր ր :
Նարեկով
գոՀանալոլ
չրջանր
անցահ է
:
Երի–՛՜
տասա րգութ
իւն բ, ի պաաիւ
իրեն, կբ ձդաի
բաբ–
ձրագոյն
կրթութեան
: Հիւրրնկալ
երկիրներր այգ
ուզզութեամ
բ կ՛ րնհա քեն լա յն
Հնա րաւո բութ
իլն -
ներ։
Թէեւ
ճիչգ է որ նիւթական
մտաՀոգութիւնր
չատ
հանր կբ կչռէ Հաք ուսումնատենչ
ուսանողի
ուսերուն,
բաքց ի վերջոյ եւ չատ յաճախ
այգ
դմու տբոլթիւնն
ալ իր լուհում
ր կբ գտնէ ;
Ա յսպէս մեր նոր սեբունգր
, իր
անձնական
մ իջոցներով
կամ զանազան
կազմ ակե րպոլթիւն -
ներու կամ անՀատներոլ
օմանղ ակո ւթեամ բ
ձեոք
կր ձդէ ուսում
, մ ասնագիաո
ւթիւն
, կբ տիրանա
յ
գիրքե
բու եւ պատուալո րապէս կ ապաՀովէ իր
գո յո ւթ իւն բ :
Այսպէս է որ գպրոցր
, անձնական
Հաչիլներսւ
Դ՚զբոգր, մեր ապրահ
երկիրներուն
մէջ իր գուռ–
ներր
լալն բացահ
նեբս կ առնէ մեր զաւակները
^
մ եր վաղուան
յո յսերբ : Թէեւ
Հոն անոնց կր արր–
ուիք կեանքի պա քքաբէն
յագթական
դուրս
դալու
բո լո ր կա ր ե լի ութի ւննե րբ , բայց
անոնց մէջ յա -
ճաիս կր մարի
Հա քբ ենաս ի րո ւթեան
Հազիլ
պլպլա–
ցոզ ճրագր : Երբեմն ալ անոր աեգ կբ վառի
նոբ
Հայրենիքի
մր սիբո
յ ջաՀր :
Գպրոց էն գուբս ալ մեր ե ր իտասա րդո լթի էն ը
չբջասքաաոգ պա քմաններր
մեհ չափով կր դիւրա
ցնեն
ձուլումի
այս ա*խատանքբ :
Ե՚՞նչ
րնել.
. . կրնա՛՞նք մեր կամքէն
անկախ
սլա աճա ոնե րով
ստեզհոլահ
այս ան ցան կալի վի՜
ճակին
րնթացյէր
փոխեք : Անչուշա ոչ :
Հիւրեր ենք ուրիշներու
Հայրենիքին
մէջ՛.
կեգբոնական
մարմին
Հունինք եւ ոչ ալ
Հասոյթի
Առ ոՎԱ քԱնսւսԽ
(ի. եւ վերջին մաս)
Բայց ի ՚էեբջոյ
թոյլ տայ մեզ ՚Բննասէրը
Հար~
ցնելու թէ մինչ
Հ . Ինզլիզետնի
մէջ րերահ
երկոլ
փաւերաթզթերն
«ամէնէն
տկաբնեբն ել աննր -
պասաներն»
րլլալ կբ Հաստատէ
ինչո՛՛ւ
կարճ
ու կտրուկ
սլաաճառ
մը չ ի տար այգ «հանրակչիռ»
՜
պնդում
ին ինպասա : «Աննպաստ»
բառը կը
թոլի
թէ հնահ^ է իր իսկ ենթադիտակցութեան
մէջէն :
Արդարեւ
, իր դատին
Համար
աննսլասա են այգ |
վաւերաթուդթերը,
Հաչուի
առնելով
այն պաբա– |
գան որ վանական
ամբողջ
Հասարակութիւնը
-.
բացի
երկուքէն՝
զէմ ելահ է Աելքոնեան
Աբրա -
Հօր աղիկամիութեան
, մէջն
ըլլալով
նոբրնհայից \
վերակացուի
պաաասխանաաու
պաչւոօնբ
վարոզ \
Հ. Ատեվւաննոս
Ադոնց
, որուն
մասին, րստ
Շ3յ>–
թ€116է1
վկայութեան՝
Պատրիարքը
իր
մտադբոլ– |
թիւնր կբ հանուցանէ
վանքն
այցելելու
«կախա֊ \
կա յե լու
Համ ա ր իրենց
ունեցահ
պաչտօննե
րէն՝ Հ .
Աստ– Բաբիկեան եւ Հ–Ատ՛ Ադոնց»
որ եգալ
անմիջական
յաջորղբ
Աելքոնեանին
իրր դլուխ
Ա.
9
աղարու
վանքին : ՚Բննասէբբ՝
նաւր
(Աելքոնեան)
փբկե քու
Համ ար՝
հովր կը փորձէ պարպել
• - • :
6–
՚Բննասէրբ
կ՝բսէ • «նոյն այս
Ինդլիղեան
վարդապետն
էբ ոբ մամ ան ակին ալ «անմ ե՜կնելի
չբսե լու
Համ ար դիտումնաւոր
- գիբք
մ բ
բռնեց
իբրեւ
բոլորովին
անզ էտ եւ անտեղեակ
, կրկնե -
լով
Մ խիթար
Աբրա Հօր իր զրահ
ղ երմ անե
րէն
վարքին
մ էջ (տպ •
1929)
թէ աս աջին
անզամ
ըլ
լալով՝
վիէն1ւական
Աիաբանութիւնր
կոչուահ
է
^ Ա՛ խիթարեան»
առանց
որեւէ
ակնարկի
կամ
փաստի ատկէ աարիներ առաջ ա յ դ անա ան
չուրջ
յարուցուահ
երկար
վէճին : Ապա կբ
Հարցնէ
•
Պատի՛՛ւ էր իրեն որ պելճիքացի
Հաքազէտ Ա
իւլ–
տէ րմ անս
մ ր անմ իջապէս
Հ րապա բակ
իջնէր գրա–
խօսելռ վ Մխիթարի աքդ նոբ վո՚րքր,
անգրա -
դարձնէր
իրեն
—
1\՚1Յ1Տ
Շ6
ո՚6տէ ոսՍշատոէ
^^V^տ
^68
IVI^^հ^էհ6ւ^^տէ^տ \^6ո1տ6. Լշ ք. Օ&յ՚ՅՈ շօոէշտէշ քօ^-
աշււտաշոէ շշէէշ Յտտշւեօո ԺՅՈՏ Բ&շտ^^V6ե (ք6V. 1930
բ.
49) .
«Մխիթարեան
» անուան
Հարցր
Հ.
Ենզլիզեան
բառով
մ բ իսկ ^էր շօշափահ իր լօղ ուահին
մ էջ :
Ուրեմն
ի՚^ն չ ղսպանակէ
մ զուահ
՚Բննասէ
րն Հան -
գիսական
չարմոլձեւոփ
մբ սեւլանի փրաք կր նետէ
այգ
Հաբցր :
Որսլէսգի
ամօթաՀար
րնէ Հ •
ինզ–
լիգեան
, ղգ ետնէ
զա քն՝
օզ նակա1ւ
աոնելոփ
ղՄիւչտէրմանս
, որուն՝
Վենետիկի
վտանդոլահ
իբաւունքր
վւրկելու
գերր տուեր է
«անմիշապէս
Հ րապարակ
իջնէր ^– անւ^.րագ արձնէբ
իրեն» • • • ;*
ԲէՍքց նաիս զարմանալի
տրամաբանութիւն,
որպէս
թէ
Հարցի մրմասին
վէճեր
քարուցուահ
րլլալու
ի բոգո
լ թիւնն
ինքնին
Համազօր է
վճռուած րլ–
լալուն,
եւ աքն՝ ի նպաստ
կոզմի
մր, որ
լամենայն
դէպս
Հ • Ենզ լ իւլեան ին ր չէ :
Միւլաէրմանս
, իբր կեբթ ու շրջատես
Եւրո—
պացի
առանղ ակնառութեան
իրողու
թիւնն ե րն ր—
սեբ անցեր է
ամրոզջ
իր զ րութեան
րնթացքին,
,
առանց
իւ րսւզու ցահ րլլալու
անղամ՝ Հ՛ Տաքեանի
տեսակէտր։
Մինչդե՜ռ
մերազնեւսք
՚Բննասէրն իր
վաւթկոտա
թեան մէջ չանգրագաոնաբ
իր ՚Լրի —
պան,բեն : Գիաէ թէ Հ • ք՚նդլիղեանի
ղ
ե՜րմաներէն
ղ որհն աւ արա ահ եւ արտօնագ րուահ էր
1927/5՛
եւ 1" քո տեսահ
արղէն
1929/՚5՛ :
Գիտէ նո ւնպէս թէ
Հ՛
Տ՚սյեանին
յօզուահր,
զոր կր յիշէ
Միւլաէր -
մ անս , Հ բատա րակո ւահ է
«Բազմ ավէ, սլ»ե
1930
Փեարուարի
թիլին
մէջ : Հետելարտր
ՄԻ՚֊Լաէբ–
՝
մանս չէր կրնար
1929/՚5/
արգէն
, անմիջապէս,
Հ բ–
րապարակ
իջնե լ «ղրա խօսե լով»
անղ րս՚զ արձնե լու
Հ • Ենգլքպեանր
, դիմաց ր դնելով
Հ .
Տ ա /եանի
1930/՛5՛
Հ րատարակահ
գրոլթիւնբ
: Բա քց եթէ բ -
սէր թէ Միւրոէրմանս
մէջ կր բերէ թէ
«Հանդէս
Ամսօրեար^,
(1929,
թ–
510
եւ
759)
թէ «Բազմա–
վէպ»
1930
Փե ՛որ ուար)
Հաստատելու
Համ աբ թէ
Վենետիկ կբ մերմէ
ինչ որ Վիէննա կը Հաստատէ
խնգիրր կբ պաբզոլէբ
, բայց այգ
պարագային
ի՞նչ
մ ատ յնութեամ
բ
պատՈԼՈյ հարց
կր
յարու
ցանէ •Բննասէրր,
միթէ անպաաթւ
արարք է փաս–
աացի գատ
մր
պաչապանելր։
7–
՜Բննասէ րր կր Հաստատէ •
«ինդլիգեանի
Համար
Լուրջ ^արց կր թուի թէ՝ Վիէննայի Աբ -
բաՀայրն
Արքեսլիսկոպոս
է իլ Վենեաիկինբ
սոսկ
ԱբբաՀայր : Ապա կր Հարցնէ.
Հ^ի՚՚նչ կապ ունի ա–
սիկա եւ աս՜քքնց նմ ան վւաստեր
բուն
պատճառնե–
բու
Հետ։
Այգ Հակադրութեան
ձեւն՝
իբ ցիւսւն
V : ^ .
ինգլիզեան կր Հետեւի
պարզապէս
թաւալող
դէպքերու
առն չութ իւննե բուն : ԱբոփՀետել
"Բննա–
սէրր մչտապէս կր գորհահէ
ապստամբ» եւ «խռո
վարար՝^ բառե ր ր , ո րակե լու Համար
իրենց
Աբրա–
Հօր
րնթացքին գէմ
դւՅ՜ցոե
մ իա բաննե րբ :
Հ *
Ինգլիգեան
Հարց կուաայ՛
«Արդ
ի՞նչպէս
մեկնել
ա յն իրոդութ
իւնը որ Առաքելական
Աթոռր ոչ մ ի–
ալն չիՀակառակիր որ Հ– Աստուահատուր
Բա -
րիկեան
1802/.Տ.
Թրիսաի
Մխիթարեան
Աիաբտ -
նութեան
ԱբբաՀայր
րնտրուի
, այլ նոյնիսկ գէպ -
քէս երկու տա րի յառաջ
ղինքն արդէն
Արքեպիս -
կո սլո ս ութեան
աստիճանին
բա ր ձ ր ա ց ո լց ե ր
է ։ Ա–
վին
,մն է
Մխիթ՛
յեան աս տոլ ն մ,
եպիսկոպոս
կ՝ոլնենայ
, Առաք • Աթոռր
Հաճահ է
այգ
չնոբՀքով
օմտել
նաեւ Բպբիկեանի
բոլոր յա–
ջոբդներր։
Բաբիկեանի
արքեսլիսկոպոս
անուտ—
նումէն
չորս աարի
յետոյ՝
1804/՚5՛
Ա •
Վաղարի
վանքին
մէջ
նոյն
չնորՀքին
արմանացան
նաեւ«խը–
ռովութեան
երեք պա րասլդլո ւխնե րէն» Հ՛ Ատ՛
Ագոնց
, որ
1800/5՛
յաքորդահ
էր տարի
մբ
յառաջ
վախճանահ
Մելքոնեանին՝
իբր Աբրայ : Արքե -
պիսկոպոսութե՜ան
աստիճանին
բարձրացան
նաեւ
անոր յաջորղներբ
քանի ցկեանս կր վարէին
իրենց
Աք ա չտօն բ , ու բեմն
մ ինչեւ
1921/5՛
վախճանահ
Ա՛րք՛ Կիւրեզեան։
Այս է Հ– Ինգլիզեանին
ըսահր՛
ոչ մի ճղճիմ
Հակադրութիւն
, այլ
պատմական
Հալասաում : Ան կր պատճառա բանէ ,
«Ապստամբ–
ներ եկեղեցական
օրէնքով
երբեք
բարձր ուպա -
աասխանաաու
սլաչտօններոլ
չեն կրնար
Հասնիլ,
ապա
ուր
եմն
քնչսլէս
մեկնել
Բաբիկեանի եւ Ա–
գոնց ի ա րքե սլի ս կո սլո ս ութեան
ա րմանաւո
բ գբա -
նուելու
իբոգսւթիւնր
:
Վենետկոյ
պատրիարքր
կարոգ
է ր կացութեան
բերում ով^եւիր խոՀակա -
նոլթեամ
բն Հեռա
ցնե
լ գմգոՀնե
բու
ազդեց
իկ
գէմ–
քերր , բայց Առաք
. Աթոռը
իբր բարձրագոյն
ի շ–
խանս ւթիւն
ունէ ր
Հնա րաւո բու թիւն
ստուգե
լու
իսնդրոյն
իսկական
Հանգամանքը եւ կշռել թէ ուՏ՚ր
է բուն սլատաս խանատո
ւն այս քսոովեալ
վիճա
կեն , ինչպէս
սովոր է (նել այլ Միաբանոլթիւն
-
ներու
նկատմամբ։
Արդիւնքն աՀա ցոյց
կուաայ
թէ ինչպէս դաաեր ու դնաՀատեր է Ա •
ԳաՀբ
՜՜^խիթարւսց
կրկ^քւակ
յա ջո ր դն ե ր ր :
I
%՝ Մ արդ
առոզջ
բէւազգի
սոսկումով
կը կար
դաք
՛Բննասէ րին Հետեւեալ
դա տող ութ իւնր • -
« Ո,
(իմ
լ
ւաստա նող
կրօնալո
րներբ)
տ քնքան յոռաջ
ղացահ են իրենց
րմրոստութեւսն
մէջ՝ որ Հակաոակ
եկեղեցական
ու վանական օ -
բէնքի՝
րռնութեամբ
վար առեր
են իրենց Աբբան
,
աքնպէս
ինչպէս
կ՝րնեն
այսօր երկաթէ
վարագոյ
րին ետեւ
զտնուոզներր՛
• •» : Կ՛ուղէ
րնթերցսղն
ա քն տպա
լ որո ւթե ան տակ
թողուլ , թէ
մ արգիկ
նիւ թապէս
ազուո ե ր են ԱբբաՀօր
օձիքբ եւ փար
աոեր են աթոոէն : Մ ինչգեռ
անոնք՝
սովորական
վսւնւսկտն
<ք ոգովուԼ
վճոահ են Հրամաբեալ
նկա -
աել
գինքր։ Եւ որո՛՛՛նք են մոզովականնե
ր ր : Բոլոր
կրւսկան սւ նե րդո րհական
ձա յն ունեցող
Մ իա -
րսւններր,
17
անգամ , որոնցմէ
12
ԱբբաՀօր դէմ
ձա քն կուտան
, երկու
մ իա յն
կողմն եւ երեք կը
բացակա
I են : Ուրեմն
՛Բննասէ րր
նո յն օրերու
Մ ի՜
արանո
ւթե ան Համարեա
ամբււ1| ջուր֊իւն/՛
երկաթէ
վ ա ր ազո քբ ին ե՜տե դտնուոզնե
բու կարզ ի^ն կը դա
սէ ՚ • • մէջն
րքլալով
կզերանոցի
վերակացուն
Հ–
Ատեփաննոս
Ագոնցր,
զոր ՚Բննասէրր
բնաւ
չի յի–
շեր, թէ ինչու, այգ իր քննասիրութեան
դադտ–
նիյն է :...
Մեր
փերջին ունուիրական
խօսքն այս է. ճրչ–
ազգային
, կեդրոնացահ
ազբիւրներ :
Պետութիւն
չենք եւ սակայն
մեր խարխլահ
սե՜զանին
վրայ
ու
նինք պետական
մ իջոցնե բով
լուհելի
Հարցեր
• . .
ԱՀաւասիկ թէ ինչու
, կարդ
մ ր
արեւելեան
րարեկամ
Հի՚֊րԼ^կալ
երկիրներէ
դուրս
,
մնացահ
րոլոբ
զազոլթնեբուն
մէջ ալ , թէ նիւթսՀսլէս
, թէ
ա րուահ
ե րկի
րնե բու
օր ինա կան եւ
անուղղակի
արզ ե լքներու պատճառաւ եւ թէ վերջապէս
մ
րր֊
ցակից տեղական
ղսլրոցներու
նե րկա
յացուցահ
յարմ արութիւններոլ
կլառաւե
լո լթիւննե
րոն բե -.
րումով,
մենք
չենք կրնար մեր գազութներբ
օմ
աել գպրոցներու
ցանցով
մ ր՝ այնպէս,
Ի՚եչպէս
կ՚բնէինք
մեր հննդավայրին
մէջ։
Տ րուահ՜՝ ա յնպէս
ինչպէս
ո բ ենք ներկա քիս ^
լաւագո
յն պսՀրադա
լին , մեր բոլոր
ումե րր կեգ.–
րոնացուցահ
, բերնի
համոց
«Համերաշխութիւնէն
ալ իրականացահ
Համ արե ւով ,
քանի՛՛
իրական
մանկապարտէղ
կամ նախակրթաբան
կրնանք
բա–.
նալ եւ պաՀել
Ամերիկանեբէն
մինչեւ
Ֆրանսա
•
Աւելխ
կարեւորբ։
Ի՛՛նչ Համեմաաութե
աս բ
Հա է
հնոզնե
րր տեղական
դպրոցներէն
կը քա չեն
իրենց
ղաւակնե ր բ մ եր գպրո
ցնե րբ
՛Լր կե լու
Համ ար զա -
նոնք :
Գիտեմ,
Հ արցր շատ կոսլիա
յս տա կութ եամ բ
գրուեցաւ։
Այս ձեւը. վնասակար
նկաաուլներ
կք՚Ր՜
նան
զտնուիլ,
սակայն լաւ է որ ղրուահ
Հարցի
բոլոր
հտլքերր
բաց ուին
Որպէսղի
զիտնանք մեր
րնելիքր
։ Վերջապէս
մեր վաի տ
ււ ւմերր
խնայո ՜
ղութեամբ
սլէտք է գորհահենք՝
եթէ
կ՚ուզենք
մամանակէն
առաջ
չսպառիլ։ Լաւ է նաեւ որ ցը՜
նորքներր մէկ կողմ նետենք եւ կառչինք
ինքնա ՜
սչա չտպանութեան
աւելի
Համեստ,
ր՚ոյց
աւելի
սոգաՀով,
զրական
միջոցներու
%
Ուրեմն վտանգր
ճակաաէն
դիմագրաւելու
Հա
մար մերձեռքին տակ եգահ
միջոցներուն
անբա -
,ս,րարոլթիւնր
խոսաովանիլ
չի նչանակեր
քան -
դել ինքնապաշտպանսլթեան
ամբարտակները
եւ
ամէն
ինչ ջուրի
Հոսանքին
յանձնել :
ԱԻԱԱԿ
ԱԻԱԼԵԱՆ
(Մնացեալը յաջոբդււվ)
Fonds A.R.A.M
