Աո ոՎԱ
՚ԲննասԽ
Փարիզէն
եւ Աչֆորվիլէն
վերք,
Լիոնի
Ազգ-
կեգր–
ւէարչութիւեն
սւլ, տօնեց
Նիկ՚՚մ՚իգիոյ
վախ–
ճանեալ
աււաջնորգ
Ատեփաննոս
արք. Տովակիմ
-
՛հանի մաՀուան
յիչաաակր
ՀոգեՀանգիստով
մր։
Ատեփաննոս
արք՛
աւելի
քան
յիսոլն
աարի
տիրարար
էիարեց Ղւիկոմիգիոյ
թեմին
ազգային
ու
եկեղեցական
գորձերը,
իրեն ենթակայ
50
60
քաղթսքներով
ու գիւղերով
: Անիկա
լի ու լի ար–
մանի
էր այն մակգիրին
, ղո ր տուքսհ՝ էր տարի
՜
ներ
ւսքլա9
,
լուսահոգի
Հայրս
ի կենգանութեան
•
-
« Ատեփաննոս
Շինող» :
Բայց
ո՚^ւրկէ
սկսի
է
եւ
Ո
ւր վերջացնել։
Այն–՜
^ան
րեզուն
է այգ
շբջանը
եւ արժանի
լուրջ ու -
ոումնաււիրութեան
;
Ես այոտեզ
սլիտի
յիշեմ
միայն
քանի մր կց՜
կտուր
յուշեր
ու գէէգքեր
, աչքի
առջեւ
ունենա–
լով առաւելապէս
Պարտիզակի
շրջանր
:
Ատեփաննոս
արք– մեծ էր իր պարթեւ
Հաստ–
կով,
կուրծքր
ծածկող
ալեփառ
մօրուքով,
այլ
մանաւանղ
ժոզովուրգին
Հանգէպ
սնուցած
իր
անսաՀման
սիրով
ու նաեւ գիւանագիտոլթեամր
:
Ամէն եկեղեցականի
տրուած
չէ "իրուիլ
ու
յարգուիլ
ժոզովուրգին
կողմէ անխտիր
յիսուն
եւ
աւելի
տարիներ
: Ողբացեալ
առա^որգր
Աւետա
րանին
այն Հովիւ
քաջն էր, (ձոր ղանձն իլր ղնէ ի
վերայ
ոչխարաց»
:
Թ չո ւառն ե ր ո ւե եւ զրկուածներուն
Հա քրն
էր
ան առաւելապէս
: Անձնական
գրամ
չունէր
: Աղ —
բ IIIIII
ապրեցաւ
, անօթի
մ եռալ : կ ր պաամ
են
թէ
քէնոաած
ու Հացագուլ
էր րրած :
Տարիներով
չգանձուած
իր ամսականներն
ու
մոՆգսււթ-աներր
(թեմերու
տարեկան
եկեղեցական
տուրք)
կր յատկացնէր
Հտնրային
ու բարենպա
—
ւո
III
կ ձեռ1ւարկներու
, որոնք
րազմաթիւ
էին
իր՚իի–
ճակին
մէջ։
Եր որոշումով
եւ անձնական
նե րկա յոլթեամ
ր ,
մինչեւ
իսկ ղործօն
աշխատութեամր
,
ուսով
Հող ու տախտակ
կր
Կրէբ
կառոլցուտծ
են
գպրոց , եկեղեցի
, շերամաաուն
, բաղնիք
,
խճու
ղի , ազրիլր
, եւն • :
Հիմնեց
Հա/կական
նոր
զի լզեր , նորեկ
ղազ–
թականներուն
Համ ար , զուտ
Հա յկական
անուննե
րով •
Արամ
Գիւղ , Հա ք Գիւղ , Ա անուշակ
, եւն .
եւն
՚ ։ Շինեց
նո լնիսկ
մզկիթ
մր թուրք
գիւղացի–
նե րուն
Համար :
*
յ՛ր ղիւանաղիտութիլնր
ա քնքան
նրբին
էր, որ
կրնար
Հաշտեցնել
Աւեաարտնին
վարգապետոլ
թիւնր՝
Գուբանին
Հետ : Աանձելով
այսպէս
թուրք
չէրքէզ
— թաթար
ժողովուրգնեբոլն
վայրագ
բբ–
նաղղներր՝
Հանգէպ
Հա քեբուն : Եւ
էր՚^Ք
ոչ մէկ
էուրջ միջագէպ
պամաՀած
է իր թեմին
ա
քլացեզ
ժողովուրղներուն
մ իջեւ
, իր
պաշտօնավարու
-
թեան
րնթացքին
:
Եկեղեցանուէր
, աւանդամոլ
ու
սլարղուկ
այգ
Հանգամանքներով
ալ կբ գրաւէր
ժողովուր—
գին
սիրտն ու Հոգին :
Երաղեկներր
կբ պատմեն
թէ՝
^Ր1^ առա^էոր–
գբ
կ՚այցելէր
գաղթականներու
նոր գիւզերբ
եւ
կր Հարցնէր
իրենց
գիւղին
անունբ ,
անոնք
կր
կրկնէին
Հինր , օրինակ՝
Չաիսմախ
քէօյ : Ու ժո -
ղովոլրդին
մէջ ծալապատիկ
նստած
, կբ
յիշեցնէր
գի՚-ղ ,
Արա՜մ
Մեր
երջանկայիշատակ
Հիմնագրին
Մխիթար
ԱրրաՀօբ
մ աՀուան
ե րկՀարիւրամ
ետկն
աւելի
կամ
պսւկաս
Հանգիսաւորո
I
թեամր
տօնուեցաւ
Ավւիւռ—
քի մէջ՛. Օրաթերթ
թէ պարրերաթերթ՝
խանգա–
Հոս
ս իւնակնե րոէէ փութաց
ին
Հազո րգե
լու
Հա -
՛աքն
Հա յու թեան
ինչ որ իրենց պատկանեալ
գազ–.
թավա
յրին
մէ 9 կատարուած
էր ի յարգանս
Մ
խի–
թարայ
յիշատակին
Այս
քաղցրալուր
Համանուագին
սակայն
ին -
չո՚^ւ խառնուէին
եւս
լսԱժամ
եւ
անպատկան
վէճե
րու
խժալուր
ձայներ
• • • տ
I «
8աո աջ»ի սլատու արժան
լ^թե
րցողնեբուն
ծանօթ
է Պ՛ Բարկէն
Գավէզի
րաբե յօժար
յօզոլա–
ծաշարքբ
, որով կր գիտէր
պաառլագիր
ՐլԼ՚"Լ
Մխիթար
ԱբբաՀօր
անձին
ու ղոբծին
:
(Յառաջ,
թ–
1240, 5
Մայիս
1940) :
Բայց յանկարծ
իր թի–
կոլնքին
կա քնած տեսաւ
քաւելի
տեղեակ
շբջա
-
նակէ
մ ր»
եկող
մ էկբ , որ
ձ եռքին
մ էջ
զ րիչն
Հա–
կաոակ
ղարձուց
ուղղելու
Համար
զայն
ուրիշ–
նձոոյլ
ւգղԵլու
՚էաՍար
զայէ
1բոլ
դէմ... որպէս
թէ
ճշղումներ
բնեչու(^ա
-
ււաջ) ,
թ.
1277-78,
Յունիս
8 9)
Ե՝անօթ
են նաեւ
Հ. ՎաՀան
ինզլիղեանի
այգ
կապակցոլ
թեամբ
կատարուած
կարգ
մ ր
ՀՀՃ
շգումնե
ր»ր
( Յառաջ ,
1949,
Աեպտ.
20
եւ Հոկտ.
7) :
Եւ աՀա
երեւան
եկաւ մի ոմն <ւ,՝Բննասէր»
որ
գոգցես
անգէտ
օրուան
նշանակութեան
վւոլթաց
ասպետի
մեաաղեայ
գիմաէ^
երեսին
իսոյանալռլ
Հ՛
ինզլիղեանի
ւԱւայ , որ յանղզնեբ
էր Պ–
Գա–
՚իէղյ՛
^ճշզոււէնեբուն»
՚իրայ
իւրովսանն
ճչգռլմ
-
ներ կատարել
;
Ներկա
յ տոզե բովս
չեմ դիտեր
պա շտ պանե լ
Հ • ինզլիղեանի
յօդուածն
ինքնին
կամ անոր բո -
վանդակս
ւթիւհբ
, նկատելով
որ
Բ16ՈՕ էւէս1օ
՝Բնն ա—
"ԷՐՐ
լայնօրէն
իւրացուցեր
է
ԱՈ6
քւՈ
(^6
ՈՕՈ
1 6 0 6 ՜
• ՝յ01ւի սկզրունքբ
: Տա յտնի
է թէ ամ էն տրամ արա–
նութիւն
, պաաճաո ա բանս
ւթ իւն
եւ ամ էն վւաս -
տարկութիւն՝
զիտակցօրէն
ուղղուած
Ր1Ր" 1
րնղղիմադիր
կողմաԿէ
Ա՚տքին
ոչ կամքին,
զի
կամքն
յաճաիս
մէկ բան
միայն գիտէ.
կանլսաԼ
մէրժել իրաւարալւի վնիռը :
իբրեւ
լնթերցող
Հասարակոլթենէն
մ ին
պի
տի
յօժարէի
վերլուհել
^Բննասէր՜ֆին
կերպը, Ո –
րով կր 1'ննաոիրէ
յարուցուած
իսնգիբներր,
ա–
ռանց սակա
յն գո
յւլ^յ իսկ շուք նետե լու
Վենետիկէ
յարղ
ս յ
Մ իաբանոէ թեան
վբա
յ
է
1
Եւ նախ,
երբ ախոյեան
մբ լ^ւտրած
իր ՚լբչին
1
Հրասլարակ
կուղ ալի
տես
Հանբա
յին
կարծիքին
, |
4
վէնչո՚՞ւ
«մթին
կեանս
վարողի»
նման՝
կը ծ ա ծ կ էի
իր
ինքն ութ
իւնբ , կբ վերապաՀ
է իյւ անունբ
, մ
ինչ
ղիմացինր
կբ ներկա լանայ
Հանրութեան
ճակաար
բաց
:
յ
շ.
ինչո՞ւ
բարեմոյն
Պ– Գավէզի
գրիչը
կբ
ղործածէ
չաՀատակիչ
ողուով
ապա
գրելու
Հա
մար թէ
Հ
<Ուստի
իբրեւ
անկեղծ
նկաբաղրի
աէր
մարդ , իր նախկին
ւլրութիւնբ
սրբազրած
էր,
ա–
ռանց սակա
քն վիրաւորելու
մէկր» : Մենք , իՀաբ–
կէ , սլէ աք չենք տեսներ
կասկածելու
Պ •
Գավէզի
ոհն
յ ր ո յ յ – " ոչ
ալ
վաղնջուց
անկեղծ
^Կ՚^է
՚ՐյՏակովը
էԳ"՚ԴՐ՚ւԻ–
Դ"1՚"լ–"–
:
դէսլքերուն
յՐկ
վ երադրէ
Հ ֊
Ինղլիղեանին
^
< ^".Նս1՛"^
<ր"՚"է՚"Ր՚"Կ
եէ՛»^
էր»)
;
ղ ա յ ր ո յ թ
^ ՚ ՚ Հ ք ձլ,գալ
ղիացողնեբը
թող
շօշա–
Բոքոր
Հայեր՛,
I
խ
լիղեանի
զ րած
տողե–
փեն
իրենց
՚ ^ – ; / ; 1 ; ,
՚նախաղտսոլթ^.նր
րը,
՚ 1 ՚ " ^ ՚ ՚ 1
" \ ձ յ
թ ի ւ ն բ ,
ուր ղայրոյթ
կը
մխայ
եւ աքն
սլ"՚ՐՐ"1
՚
Հակամէա՝
պյքյ;;^^^^
^,^^,ածին
մէջ
փաս–
՝
Լ վիէննաքի
Միարանո, թեան
Հա֊
օ /
է
առրութեան.
արդիւնք
չէ այգ,
այլ մա–
է1։է"1ս՛^^–^՛
, « .. « . 5 ՛ " ^ ^ / ^ ^
՚^Ր;
Հիէննայի
IVլ՛"
\...Թհ՚նր,
Ր"՛"
/ ՚ Ր ^ * ՛ ՛
էէ
«Մխիթարեան».
7
օո ամէնուն
որ
ՎԼնետիկե
Մխիթարեան
՚մՏր^նոՀթեան
Հի՚մնաղիք,նէ
Մեծն
Մխիթար
ԱրրաՀա,ր,
անոր Աայր - Աթոոբ
Աուրր%աղար,
Հտրաղատ
,ս.ջորղն ալ այսօրուան
" ՞ " ՛ / «/՛ք՛՛՛է ,
միԼ
վիէննական
Մհարանութեան
առաջին
Հիմ -
Հ
/
/.
Աստուածաւոուբ
Բաբիկեան»
կ՝ր^
սէ ք.ննասէրր֊
Ա^՛"
՚ " " " Ր
՚ ՝ " " ՚ " ՚ Ր
ք՚՚՚Ր՚Ք
քի^
յ՚ո–
ոա9 գաաական
լեղուի
յատուկ
բացատրութեամր
,
Թէ Հ– ինզլիղեանի
զատբ կանխաւ
իսկ
մերժոլած
է. իր աա
չքնաղաղք՚՚-՚ո
պատղամին՝
տմբոզջ
աշ–
խարՀ
մկա)
կր բոնէ
«Այս^՚Ր
ամէնուն
ծանօթ
է^... Աւսինրն,
ոչ մէկուն,
ոչ իսկ իր նախտսի–
րած
Մ՚՚ւք՚ոէրմանսի,
որ ՝ԲննասէրԻն
իսկ յիշա
-
տտկած
.,րութեան
մէջ
կ՝րսէՀ
Օո Խ VՕ^^, տ1 ետ
՝՝՚՚օշհյէհ^ոտէ6Տ ք^տ \^ւք՝.ոււշ տշ տ^թ3^ո^^^ք:ոէ
Խ ւո91տօո–
ա6ք6 ւ1տ «տէ616ոէ €6թ.6ոյՅոէ ՅէէՅշհտտ 3
1՚շտթոէ
ԽւՄ քօոք^Յէշա»–
Մե՚լաէրմանս
, կբ վերջացնէ
իր
գրախօսականն
Հետեւեալ
յստակ
խօսքերով
.
Օսօւցս՚ււ 6Ո տօւէ. Ատ ^VI^^հ^էհ^^^տ^6Տ
\՚6Ո1Տ6 6է
\^։Շ\1Ո6 Ո՚ՕՈէ Շ6ՏՏ6 1^6 ՇՕՈէոհսՇէ հՅՍէՇաՏՈէ ՅՍ բք6Տե§6
՚^^ \ճ
^ս1էս^^ ՈՅէ1օո316. Բտէ 16ս^տ ^^^հ^^^հշտ (^՚տայւ–
էւօո 6է Ասէտ է^ՅV^սx 1^էէ^^3^^6տ, 11տ Տ6 տօոէ աօոէ^^տ Խտ
սոտ 6է Խտ Յսէւէտ. Ատ
յ ՚ ^ ո ք տ <յւտշ1թ16տ
Խ ս ք
աստէւշ
քոո՚^տէ՚՚սք. ՚՝՚՚6շհ՚էհ316 (16 Տ՚՝1ւՅտէ6. (Լտ 1 \ ՚ 1 ս տ 6 0 ո , IՀ6Vս6
՚՚՚Տէււք^քՏ
0ո6ոէ316,
՚ Ր օ ա շ ^Աււ, ՇՅհտքտ 1 — 2 ։
Ալս պէս
ՀՀծանօթ»
է
Վիէննտյի
Միաբանոլ
-
թեւնր՝
բոլոր
աղղային
ել միջաղդային
-
եկեղե–
լք
ական
, պետական
եւ
ղ Իանական
միջավայրերու
մ1^\ Մ^-ակ բացաոութիւնր
՚Բննասէրն
ինքն է, որ
եթէԱ–
ղարուն
Անտիոքի
մէջ ապրած
րքլար՝
սլի–
աե
Աոչէր
միւս
Եկեզեցեներուն
- «Աոաջին
անղամ
մեն,ւէ գործածեր
ենք «՛Բրիոտոնեայ»
անունր , ղուք
էն* անունով
որ կ՝ոււյէ.բ կոչուեցէք
Պօղոսետն
թի Աոքօզոսեան
, թէ կեվւայեան
բուն
քբիսաոն–
քանմենո
ք–ն,թ , մերն
է
Հիմնադիրր
• • • :
5
ին քո՛՛ւ ք՚ննասէրբ\\Հէ
ե ե ցն է
ղՀայր
ինգ–
I
^•հէ^սն
. երթ կեէքծ մեամտա
թեամբ
կր Հարցնէ
• - •
«Գեէք Հասկնար
թէ
են*ո՚^ւ
Հ. ինդքիւքեան
իր
տար–
մ՚ուրսծ
մաւ երաթղթերոէ
ն
մ է ^էն ակարներն
Ոկ։
սւն^,սքսււ,ւոնեքւր Հրապարակ
Հանո՚ծ
է : Ցամքած
ա–
կք– կարեւե"
է 9ուր առնել» :
ՈրովՀետեւ
իր
բն–
թերզողներուն
կարճատեւ
յիշոզութեան
վբայ
ր–
ոած
Ոէւս
՚ւ
կր թուի
իր Հաշիւ ր՝
յիշենք
Հ–
ինղ–
՚եանհ
իւօսօե ր ո . «Բտրերա խտաբար
սքետա–
քազաքային
այդ գիւանները
միշտ
մատչելի
կան
—
-
Ա, ՛մ
ու
կբէ^ել
կուտար
գիւղ
...
կամ ապա
շտ եկեղեցականի
Համ բաւբ
Հանած
էր : ճեէղ է որ կորովի
անՀատականութիւն
մ բն էր
Հանւ/ ու ւքեալր : իր /ամ աո ութ եւնր սակա
քն ,
կբ
կաւանար
ա/ն րանեն
մէջ, որ կր Հաւատար
իր
աո առարկածին՝
Հիմնոլե/ով
տար
ինե
բու
իր փո
բ–
ձաոսւթեսէն
վրաք
ե լ քսւնուն
ժողովուրդի
շաՀե—
բուն
, ո րոնց
ան տեղ
իտտքի
պաշտպանն
էր ինք :•
Ըստ
իւբ քա քտա
րա բու թեան
«ղ
ր ա բ ա ր ճ ա Ֆ
չէր
գիտեր , ե լ րնդՀանբապէ
ս Հեգնանք
ունէ ր
զ բոց -
բրոցներուն
Հւոնղէպ։
Աակայն
անոնք
ներողամտօ–
րէն
կբ վարուէին
, զիտնալով
իր անսաՀման
ժո -
ղով
րղ աս ի բութի
ւ ն ր
է
ՊատաՀած
են գէպքեր
, որոնց կարղագրու
-
թե ան
Համ ար Պոլսո
լ
սլա տ ր ի ա ր քա ր ան
ր
անզօր
գ տնոլե լով՝
ին ք
նե րկա քացած
է անձամ ր կսւրմ իր
բոնակտ
լին եւ ձեռք
ձզած
իր փափաքածբ
• Նո
յն
իսկ
պատուանշանի
եւ ոսկի
ժամացոյցի
արժա
-
նացած:
Նչանաւոր
է իր մէկ նուէրբ
Աոլլթան
Րէշա
-
տին––՛
վակոն
մր Ատավւաղարի
գգոլմ : Աքլաբա–
նական իմաստով
եղած
նուէբ
մր անէոլ,ա
՝•
Իր
թեմին
իւբաքանչիւ
ր ղիլղի
ե լ
քաղաքԻ
Հողե բանութեան
ու թե
լաւ
թ իւննե բուն տեղեակ
էր
խոբապէս։
Արսլանպէկցին
ու Ջէնկիչէրցին
տար–
բեր
բաոով
կ՝որակէր,
Պարտիզակցին
ու Ս.""" -
փազարցին
տարբեր
: Պարտիզակցիներոլ
մասին
կ՝բսէր
քարոզի
րնթացքին
«Անոնք
,ոախաակ
շապիկ
կր
Հ ազնին ,ղրարարճա
կր խօսին» ,ակնաբ–
կեքով
անոնց քիչ
մ բ եւրոպական
ձեւերուն
: Իսկ
ամէնէն
շ ա ա
.սիրած ժողովուրգբ
,
թ ե ր ե ւ Ս
Ի՛ք ~
ֆմիթցեներէն
աւելի , Ատափաղարցիներն
էին , զոբ
կ՚որակէր
« Աստուածարեալ
մոգովոլբգֆ
I
Ըսեմ
ի պատիւ Ատաւիաղա
րց ինե բուն , ոբ ի—
բաւունք
ունէր
այդ
լորջոբջումին
մէջ։
Ես ան —
ձամ
բ տեսած
եմ
անոնց
եկեղեցասիրութիւնը,
Հայ րե՝1ւաս ի րո
լ թ իւնբ եւ մանաւանղ
Հիւրասիրոլ
-
թիւնբ
ո րոնց
մ ասին օր մ բ թերեւս պատեՀ
ութ ի լ
նր
ունենամ
ղրելոլ
:
I
Ա աե ւիաննո ս արք
.ի սրամիտ
ու Հեւլնոզ
քա
-
րուլ^ւեբէն
շատերր աոակի
կարդ անցած
են :
1914
18/
պատերազմի
սկզբնական
օրե
—
բուն,
թուրք
զինուորի
յաղթութեան
եւ
զոՀաբա—
նական
մսւղթանքի
ա րա րուչութ իւն
աեղի
կ՝ունե —
նալ,
Իղմիթի
Հայոց
եկեղեցիին
մէջ, ի
ներկայու
թեան
կուսակալին
եւ զինուորական
ու քաղաքա
—
յին բարձր
պա շտօնատսւ
րնե
բու
:
Առա^ւորգբ
կբ սկսի
լւաբոզբ ,
բագգատականն
բնելով
Հզօբին
ու ակարին
մ իջեւ –.(Այս սլարագա–
քին
Համաձա
լնականնե
րուն
եւ Թ՚ռւրքիոյ)
:
/^ճ.
իւորՀրղածո
լ
թիւններբ
խո րացնե
լով
կը
ղո չէ
•
— «
Հ է յ
ախմախ
Ե՚լեկիէլ
թաղաւոր
,
թօփ
չունիս
,
թոՆֆէնկ
չունիս,
ինչի՞դ
ես
կիվէնմիշ
ե–
ղեր։ իսկ մեր
թաղ
աւորր
թօվւ
ալ ունի,
թիւֆէնկ
ալ ունի,
հար-թա միթ֊րայեօց» :
Իր ղոլշակութիւնբ
կատարուեցաւ
:
թ՛ուրքը
պարտուեցաւ
չարաչար
; Աակայն
բնտ^ջուեցաւ
ել
Հա
յ ժողովուբդբ
յ
Իրրեւ
ե բախաադիտական
արտա
յա յաու
թիէն
Ատեվւտննոս
արք
• / ծաոա քութեան
,
ԱւստրեւՀոէն֊–
գարիո
ք կա յս ր բ կբ
մ իջամտէ
Պոլիս՝
թա րք կա
֊
ռավարու
թեան
մօտ, որպէսղի
աքսորէն
ետ վերա–
դարձնեն
առաջնոբդբ
; Հետախուղիչ
ջոկատ
մ բ կբ
գտնէ
ղինքր
կիզիչ անապատին
մէջ, չրջասլատ
֊
ուած
իր Հօտի խլեակներով։
Կը Հաղորդէ
վերա
-
զարձի
Հրամանբ։
Մինակս
ո՞ւր
երթամ
ես,
որո՛՛ւ
թողում
այս
ղաւակներբ։
Անոնք ո՛ր, ես ալ Հոն», կբ պա֊.
տասխանէ
, ու կը մերժէ
Հրամանը
:
Ու երբ Հբաչքով ազատուած՝
իր
Առա^ոբդա–
բանը պիտի վերագաոնար
, իր Հօտի
մնացորգացՐ
արժանավայել
բնգունե
լութ
իւն
մբ բրաւ
իրեն,
Պոլսէն
մինչեւ
Ի զ մ ի թ ։ կառքին
ձիերբ
քտկուեցան
եւ մարղիկ
լծուեցան
անոր,
ուրախութեան
եւ
վէ՚ոի
արցունքբ
իրենց
աչքերուն
- • •
Ոայց
մեղի եւ իրեն տրուած
չէր երկար
վա
յե–
քհլ այգ
ուրաիւութիւնր
: Ու աքս անգամ
բախար
ղ՚՚նքր
նետեց
իր ժոզովուրգի
մէկ մասին
Հեա,
Պա լկարիա
, ա ր փակեց
իր աչքեբր
յաւիտեան։
Ա՛՛լի
.րս՚ն ութսուն
տարիներու
բեռով–
բայց
ա–
է
՚ւյգ՝
կորովով
ու իմացականութեամբ
:
Գրելու
եւ աշխատե
լու
իլ
րա յատուկ
ձեւ մբ ու
նէր : ՚Ծալապտտիկ
նստած
բազմոցին
վրայ,
ինք
անձամ
բ կր կատարէր
բոլոր
թղթակցութիւննե–
բր : Գի՚ր մբ որ բեւեոագիր
կարդալու
չափ
ղր՚ք՜ ՜
,11
ար էր : Համառօտաղրռւած
ու
պատիւներով
լեցուէ,
. լայն
միջանքներ
ու լուսանցքներ։
Վեր
ջաւորութեան՝
թոլականբ,
օրբ ու նաեւ֊
օրուէսն
ձայնր՝
ակ , րձ . դձ
եւն . ւ Ա տո րաղրո ւթեան
առ–
ջե, անխուսափելի
հ • ՝Ծ –ն (խոնարՀ
ծառայ)։
Ամէն տարի
Պարտիզակի
Ա. Յակոբ
եկեզեց–
լոյ տօնախմբութեան
առթիւ
դիւղ
կբ
Հրաւիր
՜
•ւէբ։
Իր ներկա քո, իՅեան
զիւղբ տօնական
երե -
էՈ ,թ կր ստանար։
Ժողովուրգբ
կր շտապէր
եկե–
ղեցե,
վայելելոլ
համար
առաջնորղին
ներկայու
-
թ՚՚ւնն
ու քարողներբ
: ք-անի քանի
երիաասարդ
Հ՚՚՚րսնեբ
տուն փախած
են լեղապատաո
,
աղբիւ
ս՛ն
առջեւ
ձղելով
կուժ ո լ սափոր,
երբ
գեո–
Տոէթն
ու լուսուն
կր նշմարէին
եբկա
քնահասակ
օե.ա.ք.,եոտ մէկր, որ կր յաոաջանար
շալերու
մ
է)
փաթթաած։
Արրաղանն
էր , որ աղաներէն
մէկուն
ոռւնր ղիշերած,
եկեղեցի
կԴրթտր
ներկայ բԱա–
ու համար առաւօտեան
ժամերզա
թեան ։
..- «Յիշաաակն
աբգարոց
օրՀնութեամբ
ե -
ՂԻՅԻ––
Ա–
ՀԱԲԼՎԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
