Ք ե ն ե
8 հ ե Լ Ի Կ ՛ Ա Ր Ժ Է
՜ԲԼնէ՛
սւէ.ելի կ՝արւք–է , րսա։
ձայնր
այ"
աււաւօա
նորէն, երբ ելահ՜ կր սսլասէէ
լոյսին
:
Եկահ էր այգ
լ՚՚յսր,
բայց
ախուր էր
կոյրէ
մբ
նայուահքին
սլէս։
կաւլանգի
նեաուահ
հառեր
1լերկարէին
փողոցին
աղբամաններէն
գուրս :
Տգեկ մր , որ գպրոց
կ՝երթար
, կեցահ
կբ
նայէր
ա պ շո
լ թ ե ամբ՝
անոնցմ է
մ է կուն : Աղքաա էր , եւ.
շէր
՚լ՚լ՚"Բ
հունկէն փար կախուահ
դուլպան :
Եղե֊
ւինբ՝
իք արմ ու կանանչ
աակաւին
, բա
յց
աւելորգ
ա յլեւս , արՀամ արՀուահ՝
կր փա
յլէ
ր , կր պոռար
նեաուահ
ոսարէնեբուն
, ո ս կո րնե
րո
ւն ,
մ
ոխիբնե–
բուն եւ քուրդերուն
մէշէն։
Նարինշի
կեղեւներ
յ
կոա
բահ
ս^ա1լներ եւ Հրեչաակային
փեաու
րներ
կային
աղրամանին
շուրշ,
մայթին
փյւայ : կար եր
շանիկ
օրեր մաղթող
ղունալոր
նկար մբ
սալարկ–
ներուն
վբայէն
սաՀող
շուրին
մէշ՝ որ կը աանէր
կաոբներր
նամակի
մ ր՝ որոնք իրար կր վւնառէ
ին :
Կր շողար
երկինք
մ ր՝ արիւնոա
կացինի
փայլով՛
Այս էր կեանքր
ղոլրա եւ անսպառ
դիշերէ
էԼ ՚Օ՚բք.*
որուն
խաղաղութիւնն
ու լռութիւնր
բե–
բահ
էին վախ եւ վՀաաութիւն
, քաշահ^
արմաա
նեբր սրաիս : Այս էր կեանքր, կը պակսէր
մեռե -
լակաոքր՝
որ գէմ առ գէմ կուգայ
երբեմն
ագբա–
Հաւաք
կառքին
Հեա : կաղանգր
թշուառ
ութիւն
մ րն էր արգէն՝
բոլոր սուաե բուն պէս ,
վառելէ
վերշ պաՀ մր յոյսի,
սիրոյ եւ բարութեան
մոմեր
մեր
մէշ։
Ուրախութիւն
չկայ առանց
ախրռւ -
թեան :
Բայց
չկայ
նաեւ
ախբութիւն
առանց
ուբա–
իսութեան :
Աուսաիսաբութիւնները
կբ աանին մեգ
գէպի
յոյս։ կը յամառինք
ասլրիլ։
Պայքարի
կորով կու
աա
յ վՀաաութիւնը
մ եղի : Կբ ղանենք
ւլ եղեղկու -
թիւննե
ր : կ ր սիրենք
կեանքը
երբ ղ իաենք
նո
յն
իսկ թէ ամէն
ինչ սին է եւ պաա րա
լիր
։ Կ՛ուղէ
ինք
*"՚ՂՐ1՚Լ
Բ՚"րՒ ՝ կարելի չէ : կբ չարունակենք
ապ
րիլ , Ղ""լելով մեր ղղշումներր : Գիաենք թէ աղ–
բերր
կ՚երթան
գաարան, կբ գաոնան
թոււլթ
, կեր—
պաս ել շերմութիւն՝
աունէ
աուն : ՚Բադցր
յ"՛–—
չերու եւ ե րղերու կը վե բահուին
երաղներն ու սէ—
բերր
անցեալին
որ նեաուեցան
պատրանաթափ
:
Գիաենք թէ մաչահ
, խաթարուահ
մաբգը
հնոլնգ
կուաայ
մաքուր եւ անմեղ
մանուկներու
: Եւ Լենք
վար անիր
Համբուրել
նո քնիսկ
երե խան որ կուգա
յ
պոռնիկին
արգանղէն : կայ յարաաեւ
վերանոբո–
գում
մ բ : կա
յ գանգաղ ա յլ գգալի
ըա րե վա իսո
ւ~–
թիւն
մ ր՝ աչխարՀի
վյ՚այ : Կայ գանձե
բու
, փոր– •
ձառութեան
ել աւանգո
ւթեանց
փոխանակութիւն
մը սերունգէ
սերունդ։
Գրեցի օբ մ բ թէ կարելի է քալել ա յրուե
լով
:
Կը սաեղհաւլորհենք
: Եւ քաղցրութիւն
մլ^ւ է այգ •
այրոլիլր։
Ու ^իչղ ՛լաա
յ մերթ
իսօսքր օաար
ղրո– ,
ղին
որ կ՝ րսէ
ր թէ ղօրաւ ո րներբ
կրնան
ապրիլ
արմաաախիլ
ել աւելի
ոլմովնալ
թաւիաոելով
երկրէ
երկիր : Այգ գրողր իր Հայրենիքը
ունէր
անչուչտ
եւ չէր գիտեր
գրկանքն ու վնասբ
Հողէ
եւ
մողովուբգէ
գուրկ
ղրողին։
Բայց չէր սխա —
լեր՛– Մեհղանք,
աճեցանք
ւթւասներով
ել ղրկսւնք–
ներով^ :
Կբ
յիչեմ ա յս բոլորբ
ղարձեալ ա յս առաւօտ
;
քքքանգի ագբիւրներ
են : Բա ք։լ աչքերս կբ մնան սե–
լեռահ
աղրամանին
, հառին ու տղեկին
վրայ՝ ոբ
կբ յուգէ
ղիս իր սլղտիկ
րումբե րով
,
առաշին
Հ ի ա ս թ ա ւի ո լ թ
ի ւնն ե ր ո վ
:
Ել
ձայնը կր կրկնէ *
՝Բենէ աւելի
կ՚արմէ
. . .
Ել Կբ փորձեմ
րմբռնել այս խօսքր՝ որ յ ո ւ –
սառատ կբ թուի
ինհի , փրկարար
Ր^Կրկելով
Հանգերձ
ղիս : Վասնղի կբ քիչեմ այգ– բոլոր
եւ
խագաղահ
չեմտակաւին
, կր սպասեմ
աւելիին
:
Կ՚բմբռնեմ։
կայ բան մբ՝ մենէ
աւելի
մեհ՝
մեր
անՀ աաա կանո ւթենէն
անգին : կբ
տեսնեմ
զայն
ամէն անՀատ
ի ետին
որպէս
անցեալէն
եկող
եւ ղէպի ապագան
քալոզ
անյայտ եւ անսպառ
զօ—
բութ իւն
մ ր , Հաւաքական
անձնական
ութիւն մր
յաւիաենական
: Տխուր
, լուռ , գալարուն
, ա յլ ան
խորտակելի
ում
մ ր՝ որ կր խորտակէ իր
վրա
յ
հ՜անրացոզ
չիր՛^աքարերբ
, կր քալէ շարունակ :
Բան մբ որ մեհցաւ
միշտ՝
ամէն
անղամ
ոը աշ^
խաբՀր
ճանկ
։քր զարկաւ
մեր սրտին , երբ Հալա -
հեցին , շարգեցին
ու Հո։ք երուն
առլին
մեզ :
-
բացաւ եւ կա
րհ
ր ա ց ա ւ երբ արՀամ աբՀեցին
մեզ
օաարութեան
մէշ։
Բարձրացաւ
իր սնունգր առ
նելով
ցաւէն,
զրկանքէն
ու Հայրենիքի
կարօտէն։
Ատեգհեց
ինքզինք։
Բան մր՝ որ մոռղնԼլ
կռլսւայ
մ եղի
ճղճիմ
ու թիւններն
ու ոխե
րր մեր
Հ՚՚՚֊բշի
1
նախանձն ու մաղձը
, չարութիւնն
ու
Հալահող
յաւակնոէ
թե՚ննեբր
: Կը տեսնենք
կերտոզներ
ա -
մէն
կոգմ
՝ Աալանաեանի
ավւերուն
վրայ,
Հա քրենի
Հողին
վրայ,
աշիստբՀի
րոլոբ
հազերուն
՚իրայ
Սիրելի կբ գ՚սռնան
մեզի
զիւղացին
ու
բանուորբէ
առեւաբականն
ու կզերականր,
Հաւասար
քերթո
ղին,
բոլորն ալ միեւնոյն
կրակէն,
միեւնոյն
կամ
քէն : Բան մր որ չէ մեոահ եւ չի մեռնիր
այլեւս
երբեք։
Ո՚նի իրմշակոյթը,
լեղուն,
ղբականու -
թիւնբ,
երամչտոլթիւնր
/.լ այս բոլորին
նոլիր -
ուահ խանգավառ
Հոգիները։
Ունէ ապրելու յա -
Ռ Ո 0 Տ Ո
(է– եՆ վերջին ւէաս)
Երբ Պեարոգրատի
Բանուորական
ԽոբՀբգի եւ
ընկե րվա
ր ա կան
կուսակցութիւննե
րի
կոգմ
ից
Հ բ–
րապարակ
գրուեց
, Հաչտութեան
պայմանները
մ շակելու
Համ
ար , լնկե րվաբական
մ իշազգա
յին
Համագումարբ
Հրաւիրելու
Հաբցր,
1918
թուի աչ–
նանր
, իհոստոմր չտտպեց Պետբոգագ
:
Այստեղ
նա , աեղական
լնկե
րնե
րի ել գո
րհ
ի չնե
ր ի աշակ -
ղութեամբ,
գրեց Հայկական
պաՀանշները
եւ լ ն –
գունել
տուեց , որ
Ո՚ուսասաանի
Հաչտութեան
պայմաններից
մէկն
է լ լինելու է Հայկական
Հար–
ցի
լուհում
ը։ Ապա
անղաւ
Շուէտիա՝
ԱթոկՀոլմի
Համագումաբում
Հ՛ Տ՛ Գա ^ւակղութիւնը
ներ -
կա յացնե
լու առաքե լութեամբ : Այնաեղ
մ տեբիմ
կապեր Հասաաաեղ
միշազգային
լնկերվարու
-
թեան պա րագլո ւխնե
ր ի ց չատերի Հեա , նրանց եւս
լնգունե
լ տուեց
Հա յկական պա
Հ անշն ե ր բ , լ^ւգաբ–
ձակ
զեկուցում
ներկայաղրեց
Համագումարի
կազ–
մ ակե
րսլիչ
մ արմնի եւ րո
լոր
չրշաննե
րում
, ուր
սլէտք էր , անցկացբեց
Հա յաստան
ի
ազատաղբու–
թեան
պաՀանշը :
Ա թոքՀոլմ
ի
Համ
աղ ում արր,
ինչպէս
յա
յտնի
է, ձախոզեց : Երբ Ո՚ոստոմր
վերագարձաւ
Ո՛ու —
սաստան
, արգէն
ամէն
ինչ իրար էր խաոնոլահ
•
աւե
լի եւ աւելի
տարահւում
է բ քազաքաց
իական
իրերաշինշ
կո֊ի՚֊բ
՚ Հագո րղակղ
ութ
իւնը
կովկասի
Հետ կտրուահ էբ՝
Ի՞նչ էր կաւոարւում
թ՚իֆլիսում
, ի՛՛նչ
կար
Երեւանոլմ
, ի՞նչ վիճակի
մէշ էր Հայկական
ռազ––
մաճակատբ
֊ – Հակասական
ու վՀատեղնող
լ՛"–—
բեր
էին Հասնում : Պետրոգբաղում
,
Մ ոսկուա -
յում , Ո՚ոսաով - ՚Լյախիշեւանում
, Վլադիկաւկա
-
ղում
Հաւաքուել
էի՛ն արեւմ տեան ճակատ
իղ Հե -
ռաղահ
րազմ աթիւ
Հա յ սպանե
ր ու ղինուո րներ
,
որոնք
ուզում
էին անղնել
ոմանք
իրենղ
տներբ,
ուբիչներ
Հայկական
ղօրաւքասեր
մտնելու
Համար։
Ռոստոմբ
նրանց
ուզզում է գէպի
Բ՚ոգու եւ ինքն
էլ չաապում
Բագու ա յն Հալատքաէ
, որ ա յսաեգ
կարելի կբ լինի
Համախմբել
մի զօրաւոր
բռունցք
ու ճանապարՀը
բանալով
անցնել
՚էաբաբագ
ու
Երեւան ել յետո
յ ռազմ աճակաա :
Ռոստոմ
ր
մ ասնակցեղ
եւ Բագուի
ազաաա -
մարտին,
ամենաատղ^ւապալի
չրշանսւմ :
Այսաեղ
էլ նրա անձնական
Հմայքր շատ բարձր
էր , ոչ
միա
յն րնկե
րնե
րի , ա յլեւ Հակառակո
րգնե
բի աչ -
քին
• Ատ՛
ՇաՀում
եանը , որմի
մամ անակ
մ իաՀե–
հան
տէրն էր Բագուի
, ակնահանքով
էր վերա -
բեր
ւում նրան եւ յաճախ
յետելում
էր նրա խոբ–
Հուբգներին
: Բագուի
գէպքերի
մասնակիցնե
ր
ից
չատերն են ազատ եւ կարոգ
են , պարտաւոր
են
գրի
առնել Ռոստոմի
ղո րհունէո
ւթիւն
ր եւ կատա
րահ
գեր
ր Բագւ ում ։
Պայքարի
ողբերգական
վախճանից
յեաոյ ,
Ռոստոմ
ը եղաւ
՛քե բ շին
Հեռաղոզր
Բագուիղ : Հա–
զարաւոր
գազթականների
ու պարտուահ
մար —
տիկ^ւե րի Հետ ւլնում էր Պարսկաստան
քամ ե
լու
Համար
գաոնութեան
վերշին
բաժակր։
Եւ
այստեղ
էլ նա Հաւատարիմ
մնաց իր բնաւորութեան
, ան —
մ իշապէս
լհուեց
գա
ղթա
կաննե
րի
օգնութեան
կազմակերսլութեան
գորհին
,
յարաբերութեան
մէշ
մտաւ Պարսից
ի շխանութիւննե
ր ի եւ անգլիա
կան ներկա յացուց
իչների Հետ , զե կո ւց ո ւմնե
ր եւ
Հ րաՀանգնեբ
ուղարկեց
արտասաՀմ
ան : 0՝ւոլմ
է
թէ աւելի֊
մ ռա
յլ
, յուսաՀատական
վիճակ
ղմուար
էր
ե ր ե ւա կա
յել
, բա
յղ Ռոսաոմ
ը ա յս պայմ
աննե–
րում
է լ պաՀեց
իր մաքի պայհառս
ւթ
իւն
ր
,
Հողոլ
աոակյոյ՚Փի՚՚՚^Ը–
^՚– ^1՝՚Ր Կ-՚^^Փ՛
կոբ^վյլէ
^ ՀԼուահներին՛
Ռոստոմ
ը միչտ մնաց ա–
7ն7րէԻ
Գւ՛^^՛^"՛–՛՛՝
<աւատաւոը ել ան֊
ռա
յողգողգ
-
ռերման
Հից որ թոպ՚Ք - Գ-Սր
–.եց եւ
ճանապարՀները
աեական
ուժ՜ր
ձան ան
գաբէ
մո խոբ .
ցան
ելի
,
^ է ' ՜ X
ւ""""է՚3
կովկաս։
Նրան
քաչում էր ՀաԼ
, ։ ։ – ^ ք
/ ՚ / ՛
Կ-Ւ-ր՛^–՛^"՛՛՛
" ^ ՚ - ՚ ւ – ի ՛ ՛ լ Կ
աարւո՛–
մ այնաեղ
։
"Հայասա՛անի
Հանրասլետութիւն
էր
ստեղհոլել^
յաստանի
Հան բապե տութիւն
էը ստեղհուել
^
Ի՛՛նչ էր "՛յգ Հանրասլեաութիւնը.
թնչ ձեւ էիւ,
սաացել
Հ՚"յ
ազաաա.լրութեան
ռաՀվփրաների
տենչերը՛
Անկախ Հայասաա
ն - Ռոսաոմը
շաա–
պում էր՝ կաբօաով եւ անձկանօք...
թիֆլիսում
նրան սպասում էբ մի նոր,
սար.
սափելի
Հարուահ։
Հսռլիւ ագտաագրուահ՝
Հրաս–
տան ու Հայաստանը
սլատերսռլմի
էին
բռնուել։
Հոսսւ՛^ էբ երկու
ԳբԿԻյ
"՚^ եզրայրական
մոզո -
.լուրգների
արիւնր : Այն մամանակ
, երբ
Թիֆլի
սում եւ Երեւանում
իչխանութեան
՚լլու/ս
կանգ֊
նահ
էին լնկե րվա րականներր։
Հրէչաւոր
ոճիր էր
տեզփ ունեցահը : Ռոսաոմն իրաչքերով
աեսնոլմ
էբ, թէ ինչպէո
՚ և " " Ց Ի ոսաիկաններբ
Հայերը
իսումր
խո՚-մբ
աքսոր
էին ուզարկոլմ
, թէ
ինչսլէս
փողոցն^բո՚-մ
չուրշկալներ
էին կաաարւում
Հա ֊
յորսորգութեան
Համար, թէ ինչպէս
Հայր
Վրաս֊
աանի մայրաքագաքում
յայաարարուել
էր
օրէն–
ՔԻՅ
7^"՛–/՛"՛
հազրի եւ Հալահանքի
առարկայ : Նա
տեսել է թրքական
բարքերն ու կարգերը
. նոյնը
ել
աւելին
այմմ
աեսնում էր Թիֆլիսում,
ընկեր
վարական
կառավարութեան
նախագաՀ
, իր անձ
նական բարեկամ
Հիորգանիայի
Հ րամ անով. , .
Գմուար է ասել , թէ Լ՚՚նչ էբ կատարւում
Ռոս
տոմի
նեբսր։ Նրա Հալին, որ միչտ բաց էր ամէն
քի առշեւ, այգ օրերին
վւակուել էր ամուր։
Նա
յայտնապէս
տառասլում
էր : Զեմ կա րհում , թէ
իր ամբողշ
փոթորկայոյղ
կեանքում
Ռոսաոմը
այղքան
գառն
ասլրոլմնե
ր ունեցահ
լին^ր : Պ ըմ -
։լ անքսվ
գիմում
է ր իբ երէկուա
յ րնկերոշ՝
քք՚ո ր–
գանիային
խնգրելու
Համար, որ վերշ
արուի
֊.այկական
Հա լահանքնե ը ին : Գիմ
ում
էր
ամէն
կողմ եւ ա։քէնքին
, միայն թէ առաշը
առնուի
ղոր–
հուահ
Հրէչաւոր
ոճիրին :
Առլնոլարի
սկւլբին
՚քեբշ գտաւ
պատերազմը է
Թիֆ
լիս էր Հասել
Հ . Հանրապետութեան
Փարիղի
պատուիրակութիւնը
։ Ա կսան
մ ի շարք
խորՀ
ր -
՚լակղոլթիւններ
, որոնց մասնակցում
էբ եւ Ռոս–
ոտմ
ը •
Խոնաւ ու ցուրտ
ձմեռ էր : Ռոստոմ
ը ման էբ
գալիս առանց վերարկուի
, հակ կօշիկներով :Ճա
նապարՀին
մսել էբ, եւ այմմ
տաքութիւն
ունէր :
կարհսւմ՛
է ր՝ մալաբիա է : ժոզովներից
յեաո
յ ,
*"–Լ
՚ւԻէեբով,
ոտքով էր վերագաոնում
տուն՝ ա–
մէն
անգամ կտրելով
մի քանի
քիլոմեթր
տարա -
հութիւն : Ա՝ ի գիշեր
է լ , ուշ ,
նո յնպէս
ոտքով
,
վերագարձաւ
ԱՀարոնեանի
մօտի մոգովից ու մր–
աաւ
անկողին։ Աւ այլեւս
ոաքի
չելաւ ։
Բմշկական
քննութիւնր
սլարզեց , ոբ վարակ–
ուահ է բհաւոր
տիֆով։
՝Բ ի չ յեաոյ
աիֆը
վերահ–
ւեց
թոքեր
ի բորբոքման : Նոյն մամանակ
եւ մի
եւնոյն
Հիւանղոլթեամբ
պառկահ
էր Աբամբ Ե -
ր եւանում
յ
Հիւանգութիլնը
երկաբ
Լաեւեց :
1919
թ՛
Տունուար
18/
գիչերր
Ռոսաոմը
այլեւս
էԿ"՚Ս *
Ա եհ սիրտը
, որ յոգնել
չգիտէր
բնաւ
, կանգ ա–
ո աւ լնգմիչա է
Ե՛֊
ի՞նչ անողոք ճակատագիր : Ամբողշ^
կեանքը
մ առ
կամ
քը՝ ա յն զոբ փաստեց
իւր անձնուէր
Հե– ՚
բոսներով
, պանգոլիսանե
րով
, րանուո
րնե բով
եւ
առեւտրականներով,
կզե րականնե րով եւ գրոզնե—
բով՛
Զէ մեռահ ել չի մեռնիր
այլեւս
երբեք։ Ու
նի
Հա յ րեն
իք
մ բ եւ ունի վ րէմն ու լազթե
լու կո
րովը վառ պաՀող
ցաւը
կոբսուահ
Հողին որ կ^ա–
րիւնի ղեռ թ^ամ
ի ին
թաթերուն
աակ :
Աղգային.
ոգին։
Այսպէս
կուղայ
վայրկեան
մ ր՝ երբ
ճերմակի
կր ւքերահուին
բոլոր Հակասական
գոլնեբր։
Կբ
մսլտիս : կբ մոռնաս
անձնականր :
Մեհոլթիւն
,
սրբութիւն
ել զեղեցկութիւն
կը տեսնես : կը
զառ֊
նաս բաբախող
սիրտր
ամբողշ
ցեղին : Անոր
մէշ
ես եւ քու մէշղ է ան, մողովոլրգբ
, իր
մեռելնե
րով եւ ոգշերով,
գարաւոր
ցաւերով եւ
յոյսերով։
յ ուս
եզէն
Հոսանք
մ լն է , կազմ ուահ
բո
լո ր
Հո։լի–.
ներէն
բխող
լո յսե րով,
լաւագոյն
առաքինութիւն—
ներով
, կր աանի քեղ , կր բարձրացնէ : Կը չրշէ ու
կր սրբագրէ
գէմքիգ
գիհերր,
անոնք որ
կուգան
յոզնո
ւթենէն կամ գառն ութենէն : Ա րբազ
րուահ
ու
մ աքրուահ
կը տեսնես
գէմ քերր
, անոնք որ կբ
խռովեն
քեզ
իրենց
խենէչոլթեամբ
եւ
անբանոլ–
թեամբ :
Լոյս
մ լն է սբ քենէ կր բիսի եւ որ
սակայն
կուգա
յ գարերու
խո
րէն : կ՛ո լզես
անո
ր
մ
եհոլ–
թիւնր : Պատրաստ
ես զոՀուելու
անոր : Կր լսես
՚
–Բենէ աւելի
կ՚արմէ :
կուգայ, կր տխրեցնէ
քեղ։
Բայց պէտք
ունիս
այգ տխրութեան
րլլալու
Համաբ
իրասլէս
ուրախ ;
Լոյսերուն
լոյսն է այգ յուղումր,
երբ կբ
Հասնիս
անոր , աւելի վառ ել չքեղ՝ քան ամէնէն ճոխ հա–
ռը
Կաւլանզի։
Վսեմ ես երբ արցունքով
կ՝երգես
Հայրենական
զուարթ
երզգ։
Հարուստ ես, ոսկի–
ներու աէր, ել աղքաա կր զղաս
քեզ՝
մոգերուն
պէս
անոր, առաշնոբգ
այգ գիսաւորին
ներքեւ։
կուգայ երբ սեղան , հառ ու Հաց
Լունի :
կ՝ուրա/սացնէ
քեզ։
Բոլոր
ճս խո ւթիւննեբ
էն
ւթ։ ր է
ան եւ չատ աւելի
չքեղ եւ Հարաւլաա է մ^շգ՝ երբ
սւսւոասլանք
, ցաւ եւ Հալահանք
տեսար
միայն
։
Պէո՚Ք
ո՚-նիս այգ ուրախութեան՝,
որպէսգխ
ախբու–
թիլնգ պա յթի
լուսավառ
յո
յսե բով :
կոււլայ
, կր գարձնէ
քեղ քենէ
աւելի բան մր%
Կ Ր ր՚՚՚նաս
գռներգ
իրենցմ է աւելի բան մ ը տես
նելս ՛Լ ե կո զներ
ուն
մ էշ ; Պարտական
ես՝
անոր ,
վաճառական
, բանուոր : Պարտական ես՝ ՚լբոզ
՝• Ա—
նոբ կր պարտիս
ինչ որ կը բԼսի մէշէգ եւ արմէք
չոլնիս
առանց
անրր
։ ԳոՀունակութիւն
չունիս :
Անչուչտ
, վաճառական
, բանուոր
, մ տալս
բա
կան
, կր խորՀիս
՚քերթ թէ Հայրենիքգ
Հոն է ուր
ՀացԳ կբ գանես , կրնաս
ապրիլ առանց այգ ո -
զիին՛– Բայց
ի՞նչ ես առանց անոր՝
փառքին ու ոս
կիներու
կատարին
վբայ իսկ, օտաբ եւ
անհանօթ
բազմո՛ւթի՛ւ՛ներուն
մէշ։ Կէսիգ կէսը.
՚ ՛ երբ այգ–
ս,էս կր մտահես եւ կ՚ուրանաս
քեզ ։
^
Բենէ
աւելի
կ՚աբմէ...
կրկնէ,
որպէսղի
աւելի
բարձր
Հնչէ այգ
ձայ
նր
, ո լ ՚ ՚ ՚ ՚ է ^ ե տ ե լ անկէ կախում
ունիս
րլլալու
Հա–
մար Ք^^՚է Վ^Ր ^ քենէ
աւելի։
Ն՛
ՍԱՐԱՖԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
