ՀԱՑ ԲԺԻՇԿ
ՄԸ
ԱՆՋՆԱԱՊԱՆ
ՋԱՑՆԵՐ
ԳՍյ^ԱՌԷՆ
.՚
ՓԱՐԻԶԻ
Հ. Մ– Մ-Ի
ՄՐ8ՈԻՍ1,երր
ՇԹՈԻթ-կԱՐՏ
(Յաււաջ)
Անցեալ
շաբթու,
Հա բաւա յին
Հիւբ
թ էմ սլէ բկի
(Գեբմանիա)
Ռոթ–
Վ*"յ7 ^"^ղաքին
մէշ անձնասպան
ե ղաւ՝
բոլոբէն
|
սիբուսփ
Ոէ, յարգուահ՛
բժիշկ
Աիմոն Ասլենգիաբ
-
.եսւնբ։
(Ռոթվայլ
այն փոքբ քաղաքն
է, ուր
Հա–
՛ւ՛՛՛ւ՛I՛ ՚՛ "՚"
Հ ՛ " յ ՜՚ոաբագիրնեբ
Համաիւմբուած
էին
,,բյւս<1.բաղմբ վերշաՆալու
օբեբուն)
:
Կբ պաշաօնավաբէբ
«Իբոյ»ի
մօա,
իթրեւ– բը–
ժիշկ
Լնաիւապէս
ալ «Քւնբայի
մօա)
եւ
միակ
Հայն
էր ,'ոբ իր աիկնհշ՜եւ
նոյնպէս
բժիշկ՝
իր
ղսււյքինՀեսւ
մնացած
էբ յիշեալ
քաղաքր
,հ ա յ
տա–
րաւլիրնէղէոլ
ցրւումէն
վերշ–. կնահ֊
էր Խբիմի
Եւ–
պաաորիու
քաղաքր
1895/5*
եէ կր սերէր
Ս պեն
֊
դիարեան
Հանրէսծանօթ
գերգաստանէն
։ Հին
աա–
րագիրներՀն
էր։ կր սլաականէբ
Փրակայի
Հայ ու–
՝սյենէււբւերհլ
խումբիկւ
ել "՛յգ Հ^սնգամանքով
^ որ
աւարւոահ
է բժշկական
Համալսաբանր։
Զէնադա–
գարի
նաիէօրեակին
փէսիած
եւ ապաստանած–
էր
Ռքթվայլ
: Ունէր
րարեՀամրոյր
բնաւորութիւն
,
շերմ
Հայբենսւսէր
էր եւ սրացաւ
վերաբերում
ցսյց– աոէ ած
է միշէո
ել. յաակապէս
իր
աղղակից–
ներան
Հանգէպ
։
*
Վերշերս
անղիմագրելի
շգայնութիւն
մբ ե -
կած
էր վրան : Նաիւ չափաղանց
շաա
կ՝աշխաաէր
եււՀ ասլա ^ ձանձրացած
էբ տարաղրի
վիճակէն
։ Կբ
֊ ի՛ս ր շէր.՝ ՛ս ^
անՀամ ար
յանձնա
իւում բերէն , որոնց
աււ շեՀ֊ք իրցել
աա բագիր , սաիպուած
էր պաբրե–
րաբաբ
ՀաԴիւ աալ : Վերշերս
ձեռնարկած
էր
Գ՛" ՛ւթ ելու
Ամերիկա
ել
սկսած
անՀ
ղա
-
ժեշա
գործողս
ւթե անց ,
Հա րաց ա րաննե ր լե -
ցնել , Հարցաքննուի
լ , եւն . , ինէ որ սասակացու
-
ցած
էր իր շղայնոլթիէնբ։
Եւ առաւելապէս
իր
ձամբո րգո
ւթե ան ՀԼա կաէղուած
այս
ձեւակեր
—
պոլթիւններն
են որ լեցուցած
են իր Համրերու
—
թեան
բւէէժակր
եւ ՚ մղած
են ղինքբ
առնելու
այս
լուսաՀաաակէսն
քա յլբ ։
Գիշեր
մբ, ղործր
ձգելով, գացած
է
պանգոկ
մր եւ սենեակ
մ ր է^աբձած՝ է էսքնաեգ։
Ապա փակ–
ոլահ
է սենեակին
մէշ եւ ինքն
իրեն րրած
է
թոյնի
ուժեղ
նե րա րկում
մ ր , որու Հետեւանքով
ալ
քանի
մ ր ժամկն
մեռած
է ։
Ց՚սքորգ
օրբ, մինչեւ
կէսօբէ
վերք,
սենեակին
՚ գուռր
չբացուելով
, պանգոկապեաբ
գիմ ած
է ոս–
\՝11ք/իկէէւնոլթեան
։ Եւ
ո ս տ ի կաննե բ գալով
,
գուռր
կոտրած
ել աեսած
են րմիշկբ
,
անշունչ
փռուած
մաՀճակալին
վրսւք։
Աենեակի
սեղանին
վրայ ձր—
գած
է ռուսերէն
երկտող
մր տիկնոշր
ուղղուած
(կինր Ռուս է) ։ Այգ
ղրութեան
մէշ կ՚՚բսէ,
թէ
^կիանօէն
ձււձձրացած
րքհա^ււվ անձնսքսպան
^ք^^ր.
լայ
:
>
•
•
Գիսէկբ
, գիաղննո
ւթեան
են թա րկոԼելէ՛
վերշ ,
իր սչարաղանեբոլ
ցանկոլթեամբ
կբ տարուի
գիա–
կիւղարան
եւ Հոն կ՚այրուի
: Աճիւնբ
կ^ամփոփ
-
ուի
վւոքր արկղե
մր մէշ ե ւէր ղրւէւի
բնաանի
-
քի տրամադրութեան
տակ
։ Ամերիկա
երթալու
տռթիէ , կինն ու ղալակր
ո րո շած են աճիւնբ
միտ–
սին տանիլ
եւ այնտեղ
ալ թաղել
;
ԹՀԹԱԿԻՑ
Ո՛Վ ՈՐ ձՒ1ւԳ քւԱւԳ֊ՈՆՈՐԴ ԳՏՆԷ,
<ւՀԱ6 -.
ԲՈՑԺ^ն,
ՑՐՒ «
6ԱՌԱՋ
» ՊԻՏԻ 11ՏԱաՅ
ՎԷ8 ԱՄԻՍ :
« ՓԵՏՐՈԻԱՐ
1ՏՎ
ԼԻՈՆԻ
ՄԷՋ
ԼԻՈՆ
, 13
Փետրուար
Հ. Ց ՚ Գ՝
«Վարանգ–
եան»
կոմիաէին
նախաձեռնութեամր
,
բացառիկ
չուքով
տօնեց ինք
մեր ե րկրո ր գ
«Վարգանանց»ր
«Փետրուար
18»/
ժողոէԱւգական
բմբոստութեան
տաբեգարձր
։
Ո րո շուած
ժամ
ուն
Ց" յնե բու
ծանօթ
սբաՀր
ամ բո ղշութեամր
լեցուած
էբ րնկերներու
, Համա–
կի րնե
րու
եւ բարեկամներու
կողմ է : Ա
եգաններու
վրա
յ կարմ իր եւ ճերմ ակ
գինիի
շիշեր , րաղմ ա -
պիսի աղանգեբներ
, եւ մեր ժբաշան
հՏաչոլՀինե
-
րռլ
ձեռքով պաաբաստոլած
ուտելի^ւեբ
։
Ընկեր
գ. Աճէմեանի
բացման
թօսքէն
վերշ ,
մ իաձա յնութեամ
ր սեղանապետ
լձւտրուեցաւ
Կ •
հ1րիմեան,
ղոր իր պաշտօնբ
էէարեց մեծ
ձեռնՀա–
սոլթեամբ
: Ցերեկոյթր
րացուեցաւ
«Մշակ
բան -
ոլորքով
: Ցետո
յ մ էկ
վտ յրկեան
լռութիւն
յոտն–
կտյս , յարգելու
Համաբ
յիշատակբ
անոնց
ռբ ին
կան Փետրւարէն
առաշ
ու վերշր
,
աղատութեան
ել անկաթոլթեան
Համար։
Ապա,
սկսաւ
Ի՛Ր —
րաիւճանքբւ
Բաղմաթիլ
էին ե րգո
ւ^ե
բ բ ,ա րտասա—
նողներր
եւ խօսողներբ
: կ՛՛արժէ
յիշել
Պէյր"՚–թէն
վերշերս
Հասած
Հայր
ել
ո րգի
Վ^ա րժա սլետե ան
նե ր բ որոնք
իրենց.
Հայերէն
ել արաբերէն
երգե
-
բով մասնաւոր
փայլ
մր տուին
ցերեկոյթին։
Ի —
րենց ^որՀալի
եբգերովբ
ել արտաէւանութիւննե
—
րով նոր ոգեւորութիւն
ստեղծեց
ին
• Փափաղ
-
եան,
Բ .իյրիմեան , օրիորգներ
Հարէ լեան ,
• Ա–
ռաքելեան,
Տէրմանեան
եւ ուրիշներ
։ Մեր
գրպ՜
բոցին
ուսուցիչր՝
Պ • կարապետ
Ցովակիմեան
Հայբենաշունչ
խօսքերով
փառաբանեց
փետրուար^
եան
րմրոստոլթիւնր
։ Խօսեցան
նաեւ
լ^կեր
Թ •
Այվաղեան
ոբ նոյնպէս
փառաբանեց
մեր
քաշերն
ու նաՀատակներր
: Ընկեր
Մ • Մէրգէն
րաղգա
-
տելով
Փետրուար
18/՛
եւ Վսւբգանանցը,
րստւ
թէ
գոյգ
տօներր
թէեւ
իրարմէ
գյսրերւ1վ
Հեռու
,
բայց
խորքով
եւ րովանգակութեամ բ նոյնն
էին։
Կ^ուղէի առանձնապէս
յիշել
մեր ուսանող
եր
կու
բնկերներուն՝
Հ • Տասնապետեանի
եւ Կ •
^աշ–
ճեանի
(երկուքն
ալ Հալէպէն)
ա յնքան
Հաւատա–
լոր
ել խանգաւիառ
խօսքերբ–. Համեմուած՝
ման
—
րագէպեբով
.
.
1ծ՝է ինչսլէս
Աուբիոյ
Հայ գիւղե
-
րէն
ւքէկուն
գեղջուկ
տէբտէրբ
կր բացատրէր
թէ
«Վաբգան
Մ ամ իկոնեանբ
Գաշնակցական
էբ ։ Ցի–
շենք նաեւ
րնկեր
Ա. Բ՚աթոլլեանի
«Հող
կբ փո -
բեմ
»/ւ :
Ժամր
Հէն վերշ,
մնացէ/^.էնկերներ^՛
ո։ Հա
՚՚մբւկիրներր
ինչպէս
նաեւ
Խա չուՀ իներր
մ ինչեւ
՝
ուշ ատեն աղգա
յին ել յեղափէա խական
երգերու^
կբ թնգացնէին
սրաՀր։
ինչպէս
միշտ, այս
անգամ
ար հրաժշտս^ան
րաժնի
անւղա շաօն
վա
բիժերն
էին
րնկեր
Գա/ւնիկ
Աււաքելեան
եւ կիրակոս
Փա
-
փաղեան
: «Հուսք
Բանք»ր արտասանեց
սեղանա–
պետր
եւ կրկին
«Մշակ
բանուոր»բ
թ1ւգացնելով
,
էիակեցինք
այս օրինակելի
ցերեկո
յթր ։
Փառք «Փետրուար
18»/^՛
եւ պատիւ
անոնց
ոբ
մ ինչեւ
ա յսօր
կր տառապին
Ա իպերիո
յ սառկա
-
մանիքներուն
մէշ, յանուն
աղատութեան
;
Անկցին
բոլոր
րոնատիրութիւններր
եւ կեցցէ
բոլոր
ժո -
ղովուրղներոլ
ամբուլիսկան
ել բացարձակ
աղա
-
տո ւթիւնր
։
—
Պապլէ
Կիրակի
12
Փետրուար
առաոդչյսն
ժամը
Ա,^ ^
սին
Հ՛ Մ • Մ –ի կրտսերներր
մրցեցան
Ըք01ՏՏ>՛/
գէմ
, 0
\\Շէի
մեր գաշտին
վրայ
։
Մեր
խումբր
մ իշտ
յանգուգն
եւ վճռտկան
, գովելի
է իր
նուրբ
եւ ճարպիկ
խաղա րկութեամ ր ։ Խաղբ
առաշին
վայրկեանէն
Հետաքրքրական
գարձաւ–.
Ե րկուս
տեք իբար գերագանցելու
ճիգ մր կար ։սեր
աղա–
ՔՐ իրենց վարպետ
ու ներգա^ակ
փասձ/,/»^
տի
րացան
գաշտին
։ Հակառակոբգին
յտրձակողտկտն
եւ պա շտպանողական
գծերբ
կաղմ ա լո լծելէ
վերշ,
յաշորգարաբ
Հինգ նշանակէտներով
ապւսՀովեցին
յաղթանակր
: Խաղբ
վերշացաւ
&—0 , /
նպաստ
Հ.
Մ– Մ.ի :
Կէսօրէն
էէեբշ Հ. Մ • Մի Ա ր
եւ սլաՀեսսՓ՚Տ
–՚^
եւ րաբեկամներ
ուղղուեցան
գէպի
^հ1>՛ ,
՚^թոքդ՜
բին
մէշ տեգաւոբոլած
, խանգավառ
երգ
ու ծր -.
ծաղով։
ժամր
13 ՚ՅՕ/՚Տ՛
մեր պաՀեստին
գաշտ
ե -
կաւ։ Հակառակոբգ
խումբր
առաշին
վայրկեանէն
յուսաՀաա
ու թ ո յ լ խաղարկութիւն
մր ցոյց տր -
ուաւ։
Այս խումրբ
երթի
մրցումնեբուն
ջախշա
-
Ի՚Իէ "(աբտութիւն
մբ կրած
էր : Նոյնբ
եղաւ գար
ձի մրցման
արգիւնքր։
Մեր պաՀեստիի
խումբր
աոանց
մեծ
ճիգի
յաղթանակր
տարաւ
7—1 :
Բոլոր
մարղիէ^երբ
գովելի
էին մանաւանգ
Գ–
Մ իքա յէ լեան , Ցարութ
, ել Պօնպօն
եղրայրներր
Ժամբ
\^ին առաշինր պէտք էբ չափուէր
։ Մեր՝
Ա
՛Ր
Ի^ՔՂԻ^ՔԸ
ղտած
կաղմաւոբոլած
է ։
Առաշին
յարձակոգական
գիծ ր անթերի
է, եթէ
կեգրոնի
Յակոբբ
իր երբեմն
տկարութե$սմբ
եւ
անՀաւտսա–
րակչռութեամր
չտկարացնէ
խաղին
ներգաշնա
-
կութիւնր
, իսկ կեգրոնի
ել վեբշասլաՀնեբու
պողդ
պատուած
պատնէշբ
անխորտակելի
է։ Մեր
մար–
դիկներբ
վերշնապէս
չափած
ել Հասկցած
են ի -
րենց խաղրնկերնեբուն
ուժն
ռւ
կարողութիւնր
Ամենափոքբ
սխալն
անղամ աննկատ
չաեցնիբ
: Ի–
րաբոէ. վրայ կատարեալ
վստաՀոլթիւճ՝
ոէ%ին
։
Գն գակախաղբ
իր բոլոր
Նբրութեամր
Հասկցած
են , ու կբ խաղան ճաշակով
ու եռանգով։
Նոյն
-
քան
ալ բծախնգիբ
են իրենց աղգա
յին արժանա
-
պատւութեամբ
, րարձր պաՀելու
մաբղական
ոգին
ել աղգային
գբօշր՝
որուն
խորՀոլրգին
Համաբ
ւււ–
էէէն ճիգ կր թափեն։
^հ1յ՛^
Ա՛ր
պաՀեստիին
պէս
յաղթանակի
յոյս
չունէր
։ ,Ամէն ճիգ
կր
թափէր
պատուով
գուբս
գալո-ւ
։ Մեր մարղիկներր
եթէ
քիչ
մբ ինքնավստաՀ
չխաղային,
անպայման
8—10
նշանակէտ
կր շս^Հէին
։ Ասոր Հեա ւքէկտեղ
Հաճելի
կ^ ղոՀացուցիչ
ք՚՚րղիւ^՚ֆ
մր
: Հ.
Մ
Մ •
յաղթեց
4—1
Ապքիի։
Վերգարձին
յաղթական
ու ոգեւորուած
աղ —
ղ ային
ու յեղափոխական
երգերբ
կբ
թո չէին
մ
թ–
ն ոլոր տին
մ էշ
։ Մեր
մ ա րգի կնե ր ո ւն տրամագրոլ
-
թիւնբ
բաբձր
է, ււակայն պէտք է իրենց
տմէն
շի—
ղերր պրկեն
եւ ամէն
ճիգ թափեն
յառաշիկայ
մբ–
ցոււՈւեբէն
յաղթական
գուբս
գալու
Համար
։ Եղա
նակին
ամրողշ
տԽւողութեան՝
որեւէ
խոււՐրէ
չեն սլարտուած
,
եւ այսօբ
մեր
խումբերր
տեսականօրէն
եւ ղոբծնականօբէն
աւելի
ղօրա —
ւո ր են քան եղանակին
սկղրէւաւ^ րութեան
։ Ո ւ
րեմն
մ եր լաւագո
լե մ աղթանքներր
յառաշիկա
յ
մ րցումներուն
Համ ար
, իրականացնելու
Համ ար ի–
բենց
վարի^երոլն
յոյսր
։
8 ՚ ԳԻՏՈ%
<8ԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(9)
բ.
֊
Ամբողշ
օրր ես անտառից
նայում
էի ձեղ ,
ա յժմ է լ ա յնտեղ
են իմ րնկերնեբր
։
Մ ենք
ձեղ
սլաՀպանում
է ինք
։ ձ եսա
յ ձեր խաղերր
ել
յիչեցի
այն ժտմանակներր,
երբ ես էլ շաՀել
էի։
8իշռւմ
եմ
մ եր
ժամ անակր , ա յսպիսի վախեր
չկա
յին
մեր
երկրում
, եւ ե ր իէոասա բգնե
ր ր ալժմեաննեբի
նբ–
ման
չէին,
իւրաքանչիւրր
մի - մի
կաղնեծառ
։
Ամէն
յմ. ե բբ
՚ ղ շ ի կ
Հտւաքւում
էին
մի տեղ , եբիտասարգի
պարտ^ւ
էր
յանկարծ
երեւալ
նրանց
մէշ, խառնակութիւն
, իրարան
-
ցում
գցել
եւ Հեռանալ
իսկոյն։
Տեսայ
որ
այսօր
չկտյ
մի այգպիսի
մարգ,
մոոացայ
ինձ եւ
եկայ՛
— Այ^ է լ "է
^ ենակ
• . .
Այո,
գալիս
էի եւ պատաՀեցի
մի ուրի
-
շին,
որ խօսելով
այս ձորի, այս աղրիւբի
մասին,
երեւում
էր որ նա էլ ձեղ մօտ գտլ
է ուղում •
բայց
ամաչկոտ
էբ ինչպէս
նորաՀարս
։
Առա^ոբգեցի
նրան
•
• լ
- Բաւական
է, րնգՀատեց
Գայիանէն
նրա
խօսքր
Հեռացէք
այստեղից.
իԴչ էք այս աղշիկ
-
ներին
գէս
ու գէն ցրուել
։ Գա ամօթ է ՚ ՚ •
Գու
երբեք մի խօսք չես ասել , որ
Մ
անասր
չկաաաբէ
: Բոլորովին
Հեուսնա*՛լ
, կաբչ1^լ
։
Եւ֊ տեսնելով
, որ տղշիկբ
չէ պատասխանում
,
նա չարունակեց
•
~
Հասկանում
եմ ։ Մութր
գալիս
է , իսկ ուր *
մ ութ
կա
յ , ա յնտեղ սլատրաստ
են գա
յ ^ ու աւա–
^ակր։
Թոյլ տուր
նստիլ
այն րլրի
՚1րայ , ընկու
-
ղենու
տակ
: Գեռ
չէ՞ք
՚Լերիսցրել
:
ք^է
է
ՔԻէ է մնում
է
Շարունակեցէք
. մի թողէք
որ սափորր
իր
փորում
մի Հաա
գաղտնիք
էլ պաՀԷ :
Նա կանչեց
Ջալալին
եւ երկոլսր
գնացին
գէպ
ի րնկուգենին
ւ
Բայց
տօնր իսկապէս
փճացել
էբ եւ զուր էին
Գայիանէ
ի յանգիմանութիւննեբր
։ ճիշգ
է , երե–
խան
նորից ծածկուեց
կարմ իր
շորի տակ
եւ շա
րունակեց
իր պաշտօնր,
ճիշգ է, մի քանի
աղշիկ–
ներ
գեռ սրտատբոէի
սպլսսոլմ
էին թէ ինչ 1լ ա -
սեն
իբանց նշաններր,
բայց խաղբ
այլեւս
կենգա—
նութիւն
չունէր։
Շատերր
կամաց կամաց
Հեռա —
ցան,
տուն
գնացին,
ոբովՀետեւ
Մանասր,
ինչ էլ
ասէր ինքբ, ծմակի
մարգ էր, լալ ղինուած
, աՀու–
ղ ող տարածող
: \ք իծաղ չկաբ • ՚Լաղվղոցր
,
ոս -
էոիւնեբր
գագարեցին
: Երգուլներբ
շտապում
էին ,
երղր սառն
էր : Հողին
մեռել
էր ,
շաբունակւոլմ
է բ ձեւական
ութ իլեր
:
Ե՛– գրա
գլխաւոր
պատճառր
գաբձեալ
Գա
-
յիանէն
էբ
I
ԱՀա^ նա առանձնացել
է , նստել
աղրիւբի
գի–
մաց , մի ՚իոքրիկ
լանշի
վրայ : ինչո*ւ
նա
այլեւս
չէ կարողանում
բռնել
իր տեղր
աղրիւբի
գլխին
,
ինչո՛՛՛է. նրա
ձայնր
այլեւս
չէ
Հնչոլմ
շուխտակ
ծտռերի
տակ։
Այգ լալ գիտէ
ՄէՀրին
, որ տեղա–
ւորուել
է նրւս կողքին
եւ գոբծի
է գցել
իր
գիւ–
թող
շշուկնեբր։
Մի աղշիկ վաղեց , բեբեց
Գայիա–
նէի
մատանին
, շտապուէ
կբկնեց
այն երգր,
որից
յետոյ
նա գուբս
էբ եկել
սափորից
Գա
էլ մ ի զարմ անալի
երգ
էբ , ճիշգ , գրա
-
կան սլատասխան
էր տալիս
այն երգին,
որ Խա
-
չենցոլ
կարմիր
կնի^
էբ գուբս
Հանել։
Բայց
այս
նոր
ւէկայութիւնբ
այլեւս
աղգել
չէ կարողանում
•
գիս՚է
Մ ելիքի
տղշիկբ , որ ուրիշ կերպ
ղոլշակե
լ
չէր
կարող սափորր
ւ
Եւ
ՄէՀրին
է, ոբ ճանաչում
է իր
սանիկի
սիբտբ
. նա չէ սխալւում
ել աւելի
ուժ է աալիս իր
օրօրող
չշուկներին։
ԱՀա
նա գիւթեց
•
Գայիանէն
Ւր
Ղք՚-է՚Ր
^եքեց
նրա ուսի վբայ,
անշաբժացաւ
,
լսել
ու
եր աղ ել է ուղում : Պաո աւր աշխաբՀւս
յին
ճշմաբտութիւններ
է ներշնչում
անփորձ
շաՀելին։
Բաւական
է , օրեր կան
գեռ , րախտի
քաղցրոլ
-
թիւնբ
մ իանղ ամ ից ճանաչել
չէ կարող մտրգ •
գա
է^երն է նրա սրտի
ուժերից
• • • Եւ Հարկաւոր
են օ–
բեր , երկար տարիներ
• ՚ • տյսքանն
էլ բաւական
է ։
Թող
սիրտր կանգ առնէ եւ սպասէ
ւէնացածին
Ապասողր
երշանիկ
է . . •
Լսում
է Գայիանէն
այգ
մեղմ ու անուշ
խօս–
քերր,
գա
նոյն
ձա
յնն է , որ մանկութեան
օրերոլմ
Հրաշալի
քուն
էր բերում
ոսկի
երաէլներով
լի
քուն։
Գիմագրե
լ նրա
Հմայքին
չէ կարելի •
օ "
ան
ցած
օրերր , կարծես
, վերագառնում
են , կարծես
նոյն
սիրուն
քունբ
իշնոլմ
է այժմ էլ , որ քաղց
բա–
ցրնէ այսօրուան
օրն էլ, ոսկեւչօծէ
այնքան
յուպ–
մոլնքնեբն
էլ
...
• -
ԼԷՕ
I
Fonds A.R.A.M
