Գաղոէ1
^հ
գւպոէթ
ՀԱՅԵՐԸ
ՄԱՐՈքԻ
ՄԷՋ
ԳԱԶԱՊԼԱՆք՚Ա,
12
Փեարուար
(Յաււաջ).֊ 1
Մեր վաքրաթիլ.
հա / գաղութր
ունեղաւ
իր աարԼ–
կան
րնգհ . ժողովր
Պ– Երուանգ
Գարապիլիկեանի
« Արաքս»
•Ա՚Աային
մէք։
Վարչութիւնր
կաաարեց
իր համարաաուութիւնշ
որ նկատուեցաւ
«գովելի»
եւ «արգիլնարեր»
: Տիկին
Փաթրիմօնիէօ,
գուս–
արր
Բարեւլ որսականի
նախկին
նախաղ ահ հան -
ղուղեալ
Պ՛ էսմէրեանի
, սլաաուակալ
նախագա
֊
հոլհին
է այս
մ իութեան
որու արժանաւոր
նա
խագահր
, Պ– Ժան Միհրանեան
հինգ աարիէ ի վեր
կր վարէր
իր սլաչաօնր
սրացաւ
հայրենակղի
մր
ղոհողոլթԼամր
:
ԸնգՀանուր
ժողովր
նկաաի
ա -
ււալ Պ՛ Միհրանեա՚սի
կր1լ
)էակի
պնդումներով
ար–
Ոէ ահ՜ ՝, րամա րական ր եւ. կաաա րե ղ նո ր վար
չու ֊–
թեան
րնարութիւնր
, հետեւեալ
կերսլով •
Պ– Պ֊
Արթինեան
, Վյսրմապետեան
,
Գարաւղիլիկեան
,
V իւրմէլԼան
եւ Սալիպեան
, հինգն
ալ ե րիտասարգ
ոլմեր
,
կորովի
, գիւոակիղ
եէ. ւլոհարերող
։8անկա–
լի պիաի
րլլար
որ Մարոքի
րոլոր
Հայերն
ալ
տր~
րամաւլրէին
իրե՚էւց
մ ա սնակղ ո լ թ իւն ր եւ աչխա
֊-
տակղութիւնր
Միու թեան
գորձ֊ին՝
մէկգի
դնելով
ամէն
նկ սէէոում , աղւ ր իկեան
ա լս օտա ր
տվերուն
՚/Ր"՚.ք
^ Հ"՚յն
ալ ինչղէս
միւս
վաքրամասնոլ
-
թիւններր
պէտք
ունի
ումեղ
պտ չտպանութեան
:
Թղթակից
ԶԱՏՆԵՐ
ԳԱՒԱՌԷՆ
ՄԱՆՈՒԿՆԵՐՈՒ
ՕՐԸ ՌՈՄԱՆՒ
ՄԷՋ
ՌՈՄԱՆ
Շաբաթ
երեկոյ
(11
Փետրուար)
,
Աէն Պէոնարի
սրահը
սովորականին
պէս
էեփ—լե–
ցուն
է ր երկսեռ
բաղմ ութեամ
բ , ոբոնւլ
մ էք Ուչա–
ղրաւ
տեղ կր
ղ բաւէ ին մէսնուկներր
:
Ֆ– Կ– Խաչի
Ռոմանի
մ՚ասնէսճ իւղի վար
չութեան
ատենաոլետուհին
, Տիկին
Նուարդ
՚Բէչէճեանր
հանղ էսր բացուահ՜
յայէոարարելով
,
բացատրեց
« Մանուկներու
՛Օր »ուան
ն չանակո
ւթ իւն բ եւ
թր–
լեղ
հայասլահ պանման
կարւլ
ւք^
միքողնեբր
^ ; ,
Ս անուհ ինեբու
խում բր երգեղ
կասլո յտ
Խաչի
քա յլերղ ր , որմ է ետք
ւիա ր չութեան
քտրտու^ա
-
րուհին
, Տիկին
Նուբիղա
ՇէՀիրչեան
կարւէւծց
^ը–
րաւոր
ճէսռ
մ ր
յ «
Ւնչսլէս
չաա
մ ր
էէա յրերնւ
,
նոյնսլէս
եւ, Ռոմանի
մէք բաւլուահ
է կապ՛
Խաչի
գ սլ ր ո ղ ր : թէեւ
գեռ
մէկ
աւք
իս է որ կանս1ւէէՕ0.ոբ
՚ դւսսսւլանդութիւննեբբ
տեղի
կ՛՚ունենան
,
արղէն
ունինք
48
մանչ
եւ
աղքիկ,
\^էն
22
տտրեկան
տ–
չակե րանե ր , որոնք
լրքօրէն
կր հեաեւին
իրենղ
ւլասերուն
: Օրէ օր կբ բաղմ անա
յ ա չակե րտնե
բուն
թիւր
եւ ուսուց իչ Պ • Ա՚լ՚լ ին Մ արտիրոսեան
խղճ–
մ տօրէն
կ՝ աչխատի
, ղ ասաէ էսնդելով
ուսոււքնական
հրաւլ րոէի մ բ (Պո լսոյ
կեւլբ • Ուսումն
՚
հրագիր
)
է
Ալսօրէււան
հանգէս
ին մէք գուք պիտի տեսնէք
աբ–
ղի՛ նքբ քքեր աչխատանք
ին ու պիաի
հ րճուիք՝»
:
է՛֊
խօսքր վերքտցոէ ց
,
Օգտակար
թելադբանք–
ներ
րնելով
հնուլներուն
:
՛Րիչ լետո
լ վարաւլ
ոյրր բացուեցաւ
, ներկա
-
յացնելոլ
համ ար /չՆահաէէլե տական
լնէոսէնիքր»
:
Րեմի
խորը,
ըաղմոցին
վ յ ՚ ա յ նստահ
էբ մեհ
Հայ
րը–, համրիչը
ձեռքը,
ղուարթ
մպիտը
գէ՚^քԻ^»
չրքապաաուահ
թոռնիկներով։
Մեհ
մայրը
կը
կարդար
« Արտ
գեղեցիկ»ի
պատմութիւնը
եւ եօ
թը թոոնիկնեբբ
մեհ յավւչտա
կութեամր
մտիկ
Կ՝րնէին : Հարսներէն
ոմ անք ղուլպա
յ կը հիւսէին
,
ուրիչնեբր
կարկտուք
: քյբկոլ վաքբ
հարսները
սե–
ւլանը կը սլատրաստէին
, երբ ղուրսէն
լսուեցտւ
գաչտ
էն վե րադարձոգ
աչվսատաւոբ
կտրիճներու
երգը,
որոնք եկան
լոլացուելու
եւ աեւլ
ւլբաւելու
սեղանին
չուրքը։
Ամ՛բողք
խաւչյլ չատ
յուգխչ
էր՝
Նա-ւապեաական
սեւլանէն
ղուրկ
չմնացին
նաեւ
աղքատներ
եւ օտարական
ճամ բո րգնե ր :
«Ախպէր
քան , մենք
ալիւրը
դրամով
Հենք հախեբ
ղարի
՜
պին» :
Րոլոր գերակաատրները
Ռոմանի
մեր «Նոբ
Ա ե–
րունէէ»ի
անգամներէն
եւ Աանուհիներէն
էին ։կտրճ
դադարի
յ իքոցին , հանդիսականները
իրենց
գո
-
՝• ո ւնա կո ւթ ի ւն ը յտ յանեց
ին իրենց
սրտաբուխ
նը–
ուէրներով
:
Ապտ
բամնուեցան
Խաչուհինեբու
անձնական
հսէխքե բով
պատ
րաս տուահ
խմ ո ր եղէննե ր բ եւ
րե–
մաղլալեցաւ
«Անտաււին
ւ1՚էք»ը։
Երր՚՚րղ
ներկա
-
յացումին
նիւթը
«կիկոսի
մ ահն»
էր,
որուն
ամ -
բողք
տեւողութեան
թէ հանդիսականնե
րր եւ
թէ
մանուկները
կուշտ
ու կուռ
խնդացին
: Այս հան -
գէսը
՚էեբքացաւ
կէս
՚լիչերին
: Ամէն կերպով
չը -
նորհէսւորելի
են փոքբիկ
՚լաղութի
մը մէք
անվր–
հատ
ւլոբհող
մեր Խաչուհիներբ։
Հանդիսակէյւ1ւ
ունենալով
Աւադին
, Ֆիլիփին
եւ Աարգիսին
լ՛ա -
ցակտյութիւնր
մեբ խումբէն։
Խագին
սկիղբր
ձւ\\–
Տ10Ո ճ՚հօՈՈՇԱք/
կեցուահքոփ
սկսան կոպիտ
յար
-
ձակալականի
մը, մեր տղաքը
եւ մ անաւանդ
Աո–
կին հակաււակ
իր ւիիրաւոր
ոտքին , եւ
անղուղա–
կան մեր բերդապաՀը
Ռոմանօ
քանք չխնայեցին
եւ
առաքին
կիսախաւլէն
՚էերք
կոտրեցին
կափցինե
-
բուն թափը
ել խաղը
փե ր քացաւ
հաւասար
1—1 ^
Երկրորդ
կիսախաղին
մերիններր
տիրապեաոդ
էին արդէն։
Նչանակէտր
չահեցալ
Ոսկին՝
Աո՚բոյ֊
եանին
լ^ւաիր մէկ ւիասէն
օգտուելով։
Շնորհաւո–
րելի
է ամբողք
խոլմբբ։
0ս\6քէԱք6 ճշ
ճ
<^ՇՅ
.\ւին մեր կրտսերներն
են ԽւձՅ
^Ո–
ԸՇէէտ/»
դէմ,
7րդ
ախոյենական
մրցումն
էը,
խաղը
մերոնք
չահեցան
4 0 :
Այմմ
մեր ժրաքան
կբտ–
սեբնեբը
փուլին
երկրորգր
կը հանդիսանան՜
ընդհ •
դասաւորման
մէք։
Նչանակէա
չահողներն
էին կեդրոնի
յառաքա
-
պահը , Աամ
ոլէլ
Պօ յաճեան
երեք
եւ
•Րէչաչեան
մէկ։
Տեղական
թեբթերը
հիացումոփ
կը
խօսին
հետղհետէ
հասակ
նետող
մեր նոր
ւնդ ին
՜՝"՛
՚ " ՛
•ք՛
ՄԱՐԶԱԿԱՆ
ԿԵԱՆ՝Բ
ՎԱԼԱՆԱ
Փետբուաբ
11ին , չաբաթ
երեկոյ՛
ՏՅ11Շ
ւ^շէշտ/
լնգարձակ
սբահբ
լեցուահ
բագ
-
մ ութիւնը
բուռն
հավւե րով
ողքունեց
մ ուաքբ , եօ
թը կռւիամ ա րա իկնե բու
Լամաթէօո.)
որոնց կար—
ղ ին երեք
Հայեր
: րկո ւքր Վալանս
էն , մ էկն
աէ
ԱվԼ՚նեսնէն
: Երկրորգ
մրցումբ
ԱարգԼւսեանի
եւ
ՏՅՍէշհւՇւ/՛
միքեւ
էր , որմէ Աարգիսեան
սլտրտոլահ
դուրս
եկաւ։
քքրրորգին
բեմ եկաւ
Վալանսէն
պա—
աանԼւ կարո յեան , հ ա կա ռա կո ր գբ՝
Ռուս
մը
Տ3է&–
քՕՒՒ
(Ավինեոնէն)
, առաքին
չրքանին
Ռուսին
մր–
կաննե ր ր գուլաց ին , իրաւարար
ր խաղբ րնդհաէոեց
,
տեսնելոէի
ՏՅէ310քք/՚5՛
նեւլ կացոլթԼււնը
ել կարոյ
-
եէէէն անդամ
մը եւս լաղթէսկան
յայաարարուեցաւ
:
Այս սլատանին
դեռ
17
տարեկան
է եէլ ապագայ
կբ
իա ստանայ
:
Տբգ
մբցումին
մեր երԼւտասարգ
Նաճաբեանբ,
(13.\3.1Շ1էՏը սեղմեց
՚
ԷԷ՚ՂԻ
պարաններբ,
ի վեր
քոյ
կալառէթ
հտւտստ րակշռո
ւթիւն ր
Կ" Ր —
սնցնելով
Լնկաւ
աթոռին
՚Լրայ
եւ խաղը
^լւռ —
չակոլեցաւ
Լւ նպաստ
ՆաճաբեւսնԼւն
: ՚ "
Աննւղասէո
օգե բուն պատճառաւ
Լիոնի Լի—
կԼւն ենթակայ
բոլոր
«փուլ»երբ
հրտմանագ.րոփ
մը
երկու չաբաթ,
իրենց աԼսո յենական
բո լո ր
մբցում
նե րր յետաձդահ
է Լ՛ն : կԼւրակի
12
Փետրուէսրին
՚Լերսկսան
:
Ս. Տ.
Իւփ աէւաքին
խոււքբր
(ք*աաՕէ10Ո
Լյ՚ՕււՈՅւՏշ) 1 2/"է
ՐՏ"՛–՝^Բ> աեւլի ունեցաւ
1Հ,Շ,ՇՁթ/ւ
գէ՛ք , մեր գա չտ ին ւիրայ : Ալս խում բը կափի
մէք
սլարաուէսհ
էը ւքերոնցմէ
, սակայն
մեր
սիրելԼւ
ՖԼ՚լիփին
դէմ եգահ
բոգ ոքէն օգտուեցան\եւ
եր
կու կէտ
ետ էէտացան : Այս անգտմ
այս
ղօրաւոր
խոււք բր
ղինուահ
Լւր նո ր հսկա
յ
բերգասլէսՀոփ
նաԼսկին
«ւիրոֆէսիօնէլ»
մր եկահ
էր
քախքախիչ
պարտս ւթեան
մր մատնելու
մեր Լսում բը,
նկատի
գնդախաւլի
լ^ւգունակութեանց
մասին
;
ք^հօճա
Ջէ որ
1ՀհօճւՅ. Շւսեշ/՚յ՛ աւ ճշ յտսոշտտշ/Տ՛
՚քրցա -
կիցն են մեր տւլաքը,
թէեւ
անոնց
հոփանաւորողն
է
Ստատ
1ՀհօՈՇ ,
իոկ մերինը. • • ափ
մր մարղա
-
ոէրներ :
Նոյն
օրբ. Փետրուար
12,
ԿԼ՚րակի ,
Շէյլուռ
մեկնեցան
մեր պատանիները
: Այս աւլաքը
1946/*՛
մեր
մ^ճ\\.մներն
էին, այսօբ
փէուլին
առաքինն
են ,
ել ղարմանք
կր պատճառեն
Տոոմ
- Արտէ չի մար
ղական
չրքանակնեբուն
: Անցեալ
ԿԻրակի
Տիի
գ՚սչտին
ւԼրայ, չահեցան
6—0, 70
քիլոմեթր
Վա
-
լանսէն
հեռու :
Թղթակից
ԸՄԲՇԱՄԱՐՏ
Ջորեքչաբթի
երեկոյ
Աալ
Վակրամ
ի մ էք , հոհ բաղմ ութեան
մ ր առքեւ ,
տե–
՛լի ունեցաւ
բմբիչներոլ
մրցում
մը :
քումները
գտսաւոբուահ
էին հԼնգ մասե
-
բով։
գ, մասր կբ ներկայացնէին
երիտասարգ
հայ
ըմ բիչ
մբ էամ ոն ՛Բ ո փա ր ան ե ան
(20
,ե –;
կան,
նախկին
ամաթէօռ
ախոյեէսն)
եւԲշ\\ճ 01օՏ.^ի
(38
տաբեկան
, միքագգայԼն
աիսո յեան)
:
Խաղբ տեւեց
20
վայրկեան։
Աեբ
երիտասարգ
հա յրենակից
ր լաղթանակր
տարաւ
արտակարգ
ումգնոլթեէսմ
բ ,
երեք
վա
լ րկեանէն
,
մ ինչ
հակառակո
րգը
տարիներու
վար ձառ ութիւնր
ու -
նէր։
Ամբողք
սրահը
կր թնգար
հանգիսականներու
«կեցցէ
Հայր»
աղաղակով։
քլբԼ՚աասաբղր
^աւ
յա յտնեց
որ միչտ օտարներ
են իր
մրցումներուն
կազմ էսկե րպի չնե ր ր : ՚Բովւարանեան
հնահ
է Փա ,-.
Վ՛էգ,
-1Ջ
ատրեկանին
հեէՈեւահ
է զանազան
մաբէէ՜–
նամ ա րղերու
:
1944/»^՛
լռղալու
մրցմ ան
մ էք ստա
ցահ
է երկու
նչաններ
իր երկու
յազ թանա կնե
բուն
համար.
1947/՛*՛ 11շ (^6 քրՅՈՇշ/՛
կաղմակերպահ
ՇօՈԸՕԱքՏ ՈՅէ10ՈՁ1/
էքրցման
մէք, չոբրոբդ
հանգի–
ւհ է մարմնոյ
ճկունութեան
ել
գեղեցկու
V
թեէէւն համ ար
(պէլ տթլէթ)
: Այժմ
կր
հետեւի
նաեւ
Կիյօմ ՄիՕասեաՕի
կազմ ահ «պասքէ
թ—սլո
լ»ի
մ րցումներուն
: Օտար
ւքամուլր
մ իչա
գովեսէոով
կր Լսօսի մեր հա յրենակԼււլ
ի մ ասին :
Մ ՐՅ՚՚ւ՚ք
էն
վերք
ք. Օօ(1յ՛ ,
մԼէքաղւլային
ախոյեան
,
րսաւ
ինհԼւ ••^– «Կբ հիանամ
Լւմ երԼւտասարգ. հակաոա
-
կոբգԼւս
իէէսգին : Մեհ ապսւգայ
կբ իսոստանայ
:
Վ^ստահ եմ որ
2—3
տարիէն
կրնայ
վըտէթ
մբ գառնէս լ»
:
—
Թղթակից
մ իքազգա
լԼ՚ն,
«ՅԱՌԱՋ»Ւ
ԹԵՐԹՕՆԸ
(6)
ՄԵԼիքի Ա1ՏԻ՚11^
Բ՛
Առաքին
դուչակութիււնները
բախաալոբ
էին,
ամէնքը
հրճւում
էի՛՛։
Գա
մի անկեգհ
լնկերասի
-
րութիւն
է բ • դա
ցո քց է ր տալիս թէ ինչպէս
ա յս
հտնդիստլո
ր օրբ մ ւացրե
լ է ր ամ էն քին , մ ոռւե
-
ցնել տալով տղքտտ. ՚լթԼււն
եւ հարստութիւն
, նա
խանձ
եւ չարտկամւ
ւթիւն
: Աւքէն մէկն
առաքար–
կում
էր երդի
այն 1ււունլւ , որ իրան
սիրելի
էբ՛ ել.
եթէ
տ յղ երղ ից յե ու։ յ ւգատահում
էր որ
գուբս
էր հան ւում աոաքարկողԼն
պատ
կան ող իրր , զաբ–
մանքն
ու հիացմունքր
պատում
էին
ամէնքին։
Այսաեղ
գուբս
էին հրաւիրում
սրտի
Բ՚՚քՐ
աենչանքներր
, մի աեղ թախիհ
էբ երեւում,
մի
տեղ
երկիւզահ
ակն կալ ութ իւնր , մէկր
հարցնում
էր , թէ կարելի։՛՛ է յուսալ
, կամ թէ որքան
դեռ
պէաք է տանքուել
• • •
կային
եւ կատարեալ
անբախտներ
: Ահա
մի
կարճահասէսկ
աղքիկ առաք անցաւ
եւ
թելագրում
է ԳտյիանէԼւն
իր ուզահ
երգր։
թուխ
ու
անհբա–
պոյր
է նրա
ղէմքր,
բայց
ո ՞ Հ
գիաէ
թէ
ինչեր
կան նրա սբաոլմ
: կարհես
նա
ղղում
է, որ
լալ
բան չի ւինի իր համար,
կարհես
տղեւլութեան
զրահ
էիճիռբ ւիազուց
յտյտնի
է նրան : ինչ ոբ
հա–
նբր քուսահտտռւթԼււն
է նսաահ
նրա աչքերի
մէք,
որոնք անթարթ
յաոահ
են սափորի
փրայ
;
իմ հայ|ւն ու– մայրը ի՛՛նչ անեն,
ճակաաիս ա՛յս էր ցրած՜ • • •
Գա յիանէն
անուչ
ու սրտառուչ
կերպով
վեր–
քացրեց
երգը։
Ե լ՛ե խան
ձեռք
է մ եկնում
ա յգ սեւ
բախտի
աիրոքբ
ւլանե լու : Նա
հանեց
մ ի արհաթէ
կոճակ
.... Աուտ
չէր Վիճակր՛
կէսրճահասակ
աւլքիկր
իսլեց Լ։ր նչանր
եւ հեռացաւ
հառե բի տակր :
Գա
յԼւանէն
՛Լեր կացալ
ու մօտեցաւ
նրան :
Գու վչաացա՛՞ր
, Նախչուն
, Հարցրեց
նա :
իէք բաԼսան
է , էէլտտասխանեց
աւլքիկր
մի
մոայլ
ձայնով։
Բախտբ Աստուահ
է տալխս , բայց
ո՛՛՛վ
գի
տէ , ալս սավարբ
տյնքա^ն
իմաստուն
է, որ
ճիչգ
Հասկէսնայ
Աստուհո
յ զորհբ
:
=
Մի՚ոյն
սափորբ չգիտէ,,
ես ինքս է լ դի -
աեմ
...
Գու
ոչինչ չգիտես
. . • տես , ես մի փատ
բան
կ՝եբզեմ
եւ Լ։մ մատանին
գուբս
կբ գայ
՚ . .
Եո
"՛ք՛ւ
զ՚լ-ում
եմ : Լսիբ :
Նա նստեց
իր աե՜գր եւ իսկոյն
եբգեց .
Վ ա՜յ, իմ սիրած բիւլբիւլը
•Բաշ1յցին խանի դոնւէը:
Որքան
էբ նա
ոււլում
սիրա
տալ
իր անմխԼւ -
թար
րն կ ե ր ո ւհ ո ւն , լնտրե լոփ իր համ ար
մ Լ։ ա
յդ–
պիսԼ։ գաման
փիճակ
• • •
Ամէնքր
սաբսափեցտն
;
ի՞նչ սիրտ
ունիս,
Լ՛՞նչ միտք
ունիս,
ա -
ոում
ԷԼ՛ն լսու^երբ
եւ իբանց
ղ մգոհո
լ
թիլնն
էին
յայտնում
:
. ^^^^^
Գուբս
հանուեց
կապոյտ
թելերով
կապահ
մ Լ։ ա րհա թէ դրամ
: Ո"՛ ւմ է ր պատկանում
ա յ դ
սարսափելի
բախտը
•,
Ոչ ոք չիմացաւ։
Գիւզից
չատերն
էին
իրեր
աուել , բայց
իրենք
չէ Լ՛ն եկել : Մ իւս օր
պԼւտի
գային
ել իմանային
, թէ , ինչ է գուչակել
վիճա–
կբ :
Հիմէս
մ Լէ ամենալաւբ,
բայց
ոչ ինձ հա —
ւէար , ասաց
ԳայԼ։անէն
եւ էլի երգեց ՚
Աղջիկ , մաղերղ. հիւսէիր ,
Թուշդ էբեսիս քսէիր .
Ելնէիբ բարձիս վրայ ,
Բիւլբիւլի պէօ խօսէիր :
Երեխա
յի ձեռքում
ա յս անւլամ
երեւաց
մի
խոչոբ,
թանգաւլին
քարի
վրայ
էիորահ
կնԼւք։
Հը–
րաչք
էր .
Գա յիանէն
ճանա չեց այգ
նչանր , գունատ
-
ուեց . ել մինչդեռ
մնացահնե
ր ր հարց ու փորձ էին
անում,
թէ
ումն
է այգ
կ^՚Լ՚քը,
նա փեբ կացաւ ,՜
հե ււա ցաւ :
Ա ԷՀրիին
նա գտաւ առուակի
մ օտ ,
նստեց նրա կոգքին
եւ ձգեց
նրա
թեւը։
ինչ
զար
մանալի
գէմք
ունէր
նա,
նախ ժպտեց , բայց
այգ
ժպիտբ
փայրկենական
էբ, անցաւ
իսկոյն
եւ աղ -
քըկան աչքե րից երկու
խո չոր արտա սունք
դլոր
-
ուեցան
:
Ի՛՛՛նչ եգաւ, գոչեց
ՄէՀրին
եւ գրկեց
նրան։
-
Գոլ լսեցի" ր , Հարցրեց
նա Հեկեկա լոփ :
= Այստեգ
ձայն
չի Հասնում՛..
՛Բո
Վիճա՞կն
էր
ԼԷՕ
Fonds A.R.A.M
