€6ԱՌԱԶ։^
Ա–
Փ ե ա լա ւա բ ե ան ապսաամ բութեան
առածին ե–
բեք
օրերն անցան խրախճանքի
եւ
ցնծութեան
մէշ–. Անլուր
բռնութէւնբ
խորաակելուց
վերչ ,
ժողովուրգբ
Հրճւում էր ազաաութեամբ
֊.
Ա՝եծամասնական
Տեղկոմն
իր աբրանեակնե
-
րով ու ղինուոբներով
զբաՀապատ
կառախումբ
նսաած
, փախաւ
՚կախիչեւանի
ուղղութեամր
եւ
թւում էր կորսուած
յաւիաեան :
Իրեւանը
գրաւող
գիւղացի
ռազմիկներբ
սկսել
էին խումբ
խումբ
գիւղեր ր վեբագառնալ։
Տան -
կարծ
Հնչեց մարտակոչր։
Հքուարոլմից
ղգաստա–
ցած
Յեղկռմի
ղրաՀասլաար
մօտենում է
քաղաքի
կայարանին։
Ամենայն
սաիսլոգութեամ
բ
ձեռքի
աակ
եղած ապստամբ
զինուած
ուժերր նրա գէմ
Հանուեցան
Փււ քշեցին
թշնամոլն : Ամէնքբ ղգա -
ցին, որ բռնակալ
Տեղկոմր
Հանգիստ
չի
ձզԼլու
Հա յաստան
ի ազատասէ ր ժոգովրգին
ու պար -
տագրելու է նրան քազաքացիական
կռիւբ : Հւոյ -
րենիքի
Փրկութեան
կոմիաէն
աքսոր ից խուսա -
փած
մի քանի սպաների եւ իր անղամնեբի
գեկտ–
վարութեամբ
ձեռնարկեց
ինքնապաշտպանոլ
-
թեան
սլա յքարի
կաղմ ակեբպմ
ան : Ս տ
եղծուեցան
ճակատներ
Հ
իւսիսում՝ Ախտայի
, Հարաւ արե
ւե լքում՝
Ղ,տմ ար լուի , Հ իւս իս արեւմ ուտքում՝ Ա–
բաբանի :
\ք ինչգեռ
Աբարանի ու Ախտա
լի
ճակատներբ
ղ բեթէ
մ ի ամ իս Հաստատուն
վփճակի
մէչ
էին ,
Ղ^ամարլոլի ճակատր
շարունակ
, ժէկ օրէն
միւսր ,
կատարոլմ էր մեբթ
՚էրգովիչ
ու մերթ
ոզեւորոզ
ոստումներ : ՚1,որագա
ւթի ց
Երեւանի
տմ ենամ օ–
տիկ
գիւղն նրա ուզզութեամբ
, մինչեւ
Ղ՚աւալու
ել Արաղզայան
, երկու տասնեակ
գիւղերով,
չորո
անգամ
ձեռքից
ձեռք անցաւ։ Այգ ճակատում
պա–
տերազմ
ողներր րացառապէս
Հա յեր
էին
ապս–
տամբ եւ րոլշեւիկ։
Հակաոակ
եղերական
ելեւէչ֊
ներին , ՚Լամարլուի
ճակատր
վճռական գեր
չունե
ցաւ ապստամբութ
իւնր
ճն շելու
մ էչ : Ախտա
յի
կոզմից
Ա՛ արտի
վերչին
յառաչացոզ
ռուսական
՜11րգ բանակն
էր , որ ծանր կացութեան
մէ^
գրեց
Փրկութեան
կոմ իտէ ի գիմ ագրութիւնբ
ել ստի -
պեց
նրան
լքել
մայբաքազա^ւ
ու նաՀանչել
%
բ.
Ա՝ եր ղօրամ ասր , որ թէեւ
թւով
փոքր
էր ,
բա յց անձն ազոՀ ութեամ
ր , մ իակամ ութեամ
բ
ու
կարղա պաՀ ութեամ
ր Հ իացումի
արժանի
, Ա՝ արտի
շՕին Ղամարլոլից
ոչ Հեռու
, Աղբաշ
գիւղի
աւ/. -
չեւ տաք կռուի
բոնուեց
թշնամու Հետ :
Երկու
Հոգի
սպաննուեցան
եւ շատերբ
վի րա
լո
ր ո ւե ց ան ,
որոնց
թւում
Հ րամ անատարր
կրծքից
ծանրապէս
:
ԻրիկնապաՀին
Հակաոակորգր
նաՀանչեց եւ
գի՚֊գր
գրաւեցինք։
0՝^ամու
Հրամանատարական
կայա
նի թզթակցո
ւթիւն ր մեր ձեռ^^ւ
րնկաւ։
Թղթատե
ցինք սլատասխանատոլ
բնկերոչ Հետ ու սարսա —
լիով
իմացանք
բոլշեւիկեան
Հ
րամանատաբութեան
զեկոյցից որ ՚ՀյՈբ Բայազիտի
գաւառում
ապս —
տամբութիւնր
Հաշոլեյաբգաբի
է ենթարկուած
եւ
Ախտայի
Հարեւան
գիւղե րր գրաւուած
են
իրենց
կոզմից : Անմիջապէս
թուղթերն
ուղարկեցինք
Փբ—
կռւթեան
կոմիտէին
առանց
զաղտնիքր
յա յտնե
լու
ո եւ է մէկին։
Լուսաբացին
Հրաման
եկաւ
մեկնիլ
Հիւսիսա
լին ճակատր։
Վ^իրաւորներր
Հեծցրինք
ձիերի
վրայ ու Հտսցրի^ւք
Երեւան ումօտ
4:5
քի—
լոմ եթր
ոտ քով ՃանապարՀ
կտրելուց
յետո
յ Հա -
ոանք նշանակոլած
վաքրր
կապուտավանք
կամ
Ղ՝ոյքիլիսա
գ ի ՚ ֊ ղ ր ) ր գտնւում է Հազիս
լերան
ստոբոտր ուբաբձունքից
իշխոլմ է Ախտա—Երեւան
խճոլղու
վրտյ։
Մի քանի
օրեր անցան
խաղազ։
Ա ենք ձիւնեբի ու ցրտի
մէչ էինք,
բայց
՚Լ*"ՐՐ^
գաշտեբր
սեւին
էին տալիս
մինչեւ Արագածի
լան–
չերբ,
բլրակների
ժիչից տեղ տեղ տեսնւում
էբ
Հրաղգանի
փրվւուրի
աբծաթափայլբ
:
Մ արտի
վերչին
օրր մեբ Հետախո
յւ^եբր
լուր
բերին թէ մեղնից ոչ Հեռու Տամաք
Աղբիլր
գիւգբ–,
խճոլղու
վբայ
, լցուած է Ախտայից
նաՀանչած
մեր ղինակիցներով
: Այգ **բբ կարմիր
բանակր ե–
րեւաց
մ եղնից
Հ իւսիս
լ^կնող
սա րաՀա ր թի վրա
յ %
Զո րս թնգանօ
թ ից , կողք
կողքի
շարուած
սկսան
ռմրակոծե
լ
կ՜ա պո ւտ ա վան քր : Մի պաՀ
մ ենք
շուարմ ան մ ատնուեցանք
: (հումբերր ա յստեղ ու
այնտեղ
ցեխի ու ձիւնի
շտտրուաններ
էին բաբ -
ձրացնում :
Տզեբք
չան , ձեր աբեւին
մեռնիմ,
ինձ Հե–
տեւեցէք,
ճչաց քաչարի
Հրամանատարբ
:
Ամէնքբ
վաղելով
շարուեցան
քարերի
տակ ,
մեզ թ^ամուց
բաժանոզ
ձորի
եզերքին։
Երկու
գնգացիրնեբր
Հերոս
Զ-ի ղեկավարութեամ
բ ե -
ոոտանիների
վբայ
բարձրացան
;
Կրա՛՛կ : Խլացուցիչ
ճարճատիւնր
թնգա -
ցբեց
լեռնալանչբ
;
թնգանօթի
կրակին
ուղղութիւն
տուոզբ, որ
կախուած
էբ Հեոագբաթելի
սիւնի
ծայրին, ցած
ղլոբոլեց։
Հակառակ
կողմում
, ձորի
միւս
եզեր
քի ձիւնագաշտում
սեւին
տուող
թշնտմիներբ
ծակ
ու ծուկե^բ
մտան։
Թնգանօթբ
լռեց :
ՄԵՐ ՏԱՐԱԳԻՐՆԵՐՈՒ
ՄԱԱԻՆ
« Հայրենիք
» հ ե ս ւ ե ւ ե ա լ լ ս ո ր ճ բ դ ա ծ ո Ն թ ի ւ ն -
ն ե ր ը կ ՚ ը ն է , ա յ ս ի պ ւ ա գ ր ո վ խ մ ր ա գ ր ա կ ա ն ի մ ը
մ է ջ (24 Յու֊նոՆար) .
ճչգրիտ
թիլեր
չունինք
ձեռքի տակ ,
Բ"՚յց
կ՝րոոլի թէ մօտ
1500
տարագիրնեբ
արգէն Հա -
սած են Մ՛ ՆաՀանգներր։
Բանի
մր
ՀարիւրՀոգի
ալ, թերեւս
մինչեւ
500 յ
ցրուած են Ֆբանսա
ե լ
Լատին
Ամերիկա
յի երկիրները
: Գեռ կան
գալիք
ներ ալ : կ՝ըսուի թէ Հյտուտկարտի
տարազիրնե -
բու
քէմփին
մէչ մնացած
են միայն
Հիւանգներ
ե լ
ֆիզիքապէս
անկարներ
, որոնց
թիւր ,
բարեբախ
տաբար
, չանցնիր
քանի մբՀարիւրր։
Ծանր է
մասնաւորապէս
անոնց ւէիճակր,
որոնց
մասին
եւս
կր յուսանք որ պիտի
ր/լայ
կաբգագրութ
իւն
մր։
ինչ որ մ ինչեւ ա յժմ կատարուե
ցաւ , փա
յլուն
յաչողութիւն
մրն էր։ ԱմերիկաՀայ
գաղոլթը
փր
կեց մեծ թուով
արենակիցներ
իրական
կորստեան
մ ը մ օտալուտ
վտանգէն
: Բա
յց ամ երիկաՀա
յ գա–
ղութբ
ոչինչ
պիտի
կրնար
լ ^ ե լ , եթէ մեր տա ~–
րագիրներու
փրկութեան
գործին
գլուխբ
չկանգ–
նէին Անչան
ե լ
Հայ Օգնութեան
Մ իութիւնը ;
Հ^ալատքր
լեռներ կը շարժէ : Գիտենք որ քիչ
չէր
թէ՚-ր
անոնց,
որոնք
այս
զործի
րոլոր
գժուա–
բութիւններբ
աչքի առաչ
ունենալով
, կ^աշխա -
տէին
մեզ Համոզել թէ՝ մեր ուժերով
չենք
կրնար
Գեբմ անիո
յ տարազի
րնե բբ փրկել
: Բա
յց
աՀա ,
փրկուեցան
անոնք , կամ գբեթէ
փրկուեցան : Հա
ւատքով
ամրապինգ
գործի^եբ
Հոս - Հոն վազե
ցին, շաբաթնեբով
ու ամիսներով
խօսեցան
,
շունչ
սսլառեց
ին , նե րկա յացուց
ին ծանր վիճակր
մեբ
գժ բախտ ա րենակիցնե
բուն ,
յ ա
^1
զո ւթ ե ան
յՈ
յսե–
բով
ոգեւորեցին
բազմհլթիւններր
եւ կրցան
վեր–
չասլէս
զանոնք
մ զ ե լ զոՀա բե բո ւթեան
:
Տօգուտ
մեր տարազիրնե
բուն
ինչ որ բրալ ա–
մերիկաՀայ
գազութի
դործօն ու զոՀաբերոզ
Հաա–
ուածր ու գեռ կր չարունակէ
լ ^ ե լ ան Անչայի եւ
Հայ
Օղն՛
Միութեան
խոզովակով,
պիտի
կաղմէ
փայլուն
էչերէն
մէկբ
ամ ե բ իկաՀա
յո ւթեան պատ—
մութեան։
Ան գոՀեց
նիւթապէս՝
մասնակցելով
Հանզանակոլթեանղ
• չարաթներով,
նոյնիսկ ա —
միսներով ան իր լ^ւտանեկան
յարկերուն տակ սլա—
Հեց մեր նորեկ
Հա յ րենա կիէլնե ր ր՛ բէւակաբանա
—
մ՛ին տագնապի ա յս շրչանին
ան ա
շխատեցաւ
բնակաբաններ
ասլաՀովե
լ եւ
Օղնե
լ նո յնիսկ կա -
Հաւո րում ին : Ան
նաե ւ իր կարե լին
բրաւ
գործ
ապաՀուէելու
անոնց :
կան տակաւին
՜շւ&տեր , որոնք
ոչ՚գոիծ
ունին , ո՛չ
բնակարան
: Ամէն օր անոնք կուգււ^
զարնելու
Հայ
Օղն • Մ իութեան
կեդր ՚ վարչութեան
գուռր
: Ըն
կերներ
ե լ
րնկերուՀ
իներ կ՝ րնեն
իրենց
րո լո ր կա–
րելին։
կոյր պէտք է րլէալ չտեսնելու
Համար ա —
նոնց կատարած
աշխատանքր
, թավւած
ճիգն ու
քրտինքբ
: Եւ ինչ ոբ կր կատարուի
Հոս՝
Պոսթլ^ի
մէչ , մեր աչքերուն
առչեւ
, կր կատարուի
նաեւ
Եւ ատոր
Համար
մենք չափազանց
ուրախ ենք.
Ատոր Համար ուրախ
են նաեւ մեր տարագիրները
.
Մանը - մունր
զժդոՀութիւններ
անխուսափելի
են. անոնք
չեն կրնար խանգարել
կատարուած
ոլ
կատարուող
ընգՀ ՚ գո րծ ի դեղե.յկութիւնը
:
ԵՐԷԿ ԹՈՒՐ-ԲԵՐԷՆ,
ԱՅՍՕՐ
ԱՆԳԼԵՐԷՆ
Պ է ւ ր ո ւ թ ի
Աղգ՚"Կ.\ւ
դ ի տ է ւ կ ւ ւ ւ ա ա յ
ա ր գ ս ւ ո
դ ա ւ ւ ն ո ւ թ ե ա մ բ
ԱՍԶՈՒՆ
ՀՈԳԻ է ԵՒ ՄԻՏԲ,
29;
- « Հայրենիք»ի
մէչ Տօքթ
• Ե •
Հտաիաեան
յօդուած
մբ ստորադրած
է, որմկ, կը
տեղեկանանք
թէ
48
տարիներէ ի վեր անտուն
ել
թափառակ,սն
զեանք
մր վարող
Հայ բողոքականաց
Կիլիկիտս
,
կեղեցին
վերչապէս
տրբացնր է
սեփական նռր
շէնքի
մը՝ Ո՚^ոթրրթ՛"՛"^
քաղաքէն
մէչ,
Ամերի -
կա
I
Այսքանր
ուրախալի
լուր
մլձւ է անշուշտ
, որ
դոՀունակութիւն
կբ պատճառէ
ամէն
Հայու։
Վերքապէս
, Հայուն
ձեռքով
Հաւատքի
տուն
մրն է
որ կր Հիմնուի՝
տարազիր
Հայ բեկորներու
Հտ -
մար։ Եւ ամէն Հաւաքատեղի
, ուր Հայ
ժողովոլբ–
գի զաւակներր
իրարու քով կուգան
յանուն
գեզե֊
ցիկ գաղավէարնեբու
եւ յանուն
Հոգեկան
արժէք -
նեբու
պաՀպանման
, օգտակար գեր մբ ունի Հա
յը աւլուիլ, գաղափարապաշտ
եւ գիտակից
պաՀե
լու տեսակէտէն
:
Բայց տեսէք թէ ինչպէս
նման աղօթատեղի
֊
ներ կը վե բածոլին այլասե րման առա^ոբգոզ
բո
յ–
նեբու,
ուր վւոխանակ
Հայ Հոգիին
ձա յնբ
Հնչեցնե
լու, օտարացման
սերմեր կը ցանուին :
Ա ինչեւ սեփական
չէնքին
տիրանալը
, Կիլի -
կիան
եկեղեցին
իր գործունէո
ւթի ւնները արտա -
յայտեր է ԹՈՒՐԲԵՐԷՆ
ԼԵԶՈՒՈՎ եւատիկա
ինչ–
"էէ" կր շեշաէ
մեր պաշտօնակիցը
«Հայրենիք»
,
աննպաստ
կարծիք է ստեղծեր
անոր
շուրչ
: Հա -
ւանօրէն
ընթերցողները
տարուին
մտածելու
ա ւսուՀետեւ
Հին սխալր
պիտի
սրր -
>մէն։
• • Այս երկիրը եկած
մեր տարագիրներր
շաա ա–
է-ելվւ րախա՛աւոր
են , քան անոնք,
որոնք մօտ
50
կամ
00
տա ր ինե ր առաչ
եկան ա յստեղ
առանց
ա յգ
օրերուն
կարենալ
վա
յելե լու որեւէ
մ է կու
կողմ է որեւէ
դիւրութիւն
: Այդ օրերուն
չկաբ Ա–
մերիկայի
մէչ Հայ Օզն . Միութիւն. այդ
օրերուն
չկաբ
մարմին
մր, որ նորեկներուն
եթէ ոչ նիւ -
թապէս
, գէթ րարոյապէս
օգնէր ,
ուզղութիէՖ
տալով
անոնց առաչին
քայլերուն։
Ա յս ափերուն
վրա
յ ա յսօրուան
Հայ տարա -
դիրր անտէր խլեակ
մբ չէ : Անոր տէրր
ամերիկա–
Հճւյութիւնն
է ուանոր սրացաւ
, զդայուն
ու ղոՀա—
բերող Հատուածր
: Այն ղոբծը,
որուն
գլ՚֊խր
կանգ–
նեցաւ
ամ երիկաՀա
յութիւնր
, շուտով եւ անկաս -
կած
փա
յլուն
յաչողոլթեամր
, վերչ պիտի գտնէ :
Մ էկ է լ Համ ազարկեր
մեւ^ից
ձախ
ցածի
Հարթավայրից
, էլառ
գիւղի
ծտռերի
միչից :
Ս ուրմ ալուի
զ ում աբտակն էր առաչանում
երկար
շղթայով
թշնամու
էէբայ : Մի անզուսպ
ոգեւորու
թիւն
բռնկեց
մեր քաչեբին
: Նրտնք
գուբս
թափ
ուեցան
քարերի
տակից ու ցատկռտելով
սկսան
իչնե
լ զառիվայրն
ի վար, գէպի
ձորի յատակը ,
գիմացի
լանչբ
բարձրանալու
Համար։
Նորից
գնզացիրներր
եբգեց
ին - ատ , տա , տա :
Լեւոնի
վաշտն
է. Առինչեցիքն
ենչան, չան
տղեբք
, կեցցէ
Հա յաստան
, կեցցէ
աղատութիլնր
;
Աղաղակում
էին ամէնքն ու սուրում :
Զորից
դուրս
եկանք, աՀա սարաՀարթր,
ա -
Հա թշնամու
տրորած
ձիւներբ, տեղ տեղ
կաբմր-
րած
աբիւնից : իբար
Հանգիպոզնեբր
,
տարրեր
կողմերից
եկած
, գրկախառնւում
էին արբեցած -
ների պէս :
Հեռւում
արեւբ
սոլղւում
է ր լեոների
մէչ ,
մթնշազն
իչնում էր աշիարՀի
վրայ :
^^^^^.
ւաԿԱԱրաԱՆ....
թէ
.
-
-
րազրուի եւ Հայ ժոզովուրգին
որոշ մէկ Հատուա
ծին
եկեղեցին
իր պաշտամունքն
ու
քարուլներր
պիտի կատարէ Ա • ԱաՀակի եւ Ս ՚ Մեսբռսլի
Հաբա–
զատ
րարրառով։
Պատշաճ էբ ոբ նոր
շէնքին
մէչ
տիրէր
նոր ոգի.
Հայ ալին։
Զարաչար կր սխալին
սակա
յն
նմ ան
յո յսեր
Ունե
ցալնե րը : ԱՀա թէ ինչ
բացաարութիլննե
ր կուտա
յ Տօքթ • Հատիտեան
;
« ԱյսոլՀետեւ
թուրքերէն
լիզոլն
վերչ
Ալի՜՜
տի դտնէ եկեղեցիէն
ներս, պիտի գործածուի
Հա–
յերէնր
ալնչափ, որ սլաՀանչը
կ^արգարացնէ
՚
Ր ՚ " յ ^ եկեղեցիին
ՏԻՐԱԿԱՆ
լեղուն
պիտի
ՐԱՈ՚յ
ԱՆԳԼԻԵՐԷՆԸ
Ուրեմն
այսպէս
. Հայերէնը
պիտի
զործածոլի
այնչափ
, որ պաՀանչր
կ՝արզ.արացնէ : Ասիկա կբ
նշանակէ թէ բնաւ պիտի չգործածուի
,
տրուած
Րէէալով որ տարիներ
շարունակ
թռւրքերէնր
գոր
ծածուած
էբ եւ Հայերէնի
սլաՀանչքր շատ զգաց -
ուած։
Միակ
տարբերութիւնը
այն է թէ
թուրքե
րէնի վախաբէն
տիրական
լեղուն
պիտի
բլլա
յ ա յ–
սուՀետեւ
անգլիերէնը
:
Ուրախանա՞լ
թէ տրտմիլ
։ Թուրքեբէնբ
կր
վերցուի
ել տեղր կբ դրուի. . . անգլիերէնբ։
՚Բրիս֊
տոսի
սիրոյ
վարդասլետոլթիւնբ
մինչեւ
Հիմա
կր
ցած
էին Հաշտեցնել
չարղարար եւ վայրագ
ժողո–
վուրգի
մր
Թուրքին
լեզուին Հեւ
Երր
թուրքերէնով
ներողամտութեան
,
եզբայբասիրոլ–
թե ան եւ աստուածապաշտութեան
քարա^եր
կա–
րելի էր տալ Հայ ժոզովուրգին
, անգլիւեբէնով
բբ–
նականարար
շատ աւելի
կարելի է րնե լ :
Խնգիրր
այնքան ալ այս կամ այն լեդուի
Հարստութեան
կամ
յարմարութեան
չի վերաբերիր
: Օտաբ
լեղուն
Օտաբ
լեղռլ է՝ որ ժողովուրդին
ալ որ պաակա -
նելու
րլլտյ : Լեղուն
րտռերոլ
կոյտ մբ չէ լոկ ,
"՛յլ
Հոգիի սլատկեբ
, խաացած
շունչ ու կեանք :
՜Բննեցէք
ոեւէ
ժոզովուրդի
լեղուական
Կ
՚""^ոյցբ
եւ դուք կրնաք
ճան^ւալ
անոր զգալու եւ մտածե
լու իւրայատուկ
եղանակր
: Ամէն
լեզուի
մէչ
զա–
րերու կեանք եւ պատմութիւն
կայ : Այս պատճա–
ււով^ օտար լեղուով
ազդի
մբ զաւակներր
մտա -
ծելու , զղալու եւ աղօթելու
մղել՝
կբ նշանակէ
ղանոնք
ուծացնել,
Հեռացնել
իր ազգային
ոգիէն, |
իր ներքին
իսկութենէն
։
ԹԷՀՐԱՆԻ
նուագախում
բր
ծանօթ
երաժիշտ
Ո՚ո՚բիկ
Գրիդոբեանի
ղեկավս՜րութեամբ
կրկ՜
նած է իր Համերգբ ի ներկա յութեան
ՇաՀփուր -
նեբու , նախարարներու
, խորՀրգարանի
պաաղա–
մաւորնեբու
, օտպր դիւանագիտական
ներկայա -
ցուցիչներու
եւ լբազրալնեբու
: •՚ձկեցցէ
Շս՚Հնշա–
Հր» նուաղ ր մեծ խանգավառո
ւթ
իլն
ստեղծած
է ։
Բսւոերր
յօրինած է ազայէ
Ո՚աՀի
Մոայիրր
,
ձա
յ–
նազրութիւնր
կբ պատկանի Պ՛ Ռ– Գրիղորեանի
:
Կրթ՛ նախարարբ
խօսելով
արուեստնեբու
, մաս -
նսււորապէս
երաժշտութեան
մասին,
գնաՀատած
է Համերզին
մասնակցող
տ րւ– ւեստաղէ
տնե ր ր ,
մասնաւորապէս
ղեկավար
Ո՛ • Գրիգոբեանր
:
Ո՛Վ ՈՐ ՀԻ՚ՍԳ (ԲԱԺԱ՛ՆՈՐԴ ԳՏ՚Սէ,
^1Ա6
ԲՈ6ժ»ն,
Զ Ր Ի
Հ ՅԱՌԱՋ
» Պ Ի Տ Ի
Ա Տ Ա աՅ
Վ Ե Ց Ա ՄԻՍ :
Fonds A.R.A.M
