2
6 Ա 0– ս ճ
ի ՊԱՏԻՒ էսՈՐԷՆ ԱՐՔԵՊՍ. ԲՍՐՈՅԵՍՆԻ
ԱՆԹՒԼՒԱԱ ե հ էձՍհԱ Ծ ՒՆ
( ի –
ե Ն վ ե ր ջ ի ն
մ ա ս )
ԽՈՐԷՆ ԱՐ՝Ր Ի ԽՕՍ՝ՐԸ
1441
ին «արեւելեան
վարդապետներր
»
Հսւղրաաի եւ ԱանաՀինի
վւսնականս–
ներր
ժռղով
գումսւրելոէէ
էԼորոչեն
կաթո–
դի կո սա կան աթոռր
փոիէադ րել
էքմ
իսւ -
եին; Ալ հրաւէր
կ՚ուղղեն
Ամենայն Հա ֊–
յոց
Հայրապեա
Ղ՝րիդոր
Ր՝ . Աուսարէկ
-
եանին, որ երթայ
էքմիահին
նսաի
յ
Ա՛ ուսա բէ կեան կաթոդ
. կբ մերմէ
Հեռա
նալ Ա իսէն՝
իմ ասսէութեամ
բ ել Հեռա
—
սաեսութեամր
,
սլատմական
սլատճառ—
նեբով
Կիլիկիո
յ թադաւորութիւնր
կոբՆանաե–
էբ եւ Հայ մոգովուրդբ
կբ
կեգեքուէբ
Մ էմ լո լքն ե ր ո լ եւ ա յւ թ^ամ
իներոլ
կոդ
մէ : կաթողիկ
ոսր սլաբտաւոբ էր մնալ
իբ
մոդովուրդին
կ"գքին եւ պաշտպան գառ
նաբ անոր , որպէ սդի անիկա
դոյատելէբ
:
կար
նաեւ
կաթոլիկութեան
վտանգբ :
Միքին
գարէն
սկսեալ
լատին
եկեդեցա -
կաննեբ
ունիթոռնե
բ – գացահ
է ի՛ե
Կիլիկիա՝
լատինացնէ
լու Համար
Հայերբ
:
Լաա
ինն ե բ բ յաքֆ^լեր
էին թափանցել
Լու–
ոինեաններոլ
արքունիքէն
ներս՛ թագա
—
ւոբներ եւ իշխանուՀ
իներ
լատին դար -
ձահ՜ էին։ Աեբ ադդային
նկարագիրր
կոբ–
այ^ցնելու
փյոանգին
էինք
ենթաբկուահ
:
Աեբ
ան կախ
ութ
իւնբ
կոբսնցնե
լէ վե բք
,
շ^այոց քադաքական
կեանքի
գեկավաբու—
թիւնբ
ձեռքն
անցաւ
կաթոգիկոսին
, ոբ
ղարձաւ
աղղին
պետական -
վարչական
դլուխր
Հ
Հայոց
կաթողիկոսներր
քանիցս
յարաբերութեան
մէք
մ տահ են Ե ւրոպա–
յի քրիստոնեայ
պետութեանց
Հետ , Հա
յոց անկա խութ իւնբ
վե բա կանղնե
լո
լ Հա
մար է
1441/՛՛^՝
Մ ուսաբէկեան
կաթոդիկոսի
մերմումին
՚էբայ « արեւելեան
եպիսկո
—
պռսնեբր»
կաթողիկոս
բնտրեցին
հ
եբունի
կիրակոս
՚-Լիբտպեցին
եւ զայն
նստեցհլ
—
ցին
էքմիահնի
մէք ։
^րիգ"Ր
Թ • Մ ուսաբէկեան
, իբբեւ ա -
մենա
յն Հայոց
կաթողիկոս
չբողոքեց ա յս
կարգադրութեան
ղէմ , «թերի ու ան բն -
գունելի » նկատեց
զայն ,
անաթեմա
չկաբ դաց
Վիբապեցիի
գլխուն
Տ
ԸնդՀա -
կաոակն
եղբայրական
նամակ
ղբելով
չնոբՀաւոբեց
ղա լն է
Պատմութեան
բնթացքին
երկու
Աթոռ -
ներբ
Աեհ ու Փոքր Հայաստանի
մէք
եզահ
են իրարու
ղորհակից ու
լհակից
եղբայրներ
, իրարու
լրացուց՛ի^եր
,
Հանղիսա
ցահ՜ են ե րկու
թեւեբր
մեր
ազ
գա
յին
կեանքին եւ առա
քնո բ դահ
մեր ե–
կեդեցին :
Շատ
յստակ
բացատբոլթեամբ
տեսաք
,
որ Ա . Գբ է Լուսաւորչի
աթոռբ
ղարեբու
^ւթացքին
զանազան
տեղեր
շրքելէ վերք
,
3293/1*
եկած է Աիս, ուր մնացահ է նաեւ
ւաէն
վեբք,
մինչեւ
1921,
երբ
Կիլի ֊
կիոյ
պարպումին
Հետեւանքով,
ԱաՀակ
ր. Խապայեան
կաթողիկոս՝
իբ Աիաբա -
նոլթիւնով
,
Լուսաւո
րշի Ա • Աքով , սուրբ
մասոլնքներով
ել թանկաբմէք
անօթնե -
բով ապաստանահ
է նախ Ա ուրիա եւ յե—
տոյ Հաստատուահ–
Անթիլիաս
,
Լիբանանի
ղեղահիհաղ
ափերուն
վ յ ՚ ա յ ;
ԱաՀակ
Ր –ին յաքոբգաՆ
է աթոռակից
Բաբդէն
կաթող. ^ յեաոյ
Պետրոս Աարաճեան կա
թող, եւ Գաբեղին Ա. Յովսէփեան
.. Ու
ա յմմ
Լուսաւոր
շի
աթոռին
վբա
յ բաղ -
մահ է արմանբնտիր
ՎեՀ.
ԶաբեՀ Ա՛
կաթողիկոսր
յ
Աեհի
Տանն
Կիլիկիոյ
Աթոռբ
պատմա–
կանօբէն
, իրաւականօրէն
եւ կանոնա -
կանօբէն
ճշմարիտ
շարունակութիւնն
է
301/5/
Հիմնոլահ^
էքմիահնի
կաթռղիկո -
սութեան :
Կիլիկեան
Աթոռն ու ՎեՀ . ԶաբեՀ Կա
թողիկոս
քեբմօբէն
ցանկացող
են , "բ
ներկայ
ան՜էասկացոզոլթիւննե
րր իսկա —
պէս
վերնան
մէքաեղէն ել նախկին
սերտ
յարաբերոլթիլններբ
վերսկսին : Ու եբ -
կու Աթոռնեբբ
ձեռք
ձեռքի
տալուէ շա -
րունա
կեն
հ՜առա յել
Հայ մոդովուրդին
եւ
Հա յաստանեա
յց եկեղեցիին
; Ա եբ ա յս
ցանկոլթիլնբ
Հագոբդահ՜
ենք աո ոբ անկ
է ։ Կ՝ուղենք որ ի սէր Հայց,
եկեղեցիին
ել
մողովռւբզին
միութեան՝
մօտենան ,
ձեռք երկարեն եւ կրկին
լհռլին
իբենց
մ ո ղո վր դան ո ւէ ր ա շէսաաան^^եբուն
ու
հաոա յութեանց ;
Կիլիկեան
Աթոռբ
կո չուահ է
փրկարար
ղեր
կատարելու
ամբոզք
աբտասաՀմանի՛
մէք
իր Հասցոլցահ
երիտասաբգ
վար -
դապեանեբով
, քաՀանաներով
,
ուսուցիչ–
նեբով ել մտա
ւոբ ականն եր ով
Հ
Անթի -
լիասի Գպբեվանքբ
վեբելք
կ՚ունենայ
միշտ՝
շնորՀիւ
կաթողիկոսի
էւմաստուն
ղե կա վա ր ո լթ ե ան ։ Անիկա
առաքնոբգ
պիտի
Հանդիսանայ
Ափիլռքէւ
Հայու -
թեան :
ՎեՀ.
ԶաբեՀ
կաթող,
մեհ՜
մռղովբղա–
կանութիւն
կր վա լելէ ո՛ չ միա
յն
մ իա
բա–
նութեան եւ կիլիկեան
թեմերուն
, այլ
ամ բողք աբտասաՀմանի
մ էք : Նո յնիսկ օ–
տար
պետութեանց
նեբկա յացուցի
շեե ր բ
ոիբով եւ Համ
ակբ ան քով կր մ օտենան
ի–
բեն : Աիրելի եւ Համակրելէւ է : Գէւտէ ի–
մասաոլթեամր
ղեկավարել
իբեն
յանձ —
նուահ՜ Հօտր։
Հպարտ
ենք որ նման կար
կառուն
անձնաւորութիւն
մ ր ունինք
իբ
բեւ
մեզի ^ ղեկավար :
Անթիլիասի
մէք մենք
լհռւահ^
ենք ա
շ–
էսատանքի
հառայելու
Համաբ
մեր մո —
ղովուրդին
ել եկեղեցիին
: կոչումն
ու
նինք մողովուբգբ
առա
քնո րդե
լու
ճշմար
տութեան
եւ կատարելութեան
մաքոլր
ճամբաներէ
%
Աղմուկ
մրն է բարձրացահ
Մեհի
Տանն
^ԻԺԿՒ՚՚յ
Աթոոին
չուրք–
Մենք
պայքար
շունինք
ոեւէ
մէկուն
ղէմ։
Պայքարի
մէք
մտան ք պարզապէս
էւնքնա պա շապան ո ւ -
թեան
Համար , երբ տեսանք ոբ
մաբղիկ
կ՚ուդէին
էսս^փանել
մեր
անկախութիւնը։
Ուդեցինք
Հաւատարիմ
մնալ
այն ուխ-
տին,
զոր կատարեցէնք
Ա. Աեդանին աո–
քեւ :
Մ եբ ե կե դե ց էէնե ր բ չեն բամնուահ I
Մէ՛կ է մեր եկեղեցին։
Ո՛չ մէկ ում
կրր–
նա յ ղա քն բաժնել կամ քա յքա
յե
լ : Գացէք
մինչեւ
Ամերիկա,
մինշեւ ճավա՝
մէ՛կ է
անռբ
նոլիրապեաոլթիւնբ
, էէարգապե -
տութիւնբ,
գալանանքր,
հէսբ,
Հոդեկան
ու րարո յական
ամ բողք
կառոյցը :
կիլիկեան
Աթոռբ
էքմիահնի դէմ չէ ,
էքմիահնի
Հակաոակ չէ : Աենք կբ նկա -
աենք, որ մե՛րն է էքմիահինբ,
Հայուն
այդ
սրբութիւն
սրբոցբ •
Հայաստանի
մէք անկրօնութիւն
կը քա
րո ւլեն . անաստռլահութեանց
Համաքսա
—
րան կր բանան;
ԽսրՀրդային
իշխանու -
թէււնբ
\ա
յ մողուէ ուրդի քադա քական ան–
կախոլթիւնր
փճացնէ
լէ վէրք
նաեւ իր
ճանկերուն
մէք է առահ
մեր էկեդէցին
ու
մեբ
կաթողիկոսր
գաբձուցահ՝
իբա -
ւո ւնքն է բէն
ղրկուահ
պարդ
եկեղեցական
մբ :
Մենք , որ աղաա
երկիրներու
մ էք
կ՚ապրինք
, մեր աւաւլ
պա րտա կանո
ւթ
իւ
նր կր սեպենք պաշտպանել
էքմիահինը ,
որպէսդի
կաթռզիկոսբ
տիրանա
յ իր ա -
ոանձնա^ռբՀնեբուն
:
Չդնել
Անթիլիասին
պէւտի
նշանակէբ
ղօրացնել
էքմիահինբ :
Մաբղիկ կան, որ լրադիրնեբոլ
էքերէն
«
էքմ իահնասիրութիւն»
կբ
քարոզեն՝
Հա յՀո յելով
Անթիլիասին : Աակա
յն
անոնք
չեն անդրադառնար
, որ եթէ ա յսօր էսա–
փանոլի
Կիլիկիո
յ
կաթողիկոսութիւեր
,
24
ժամկեանք
չունենար
էքմիահինբ
եւ
բոլչեւիզմր
Հիմնայատակ
կր
կորհանէ
զայն :
Նման էէէճ մբ հադահ
էր
1870"՛^"՛^
թուականներուն
՝ Կ է էի ԿԻո յ
կաթողիկոս
Մկրաիչ
՝Րէյֆսիղեանի
եւ էքմիահնի դա–^
Հակալ Գէորգ Գ՛ի միքեւ : Այգ
աոթիւ
Պոլսոյ
1Լղդ • երեսփ
. ժռզովէւ
բեմէն
Գրի~
զոր
Օտեան պատգամահ
էբ՛ «Պէտք
է
պաՀել
Կիլիկիոյ
Աթոռբ՝
էքմիահնի Հա -
մաբ
տ> :
Այո՛ , այսօբ ալ պէտք է պաՀենք կի-
լիկեան
աթոռբ
, ոբպէսղի
պաՀենք
մ եր
Աա
յր Աթոռբ
: Րռլոր
անոնք
որ կբ
վարկաբեկեն
Այնթիլիասր,
էքմիահնի
Հի–
մերն է որ կր քանդեն : Մենք որպէս
ար—
տասաՀմանի
Հայութիւն
, մեբ բոլոբ ու -
մերով
, մեր աղօթքով
նեցուկ
պիտի
կ՛անգն
ինք
էքմիահնին
,
պաչտպանելու
Համար
Հա յաստանեա
յց եկեղեցին :
Անթիլիաս
բ աւազի
վրայ չէ Հիւքնռւահ
,
այլ
Հայ ժուլովոլրդի
Հոգիին
, ու սրաե -
բուն
մէք է խաբսխահ : Աիրենք
Ա^թի -
լիասր,
բայց չատենք
էքմիահինբ
: Փո -
խաղա րձա բա ր , սիբենք
էքմիահինբ,
բայց
ԸՆԹԵՐ8ՈՀԻՆ
ՑՈԻՇԱՏԵՏՐԸ
խԱՋԻԿ ԴՍՇ Տ ԵՆՑԻ
Խաշիկ
Գաշտենցի « Խսղեղան»
էսոբա–
գբով
Հատռբբ
, առաքին
անղամ
Երեւանի
մէք
լոյս կր տեսնէ
1950/1՛ •
եբկբորգ ան
գամ
օՅույլաբեբ»
կբ Հ բատաբակէ
իբբեւ
թերթօն ել
1959/1՛՝
իբրեւ
դիրք։
Հիմա
Պոս թոնի « Հա յ բեն իք » օբաթե
բթր
լո
յս
կ՝րնհա քէ էւրրեւ
թեբթօն
, ռբ տպաՀովա–
բաբ
վե բքբ
դ բքի պիտի
վե բահուի
յ
Այս
Հաաորբ
կաբ դաց ողբ մէւա յն կ՛աբ—
զարացնէ
ԳՐքէ՚ն
այսքան
ժողռւէրգակա
—
նութ իւնբ : իրապէս
ի՛նշ
րուէանզակու
-
թէււն
ունի
ան : Վէ՞պ է ,
աւլզաղ
րական
ժռղովահո՜^յ
մը կամ առանձին
առանձէւն
Հատ ուա հներ է բաղկացահ
յ ուշա
ւլբ ււլ —
թի՞ւն
մր :
շատ
ենք
Անթ իլիա սբ ;
Ասոնք, աեսակէտներն
են Կիլիկիոյ
Ա *
Աթոո
ին , անոր
դաՀ ա կա ւին ու աղղա
լին
ժողովականներուն
; ՛Րով
քովի
բերենք
մ եր ումերբ
, ոբպէսւլի
Հասնինք
մ եր
մո–
ղովուրդին
: Մաղթե՚նք
որ ՎեՀ .
ԶաբեՀ
Ա • ի դա է ակա
լութ եան
շրքանն
րլլա
յ բա
րօրութեան
ու բաբդալաճման
շրքան մբ
Հայ
ժո ղովուրդին
Համտբ » :
Հան
դի սա կանն ե բ ր քե բմ եռան
դութեամբ
կբ
լ՛ւէին
Խոբէն
Արք
.ի Հոդեշունչ
խօս -
քերր,
ղոբս
կ՝Բ^դմիքէին
յաճախակի հա
փերով :
Հաւաքո
յթին
ներկայ
էին նաեւ
Կիլիկ
եան
Աթոոի
երիտասարդ
մ իա
բաննեբէն
Աբտաւաղգ
վարդապետ
Գրղբեան
, որ
քանի
մբ չաբաթէ ի վեր, ասաոլահարա
-
նութիւն
կ՛ուսանի
Լիոնի
մէք,
եւ Պ–
ՎաՀԷ Ա էթեան,
ատենապետ
կիլիկեան
Աթոռի
1կղ , կեդր
. վ արչութեան
եւ մ
բչ—
տնքենական
անդամ
. Համազղայինի
կեղ
րոնական
վա ր չո
լթ ե ան :
Օրուան
նա խադաՀ բ զանոնք
ներկա
յա—
ցնե
լէ վերք , լրացուցի
չ
տեւլեկութիւն
-
ներ
տուաւ
ԽորՀ րդա
յին
ի չէսան ո ւթ ե ան ց
քաղաքականութեան
մ աս էւն
քատկապէս
կրօնական - եկեղեցական
մարղէւն
մէք :
Գեզարուեսաական
բամնին
իբենց մաս—
նա կցո ւթի
ւնբ
բե ր ին օրիորդնե
ր
Աստղիկ
՚Րէօսէեան
, Գաբոյեան
(Նոր Աերուն -
գէն) , Շաքէ
ՅովՀաննէսեան
,
Տիկին
Վարպետեան
, Ր . Հապէշեան
,
ԱաՀակ
ՏովՀաննէսեան
, Արամ Պետրոսեան
եւ
ուբ
ի ^ե բ :
Հաւաքո
յթբ
փակուեցաւ
կէս գիշերին
՚
խանղավառ
մթնո լորտի
մ էք՝
« 1յրբոլ1
բ ա ց ռ ւ ի ն դ ւ ւ ն ե ր ն յ ո ւ ս ո յ »
Հայրենասիրա
կան երդով,
ւքոր նեբկանեբր
խմբովին
երգեցին
յոտնկայս
( « Ց ա ն կ ա ՜ մ
տ ե ս ն ե լ
ցիմ
կ ի լ ի կ ի ա – • . » ) :
Ներկաներու
փափաքին
վբա
յ
յարդան–
քի ու Համակրանքի
Հեռագիր
մր
ԳԲՐ —
կուեցաւ ՎեՀ . ԶաբեՀ Ա . կա
թ ռ զի կո ս ին
Հ
ՇՐՋՈԻՆ
ԹՂԹԱԿԻՑ
Թ Ա Տ Ե Ր Ա Կ Ա ՚ն ՀԻ՛Կ Դ-ԷՄՔԵՐ
ՍՐԱՊԻՈՆ ձԵ՝ՐԻՄԵԱՆ
«Ատրուշանս
շինէին ի բաղռւմ
տեղիս ,
ել էլմաբդիկ
Հնազանդէին
օբինացն
Աազ—
դեզանց եւ բազում
յիլրեանց
սեփ֊,ական–
ռլ^
շինէին
ատրուշանս
, եւ զորդիս
եւ
զազգա
յինս
իւրեանց
տա յին
յուսումն
Մագզեզանցն
: Ապա ռրգի •
ա՝է
ասա
անուն Ա ամ ուէ լ , Ե՜՚աբ սատակեաց
ղ՚Լա -
Հան
զ֊էայր
իւր • • •» ( Փաւստոս)
:
Ա յս
նիւթ
էն է նո յնպէս
ոբ
անմ աՀ
Րաֆֆին
կաոոլցահ է իր զմայլելի
վէսլե–
րէն
մին՝
«Աամուէբբ։
Ա րապիոն
Հե
քիմ եան
իր ա յս եր1^ ալ
բաւլմաթիւ
անղամնեբ, ի քին ան֊,ուն դո–
Հ ոզո ւթիւննե
ր ու , ներկա յացուցահ
է Րե–
րա յէւ թատրոններուն
մէք, միշտ ալ ար -
մանանայով
ժողուէրդական
էսանդավառ
բնղւ
ւնե,
ւթեան՝
Վ ա հյ ւ ա մ
կամ
Ա ս պ ե տ ն Ե ր կ ա թ ա յ ւ ա -
ցւււկ ,
աղդային
ողրեբղութիւն
՛՛ինգ ա -
բարով
, որուն
նիւթր
աոնուահ է ԺԳ–
դաբու
կիլիկեան
կեանքէն եւ ոբուն
անց–
ք։> աեզի
կ՚ունենայ
Աիսի մէք, ոբ արքա -
յանիսա
քագաք էբ Օշինի
օրով։ Աբա -
պիոն
Հեքիմ եան
իր ա յս
դոբհր
թէեւ
պատրաստահ
է Հապճեպով
[ •֊.ինզ օր -
ուան
բնթացքին
| ա յնուամ ենա
յնիլ սա -
կա
քն այս
ռւլբեբգութիւնն
աք գտահ
էմեհ
րնգունե
լութ
իւն
մողովբդական
էսաւե -
րուն
մէք ել իտալերէնի
թարղմ անո
ւե -
լռվ
1850
Տունիս
15/5՛
նեբկա յացուահ է
Րերա
յի Նաոէմ
եզրսւ յրնե բու
թատրոնին
մէք
:
Վ ա հ ր ա մ
ողբեբղոլթիէնբ
Հռ յակապ
ւլոբհ մրե է իր զուտ
աղղային
կաոռյցռւէ։
Անոր ւլլխաւոբ
անձեբն
են՝
Օչին Ա–(թա–
դալռբ
կիլիկիոյ)
, Վարդիկէ
(Օշինի աղ–
քիկբ) , ՎաՀրամ
(Հայ ասպետ)
,
Յուէ -
Հաննա Լոմպարտացի
, Աէիա
(գի^ակիբ
ՎաՀրէէէմի
) ելՀաք է։շէսաններ , սսլաներ ,
ղօբ ականն եր եւ սաբա կինե ան
պաՀա1լեեր
ոլ
նաժիշտներ : Այս բոլորը
անշուշտ որ
ղորհին
կռւաան
զուտ
–հայկական
ւլոյն ,
գարճընելաէ
զայն
աւելի
Հետաքբքրա
-
շաբմ եւ մ ո ւլո ւէր զ ա կան
Հ
Արապիռն
Հեքէւմեանի
Համբաւբ
Հետ -
ղՀետէ կր տարւսհուի եւ իր անունր
կր
ժ ողովրդ ականանա
յ : Այս պա րաւլ ան ղՕ -
րաւոր
խթան
մբ կ՚ըլլայ
իբեն
Համաբ ,
եւ անխոնք
թատեբաղիբը
,
յաշոբղարար
էլ արտադրէ
նորանոր
ո ղրե րղութ
իւննե բ •
Ա բ գ ա մ , Ս մբ ա տ
(սպարապետ
Աբտա–
շէոի) ,
Մա1ւ Գ ն ե | ա յ . Ո ւ լիմ պ ի ա դ ա
եւ
Փ ա ո ա նձ ե մ. Ա րշ ա կ
Ա ն դ մ ո ւ շ ն ,
Մ ե ծ ն
՚Լւերոէս . Ա ւ ե ր ա կ Ա ն ւ ո յ :
ԱյնուՀեաեւ
Ա բապիոն
Հեքիմեան
Տէր -
րանսացի
հանօթ վիպասան
Պէ
րնարտէն
տը
Փիէրի
Համանուն
վէպէն
քաղելով կբ
պատրաստէ
« Պ օ դ ո ս ե ւ
Վ ե ր ց ի ն ե ա ն »
թատրեբղութիւնր
ելզայն
18քՑ/1՛
Բեբա–
յի Արեւելեան
Թատրոնին
մէք ներկայա -
ցնելով
անօրինակ
յաշողոլթիլն
ձեռք կր
բերէ :
Ա բապիոն
Հեքիմեան
տուահ է
նաեւ
թաբդմանական
դոբհեբ,
որոնցմէ
կարելի
է նշել
Գօրնէյի
« Պ ո ղ ի կ տ ո ս » ^
ել Գլորշ -
աոքի՝
«\Տ^Vյհ
Ա դ ա մ ա յ » ,
տաղաշափեալ եւ
ա շիւաբՀաբաբ
թա րգմ ան ո ւթ
ի ւնն ե բ ր .
Զմ ոռնանք
րսել թէ Ա րապիոն
Հե քէւմ -
եան օտաբ թատերական
լաւագոյն գոբ —
հերու
թա րգմ անութեան
գաղափարին
շա տ ա դռ էէն ե ր էն է եգահ , ւզա
յմ անալ որ
ա յգ
գո րհե բ ր Հեղինակուահ
բլլա
յին բա
րոյական
ս կղբունքնե
բու
–էամաձայն :
Այգ
առթիւ
խիստ յատկանշական
են
իր Հետեւեալ
տողերը •
«Հայ
թատրերգութեան
յառաշաղի
-
մ ո լթ ե ան
զրաղողք
,ուլքամիտ
բաբռ
յական
սկղբանց
վբայ
Հեղինակեալ
օաաբ դբու —
թիւններ
կրնան
գտնեք
թարգմանելու
,
երբ որ չռլղեն կամ կարող
չրք/ան ազղա —
յին պաամ ութեան
աւե
լի կամ քիչ
հանօթ
ղէ պքե
րէն
մէկր Լուսաբանել »
X
Աբեւմ տաՀա
յ Թատրոնի
Հաստատմ
ան
եւ ւլաբ դա
ցմ ան Համաբ Ա րապիոն
Հեքիմ
եանի թափահ
քանքեբուն
ամէնէն
ղոՀա —
բերող
աաբինեբբ
եւլահ
են
1851^1՛
1869
թուականներր
, երբ
միանգամայն
կբ
զբաղէ բ վաճառ ական ութե ամբ ալ :
Այս
տարիներուն
, մանաւանդ
սկիզրնե—
ՐՐ
1
Աբեւմ տաՀա
ք Թա տ ր ոն ր կազմ ակե ր -
պելու
Համար
իր տարահ ա չխաաանքնե
բ ը
արդարեւ
անմոոանալի
են ; Ակսնակ գե -
բասաններ
մարղե
լ , Հասցնել
, թատրեբ
—
դութիւննեբ
ղրե/, վարչական
էողբ րս -
տանձն ե լ ինքն բստ ինքեան
ղմ ոլա ր եւ Հ ո–
գեմաչ ումանա լանգ
րաղմահախս աչ -
խտտանքներ
էին, որոնց տոկա/ու
֊էամաբ
Արապիռն
Հեքիմեանի
վտիտ
կաղմուահքն
ալ անբաւական
էբ : Աակա
յն վսեմ
ղռբ -
հին
յաքո
ւլռ ւթե ան
՝։ եռա պաա կերր
ամէն
ցաւ ու աաոապանք
մոռցնել
կուտար
այս
րազմ ա տաղանդ
, ՝։ա յրենասէ
ր ել ար
ուեստի
Հուրով
կիղուահ
մարդուն :
ինչպէս
ամէն
գորհ,
Արապիռն
Հեքէւմ
եանի
դոբհն ալ դժբախտաբար
իր սկբղ -
բնա
լոր ութեան
ունեցաւ
իր
Հակաոա -
կռրդնեբբ
: Աքէն ու ձաէսէն անպակաս ե–
ղան
յաբձակռւմներբ
։
Րարեբախտաբաբ
Հայ
թատրոնի
այս անվկանդ
ղոբհիչր
իր
Հակառակորդներու
դիմաց
ունեցաւ
նաեւ
անձնուէր ու նուիրեալ
աքակիցնեբ
, , ո -
բոնք թե ութիկունք
Հանդիսացան
իրեն։
ԱՐՏԱՇԷԱ
ԳՄԲԷԹԵԱՆ
(3
Շար.)
Fonds A.R.A.M
