2
6 Ա
Ռ
Ա Ջ
ՍՅԶԸՆձԱՈՒԸՐ Կ՚ՈՒէՋԷ ԱՊՐԻԼ
շԱՐՒՒՐԱՍեԱԿ լքԸ
Ը իէԱցեալ
՛ԱաՀ անդնե
րու.
ՆախադսւՀը՝
Լրկու
աասնեակ
օրերու
րեթացքին՝
Հա
ղորդակցութեան
րոլոր
միջոցներով
օ –
դանալ
, շոգեկաոք
, չողենաւ
,
ինքնա -
շարժ,
ձիով կաոք
—4Թ0Օ0
քիլ"մեթր
ճամբայ
կարեց
աչի"յմ
երէ
՚ոասաբղի
մբ
պէս։
Մաաւ
խուոներամ
բաղմ
ութեանց
մէշ,
խօսեցաւ
Հեոաաեսիլէն
,
մասնակցե
ցաւ
ղաղանի
մոդուքնեբու եւ ներկայ ե ֊
ղալ
բնդոէնելութեանց
ՆախաղաՀ
ԱյդբնՀաուբբ
բմչկական
պատմութեան
մէք, այննորօրինակ
Հի–
լանդն է , ոբ աոաքին
անղամ
ԲԱալով
ցոյց
աալ ուղեց թէ սրաի
Հիւանդութիւն
ունեցող մրնախօրօք
անկարողութեան
գաաապարաուաէէ
մբչէ , չիքած
ծերուկ
մբ
կամ Հանղսաեան
կոչուած
Հիւանղ
մր
չէէ Օրով սլէաք չէ մոոնալ որ
Միացեալ
ՆաՀանղնեբու
ՆախաղաՀր
լուբք
Հիւանդ
մբն
է , սբաի
Հիլանդութիւններբ
վեբք -
նականասլէս
չեն բումուիր ;
թե րթե բու
թղթակիցնեբր
ղարմ անքով
կբ Հարցնեն
ո
՛՛ւբ է ղաղանիքբ
Այդբն
Հաուբբի
ա չխո ւմ ութեան
,
թարմութեան
եւ
րե րկրութեան
: ՊաՀ եց սղութիւն
եւ
կարղ ասչա~,ութիւն :
Պսնի
մ էք րնակեցալ
Շ էօնպուբկի
պա —
լսւ ւո
ի
՛ւ, մ էք , որովՀեաեւ
միակ
խաղաղ
վայրն էր ուր կարելի
եղաւ սենեակ
մբ
ի–..
բեն
աբամաղրել,
որ ներկուած
ՐԱար
կա–
նաչ
ղոյնով,
դոյն մբ, ոբ քիղերբ
կբ
Հանդարաեցնէ
: Անղլիոյ
մէք իբեն
Հրամ–
ցուած
կերակուրներուն
մ էք մէկ
կբամ
իսկ
ի
՚֊ղ չկար : իսկ Փարիղի
մէք ամէն սք
նկատեց
Զօր • աբ կոլին
Հանղէպ
իրեն
ունեցած
յաբղանքր
, որ Շան
զկլիգէի
մէք իբեն
ի
պաաիւ տրուած
Հացկերո
լթին
դիչեբբ կէս մամուչ ^ւացաւ քան տար
ուան
միւս
օրեբ ր ;
իբ անձնական
բմիչկբ մէկ քայլ իսկ չի
Հեոանաբ
քովէն
, կբ ^^անայ
յարակից
սենեակի մբ մէք, կր Հետեւի իր
կոլֆի
խադե բուն , 1լլ^կերանայ
իրեն՝ եթէ փա
փաքի
լողալ
, ինչ ոբ Հաղուագէպ
է :
Ամ էն ամիս կարդ
մբ
Հանրածանօթ
մասնաղ էտներոլ
կողմ է բմչկական
րնղ -
Հէքւնոլբ
քննութեանց
կ՝ենթարկոլի
։ Ան-
գամ մբ քիչ մ ր ղիբցած
րլլալով՝
տաբի
մր
կիսաքաղց
պաՀ ե ց սղութեան
ենթար ֊
կուեցալ
.;
Ներկայիս
79
քիլօ կբ կչոէ ,
րմիչկնեբբ
բացատրեցին
թէ քանի մբՀաբիւր
կբամ
կչի
"–քի
յաւե լում
մ բ մաՀ ու կենաց
Հարց
է իբեն ^ամար :
Պէտք է խոստովանի
լ
թէ խիստ կար -
ղապաՀոլթիւնր
, խնամքնեբու
ու դար -
մ
անո ւմնե բու ա յլա ղան տեսաէ^երր
շատ
մեծ
դե
ր
խաղացին
իր ապաքինմ
ան ճամ
բուն
մէք։
ԱյղրնՀաուրրի
դաբմ անում
ի
աարօբի -
նակ
ձեւբ աեսակ մբ օրինակ– Հանղիսա -
ցած
է աչխարՀի
բոլոբ
սրտի
Հիւանդոլ -
թիւն
ուՆեցողնեբուն
մ
օա ,
աա բօբ
ինակ
կ՝րսենք,
որովՀեաեւ
սբաի
Հիւանգու -
թիէն
ունեցողներուն
կբ
յանձնարարուի
աոՀասաբակ
խաղաղ
կեանք,
մաքի
Հան–
.լսաութիւն, ոչ յուղոլմ
, ոչ
բարկութիւնէ
ԸնդՀակաոակն
, ԱյդրնՀաուրր
բլլալով
աչխարՀ ի ամ ենայ եծ ել ամենաղօրաւո
բ
աղգին պատասխանատու
վարի չր , կ՚ապ
րի
յուդումնալից
կեանք
մբ^ պադ պա ֊
տե րազմի
ամ ենաաագնապա
լի չրքանբ ,
Հիւչէական
ու քրածին
ոումր,
միք - մո
լորակային
Հբթիոնեբ
։
Մարդկութեան
ծառայելու
Համար՝ ոչ
մէկ մաբդ
իբեն չափ ծանր պատասխա -
նատուոլթիւն
ստանձնած ել պա
յքաբած
էր ղաբերէ ի վեր։
ճիչղ է թէ
ԱյդբնՀա
ուբբ քադաքականութեամբ
դբաղող
մ է կբ
չէր է Փիրլ
Հարպրրի
մամանակ
51
~
րեկան էր, ուդեո նոբ աւարտած՝ սպա -
յութեան
չրքանբ է Գբեթէ
դիպուածով
կանչուեցալ
ղեկավարելու
բոլոր
ժամ ա -
նակներոլ
Համաբ
ղինուորական
ամ ենա -
կարկառուն
դէպքր՝
Նորմանաիի
ցամա -
քաՀանումբ։
Ապա
Հռչակուեցաւ,
պետ
ամ երիկեան
բանակի
բնդՀանուբ
Հրամ ա–
նատարոլթեան
պաչտօնին : Ձէբ րնաելա -
ցած
միքաղդ ա յին
քաղաքականութեան
ղործերուն
Հետ : Հանգստեան
կոչուած
բարի եւ Հեղ բեալո րութեամ
ր
ղինուորա—
կան մբն էբ , կր սիրէր
ղբաղիլ
իր աղա–
բակով ;
Նախ պէտք է րնդունիլ թէ
լաքոդեցաւ
իրեն վստաՀ ուած
առաքելութեան
մ էք ,
իբ մողովուբղին
խոսաացալ
խադա -
ղութիէն եւ րաբդալաճոլթիւն
, անմիքա -
պէս ՝Րորէա
լի պատերաղմին
վերք աբ —
լալ;
իբ նախաղաՀ
ութե ան աոաքին տա -
բին, Ամեբիկա
նմանբ
չտեսնուած
աբն —
տեսական
բարդալաճ
շրքան մբ անցուց
Հ
1955
Աեպտեմբեբ
24/5»
ԱյղբնՀաուր
-
բի սրտի կաթուածի
լուբր
ռումբի
մրպէս
պայթեցաւ
ու տաբածուեցալ
:
Բմիշկներբ
բաց աբձա կապէ ս արգիլեցին
մ աքի աշ -
խատանքր եւ թելադրեցին
բոլորովին
Հե
ռանալ քաղաքական
ասպարէղէն
:
Բայց
Հակաոակ այս բոլորին
, ամիսներով ան —
չարմ գամուած
մնալով
Հանդերձ
անկող
նին , Հաղիւ թէ րԻէԲ ապաքինած ,
վերստին
ձեռնարկեց
իր առօբեայ
ծանր
աչխատանքին։
Բմիշկներբ
աբտօնեցին
ղինքբ աշխատելու
, պայմանաւ որ, այգ
աչյսատանքբ
ծանր
ե լ
մաչեցնալ
չբչլա / ՝•
Հասկցուցին
իրեն թէ ծանբ բա րղո ւթի
ւն
նե բ կբ պատաՀ
ին ;
Արական
Հինդոլկէս մամ
ա
չխատանք ,
ճաչեբէն
վերք մէկ մամՀանգիստ
, տբր -
ուեցան
նաեւ գեդեր , խօսուեցաւ
՜՚բաշք–
ղեդերոլ
մասին : ճիշդ ^"/՚" աարի է , որ
ամէն առաւօտ երբ կ՝աբթննայ,
Հանա —
պաղօբեայ
ճաշի պէս
եօթբ
օրուան
մէք
վեց օբբ այսնշխարներէն
Հատ մր կր
Կլլէ •< ղաէլտնիք
մբ չէ :
Բա յց
Այդլ^Հ ա ո ւրր ,
Հ ի լան դ ո ւթ ե ան
դէմ պա քքաբելոլ
Համաբ,
անձնական եր
կու շատ ղօբաւոբ
դէնքե ր ունի :
Նախկին
դինոլորականբ
աւելի շատ ազատ օղի մէք
ապրող մբ եղած է քան
րնթերցանութեան
ել ղբասենեակի
մարղ ։քքրկրորդ՝ կր սիրէ
ֆութպոլր
ոբ մարդական
խաղեբուն մէք
ԹԷՅԱՍԵՂ.ԱՆ Ի ՊԱՏԻԻ ՏԷՐ ԵՒ ՏԻԿԻՆ Ս՜է"ԻԹԱՐԵԱՆԻ
Ֆբանսայի
կ. հքաչք կեգբ •
Վար
չու -
թիւնբ ել Փարիղի
Հ.
Գաշնակցու -
թեան
Շբք– կոմիտէն
թէյասեղան
մբ
կաղմակերպած
էին Գեկտեմրեր
16/5.Ջ/.–
րեքշարթի
երեկոյ
Ձ.՜\ւմմէ^ի
սրաՀին
մէք,
ի պատիլ
Հ. 0.Ա .ի Այ՚եբիկայի
կեդր •
վար չութեան
մ րաքան
անդամ
ուՀի
Տիկին
Մխիթաբեանի
^
ինչպէս
նաեւ
« Հայրենիք » թերթի
վաստակալոբ
խրմ–
բաղիբ
րնկեր
Մ խիթարեանի
:
Բարեկամնե
բու եւ Համակիրներու
Հոծ
բազմութիւն
մր եկած էր ի յարւլանս
օր
ուան
Հ իւրերռւն ;
Օրուան
նախագաՀ
րնկեբ
Հ .
Աամուէլ
երեկո
յթբ
բանալով
, աուաւ
բնկեբ
Գ •
Մ խիթարեանի
մ անբամ ասն
կենսադ բա -
կանբ , ներկա յացնելով
Մարդբ , Գաշնակ–
ցականբ , Հբապաբակադիրր
, խմրադիրբ ,
Ուսոլցիշր
, Գրադէտբ
, ալե լցնե լով որ ա–
նիկա
զո՜էա րե րութեան
մարմնացումն
է եւ
աննկուն
զործիչբ Հաք ժողովուրդին
։
Պարտեցաւ
ամբողք
Մ իքին
Աբեւելքբ ,
Յունաստան
ուսումնասիրելու
Հայ
ժռղո—
վուրգին
վիճակր : Անխոնք աշխատող
մբն
է րնկեր
Մ խիթարեան
, Պոլսո
յ «ճակա -
աամարտ»էն
, քյզիպտոսի
«.Աուսաբեր»էն
,
մինչեւ
Ամ երիկա
յի
« Հ ա
յրենիք»ր
, ան իր
ղբիչբ,
միտքն ու ՛լուլին ի սպաս դրած է
Հայութեան
արղար
դաաին :
Ներկա յացուց
նաեւ
Հ ամ առօտակի Տի~
կին Ա • Մ խիթարեանր
մ անբամ
ասնռլթիւ—
նր թռզլով
ՖրանսաՀայ Կ • Խաչի ատենա^
պեառւՀի
բնկերուՀի
էլլէն
Բիւղանդի :
է
• Բինզայնդ
ի՞նչպէս
պատկերա -
ցնեմ ձեղ կանացի
Հայ
կազմակեբպու
-
թեան ա յս տիպար
ներկա լացուցի
չբ : Տի՜
կին Ա իրանուշ
Մ խիթարեան
մէկն է այն
քիչերէն
, որոնք դագար
շեն գիտեր ի -
րենց աշփւատանքին
մէք : Ան՝ Հա յ
կնոք
իսկական
տիպարն է , իբ կեանքբ եդած է
Համակ
նուիրում եւ անձնաղոՀ
ութ իւն :
Ամեբիկա ա յցելռւթեանս
րնթացքին ,
Ամ ե բ ի կա ցինե բուն նախբնտբած
խազն է :
՚Բաոասունեւեօթ
ր տարեկանին
օդա
շու
գաոնալոլ
^ւնութեանց
կր ներկայանայ
:
Այդ
շաբմ ուն եւ ծանր ա շխատանք
ունե
ցող իր տաբիքի
մարղոց մօտ սրտի Հի -
լանդ ութ իւնր
Հ ինղ անդամ
աւելփ քիչ կբ
պատաՀի, քան նստակեաց
մարղոց մօա է
Ապացուցուած
է , ոբ կչոուած ու չտփ
ուած
չարժումնեբն
աք կրնան
կաթուածի
մր կրկնումներուն
արղելք
Հանդիսանալ
Աւրեմն
Հաճո քքի կամ ժամ անցքի
Համար
չէ , որյաճախ \^\^ կբ խաղայ
, այլ ներ
կաք իր ապրած
կեանքի
տասնաբանեայ
պատուիրաններուն
մաս կբ կազմեն այս
խաղերբ։
Մարգ մբն է, որ Հանղստանա—
լու արՀեստբ,
Հինէն ի վեբ Լաւ սերտած
ել օգտադռբծած
է
(ՄԱացեալը Յաջււրդռվ)
ՏԻԳՐԱՆԱԿԵՐՏՑԻ
առիթր
ունեցայ
մօաէն
տեսնելու ել գր–
նաՀատելու
Տիկին
Մխիթարեանի
Հսկայ
գոբծեբր,
թափած
քանքերն ու աշխտ -
աանքներր : Կ • Խաչր
Համակ
անձնաղո -
Հութեան ու ւլթութեան
կազմակեբպու
-
թիւն է, եւ Տիկին
Մխիթարեաններր
պա
տիւ կբ բերեն ոչ միայն
մեբ կաղմակե բ -
պութեան
այլ եւ ամբողք
Հա յութեան
:
Կբ մաղթեմ որ եբկար
ապրի ու չարու -
նակէ իբ ղործր %
Խօսքբ
աբուեցալ
բնկեր
Հայկ
Աէրէն -
կիլլեանի
, իրր վաղեմի
ծանօթ ր
Պոլսոյ
«.Ազատամ աբտֆէն :
Ընկհր Սէրէնկիււէան
Միրելի
Գուբ–
զէն, չափազանց
յռւղուած
եմ քեզ աես -
նելով,
մեր մէք, երանի թէ եկած
չբԱա–
յիր , քառասուն
աաբի ետ տարիր
զիս I
Աի՚եցի
անցեալբ
, վեբաղաբձան
մեր րն
կերական
տառապանքի
օբերր,
«Ազատա–
մարտ՜ծր , Հայ ժողովուբզի
ա յն
ժամ ա ֊
նակուան
ղժբախտ
վիճակր
, թաքսառց -
նեբբ իրենց
ամբուլք
զարՀ ուրանքաԼ ուա–
Հաւորոլթեամբ
, Հալածանքներր
:
Գուն
խոնաբՀներէն
էիր :
Հերոսներու
բազմաթիւ
տեսակներ կան , ոմանք ա -
բիւե
թավւեցին
, ուրիշներ
ղաղավւաբա -
կանօբէն
աղա տաւլբ ութե ան ճամ բան կե բ–
աեցին,
ուրիշներ ալ այնքան
վերիվայ -
րումներէ
քետո յ տասնեակ
աաբինեբով ,
իրենց Հաւատքով
ու իտէալռվ
ղօտեպն -
դուած
անխախտ
մնացին
մինչեւ
այսօր :
Գո՛ ւն ա քգ Հ ե բոսնե բէն ես :
Զեմ կարող
աւելփ երկարել
, դառն
յի—
շատաէ^երբ կբ խեղղեն
դիս , եկար ու
1լ երթաս , բաբի
ՃանասլարՀ
, "իրելի
բն–
կեր :
Տ ի կ ի ն Տ ի ր ո Ա ւ ի Մ ի ս ա ք ե ա ն —
գմուար
է խօսիլ
քանի
մ ր բանա խօսնե րէ
վեբք *
երբ անոնք
արդէն
նե բկա քա ց ուցած են
մեբ
Հիւրեբբ,
ինշպէս
Տիկ-էլլէն՝
Տիկին
Ա– Մխիթարեանր
եւ լ^կեր
Հ–
Աամուէլ
Ընկեր Գ. Մ խիթա րեանր : Նախ
Հաշիլնիս
մաքբենք
Գուրղէնին
՛էետ,
որուն
Հետ
քառասուն
տարուան
բարեկամութիւնէ
մբ
իլ շորս տարուան
սրտակից
աչխաւհակ
—
ցսւթիւն մբ
ճակատաւքարտ/
օրերուն
է
«լալ» բան բսեք պիտի շտաբ
ինծի
Գալով
Տիկին Ա– Մխիթաբեանին
եբե -
սուն աարիէ ի վե ր ա յնքան մօտ ե ղած եմ
իբ ա շխատանքին
Հ՛ 0 • Մ–ի
շարքերուն
մէք, ոբ դրեթէ մեր ծանօթութիւնբ
Հին
կբ թուի
ինծի :
Տ իկին
Մխիթարեան
անխոն^ , րաւլմ ա —
վաստակ ու քարաաեւ
քա բաոլղա
բուՀ
ին
կանացի
ամէնէն մեծ մեր կա ղմա կեր ւղ ու
թեան շատ մեծ բաժին
մբ ունի անոր այ—
սօրուան
Համագաղոլթա
յին
դիբքին
մէք։
Տիկին Ա իրանո
յշն է ա յն ղէմքբ եւ անու—
նր որ անմիքապէս
կր պատկե րանա
յ ձեբ
առքեւ երբ Հ • 0 • Մ ՛ի յիսուն
տարուան
զո յութեան
եւ ինչ գոյութիւն
մա
սին կբ մտածէք։
Մաղթենք որ տակաւին
երկաբ ատեն իբ չուքբ աաբածուի
մեբ
ԹԱՏԵՐԱԿԱ1, Հ Ի Ն Դ Է Մ Ք Ե Ր
ՍՐԱՊԻՈՆ 1Ե՝ԻԻՄԵԱՆ
Նախ Բեբա
յի Ա խիթար եանց
նախա -
պատրասաական
ղպրոց
ին մէք ,
յետո
յ
1842/5՛
, երբ տակաւին
Աբապիոն տաս -
նամեայ
պատանի
մբն էր,
Մխիթաբեան
վա բղա պե տնե բ ր
ղա յն
աոաքնոբդեցին
Վենետիկի
քիւսփայէ լեան վարմարանբ ել
ա յսպէ սով ծանր բեռէ
մ բ
աղատեցին
Արապիոնի
ծնռղներր
:
Ա րապիոն
Հեքիմեան
յա քողակ էր գբպ–
բոց ական
բոլոբ
ղաս ե բուն եճ մ անաւանգ
լեղունեբռլ
մէշ՛ Այո պաաճառով
ալ Ա չւ–
խիթարեան
Մաիբանութեան
գաստիարակ
Հայբեբր կր ներէին
իրենց
աշակերտին
րոլոր տղայական
անաոակոլթիւննե ր բ :
Տաքարիւն
ու խանղավառ
Ա րապիոնբ
չուտով
սիբեց
իրեն չափ խանղավառ եւ
աաքարիւն
իտալացի
Ժողովուրգբ
ձ լ
այդ
պատճաոաւ
իսկ բ"լ՚՚Ր
լեզուներէն
ալԼլի
բնտրեց
իտալերէնբ ու իր մայբենի
լեղ -
ուին պէս մշակեց
ղա յն :
Այսպէսով,
շուտով
իտալական
լեզուին
րսլոր
նբբոլթիւններռւն
ծանօթացաւ
եւ
սկսաւ շատ
զ իւբոլթեամբ
իտա
լեբէն ռ -
աանաւոբնեբ
ղբել :
իտալացիներու
ւլրեթէ
բոլոբ
դասական
Հեղինակոլթիլններբ
եւ թատեբդութիւն
-
նեբր մեծ աշխումով կր կաբգաբ եւ ապա
կր էէերլուծէբ
զանոնք։ Աւ այդ բանին
յա
քո ղութեան
Համաբ
մ ասնաւոր
քանք թա
փելով
իլրացուց
իտալերէն
լեղուի դա–
ւաո աբաբբառնե
Րր :
Գպրոցին
այցե/ու
իտալացի
դասատու—
նեբբ յատկապէս կր դովէին Ա բապիոն
Հե–
քիյեանի
մաաենագրական
ու բանաստեզ—
ծական
տաղանգբ
, որ , ինշպէս
րսինք ,
վարժ էբ իտալերէն
լեղուով իսկ արտա -
յայտուելու
յաճախ ;
, Ա բապիոն
Հեքիմեան
Աափա
յէ լեան
վաբժարանր
վեց տաբի
մնալով
սորվե -
ցաւ
Հայե րնէնէ եւ իտա լե բէնէ զատ՝ ֆր–
րանսերէն
, անւլլեբէն,
գերմաներէն
, րո–
պանե բէն եւ մասամբ
Հ ին եւ նոբ ե բբա -
յեբէնբ եւ յոլնարէնր
,
որոնք
աւելի
Դ՚էԲ՚՚Տ^ն
գուբս
կատարելագործեց
ի՚^Ք ~
նա շխաաութեամ
ր :
1 8 4 8 / 1 ՛ ,
Վենետիկի
յեղափոխութեան
մամանակ, Ա բապիոն
շրջանաւարտ
բլլա -
լով կր վերադառնա
յ Պոլիս, ուր երկաբ
մամանակ
դբականութեամ
բ
ԳԲ՚՚՚Ղ^1^
ետք , Խբիմի
ւզատերա^մին
ժամանակ
պա–>մբ վաճառականութիւն
Կ՝Բ^Է ՚
1855^5՛
կբ մեկնի
գէպի
Պուլկարիա՝
Պոլրկտդ
եւայլ
վայրեր
, սակայն ուր որ
Կ՝երթայ
Հոն կր թբթռացնէ
իրբանաս -
տեղծակադ,
յնաբբ,
մանաւանդ
իբ պան -
ղոլխտի
Հակամանքր
աւելի
թոիչք կ"՛–
տայ իր բանաստեղծի
խառնուածքին
: |
Ա բապիոն
Հեքիմեան
եղած է թունդ գՐ–
բաբա րեան
մ ր , թէեւ
նռ յն
յաքոզոլ -
թեամբ եւ ձեռներէցոլթեամբ
կր դրէր իր
աշխարՀաբաբ
Հ եղինա կութ իլններն ալ :
1857/յ՛
կր Հբատա րակէ
Հատոր մբ
« Տ՚աւլք . ք ե ր թ ո ն ա ծ ք եւ.
ր ա ա ր ե ր ց ո ւ -
թ ի ւ ն ք » •
դրաբար
, ոբ կր
բովանդակէր
186
զանաղան
տաղեր , զբաւելով
ստուար
Հատորին
278
էքերր •
Այդ տաղերուն մէք
յի շատա
կութեան
ա րժանի ենիր լատանի քին
ձՀ^ած
կտոր–
նեբբ , մանաւանդ
իբ սիրելի
քրոքբ
Աննա
Հեքիմեանի՝
Աեւեան
Գաբբիէլ
փաշայի
֊էետ
ամուսնութեան
առթիւ
դրած
օր՛է —
նեբդբ
Աոլղիշ է նռ յնպէս
ամէնէն
վերքին
քառ֊
եակբ, որ իր իոկ ամուսնութեան
թուա
—
կանր կբ կրէ .
« Ի դ ա շն հ ա ր ս ա ն ե ա ց Ս ր ա պիւ ւնի Հ ե -
ք ի մ ե ա ն րնդ Ա նն ա Մ ա ն ա ս ե ա ն -
.1-Ահա դ ա շ ն ա ն ք ա կ տ է լ ի
Ը ն գ ն ա ց ե լ ս ւ յ դ կ ը ր ե ց ի ,
Ա ր դ ք ո շ ն ո ր հ թ է ե ր ջ ա ն ի կ
>
կ ա մ թ է դ ա ռ ն յ ա պ ա յ ս ա յ դ կ ն ի ք » : ՚ |
Վ^երոքիշեալ
ստուար
Հատորին
ւքնաց^ — |
եալ մասր կր պարունակէ
թատրերզու
- \
թիւններ
, դորս 1լարմէ
ծանօթացնէ
լ մեր
I
րնթե րց ու^ե րուն •
Ա ր տ ա շ է ս ե ւ Ա ա թ հ ն ի կ ,
տաղաշափեալ
թատեբդութիւն
5
արաբ , դրուած
1848/^
Վենետիկ
, երբ Հեղինակբ
տակաւին Հա -
զիլ տասնեււիեց
տաբեկան էր ել ղրած էբ
քսանեւեօթր
օրուան
մ էք :
Աւելոբղ է բսել ոբ այս
թատերախաղին
նիւթր
առնուած է Մ ովսէս
Խսբենացիի
պատմութեան
էքեբէն :
Հ ա ր մ ա կ ե ւ Ա շ խ է ն ,
ռզբերգռւթիւն՝
•էինդ աբար,
ղբուած
18՚)0/5՛ ,
որուն
նիւ—
թբ առնուած է ԺԳ - գարոլ
մեր
պատմոլ–
թենէն ։
Յետաղա
քին Արապիռն
Հեքիմեան
իբ
այս ե րկբ
նեբկա յացոլցած
է
Բեբա
յի
թատրոններուն
մ Է9 մ եծ յաք ողո ւթեամ բ ,
ժամանակակից
ծանօթ
դերասաններու
մ ասնակցութեամր :
Այգ ներկա յացմ անց
լ ^ թացքին
ժողո —
վ րղա կան խանդավառ
ծափերու
տարա–
փին տակ
էեղինակր
բաւլմաթիւ
անդամ -
նեբ բեմ կանշուած է
Ա ա մ ո ւ է լ կ ա մ Կ ր օ ն ք ե ւ
տ ի ր ա ս ի ր ո ւ -
թ ի ւ ն .
ռգբերղոլթիւն
Հինղ արար , ւլբբ -
ուած
1854 - 1856/ն :
Այս գործին
նիւթ բ առնուած է Փա
լբս–
տոսի պատմութեան
՜էետեւեալ
մասէն–
« Ալ
այնչափ չար էին արքն
երկոքին
( ՎաՀան եւ Մեբուժան
) զի անղամ իւր —
եանց ու մ եք ոչ ողորմէին
, այլ ան խնա -
յռւթեամբ
գատէին
զօտաբս ել
ղիլբեանս
ւնիս .
(2 Շար.)
ԱՐՏԱՇԷԱ
ԳՄԲԷԹԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
