2
6
Ա
0–
Ա ^
ԸՆԹԵՐՑՈ՚ԼԻՆ
ՑՈԻՇԱՏԵՏՐԸ
խ Ա Ջ Ի Կ Դ Ս Շ Տ Ե Ն Ց Ի
" Ւ ՚ Ո Դ Ե Դ Ա ՚ Դ ԿԱմ ՏՍՐՕնՒ
Աաէէ
Բ.
« Խ"դեդան»
վէպիՆ
նշանակութիւնը
կաբ կլոր ութիւն
կը սաանայ ել մեբ յի -
շահ՛ Հբաաաբակութիւններէն
կը զանա —
ղէէւնո լ ի անուէ որ ազգագրական
աար -
բե բ ել ալանգավէոլեբ
կը պա
ր ո ւնա կէ ,
առանց ազգագբական
եւ աւանգական
զր–
բականութեան
նպասա
մր բեբահ
բլլա
չու
յաւակնոէ֊թեան
: Եբր այսօբ
Տս՚րօնի Աչ
իւաբՀ ի բնակի
շնե
բը մասամբ
անՀետա -
ցահ եւմասամբ աչ էւբենց գաբալոբ
բնա՛
կա ւէա յ բէն
Հեռացահ
են ել
՝էետզ^ետէ
կ՝ազօաին ու կբ մ ոոցուին
ալանգոլ -
թիւննեբբ
ել
սովյյ բութիւններր
,
պէաք է ամէն
առթիւ
յիշենք
զա -
նոնք եւ մեբ բանասէ
բնե բուն
նկատոզոլ
—
թեան
յանձնենք ;
Որո՞նք են ա յգ սովո բութ իւննեբր
եւ
աարբեբբ , որոնք
թեբեւս
ոմանց
կոգմէ
մամանակավբէպ
պիաի նկատուին ելսո—
վորական ; Պէաք է սակայն
արձանա -
գրուին
, իբրեւ
վաղեմի
Հայկական նկա —
րազ
իրր Հաստատող
ս ո վո ր ո լթ ի ւնն ե բ :
Նահապետական
սովորութեան
մը Հա -
մաձա
յն , ղիւղացին
ղիլղբ
եկողբ
իր
աունբ կր ՚ւբաւիբէբ
եւ նոբ թթահ ՚^աց
կը Հանէր
անոր առ քեւր ;
Պատե բուն տակ
նստող
կինե րր
իրենց
աեղե րէն
կ՝եչչէ ին յարղանքի
Համար :
Հի՚֊րին
ձեռքր կբ բռնէին եւ իբենց գր -
Լու֊թբ
չռութեամբ
կր էսոնա ր՜է ե ցնէին
յ
իչոլթեցինեբբ
եւ Րռնաշէնց
իներբ
գս՚չ^
տեցի
ղիւղացինեբէն
կբ
զանազան -
ուէին
լեռնական
իրենց
քալոլահքով
եւ .
մազեղէն
Հաղուստով
: Անոնց
՚ սովոբու -
թիւնն էբ գա շաա վայրին
մէք անզամ
թո–՛
չոր եւ մեհքայլեբով
քալել :
Ամառ թէ ձմեռ
անոնք
միեւնո
յն Հա -
ղուստբ կբ Հագնէին։
իրենց
դէմքերբ
թութ
էին , եւ իրենց
վբա
յ նկատելի
է ր
Լեռնասաանի
շունչը :
Զօբաւոր
ձա յնով
կը թօսէին
, ոբովՀե -
տեւ սարէ սար իրարու
ձայն կուտա
յին ,
ել մէկ Հովիտէն
միւսբ
ղիբար կր կան —
չէին։
Երբ բարկ
թոնիրէն
վերքին
լօշը (Հտ–
ցր)կր
Հանէր
ղեվքկուՀին
, երեսը
կը խա
չակնքէր
Հ
Աիբա՝էար
ե րիտասա
րղնե ր բ
զողտ^իկ
սովորութիւն
մ ը ունէին : Լեռնե
րբ կըտ–
բեւ
ասօ
նե լով
, աղբիւբնեբու
քովէն
Հնձ -
ոլոր
աղքի ւ^ե բուն
մ ահ ունէւ
կճուճնեբր
կբ փախցնէին։
կճութէ փախցնող
երիտա —
սաբղր
ուրի շփ մ բ
մ իքոցով
, կբ փնտռէր
կճուճին
տէբբ , եւ իբբեւ
իրեն վիճակ -
ուահ բախտ
, Հետր
կ՚ամուսնանար
Երբ
ՀնձուորուՀ
ին
ցորենի
խուրձը
Հիլրի
մբ աոքեւ վար կ՚առնէր
, նշան էր
ս իբա
լի րութեան եւ պատուի
Հարսին
րնկեբոլՀիներբ
կարղով կար -
միր կը ներկէին
Հիւրերուն
մատնեբն ու
ափերր : ( Այս սովորութիւնր
ուրիշ քա -
զաքնեբուն
եւ ղիւղեբուն
մէք ալ կաբ)
տ
Հնձոլորները
աոա
նձին առանձին
չէԻ^՝
Հնձեր
իրենց աբտեբբ,
այլ խումրերով
)
նախ
մէկին,
յետոյ
միւսին։
Որու որ ար––։
տբ
շուտ
Հասուննա
բ , անոբ աբտր
կը
Հնձէին
, ուշ Հասունցող
արտին
աէրր
սի
րով կըշաապէբ
դրացիին
քաղին , որով
Հետեւ
ղիտէբ թէ եբրիր արտին
կարղր
դար , ինք անօդնական
պիտի
չմնար
(ի -
բե բօդնութեան
գե ղե ց ի կ
սովորութիւն
մ լ ^ էր , որ ուրիշ
նաՀանղներուն
մէք ալ
կար) :
Ծննդաբերութեան
պաՀ ուն արօր
մ բ կը
Հան
էին տա նիքբ եւ մասեբբ
իրարմէ կբ
բամնէ
ին , ոբպէսղի
ե բկունքբ
թեթեւ
ան–
ց՚^էբ ՝
Երբ
նոր
ղիւ՚լի
մր Հիմր կբ գրուէր ,
մէկին
կրակր
միւսին
կրակին կր իսաո -
նէ ին , որպէսղի
դիւղին
Հ իմքբ
ամուբ
լի–
Փոբձառու
սերմնացանբ
^"դր իր բե - .
բանբ
կ՚առնէ
բ եւ քիչ
մ ր
համ ելով , կբ
Հասկնար թէ ա յղ
Հ ոզամաս
բ երբ պէտք
է ցանել։
Հոզին
ղո յնէն
կ^Որոչէր ապա -
ղայ
րերքբ :
Ա շս յ դա
շտի
սովորութեան
Համ աձա
յն ,
ամէն
աղքիկ անա քին
դա ստ իա բա կչուՀ
ի
մր
ունէր,
որուն
ՈԼ Ա ա ա
կամ
վարպետ
կ՜՚ըսէին
I Անոր պարտականութիւնն
էր
մ ան կութ ենէն
Հսկել
մեհ
ցող
աղքկան
վբ՜՛
բայ
ել անոր սորվեցնել
մանել,
ղորհել ,
.կարել , ճաչ եփել , Հաց թխել
, լուացք բ—
նել եւ տունբ
մաքբել : Ազքիկբ պարտա -
լոր էր լռելեայն
կատարել
իբ ղասաէւա -
ր ա կ չո ւՀ իին Բ"լ " Բ կա բւլաղ
ր ո լթ իւննե
բր
ել
Հետեւիլ
անոբ խորՀ ոլրզնեբուն : Ա -
ռանց վարպետին
թո յ լտ ո ւո ւթե ան , ան ի–
բաւունք
չունէր
ամ ուսնանա
լու : Նո
յնիսկ
երբ
հնռզքնեբբ
Համաձայն
բլլա
յին
, վար
պետր
կրնար
չեղեալ
նկատել
պա
յմ
անը
ել իբ ուզահ
ձեւով
անօրինել
ազքկան
ճակատաղիրբ
ւ
Աղաւնի
թռցնելով ու չամ էւչ
ցանելով
Հարս կր տանէին : Շատ
Հին սովոբու -
թիւն
մր , Արտաշէս
թագաւորին
օրերէն
մնացահ : Ա ովսէս
քՏորենացին կբ յիչէ
իր
պատմութեան
մէք Արաաչէսի
ամուսնոլ -
թեան
աոթիլ
դո րհադբուահ
սովոբու - •
թիւնր .
« Տ ե ղ ււսկի տ հ ղ ս ւ յ ր ի փ ե ս ա յ ո ւ թ ե ա Տ ն
Ա բ տ ս ւշիսի ,
« Տ ե դ ա յ ր մ ա ր գ ա ր ի տ ի հ ա ր ս ն ո ւ թ հ ա ճ
ՍաթեԶկանՐւ :
Աչեցի եւ Աասունցի
լ^տանիքնեբո
ւն
մէք
բաժանում
շկար։
Ընտանիքէն բամ-
^ու-իչ
ուղող
եզբա
յրբ պառակտիշ կր նը–
ԱՅՍՕՐՈհԱՆ ԱՐԵԻԵԼՔԸ
ւատու էր ե լ առաւ
բաժ
ինի
ւնէն
գուբս կբ Հանուէբ ;
Տղամարղ
էւկ աոանձին
սեղան կր նբս–
տէին եւ կէւնեբբ՝
առանձին : Փոքրր
կբ
Հպատակէր
մեհին : ինչպէ ս շատ
անղամ
ա քնքան
զեզեցիկ
կերպով
նկարաղրահ
են
մեր
վիպաղիբնեբր
:
«
սղեգան » , բ՛՛ի առիթով
մբ , պատ
մական եւ նուէւբական
վայրերու
տեղա —
ղրութիւնր
, ա շխա րՀ աղբութիւնն
է ՚ Ա -
Հալասիկ էք մբ, ուր կբ զանենք մեր
Հա յրենի
րնա շիւաբՀին
նկա
րաղ
բութ իւնբ
՚
Ա.™ Ե ԳԻՊ Տ Ո Ս
Նիւ– Եսբք
Հերրլա^
ծ ա ն օ թ աշխա տ ա -
կ ի ց ը ՛ Ո ւ ո լ թ ը ր Լ ի փ մ ա ն շ ր ջ ա պ ս ա յ ա մ ը
կ ա տ ա ր ա ծ է ա ր հ ւ ե լ ք հւ֊ շաււհկան յ օ դ ֊
ո ւ ա ծ ա շ ա ր ք ի մ ը մ ՚ է ջ կ ը խ օ ս ի Ե ցիս ւ տ ո –
" Ի > Հն դ կ ա ս տ ս ւ նի հ ւ Պ ա ր ս կ ա ս ա ա նի մ ա -
սիւն։ Ա յ ս օ ր կ ը ն ե ր կ ա յ ա ց ն ե ն ք ի ր ստ ա
ծին յ օ դ ւ ւ ւ ա ծ ը ն ո ւ ի ր ո ւ ա ծ Ե ց ի պ տ ո ս ի :
Ի՞նչ
ղիբք պէաք է րոնէ ու քաղաքա ֊
կանութիւն
ռբգեգբէ
արեւմ տեան
ա
է ֊
էսարՀբ՝
Եղիպաոսի
նկաամամբ : Այս
Հարցին
կարենալ
ճշղ
ր տօրէն պատաս
խա–
նելու
Համաբ պէտք է ղիանալ թէ
ինչի"՛
կր ձզտի
եբկրին
մենաաէ
բր
Նասր ել իր
զինակից եւ դաղափա րակից
սպանեբր
Երեք Հիմնական
խնղիբնեբ
,
ուղղակի
կամ
անուղղակի
աղերս
ունին
Եղիպաոսի
վարիչներուն
Հեա։
Առաքինր
արաբ
իս–
բայէչեան
կնսիռն է , երկբոբգր՝
Համա՛֊
րաբական
Գսւչնակցռւթեան
մ ր կաղմ ոլ -
թեան
երաղբ Աալանաեանի
ափե
բէն
մին
չեւ
Պաբսից Ծոցբ , ուր Եզիպառս
իր աչ֊
խարՀագրական
ղիբքաէ ելունեցահ
Հե -
ղինա կութ եամբ պիտի ստանձնէ
ղե կավսք֊
բի ղեր , ել եբբռբգ
եբկրի
ներքին
բաբե–
կաբդութիւնր
:
I
Մեր
այցելութեան–
չրքանէւն
Համոզոլե~
1
ցանք որՆասբի կառավարութեան
միակ
ձգտումն է , երկիրբ
Հասցնել
տնտեսա -
պէս եւ քաղաքականօրէն
նաէսանձե
լի ՛էի– •
«Ամէնուրեք
Աօտկանցի
Հովիւը տես -
նում էբ զետինը
հահկուահ
երփներանգ
հազիկներով։
Ջքնազ
նարգիղն ու
վայրի
շուշան ր
ժ պաում
էին քարափների
հեր -
պերից : Պուտն
ու պուտվաբբ
, ոսկեհա -
՚Լէ^Օ* "՚՜ ^է՚Լ^ափը
կանշոլմ
էին՝
" ՛ յ "
կռղմով
անցիր : Այնտեղ
իր
գեղնափաո
հաղիկներբ
արձակահ
, երաղում է ար -
քաթաթիկբ : Այսաեղ
իր փշաձեւ
սուբ
աեբեւները
ղետնին
տաբահահ
արեւի
պէ"
վառլում է ոսկե դող
պռւպռւն : ԱՀա
ցօզաշաղախ
փաոշակը, ռբ մտոբում
է
զառան
դմակի
թանձր
տերեւների
կող —
քին։
Մի փոքր աքն կռղմ երեւում է պա -
ոաւի
զ ողնող
ր
ճաճանշսւ
թերթ
հաղիկ -
նեբբ
բացահ։
Ա՝աա ել մի ուրիշ
ղարղա—
բանք՛ աքդ մաճկալն է : Նրա վառ կա ր–
միր
թ ի թեռնահ
ադի1լեե բ ր
դեւ^աւոլն
մարղեբի
առաք սպիտակին են
տալիս
փառ - փառ հաղկա
խմ բեբբ : ԱՀա եւ
թոբթիկբ
իր բիլ ա շիկնե
րբ
բաղմ
աճիւղ
ցօղունի
չուրքբ
բաժա կահ : Ա՚էա եւ շբդ—
շրղուկբ
, որ պերճ հաղկեպսակներր
վե -
րեւից
թեքելռվ
ղարղա
րել է ուրի
շ ան - ՚
պսակ
հաղիէ^երի
ճակատներբ : ԱՀա եւ
թալաթոլփ
չեբեփիկր
, եւ բայլակբ
ԲՐԷ՜ ՝՛
թակաձեւ
կանաշ
տերեւների
Վրա
յ իր
հաղիէ^երի
գնդեբբ
կաէսահ : Որքանն
դե—
ղեցիկ է Հա յրենի
բնութիւնր
,
որքա՛՛ն
սիրուն է ա յն
ծ Տ
ՄԿՐՏԻՋ
ՊԱՐԱԱՄԵԱՆ
(Շար.)
ճակի
մը, մնացեալ
խնղիրնեբը
պաբա -
ղայական
, ուստի եբկբորգական
:
ինչո՞ւ
յանգեցանք
ա յս
եզրակացոլ
-
թեան
։
Առնենք
արար - իսրայէլեան
^աբցը է
Եղիպտացի
վաբիչնեբբ,
ներքնապէս Հա ֊
մռւլուահ են որ իրերու
ներկայ
վիճակին
մէք,
կարելի չէ լուհել
այս
«գոբղեան՛^
^անդոյցբ։
քցնդիբր (^փակեբ խաղաղ եւ
իբատե
ս Հասկացողութեամ
բ մր
գբեթէ
անկարելի է^ պաբղ այն պատճաոով
որ
արար պետական
ոեւէ դէմք պիտի
չՀա -
մարձակի
եբբեք,
Հրապաբակաւ
լ^գոլ -
նիլ իսրայէ քեան պետութեան
դ ՚ ՚ յ ո ւ թ ի ւ -
նը
աէ ֆաքթՕ ;
Ի՞նչու։
Ցամենայն
դէպ" ո* անոր Հա
մար որ եգիպտացի
մողովուրդը
«մա-էՈԼ–
կենացի
պա յքար
ունի
Հրեաներուն
Հեա ,
այլ , որովՀեաեւ
Պաղեսաինեան
պատե -
բաղմ բ պատճառ
դաբձտւ որ
մ
ոլեռանղ
Արարներ
Պադեստինցինեբ
դեբա -
կչիո– ազզեցութիլն
ձեռք
ձզեն արաբ
ամ
բոխին
վրայ։
Ներկայիս
կարելի շէ Հան
ղիպի
լ արաբ պետական
անձնա
լոր
ու -
թեան
մբ, որ սիրէ իսրայէլբ կամ աբղար
ել բնական
զանէ Հրէասաանի
մբ կազ -
մ ութիւնբ
X Իրերու այս վ իճա կին մէք ,
եղիպտացի թէ արաբ
պետական
ոեւէ
ղէմք պիտի
ձղտի
ե րեւա լ
շե շտուահ
Տ սւ–
կաՀ րեա
յ , թեկռլղ
իր անձնական
Համո -
ղոլմներն
ու ղղացոլւքներբ
այլ ըլլան ։
Ն" յնատեն
, եղիպտացի
նեբկա
յ ղեկա -
վար տաբբր
բմ բոնահ է ռբ անկարելի եւ
միամամանակ
անյուսալի է իսբայէլի վե–
բադբաւումը
: ԱնՀատական
Լ՛՛՛՜է՛ք եւ.
սրացաւ
խօսա կցութ
ի ւննե բու
լ^թացքին
,
բոլորն ալ անխտիր
կ՚բեդռւնին
որ «տղա
յական»
միտք է մ տահել
ե ւ յուսալ թէ
կարելի է ղինու
զօբոլթեամբ
քանդել
իս—
րայէչը : Ասոր
իբբեւ
ապացոյց կբ մտա–
բերեն
երկու դժբախտ
պատեբազմնեբբ
,
ուր արարական
միացեալ
ուժ
երբ չարա -
չար պարտ
ոլե
ցան
տ
Մեր Հասաատ
ապաւորռլթիւնն
է որ
եբկրի
այժմու
վարիչներր
մեհ շափով
կը
վախնան
իսրա յէլեան
յարձակում
է մը։
Թէ
ինչո՛՛ւ
: 19.56/1՛ ,
Մինայի
հանօթ կր -
ռիւնեբու
բնթացքին
ե յայտ
եկաւ
՚էբէա–
կան բանակի
զինական
ուժր , ոբ դեբա -
կչիո էր արարականէւն
: Ուստի
ղիւբին է
իսբայէլի
•էամաբ որեւէ
սլատե
֊է
առիթի
յարձակիլ
արաբ
ոբեւէ պետութեան
^Բ
վրա
ք ի է՚՚նդիր
նռր Հռղեբոլ
իլրացման :
Մ ասնալո րա բա բ
1956/
անդլեւֆրանսա
—
կան միացեալ
քարձակռւմէն
ետք Եդիպ *~
տացիք
միշա վախով
կ՛՛ենթադրեն
ռր ա -
րեւմտեան
պետոլթ
իւննեբուն
դրդում
ռվ
իսբա
յէլ
էէե րսաին նաէսա յա րձակ
կ՛՝բլլա
յ
յ
Աւմի
ւլե րակշոո
ւթե ան Հետ , կայ նաեւ
ներղ աղթի
պա բագան : Արաբ
պետական
գէմքերբ
Հարց կուտան թէ ա յս քան
Հոհ
թիւ-ով
րազմ ութիւն
ո՞ ւբ պիտի տեդա -
ւորեն եւ ռրպէս
եզրակացութիւն
կուղան
ա յն
Հ ամ ուլմ ան թէ Թէլ—Ավ իվի
կաոավա–
րութիւնր
, ուշ կամ կանուխ
,
Հարկագբբ–
ուահ պիտի
րքքա յ ձեռնարկել
իբ սաՀ-
մ աննե բուն
բնդ արձա
կմ ան
, անշուշտ
ի
ԹԱՏԵՐԱԿԱ-Ս Հ Ի Ն
Գ Է Մ ՚ Ր Ե Ր
ՍՐԱՊԻՈՆ ձԵ՝թԻՄԵԱՆ
Ծանօթ
Հբապաբակազիբ
Արմենակ
Հայկունի
\. Համբարձում
՚Րիշմէճեան)
,
դերասաններ՝
ԱրբաՀամ
Նաբինեան
, Ա -
ւեա
էւս
ի տար էճե ան , Գաբ րէւէ լ Պա լաա -
լեան, Թովմաս
Թէբղեան
( ււչ
բանասաեղհ
յայտնի
Թէրզեանբ)
, Գաբեղին
Աբգաբ -
եան , Պետրոս
Մ աղաքեան
,
Ցուէ
Հաննէս
Աքէմեան,
Աեբովբէ
Պէնկլեան,
Ցաբոլ -
թիլն
Զ՚սմաշրրճեան
եւ ղերասանուՀի
—
ներ՝
Ֆանէւ
Պ՚որոնեան
,
Աւլաւնէ։ Թէր -
զեան , Թ՚Ո՚չու-^ի
Տիզրանեան
եւ Գ. Պալ–,
թա յեան :
Ասկէ ետք կուգայ
Արեւելեան
Թատ -
բոնի
սկ էլրնա ւոբ ութի
ւնր
ոզքո լնուլ
ա յն
կատէս րե լաղ որհեալ դերասանական
խում–,
բբ , որ քանի
մ ր տաբ
ի
միա
յն
օ ր ինա
լււ բ
թատերական
շբք՚՚՚ն
՛մր բոլորեց
ել ուր ե–
բեւան
եկան
շուլէոգռւն
անուններ՝
Արուս-
եակ
Փ՚՚՚փ՚սզեան
, Գարաւլաշեան
քոյրեր ,
Աստղիկ
՚իանթաբճեան
Լմեհ
Աիրանոյշի
երէց
յ՚ոքրր) եւ այլ տաղանդաւոր
ղեբա–
սանռւՀիներ
, ինչպէս
նաեւ
ղերասաններ
էքշեան
, Անակեան
, Պետրոս
Աղամեան ,
Թրեանց
, Ա՛շտունի եւ բաւլմաթիւ
ուրիշ
աագանղաւոր
եւ խնկելի
էսնոէննեբ
, ո -
րո\ք
իրենց
ւիաոքր
կերտեցին
Արապիռն
Հե քիմք անի
շինիչ
չունչին աակ :
Ա րասլէւոն
Հեքիմեան
իբ
րովանղակ
կեանքր
անցուղահ
է
դերասաններու
Հետ : Այգ պատճառով
իսկ վարա կուահ է
անոնց
չէնշող ու ղուարթ
խառնուահքէնւ
Անխոնք աշխատող,
դրամի
յաբգ
չ լ ^ -
հայող
բնաւռբութիէն
է ունեցահ եւ իբ
ձեռքբ
անցահ
գռւմարներբ
ամբողքոլ
—
թեամ
բ տրամադբահ
է իր
բաղմանդամ
րնտանիքին
երկու
մանչ , եբեք
աղքիկ
եւ որդեւլիբ
մբ
ու իբ րա րե կամնե
բուն
եւ բնկեբնեբոէն
•
Անկաչառ
միտք
մլձւ է եդահ Ա րապիոն
Հեքիմեան
: Երբ Հարկ է եղահ
քննաղա -
տել ոեւէ
ղորհ կամ անձ, անէւկա չէ քա
շ–
ուահ
Համ աբձակօբէ
ն
Հ րւս սլա բակ նետ -
ուիչ ել ամէն աղամ ալ
Հբամարահ
է
« խաթեբ^ Համար»
ուրէւչներու
սխալբ
սլաբտկելռլ
նոլւսստա
ցուց ի չ
արաբքէն
Ջկ՛՛՛ր
՜էեղէւնակ մը, Հա ք թէ օաաբ, ո ~
րուն
վբայ
էսոր եւ բնդ արձակ
հ
ունօթու
թիւն
չունենար : Ոչ նուազ
Հմուտ էբ նա
եւ ոլաամակէէէն
ճէւււչէէն մէք : Գրեթէ
րոլոբ
՚սղ՚լ երու պաւոմոէ.թեան
հանօթ էր եւ կբ՜՜
նար վարպետի
ոճուէ
մ ր րւրտա
յա յաուի
լ
այգ
ոււլղո
ւթե ամբ ալ ;
Հաղռլադէււտ
աազաեւլ
մ բ\ւ էր Արա —
պիոն
Հեքիմ եւսն եւ սակա
յն իբ
ւււմ
ր՚՚ղք
կեանքէէն
մէք մեհ ցաւ մր ղմբաէստ
ւէաբ–
ձուց
ղ/ւնքբ : Տանքուեցաւ՝
որ
չկՐՅ""–
Հա յ թաարոնբ
տեւական եւ
Հաստաառւն
Հիմ եբո է. վրա
յ դնել ;
յ՛բ կեանքէէն
՛էերքին
աարիներուն
բո -.
լորովին
քաշուահ էբ ու կղղիացահ
։ Իր
ընտանիքին
Հացին ի խնգիր կը
զբաղէր
տոմ ա ր ա կա լո լթ ե ա մ բ :
X
Աբեւմ տաՀ ա յ Թատրոնի
ամ էնէն ան -
շաՀա խնդիբ ու ամ էնէն
նուիրեալ
ղո բհ ի–
չր եղահ է Մ րապիոն
Հեքիմ եան :
Թատրոնի
•էոլբր
իր մէք բոցավաոահ
է
միա
յն անոր
Համ ար որխոբապէս
սիրահ
է Հայոց
Աելփոմէնր :
Ցուցամ ո լութ
իւն
ր Հեռու է եզահ
իր -
մէն,
վասնղի
իր բովանդակ
կեանքին
մէք
մէկ
անգամ
է՛սկ բեմ չէ բ ա բ ձ ր ա ց ահ որ
եւ է գերոէէ , ա յլ
միա
յն դասաիա
բակահ
՛է ու մարղահ
դեբասաննեբ
, որոնք
,
ինչ
պէս
րոինք , յետաւլա
յին դէսրձահ
են Ա -
րեւմ տա՝, այ
Թատ
րոնի
ե րկնա կամ
արին
վ ր՛՛ւ լ վ։ա
յլո՚լ աստղեբ :
Հ՛ս
ք րեմերռլ
փաոքբ՝
ՊետրՈս Աղամ -
եան որ Շէյքսպիրեան
տիպաբնեբոլ
ան -
գերազանց
ե լի
մ եկնալէկող
մր Հանղիսա -
ց՛ս՛–– իբ սկղբնական
քայլերր
առալ
Ա րա
սլ ի ոն
Հ ե քի մ ե ւոնէյ Հեւո եւ
Ա^ւ
ռ բ ոգբեբ - %
ղ ութիւննե
րուն
^ մանաւանդ
Սւէթատ Ր ՚ ՚ ^ |
եւ
Հ ա ր մ ա կ /
մէք եբեւալաք
իբ
ապագայդ
ւէէԱ
՚քլքին
պ ւս տ ո լան
էլսւն ր կեբաեց
^
Ընէոանե կսւն Հողերբ,
տամսւնակի
բ աշ–^՝
խատանքէէ
հանբ բեռր , շուաուէ յառաքա -
ցու.ւլին աքս ւսբմէքսւլոբ ու աւ^էււ
բա —
նա ստե
ւլհ ին , անն կո ւն եւ Հաստա ւոա կամ
թատերական
դորհիշին
վախճանր ;
1892
Մաբա
՜ին, Բերայի Ա՛ Ասկերե -
րան
եկեղեցիէւն
զանզա կնե ր բ տխուր
ւլօ -
ղան քով
մ ը կը դ ռւժեն
Արապիոն
Հեքիմ
եանի
մաՀբ
Հ
Աբեւմտա֊էայ
Թատրոնի
վեթեբանը ,
Տրապիզոնցի
պատուական
րնաանիքի
մ ր
անղո ւդա կան
զա
լա կր ոշ եւս է ր :
Շ ա բա թ
ի րիկոլբեէ
ղազ աղբ կը
փոխա֊
դրուի
Հայ Հռովմէականաց
եկեղեցին
ել
Հետեւեալ
օբր կր կաաաբուի
թււէէլմանա -
կան արա
րողութ
իէնր :
Րազմ աթիւ
քուղա րկաւո
բնե
բ , որոնց
կարդին
նախկին
Մխիթաբեան
աշակերտ՛–
ներ,
1լր1ւկերանան
անւլուղակէսն
Հայուն\
դագաղին
մէ՛ն շե լ Շ ի չլի է՛ ՛լե րեղմ անատու–
տ
նը , ուր
Հ ասնե
/Ոէք
Ա բաւդ իոն
Հե քիմ ե սւնէւ
մարմինր եր տեդաւորռլէէ
իբ երկու
սէւ -
րել էւնեբ ուն՝
Մ կր՚ոիշ
Պ է շէ> կթա շլեան ի եւ
Պետրոս
Աւլամ եա՛կւէւ քովիկբ
,
կա դմե լուէ
փոքրիկ
ե բբորգռւթիւեբ
Հա յկական
Պան–
խէոնի
մբ :
Հսէնղռէ.ց եալին
մտերիմներէն
էմմա -
ն՛՛՛էլ
Ե՚՚այեան
արտասուալից
աչքեբուէ
էլ արտասանէ
մաՀերդր
, ուրկէ
կ՚արտէո -
ղբենք
Հեաեւեալ
քառեակ
ր .
. .Նըւսւդ ւքի տ ը խ ւ ւ ՚ ր ւ ք ա հհւ ա ն ր ա ժ ա կ ի դ
Ա ծ ե մ ֆ ն ր ւ է ր ա ո ե ց ր դ ա ց ա ցի դ.
Ա ւ ա ց ի մ ե ց բ ս ւ յ ր ց ո ւ հ է ք Ա ո ա ս փ ոն ՛
• Ր ե ր թ ո զ ՛ի հ ո ց ե ա ց ա ս ի ՛ , րն կ սւ՜ւ . օ ՜ ն ։
ԱՐՏԱՇԷՍ
ԳՄԲԷԹԵԱՆ
(4
հւ– վ հ ր ջ )
Fonds A.R.A.M
