2
6 Ա Ռ Ա Ջ
ԼԵԶՈԻԱԿԱէ.
1 1
՚ = 3
Թէ 0
9
ւքեր
դ րչսւ դ րա 1լա՚1ւ <ք սւոաՆէչ սէ֊թ եանց
սլաամ ութեան
մէք աւանդ ո լ թ եան մը պէս
կը յե՚Լյեգ"ւէ
թոսաովանութեան
ձե ւ ձ՛ը
թէ Հեղինակ չէ ՚ԷՐ"ղԸ
1
այլ պարղ
ընդօ
րինակող
մր, սորվեցնելու
Համար չկ որ
ՂԲեէ Կ1^ չարձ՜է , այլ կամ ուր ք
նետելու
Համար
մամանակէն
՚քյէայ,
սերունդէ
սերունդ
փ ո խան ց ե լո լ
Համ ա ր
մառանդ
մր. Հէն ու թանկաղին
Հարստութիւն
մր,
ցեղին
անփ ո խա բ էնե լի
դանձր ,
Հա յսց
մտքի
ա ա ր ո ւչանէն
կրակը , ա յն զոր մեր
լեղուն
կ՛՚անուանէ
«լոյս է լուսոյդ
։
Ափսո՜ս , եդեր են մամանակներ
, երՐ
կամուրջն է քանդուեր
, րնդօրէնակուչն է
նաՀաաա
կոլեր : ԱՀա թէ էնչոլ
ամ րող ֊
քական չէ ղանձը որՀասած է մեր
ձեռ
քր
1
Եւ ուսոլմնասէրոզներր,
կր
չուարին
կր մնան՝
երր Հարկ
կ՝րլչայ
իմ անալ
«Ա–
րամ եան
դանձին»
խորՀ ուրդնե րր եւ
դադանիքներր
;
.կան որ գոՀ են իրենց իմացած ով ու
ղ իացածով
Հ
Ուստի , մէ՛ զարմանա
ք՝ ե թէ*
^ . Աղա յեանց , խո րապէ՜ ս գիաակ
էՀա
յ–
կական
Հնչիւններէ
մասինդ ,
կատարելով
նաեւ
վեր քնական « լուծ ումն աարակոլ -
սռլթեանցֆ
, ղիտցած
ր կ՝ամփոփէ փոք -
րի՜կ
գրքոյկի
մր մէք ու կր ղրկէ
..,<նը–
ւէր
Պոլսոյ
Հայերէնդ
,
1874^1՛
Ի ց ե ն ց ի ո չ ց ի տ հ ն
Է Լ ո չ ցիահն. ց ի ո չ ց ^ ւ ո հ Տ :
Այս տողերը
գրոդր
այս
աշխատանքնե–
րը չէ կատարեր
նուէր
զրկելու
Համար
բելելքէ կամ Արեւմուտքէ
Հայերուն :
Ու չ ի խորՀէր
նաեւ թէ այս աչխաաանք -
ներր
կրնան
լուծում
մր րե րեչ Հա յազէ -
տական
այս կամ այն աարակուսոլ
-
թեանց։
Այչ սակայն
կը գրէ եւ կ՝աչխա -
աի , ըսելու
Համար
թէ՝
Ի ց ե ն ց ի ո չ ց ի տ է ն
/ ե ՛ ֊ գ ի ա ե ն ց ի ոչ ց ի ա է ճ :
Այս յօգոլածներուն
Հմէտ
րանէնդ
այն
է թէ րաներ
կան , զորս չենք գիտեր եւ ,
աւա՜գ,
պիտի
չզիանանք
երբեք։ Կր դա–
նոլինք
դրան
մր առքեւ , որու
բանալէն
կոբսուած է կամ մեոելր էր Հետր թա -
դած
1
ԱՀա թէ էնչո՚լ
դմուար թէ
կարենանք
լուծել
Հաբցը թէ է՛նչպէս
կր
Հնչոլէէն
,այոց
լԵղոլ
•ւրէւռր
էն
.րր ,
Ե. գարուն
։
բայց
մեբ ծանօթոլ -
թէւններր կր մնան մէչա աղքատ է
Օրէնակ, «Աէ Հնչիւնէն
մի զէբ » աե ֊
սութէւնր
, զոր կր պարզէ Ա . Ա ալխաս -
եան
( Ա ր օ ր , Ա–
1 ) , ^
ղօրո՞ւ էբ Ա. Աես–
րոպէ
դարուն
: կամ պայմանը
,
Հչտալ
մէոյ
դբոյ
երկոլս
դոբծսդ
, էնչպէս
կ^րսէ
ք՛աղ բատունէ
, բնդՀանուբ
կանո՛՛՛ն
է ր
ղէբեբոլ
ղէւաի ոսկեփառ
չբքանին
՝• Վե–
բագառնալով
մեր այծերուն
մօտ,
է՞նչ -
պէս կ՚արտասանուէր
Ո0 ձեւր,
բառամէք
կամ
բառավերք։
թողունք
Հարցբ թէ կտրելէ՞ է երկ -
բարբառ
Համաբէլ ՈՏ ղուղատառ
վանկբ է
Եւ Հարցբ
դնենք սա ձեւով.՛
Բանի՞
ձեւ
արտասանութիւն
ունէր Տ տաւէր :
Բաղբատունիէ
ել Ա ալքսասեանի տե -
սութէւնր
,ա՜ քնքան շատ Հրապուրիչ
,եթէ
"X– արամա բանական
, ամէն
լեղուէ ••.ա -
մար՝
առանց
բացառութեան
,
յարգուած
չէ լատիներէնի
մէք .
Լատիներէնի
մէք,
այբոլ
բենին քսանե -
րորդ տաոր , ՈՒ , ձա քնաւոր է , փասա
որ
երբեմն կր փոքսարէնոլի
Ե տառով
,
օ՚ւիթոլլքուս
-
օ փ թ ֊ ի մ ո ւ ո :
Բաղաձայն է ,
փաստ որ
11ւարրռՏ
կր դրուէ
նաեւ
ՎսՅր–
ր ո ն
(անձնանուն)
:
Եւ աՀա տեսէք թէ է՛նչ • . . ագէաի
մր
պատձ՚ութեան
է կապուած
նոյն
աառէն
՛արտասանութեան
չփոթութիւնր
րստ ա–
լանգոլթեան
.
Հռոմի
պաամութեան
մէք ա ^ն
շրքանն
է՝ երբ^յաւիաենական
քաղաքբ»
—
ուած էր աաղանգալոր
զօբավարներով
,
երիաասարգ եւ փառատենչ
,
բոլոբին
աչքր
կսք յսերական
ծիրանիէն
յառած ,
ձ՚էկր
մ իւսին
յազթակբ
գե
բազանցեչու
մաբմաքով
տարուած , այլ
ձ՚անաւանգ
աչքսարՀԷ
տիրապետութեան
ե
րաւ^երով
անՀանդիստ ;
Շաա էբ այսքան
տաղանդ
մէկ քագա -
քէ Համար , սաՀմանափակ
մամանակէ
մը
մէք։
Աակայն ո՞վ կրնայ
Հասկնալ
բնու–
թեան
խենթութեան
պատճառներր : ^աբէ
կայ՝
աանձենէն շատ պտոլդ
կուաայ
,
տարէ կայ՝
2
Հատ ։ԱՀա
մեբ
մամանակր,
— մէքակութեան
չբքան է
, ք ա ո ա Տ ո ւոէ
կ ւ ւ ա ն տ է օ ր ,
ամրողք
աչխարՀի
Համար
։
Եւ Հոոմ
նման էբ Հրաբուխի :
կբասոս կր Հեղնէր
Լուկուլչոսի պատե–.
րազմներր Ա եծն Տ իղրան ի գէմ , Պոմպէ ո–
սէ քազթանակներր
Աեծն
Ա
իՀրգատի
դէմ , իսկ Հռոմ
արմանի չէբ
Համարեր
վարձատբե
լ կբասոս ի յաղթ ութիւնր րԱ–
պւսբտակռսի
վբայ,
որովՀեաեւ
<այս վեր—
քԻ^Ր դ1 աիաղոս
ունէր , ոչ ալթ ա գ :
Մեծութեան
, ղեբաղանցոլթեան
աենգ ՚
մր կր մրկէր
Հողիներր։
կբասոս կբ գաւէ , կր դաւակցի
, կր
կռ ուի , կր քալէ Հռ ոմի վ րա
յ , կր միանա
յ
Ա իլլա
յի ել յանկա բծ
կր
նչանակուի
ընգՀ . Հրամանատար
Հռովմէական
բա —
նակներուն՝
ամբողք
Արեւելքի
մէք, -
եւ արդէն
կ՚՚եբազէ
Մ իքադեաքէն
սլանալ
վեր , զարնել
Հայաստանր
, թիկռւնքէ
այս
թ^ամէն
, կռնակէն
յարձակէ/
Պարթե -
ւաստանէ
վրայ,
քալելու
Համար
մէնչեւ
Հնդկասաան :
Առաւօտուն
, երբ նաւ պէտէ
ձ՚տնէր
Պրէնաէզիի
առքեւ,
ճամրուն
վրայ , փո
դոցին
մէք, դիմացը
կ՝ելլէ
չբքուն վաճա–
ռոբգոլՀի
մբ, որ, թոլչեբր
կլորցուցած
,
կր պոռա
յ դոփելով
արեւաՀամ
իր ապ -
Ւ^նչպէ ս չ յիչե
լ Մ արգ արէ ին ցանկու -
թիւ^Ր՝
քձուղ ուաե
լ ամառ
օրով
՚
«//չ
գոյ
թուղ
յաոաք ին բե րո յն ուստի
ոլտէէ » :
Եւ քսորՀ է լ որ անուանէ
է էն
կաո
լնէ է
թոլղերը
, նեկտար կամ սառած
մեղրէ
պատառ : Այնքան
որ կաունէ
կը նչանա -
կէր
թուզ .
կէնր, որ առաւօտուն
կանուխ
ելեր
փողոցէ
փողոց կբ թափառ
էբ եւ բարձ -
րաւլազակ կբ գովէր
իր թուղեբր,
քիչ մը
արագ աբաասանոլթ
եամ բ
մ բ՝
ծանօթ
1ա ասաւ ո ԲՐ կըՀ^չէ բաւլաձա
յնի պէս •
կալնէ՜
. . .
Լատիներէնի
մէք
կսաւնէաո
րաոր , ոբ
կր նչանակէ
թուղ, երբ
կ՚՚արաասանես
կաւԱէաԱ ,
կր նչանակէ
«մի երթար »
( = կաւէ նէ էաս) ,
աւելի
ճիշգ՝
ղղո՜յշ,
մի՛ մեկնի բ ։
Աւ՛ելորգապաշա
էին Հոովմայեցինեբր
;
՛Ծաոերուն
աեսակին
, թռչուններուն
թր–
ո է չքին
ել աոօրեա
յ եդե լութ եանց կը վե–
րաղ րէ էն շա բա ղ ո լ չա կ կամ բար եզ ու չակ
ձ՚արդաբէ
ութ իւննե բ : Աք՛ն հաւատալիք
—
նեբ , ոբոնք
Հ ասած
են մինչեւ
մեբ օրե -
րր ,
օբէնակ
, բաւական է թգենիի
ճիւղ
մր աքրել տան մր մէք՝ ուր կ՚ապրի
ծ՛ննդ–
կան
կին ձ՛ր , կաթր կր կարէ ,
կ՝րսեն :
կիկե բոն
1
ամ էնէն
էմ աստուն
մ արդ բ էր
դարուն
մէք, այն Օրր
երբ նաւ
պէաի
մտնէ բ , խուսափէ
լու Համ ար
Անա ոնի ոսի
անսալ
^քը– ֊
վբէմխնդրութենէն
,
ագռաւնեչ
նաւին
կայմին
վրայ,
(աղռալբ
չաբաղոլ
չակ է, կ՝րսէին
Հռովմ ա յեց իներբ) , ուս
աի Հբամարեցաւ,
գնաց
պաՀոլրտիլ տան
մր մէք,
բայց
եբեկոյեան
նորէն
եկան
աղոալներր,
յետոյ
Անաոնէոսին
ղէն -
ոլոբներր
, որոնք սպաննեցին
զին ք :
կբասոս
խռովեցաւ
, եբբ չսեց թղա -
վաճառ
կնոք ադաղակր
, թուզ
բառին
կր–
րած
ար տաս անա կան վափո քսութ իւնր
,՛
չարադոլչակ
նչան։
Ա՚տիկ
չրրաւ
սակայն
ել զնաց Աիքագետք
Հ
ԱՀաւոբ
պարտու
թիւն
մը կրեց Եփրատի
եղերքր
, ուր կոր–
սրնցուց
30 • ՕՕՕ
ղինուոր
, նաեւ
իր ոբ -
դէն ,՛ ՚
ինք եւս Հսատակեցաւ
պատե —
րաղմէն
մէք՝ Եփբատր
անցնելէ ետք » ,
Կբ գբէ ՛՛՛եբ քտորենացին ;
« Ջտալ
միոյ
դրոյ
երկուս
ղործս » ,
•այլ
շնորՀել « մ՜ի Հնչիւնին
մի գիբԴ՝ տե–
սութէւն
մրն է որ քաբգոլած չէ նաեւ
քու-
նարէնէ
մէք։
Այլ ման աւանդ
արդի
լե —
զուներուն
մէք, ինչպէս
անղլեբէնն է :
Նո քն ձեւոփ՝ Տ տառբ
մեր լեդոլէն
մէք։
Երկու
գո՛՛բծ կր կատարէ, տեզկա ք՝ բա–
ղաձայն, տեզ կա ք՝ ձա քնաւոր : կամ ե—
րե՞ք դործ, երբ անձայն կբ մնայ
Հին
Հաբսերոլն
պէս , որեւէ գեր չի կատա —
բեր
այք միայն աչք կբ խարէ կամ կր
նպաստէ
քովի տառէն
ամբողքական. ար
տասանութեան
, (ա քն ձեւով որ
\ ք է տ | ըր
անղլեբէն
քառին աբտասանութ
իւնր
տա—
լու Համար
յունարէն
տառերով
կր դրր—
ոլէ
ւ ք է ն ա լը ր ) ;
Գործերնի՞
ս ինչ է ,
շաբունա
կենք
մեր Հետա քսուզութ
իւննե բ ր ;
Շ.
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Ը Ն Թ է ւ ՚ ք ^ ւ Ո յ ՚ Ն Յ Ո Ի Շ Ա Տ Ե Տ Ր Ը
ԱՄՍԱԹԵՐԹ Ս՜Ը
Վե ր քին տարուան
բնթացքին
Լ՛ս թամ -
պոլ լաՀա
յ արգ ի բանաստեղծութեան
ձ ա–
սին քանի մբ անղամ արտա քա յաուե ցանք :
Աեր կրած
տպալոբռւթիւննեբր
նպաստա
ւոր
չէին դժբաքսաաբար : Պոլսա՝.այ
օրա—
թերթեբէն
րնտրուած
պատաՀական
էքեբ
էին, դբեթէ
բոլոբ
քերթուածներն
աչ
կարծէք
նո յն
մ տա յնութիւնբ
կր ներկա -
յա ցնէին :
Հիձ՚ա սակա
քն եբիաասաբդ
խմբակի
մը՝
նա խաձեռնու
թեամ բ քո յս տեսած
Հանգ է ս ՚
մր ունինք
մեր առքեւ , որուն
տիտղոսն է ՝,
թօ ել նուիբուած է բացառարար
արդի՝՝
բանաստեղծութեան,
^ոանի մր արձակ -
ներով
, որոնք
նոյն արուեստին եւ սկբգ —
րունքներուն
Հաբա ղաա
թ ա րղմ անն են :
Պէաէ
Հարցուի թէ ի^նչ կր
նչանակէ
ԹՕ։
Աեպաեմբերի
թիլին
մէք
(5),
աեղ
մր բացատրութիւն
մը կայ, որուն Հա -
մաձայն՝
«ԹՕն
Համակեցու
թ իւ^
մբն
անով
ել իր նմաններով մատ մաա , թիգ~՜
թիղ պէտէ
զծ ազբուէ
վաղուան
բանաս
-*
տեղծ ութեան
տանող կառա չա բ ր դ : կ* են–
թաղբեմ որ պաակեբներու
եւ
խորՀրղա–
նշաններու
ե տեւէն
վազոզՀ ե ղինա կնե
բուն
եւ ամէն կերպովդ էնքնաաէպ
այս բացա -
տրութ
էւնն ալ քէչ մ ր Հասկնալի է մեր
բնթ երցողներ
ոլն ։Զա բմ անա լփ չէ՞ ոք1 այս
ե բիտասա բդնե բր կր Հեաեւ
ին ֆրանսա -
կան բանաստեղծութեան
ա յն
ինքնա -
տպոլթ
իլննեբուն
, որոնց
Հեդինա
կնեբր
չատ
աննչան
թիւ մր կր կաղմեն ,
մինչ
ֆրանսական
դրականութեան
ուրիչ
ներ -
կա յացուցիչներբ
կրնային
աւե/ի
կենղա -
նի եւՀաբաղատ դաս մր տալ իրենց , ա–
ւելի
մարդկային,
աւեքի
տբամաբանա
—
կան։ Տասր
աարի առաք
ռւբի^եբ
եկան
ու անցան աոանց Հետք մբ ձգելու։
Հիմա
այս նոբերր,
նոյն վիճակր կր ներկայա -
ցնեն,
րայց
դմղոՀներ
են զիրենք
նախոր—
ղոզնեբուն
Հանդէպ
տ
Ն՚սխորդ
սերուն
—
գէն մէ կն է , որ խորՀ ուրդ կուաա
յ . «Բա—
լեցէք
անվեՀեբ։
Բա/եցէք
, սակայն
շրր–
քաՀայեցութեամբ
Հ
Ջեո սա
քթայքուձնե–
բր կրնան
, մի ղուցէ , արատալորել
ձեզ—
մէ ւսռաքոլան
սերունգին
զբական
վաս–
աակբ»
(թէւ
1) յ
Արդի բանա ստեգծ
ութ ենէն աւելէ
վազ
ուան բանաստեղծութեան
նուէրուած
է
այս Հանդէսր
Րա րե բա քստա րա ր ա շխա–
աակէցնե
րբ իրենք
իսկ Կբ նեբկա
յացնեն
իրենց
մ աաՀ ող ո ւ թ ի ւննե ր բ եւ գիմաղէ
—
ծր , ոբպէսզի
ամէն
րնթերցող
ճանշնայ
զիրենք եւ կարգա
յ իրենց արուեստին
նբ–
շանատախտակր :
ԱՀաւասիկ
քանի մը
յաականշական
վերադիրներ
• « Անիչ -
խանական
ու
անըմբռնելի
, ոչ - իմասսա
Լանիմասա
բսել
կ^ոլղոլի)
վիճակ մր
ՅԻՇԱՏԱԿՆԵՐՈՎ.
...ՖՐԱՆՍԱԿԱն ԴՍՍԿՒ ՍԸ մէՋ
Գասին
մէքտեգը
պատուանդանի
մը վը–
րայ կանդնած է խաչելութիւն
մր,
որուն
ետէն
չոլչաննեքոլ
ել վարդերու
մէքէն
կր
րաբձրանայ
սպիտակ
մարմարիոնէ աստ—
ոլածամ
այր
մ ր, Տիսուս
մ անո ւկր դիր -
կբ ••
Գասին աք եւ ձախ կողմր
ղանուոզ
փոքրիկ
պատռլՀաննեբէն
ել դո
յնզդոյն
ապակիներէն
արեւի
ճառաղայթները
նեբս կբ թափանցեն եւ կարմիր
կանաչ
ու
մանղառի
չոգերով կր լուսաւորեն
մա —
առւռէն
մութ
անկիւններր
, կ՛՝երթան կը
խաղան ^արէ ասաուածամ
օր
դէմքէն ,
ճեբմակ
չդարչէն
ծալքերուն
՛քրայ, կը
նսեմ ացնեն
գիչեբ
ցերեկ
անոր
ոտքերուն
աակ
պլպլացոդ
կանթեղէն
աղօտ
Լոյսր
է
Մատուռէն աք կողմբ
պաաին
վրայ
կախուած է էւզաներկ
Ցէսուսէ
փշապատ
դլուխ
մը, Մսբեչլէ
փոբադրութեամբ
,
որուն ճակատէն ,տառապալէց
աչքերէն
ու
կիսաբաղ
շրթներէն կր կաթկթէ
արէւն -
աբղունք
, էբ գանդրաՀեր
մազեբուն
, մօ
րուքին
ել բաղ
կուրծքէն
վբայ :
ԳբԼթէ
ամէն
չա րա թ ու կիբակէ աոա—
ւօտներր
Համա կբե լի վարդապետ
ձ՛ր կու
՛լա յ փոքրիկ
մ ատուռէն
մէք
պատարագ
մատուղանելու
, Հաղորդոլթէւն
տալու
եւ էնքնատիպ
քարողներ
կարդալու
« Հանդսաեան
Տան»
բնակի^երուն
,
ինչ
պէս
տեղւոյն
դիւդաղէնեբոլն
,
յետոյ
մասնակղելու
տնօրէնոլՀէէն
ճոխ սեղա -
նին , գինիի
բամակներով
,
Հալերով ,
բադերով եւ
կարկանդակներով
Այս
՚ւիչեբ
չաբագռլչակ
բուն
կանչեղ
անդադաբ
, մեբ պա բտէղին
մէք :
Շաբաթ
ղիչեր
ըլլալով
, բագերն աք,
կարծէք նախադգալով
իբենղ
րնկե րնե -
բուն
վերքին
բոպէնեբր,
աղիողորմ
ձայ -
նեբ աբձակեղին
Հաւնողէն :
Անկարելի
եղաւ աշք
գողել
մէնչեւ
լոյս։
Ադօթարանր
չրաղուած՝
ոաքէ
եմ ,
անՀամբեր կր սպասեմ
լուսնալուն
: Հե—
ռուէն ու մօտակայ
տուներէն
խսւէ "՚–
ղիլ կր լսուին
աքադաղներոլ
կանչե բբ
ՀետզՀետէ
թանձր
քսաւարր կր նօսբա —
նայ , եւ կր ճեղքուի
երկնակամարէն
՛ք ր–
րայ։ կով մր կը բառաքէ
, անտէր ու Հէ՜
ւանդ
չուն
մր օրերէ ի վեր կր կաղկան -
ձէ , ադռաւներբ
արագ
թռիչքներով
կր
կտրեն
անքբ պետր
զոր կր լեղնեն խլա -
ռռւ ղիչ աղմուկով :
Մօտակա
յ անտառէն կր լսուին
դա
բա
նակա
Է
որսորդներու
՝է
բաղանի
խուլ
թքք–
քսղներր
: Աեպտեմբեբ
ամիսն է :
Թռչուն
ներր ձ՚ատնռւած
են
սարսափի,
էրար
կանչելով՝ կր թռչէն
գէպի
Հեռաւոր
Հո–
րիղոննեբ : Գիւղին
եկեդեցէէն
ղանդա կ —
նեբբ կբ Հնչեն Համաչափ
:
Այսօբ
կիբակի է ,
յ՚՚՚֊չէԿ
Կը բանամ
պատուՀանէս
փեղկեբր
, անՀամբեր
եմ
տեսնելու
արեւածաղր
, չաչելու
թարմ օ—
դր եւ գէաե քու առուն
, պարտէզին
եղե -
լէննեբր,
ս/աղէկ
բաբտէներր
եւ առա —
ւօաեան
չազր վրան
ղեփէւռէն
դոդգզա–
ցոդ
վարդենէնեբն
ու ււոյնղդոյն
ծաղիկ—
ներբ :
կախուած
պատշղամէն
, աչքերս յա -
ոած
դէպի
արեւելք
, կը սպագեմ
. . • :
ԱՀա վեՀափառ
աբեղակը
, ոբ կը րաբ
ձրանայ
յուչիկ եւ իր լուսաճաճանչ
չո —
դերը սփռելով
երկինք ու գետինք
, կր
կերպարանափոխէ
գբախաի կր վեբածէ
շրքապատր : Աբեւր
տեսնելով
կ՝ ե բ կրպա–
գեմ
Հ եթանոսէ
մր նմ ան եւ կր կոչեմ •
«Փառք քեդ Աստուած» : Այգ պաՀուն
մէ–
այն՜չրթներս
անզղա/աբար
կր մրմնքեն •
« Առաւօտ
լուսոյ
, Արեղակն
արդար ,
առ էս /ոյս ծագեա»
։ ք^ութէւն
, ասուն ,
անասուն
կ՚՚ոգք ունեն արեղակր եւ ուրա
քսութ եան եւ ցնծութեան
մ էք կր լոգան է
Ծ է^քեոնակներու
երամ մր չուր քպար կբ
դառնայ
դլխուս
վերեւ :
կա -
ճէւզ թռչկռտե/ով
, կախօբրան
կլւ քսա -
ղան : Մեղուներ ունախչոլն
թէթեռնիկ–
ներ , կանաչ
տերեւներու
եւ
ծաղիկներոլ
մէք ղիրար կր Հետապնդեն
: իսկ բագե —
բու
եբքանիկ
երամր կր սաՀի
առուին
ւքրայ կամուրքփն
տակէն։
Ոմանք , իրենղ
գլուխբ
մինչեւ
մէքքր
քսոթած են
քուրէ
մէք արագ
չարմումնեբով
մէքատ՝ կ՝որ -
սան
Ուրէչներ
քուբ էն նոբ ե լած՝ կը
թօթուեն
իբենղ
պոչեբր, կր թափաՀա
—
րեն
էրենղ
թեւեբր,
ել էրենղ
ճկուն վի —
ղր ե րկա բած
մինչեւ
իրենղ պորտր՝ ան–
դադար կր ճրրվրրան ու կր մաքբեն ի —
րենղ
մարմիններր։
իսկ գերմանաղի
Զէ—
կէն տանր Հաւատաբէմ
չունր , էնկած է
կատուի
ծ՜ադեբուն
, •^ալերուն ուբագե —
բուն
ետեւէն
, կատակեբդութէւն
կր խա–
ղայ :
Եկեղեցիին
կո^ակներբ
կըՀնչեն ան -
դադար : Նախաճա
չէն վերք,
գղեակին
ե—
տեւէ
դռնէն
ճամբա
յ կ՛՛ե քքեմ առանձին :
կ՝անցնիմ
«Ա իրաՀաբնեբոլ
աղբիլր
դին
քով էն եւ անձնական
ոքս ի անաաոի մր
աոքեւէն
, ցանկապատէ
ն կր
ն չմ ա րեմ
աասնեակ
մր սիրուն
եւլնիէ^եր,
ոբոնք
արադ
ոստումներով
կր վազեն աք ու
ձախ , կր մտնեն անաաո ք^ խորե բ ր : կր
չարունակեմ
քալել
ու քիչ վերք կը
մանեմ
ու օաոԵ
րոլ
Գղեակին
ցո լիքնե րէն
տարներէն
, ճնճղոլկնեբր
վար կր սլանան
իրենց
րոյներէն
, ճռուողելով–
ել
ճիւղէ
ԱՐՄԵՆՈՒՀԻ
ԳԵԻՈՆԵԱՆ
(2 Շ ա ր – )
Fonds A.R.A.M
