6 11 Ռ Ա Ջ
3
ՕՐՈՒԱՆ
ԴփՄ-ՐԵՐ
Ն Ի Ք Ի Թ Ա խ Ր Ո Ւ Շ Ց Ե Ւ Ի
& Ա Ն ա 1 ԴԷՍ Ք Ե ՐԸ
ՕրռՆան մարդն է Նիքիթա
Խրռւշչեւ
օր քանի մը ամիսէն Ֆրանսա պիաի այ -
ցե|է : ՍԼյս աոթիւ թարդմանաբար կու
աանք էօժէն Լայ նսի մէկ շսւհեկանյօդ -
ուածը որ լոյս աեսած է ամերիկեան
պարբերաթերթի մը, մէջ :
Նաիորգ
տարուան
Վերքերր
Նէքէթ՛"
1ւքր՚՚ւշշեւի
այցեչեղ
րրէտանաղէ
բարճ -
բուոտէճ՚ա՚ն
ՈԼաշտօհատար
մ՛ր՛ երբ քսօ —
սա1չղութեաՆ
նիւթբ
թոբՀբգա
լին « Հե —
ոաւէարք^
Հրթ իռնեբու
կա յաննե բու
մ ասթն
էր՝ ՚^Կր բաւէ որ կոճակի
մբ վյրայ
դնեմ
մտաս , րսաւ
1ւ1րուշչեւ
, կաաաբեալ պա -
ղաբիլնով
, ել արգէն օգր եչահ
էքՖ
Տ
Այո թ<*"քեբբ
ոշ պաբՆենկոտութիւն
է -
ին , ոչ ա/ սպառնալիք,
պաբդապէս
իբա—
կանութիւն
մր էր Հաստատէ
ին
Հ
Իքնգիբր որ Տքր էքբագեղնէ մեդ այժմ ՛ոչ
թէ Խ որՀ րգա
յք՛ն Ռուոիո ք
՛է՛
յգ
աՀաւոբ
Հիւլէական
գէնքեբր
ունենալուն
Հաբցն է ,
աաիկա
արգէն
ամէնքս ալ գիտենք , "՛յլ
ան ոբ Կրեմլինի ա յժմ ու տէ րր , ի^ք մի–
նակբ
ունի այգ իրաւունքբ
:
1))որՀրգա —
յին Աիութեան
մէ1 միակ
մարգն է Է^Ք
ոբ կրնա ք վերջնական
որոշում
մր տալ ,
եւ անոր Հետ է որ Արեւմուտքր
պէտք է
իմ առալարկիս
,
1951^11
մինչեւ
Հիմա,
գէմ
գրեցին
գանագան
Հոսանքի
թերթեր
եւ անձեր , թիլով
35 •
Իսկ դեր Հանգի ֊
սացան
րանիմաց
գրոց -
բրոցներ
Վերջացնելէ
աոաք
յիչեցնենք
որ Տիւ -
Համէլ,
«Ֆիկառօ։^
մեհ օրաթերթով
(13
Տսւշիս
1954) ,
ութ մեհ սիւնակներու
վր–
րայ կր պանհացնէ
թուրք
տառերուն
լա—
աինականացումր
, եօթնեբորգ
եբկինքր
Հանելով
անոր
Հեդինակր
Ա՛
ուսթաֆա
՛Րեմ ալ ; (^Այսաեդ սակայն
չմոռնանք ոբ
բուն դերակատար
- թելքր
գիտնական
Հայ մբն է եդեր, Յակոբ
Աաբթաեան)
:
Րայղ
չէ՞ որ ատենին՝
բարեփոթեցին
իրենց ադդա
յին նշանադ րերր Գերմանա -
Տիք,
Ջինացիք,
Թուրքեր : էւ Ականտի -
նաւեան
աւքդերբ
նոյն բարեփոխում
ի շա—
լի՛լին մէք են՝
(Ֆիկաաօ էիթէոէո , 21
Ապրիլ
1956) :
Կր մնայ
միշտ մէկ ճշմարտութիւն
• •
Ա՛ արդ էակր
շարունակ կը յառաքդիմէ ,
կր շրքափոխոլի
, կը դիմէ յար
լաւագոյ
նին : Տառաքգիմոլթեան
դէմ պա
քքաբոդ
Հակաոլմեբբ՝
ամէն աաեն ա/ ցցուահ
են
՚քերելքի
ճամրուն
վրայ ;
Այդպիօինեբուն
է որ րսահ է Գա լիլէ , ոաքր
գետին
զարնելով
•
«Ասով
մ է կաեդ
ե՜ր կիբր կր
շարժի՛^ :
Այսպէս աք, ուշ — կանուխ
լատինա—
կան տառերուն
է ապագան :
ԶԻԹՈԻՆԻ
^ՅԱՈԱՋ^Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(67)
0
Մ Ա Ս Ն Ա Ռ Ա ՋԻՆ
ԱՅԼԱՍԵՐԱԾՆԵՐԸ
Գ*
ԿՈԱՏԱՆԵԱՆ
ՋԵՐՐԱԿԱԼՈԻԱԾ
ՓԱՐԻԶԻ ՄԷՋ
Այսպէ ս , դ մոլար ութ եան առաքին
քա
յլր
առնուահ
էր • Հասարակութեան
յառաշա–
պաՀ
մասր, սպասռբեարր,
՛էե րւս՜էասու
գբուահ էր մեհ իրողութեան
շուրթեր
կա յին
Հիմակ որ աբգէն
1լ արտա բե րէին
այգ ադուոր , պանհադին
Հմայող
բաոբ ,
Հոգ չէ թէ ատոր Համար
^իչ մր ճնչողա—
կա^ միքոցներու
ղիմելոլ
Հարկ
եդահ րլ
լաբ ։
Ալ կաաարուահ
իրողութիւն
մր կ՛՛՛ր •
Աբշակ Ա՝արկոսեան
աոքթոր
մկրտոլահ
էբ , կնքամ ա յրութեամր
իր մ ամ ա յին եւ
կնքաՀայրոլթեամ
բ Թագէոս Ա երկե բեա -
նի . եա դառնալ
այլեւս
կարելի
չէբ՛ քՍա–
չօն ե. Նեկաաբր
արգելք
կ՚րլքային
ատոր .
բաներ կան ղորս
կարելի չէ Հերքել, ետ
առնել
այնպէս
ինչպէս
լրադրի
մը
ձ՛էկ
բանակցի
ոււլդակի
, կամ վերին
մոդովի
մ բ րնթացքին
անուդ՚լա
կի կերպով ;
Պատմութեան
մէք երբեք
չէ
ե՛լահ
մարդկային
էակ մր ոբ միս ֊ մինակ ու֊
նենա
յ ամբս՚չք
աչխաբՀ ր աւերումի
եւ
անէացման
անղ ոլնգր
ձվսրճելու
ՐՐ^ ~
ւոլնքը
՚. Եւ այս իսկ պատճառով
ալ եր
բեք անձի մր նկաբաղիբր
, ձ՚տա յնութ
իւ
նը եւ խառնուահքր
այսքան
կաբեւոբոլ–
թ ի լ ն չեն ունեցահ
ամբողք
աշխաբՀի Հա–
մ ար •
Ի՛՛նչ տեսակ
մաբդ է ուրեմն այդ 11քբ -
րուչչեւր։
Արեւմտեան
աշխաբՀբ
փորձա–
ոութեամբ,
եբկար մամանակէ ի վեբ դի
տէր թէ ո՞՛է էբ Աթալին,
աոանց
էս՚լճա ֊
Հաբոլթիւննեբու
եւ գանգաղ
դորհող բո–
նակալ
մր, ինչ կբ վերաբերի
իյ
րուչչեւի,
տաւրնապի
մր րնթացքին
անոր
բռնելիք
դիրքը
մաահելիք բան է :
Արտաքին
տպաւորութեամբ
,
աւելի
թափ
ունեցող,
թեթեւոլթեամբ
չարմոդ և
պա բհեն կոտ
մ է 1լն է :
Պէաք
եղահ
ԷսոՀ եձ՛ութ իւնր սլիտէ՛
ու–՜
նենա՞յ
սակայն եւ ինքն իր ւէրայ
անՀրա–
ժեշտ
իշէսանոլթիւնր
որպէս
զի բաբկոլ -
թեան
մ բ աղգե ցութ եան տակ կամ սէսա լ
Հաշիւի
մր Հետեւանքով
կոխէ ճակատա -
գրական
կոճակին
՚էրայ :
Այս
Հ աբցոլ՚քնեբուն
կարենալ պատաս—
խանելու
Համա ր Հաւաքեց
ի տպաւոբու
—
թիւննե
բր եւ դաաո ւմնե րը
զանազան
ձ՚արգոց
որոնք
առիթ
ունեցահ
էին մօ—
տէն
ուսու՛մնասիրելու
խոբՀ րգա
յին
բըռ–
նապետր :
1ցրոլշշել
6 5
տարեկան
է ։ Իր
ֆէդէՔԸ
մասնաւոր
գրաւիչ բան մր չունի : կար —
ճաՀասակ
, գէր , ցցուն փորով
,
ճաղատ
խոչոր
ղլուխով
, Հանգսաեան
կոչուահ
րմբիչի կբ նմ անի : Ա թիուաբթ
Ոլսոփ
չատ տդեդ կր գտնէ զա քն , Հխորր թաղ —
ուահ կապոյտ
աչքեր,
երեսներբ
խոչոր
կոհիհներով
եւ երկու
ոսկի
ակռանե
բով
թանձբաչոլրթն
բերան
մր »; Ուրիչ Ա""~
ղրոզ մր կր գտնէ որ արքի քալուահք
մր
ունի եւ թեթեւ
կերպով կր տատանի
սբ—
ր ո ւՆքն երո ւն վրայ ;
Րայց գրեթէ
բոլոբն ալ որոնք
վիճահ
են Հետր կամ Հ ա րց ո ւփո րձահ ,
Դրաւիչ
բա՛ն մր եր ղտնեն
անոր վրայ :
Աալայի
Ա թ իվբնսրն
կ^բսէ թէ
«խօսա կցութ
իւնբ
պարզ է եւ պուաբթ
, ՚էաբակիչ եւ
դիւրին
էսնգուահք
ձ՛ր բա յց ձա յնր
Հ ե դինա կա ւո ր
շե շա մր ունի որ չի էսաբեր » ;
Իր խօսակից
բ
ն եզա ցուցիչ
վիճակի
մբ
շի մատներ եւ րնգՀանրապէս
կր
ճամբէ
էլայն ազուոր
խօսքով
մ՛բ : Անսպառ պա —
չաբ մր ունի առահներու
եւ մոդովբղա
—
կան ասացուահքնե
բու
ոբոնք
կ՝ ոդե ւո բեն
իբ խօսակցոլթիլնր
. տարբեր է էսոբՀրր —
դա
քին դիւանագէանեբու
սովորական
տի—
պարէն
. Հաճոյքոէէ կբ խօսի
էւր գաւակ -
ներուն եւ թոռներուն
մասին
Հ
Տ ան կա բ հ իր ղրա ւչո ւթի ւնր ելրարե -
կրթութիւնբ
ե՝անՀետին
երր բար կանա
յ
կամ նեդսբտի
ինչ որ երբեք
կարելի
չէ
նա էսաաեսե
լ ՚.
Մէկ
վա յրկեանէն
միւսր
է,բ սիրալի -
րութիւնր
կրնայ
փոթուիլ
խիստ
Ր՛՛՛Ր ~
կութեան
մբ, ինչպէս կր վկայէ
իտալացի
լբաղբոէլ
մր, որ կ՝աւելցնէ
Ի^նչ Հակա
սութիւն
իբ
պ ո ն Սանսին
եւ յուղուող
յա–
բաւի ոէս ու թե ան
միքեւ
Ոչ ձ՛էկ
մ ամանակակից
մենատէբ
այն ֊
քան բարեացակամ
մօտեցում
մր
ունի
մո՚լովոլբղին
: Աթալինի
բոլորովին
Հա -
կառակն է : Հանղէւսաւոբ
չրքապտոյտնեբ
կր կատարէ
ամբողք
ԷսորՀ րդա
յին
երկրա–
մ ասին
՛էր՛ս յ է կ՛՛ա քցե/է որեւէ օտաբ եր -
կիր ուր կ՛՛ուղէ որ Հրաւիրեն
զէ՛նքը : Այս
՚էեբքին մէկ տարէէւան
բնթացքէն
այնքան
օտաբ
էբա՚լբոէլներ
, քաւլաքական
անձնա
ւո բ ո լթ ի ւննե բ կամ րս քանի ւքբօսա չրք իկ
նեբ րնդունեցաւ
ոբքւս^
Աթաքին չէր բն–
ղոլնէսհ
25
տարուան
րնթացքին
Րայց իբ յորգաոատ
խօսակցութեան
տակ
Հաւանա բա բ ա քնքան բան կր հահկէ
որքան կ՝արտաքայտէ
: Իր բարեՀամրո
քր
ոճր, իր գիւբաՀադորգ
վերաբեբռւմր
եւ
բաց՚սոիկ
շատաէսօսոլթէ՚լնբ
, ամէն բան
վեր քապէ ս ոբ իր Հ րասլա բակա
յին դ ե րն է
եւ « Համակրելի
Հտպիտբդ
Կ՚՚է^լ
աուահ
է զինքր , կր ձղտին
հահկեք իր անՀատա–
կանութեան
խոբքր
եղող կոպիտ
ումր ,
էսե լքը եւ իր մեհ ճարպ իկո ւթիւնր •
Երբ
1953^1՛
հեր բռնակալր
Աթաչին
մե
ռաւ, ռչ ոք ենթադրեց որ իյրուչչեւ
անոր
ժաոանդոբդն
է ։ Արեւմտեան
դիւանա -
դէտնեբր
ոա յն եր նկատէ ին «Համ ակր
ելի
չատա խօս րՖ , իսկ իր գորհակիցնեբբ
կա
ոավարութեան
մէք , անկարող կբ կար -
հէին
քի^քը , մինակբ
տանելու
Հ՛ամար
իչ–\
խանու
թի ւնր :
\
1
Անկէ իվեր սակա
յն Կրեմ/ինի
իբ խան–
յ
ղաբիչներր
քուհաբքի
ենթարկեց
Րե - ^
րիան
վերցուց
մէքաեդէն՛
Աալենկով
, ;
Ա՝ոլոթով
, ՚Րականոէէիչ եւ ուրի^եբ
քա - :
գաքական
Հբապարակէն
քչեց : Գալով
օ–
տա րնե բու
,ի րենց պատուոյ
տռւրքր վճա—
րեցին,
յայաաբաբելով
ի քՈւր
աչէսաբՀի,
թէ ա յլե լս այս մ արդը պէտք չէ թեբա -
գնաՀատե
լ :
« Նիքիթա
իյրուչչեւ
Աբեւմաեան
պե -
տութիւննե
բու մարգոց Հեա
չտփուելու
կարող Հակաոակորգ
մր պիաի
բչչա
յ երր
պաղարիւնի եւ ճարտարութեան
մեհ փոր—
ձ ութ իւնե բ հաւք ին՛^ կբ
ղ րէ
Ու իչերմ
քիանաոչֆ
Հիրաթ
, որ տեսահ է
զա
յն
1955/1՛,
յեաոյ ա^ին :
Անղչիացի
լբաղբող
մր որ վերքին
ղաբ
նան Մաք - Միլբնի
Մ ոսկուա
այցելու -
թեան ատեն
անոր
Հետեւորդներուն
մէք
էբ՛ ելներկայ
երկու
մաբգոց
Հանգի —
պուձ՚ին
, կր ղրէ
«Հաւատացէք
որ,իքր–
րուչչեւ
արՀեստալոբ
մբն է Մ աք Մ էլՐ^Է
քո՛է որ պաբզ
սիրողի
մր ձեւր
ունէր
Տ *
Մրլքրմ
Մրճրրիճ
անւչլիաղի
զբաղէտը որ
նո յնսչէս
Հոն զսքնոլահ է , աւելի վճոա -
կան է • ՚մԼյս
մարղր
ւչոնէ Ա թալինի չափ
կարուլ է իր ասպա ր է ղին
Ղք՚-ե՚Բ •
նոյնիսկ
անկէ
թերեւս
աւելի դերագասք> է
Անթ ուան Փինէ նախկին վարչապետ եւ
այմմ եքմաական
նախաբաբ Ե՛ Հանրա -
պետութեան
, իքրուչչեւր
կր նկատէ չա -
փաղանղ
խելացի
կոչտ ու կոպիտ
մը է
Ամերիկաղի
հերակուտական
Հ • Հըմ -
ֆբէյ որ աձ՛րուչք օր մբ իքրուչչեւի
Հեա
անցէէւցահ է , քա յտաբաբահ
է
թէ«տեսակ
ձ՛ր Ա ա քիւս էէե լի Հանդ իպահ
է բ որ
ղիտէ
թէ ինչ կ՛՛ուղէ–^։
Հբապարակաւլիբ
Հ. Ոչ–
սոփ կ՝ լնգունի
ոբ «Իքրուչչեւի
Հետ իր
տեսակցութեան
րն թ ա ցքին բռնակալն էր
որ կբ տիրապետէր
խօսակցութեան
, րս —
կի՚չբէն
մինչեւ
՛էե րքր , իր
նբբամաու -
թեամ Բ՛Տ) եւ շատ ալ տպաւո բուահ
էր : Ու
կ՝ աւե լցնէ «իմ էէրաս ամ էնէն
մաաղի ,
ամէ նէն կորովի
իբաաես
եւ
ւէճռական
մաբգու
ձ՛բ տպաւորութ
իւնր բրաւ
որուն
երբ ել իղէ Հանդիպահ
րչչամ »:
Եթէ
օտա րնե րր չաբքե րէն գուբս
եկահ
իր ի՛ե չքին ել քսէէչաքական
ճարէղիկոլ
—
թեանր
վբա
յ կր Հ իանան , ռուս դա ՛լթ ա–
կաննե բ որոնք գիտեն
իր եբկաբ
անղեա -
լբ , որսչէս
Աթալինի աք բազոլկր
,կը պբն–
ղեն իր էէայբաէէոլթեան
եւ
անսրտութեան
՛էրա յ դոր կր կր ՜պարակէ ; « Թ՚սաերա ~
կանդ եւ սին իք կ՝ անուանեն
իր
չափէսլոր
վարմ ունքր Ա թալինեան
չրքանի
)(քրուչչե
լի կարողութիլն
ր՝
լաւագռ
յնս
յարմարելու
կաղութեան
, բՈքՈր
գիտուլ–
ներուն աք աչքին
ղաբկահ
է ։ Աաոր մէք
ալ դաահ
են բանա քին ա յն
, Հակասական
երեւո
յթ ին ռբ կա
յ իր արտաքին
բաբե -
Հ ամբոյբ
ձեւին եւ իր աս պարէ ղին
ազե–
տարեր
րնթաղքին
միքեւ :
կրնա
յ խաղաք դերր կոպիտ
դիլզացիին
թեթեւօբէն
խմահ , ինչպէս
բրաւ
իր
ճամբորդութեան
չնթացքին
Րոլչդանինին
Հեա գէպէ Պելկրաա՝
Հ ա չա ո ւե լո լ Հ ամաբ
Թէթ ո յէն Հետ . կամ
որպէս
պետական
մ արդ՝
Հանդարտ
եւ խոՀական
,
ինչպէս
որ կ՚րնգոլնէ
իբ Հանրահանօթ
այղելոլ–
նեբր %
իր նախ րնտ րահ
վերաբերումր
խորՀ ր–
գա
յէն
մողովուբգին
Հետ, տեսակ
մր ազ
նուական
գի՚֊Գ՚ոցիի
դերն է երբ կը մտա—
Հ սգուէ
անոնղ
աոօբեա
լ
ամ ենա պարգ
մարդու
մր ձեւր առնելով,
ռամկավար եւ
գէւբին
կեանքով։
Ֆէնլանտայի
մէք վա
յ–
րաչարմէ
մր վրաք կր մազլղի ել կր զր—
լարճանայ
սուէիէբ
գորհահելով
: Հնդ -
կասաանի
մէք մանզադ
մր կր
յափչտակէ
ցոյղ տալու
Համար
գի ււլա ղինե ր ուն որ
քիուսիո
յ մէք ինչպէէէ կր Հնձեն խռար :
հ– Ն
(Շար •)
•Րսպաքացէտ մր Եւ֊րոպայհ
ցլիաւյւր
երկիբնեբր ՜նամբորդութենէ վերադաբ -
ձին՛ կը դրէր
Անդլիոյ մէջ ամէն բան
արանօուած է ՛ բացի արգիլուածներէն ,
Գերմանիոյ մէջ ամէն բան արգիլուած է
բացի արտօնուածներէն , Ֆրանսայի մէջ
ա՜մէն բան արտօնուած է նոյնիսկ յսստիւ
արգիլուածները , հսկ Ռուսհսյ մէջ ամէն
բան արգիլուած է, նոյնիսկ արտօնուած
ները :
ՁՀ Ր Ա Տ Ա Ր Ա Կ ՈԻ Ա Ծ Ց Ե Ռ Ա ԳԻ Ր Ն Ե Ր Ը Չ Ե Ն
Վ
.Ե Ր Ա Դ Ա ՐՑՈԻԻՐ :
անՀ իմն կամ՛ սուտ
էուբը ;
Օրինակի
Համար , կարելի չէբ
նորէն
կանչել
խո Հաբա բութին ել րսե ք անոր թէ
Հսւկառակ
տրուահ
ՀրաՀանգին՝
առմա —
մ ապէս
յետաձգւ՚ւահ
էբ
աոք թոր
բառին
յ՛՛ր ք՛՛ր քումր • հիհադելէ
ըլլալէ
աւելէ
բան մրն էր՛ էսայաառակոլէլ
էբ՛ • էսկ
հքաչոյէն
վբայ
այս կարգէ
փորձ մր
բոլո
րովին
անՀնար էր, նկատելով
ոզբերդա -
կան պարաւլանեբբ
ոբոնղմ ով ան
բերուե
ցաւ այգ անհանօթ
բառին արտասանու
—
թեանր, որ նոյնէւսկ
աբղունքներ
թափել
տուաւ
իր աչքերէն :
Տղան, իր չլացմանր
մէք
՚ բոցերու
տա–
քոլթէէւն
մր զգաց
նեբսիդին
,
մաման ,
չյռւսաղուահ
փառքի
մր մերձեցման
ա -
նուչ
անէացոլմր
, նուաղում
ր ապրեցաւ
՚
գանձապաՀ
ր , իբշիք ու կիսափակ աչ -
ոլբներուն
մ է քէն
Հ եո ապաակե ր մ ր նրշ -
մէսրեց որ վերքին
հայր կր գգւււէր
, կը
Համ բուրէ ր իր անկչառւմ
կիբքերր ;
Երբ որ աոաքէւն
ցնցումր,
չյմոբումր
անցաւ
, իրարու
երես նա յեղան
անոնք ի–
ՐՐՐ
թէ քունէ
մ ր ա րթննա
չին :
Ի չաէ ան աք եղէսւ
լ՚քնցաւ
, յայաա -
բարե՛ւ
զանձէԱպւսՀբ
, Հիմակ
սա մեր
աոքթոբէն
կենացր
քանի
մր Հատ կոն-
հեն Ք
՚՝
ճաչր
ուրաքս անցաւ,
մանաւանգ
որ
սեդանին
՛քրա յ , գոՀ ունա կութեամբ
դիտ
ուեցաւ որԽաչօ մէկ երկու
մամ ուան
մէք
կրցահ էբ ղղալփ
Հաբոլւսհ
մը տալ իր
լեզուին
անէոաշութեանը
, վասնզի
քանի
մր անւլամ , առիթր
ներկա յանա լուն , երբ
տոքթոր
բաոր
աբ տաս անեղ ,
աոաքին
վանկին
ձ՛էք
հ
ձայնբ
բոլոբռվին
Լքուահ
էբ ղրեթէ,
ու միայն
երկրորդ
՚քանկբ դեռ
կր կա՚չսւբ ,
«թիոբդ–. սեզանա
կիղներ ր ,
փոքրիկ
մպիտնե րով , ա յս
ուրախառիթ
պա րաւչ ա% ղիաել
տուին
իրարու
աչք
րնքուի
էսաւլղնելով :
Հա , քեզ տեսնամ
, Խաչօ , քաքալե -
բեղ էքանձապաՀր,
որուն
ըդեղր
սկսահ
էր
թուլնալ
դինիին
ադգեղութեան
աակ ,
քեղ տեսնամ , օւչքոլմ , ա չկա
րաղ ,
մաբդ
է՚լիբ , աոքթոբին
սիրցուբ
ինքզինքդ ••*
Հիմակուան
ատենս
սէրսէմնեբուն
Հաղ չէ
կա ք , Հասկցա"ր
. , .
Տիկին
Մարկռսեան՝
ղիւղին
բնտբելա -
դոյն դասակարդէն
քանի մր
լնտանէքնե–
բու Հետ էէե րաՀաստատահ
է ր էր էքաղեմ ի
յաբա բերութ իւններր՛
շաբթուան
մէք օր
մր րնգունելոլթեան
յատկացուահ
էր ,
որուն կր էիութալին
չորս կամ Հինգ վա
ղեմի րա րեկ՚ոմ
ոլՀ էնե բ , ականատես վր -
կաներր
ւոմ իբա յին աղքկան
երբեմնէ էչ–
խանական
կեանքէ
չքեդանքէն
;
Մ ասնաւո րապէ ս Հիմակ,
Հանրմր
պէտք
ունէ բ ա յ դ ա յ ց ե լո ւթ ի ւնն ե ր ո ւն ,
անոնց
՝, աղո րղե լու Համաբ
իր նե րքին
կեանքին
նորանոր
ղ բուաէչնեբր
, ոբոնք
ՀեաղՀեաէ
երեւան
պիտի
զա յին , ասաիճանաբաբ
ա–
՚ ելի փա
յլուն
, աւեքի փառաւ որ ,
աւելի
փարթամ
, Հին անցահ
կեանքէն
աւերակ -
ներուն
վրա
յ , .րիչ
քէ Հ անՀետացնե
լով
զանոնք
, ել էր,
ամէրա
յին
աղքկան
«
պառաւութիլնր
երփներանդելով
փառքի ^
ե րքանկութեան
ա յն միեւնո
յն
լուսապսա–
կովբ որոէք եբանաւէտուահ
էր իր երի —
տասա բգութ
իւնը
իր յառաքիկա
յ րնդունե լութ եանր ,
կ՝ոլ–
զէբ անէլամ մր իբ ա յցե լուՀ ինեբուն վր -
րայ
«աոքթորդին
փոբձր
կատարել
, ռր
չաա
աւելէ դմուար պիաէ
րլլար քան էնչ
որ եդահ
էրԽաչոյին
եւ Նեկտարին
վրայ,
որռնք պարղապէս
բռնադ ատոլահ
էէ^
ա յ դ հէհադելէ
քմ աՀաճո
յքէն
առքեւ գք^
լուխ ^ոել ՚Ուրիշնեբր
կարելի չէբ այգ
Հնազանդ
ութեան
Հարկադ բել :
Ազատ
էին չՀպատակելոլ,
եւ , նոյն -
էսկ
Հեգնելու,
հազրելոլ այգ կամէոլ —
թիւնր,
Հանբմր
քոյժ մաատանք էր ու —
բեէէն , մէկ կուլմէն
իր սբտ էն
փափաքը
իբականաղահ
տեսնե քու
անուն
տենչր ,
մէւս կոգմէ
հիհադելի
դառնալու
ւքւսխր
անգութ
վարանումներու
մէք կր աաբու–
բերէ ին իր խախուա
, ճղճիմ
Հոդին :
Իր քսռոէէքր
չմ ա սւնե լու ճիգով
մչ՛ն էբ
որ չնդոլնեղ
իբ Հիւբերր , մ եհ
սբաՀէն
մ էք , էր սովորական
պադ
վարմ
ունքէն
մէք տեսակ
մր աենդռտ
փութկոտու
թէւն
խառնեչով
Հիմա , նայուահքին
մէք թե -
թեւ պագաաանքռվ
մր , որ ա յցե չուՀ ինե–
բուն
աքքէն
չվրիպեցալ
:
հՐՈհՈ՝,."
քքՐՄԱ֊ՐհՇԽԱՆԼԵԱՆ,
< Շար. է
\
Fonds A.R.A.M
