2
6
Ա Ռ Ա Ջ
1 Ա 8
Լ Ե Զ Ո Ի ւ
ԱմէՆ
ւեդու. բսւգէչացաէ)
է
Հ է ւքն ա կսւՆ ո
ւմ
երկու
րաւլադ րեա^ե
րէց
քե ր ա կսւնա կան
կաո ո լցուահքէց
ել րառասվաշարէց
է
կայուն
է եւ Համարեա
փոփոէւուէմեան
չէ
ենթարկլոլմ
: Եթէ
նա փոփոխլոլմ
է
դա
րերէ
րնթացքոլմ
, աւդա այդ
կատարւոլմ
է շաւո դանդադօրէն
, "՛յն էշ նրա
ա —
ոանձէն
, մասնակէ
մասերէ կաաարելա
—
գորհմ ան մէ
"՛է
՝•
Մ
էա
յն
Հարէլրաւոր
աար էնե
ր է դանդադ
փոփո էյութ էւննե
րէց
՚
յեաոյ
կարոդ
է դաշ
մէ
չր ք՛՛՛ն , երր քե
—
բականութեան
մէք
մտնեն
որակական
փոփոխոլթէւննէբ
, բա քց
քերականական
կաո ո լցուածքէ
Հիմ քերբ
միշա
է լ
մնում
են
I
ՐաւԼսւպսւշարյւ
Հակ առակ
յատկութիւն–
նեբ
ունի , նա փոփոթւում
է ամէն
օր ,
անբնդՀաա
, նբա
մէք
անսաՀմանափակ
կերսլուէ
ալելանոլմ
են նոբ բառեբ,
նոբ
արաա
յա յտութիւննե
ր եւ կամ
նբա
մ ի–
քից
դուրս
են
լղ1քնում
Համեմատաբար
քիչ
թուուէ բառեր
ու աբտա քա
յաութիւն–
նեբ
: Լեղուի բաոապաշաբի
ա քսւդիսի
Հա–
բստացում
բ կատաբւում
է երկու
ճանա
-
սչարՀոփ^ սեփական
րառակաղմական
մի
քոցնեբով
եւ օաաբ փոթաոութ
իւենե բուէ ՚.
կեանքի
մէք կատարուող
ամէն
մի փոփո–
թութիւն
, ամէն
մ ի նոր երեւո
յ թ
,
դի -
տակցռւած
ամէն
մի նոր առարկայ
, յա—
բաբեբութիւն
է ստանում
կամ
Հին, փ^ե–
րանորոդուած
կամ
նոր կադմուած
իբ
ա–
նռւնբ , ինշսլէս
օրինակ
Հեոուստացոյց
,
Հեռուսաատեսութիւն
, ձայնասփիւռ
եւն
է
Այգ բաոերբ
նռր են կաղմ ուել , երե
-
լոյթներն
ԷԼ
նոր են , րայց
աՀա
Հայերէն
էեղուի
մէք դ ործած
ւում
է «սփիւռք»
բա
ւա.ր , նշանակելուէ
ամբողք
աշթաբՀբ
, որ–
աեղ սփռռլած
են տարագիր
Հա՛յեբբ
՚
Այգ
րաո
ր Հա յե
բէն
րաոա րանում
կ՛որ
,
բայց
լեզուի
մէք անդոբծածական
էբ
Երբ առաքացալ
սփիւռքի
Հա յութիւնբ
,
կարիք
ղդացռւեց
այդ դաղափաբբ
որեւէ
բաոուէ աբտա
յա յտելու
եւ աՀա
օդտա
-
գործուեց
Հնուց
ղո քութիւն
ունեցող
* ոփիւ֊ոք
» րառր :
Րաոային
կազմի
փոփոթութիլնր
ռչ
միա
յն չի փնասում
լեզուին
, ա յլ
լ^ղՀա–
կաոակն
Հարսաացնոլմ
է նբան եւ
լողու
նակ
դաբձնում
արտայայտելու
մամանա
—
կակից
իբականռւթիւնբ
-. Տաճա խ Հնա
-
բաւոբ
չի լինում
Հա յեբէն
աբմ ատնե րից
Համաւզատասթան
բառ
կազմել։
Այդ
դէսլքում
առնւում
է օտաբ բառբ,
կա
-
տարւում
է փոթաոութիւն
• Այսսլէս , օ -
րինակ
, մեր
լեզուի
պատմութեան
մէք
մեն^
փո,ի հ ն ք ս տ հ լ պ ա ր ս կ ե ր է ն ի ց
շուրք
1500
արմ ատ
, ոբոնց
միքոցով
կազմ
ել
ենք տասր
Հազարից
աւելի բառեր
,
օ -
բինակ
ճակատ
, պատերազմ
, աշիւաբՀ
,
ասպետ
, նախաբար
, դաս
, դպիր , աշա
-
կերա , էէաբդապետ
, ւէաբժապետ
, դաս
-
տիաբակ
, դաՀլիճ
, ամբար
, ապարանք
,
ե ւա
յէն
՝•
Այս
նոյն
ձեւոէէ
յ ո Ն ն ս ւ ր է ն ի ց
փռխ
ե ն ք
ւաւել
չս՚-բք
700
արմատ
, որոնցից
կսւբոզ
ենք
յիչատակել
բեմ , թատրոն
, մեղեդի
,
պալատ, եպիսկոպոս
, կաթողիկոս
, պաա–
բիարք,
եկեղեցի,
կանոն,
եւն.;
Ա ս ո ր ե ր է ն ի ց փո1ս
ե ն ք աււել
չուբք
200
աբմաա
, օրինակ՝
քաՀանայ
,
աբեղայ
,
կաթսայ,
շղթայ,
քարող,
քուրայ,
շոլ -
կա
յ , խանութ
, ե ւն • :
Րոլոր
ա յս ւիոխառո
ւթիւններբ
,
ռ ր ո ն ք
մի ք ա ն ի ա ն ց ա մ ա ւ ե լ ի ե ն քա6
բ ո ւ ն հ ա –
յ ե ր է ք ն բ ա ւ ւ ե լ ւ բ ,
իլրացուել
են այնքան
եւ
այնպէս՝
որ ոչ ոք չի ենթաղ բում թէ
դր~
բանք
Հայերէն
չեն։
Գա
վկա
յում
է Հա
-
յոց
լեզուի
Հղօրութեան
մասին։
Եթէ
որեւէ
քեղու
փոխառութիւն
է
կատարում
եւ
էլբացնում
, մարսոլմ
այդ
փոխառու–
թիւնբ,
դա
նշանակում
է որ այդ
լեզուն
Հզօր է , ումեզ
է եւ բնդռւնակ
է
ղարղա–
նալու
:
Ս ա կ ա յն
փոիյայւո
ւ թ ի ւ ն ն ե ր ն ո ւ ն ի ն ո ր ո շ
ո ա հմ ա ն ,
որից այն կողմ անցնելբ
կր
վր–
նասի
ւեզուին
: Ա՞բն
է այդ
սաՀմանբ
1
Ամէն
մի լեզուի րառապաշարի
մէք
գո
յութիւն
ունի
մի •լղղարձակ
կորիզ,
"Բ
բաղկացած
է լեղուին
անՀբամեշտ
ամե
-
նակարեւոր
բառե
րից
, այնպիսի
բառե
-
րից
, որոնք աբտա
յա յտում
են
Բ՛՛Լ՛՛Ր
պա
յմ աննե
ր ում
, բոլոր
ղէպքեբում
, զար—
գացման
Ր՛՛Է՛՛Ր աստիճաննեբում
մարդուն
անՀբամեշտ
առարկաներ
, երեւո յթնեբ
,
դաղափա
րնե
ր ,
յա րա րե բութ իւննե
ր
ւ
Գա
բէսոապաշաբի
Հիմնական
կոբիւ^
է , "րք՛
չ ո ՚ ֊ բ ք բ ծաւալւում
է ինքբ
րառապաշաբր
ուրիշ
նոբ ու նոբ բաոեր
իւրացնելու
մի
քոցով
:
Հ ա յ ե ր է ն ի բ ա ո ա յ ի ն հ ի մ ն ա կ ա ն կ ո ր ի ց ր
հ ն դ ե ւ ր ո պ ա կ ա ն է
եւ ունի
առնուաղն
4—5
Հազար
տա բուտն
Հնութիլն
; Այդ
Հ իմնա–
կան
կորիզի
մէք մտնում
են այնպիսի
րա–
ռեբ , ինչպիսի
են՝
Գերանուննեբից՝
եո
յ դ ո Լ , նա, էքեճք ,
դ ո ւ ք , ն ր ա ն ք
եւայլն
:
թուական
անռւններից՝
մ է կ ի ց մ ի ն չ ե ւ
տ ա սը :
Ազդակցական
անուններից՝
ե ա յ ր ,
մ ՜ ա յ ր , ք ո յ ր , ե դ բ ա յ ր , ո ր դ ի ,
դ ո ւ ս տ ր ,
եւա
յլն
;
Աարգու
մարէէնի
մասեբի
անուններից՝
ա չ ք , բ ե ր ա ն , կ ո կ ո ր դ , լ ե ց ռ ւ , ա տ ա մ ,
ձ ե ո ք , ո տ ք ,
եւա
յլն
։
Ա արգու
կենցաղէւն
, սննդառութեան
եւ
ամ էնօրեա
յ ղործունէութեան
ւէերա
բերող
բաղմաթէւ
րառեր
, էնչպէս՝
Ո Լ տ ե լ ,
ի յ ր –
մել , ջ ո ւ ր , կ ե ր ա կ ո ւ ր , ա ս ե լ , դԹալ , ե ր -
թ ա լ , լ ա լ , լ ո ղ ա լ , ի ն դ ա լ , ծ ս պ ր , ծ ի ծ ա ղ ,
հին,
ն ո ր , մ ա ն ր , փ ո ք ր , մ ե ծ ,
նս տ ե լ ,
տալ , սսւնել , տ ե ս ն ե լ ,
եւայ^
%
Այս
րառեբբ
, որ կազմ
ում
են բառա —
պաչարի
կորիզր
, սուէորաբար
լեզուէ
մ է–
քից
դուրս
չեն լ^կնում
: Ա րանց
աբ
-
մատնեբի
միքոցով
լեզուն
կաղմում
է
բաբդ
եւ ածանցալոբ
բառեբ
եւ Հարսէոա—
նում
Հ
0 րինակ
, Հէնց
Հա յեբէն
բառա
յին
կազմի
այս
կ՚՚րէգի
բառե
րից
կազմուած
ՏՊԱԳՐԱԿԱՆ ձԱՅԵՐԷՆ
ՏԱՌԵՐՈՒՆ ԲԱՐԵՓՈխՈհՄԸ
Այս
սուղ
էքերուն
վբայ
կարելի
չէ
մանրակբկիա
ու պաբաղա
յական
ղրուածք
մր
Հբամցնել
րնթերցոէլներուն։
Աիայն
,
էէե րքերս
Հայաստանի
Գիտութեան
ել
Աբէււեսաի
Ակազեմիային
մրցումի
դրած
Հայ
այբուբենին
առիթովը.,
քանի
որ
« Տաոաք
» Հրաւէր
կ՝բնէ
ուրիշներու
աչ
արտայայտուելու
նոյն
խնղրին
չ՚՚՚֊բքը,
կր
լլյրկեմ իմ կարծիքս
ամ վէոփող
այս
դրութիւնը
, տալով կարճ
պատմական
մը։
Որեւէ
լեզուի
տառերր
մամանակի
րն
թացքին
ենթարկուած
են
ա նի ւ ո ւ ս ա փ ե լ ի
կ ե ր պ ո վ
ձեւափոխում
ի կամ
աւելի
ճիշ ֊
դբ՝
բ ա ֊ ր ե - վա
- ի յ ո ւ - մ ի :
Պատ֊
ճառ
չկայ
որ Հայերէնր
րացաոութիւն
կաղմէր
կամ
կազմէ;
Ապացոյց՝
^. Հ . ՝.
Տէր
Ներսէսեանի
յիչածին
պէս՝
տաս
-^
նեակ
մր ան ո ւնն ե բ ո էէ ծանօթ
ձելե րր . ;
Պ տ րց , բ ո լ ո ր , ի թ ա | ի ք ,՜ ա ր ա մ ե ա ն , նօ -
տ ր ր ,
ց է յ թ ո ւ ն , ա ն ի , ա ն թ ի ք , ն ո ր մ ա ն ,
շ ե ղ ա ց ի ր , շ ք ա ց ի ր , ց ա ր դ ա ց ի ր , ե ր կ ա թ ա –
դ ի ր ,
եւն. : Ե՛– այս ամէնբ՝
դարերու
բե–
ւթացքին
; Այսինքն
1512^^
ի ՚էեր , ղանա
-
զան
անձերու
կամ
մ իա բանութիւննե
րու
կոդմէ։
ինչո՞ւ,
— ո ր ո վ ե ե տ ե ւ ա նհ ր ա -
ժ ե շ տ դ տ ա ծ ե ն փ ո փ ո խ ո ւ մ ը :
Արդ,
ստորագրեալս
այգ բաբեփոխոլ
-
թիւնր
անՀ րամե չտ տեսած
է ինքն
ալ է
թոգ
ներուի
իրեն
սլա բղե
լ թէ
ե՞րբ
եւ
ինչո՞ւ:
Տ րուպս
աոաքին
անղամ
1905^1»
էր որ
,
երբ
, Վանայ մէք,<տ.
Վանբարբաո. Ի ա յ ւ ա –
ր ա ն » ^
կբ խմրաղրէի,
նկատեցի
մեր
այ
բուբենին
ծ ա ւ ա լ ո ւ ն
Հանղամանքբ։
Աբ
-
դարել
մէր տառեբբ
, ձեռագիր
րլլա
յ թէ
տպագիր
,
շատ
տ ե ղ կ ը դ ր ա ւ ե ն , շատ
մ ե
լան
կ ր ս պ ա ո ե ն , շատ
թ ո ւ դ թ ի պ է տ ք ո ւ
նին , ս տ ո ւ ա ր ա ծ ա ւ ա լ կ ը դ ա ր ձ ն ե ն
ո ր ե ւ է
դ ր ո ւ թ ի ւ ն :
Այս մասին
կարծեմ
ամէնքս
Համաձայն
ենք։
(ԽՄՐ
Ո՛չ)
=
ԱՀա
այսպէս
մտքիս
մէք ծնաւ
աւելի
են
առեուաղն
երեսուն
Հաղա
ր եոր
բա —
ռեբ
՝. Այդ բաոերբ
, որմ
ենք
Հ ամա
բում
ենք
Հայերէնի
կ՚՚բիգբ,
ամրոդք
չորս
Հա
ղաբ տարուան
լ^թացքում
պաՀպանուէլ
են
նրա
մէք : Գրանք
4—5
Հազար
տար
-
ուան
րնթացքում
ունեցել
են ամէնր
Հինգ
տոկոսի
կորուստ
, մինչգեո
պարսկերէ
-
նից
փոխ
առնուած
1500
ա րմ աաներ
ր
եր
կու Հաղա
ր տարուան
րնթացքում
ունեցե
լ
են
70
տոկոս
կորուստ
, յունարէնից
փո–
խառնուածներն
առնոլաւ^
35
տոկոս
կո
րուստ
:
ՀԷ՚^Յ
այգ
եբեւոյթբ
եւս ապացոյց
է որ
բառա
յին
Հ իմնա կան
կ"բիգբ
ամ ենաՀա
-
բաղատն
է եւ ամ ենա տ ո կո ւն բ ;
սեւլմ ու կարճ տառեր
ձեւաւոբելու
դա
ղավւարբ
: Գծաղրեցի
ու ձեռքիս
՛սակ
է
այդ նախաբաակր։
Տակաւ
, ճա^ն
մէն
չեւ
1917
աւելէ
յ՚լկելոէէ՝
Հասցուցի
աքն
ձելե բուն՝
ոբոնք
ա ք/եւս արժ ան ւլատ
եցի
՛լր
կել
Հայաստանի
Գիտոլ թեան
եւ Ար
-
ռւեսաի
Ակադեմիային
, որովՀետեւ
նկա
տի
ունէի
երկու
Հիմնական
կէա՛
Ա ~
ռաքին՝
աղղային
տառերու
բարեփոխեալ
նոր
ձեւեր
բնգոլնի/
եւ
բնդՀանբացնելբ
պեաական
դոբծ
է ։ Եբկրորգ
,
Հայաստա
նի
աքդ
բարձրազ
ո քն
Հ էւմնա
ր կէէ ւթի
ւնբ
1^՚27էն կբ խոբՀէր
Հայ այբուբենի
րարե–
փոխում ի մասին : Աներորդիս
, որ Երե
՜
ւանի
Համալսարանին
մէք
փրօֆէսէօր
էր՝ իր
1927
Փեարոլար
14
թուակիր
նա
մակովը
կր դրէր
ինծի.
« երէկ
Պ–
Ա տեփան
կանա քԽանց
քա յտնեց
որ
պէաք
է ձե ր էքե էլա էք րած
Հա
լե
րէն
սեղմ աառե
րի
ձեւեբն
ղրկէ^՝
որքան
կաբելէէ
է շուտ
,
Հետեւեալ
Հասցէով
. Երեւան
, Գէաու–
թեան
եւ Արուե ստի ինստիտուտ
, Ո ւղդա–
ղ րական
Տանձնախումբին
, որպէսզի
մա
մանակին
հ նկատի
առնուին»
;
Անյապաւլ
ղրկեցի
Մարտ
չորսին
եւ
պատկան
Տանձնախումբը
տպեց
իմ ղե -
գաղրած
ձեւերբ՝
ինստիտուտի
աեղեկա
-
դրին
մէք
«ԶԻԹՈԻՆԻ
ՏԱՌԵՐ»
անու
-
նով
(*)
Ժամանակադբօբէն
քալելաէ,
1933^^
Եազոլպեանի
տուած՜
ձեւերբ
, որ երեւ
֊
ցան «Ապագայ»
թերթին
15
Ապրի/ի
թԻ ՜
լին
մէք. Հայերէնէ
աւելի՝
վբացական
դիրերուն
կր նմանին
:
ՀԱյսօր»
թերթին
մէք
(1951
Ա եպտեմ
-
բեբ
10 - 24)
տպուած
չորս
գրուածքովս
տուած
էի Ակադեմիա
յին
ներկա
յաց
ուած՜
ձեւեբուս
ք լ ի շ է ն :
Այդ
գրութիւնս
,
ոբ
արտատպուեցաւ
Հայերէն
թեբթերու
՚^էք,
փոթորիկ
մր փրցոլց
:
Մանաւանդ
երբ ղէմ արտա
յա յտոլող
յօգույածագիր
մբ
գոլմեց
թէ
«Զիթունին
կ՝ուզէ քատի
-
նացնել
մեզ»...;
Շբքաբերական
մբ
եւս
՚լբկեցի
թերթերուն
, Հակիրճ բացատբե
-
լով
թէ ՜ոչ քատինացոլմ
կա
յ , ոչ ալ շա
-
բափոխոլթիէն
՚.
Մնացեայը յայւսրդռվ)
Ա.
ղԱՐԻԲԵԱՆ
(*)
Կը ս խ ա լ ի Պ.
Չ ի թ ւ ւ ւ ն ի :
Ծ ա ն օ թ
Տ ե ղ ե կ ա ց ր ի ն մ ՚ է ջ
տպուած
չեն
ի ր * ց ե
-
ղ ա ց ր ա ծ ձ ե ւ ե ր ը » , ա յ լ ,
« Ո ւ ղ ղ ա ց ր ո ւ -
թ ե ա ն ե ւ տ ա ո ե րհ ձ ե ւ ի բ ա ր ե փ ո խ ո ն թ ե ա Տ
յ ա ն ձ ն ա ժ ո ղ ո վ ի՛ն » ղ ր կ ո ւ ա ծ ի ն ը
աոա
-
ջ ա ր կ ն ե ր ո ւ կ ա ր գ ի ն ՝ ք ն ն ո ւ թ ե ա ն ա ո ն ո ւ ե –
լէ ե տ ք
Չ ի թ ո ւ ն ի ի ա ո ա ջ ա ր կ ր ե ւ ս , տրպ–
ո ւ ա ծ ե ն մ ի ա յ ն • • - ք ա նի մ ր
հե գ նա կ ա Ռ
բ ա ո ե ր , ա յ ս պ է ս « հ ա յ ե ր է ն տ ս ա ե ր ի նա -
հ ա տ ա կ ո ւ թ ի ւ ն » կ ՚ ա ն ո ւ ա ն ռ ւ հ ն
« Չ ի թ ո ւ
նի տ ա ռ ե ր ը » : Հ ա յ ա ս տ ա ն ի Ա կ ա դ ե մ յ ւ ա յ ի Զ
ն ո յ ն յ ա ն ձ ն ա ժ ո ղ ո վ ի ն տ ե ղ ե կ ա գ հ ր ը
ա մ –
բ ս դ ջ ո ւ թ ե ա մ բ պ ի տ ի տ ա ն ք , ե ր բ
վ ե ր
-
ջ ա ն ա ն
<ւ,Տաոաք»\ւ
ա շ խ ա տ ա կ ի ց ն ե ր ո ւ ն
պ ա տ ա ս խ ս մւ ն ե րը ա յ ս ա ե ղ ն ե ր կ ա յ ա ց ո ւ ա ծ
հ ա ր ց ա ր ա ն ի ն :
Ա յ դ ս ւ ո թ ի ւ ե ւ մ ե ր խ օ ս ք ր ա ր տ ա յ ա յ -
տ ո ւ ա ծ տ ե ս ա կ է տ ն ե ր ո ւ ն մ ա ս ի ն ՝ ը ն դ հ ս ա –
ր ա պ է ս , ո ւ Չ ի թ ո ւ ն ի ի ա ո ա ջ ա ր կ ին մ ա
-
ս ի ն ՝ յ ա տ կ ա պ է ս
(եւՄՐ
՚^լ^^^
,
......ս^^..,..,։–^
ԺԱ.
Այս պատճաոաւ
է, որ երիաասարգ
ու–
սանո
զին
Հարցումներ
կ՝ոլզզէ
ր
մէկէն
միւսէն
լուր
հարցնելով
, բա
յց
անիկա
շատեբբ
միայն
անունով
կը ճանչնաբ
,
տարտամ
րաներ
կ՝ը՚՚էր
, մինչ
էւբ բնկե
-
րբ աբգէն
գացեր
էր գնդամուղի
սեզանին
առաք
ու մեծ չաՀաղրզռութեամբ
կը Հե—
աեւէր
խագին
:
՚էյո յն
մ էէքոց էն
նշմ աբեցին
,
զիբուկ
,
ճերմակ
մազեբոէէ,
թաւ պեխերով
ել
յ օ ն
քերով
մարգ
մր :
0 , աՀաւասիկ
Նիկողոս
աղան
, բ ՜
սալ եբիտասաբղ
ոլսանողբ,
անիկա
ա
-
մէն
բան ւլիտէ,
ամէնուն
վրայ
ծանօթու
թիւն
կրնա
յ տալ
:
Ներկա յացման
ձե ւա կե ր պո
լթ ի ւնն ե բ
էն
եաք,
Րարսեղ
խօսք բացաւ
:
Արդեօք
կր ճանչնա՞ ք Աուրէն
Աա
-
Հակեանր
, Տաճատ
Զա բ րղե
ան ր
, Անտււն
Եաբաեանբ
> • • :
֊
կեցէք,
կեցէք,
մէկիկ
մէկիկ
րսեմ։
Աուրէն ԱաՀակեանբ
շատ
մր պղտոբ
ղռբ–
Նեբու
մէք տապլտկելէ
ետքբ խմբադբա
—
առէն մբ մտաւ,
ուր չեմ ղիտեր
ի՞նչ
1լ ր~
•
նէ ։
I
-
Օոֆի՞ն
,
Հ աբցուց
Րարսեղ
;
1
Առֆին
մեկնեցաւ
շատոնց
• . .
աչ
մէէ^՚քեւ
վիղր Հասեր
էբ խեղճ աէլքկանբ
:
Պաչ րքճեան
չեմ ղիաեբ
ուր էէա րդա պե ա
բլլալու
վրայ
է աոու^ապաՀական
թերթ
մ բ ՝,րատաբակե
լէ ե տքբ , Տաճատ
Զա րրէլ–
եան
Պոլիս
է, ուր 1լեբեւայ
թէ թաէլա
-
յին
էէա րմա րան
ի
մ ր
մ էք իբր
ուսուցիչ
մտնալոլ
խ ա ր ա ր
տուեր
է՛..
^էւս
սբտաւլ ին քբքէ՚քով
մ ը Նիկսղոս
ա ֊
ղան
էսօսքբ րնգՀատեց
• • •
Ես
տ ահա
անանկ
տղայ
չեմ տեսած
,
էնչ
սնապարծութէէւն
, ինչ մեծխօսիկոլ
—
թիէն
•
Հ իմ ա
էլե րեւա
յ թկ իբ բոլոր
էւնք
նա՝, աւան
ու
թ էււնով
ր կր չավւ
ուի
թաղին
խեղճ
էէա րժա պետնե բուն
Հետ
. ամէն
օր
խըո
կբ Հանէ
....
ձ՚լեցէք
ճանբմ
•
• .
ա–
նիկա
եթէ
Հոս մնաբ , չատոնց
Աէնթ
-
Աննէւն ճամբան
բոնած
կ՝ՐԱաբ
Աալ՚իկ
-
եանին
պէս
:
-. Ո՛՞վ է այգ Աարիկեանբ
;
Մ եծ խօս իկին
մ է կր ան ալ •
ւլ իտու–
թեան
ուսանող
էր– բայց փոէսանակ
մաբ
ղու
սլէս ա շէսաաելւււ
, մ էտքբ
զ բեր է որ
Հ ամ ա լսարանին
Ր՚՚Է"Բ
՛էա րպե տնե րր
էշ
են , բան չեն ղիտեբ,
թէ ինքբ
մեծ
յ՛լա
-
ցուէքնեբ
ունի • ատեն
մր չեմ ւլիաեր
ինչ
դիւտի
մբ պոչէն
բռնեց • սանկ ,
կարծեմ
մաբղ ուս սննդառութեան
մէք շեմ
ղիտեբ
ինշ
նիւթ պիտի
դնէր,
որ ուղեղին
ւէրայ
աղգէբ
ել ամկնէն
տէսմարներր
Հանճարեղ
մաբղոլ
պէս պիտի
րլլա
յին.
ես
Ի՞^ձ
դիտնամ
, եղբայր
• մէկ
ձայնի
կր պո
-
ոար,
որ մարղոց
կացութեան
անՀաւա
-
սաբւււթեան
ամէնէն
մեծ պատճառր
ի -
րենց խելքէ բուն
մէկ
չբլքալն
է • • . շատե
րը
կլլեցին
րսածնե
ր ը , Հող մի
ըեէք
,
չատերբ
կարծեցին
, թէ
Հա յ
Մ ե
^իքով
մբ
կար
Մարիկէանին
մէք
, օր
ւ/՚Հ
»5/
ալ ի–
մացանք
ւէերքապէս
ոբ Աէնթ
Անն
տարեր
են
. էսեւլճր միշա իր գիւտբ
կը
բացատրէ,
գաղտնիքներ
ունիմ
1լ բսէ , ինքղինքբ
աշ
էսա բՀիս
ամ էնէն
մեծ
զիաունը
կբ կար
-
ծէ , էէե րքապէ ս
մ էծամ ո լո
ւթ
էն է
րռն
ուած
է... Տաճատ
ր ինչ
էր, ան ալ չէ՞
մի
որ
ղիրքի
մբ խօսքր
կ՝ լնէ ր շա րունա կ I
Այդ
դիրքր
՜է
րաաա բակուեցա՛^
լ ;
Ո՞ւր պիտի
֊հրատարակուի
• . •
(ւիկողոս
աւլա խօսեցաւ
ա յսպէս
շատէ–
բուն
՛էրա յ • ոմանք
մոռցուած
,
ոմանք
Հեռացած
ու ոմանք օտաբ
ամոլսնոլ
-
թեամբ
կոբսուած
էէն բոլորովին
:
Ուբիչ
Հայ
երիտասարդ
ուսանուլներ
ա/ եկան
,
ոբոնցմէ
ոշ ոք ճանշցալ
Րարսեղ
.
շատ
աւելի
չուրք , բբածնին
գիացող
էւ չափա
ւոր
երէւոյթ
ունէին
ալս
նռրեկնէբբ
,
րաէլդաամամբ
իր ժամանակակից
ուսա —
նողներուն
:
Աեբ
մամանակր
շաա
աւելի
ղուարթ,
էռանղ ուն էւ խանդավառ
էինք , էսորՀե
-
ցաւ Րարսեղ
• երբ իրարու
քով
կուգա–
յինք,
կբ վիճաբանէինք
,
կը
խօսէինք,
էսենթ բաներ
կ^րսէ
ինք
յաճախ
, իրաւ
է ,
բայց վեբքապէս
մեր սիրաը մեռած՝
չէր
ասո
նց պէ՛է :
կանուխէն
մեկնեցաւ
սրճարանէն՛
յ ո ւ
սաբեկ
եւ տէսուր կարօտով
կբ յիչէբ
իր
աաենուան
բնկեբնեբը
եւ գիտնալով
ա
-
նոնց ամենամեծ
թերութիւննեբր,
ի ՞ ^ չ
պիտի չտար
այս
միքոցին Տաճաա
Ջա
-
ր րդե
անի
մ ր Հանճաբեզ
խենթ
ի ղաոան
-
ցանքնեբբ
լսելու
, Աուբկնին
մելամաղ
-
ձոտ
նայուածքը
տեսնեք ու է լ Անտոն
Եա–
բաէանի
մբ կցկտուր
ու եզերական
րա
ռեբբ
մտիկ
լզելու
Համ
աբ
;
Վայ
սա աանա
յ , բսալ
մ աովի ,
Մ ա—
նուկին
բնտանի
բացազանչութիէնով
^
մեր
ժամանակբ
անդարձ
կերպով
անցէր
է եւ մենք տեղէ րնիս տուեր
էնք այդ
քա–
ղաքտվարի
, անՀ ոգի , չափուած
ձեւուած՜
սեբունգէէն
, մենք մեր սրաեբուն
,
մեր
կեանքին
մ ս խում ս՛էր
ս պա ռէ ց ան ք ,
մ էծ՜
մեծ
էրաւլնէբ
մեդ
ԳԻ
՚^՚"1
Յ
"՛՜Յ
Ի^
՚
մէզ
խանգաէէաոե
ց էն
ու էս իսկ շատ
անզամ
ղ եգեցիկ
պատրանքներոէէ
խաբուեցայ
,
եւ
այսօր
աՀաւասիկ
Հ ա կազղե ց ութիւնբ
է
Մեղք,
բսալ
վէրքաւղէս
, ակամայ
,
պուլւէաոին
վրայ
յաոաքանա/ով
:
Ալ
Հակառակ
էր խէստ
դաաաստանին
^
ի ր էէա էլե
մ էէ բնկե
րնէ
բուն
նկատմ ամբ
^|
Հակառակ
իր խտոնոլածքով
է լ կարո
~\
ղութիւնով
տարբե
ր րլլալուն՝
ա յգ
մի
-1
ք՛՛ցին խոբապէս
՚չղտց , ոբ ինշքան
էսան - ՚
գակաթ
սէրով
սէւրած
էբ բոլոբ
այդ
կ ե ղ ծ
հ ա ն ն ա ր ն ե ր ր ,
եւ թէ ինչքան
մէծ
ղորո
-3
վանք
ունկ ր
էբաղատէս
Հու,
յգ
՚՝Ի
զիներ
լանգ ,
ապա
ն Համա
լ
սերած
եւ
Ու մաքին
մէքէն
Հակակշիռր
րնելով
Հիմակոլան
եւ այն մամանակոլան
Հայ
ուսանողութեան
, եղրակացուց
.
֊ – Մեր մամանակր
ինչքան
աւեէի
ա
-
ղէկ
էբէ դարձեալ
....
(48 ե ւ վ ե ր ջ )
Ջ11Պք.ք
ԵՄ՚՚քէհԱք,
Fonds A.R.A.M
