2
6 Ա Ռ ս &
1Ա8
Լ Ե Զ Ո Ի 1
ՕՐՈՒԱՆ
Դ^Մ-ՐԵՐ
ՆԻՔԻԹԱ խՐՈՒՇՋԵԻԻ
ՋԱՆՍՋԱՆ Դ է մՔ ե Ր Ը
(ր. էՆ վհրջիէւ ՜մաււ)
Ամէն
մի լեղու
իր ղոյոլթիւնր
պաՀ
֊
պանեչո»
Հւսմ ար պէտք
է անփթար
պսւՀ–
պտնի
իբ քե բա 1լտնո ւթ իւնբ
եւ
րառապա֊
չարի
կ"րիգր
• ՛Րո՛նի դրանք
պաՀպան
-
լում
են , լեղուն
պաՀպանւում
է ել
չի
կարող
մեոնել
; Այս աեսակէտից
Հէնց
լաւ
օրինակ
է Հայերէնր։
Հայերէնն
այժմ
ներկա յացուահ՜
է , բացի գրական
երկու
լեղուներից
, նաեւ
չուրք
57
րաբբառով
:
Գբական
լեղոլներր
Հէնց գբական
լինելու
շնորՀ
իլ
պաՀպանում
են Հտ յերէնի
րոլոբ
յաակութիւննե
բ ը
,
Ի՛՛Կ
բա բ րառևեր
Ա ,
քանի
որ բանաւոր
լեղուներ
են եւ յաճա
իւ
շբքապատուահ
՚"յ/ քեգուներուէ
թուրքե
րէն , արաբերէն
, պարսկերէն
,
ոուսեբէն
եւա
յլն , ուստի
ենթար
կւում
են
նբանց
ազգեցոլթեան
: Հայերէնի
բաբբաոներր
^առանձնապէս
թիստ
մ եհ
աղգե ց ութ
իւն
են
կրել
թուրքերէն
լեզուից
, չուրք
600
տարի
Հա յ բաբրառնեբբ
գտնոլել
են թր՜
քական
ւեզուի շրքապատոլմ
եւ , սակայն,
երբ ուսումնասիրում
ենք մեր բարբառ
֊
նեբի քերականական
կառուցուահքբ
եւ
բառա
յին
Հ իմնական
կորիզր ,
նկատում
ենք
որ
Համ աբեա
ոչ մ
ի
բաբբառ
գբեթէ
ոչ մի քերականական
ձեւ
թուրքերէնից
փոթ
չի առել ; Եթէ
Հազուագիւտ
գէպ
-
քում
այգպիսի
փոթաոութիւն
կայ,
ապա
դա
չի փ^երա բե րում քերականական
կա
-
ոուցուահքի
Հիմքեբին
Հ
Օրինակ,
Հայե
-
քէնի
մի չաբք բաբրառեեբ
փոթ
են
առել
թոլրքե
րէնի
դասական
թուականն
երի
« ինճի
» ահանցբ
(իյւեքի6՜6յւ, չււյւեքի,& -
* Ի յ վ1^ցՒՏ*Ի7 ե օ թ ֊ ի ն Ք ի
եւայլն)։
Րայց
այս
ահ՜անցբ
շատ
Հեոու
է
քերականական
կառուցոլահքի
Հ իմքեբից
է
Ւնչ
էիերարեբում
է բաոային
ամբողք
կազմին,
ապա
այգտեգ
կան չատ
փոփո —
թութիւններ
, սակայն
այգ
փոփոթոլ
—
թիւննեբբ
դե րա կշիռ
մեհամ ա սնո ւթեամ
ր
չեն
փեբաբեբում
բաոային
կազմի
կորի —
ղին
Հ
Այգ
կ՚՚րիգը
Բ"Լ"Ր
բաբբաոներբ
պաՀպանել
են , բոլոբ
բաբբաոնեբումն
էլ
ասւուՀ
է՝
ւքէկ , եբկՌՆ , ե ր ե ք
եւա
յլե
,
հ ս ,
դւ*՛–
5
նա,
եւայլն,
ա չ ք , բ ե ր ա ն , լ ե
զ ո ւ
եւայւն,
հ ա յ ր , մ ա յ ր , ե ղ բ ա յ ր ,
եւն.՛.
Ւ Հարկէ
ամէն
մի բաբբառ
այգ
բոլորն
ասում
է իբ աբաասանութեամ
բ եւ
իբ
ձեւոփ^ ։Ա իմիա
յն եբբեմն
աո
եբբեմն
փա–
գաքշական
կամ
այլ նպատակներոփ
կո —
չական
«մ ա յր» րաոբ
փոխաբինլոլմ
է
ա զ ի ,
ն ա ն ի ,
«Հայր»
բաոբ՝
ափո,
ա պ ի
եւ
այլ
րառերուէ
: Ր՛ա յց
«Հայր»
ու
«մա
յր»
բաոերբ
բոլոբին
է լ յայտնի
են ել
բ՚՚լ"րի
Համար
դոբհահական
:
Ղ՛րա
^ոբՀիլ
է որ մեբ բոչոբ
բաբբաո
ներբ,
որքան
է լ նբանք անՀասկանալի
են
դարձել
իրենց արտասանական
եւ
ա
յչ
փոփոխութիւննեբոէԼ,
մնում
են Հայերէն
,
ոբովՀետեւ
պաՀպանում
են
Հա
յերէնի
քե բա կանա կան
կառուցուահքբ
ել րաոա–
(Բ–
ե ւ վ ե ր ջ ի ն մօւս)
Րայց
ձոն կէօնթեբէ^
բսահին
՛զէ"՝
« կարեւորութիւն
պէտք
չէ տալ
ա քս նբ–
կար չական
մ ասին
եւ շէն մաբդու
ձեւե
-
բուն
^ իր նկաբաղբին
գլիւաւոր
տուեալ
-
նեբն
են ուժեղ
Ս լ ո ն Սա՚նսր»
,խղճաՀարու–
թի
լնէ րացարձակ
զուրկ՝
յամ աո
կամ՛քր
բանի
մր յանղելոլ
եւ ամէն բանէ
Վ^Ր
լաւատեսութիւնը
ել ինքնա վս տաՀ ո ւթ ի ւ —
նբ : Պատեբաղմէն
աոաք իր
Հրամանա
-
տարոլթեան
աակ
աշթատող
ղաղթաէլան
մը կբ նկաաէ
թէ
հէ րուշչեւի
Հիմնական
յատկութիլններն
են
խո րամ անկութ
իւնր
եւ դամ անութ
իւնը , նաեւ
մեհ
վարպետ
մբն
է էսաբելու
արուեստին
մէք»։
Ուքրանիո
յ
Համալսարանի
նախկին
փբոֆէսէօրնեբէն՝
Տոքթ.
Լէօ
Տիւ֊աոն
՛ոյն
շբքանին
, եբր հ/բուշչեւ
կառավարիչ
էր
Ուքրանիոյ
, ուր «երկաթէ
բռունցքով
մբ
կր կառավարէր
ա յ դ երկիրր»
, 1լա -
ւելցնէ.
« Այս մարգր
ղուբկ
է
որեւէ
րաբձր
սկղբունքէ
ել ոշ մէկ Հետք
ղա -
զա փաբա կան ութ եան , Համա յնավա
բական
կամ
ոշ ; Հազաբաւոբ
մարդիկ
սպաննել
տուաւ , նոյնիսկ
իր ամենամօտ
բարե —
կամներբ։
Պէաք շէ մոռնալ
թէ միակն
էր
որ կրցաւ
բարձրանալ
, Աթալինի
օրով
,
որուն
մ օա սուտր
ել կոպիտ
ումբ
երկ
-
րորդ
բնաւորութիւն
մ ր կբ կազմէին
:
1956
Փետրուարին
, Աթաչինբ դատա
—
պարտելու
Համար ,
րուշչեւի
Հղաղանի
ճաոբ»
իրեն ապաՀովեց
« չափալորոլ
-
թեան փառապսակբ»
; իա քց
արեւմտեան
գիտողներէն
քիչեր
խաբուեցան
:
Ջէէ՚ն
կրնար
մոռնալ
թէ
Իք րուշչեւ,
ուրէշ
ո -
ճէբնեբոլ
կարղին
, ինքն
էր որ
կարմիր
բանակր
արձակեց
Հունգար
մոզովուբղ
ին
վբայ։
ճիշդ
է որ ան եբբեք
չէբ ղատա
-
պաբաահ
ս թ ա լինե ան սարսափի
բէժ
իմ բ ,
այլ
ւէիայն անոր րնտբահ
զոՀեբբ
, որոնք,
բստ
իրեն,
յարմաբ
չէին։
Նոյնիսկ
Հա -
մ աձա
յն էբ
աՀ արե կելու
ՀՀանՀբաժեչտ
պաբաղային»,
ինշպէս
Լենին
սոբվեցոլ
-
ցահ
է բ :
իքորՀրգային
գրողնեբու
ոււլղե>ով՚
իր ,
ի""՚ՔՐ–>
1958^
"ԿԻդբր-ւ
Կ՝Բ"էր •
՚\
Եթէ
Հ ունղար
կառա վար
ութ
իւնբ
քանի
մ ր
դի լանա դպիր
Հ րացանաղա
բկ. ՚
բրահ
րւլաբ նախապէս
, էսնա յուահ
կ՛՛ԲԼ––
լար
ա յ դ աագնապր
: Անցոդակի
բսեմ
թէ
նո
յն պարագաներուն
մէք իմ ձեո քս
եր
բեք պիտի
չղոզար
»:
իքբուչչե
լ
բացարձակ
ճ չմ՛ ա րտութ
իւն
կբ
նկաաէ
թէ
Համ ա քնավա րութ իլնր
աբղար
է , եւ սլա տւէ ութեան
Հ ո լո վոյթին
րնթաց–
քին
ամէնէն
տ բամ ա չւանա կան ր եւ «դի —
տականօրէն
փաստուահ
է :
*Իրամա —
տիբութիւնբ
Հ ոդեվարքի
մ՜էք է» :
բայց
իր Համայնավար
Հալատամքբ
աւելի
ղորհնական
է քնւն տեսական
։ իբ արՀա
-
մարՀանքբ
մտալորականին
Հանդէպ
նբ -
շանաւոր
է : Գաղափարա
րանոլթ իւն բ ի -
բեն
Համար
ղորհ
իք մըն է քան վարդա
-
պետութիւն
մը .
Հա՛մ ա յնավար
եղահ
է ոշ քԺԷ Հ ամ
ողու–
մ ով կամ
ուսումնասիրելով
, այլ
դի՚գ
՜
ոլահա
յին մէկ խաղով
: Շաբմ ումբ
տա
պա շար ի
Հ էւմնա կան
կորիզը
:
Այգ ամէնր
նշանակում
է ոբ
վւոխառու–
թիւններր
չպէտք
է դիպչեն
քե բա կանա–
կան
կաոուցուահքին
ել բաոային
Հիմ —
նական
կորիզէն
: Զի կարե լի փոխառու
-
թիւննեբի
միքոցով
րնգՀանուր
գոբհա
-
հութեան
մէք ղտնուող
եւ ամբողք
ժողո–
վրդին
Հասկանալի
բառբ
դուրս
դցել
լեզուից
եւ տեղր
դնել օաաբ փոխառու
-
թիւն
, ոբ Հասկանալի
է մի վւոքբ շրքա
-
նակի մտաւորականների
Համար :
Եթէ
մ եբ
լեզուի
մ էք ունենք «վարպետ
»
բա–
ռը , որ զորհահական
է աւելի
քան
3500
տաբի , ապա
սխալ
կբ լինէր
փոխաբինել
ա յն
մ ա ս ա ե բ
բաոով
, կամ «ճարտարա
-
պետ» բառբ
փոխարինել
արշիր-եքյթ֊
րա
-
՛ւով
( ա ր իյի ա ե կ տ ո ր ) :
Աակայն
այսաեղ
է/ կ՛՛առա քանա
յ
մէկ
ուբիչ
հա յ բա յեղոլթ
իլն : կ^աոա քանայ
ձդտում
ամէն մի նոր երեւոյթի
տալ
Հա
յեբէն
անուն , կամ
ամ էն մի օտար
բառ ,
որ աբտա
յա յտում
է նոր իբա կան ութիւն
,
թարղմ
անել
աբՀ եսաա կանօբէն
ստեղ
-
հ՜ուահ
նոր բառով
: Օրինակ
,
անր-եՕ.
բա–
ռը թարդմանում՝
են «ալեՀալաք»
,
մինչ
դեռ
նա նաեւ
« ալեցիբ»
է եւ
փոխարէն
Հ աքեՀաւաք
- աքեցիր
» անճոռնի
բառը
գոբհ ահ ելու , մեր լեղուին
Համա
բ
վատ
չէբ
լինի փոխ
առնել
ա ճ ր ֊ ե ն
բաոբ
(ան -
՜ւոեննա) :
Լեզունեբի
պատմութիւնբ
ցո քց է աա —
լիս , որ եթէ
փոխաոութիւններբ
Հարբս–
տացնոլմ
են ւեղուն
եւ նրան
բնդռւնակ
դաբձնում
մամանակակից
ամենարարդ
ըմբոնումնեբբ
ա րտա
յա քտե լու , ապա
բա
ոային
Հիմնական
կորիզի
ել
քերականա
կան
կաո
ոլցույահքի
պաՀպանոււէ
բ
բնղոլ–
նակ
է ղարձնոլմ
լեղուին
մ՛եհ
ղէ՚մադբու–
թիւն
ցո քց տալու
րոնի
այլասեր՚էանբ
:
Գրա
ամենաքալ
օրինակր
ինքը
Հայեբէն
լեղուն
է ՚ Ջնա քահ դարերով
րոնակալնե—
րը տանքեք
են Հաք մողովրդին,
քաճախ
կտրել
են Հայեբէն
խօսռղների
լեղուն
ցանկանալով
քնքել Հաքեբէնր
աչխարՀի
ե–
րե"ից
, րայց
նրանց
այղ չի յաքողուել
,
Հայ
մ ողովուրղ
բ սիրովդ պաՀ պանել
է իբ
մայրենի
լեզուն
Հ
Նա պաՀպանե/
է
իր
լեզոլէւ
քե բա կանութ
ի ւն ը
եւ
բաոային
Հ իմնական
եռբիզր
, թեկուղ
եւ արաասա
նե լ է տարբեր
ձեւով
Եւ Հա յերէն
լեղուն
պաՀպանուել
է
է
Անցել
են բոքոր
քա
բղա
րարներր
, րայց
մնացե
լ է Հաք ժոզովուրգբ
, որ պաՀպա
նել
է իր լեղուն
ու Հասցրել
այն
մինչեւ
ազգեբի
ել /եզունեբի
Հ ա
լաս
արութ
եան
Ա.
%ԱՐԻՐԵԱՆ
բահուահ
էբ ամբողք
քիուսիոյ
մէք։
Այ"
ե րիաասարղ
զորհաւորն
աւ զբաւոլեցաւ
I
Գիւղական
հաղում
ունէ բ , թէեւ
խելա
-
ցի
բայց աոանց ղաբգացման
ել փառա
-
սիրութեամբ
ուռահ
: Ի/րուշշեւ
յորձան
—
քին
մէք նեաուեցաւ
, մէկ ումպով
կէէե^
Համա յնավա բութ
իւն բ : Ւր կողմէ
այւ»
շուտ
ի լբա ցուահ
Համ ա յնա վա
բ ո ւթ ի ւն բ ,
սկզբնական
րան մր ունի,
շբսելոլ
•^ամար
նա խնա կան
:
Երկաթի
պէս
ամուբ
Համոզում
մրն է
իբ մէք թէ
« ^ատ
ու հարաւի
ամ ենա
կա
րող
ղ րամ ա ա ի բ ո
լ
՜թ ի լն ր»ա շէսա աա
ւո րն ե ր բ
կր շա՝,ագորհ
է եւ ղանոնք
ղե բութեան
կր
մատնէ : ք1ք որ՝։ րղ ա յին
Համաքնավաբոլ
-
թիւնբ
կոչուահ
է ազատազրեւոլ
անոր
ղոՀեբբ
:
Գերմ ան ւրագբռղ
կերա
Ո՛ո ւկբ
որ
եբեք
տարի
Ա՛ ոսկուա
մնացահ
է եւ
վերքեբս
միտքն
Հեոացահ
Հոնկէ , կր Հաւաստէ
թէ
Ի/րուշչե
լ
շատ
կր Հետաքրքրուի
Արել —
մուտքով
: Հա կա
սքւ
լ թ
ի ւն լւ սակայն
Հոն է ,
կ՝բսէ
, սր «Այս մաբգբ
բոլոր
Ա՚ուսերոլն
պէս
դա ղանի
Հ իաց
ում
մր ունի
արել
-
մ ուտքի
գ ո ր հնա կան
քառա քղիմ
ութեանց
ել աոատոլթեան
մասին,
եւ կա՝նզ. կ՝առ—
նէ այնտեղ՝
երբ իր Հասաբակ
քաբողշոլ–
թեան նպատօսկա յարմաբ
շի նկատե
ր
զա
նոնք : Եւ կրնաք վստաՀ
րլլալ
թէ
այս
Հիացում ը մէկ վա յբկեան
իսկ
յետաձգել
չի տաբ
^Աբեւմուտքբ
թաղելու»
իբ
ան–
խաէստ
վճիռբ
:
Այմմ գանք
ղլէսաւոր
Հաբցին
: Իր նր -
կաբագբին
էսոբքր պէտի
մղէ՞
ի/րուշչեւը
•աթոմական
պատերաղմին
, իր նպատակ
ներուն
Հասնե լու Համաբ
:
Ամէնէն
քաւատես պատասէսանբ
կուաայ
խոբՀբդային
դռրհերոլ
զուէցե
րիացի
մասնագէտ
էրնէստ
՚Րուքս
:
«1Տրուշչեւ
կբ
նմանի
այն խաղացողին
, ոբ իր զրահ
գբ՜
րամ բ կր կբկնապաակէ
իւրաքանչիւր
կո
րուստին
: կրնայ
րլլալ
ոո վեբքապէս
իր
բոլոբ
ունեցահբ
գնէ մէկ
թուղթի
վբայ՛^ %
Րա
յց ա յս տեսակէաբ
ո ւնե ց ողբ
միա
յն
ինքն է , միւս
բուոր
Հանգամանք
ունեցող
լուրք
դ իաոզներբ
Համողուահ
են բռնա —
կալին
իւոՀեմութեան
եւ իբատեսութեան
:
Րբիտանացի
՝ մասնաղէտ
էտոլար
կրան —
քբսՀավ
կբ դրէ
՚ <ձԻբ ասպարէզին
մէք
չՀանղիպեցանք
ոբեւէ
րանի , որ իր մէք
մոլեռաեդբ
մատնէ
, րնգՀակաոակն
ա —
մէն
բան
ցոյց
կուտայ
ղորհնական
մաբ–
Գը,
առաքնոբդոլահ
նեբչնչուահ
/աւա
—
տեսութեամբ
մբ» :
Աին չել
ա յմմ
էցրուչչե
լ
մ եհամ տոլ
-
թեան
որեւէ
նչան ցո/ց չէ տուահ
: Որքան
կաբե լի է
ղ ատե
I
թղթահ
րա րնե
ր է նա —
փոլէոնէան
ստորադաս
լյգացում
մբ
չի
սնուցանե
ր եւ
ինքղինքբ
ճա կատաղ րէն
սաՀմանոլահ
մէկբ
շի նկատեր
Անղլիա
այցելոլթեանր
միքոցին
Հոգե–
բում
մր Հետեւեա
ք ա խաաճանա
շո լմր
ր -
րահ
է «Հիթլէր
մբ շէ , իր Հեդնանքր
ել
ղա ւե շաա կան
դ ի^էԼ , Հեռու
կը
պա՚^եւն
զինքբ
Հիթլէրի
մբ կամ
Աթալինի
մր
խե–
լացնո բութ ենէն » :
իբ
մ էք անշուշտ
շեշտուահ
է <Տ.Հտմ աբ
ձա կե լու» ճաշակը
: Շատ
բնղարձակ
ել
ՅԻՇԱՏԱԿՆԵՐՈՎ.
...ՖՐԱէՍԱԿԱւ ԴՂԵՍԿՒ 110 1քէՋ
չբնչելի
է մԷԺնոլորտբ
ել
կը պատաՀ
ին
անախորժ
ղէպքե
ր , Հակաոակ
ընկերա
յին
ապաՀովութեան
խիսա
Հսկողութեան
:
Լուլան
- ւէ - Ֆորժի
Հաստատութեան
անօրէնութիւնբ
կբ վարէ
ուժեղ
անՀա —
տականութիւն
ունեցող
աղնիւ
Ֆրանսու—
Հի մբ, որ իր աբմանաւոր
ամուսնո
յն ,
շնորՀալի
աղքկան
եւ տեղացի
բժիշկնե
—
բու
օղնո ւթեամ
ր խղճմ տօրէն
կր կատարէ
իրեն
յանձնուահ
ա յնքան
փափոլ
կ
եւ
Կը ղտնոլիմ
ժիւո-այի
լեռնե բուն
ետին,
անտառներու
ել
բլո
լբն ե րոլ
մէք
կոր
-
սոլահ
Լուլան
- լէ - Ֆօրժ
ղիւղին
մօ -
աիկ
;
Ընկերա յին
Ապա
Հովութ
իւնը
Հ իանա լի
գորհ
մը ել փրկարար
դեր մբ կբ կատա—
բէ Փարիղի
շբքականեբր
եւ ներքին
դա
-
լառնեբոլ
օդասուն
վայրերու
մէք
Հիմնե–
լո՛է Հանդ ստեան
Տ ուներ
, ուր կր ղրր -
կուին
Հանգչելու,
ամէն տաբիքի
,
կրօնքի
եւ
ցեղի պատկանոզ
, մտային
ել
ֆիդի
քական
հանր աչխա տան
քնե
րէն
յո՚լնահ
,
վի բ ա բո
ւժ ական
ղ որհ ողութեան
ենթար
-
կուահ
լատանի քի
մայրեր
,
ղ րաս ենեա
կի
պաչտօնեանեբ
, րանուոբուՀիներ
,
ո -
րոնք մոռնալով
իրենց
առօբեայ
՝,ոդերբ,
մէկ
երկու
ամիս աղատ
շունչ
մր կ՝առ —
Նեն
,
կբ կաղղուբուին
ու կր վեբագաո
֊
նան
իբենց
աունբ
: Աակայն
ամէն
ղասա–
կձսրդի
կիներով
խռնուահ
Հաւաքական
այս
..՛այբերուն
մէք, ափսոս , երբեմն
ան—
ատաս
՚ խան աաու
պա
շաօ
Կբ :
Հանդսաեան
տունբ
նախկին
դղեակ
մբն
է,
16
/"յ
դարէն
մնացահ
: Գղեակին
մուտ
քի դրան ճակատին
վէոբաղբուահ
են ե՜ր —
կու
առիւհներ
, ոբոնք րռնահ
են թագ
մբ
եւ
զինանշան
մ բ ։ Ա ակա
յն գա րե բու
Հ ող–
մեբբ
անձրեւներր
եւ կայհակբ
փշրահ
են
ղանոնք
կիսովին
: Գղեակին
աք
կողմր
պատին
վբա
յ դհուահ
է արեւի
ժամ
ա -
ցո յց մր , որուն
սլաքը
եւս կոտրահ
է
ժամանակի
րնթացքին
, այժմ
անւչոբհա
-
հե լի : Մ իա յն դդեակին
բնդո
ւնե
լո
լ թ
եան
սբաՀին
մէք, պատերուն
վրայ
կախուահ
երկու
իւղաներկ
մեհաղիր
նկարներր
, ո–
րոնք խոր տպաւորութիւն
կր թողուն
այ–
ցելոլնեբուն
էէրայ,
մեզէւ կր պաամեն
մէկ
երկու
դրուաղ
անցեալէն
Այգ նկաբներէն
մէկբ,
կր
ներկայացնէ
րաց
Դէ"ւի՚ով
, ալեխաոն
մազեբով
աո
-
նական
ել խիստ
ղիմ աւլիհե րով , կո ւբհ
քր
զրաՀպատ
եւ պատուանշաններով
զար —
գարոլահ
ասպետ
մբ, որուն
մէկ
ձեոքր
կռթնահ
է իր սուրին
, իսկ միւսբ
կբ
զբս–
պէ
սանձր
իր կարմիր
ձիուն , որուն
խե–
լացի
ա
չքե
ր ր
լայն
բացոլահ
,
ռունքեբր
եւ ճա կտ
ին սպիաակ
նա խ շյւ
տաբօբինակ
նմանութիւն
մբ յառաք
կբ բերեն ասպե
-
աին
եւ ձիուն
միքեւ
:
իսկ
միւս նկաբբ
գե րազանցապէս
վի -
պային,
կբ ներկայացնէ
արտակարգ
գե
-
ղե ց կո ւթ ե ա մ բ եբիտասաբղ
այր ել կին
մբ , ոբոնք , լ
^լ
կո ղմ անահ
թաւշեայ
կար
միր
թիէ^աթոռի
մբ մէք, դլուխ
ղլխի
կը
կարդան
իբենց
հ ունկերուն
վրայ
դրր
֊
ուահ
բաց
դիրՋ մբ ,
որուն
մօտ
կր
Հանգչին
կարմիր
վարդի
երկու
կոկոն
֊-
նեբ.
Գեւլեցիկ
ե.բիտասարդբ
աէ
^ոլական
աոՀմի
մր վերքին
շառաւէէլն
է , ոբ , րստ
աեղացէ
մամէէ^եբոլն
, ապրահ
է
այս
դղեակին
մէք ,
70
տարի առաք
: Աիբա
-
Հարելով
փաբիղեան
անուանի
դեբասա
-
նոլՀիի
մբ
կ՚ամուսնանայ
անոր Հետ , եւ
մսխելով
իր պապերուն
ժառան գութ
իլն
ը
կր սնանկանա
յ եւ անձնասպան
կ՚՚բլլայ
օտարութեան
մէք ;
Գգեակր
երեք
կողմերէն
շրքապաաոլահ
է անտաոոէէ ; Ւսկ յառա քամ ասէն , բաբ
-
դինե բու
հառոլղի
մր ղա յն կբ կապէ
մ օ–
տակայ
ղիւզին
•
^ ա ռո լղի ին աք կոգմր
փռուահ
է կա
-
նաչ
մարգագետին
մը ,
ուր
առաւօաէն
մինչեւ
երեկոյ
կը ճեմին
Հաւեբն
ու ա
-
քազա քներբ :
Ա օտակա
յ լենռե
րէն
ի^ոդ
առու
մը ,
կաբհէք
յոդնահ
իբ վաղքէն
, ղբեթէ
կա
-
յուն
եւ անազմոլկ
շրքապատտհ
է գբզ
-
եակբ
եւ երկուքի
բամնահ
բնդա
րձա կ ել
դեղեցիկ
պարտէզը։
Այս առուին
քուբե —
րուն
մէք «ք.ճիրիա» կը խազան
ան՝, ամաբ
ձոլկերբ
եւ դա
շտի
• . • մուկեբը
;
իսկ
մակեբեսբ
մ իր
ու կա յտառ
կր
սա~,ին
բադերը
:
Գւլեակին
ձախ
կողմ ը կ՝եբկարի
բան —
քաբանոցն
ու հաղկանոցր
, անոնց
ետեւ
բակին
խորր
կր զանուի
բնգարձակ
Հաւ
—
նոցբ
,ուր անտեւլեակ
իբենց
տխուր
ճա—
կաաագբէն
կը կբռկըռան
ու կր ցատ
-
կռտեն
Հալերը
, բագեբբ
եւ նապաստակ
—
նեբբ :
Գղեակին
ձախ
կողմբ,
կամոլրքին
դի–
մացբ , առուին
եղե
բքր
, վա
յբի
խոտերու
ել հաղի կնե բու
մէքէն
կբ
բարձրանայ
գղեակին
մաաուռբ
, որուն
ղբան
առքեւ ,
աբեւին
տակ
յաճախ
կբ Հաւաքուին
Հա—
ւեբն
ու բադերբ
, կը թափեն
իրեն
փե —
աոլբնեբբ,
կբ հրտեն
եւ կ՝աղտոտեն
շբբ՜՛
քապաաբ
: Աակայն
ութ սիւներաէ կամա—
բակապ
մատուռին
ներքնամասին
եւ
հաղկազաբգ
գասին
մէք ՚-աամակ
"՚ՂԻ ՚~
աակութիւն
եւ մաքբութիւն
կբ տիրէ
եւ
վարդ
ու մեխակ
կը բուրէ
:
ԱՐԾԵՆՈՒՀՒ
ԳԵ՚՝"ՆԵԱՆ
(1
Շար.)
Fonds A.R.A.M
