3
ձ Ա Ր Ց Ե Ր
Վ ԱՀԱՆ ԹԷ-թէ Ե ԱՆԻ
աեՐԳքւՒԹՒհՆԸ եհ ււՐՈՒեՍՏԸ
(ԾՆ՚ն՚ւԵԱւ, 80ԱՄԵԱԿԻ1, Ա ՌԹԻԻ)
9֊.
Ընւոիր
մասւձնսւփոլնք
մչւ ձեոքչւ՝
աՀ»«
ււսկեղարչւ
,1լ ԸԱԷ Գալէմքեարեան
ՀԱաոնց֊
մով
կյլ չափէ
կչւ սաՀմանէ
ԺամաՆակքլ,
բա
յց չփ փորձեր
ներկա յացնե
լ
ոսկեղարր
իրրեւ.
ոէ-սում :
Ոոկեդարադիտութեան
մաոին չաուաւՀաեսական^որձւէ
ւչոր&(*
)
ւ
Ու– կրյանձնարարէ
կարդալ
Գաթրր՛֊
ճեանի
, Գարադաշեանի
,
Այարնեանի
եւ.
ույլ միարաններոլ.
ա չխաաոլթիւննե
ր ր , ո–
րոնց մէք, ինչպէս կր խոսաովանի
, « Հու–
մառօա»
ա 1 ^ ա ր 1 ^ ե ր
կան միայն,
թ՛"յց<<.ի–
րենց
դ րութեան
( էլոլդէ
րսել
ոոկեգա -
րադիաո
ւթեան
) աեսա կանն րեգա րձա կ ե ՚
պաաճառարանեալ
գրռւթեամր
մրֆ ներ —
կայացուած չէ Հանրութեան
:
Ապենեան
վարդապեա
«
շաա աարիներէ իվեր կր
պատրաստէր
ոսկեգարու
դ րաբար
լեզուին
վրայ
րնղարձակ
ուսումնասիրութիւն
՛էր՛,
ու ր ա յս մասին
ամ՛ է ն իւնդիբ
մանբա
յո
յղ
կբ քննուէր
, սակայն
մաՀր
(1886)
թա -
փան
եղաւ
ի Լոյս րնծայման»։
Տաշեան
Հ րատարակեց
ա յ դ աշփւատութիւնբ
«կբր֊
կին
ու
երեքկին»
ճոթացռւցաՆ
— Ոէ
-Աա––
էքըն դասական լեղուի (1920) :
Ի՛՛նչ
կարելի է րսել
ա յս
աի տաննե -
բուն,
զարՀուրելի
այս
մեՆութեանց
յայտնել
միայն
Հիացում
:
Աուրբ Ա եսբոպ
աշվսաաեցալ
Ասաուձոյ
մ ր պէս ,
—
՚-
լ ո ւ –
սաւոբեց
Հայոց պատմ ութեան
խաւաբբ
քաոսէն
դ
հւրս
Հանե
լով
սաեղՆաղ
ո
բՆ ու
աաղանղաւոր
մողովռւրդ
մրւ
(^դոլնեցէք
սակա
յն թէ նո
յն թաւաքր
վերստին
իքաւ
ու
ձահ կեց
Հա յկական
ամ
էն բան
՛՛ՐԲ
կտրուեցանք Ե– դարէն :
Կբ թօսինք
ոսկեդաբու
մասին , կր պար–
հինք
մեր ոսկեղէն
ղրաբաբով,
բայց "՛՛վ
վերադարձոլց
մեդի այդ Հպարահլթիւնբ
յ
Նախ
ա
յն պարաղան ոբ
աւք
|1ալ911ւ
|ին
թ֊արգմանչական աշխաաանք
էր Ոսկեղա~
բու այդ Հաբստութիւնր
: Եթէ թարդմա
—
նութիւն
շրլլաբ ,
"՛՛՛Լ
պիաի
բ ա ց ա տ ր է ր
,մեզէ բառե բուն
Համաձա
յնութիւնր
եւ
ն չ ա ն ա
կութ
իւն բ %
^
Երկրորգ՛՝
այն որեկաւ Ա՝եսբոպ Բ– զոր
կբ ճանչնանք
Ա՛ խիթար
արրաՀայր ան -
ոլամբ
, ե ւ ի ր ա շակե բ տնե
բ ով՝
Համեմա
տեց
թ ա բ դմ տնական
մաաենազ
բու թեան
ձեռաղ
իրներր
բնադ իրնե բուն
Հետ
, յետո
յ
ձեռադիրներբ
ձեռաղ
ի րնե բուն Հետ , այս—
պէ
ս երե լան
Հանեց
ոսկեղէն
Հայ
լեղուն
%
Աեսբոպ Ա՛ ժոդովուրղին
բերնէն
առալ
ոսկին, դաեց
, ձուլեց,
յղկեց
մինչեւ
որ
գտաւ
աւ^իւ
գոյնբ ;
—
Աեսբոպ
- ձեռաղիրներուն
մէք փր^՛—
առեց
նոյն
ոսկին
, քննեց,
դե՚եեց
մինչեւ
որ
ղտաւ
Հին
փայԱչ
:
ք՝այց Ա եսբոպ Ա՛ Հարադաա
ժողովուր—
ղէն
ա ո ա ւ
լեդուն
, րնգՀակաոակն
Աես —
բ ո պ
/> • ա ն Հ ա ր ա ղ ա տ
ձեռադիրներոլ
մէ —
քէն
ղ տ ա ւ
նոյն
ոսկին –.ԱՀա
թէ
ինչո՛ւ
վե–
( * ) ԿԸ
նման «տ եսա կ ան» գ ործ
մը կ ՚ ո ւ ղ է ր պատրաստել , երբ ,
« ո ս կ ե ֊
դարէան ղբաբարի » ւ|է6ին
մասնակցե
լով, կ՚ըսէ. «Յօ դ ո ւ ա ծ ս ղրած ե մ ա յ ժ մ ՛
ի բ ր ե ւ
յ ա ռ ա ք տ բ ա ն » ։
Ու կ՚աւելցՕԷ • « 25
տարիէ վ երղրաբարի ո ւ սմամբ ղրաղած
ըլլալու| , մ ե ծ սէր ունիմ ղրա բ արի . —
0– գարւււ հ ա յ
ղրութ-իւններն
ամբ ող*
րնթ-երցած , բսւոամթ-երք ն , ասացուած -
ն ե բը , ոներր , քերականական երեւռյթ-նե–
րը բաււգրքի ձեւով համբարա ծ եմ » : Ոս
կեդաբու. իսկական համաբարբաո. մը : Հ .
Ակի^^ան ինծի ըսած էլւ թ է Հ .
Արիս
Վարդանեանն ալ պատրաստած է ամբալջ
0
• դաըու համաբարբառը . որ կը ղր ա ւ է
ա մ բ ո ղյ պատ մը , իր կռնակր : Պիտի հ ը –
րատարակոնի՜ն արդ եօք այս
ր անկ աղին
աշիւաաանք ները : Եթէ լրացա ծ աւարտած
չեն ատոնք, չ կ ա ՞ յ երիտասարդ վարդսէ–
պետ մր ՝ որ նստէր այս փս ա ա աբ ղ ո ր
ծին ղ լ ո ւ ի յ ը ։ Որքան ալ ս ր բ աղր ա թե ա ն
կարօտ րլլան Ե ՛ դ արու մեր ժա ո անղո ւ -
թի ւ նն ե ր ր , ծեոաղիր կամ տպաղիր . ի՜նչ
թանկաղ ին աշիյատանք է նման
համա–
բ ա բբ ա ռ մը : Երից վարդապետաց Րաււա–
րանր , անմահ ղ ո ր ծ , իր պակաւսսւոր ու
ւ|րիպակսւյսաոն վ կ այ ութ իւննե ըոլ^
հան
դերձ կ ո ր ող մր ՝ որ եօթանասուն ե կ եղե
ցի կ՛արժէ, ե թ է
չ վ երհրա տ արա կուի՜ .
լրացեալ եւ նոխացեալ . ալ ի՞նչ
կ ՛ արժէ
ամէն կ ողմ եկեղեցի շինող այս դժբաիյտ
Ժողովուրդը . — չունռ՜ւղ : Ա՜խ
.
վ ա ՜նք
. է^ա՜նք մը պակսեցաւ ինծի եւ ես մ ը –
Ոսս;՛^
ջաղացքի մէջ :
րապաՀ
ու թ ի՛ւնր
,
Գ՛՛Ր
կր յա յտնէ
ի
լեղ -
ուական
ել ուղղադ բական աւս յօղ ուսւհա—
չ՛որքին
մէք սաէպ , րառաղիտական
վկտ–
յռւթեանց
( Ո.ԷՓԷրանս )
Հարադտտոէ
թ եան
ե լ քերականա կա՛ե աւանդ ութե անց ա ֊
նեղհու թեա՛ե մասին :
Ա Հ աւասիկ
, /,բր
Գալէմքեարեան
.եսնելով
Աբսէնբ
(%աղիկ–
վա բ ղ ա պ
Ս
տ
եան)
Հիացումբ
Աբսէ՚եի
\ Բաղ րաաո.նի )
վբայ՝
պաշտամունքի
Հա^սահ , կբ
՛ւ
՛ոյ -
թակղի
ու ցոյց կուտայ
՚Լիէննան
, ուր կբ
թուի թէ պաՀուահ կր ւէնա յ
ոսկեղարեան
գրարաբբ կամ • . • կրաալի
սկուտեղր
,
աՀաւասիկ
Վիէննա
յէն
ուրիշ Ար"էն մբ
(Այտ
րնե ան ) կբ ներկա յացնէ կարդ.
^ բ
գիաոգութիւննեբ
, որոնք
կ՝աբգաբացնեն
ամ է ն վե րապաՀ ութիւն
՝.
1
Ե բր այա բ անո ւթիւն
խաոնսւահ
է
ոսկեղարեան
լեդուին
:
« ՄաՀոլ
մեոանիցիս»
(Ծննդ– Ր– 1 ՞ ) =
Այտբնեան կրկաբհէ թէ եբրայական
այս
ոճր, որձեւ կ՛՚առնէ
րային
կրկնոլթեսոէբ
(բնադրին
մէ9 բա րս ձեւուի են երկու րա -
ոերն
ալ) , կր հառա
յէ իմաստի
սաստկու–
թեան
; Բա
յց անտեղի
կլ. .լ անեմ
իմասար
սասակացնելոլ
այգ նպաստր
, մէկ տող
առաք
ուր,
նոյն ձեւոէէ, կր կրկնուի րա–
յր՛
«.Ու՚ոելով
կերիցես» ; Ա եր պաաէէւե
լի
նե րուն Աստուահա
շէէ ւնշբ կբ թաբղմ
ւսնէ
աոաքինր.
«Անշուշտ
պիտի
մեռնիս»
, էոկ
երկբոբգր՛
«Համաբձակ
կեր» է
Աւելի
րախաաւոբ
չգաւսյ
ֆրանս ե ր էն թաբղմ ա–
նութիւններր
: Ամէնէն
.Հեւլէնակաւոր եբ —
բայաղէանեբր
եւս անճբկահ ենթաբէլ —
մ անութեան եւ էրենց
բսւ ցաա
րութեան
մ էք : Տրվիմ էօ կր նաէէրնարէ աաչ եբրա
յական
ձեւով՛
«Ան մուռսւն
թէւ
մուռ —
ռա»
, ել «ան մ ա՛եմ ան թի՛– մա՚եժ բռա » :
Աւբիշ աեգ մր Այտբնեան
եբրայական
եւ
ասորական ոճ կ՛՚անուանէ՝
երբ րայբ կր
կրէ^ուի
իր աներեւոյթի՚ե
կցււլահ
,^ եր —
բեմն նախադաս
է
«Լի՚եելով
էինիցի
յ՚՚՚ՂՂ՜
մեհ եւ ի րադում »
(՚էքննդ • ԺԸ . 18) ,
ե ր–
բեէքն յետադաս
. «Երթայլ՛
եբթալոէի եւ
մաբդաբէանայր»
(Ա.
Թաղ– ԺԹ •
23) ^
Նման
ասոլթեէսնց
ւէունք էէ՛բ կէէւտա յէ
եբ–
բա յերէ՚եէ եթէ շպա կս է ր աեւլր ;
Ալ
.ելցնեւ1՛ , այստեւլ, թէ բա
յ
կրկնեչու
ձեւբ
(մէշտ
կիղ) ոճ մրն է , որ յատւււկ է
երբայերէնէն
, ասոբերէնէն
, րւլնարէնէն
,
նաեւ
Հայերէնէն
–.Բտյց տարբեր է Հայ -
կական
ձեւր , որու
մ ասէն խօսահ եմա
յլ
տեղ (տես
կանանչ խաժակով,
Է9
139),
ա՚եկսւխ
«ասէնաէթո՚ե»
ձեւէ՚ե , ոբ Հոետո–
բակւսն է։ Այսպէս
, «Լկ.սյք
անցցոլք» եւ
նմ ան
ձեւե րէն դաա՝
ունէնք
Հ
րաշալէնե–
ՐԲ ՚ « Եմ եմ եւ ես մարւլ
էէաՀկանւսցոլ ^
(Իմաստ– է– 1 ) ։
Այսղե ւլեցիկ
ձեւե
բուն
մ ասէն
խօսելու
Հ ամար՝
Հարկ է
բ՚եղՀա–
աել
յՕէլուսւհաշէսբքր :
Արգ,
ոճի րոլոր այսձեւերբ
զարդա -
րանք են մէայն ու կր մատնեն
էլ րական
ճաշակ։
Բայց այգ ձեւերէէլն
մէ9
անւրսմ՛
կր նշմարուէ
ղան աղէսն ւււթ էւն
մր , ոբ
յատուկ է այս կամայն լեդուին
: Աեբ լե
ղուն էլռրհահահ է եբբայականբ՝
Հաբա -
էլատոլթեան
խւլճմ աութեամբ , բա յց Հա -
բուստ է նաեւ Հայտաուկ
ձեւե րով :
Այս
աոթէւ,
ելուղէէ աբձանաղրել
թէ
եբրայերէն
լեզուն
րւոյակբկնութեան
ձեւ
մբ եւս ունէ , մ
աւէնէէէ
ւււ րաբար
յ ա ւ ե լ Ո ւմ
բայէն
ղորհ^ահռւթեամբ
, որ անէմաստ է՝
երբ կր փոխագրուի
Հայերէնի
մէք. « Եւ
յէսւել
մեւս
եւս հառա
յ յղել»
( ՚ է ս ւ կ ՚Ի ՛
1 1 ) ։
Շսէտ կրկնէէւահ է ա լս օաարարա՚եէէւ—-
թիւնբ;
Նման
աւելւէբէլ
օտաբարանւէւ—
թիւննեբ « ելեէլել»նեբու
ւլո րհահ ո ւթ է
ւ–
նր
( Հ ո Ս Լ թ ,
Ա. 1 9 ) ,
որոշ էմէսսա
կ՚՚ա–
*–*/3^է ՚
"է ՚"ւ թք՚եքր կրղ°ր"՚ղնէ :
Զանց
1լաէւնեմ
աս
ււրա բանոլթեսէն
եւ
յունաբանութեան
օրինակներբ
: Հ)աա է
ւլբուահ
:
2
ե յ ո ր թ ո լ թի լ նն ե ր
այն իմասաուի
որ
շեն տէսմապատւսսխաներ
Հայ լեդուէ
յաա–
կոէ թեանց :
Հայ
լեղուի
մէք
««ւլ
շ» բացասական
ր եւ
« մէ » արցելականր
ղորհահութեան
յա -
տուկ
օրէնքներ
ունէն;
«Զէ ոչ
եբթիցեն»
ել
«ւլի մի երթիցեն»
մ իեւնո
յն
բաներր
չեն։
Այնպէս որ ուդիղ է Հետեւեալ նա -
խաղէսսութիէնր
՚ «Ոբք ոչ
ճաշակեսցեն՝
դմաՀ»
(Մատթ– ԺԶ - 2 8 ) ,
բայց
սխալ է
նոյն բառաշաբքբ
երբ «մի» գրահ
են
«ոչ»
էլնելու աեդր. «Ոբք մի
ճաշակեսցեն
զմաՀ»
(Մար– Ը – 39) :
Նմանօրէն
սխալ է.
ք՛բբ աասնեակ
մր էոէէւրիներ աոաք Գա–
Հէբէէ
մէք կր կէոէլմռէբ
՚ԼաՀէսն
թէքէ -
եէէէն Յէօնտիւ Յանձնա խէէւմբր , բան
է1է
սաեէլ֊
հէն
էէէմրուլ քէսկան երկերր
15
Հատււ բնե բւէէի
ւ ՛ ՛ յ "
րնհէէւյելւէլ
Համար,
ոէրէլէն
Հրէսսլա -
բակի
վբայ
էին, քեբթոէէէէհ՚եեբու
Հեաեւ
եալ
ղիրքերբ,
Հ ո ղ ե ր (1901),
Հրաշալի
Յ ա ր ո ւթի ւ ն ( 1 9 Ա ) , Կէս ղիշերէն մ՛ինչեւ
Արշալոյս (1918), Սէր (1933), Հ ա յ ե ր -
ղ ա ր ի ւ ն (19151
ել
Տաղարան ( 1 9 4 5 ) ։
Յէէէնձնէոէէոլմբր
, որ յաքոդահ էբ ամէ՚ե
մէկ
ՀէՈէոոբէն
Հէոէքար մեկեն.սս
էէր ղէէէնել,
էիեց Հէոէոոբնեբ կրՀրււէաաբակէբ
,
որւէնց
՛՛էք.
"է
՚՚ի՚ոյն
քերթէէէ ահնեբբ
կ՝աէէէէէէվւ -
Աէէէն,
էոյլեւ բանասէոեւլհէն
բոլոբ
արձւոկ
ղբակէէէնոէթէլններր
, վէպ մր.
Եթէ տէրր
կ ամենայ , Հո վ ահար հ ո ղ ւ ո յ
(
արձակ եւ
ոէոանաւ էւր երդէհւոնք
) ,
Պատմուածք ներ
եւ
թ ա տ ր ե րղո ւթիւնն ե ր ,
Ոտանաւոր
թ ա րղմ ա նո ւթիւնն ե ր . Հրապարակաղրա ֊
կան յօ դ ո ւ ա ծ ն ե ր եւ ղրական ուսումնա -
սիրութիւններ :
Բեբթ
էււ ահն ե ր է ն
լլ էէւբս
լորձ էէէկ այս
էլ ր ւս կէււ՚ե ո է թէւ նբ դրեթէ ան -
հանօթ էր բնթերցէէւլներէէւն
: Աաենէ մբ
ի.
.յ ե ր Տ
".նձնէոէէ1է1
էէրէն
ւլ որհ էէլնէ ու
թիւնբ
կբ
թ էէ լ է
էլ աւլ րահ
/՚/լ՚՚՚լ • Եւ սակա
յն
Պէ քլ՛ո՛ թէ էավան
Հբաէոարա/լշական
էոոլ–
նբ
1958^5//"./"
կկէնհայէբ
Հ ա յ ե ր ղ ո է թ խ ն
ել
Հատրնտիր
իէորաղբո./ րնտրուահ
էքե–,
բէէւ նոր Հատոր
մր , Հեւլէնւսկէն
հննւլ
եան
էէւթսէււնէէէմեակէն
էէւոթիւ եւ ՚հկէսրէսզարւլ :
Աչքի
էսռքեւ
էէւեենէււ լուի էո յս Հւսւա քու -
« Եր՚ոնէ թէ մթ լփնէր ի ձէ՚եք»
( Յ ո վ ը ,
ԻԱ–
2 ) ,
փոիսանակ
րսելու
«ոշ լինէր» :
3 –
֊
Անկանոնսւթ իւնՍեր ,
էնշպէս
«այ–
բու ձի» բառէն
էէէէ կեւլ սէր եան
(՝/ )
Հ
ււլէէվու–
մբ
«էսէէ՚եեւձէէէ
յ»
\ Ղ՚տթբլ՚ճեան
, Բսենռ -
վէէէնի թա րէլմ ա՚եութ եէէէն մէք) ; Եթէ Հե -
աեէ.էնք բտրէէ բառերու
՝,ոլռ.էժա՚ե
՚ոյս
ձեւէն,
է՛նշ կերպարանք
ււլէտէ
ստանային
սկեսրայր եւ այլ նման
բա րդ ութ էւննե ր ;
Եթէ
«աէբ»
բարւլ րաո է ,
Հոլովէէւմր
« էէէեաււն»
էլ ա րդա րէէէցնէ՛" արէլեօք
«առն—
ելձէէէք»
Հււլռվէէւմբ
,
Հարկ է
ՔԲՔբեէ
սաէէէ ւլաբա՚եէսկան
էթճբ
«աէր»
բէսոէե
շուրք : Ուշաէէրէէւթ էւնս
ւլ րւս լահ է «րա -
էլում» բառին
Համաձւււ քնռւթեան
- • • ան -
Հտմէսձա
լնութիւնր(**
) ,ի՜նշ ադաէոու
թիւն
կր վէէէ լելէ
1.1
յս րէէէոր : Ա՝ էսէթա
բ
արրա -
Հէս
լր կբ
Հ
ոլո՚իէ
՛լ " քա կանին Հետ
միշա
ն
տէէէէէէ դ էէէս . «Տե էլեակ
բաւլմ աց
իրաց » ,
« ի ձեռն
րաէլմ աց
մէէ
.բղ
կանց» : Գաթրր -
ճեան եւ ռսկեղարեանք
շեն սիրեր
Հաժա–
ձա լնէէւթիւնր : Գա րո.էլ.էէշեան բարեկամ է
Համաձէսյ՚եոէթեա՛ե՝
ամէն
տեւլ՛
«Բաւլմաց
աշակերտաց»
, «որո՛էէ եւ է լեդոլալ
» :
Տուշեան
եւս բէէէրեկամ. «Բաղմաց
բա -
նէէց» , «բաւլմ աց
ն
շուն էււ դ րսէց» ; Աւեի
նաեւ
յեէՈէսւլ էէէս՝
֊էէոմէսձա ք՚եահ :
Աւե ~
էոէէքեան էիաբղապե տ էլէ մ է Համ՛աձա
յնու–
թե ան ՚ «ՆեբՀ ուն րադում
իրաց» : Նոյն -
իսկ,
էսռււելոէի
«Համ աձա լնտկաննե
բու »
աղոէաու թեանց
մասի՛ե,
կ՝րնդւէդի.
«Ի/ան–
էլաբիշք
Հ
ա յկէս բանութ
եան
բադռւմ
իլիք
դինե ցան բնդ դէմ
կւոն ոնի
ս
|
Հ
ամ աձա
քնռւ
թեան) ; Նաէէէ Հարկ
Համարէին
տամաձայ^
նե լ զահակէսն
բնղ
ւլ ո քականի
յդքմ ենա
յն
Հէէքքէէիս եւ է թիլ ուր եէ. ի՚ցէ , եւզոր
րնդ–
Հտկսւոսւկն
տեւէէսնէին է ղէրս
նաէսնեաց,
էիբէպակ
ասէէն
ուղղելէ : Երկբոբէէ՝ առ ի
էէրոՀել
դ՚^ամ աձա
յնռ
ւ թ է ւնն
րռն
աւլ աաէ էն
ւլանՀ ոլւէվ ահ աէլա ես
Հ ռլուիե լ , եւ ՚լա՚ե
յ
՛ ՛ ՛ լ –
նոէկանս
էիաբել
լուլնակէ ; Զ՚՚՚յոպէսէ
նա—
իսա՚եձ առե աք ՛եո ւլա է սո էէո բութ ենէ օաար
լեէլՈւաց
, քանայէԿէ ՝էասասւտել
եւս էւ մաս—
նաւոր
տեւլեաց
է՛նշ , կամ լանս ով որ կէ՛–
րէսոէէւթենէ
ոմանց նաէէնեսէց , աոանց
՝,ա—
քելոք է տասարակացն
ս
ոէէէւ բ
ութ
է.ւն եւ ի
կէէրոէո ութիւն
լե էլէէլէէէւլ իէոացն
֊.նէւց , յոր
մ իա
յն
•>
էսստաաէ
կանոն
լե ւլո ւա ց» :
ԱյսուՀանգեբձ
, նոյն վաբգապետբ
լե՛լ–
էէւակէէէն նոյն աղաաութեանւյ
մէսսէւն է.օսե–
լուի, կ՝բսէ այս անէլամ
աշխսւբտարաբ
՚
« Ասանկ կերպ
կեբէւլ էլօրութիւն
ունենալր
նշէոն է լեցուին
բն՚լ արձա կութ եանր եւ
րսւնէէէսհ
բլլալուն » ։
Շ
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
( * * ) Ո ւ ր բ ա թ օր յօ դ ո ւ ա ծ ի ս մէջ. վերջին
Ա րբ աղրռւթենէն ե տ քը՝
ՆաՀանք
Բէւբռւցը
դ ա րձեր է ր Րիւր ո ց , երկու ա ն գ ա մ։
Տը–
պաղրական այս սխալները լա ւ ա գ ոյնս կը
բացատրեն ձեււագրական սխալները :
հոն
կ՝արժէ
էսնէչրադ
էէւռնաչ
ՎւոՀէէւն
Թ է ՜
քէեանէէ
Հէէէ
յբենա
կան
ե լ Հ ա տ րնէէէ էւբ եր -
էլե
րէււն ե լ բ ա ն ա ս տ ե
ւլհ ակա՚ե
արւէւեսէոէն
բնգՀան
բ ա պ է ս
Հ
Հէսյրենէսսէրսէկան
երէլերբ
երկու
խում–
բէ
կարելէ
է բաժնել
: Աոաքէւն
էոումրին
ժ էէւս կր կէէէէլմեն
էէ. քն քե ր թ էէւահնե
բ բ , ո -
րոնց
՚հեբշ՚եչէէւմբ
անցեէէւչէն
կոււլւսյ
; Ա ՜
նոնք
բէէւԿէՈէ էէէհ են
հայըհւՏի
((րոյցներու.
՛իրայ : Կր ւրլէէէս որ դու բւլ ոլբաԿւքէւվ
՚1Րէ
առնէէւահ
են անէէնք
, նմէսԿէ
սէէէե էլԿւաւլ էէր -
հէն
, Խր կր զգէէւշանէսյ
էէբ
մէոաԿւեբւււ
Հետքեբբ
ձ է լ ե լ
կ.ոոբէ.ն
վրէսյ։
Աւէ էն
ւսն -
ւլսէէէ է.լ. Հեո էսլ էւր
յէւ շէււ աակ
էէ բ
կէէ ւզա
յ
մէսրմէ՚ե
աոնել
թէէ ւ ւ լ թ է
էիբալ,
բէէէԿւաո -
աեէլհիԿէ
Հուլէէէն
էէէէս՚եւլ ւս.է...լ.էէէէւնկեր
շեԿւ
բէէէբ : Ա ելա մէէէ ւլձ էէա էէւթ էէ լնկ, է ոբ
յէ1ւբւէւ–
թ էէէն
էլսւոնէ
%
Այս
աբ էէէմ էէէէլ բէէւ թ ե ա մ
բ
երէլ ,,է էէէհ քեր -
թուահներւէւն
.էւէէէ նքր
էւր
էէէ
I՛
կբ
Համրէ
՚ ւ ՚ ՚ յ ն ՚ լ դ ո յ ն եէ ղեդեցէկ
հւուլէկԿէեր
;
Արշա/չ
Ա-է կոթ ողբ,
Տ ր դ ո՛՛ո Ա-ի կէսոքբ,
Ար -
տ ա շ է ս Բ .է, լլե րեղմանր
, Աբէոէէէլ
ւէւէրլ
/ • .Հ» ,
՚Լաբաղւլաէոբ
, Յա
բսւ
լէւիկէե
ր ր ,Ա օ ս ե ա ց ան–
աաո բ եւ ղողթէսկ.
ե բ դ է ^ ե ր
, էէրււէլէէ
,1–
կր
յաքորդեն
Հայէլական
թսէվէօլ,
էէր էլէէ. ւլմա հ է
Եբկրորդ
չաբքր
նռւէրուահ
է
Հէսլբենի
էո շխարՀ
էէն , էքենէլ
էէէնէւ
էէ ր ա էլ էէէն էէւ թեսւԿւ :
Հա
յասաէսնբ
/լր սէւբէ
էլ րօշակէէ
մբ կէէւլէ
—
բականէէէ-թե
ամ
բ : կ՝ ե բ դ է Հա լոէ–
Հ էէդ
էն
ու ՀայչեէլոլԿէ
, էւրէէնք
էէէլ ԷէԿէ ե րու
էւլէս
էլր
շրքէէն
ԱբարատեաԿէ
գաշէոէւն
/ ՚ " / " / ՛
սւն —
էլէէ ւններբ
: Ա յ գ
անՀ էէբիդոԿէ
վա լրե
բէէւն
մէք
, մեբ աԿէէլեալի
Ա
եհ
Վ^էլան
, Ա աէւէէսբ
,
Աւերաէլնեբբ
, Լէէւսալոբչ
է կանթեղբ
,Հր–
լ՚էոդղ անր եւ ԶուարթԿէոցբ
, էէրենց
մ ոռ
—
ցուահ
ու լքէէլահ
վէճաէլէէն
մէք,
քէւռետե–
սոլթեէէէն
քԿէաբր
լսելէ
կ՝լէկ,եԿէ
ս,ո/լայն
է
Բ ն ա կ ա ն ա բ ա ր
ւէեբացական
էւււկբ չէ մէ -
այն,
անձնատուր
ե բե լա էլէէէ քՈ ւ թ եան
եւ
Կւե բ շե չում
է : Անիկա
ս ա էէպէէ
լ ահ է
ք ա ճ ա խ
բաԿւալ էբ
՚է1էղէն
ա ր տ ա ք է ն
ձսւ քներու
եւ.
ա բձաւլանդկէե
բու
, տեսնելու,
էքէւտելււլ
եւ.
մ ա ն ա ւ ա ն գ
ապրելու
պահը ,
որ
լէս1ճ.ախ
քաւէտեԿւսւկաԿէէէւթէէւն
մր կ՚էէէբժէ :
Այ՛է
քե բթէէ ւահնե
րր
Հեաե
լարէս
բ
ւււ սլբ ուահ՛.
էիայբկեաԿէնեբու
հնունէլ
են :
Ե՚եթ
ա կէս քաէլան
ապրէւ
ւէէնե րէն
մ ԷւԿւչե ւ
Հայր
է/եաս
էւ ր ա էլան
երւլեբր,
էւրեԿւց մէքկբ
քէս քէոնեկլ
շբքաէէէէէսութէււնբ
Հ՚՚՚լէ՚է՛
՛էր , որ
ամէն
եբեէէէքթէէ
ա ռ ք ե ւ
էքուէքէէէք
էքքւ
էրէէԿէէլ—
՛եէէ լաւլթ
տսէսէէէէլուի
, /լբ ։է է, րսէ
ււլ ր է։ էւր էէ էսն—
էլոլթէ..սն
է.ւ շաէէա՚էէսսոլթեէսկէ
լ՛՛՛լ՛՛բ
փ ո ր –
ձառէէւթէէնԿւէ,
ր բ ; Ա քղ. Հ ոէքէկ.
էքքւ էքէէ.լա
ր -
ոլէ
մանէսւաԿէէլ
անտ՚եա
բ ԷւԿէ ւէէւշէոէէւէ
, երբ
կբ
ղ է լ ՚ ս յ , որ տ՛նտւոր
րան մ ր էլբ
կաէուսբ—
ուի
մէէւթէէն
մէք.
Հոն՝ ուր ւլժւէխքէ,
ք ա -
Հերն
անէլամ
էէլէւտի
մարէ
ի ն
սոէւէլէէւժ է . . • :
// ւ գ էքերէ. լկէ բնթե
բ ց ո ւմ էէվ , անէլա
րե լ ի է
շփոխադբւէւէւլ
Ա՝եհ
Ոդբերւլութեէսն
թբ -
լականներբ
, որոնք
ւսբիլեռվ
ու աբցուն
-
քուէ
օհոլն
քե ր թ ուահնե
բու
ւլեւլեցիէլ
շար–
քր
աուեր
են Հայ քե բ թ ուլէէլ թ եւս՚1ւ
, իս -
կ ա կ ա ն
ոզրե
րդոլթիւննե
ր , Հ ա ւ ա ս ա ր նե -
ր ուժ
ութե
ամ
ր
ե րդէէւահ
, ինշպէ ս եԿէ
քեր–
թռւլին
երէէտէսսաբղական
սիրոյ
է.րէլէ.րլէ
ե լ
չ ա փ ա Հ ա ս ո ւ թ ե ա ն
կեանքի
եւ
մատւււան
քե
բթ
ուահնե
րր :
ի՛՛նշ է բանաստեդհէէն
էէտէէսլբ : Այն որ
մե ր աղղը
ապրէ,
հ ա յ հոգին
նորոգուէ
^
ուրէ^երռւ
Հ ա ւ ա ս ա ր
դ ա ռ ն ա յ ,
բարձրա
—
էլլուխ
եւ էնքնէ
շխան
քալէ էւբ ճամ
բան ,
եբղռվ ու
ժ պ է տ ո վ
( Վ ա ղը ) ։
Տ բ տ մ ա թ ա խ է հ
երկինքին
ւէբայ
, ռբ
սւր–
ո ւ ե ս տ ա դ է տ է է ն
Հալին
է , իբբեւ
էլլխաւոր
ասադ կբ քայտնուի
տայրենէւքէ
ւլաէլափա—
րր։ Հոս արդէն
կր կրէլնապատկուի
ա քլա– •
ս է ր ա կ ա ն
ւլգացոլէՏնեբու
յոբղամր
: Հայ– ;
րենիքբ
երկէնքէն
ու անդռւնդ
էն մէք առ
կ ա խ
, ցնորական
օրօբոցն
է , փ ա ռ ա բ ա ն - ՜,
ուահ
պ ա տ ո լ Հ ա ս մր, կրակ
ռր կբ աաք–
^
ցրնէ մեբ Հոէլէն։
Բայց
նեբկան
մութ
ւ
մաահումԿէեբոլ
անձնատուր
կր դ
աբձնէ
ւլինքր
, եւ հնունգ
կուտայ
Մ ո ւ թ Ժամեր
քեր
թ ուահնւ՛ բու շարքի
մբ, որ արուես
—
աաւլէաէւն
Հոէլիին
դաոնութիւնբ
էլբ ցո -
լացնէ
( « Ս է ր » ) ,
որ կր էիեբքանա
յ
Հետեւ
եալ
տոէլերէէէի
, ւլրուահ
1924/՛^՛
Ո՛վ
Տէր, ի՞նչ պ է ս հիմա յանկ ա ր ծ ,
Աւելի խոր հոն մխուելէ.
Հոն ղղալէ ե տք մեղ անդարձ՝
Կր խլուինք. դ ուրս կ ՚ ի յն ա ն ք անկէ ,
Մե ր արմատներն յա նձն ա ծ օդին
հւ ծաղիկներր մեր բոլոր
Հիմա խամրա ծ . ինկ ա ծ ղետին
. . •
օա տ չէ". ռ՛կ Տէր, տանջանքն այս խոր ՛
Մե ր խե՜ղՔ տ ղղին, իր խ ե ՜ղն սրտին ...
X
էքիահանի
մր եօթբ
դոյկւերուն
կբնր–
Fonds A.R.A.M
