1|
(1՛
Ն ա Ո Ա Գ Ի Ր Ն Ե Ր
Հսւմ
111յնա
վարի
աիպարն
է
Ա՛ իկոյԼան
յ
Հ ա ւ ա ա ա ր ի մ
ի ր ա դ որձ
ույէէ
է
Լենինի
ս ա
գ ա ղ ա փ ա ր ի ն
.
«ճ
արիս։
Հ
ամ ա յնավա
ր
ր
իր
էչաղւսփա
րնե
ր ր տարածԼչու.
Համար
ա—
մէն
ինչ
օրինաւոր
կր ն կ ա ա է »
:
Օրինաւոր
է
իրեն
Համար
ղրսքարաու
թիւնն
ու
սու
-
ար
յ
ժպիան
ու
ր ա րե կաժ
ութիւնր
, նա
-
իւատինքն
ու
սպաոնալիքր
, խ ա ղ ա ս ի ր ա
-
կան
յա յ ա ա ր ա
ր ութի
ւ ն ն երն
ու
ձե լակեր
-
սլոլթիւններր
, խօսքի
ղրժ
ումն
ու
ան
֊
ա*լաաուութիւնր
, Հուսկ
ս ա ր ս ա փ ն
ու
ա
-
րիւնաՀեւլութիւնր
,
միայն
թէ
վ ա ր չ ա ձ ե –
ա.ը ղ օ ր ա ց ա ե
ե
ԱԷ
ա
յ ս
ամ
էնէն
:
՚ Լ ե ր^ե
րս
Արեւմա՛եան
Գե րմանիա
կաաա
ր ա ծ
ա
յ ց ի
չորս
օրերուն,
նա
ամ րալչական
ս չ ա ա կ ե ր
մր
ա ո ւ ա ւ
իր
Համոզոլմներուն
-. իսկ
եթէ
էսւեէւքնենք
թէ
նա
անմիջական
ս լ ա ա ա ս
—
խ ա ն ա ա ո ւ ն
է
Հունւլարիոյ
նախկին
Վ^ար—
չապեա
իմ
րի
՚քյաճի
եւ
իր
րնկե
րնե
րուն
եւլերական
ւէախճանին
, որովՀեաեւ
իր
Հ ա լա ս ա ո ւ մ ն ե րուն
եւ
ս ա ո ր ա
դրութեան
վ ս ա ա Հ ե լով
անոնք
ձ դ ա ծ
է ի ն
Ե ուկոս
լաւ
դեսսլանաաու1ւր
ու
ձերբակալուած
,
1լոլ—
նենանք
ճչմարիա
Համա
յնավաբ
Ա՝ իկո
յ
-
եանր
է Աիկոյձան
սակայն
դ ե րակչռ
ութ
ի ւ ն
մր
ունի
իր դ ա դ ա վ ւ ա ր ի
րնկերներուն
՛էր՜՛
բայ
: ՚Հքա
անՀ
րամ
ե չ ա
մ՛արւլն
է հ •
Մ իոլ֊–
,
թեան
, ոբովՀետեւ
« Գւրծի
մաբդ՚^ն
է : ՚
է*բ
ցե դին
յաաոլ
կ
խ ե լա
ւյ ո ւթ
ի ւ ն ն
ու
աչ~
՝՝•
խ ա
տա
ս ի բ ո ւթ
ի ւ ն բ լա յնօրէ
ն կր
ցոլան
իր
մէչ%
Ի ր դիմադծին
ն ր րո
I.
թ իւնն
ու
ա ո
-
նական
արտայայտութիւնէ
,
ճկունութեան
եւ
միանդամայն
ոլժի
յայտարար
նչան
—
Նեբ
են
:
իբ
մեծագոյն
ա ո ա ւ ե լութ
իւնբ
սակայն
« Հ ե ռ ա տ ե ս
քաւլա
ք ա դ է տ՚ֆ
մ ա կ
-
Դ Ւ Ր ՚ ՚ ՚ Լ
Կ՚"Ր^Լ
1՛
Է
որակել։
Աթալինի
ադ–՛
քփկլչ
^"՚ՐՅ
տ ո ւ ա ծ
էր
իր
Հօր
թէ
ո վ
կրբ–
նար
իրեն
յաչորդել։
Ու
Աթալին
այսպէս
յ ա յ տ ա ր ա ր ա ծ
էր–
« Ա ի ա կ
անձնաւորու
-
թէ^նբ
որ
կարռւլռլթիւն
կբ
ցռւցաբերէ
Միկոյեանն
է
. եթէ
ռուս
ր ւ լ ՚ ս ր ապա՛,ո
-
վ ա բ ա ր
կբ
յաչոդէբ»
Հ Դիբւսլի
Ա՝իկոյեան
եէ վերջին մաս)
՝էետել
անոր
ծ ա յ բ ա ս ա ի ճ ա ն
Համեստոլ
—
թիւնն
ու խոնար–^
ութ
ի լ ն
ը չ ա ն ա ց ա ծ
են
մ ի չտ
իբ
դ անձե
րուն
վր"՛
յ
մ ոռացում
ի
միչ
ա
բարճրացւ
,ծ
է
քսւո
աոուէ
՛րի
չաբ
ունակ
վ ե րե լք ունեցած
է վ ա ր չ ա ձ ե
-
լ ի ն
չարքերէն
ներս
: Ա՝եձ
աւլոյն
փռթռ
-
բիւրերուն
մէչ
ա ն դ ա մ , ձէթի
նման
պ ա Հ
մբ
չուբերուն
մէչ
անՀեաանալէ
յէառյ,
չուտով
վեբադտած
է իր ա ե դ բ
չոլբերոէն
եբեսբ
: Ունեցած
է եբկարաչոլնչ
ու
յա
-
բ ա ա ե ւ ք ա դ ա ք ա կ ա ն
ութ
ի լ ն
մբ
. ե դ ա ծ
է
յ ա տ կ ա պ է ս
մեծ
դ ի ա ո դ
մր , որոլ^ւ
ակ
-
նարկբ
քիչ
ա ն դ ա մ
ս խ ա
լ է ն
աա
բ ո ւ ա ծ
է
:
Ա եծ
ք ա դ տ ք ա դ է տ ի ն
Հ ա կ ա պ ա տ կ ե ր ն
է ՛
կաբտինալ
Ա ղ ա ճ ա ն ե ա ն
;
՚քյիւթս՚պաշտ
ա ս ա ո ւ ա ծ ա մ
ե րմ
Ա իկս
յեան
ի ն
ա ռ չ ե ւ
նա
կբ
կանդնի
որսլէս
բիւրեղացած
Հռդեւո
-
բ ա կ ա ն
, ասւոռլածան
ուէ բ
՛Հողի
:
Հյատ
մօ—
օաէն
ճանչցած
եմ Ա դ ա ճ ա ն & ա ն
կարաինա՛–
ԼՐ
՚
Երբեմն
տա
ր ա կո
յսր
արթնցած
է
մէչս
անոր
մեծութեան
մ սսին
,^^^^^
Ղ1Լ՚/էԼ
՜՜
քօդ
մբ
ք ա չե
լ :
Աակայն
խ ո ր ա թ ա փ ա ն ց
ա չ ք ե բ է խ ո ւ ս ա փ ա ծ
չէ
բնաւ
անոր
իւե
լա–
ցոլթիւնն
ու
իմ աստ
ու թիւնբ
, որոնք
մի—
ա ց ա ծ
իր
Հա
յրա
կան
անչւ՚՚վւ
բ ա բ ութ
եան
մասնաւոր
անորակելի
րս՛յց
վսեւ1՛
տպա
-
լոր
ու թիւն
մ ր թ ո դ ո ւ ց ա ծ
են
իր
խօսակի–
ցին
վբայ։
կաբտինալ
Ադո՚ճանետն
միչա
խոյս
տ ո ւ ա ծ
է փ ա ռ ք է
ու պ ա տ ի ւ է
• ս ա
-
կայն
փառքն
ու պ ա ա ի ւ ր
ղինք
դտած
են
,
ա ռ ա ն ց
կարենալ
երբեք
գինք
կերսլարա
-
նափոխելու։
՛է՝ ր իստ
ոնէ ա կան
սկդբունք
—
ներբ
իրեն
Համար
նուիրական
սրբու
—
թիւննեբ
են , որոնց
ամենավաքբին
Համաբ
անւլամ՛
ինչպէս
նա
յաճախ
ր ս յ տ ա բ ա
—
ր ա ծ
է
պատ
բ ա ս տ
է բադմիցս
իբ
արիւն
թափելու–
իրեն
Համտր
իր կրած
ծիրանին
ա յ գ
առաչաւլ
բութ
եան
խորՀբղանիշն
է է
Ամեն
. Ա ղ ա ճ ա ն ե ա ն
կաթողիկոսին
մեծ
ու
միակ
մ՛տաՀ
ոդ
ութիւնր
իր
ժ
ոդովուբդին
Հոգեւոր
Ր ՚ ՚ ՚ ր է ք ր ե դ ա ծ
է • ա քո՛ , նա
ք ա
-
չալերած
է անոր
նիւթական
եւ
մտաւո
—
բ ա կ ա ն
բ ա
բօ բութ
իւնբ
,
սակայն
՚^ է Լ՛"
վեբչին
մտածումով
մբ
որ
Հողեւոր
է
•
Օրինակի
Համար
, նա
1940
-
^՜^էն
Հ ա կ ա –
ռ ա կ
ա ր տ ա յ ա յ տ ո ւ ե ց ա ւ
ւլէպէ
հոր՝,րղա—
յ է ն
Հ ա յ ա ս տ ա ն
կ ա տ ա ր ո ւ ո ղ
ներղադթէն
:
Ի ր
այս
ղէրքաւորումբ
քս/ղաքական
նբ
-
պատա1լնեբ
չէր
՝ է ե տ ա պ ն դ ե բ ։
՚(յա
թէեւ
Համողոլած
էր
թէ
ա յ գ
վ ա բ չ ա կ ա բ դ է ն
տակ
աւելէ
դմ ուար
էր
նէւթական
բ ա բ օ –
բռւթէւնբ
, թէ
ղո
յութ
էւն
չոլնէէն
խոս
- :
տ ա ց ո ւ ա ծ ադատո
ւթ
ի լ ն ն հ բ բ , սակայն
ա
—^
նոնց
Համար
չէր
որ
դիրք
^չգ^Յ
՚
*"ձՂ
ք ա դ ա ք ա կ ա ն
անձնալո
բութ
իւննե
բուն
թո–
^
դոլց
X
՝\յա
Հ ա կ ա ռ ա կ ե ց ա ւ ,
որովՀեաեւ
*կ
դ իտակից
է ր թէ
խռրՀ
րդ տ
յ է ն
վ ա ր
չ ա
- \
կարղբ
ցմաՀ
պ ա յ ք ա ր բ ա ց ա ծ
է ամէն
կր՜^
բօնական
դ ա ղ ա փ ա բ է ,
յ ա տ կ ա պ է ս
կաթո–^
դ է կ է
Եկեդեցւռյ
դէմ՛
, որուն
մէչ
կբ
աես֊–
նէր
իր
հ ա ւա լ ա պ ա չտութե
ւսն
մեծագոյն
թչնամին
:
ՀԱՅԸ
ԱՆՈՆՑ
ՄԷՋ
Յատկապէս
Հա յ Եկեղեցականն
է Ա ղ ա
ճանեան
կարտինալբ
: Շ ի ա ա կ
է
որ
նեդ
է
ե գ ա ծ
իր
ղո
բծ
ո լնէ ո ւ թ ե ՚ ւ ՚ ՚ ք ւ ա ս պ ա բ է դ բ
յ
ոբովՀետեւ
անմ
իչա
կանօր
կն
կրցած
է
դբադիլ
սոսկ
Միչին
Արեւելքի
Հայ
կա
-
թ"ղէկկ
ներով
, որոնց
թ ի ՚ ֊ լ Լ
7 0
^
աղաբբ
չանցնիբ
, աոլեալ
Ր Լ Լ
՚ ՚ ՚ է ՚ ՚ վ
"Ր
էր
Հ ա ւ ա –
աացեալներէն
Հաղարբ
խորՀրղալէն
երկիբներ
կբ
բնակէն
,
է"կ
մնացած
ր
Ե ւ ր ո պ ա
եւ
Ամերէկա։
Աակայն
էր
կ ա թ ո
ղէ կո ոռ ւթե
ան
քսան
աա
ր ինե
բու
լնթաց
-
քին
բ ա ց ա ծ
է
կամ
մ եհ ցուցած
քսան
է
ա–
ւելի
Հայ
վա
րժ ա րաննե
ր , ա ղ ք ա տ
^"՚Տ
մանկաւոյն
Համաբ
յատկասլէս
:
Շինել
տ ո ւ ա ծ
է նոյնչափ
մ ա տ ա ո ն ե բ
եւ
ե կ ե դ ե –
ցիներ
, Հայկտկան
նրբաճաչակ
ոճով։
Ի ր
նորաչէն
Մ
" ՛ յ ր
եկեղեցին
երեք
ամիսէն
կ ՝ ա ւ ա ր տ ի
Պէյրութի
մէչ֊
Բոլորին
յ ա յ -
տ ա բ ա բ ո լ
թեամ
բ
նա
պիւոի
բլլա
յ ամ
բողչ
ա ր տ ա ս ա Հ մ անի
Հա յկակսն
ոճով
գ ե դ ե ց –
կաղոյն
ու
պերէ^ադռյն
յուչաբձանբ
: 0
-
ա ա ր ն ե րէ ն
ոմ անք
դա
յ ն
կ ո չ ա ծ
են
ար
-
գէն,
իր ա ն ա ւ ա ր տ
վիճակին
մէչ,
Միչին
Արեւելքէ
ղեղեցկադռյն
եկեղեցին
: Մեծ
է
ե դ ա ծ
յատկասլէս
կաթողիկոսին
կաղմ
ա
-
կ ե ր պ չ ա կ ա ն
դորհ
ունէ
ութ
իւնբ
: Պ • ԿարՕ
Գէոբղեան
,
1952^
23
Մայիսի
« Յուսա
-
բերէին
մէչ
կր կատարէր
՝>ետեւեալ
յա
յ –
տաբաբութիւնբ
, ի տես
կաբտինալ
Աղս։
-
ճանե
անի
Համայնքին
. «ինք1
իր
մէչ
նեբ–
գ ա չ ն ա կ
ամ
բողչութ
ի ւ ն
մ րն
է
ան
ւ
Ոչ
մ՛էկ
պ ա ռ ա կ տ ո ւ մ
; ամ
բո
դչո
ւթ
ի ւ ն ր
ք ա
յ
-
քա
յ ո ՛ ւ
՛՛չ
մէկ
՚էէճ
: Բոչոր
մ՚ռւրճերբ
կբ
ղարնեն
մէ կ
եւ
մ իե
ւնո
յ ն
էւա
լ ի ն
՚ / / " "
ձ ՚
Բոլոր
վւողոՀարնեբբ
կբ
վւ չեն
միեւնոյն
եղանակր
:
կաթողիկոս
~
Պ ա տ ր ի ա ր ք է ն
ս կ ս ա ծ
մինչեւ
ամէնէն
աննչան
թեմի
մ՛բ
վարդապետբ
կբ
քալեն
մ էեւնո
քն
ղծէն
վ ր ա
յ է ն , անշեղ
ու
ա ն ս ա յ թ ա ք »
: Ասլա
կբ
չար
ունակէ
ր էր
՚էկ՛"
յութ
եւնր
կարտէնա–
լ ի մասէն
.
«Հա
յբ
որ
կա
յ
այ՛լ
անձնաւո–
բու
թեան
մէչ,
ա ն ա ղ ա ր տ
Հ ող լուէ
,
("՛՛Ր՝
դէ՚տակցու
թեամբ
, սլա
յ ծ ւ ՚ . ո
դ էւմ աէլ ծուէ
,
եւ
աէլեռւական
ղղ՛"
յնութ
եամ
բ , պ է ա ք
է
բ ս ա
էմ
կարծէ՚քէն
մէանւլամ՛
րնդ
միէտ
՚էեր
մնաք
կրօնական
էլտլանական
բոլոր
նկատումներէն
» :
իր
կոդմէ
,
«
Լա
յրենիք
»
օբա
թե
ր թ
էյ
յ ՚ ս բ ՚ լ ո ք
խմ
բա–
ւ է ր ա պ ե տ բ
, Վ ս ե մ • Ա՚լաճանեան
կաբաէւ
-
նալին
նուէւչէած
էւբ խմբադբականէ՚ն
՚ ^ է չ
(մէկ
նոյեմբեր
1951)
կր կատարէր
" ՛ յ "
էէկա
յ ո ւ
թ էււնբ
, որուն
ւէրայ
՛չիր
մբ
իսկ
աւելցնելու
քաչռւթիւնբ
շոլկւիմ
•
«Անոնք
որ
աոիթբ
կ՚ունենան
Աւլսէււանեան
կ ա ր
—
տինալին
ծանօթանալու
, լսելոլ
իբ
խօս
—
քրն
ու
քարողբ,
ոչ
միայ\
օտաբներու
կուլմէ
ղոէէաբանուած
՚ " յ "
արմանէ՚քներբ
կբ
տեսնեն
էւբ
մէչ
, ա յ լ ե ւ ։ ։
կբ
դ՛լան
ա
—
մէնէն
աւելի
Հայ
ու
Հայրեէւասէր
սբտէ։
մբ
բաբաէսէւլմներբ
: Կր
գ՚չան
այն
տաք
չ ՚ ՚ ՚ ֊ ն չ ը
,
որ
կբ
բարձրանա
յ
իր
խօսքե
րէն
ու
մտահոլմներէն
, որոնք
կբ
Համակեն
բաւլմ
ու
թիւննե
ր ր , իրենց
անկե՚լծ
ու
ինք
նաբուխ
չեչաոէէ,
Հա
յ րենաս
ի ր ութ
եամ
բ
եւ
ծառայելու
թ ՚ ՚ Ր ղգացոլմաէ։
Հ ա մ ե ս տ ՝
իր
կեանքէ՛ն
էէ լ էսօս
քին
մէչ,
էոոնէսրՀ
իբ
կե ց ո լած
քէն
բաբճ
բա՚լո
յ
՚ՀՏւ
ղէրքեր՛
էէրայ,
Ա դ ա ճ ա ն ե ա ն
մէկն
է այն
ւչերազանց
Հայու
աէ՚պարներէն
, ոչ՚ոնք
կբ
մեծցնեն
իրենց
ա՚լդին
անունը
եւ
կ՝ռդեւորեն
բ ա դ –
մութիւններբ,
Հբաւէւբելով
ղանոնք
ծա
—
ռայելոլ
Հայբենիքէն
, ինչսլէս
նաեւ
մեծ
գ ա ղ ա փ ա բ ն ե բուն՝
Ա ր դ ա ր ո ւ թ ե ա ն
ու
Ա
-
զատութեան
: Պ ա տ ի ւ
սեււլեց
իբ
Հայու
—
թիւնբ
եւ
կաթողիկէ
բաբւ\բւսւէոյն
բեմերէ
՚չ"վքր
Հիւսեց
էր
ժռդռվուրգին
,
որուն
այնքան
աւելի
ծ ա ռ ա յ ե ց
, որքան
բաչւձրա–
ցաւ
աս՚ռիճանուէ,
իբ
անձէւն
ու
գործին
Հաւատացուլնեբբ
, ինչսլէւ–
եւ
Հիտցուլնեբբ
ծ ա ռ ա յ ո ւ թ ե ա ն
Հրաւիրելոէէ
»:
Հ՛ո
յ է
անչոլշա
եւ
Մ իկոյեան
,
սակայն
իր
ձեւուէ
ու
իր
դիրքին
թւ յլաարած
չ ա
-
էէով։
Մ ""կ՛՛լայի
վարչաձեւէն
ներս
եւ
մայրաքա՚լաքին
շբչանակնէբուն
մէչ
^ր՚է–
ճիմութ
ի ւ ն
ն կ ա ա ո ւ ա ծ
է
է ՚ ն ք ՚ լ է ՚ ն ք բ
"ր"շ
" ՚ ղ ղ ի
մբ
կաւդելր.
որովՀեաեւ
միայն
մէկ
պ ա ա ո ւ ո յ
տիա՚լոս
կ " ՚ յ • է՛"Ր^ՐԴ՛"յէ^՛
Ք"՚~
՚լաքացէոլթէւնբ,
որ
Հոմանէչ
է
անչուշսա
ռուս
կոչուելու
պ ա տ է ւ է ն
. Ա է՚կոյեան
է
՛բ՛
խելացէ
ք՚ս՚լաքադէա
մ ը ն է ,
չէ
կրնաբ
նկատէ
չառնել
այս
մտահելակերպը
^
այնպէս
որ շ ա տ ե ր ,
նոյնիսկ
Ա
ոսկուայի–
ղ ե ս պ ա ն ա տ ա ն
շր^անակներուն
մէչ
Հա
-
մսղուած
են
իր
ռուս
բլլալուն
: Ա ն գ ա մ մ լ ^
սակայն,
քիէււմանէ՚ոյ
աղէլային
տօնէւՆ
առթիւ,
Ո՚ումանիոյ
ւ լ ե ս պ ա ն ա ա ա ն
մէ^
նա
Աթալինբ
նե բ կ ա
յացոււյ
: Խնչոյքի
բն–
թացքին
, անչուշա
լաւ
մբ
խմելէ
յետոյ
^
րամ
ակբ
բարձրա
ցուց
ու
ոտքէ՛
ելաւ
է։
Երբ
ամէն
ուշադրութիւն
իր
՚էբայ
կեէէ
-
բ ռ ն ա ց ա ծ
էր
Մ1՚կ"յեան
էսօսեցալ
ամբող^
կէս
ժամ...
՚էյերկանեբէն
ոչ
ոք
բան
մը
Հասկցած
էբ , ոբո՚ԷՀեաեւ
նա
տ ս /
յ ե ր է ն
էսօսած
էբ
: Գինովռւթեան
սլաՀուն
մ ոռ
—
ց ա ծ
է ր իր
մէչ
դործ
՛լ քաղաքա՚չ
է ար
եւ
արթնցած
է ր
Հւս
յ բ 1 Աակա
յ ն
ա ւ ե
լցնե՚ք^
"Ր
երբ
նա
իբ
Հայոլթիւնբ
ծածկելու
բս–
տ ի պ ո դ ռ ւ թ ե ա ն
մէչ
է ,
՛լայն
կ՝րնէ
մա
-
սսէէէր
Հա
քոլթեան
ծառայելռլ
Համար
է
Ա՚ոսկուայէն
՛լուրս,
օբէւնակէւ
Համար
նսէ
միչա
Հայ
կբ
ներկայանայ
յաճաէս
Հա
-
յ ա ս ա ա ն
կբ
Հ ա ն ՚ լ է՚պի
եւ
Հա
յ ե բէն
կ ա բ ե –
լոր
ճ ա ռ ե ր կ ՝ ա բ ա ա ս ա ն է
: Կր
մէէւածեմ
թէ
նա
անղ
ամ
մբ
որ
իր
դ է՛րքը
ա մ ր ա պ ն դ է
»
կուսակցութեան
չարքերէն
ներս,
է
նը
-
պասա
Հա
յութ
եան
ռլէ՚տի
է՛ րաւլ ործէ
էլե
-
՚էեցէկ
ծրա՚լէւր
մ բ ։ Անմիչականօրէն
ա յ գ
ծրադիբբ
կրնայ
4 " ^ " * ՜ / ՛ / ՚
Ղ,՛"ր՛"բ՛"՛լի
եւ
Ն՛՛՛էս
է չ ե լան
է՛ կցռւմ
Հա յաստանի.
Հանրա
պ ե տ ո ւ թ ե ա ն
, կամ
նո քնէէմաստ
ձեռնաբկ
մ բ : Աւետէւս
^՚սաՀակեան
, էր
՚էերչէն
ա ն –
դամ՛
Մ ոսկուա
երթալուն
կբ
Հանդիպէ
է բ
կոէսակցակէէէն
լ^կեր
Միկոյեանին
,
ու
կատակով
կ՝բսէ
, «Գաչնակ
բնկեբ
,
երթ
ծոէէլ՛
մ եղի
պիտի
տաս
, . .»
Ատ՚ււէ
նա
կ՝ակնարկէբ
անչուչա
կարս
- Ա ր տ ա Հ ա
-
ն ի : «էս
, ձեղի
մեծ
լիճն
է
՛ւր
սլիտի
տ ա մ
ֆ
հ՝ՐԼ1՚",ք
Մ է կ " քեանէ
պա
տա
ս խան
բ
յ
թէ
ք ա ւ լ ա ք ա դ է տ ր
էնչ
կ՝.,լ,լէր
րսել
«մեծ֊
լիճ»ով
բոլորովէն
որռչ
չէ . սակայն
ցոյ^
կուէոայ
մ՚չակոլած
ծ ր ա դ է ր
մ բ ։ ք^է
նա
՛ւ՛"/՛՛
1՚^է"1է"
պէ"էի
իբաւլոբծէ
, ա յ դ
ք ա
-
ք^աքաւլէաէ՚ն
կր
թալոլնք
: Երր
ժ ա մ ա ն ա – ;
կր
Հասնի
Մ իկոյեան
մեծ
ւէստաՀոլ
~;
թիւն
ունի
ժամանակին
՝յ ր ա
յ , Հազիւ
0 3
տ ա ր ե կ ա ն
է
նա
էէչիտի
բսէ
Հայու
իր
էսօսքբ
եւ
էլայն
ւդիաի
բսէ
Հայու
ւէա
յ ե լ
ձեւով
:
ՈԻՐՈԻԱԳԵՈԻՈղ
ԱՊԱԳՄլ.
Մէկոյեան
Աթալէնէ
յ"–չորդելոլ
կւորէ։–
դոլթիւն
ցոլցաբեբո՚լ
անձնա
ւ բ ւ թ է ւ ն ն
է
X
Այժմ
1ՏոբՀրդային
Ա՛ էութեան
« թ ի լ
եր
-
կու»
մարդբ
կբ
կոչուի։
Դժուար
է որ
իր
•դատուէսն՚չանէն
վ ա ր
առնուի
:
Աթաչէւնէն
ասդին
ամէն
տիրուլ
իչէսանութիլն
միչէո
իր
՚էրայ
կոթնած
էչ՛–
անՀբաժեչտ
անձ
-
նաւորոլթիէնն
է
.սն :
Շ ի ՚ ^ - ՚ ս կ
է
որ
՛լինք
կոէնխող
«թէւ
մէկ»
մարդր
վ է թ խ ա ր է
անձնաւորութիւն
մբ
կբ
ներկայացնէ
:
Հ Ա Յ Ա Ա Տ Ա Ն Ե Ա Ն
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
Վ Շ Տ Ա ԳԻՆ 11ք1ՆԱԹ
Ընւլմիչմանբ,
էլրեթէ
ա կ ա մ ա յ ,
անմի
-
չասլէս
՚էուրս
ւլնացի
,
է ւ չ ՚ ս յ
բ ա կ
,
կա՚եւլ–
նեցի
ծառերի
տակ
, մտքսւմս
անլչեդՀատ
նա
յ ե լուէ
անծանօթ
էէեդոլ–,
ուե
, որէ՛
ս՛ Լ
-
քեբին
մ՛էչ
չարունակոլմ՛
էր
ւէնալ
է
. ^ ՛եւ
մսլիար
:
/ ՛ ֊ - ՜՛ ՛լ րսում
այ՚էպէ
ս
աէւա1ւէ\է՚ն
կան՛չ
նած
աւելի
ու
աւելվ։
էի
անՀ
՛սն
-
դսաանում
. ա ս ե ս
ւէախեն՚<է
՛ք
էէւ
մէ՛ թան
-
կա՛լ է՛ն
բան
կորցնե
լոլց
, ա՚էես
ռլշանււլմ
էի
• • Արագ
բարձրացայ
՚էերեւ
:
Հէնց
որ
ներս
մտայ,
առաչին
է՛՛՛կ
Հա
յ ե
էէէ
ց ք՛. ՛է
աեսէսյ
նրան
՛չա
շնէսմ
ո լ բ ի առաչ
ն ս տ ա ծ
,
կ ա ր ծ ե ս
՚լիտէի
, որ
նա պ է ա ք
է
լ ի ն ի
մե։լմ
.ուէսւլողբ։
Նա
է լ դրան
կ ո ՚ լ մ ը
նայեց
ա–
րաէլ
,
էք
ի բան
սսլսէէէոգ
Հայեացքոէէ
ե լ
ն
՚է–
բէ՛ց
անմիչէսսչէս
չ ր չ ՚ ՚ ւ ^ ե ց առաչ,
շաբռւ
-
նակելով
նուազել։
Բայց
ես
նէւյնսլէս
Հայեացքս
շրչացի
եւ
ա ռ ա ն ց
ք ա
յլերս
զ՚չալու
, գնացի
նստեցէւ
էմ
աթոռէւն
,
լուսամ
ուտէ՚ց
՛լ ոլրս
նա
յ ե ցէ՛ ա ռ ա ն ց
որոշ
ն պ ա տ ա կ ի
, թավ՚անցիկ
ււսկեմշուշի
միչէ՚ց
լսելոէէ
նբա
մաանեբէ՛
տակ
Հ ն շ ո ՚ լ
մ ե ՚ լ մ
,
թաւչ՚սյէ՛ն
ձայներր
մ ի ծանօթ
եբէէէժշ
-
աութիւնը
, որ
չկ՛"Ր"Գ՛"3"՚յ
ձէչ^Լ
թէ
" ՚ – ՛ ^
գործն
է
• • •
- Բ֊
- • ւէ նստեցէւն
էրենց
աեւլերը,
նոլա–
՛ս՝
՚՜
"է""
"՚– Գ"՚Գ՚"Ր^Յ
^
Ր
՚"ՏՅ
/"է"՜՛
շՀանէլց
լ՛
էէն : Ե"
չՐ^՚՚՚-^Ցէ
դէ՚դէ
"ենեակբ
,
էլ
՚ս ^ ա մ
էււրէ առաչ
ոչ
ոք
չկ՚"ր,
սակայն
րաց
էբ
թուլ^1է1է.ե
լ ս ա ե ՚ լ ն է ս չսէ ր բ ;
Բրուսա—
րբւ
։ վ ե ր
կ ա ց ա ւ
անծանօթ
ա դ չ կ ա ն
թեւը
բոնած
, եւ
նրան
ներկայացրեց
Հ ա ս ա բ ա –
կ՚յլթեէսն՝
որպէս
էւ ր
ւլոլէ՚տբբ
մէւս
Աֆ՜՜
չ՚ոտէթէն,
էւբ
էէերչէ՛ն
օրերս
եկել
էր
Լոն–
սէոնէց
: Ա է՛ թեթեւ
չչուկ
անցաւ
ամբռղչ
սենեակէ
՚էէ
: իսկ
էւնձ
ա
յ՛լ,
անակնկալը
կ ա բ ծ ե ս
սեւլմեց
, վ՚ոքրաէլրեց
,
Հեոէսցրեց
էքէէ
մ
ւււտ
, խւլճռւկ
տնկէւն
է
Այմ
էք
ձ ե ւ լ Հսէէքաբ
էֆրօն
կր
ն ո ւ ա գ է
Շոլմանէ
3)ա
- Գէէղ
Աէ
՚՚;.էւթբ
,
վերչ՚ս–
ց բեց
Բրոլսաբն
է՛ր
էչուէոբթ
էէէՕսքբ
եւ
ե բ–
չանէ դ
Հօր
ժէէչէ
՚տոէէ
նայեց
էւբ ա դ չ կ ա ն
:
Ներկաներր
ծէէէվէ
ա
՛է
լ էէն
. նբանց
թ ա
-
ք ՚ ւ ւ ն
Հէէացմ՚ււնքբ
ելք
ւլաաւ
՚ " քղ
ծավւով^
ե լ էէլբախ
բացականչութ
էէ
ններոէէ
է
Մէ"
կֆբէէն
թեէժեւ
ւչլուէս
տո.
եց
մ՚անկուն՚ոկ
ժսլտալոէԼ,
նսաեց
դաչ^ւամ
ո։վւի
ա ռ ա չ
եւ
դ
մ՛է։ ր ո պ է
անչարժ
մնաց՝
մէսէոնեբը
ճկե
լով
:
Ե"
իմ
անկիլնից
, ինքէ.
իմ
մէչ
ամ
-
փով՚ռւած
, նաՀւէէնչէէւլ
Հայեացքոէէ
նայ՛"–^
էի
միստբ
Բրւէւսարի
աւլ^կան
, ոբ
կ ա բ ծ ե ո
գուբս
էր
եկել
չե րմ
էւս կեւք
շո
լչից
,
յստա–
կէոցել,
ւչէէէբձել
միս
Բբուսէսր՝
էւնձ
Հետ
ոչ
մ ի առնչութիւն
չունեցո՚լ
, մ ի
գեղեցիկ
անէլ
լու՝՛
է։ :
Բայց
երբ
լէ։ակատար
լ ռ ւ ւ լ թ է ՚ ւ ն
տի
-
լ՛եց
եւ
նբա
մաւռների
աակ
նոլւից
Հնչե
-
ցէէն
քիչ
ա ռ ա չ ո լ այ
ձէս
յներբ
, ա
յ ս
ա ն ՚ լ
ամ
որպէէ7
ծանօթ
երաժ
չտ
ո ւ. թ է՛ է ն , Ա՚ի՛–
Կ"՛
տաբումոէէ,
էէրպէս
ա ռ ա ն ց
է՚օսքի
մ ի
երւլ
լ ո ւ ՛ լ
դդացէէլմների
մտերմութեան
կահ
—
չո՛ւ
, ես
նոբէ՚ց
աեսա
յ իէւ
անծէսնօթ
՚ լ ե -
դուՀուն՝
բս՛ցուոդ
դրան
ուէլ՚լուած
իր
Հայեացքոէէ,
ո լ ՚ է ՚ ց
մնում
էր
մ էէ լուսաւոր
,
ժպաաւլին
՝էեաք
- - • Ե"
կլէսնոլած
նա
յ ո ւ մ
էի
նրա
մատներին
ու
պբոֆիլէ՚ն
, նա
յ ո ւ մ
էի
նրսէ
լլ ե ՚ լ ե ց կռլթե
ան
,
նրա
՚է^՚Լ^Յէ^
եբաժշէոոլթեան
: ՝1յրա
նո՚-բբ
,
փափէէւկ
՛ւ՛լա
յ ՛ ՛ է ն
նէէլէէէ՚լբ
է՛նձ
անՀ
էէէմ րե ր կ բ
գ ա ր ֊
ձբնռւմ
: ի ն ձ թւ.ւ։ւմ՛
էր
թէ
ներկաներից
ոչ
ոք
ա յնէէչէ
ս չ ի Հասկանոլմ
ա
յ՛լ
նուս.
-
՚ ւ ՚ ^ չ ՚ ՚ է է "
^" ՜՛ 1՛՛"
էլե էչե ց կ՛է լ թէ՛ւննե
չ՛էէ
աչէ։։ար՝էէ՚ց
կոբ՚լուած
մ ի
ւլա ւլան
իք
էր
բացում
կ ա ր ծ ե ս
, ե լ իմ
է-րւոէ՚ց
յորդում
էլ՛
ա
յ՛լ
ւլե ՚լեցկութեամ
բ
քա՚լցրաէււառ
-
նուած
՛քէ՛ անբացատրելի
յ՚ււէլուէէ
,
"Բ"՚է
չերմ
էսցած
էէմ
Հ էէ ւլում
րացւււում
է ր
մ ի
Հէքեաթային
ծադիքլ
, ժոլտոլւք
կ՚ոէէէ՚սր
-
էլո լած
:
ԵԼ
ի ն ձ րոլոր
ունկն
՛լէ՛ բնե
բէ՛ց
աւելի
մօտ
՚ լ ՚ է ՚ " է ՚ " է ^
"՛յ՛է
նուաէլէէհ
, մօտ
էի
ղ ՚ լ ո ւ մ
նաեւ
1շֆր"յէ՛ն
, որ
յւէէնկարծ
՚էա՚լուց
ծա
նօթ
, Հէէէրաղսւա
թուաց
:
Ե"
է՛՛ք
մաք՚էւմ
սկւէեցի
բնկերակցել
նրէէւն
էւմ չռւթակէ՚ւէ.
,
ավէէսՀա
բութ
իւնն
ս թւս
ւէ՛ե ց բեց
ի ն ձ ՚.
Ե
՜ս
՚յնցուեցէ։
, նայեցի
չ՛"
րչ"
• • •
է ֆ բ ՚ ՚ ն
ւլ լոլէէէ
էլ՛ ՛ռա
լիս
չւլադարէւէլ
ծա
էի աՀ
արու
թեան
դիմաց
ուրաէսւէւթբ՚նից
չ ՚ է " թ
~
ո ւ ա ծ
յ սլտալոէէ.
իմ
մէչ
աւելէւ
եւս
չեչ
֊
տ ո ւ ե ց
այն
ղգացւււմբ,
թէ
մէւայն
ես
Հ,
Հէ՚՚֊-յ
կ ՛
՛՛՛է լ
. ՚ ՛
("4
նա պէտք
( 4
Ն–
է
իմանայ
ա յ դ , պէտք
է
իմանայ
որ
ես
. . . բայց
ես
չկարուլացայ
ն ո յ ն
է՛՛՛կ
հաւէէ
տալ,
ն ս տ ա ծ
էէ։ էսնտեսոլած
մ ա ր ւ լ ՚ ՚ ւ
հա—
նլ՚լ՛
ս բ տ ո վ
:
Եբեկ՚էն
էէերչ՚սցաւ,
րայց
Հէլրերբ,
բո
լորն
է լ է է ե բ կ ա ց ա ծ
, դ ե ռ
մնում
էէ՛ն
սեն–
եակում
, խմբէէւել
էէն
Բչ ուստրէ
ե լ
է ֆ –
րոյէ
շ"ւրչբ–>
շնորՀալոբանքէ
եւ
Հէաց
-
մ՚էլնքէ
էսօսքեր
էէն
ասոէ
մ :
Ե ս
ն ս տ ա ծ
մնում
է է
լուսամուտէ
մօտ։
Երբ
չ ՚ ս ՚ ղ մ ՚ ՚ ւ –
թէ՛ւնբ
թե
է յ ե ւ ա ց ա ւ , ես
՚ոեսայ
ք^ֆր^
յէ՛
յուդուած
, եբչանէկ
քէէմքր
, եւ
մէ
՚ լ - ս ՚ Հ
մէլռւեցէ։
նրան
մօտենալ
, զուսպ
շնէէբՀա
-
ւ ո չ ՚ ե լ
եւ
էչ1ւէսլ
դուրս
; Բայց
չկաբոէլացայ
էէե բ կենա
լ : Այդ
ր։էպէ
էն
՚իէէամ՚անսէէ՚սչւ
^
որ
կտն՚լնած
էր
Բրուսարէ՛
մ՛օա
, է՛նձ
նա
յ ե ց ։
Ե ս
անմէչասչէս
էէեբկացոէյ
այւչ
Հայ–
եացքէ՚ց
մ՚լոլած
եւ
առէսչացայ
նր՚սնց
կոդմբ։
Բլ՚ուսարն
էնձ
սէէէւնելոէէ՝
՛Լ՛՛՛լ՛
-
ձալ
ա՚լչկան
ու ասաց
•
՛Ծ էոնօթաց
է՛ր
մէէէէոբ
Ասկւէէնեէսնէ
Հեէո
, էֆբ"
1
Ս էւււ՚որ
Գէւաւ1էէէնէոէւսէ
ա չ ա
-
կ ե բ ա բ
: իյոսէոմնւէէլից
աչ
՚ւոիէէէռ
է
:
հֆր՚՚յէ
Դէ՚^բ1՚ն
մսչէան
։սւելէ
ղոլսպ
դ ա ր ձ ա ւ
, ն՛ս
ձեռքբ
մ՚եկնեց
նոչ՛
հէռնօթէէ։–
ցո։լէ
ք ա դա
քէս ւէէէէ բ աչ՚աա
յ.ո
յ ՛ ո ութ
եամ
բ
^
բայց
խէւբացած
, նեբքոււէռ
անՀանզէստ
Հայեացքոէէ
: Ե ս
կարմրեցէ
, Հաէլէւ
կ.ւէրո–
սւււլէ1 ե լ ՚1.լէա ձեռքը
ե լ արաաոա
-
Կ ՛
Սրէ^ՐԷՆԵ;,0
էլէսցայ
նե,
I
Fonds A.R.A.M
