2
>յյ^^ա•ՆԽ;II^^^Հ^:շշ:^••'7:^-*1111^ց^IՅէ^^՚ք^^
ՅԱՂԱԳՍ ԺԱՄԱ Վ ԱՃԱՌնԻԹԵ ԱՆ
(0»– եւ վերջին մաս)
Ե.
Ջաբգ&րոլն
նպաւոակն
կր
նօսրացնել
Հայերր
։
€ Մեծ պեքոութէլններր
» , ինչպէս
սո–
ւէորութիլ.ն
էր րսեէ
այն ատեն,
կր
թուէր
թէ
Ն րաէԼրաՆ
էին ա ն դ ա մ ա տ ե լ
թ՝է"–ր
—
քիան։
Շատ րան կորդոլած
էր
արդէն
ե ւ ր ո պ ա կ ա ն
Հալերէն;
Փոքր
Ասիոյ
Հողե—
րուն
՛ ք յ " "
յ
անղամ
ատում
ի
սլատրուակ
կրնար
ծառայել,
" ՛ յ " ա ն դ ա մ ,
Հայկական
րնաչքսարՀր
-. Ա ա ն - Աաեֆանոյի
գ ա չ ն ա –
դիրր
ր ա ւ ա կ ա ն
իւօսուն
էր ա յ դ
տեսա
—
կ է տ
աք
է
Ուրեմն
Հարկ
էր օր առաք
նօսրացնել
Հայերր
իրրեւ
առաքին
յ օ ղ ուած
< • • ր ա —
ր են ո ր ո դո
լ
թ ե ան
%
Օրմանեան
ծանօթ
է նօսրացմտն
՚ " յ Գ
ծրաղրին
; Թ է « Ապտիւլ
Համիտ
կուսակ–
պա կաննե
րու
կողմէ
իր կեանքին
դէմ ի"կ
էքտանդի
երկիւղն
ունէր
, եւ իր անձն ալ
նկատի
կ^աոնէր
իր դ ո ր ծ ա ծ ա ծ եւ
դործա—
գրել
տ ո ւ ա ծ
բռնական
միքոցներուն
մէք»,
աման
կարծիք
մրն է ղ"բ
, աւելորդ
ան^
դ ա մ
մլ ն ալ րլլալով
, Հ ր ա պ ա ր ա կ կրնե
տէ
Օրմանեան՝՝
ա ռ ա ն ց
Հ ա ւ ա տ ա լ ո ւ
Հ
՛էա—
սրնղի
ոչ ոք կր վկայէ
թէ
Հտ
յ ե
ր ր
. . .
*ԼԷ - տէօ
ունէին՝
՚ " յ գ օրերուն,
որ կա
րենային
ռումր
նետել
Պիթլիսէն
մինչեւ
Պոլիս : Վ ա թ ր կամ
կ ա ս կ ա ծամ տո
ւթ
ի լ ն
ր
յատուկ
է ամէն
ր ռ ն ա պ ե տ ի
,
Համիտի
ք ա ր դ ե րուն
պ տ ա ճ ա ո ն ե ր ր
մ իամ
իտ
մ
ար
դու
սխալ է վե ր ա գ ր ե
լ յ ե դ ա փ ո խութետն
:
Աակայն
, այն իրողութեան
դէմ, թէ
Համիտ
ք ա ր դ ե ր էր Հայերր
եւ կր
չարու–
նակէր
ք՚սրդել
,
ի ՞ ն չ կր մնար ու
կրնար
րնե
լՀա
յոց
պա
տ
ր ի ա
ր քր
յ
Օրմանեան
ծանօթ
է իր
նախորդներուն
գ ո ր ծ ա ծ ա ծ
ղէնքերուն
յ
« Ե ր կ ա թ է
պ ա տ ր ի ա ր ք ր » կր ներկա
֊
լացնէր
. . . իր Հրաժարականր
։
« Ատրուկ
պ ա տ ր ի ա ր ք ր » կր
Համրուրէր
. .• սուլթանին
ո տ ք ե ր ր ;
իսկ թնք , -
Օրմանեանն
յ
« Փ ո խ ա դ ա ր ձ
փստաՀութ
ի ւ ն
ա ր ծ ա ր -
ծելու
քանքերֆ
միայն
կ՝լնէբ,
իր ի"Կ
իոսաոովաՆոլլժեամր
է
Անմ ի ք ա պ է ս
ա ւ ե I —
ցնելով
թէ ա
յգ « քանքերուն
ն պ ա ս տ ա ւ ո ր
արդիւնքներէն
մին
եղաւ
կոտորածներուն
դ ա գ ա ր ո լ մ ր » ;
իԴչ
կ՝րսէ ։
Այսպէս
Համ
իտ
գագրեւյուց
^"՚ՐԴ^Է՚Ը.
չնորՀիլ
Օրմանեանի
ս տ ե ղ ծ ա ծ
«.վախտ -
գ ա ր ձ վ ս տ ա ՝ , ո ւ թ ե ա ն » : Հրաչալի՛՛
է ս ա
«.փոքսագարձ»
րառր
, ճիշգ իր տեղր
:
Ալ
գ ե ռ կա1ւ մարղիկ,
որոնք
կ՛՚ուրանան
Հա—
յսց
ա
յ ս
մ ե^ ծ սլատրիտրքին
դիւտնաւլի
—
ա ա կ ա ն
բ ա ց տարո
ւթե
անց մե^ծ արժէքր
՚.
Ուրեմն
, Օրմանեան
վստաՀոլթիւն
ներ —
չրնչեց
Համ
իտի
, եւ
Համ
իտ
վ ս տ ա Հ ու -
թիւն
ներշնշեց
Օրմանեանի։
Աւրիչ
խօս —
ք ո վ
, Համիտ
չէր կրնար
ա յ լ ե ւ ս
մերմել
Օրմանեանի
մէկ խնդրանքր
, եւ Արման
—
եան չէր կրնար
մ ե րժ՛ե
լ
Համիտի
քսրնդ
~~
բանքր
; Փոխաղարձութեան
օրէնքով
։
Հ ա ւ ա ս ա ր է
Հ ա ւ ա ս ա ր ՝
. սուլթան
եւ պատ
րիարք,
թ բ ք ա կ տ ն
բ ա ռ ո վ ՝
օրթաիյ :
Ա -
պացո՞յց
,
1897
Օ գ ո ս տ ո ս
(ձին,
ռումբ
մր կր պայթի
Պապր
Ալիի
մէք
։ Րայց թո–
դ է ք ոբ պատմէ
ինքր,
Օրմանեան.
«
\
՚ "
լ ՚ "
^ ի "
յ
խորՀրդտրտնր
Վար -
չութեան
նիս՚ոին
կր նաքսագաՀէի
, երբ
յանկարծ
ռումբի
ձայներ
լսոլեցան
, եւ
լուր
առնելով
իմացանք
թէ Բարձր
Գու
ռր,
ն ա խ ա ր տ ր ո ւ թ ե ա ն
ժողովարտնին
ներքեւ
ա ր ձ ա կ ո ւ տ ծ էր ռումբր
, ե լ շէն -
քէն մաս մրն ալ ք ա ն դ ո ւ ա ծ : Կ՝եբեւի
թէ
ն ա ք ս ա ր ա ր ա կ ա ն
մողովի
օբ
րլլալուն
նո
յնիսկ
ժ ո դ ո վ ա բանն
ու
ժոգովեալներր
՚քնասել
ուղած
են , ս ա կ ա յ \ չեն
կրցած
ա ե դ ր
ճչգել։
Ժ՚ոդուքր
թոգԼո՚է
իսկոյ ն
աբ–
քունիք
փութացի
երթալ,
եւ խնգրել
որ
յանցասլա
րտնե՛
բբ
միա
յ ն ( * )
փնտռուին
ե լ
ժ ո ղ ո փ ր գ ա կ ա ն
րնգՀանուր
ձերբակտ
-
լումնե
ր եւ բռնութիւններ
աեղի
չունե
-
նան։
ի/նդբանքս
րնղունուեցաւ
, եւ
ես
չմեկնած՛
ր ՚ ՚ լ ո ր
ղսբծունեայ
ն ա խ ա ր ա ֊
բութետնց
Հեռաղրակտն
Հրամաններ
ղր
կուեցան
» ։
Անշուշտ
« փ ո խ ա դ ա ր ձ
վ ս տ ա Հ ո լ թ ե ա ն »
ուժով
;
(•) « Յանցապարտները » բաււին վրայ
Օրմանեանն է որ դրած է շեշտը : Ու քո
վը դրած է «միայն» բաււը , որ կր ցօրա–
ցըՕԷ դիւանագիտական չնաշխարհիկ այո
- • • բերանացի ծանուցացիրր :
«
Բանի
մր օբ ե տ ք ր ,
սուլթանին
ղա -
Հակալութեան
տ ա ր ե դ տ բ ձ ի ն
տռթիւ
, 0 ~
դ ո ս տ ո ս
Սին
, 0"մ
անի
է
շքանշանի
առա -
քին
ա ս տ ի ճ ա ն ր » կր շնորՀ
ուի
Օբմտնեա
-
ն ի , ինշպէս
կր գ ր է
, «իբրեւ
քաքալե
րե
լու
միքոց»:
Պ ա տ ր ի ա ր ք
րսած՚է
ասա՚՚նկ
կ՝րլլայ
ի2"՜
տէ ,
թէ Հօտր
1լ տղտտէ
, թէ կուբծքր
կր
դ ա ր դ ա ր է :
էհումբ
մրն է պայթեր
Պապր
Ալի՜– Ա -
րո՛՛ լ ձեռքով
, յա
յտնի չէ ղեռ ,իսկո
յ ն
Ժ ո—
՛լո՛էր
կ՝րնդՀատէ
Օբմ՛անեան
եւ կր վ ա ղ է
պալատ
, էսնղ
րե
լու
Համաբ
որ տմէն
Հա -
յ ո ւ
չգ՚ղչի՛^՛
է
միայն
յ ա ն ց ա պ ա րտնե
ր
ր
ս։
ատժոլ
էն
:
ի՛՛նչ
փութկոտութիւն
, փաթրի՚ք
էֆէն–
տէ։
, ա ռ տու րնէ ՞ դէւտէ
իբ թէ Հա
յ ե ր
Հ / ՚ ^
տէռորիստՏ*ձ/քՀ» :
Երլտրղի
պ ա լ ա տ ի ն
քսո -
Հանոցին
խագանււ
ալ որ պայթէր՝
պիտի
՛քաղէիր
արքունի՝
ք , էսնդրելու
Համար
որ
չ կ ա տ ղ է բ
ղաղանր,
ք ա ր գ ե լու
Համաբ
բռ—
լոր
Հա
յեբր
: Ալ յետո
յ , միա
յ ն ու
միայն
յ ա ն ց ա պ ա րանե
ր ր պ ա տ մ ե լ ո ւ
խնդրանքր
մեւլաղբանք
մ՛ր չէ՞ միթէ
թէ առաք ոչ -
յ ա ն ց ա պ ա րտնե՛՛
բն ալ կր
պատժուէին
երբ
փչէր
* • • փորիազը ,
այսինքն
՜^եղի
կ՝ ունենա
բ լնգՀանուբ
ք ա ր դ :
Գ ի ւ ա ն ա դ ի տ ա կ ա ն
լեղո՞լ
է ա ս ի կ ա
, թէ
Օսմանիէ
շքտնչտն
էսնդրե
լու ձեւ մ՛ր , -
կր
թողում
ճչգել
Օբմանեանիկնեբուն
Ա բ դ
, տյն կ ա ց ո ւ թ ե ա ն
մ՛էք, ոբ
ծանօթ
է ամէնուն
, ի ՞ ն չ
կ ՝ ՚ " ֊ ՚ լ է ի ր "Ր Տ ^ է ր
պատ
րիաբ
ք
մր ,
կրնան
Հարցնել
ինծ
ի :
ինշպէս
յիշատակեցի
,
Հ՛ս
յոց
պտտ ֊
բիարքնե
րր մէկ ղէնք
միա
յ ն
ունէ
ի ն , -
- թուղթէ
ա տ բ ճ ա ն ա կ
մը :
Հրաժարական
:
Օ դ ուտ կ՝րնէ՞
բ Հ րաժարիլր
, է՛՞նչ
չաՀ ե–
ցան
ն ա խ ո ր գ
պատ
ր է՛տ
բքնե
ր ր Հ րաժ
տ բ ա -
կան
ներկայացնելով։
Պիաէ՛
շքննեմ
ա յ գ
Հտրցր
, ա յլասլէս
շ ա ՜ ա
կ՝երկաբէ։
ա
յ ս
յօգոլահ
ա շա
բքր
, թէեւ
Հ ե տ ա ք բ ք բ ա կ ա ն
չրքանի
մր
Հ ալ եբ ա ն ա կ ա ն
կլիմ
ա
յ ի ն ու -
սումնաս
ի բ ութ
եան
տ ե ս ա կ է տ ո է Լ :
կ՝ոլղեմ
կ ա ն դ
առնել
ձ է՛այն
տյն
մ ե ՛լտ դ
բանքին
՛քրա
ք թէ 0 րժ անեան
չոլղԼց
,
յտմտռօրէն
մերժեց
Հրաժարիլ,
եւ կտո չ ա ծ
մնաց ա —
թոռին
մինչեւ
Համիտի
ատպալումր
, իր
աթոոն
ալ Հետր։
Գ ր է ՚ ՚ է ՚ ՚ ր
ԶօՀբապ,
"բ
յա
րւլե
լ ի
միակ
անձնաւորութիւնն
է Օր ™
մանեանի
սլա չ տ պաննե
բուն
՛քէք, երբ
Աղ՛է՛
ո՛՛՛լո՛քին
մէք ՚քիճա
րան
ո լ թ ե ան
ւլր
ուեցաւ
տ մբ ա ս տ ա ն ո ւ թ ե անց
քննիչ
մարմնին
տե
—
ղեկաղ
իրր՝
ղոր կ ա բ ե
լ ի է անո ւս՛ն
ե լ
<(էվ~
զէկնամէ ,
ա Հ ա թէ է՛՛նչ կր ՛լրէ այս
Հար
ցէ՛ն
մասին.
« //" կ՝ լն՚դունիմ
որ ժամ
ա ն ա կ
մ
ր
եկս՚լ՝
ուր այլեւս
Օէ՚մտնեանէ՚ն
կ՚իյնար
Հ րամարիլ
եւ չՀրաժտրեցաւ
» :
ԶօՀբտպի
պա
չ տ պ ա ն ռ ղա կան
ի ն
մ՛էք, ուր
փ ա ս տ ա բ ա ն ի
ա բ ո ւ ե ս տ ր կբ կռուի
Խրգճ -
մրաանքի
Ջայներուն
գէձ՛՝
ինչպէս
կր
գ ր է
Արենց
, այս ձ՛էկ
Հատիկ
մ ե գ տ գ ր ա ն –
քր կր ք ա ն դ է ճ ա ր տ տ ս ա ն ա կ ա ն
տձ՚էն
չիե—
ոլածք
: Բայց
գ ե ռ
" ՚ ֊ ր ի չ
ձ՛ե ղ ա դ րանքնե
բ
եւս
պիտէւ
Հանէէմ
Զ*՚Հէ՚ապի
... սլա
շտպա
նո ղա կանէն
,
յաքոբղիլ
:
Պատբիտբքաձ՚ոլութէ՛ւնր
,
Հայ
լեղուն
թող
նեբէ
ի ն ձ որ գ ո ր ծ ա ծ ե ց ի այս խայ -
տառակ
ր ա ռ ր ,
այն քաղցբ
Հիլանգու–
.
թիւնն
է , որաէ
վ ա ր ա կ ո ւ ա ծ էր Օրմ՛ան
-
ե ա ն
տ
յ ն ա ս տ ի ճ ա ն
, ոբ կր Հեղն
է
անոնք
որ կր քամ
աՀ րեն
Հէւ լանդ
ի ա
յ՛լ
վէ՛ճակր
•
- Վ
Ոմ անց
աչքին
պաա
բիար
ք ա կ ա ն
Հ բ աժա ր ա կան
ի
ո յ ժ ր
ա յնչափ
մեծցած
եւ
ո ւ ռ ա ծ
կ ե ր պ ա բ ա ն մր ստացած
է ,
որ
կ ա ր ծ ա ծ են ա ն ո փ
լուծել
մէ՚քտղգային
ա -
Հա՛լին
ք ՚ ՚ ն դ ի ր մր, է՚նչպէ՚ւ
է Օսմ.
կայս
րութեան
րաբեկաբղութիւնր,
եւ
ինչսլէս
է
միքաղղային
դ ա շ Ե ա դ բ ո ւ թ ե ա մ բ
եբաշ -
էսա
ւո բ ե ա
լ փեց Հա յարնակ
կուս
ս՛կա
լու -
թեանց
րարեկւսբղութէ՛ւնր
» :
Հ ր աժ տ բ ա կան
էւ ա
յ ս
Հարցէ՛ն
մ
ասին
շ ա ՜ ա է ՚լրած
Օրմանեան
, որ « երեք -
չորս
տարին
անդամ՛
մ ր սլատ
րիտբք փ ո –
խելու
ւէարժութիւն»
մր էլր էքեբադրէ
Հա
յոց
, ե լ ա յ գ
՚էաբժոլթետն
մէք կր դնէ
այն
մ ե դ տ գ ր ա ն ք ր թէ «բնական
իձ՚ն բեր -
մամր
վա
վ՛ո
էսման
վ ՚ ա փ ա ք ր կբ ղաբթա
-
ց ա ն է » ,
ստեւլծելո՚ք
աւանդութիւն
մր ,ո–
Ր՛՛՛ք
պատրիտրքոլթէէւնր
կր էքեբածուի
ե–
րեք
տ ա ր ո ւ ա ն
չրքանի
մր,
«մէկր
տաք,
միւսր
ղա՚լք,
եւ եբրորդր
սլաղ»
։
Օբմանեան
եթէ ղւլաց
ա ա ք ր , ա պ ա Հ ո -
վ ա ր ա ր
ա
յ ն
տարին
չէ ր երբ ե ր ի տ ա ս ա ր դ
Ա կ ե ղ ե ց տ կ ա ն
ա ե ս տ կ է տ ի ց
աւելի
տխուր
է
Հայութեան
մայր - ղանւլուածի՝
Լու -
ս ա ւո րչա կաննե
լ ՛ ի վիճակր
:
Այն
փաստր,
ոբ Հա յ տ ս տ ա ն ե տ
յ ց ե կ ե -
՛լե ցու
կեղ
րոնր
գտնւում
է
Բ ՚ ՚ Է Լ ^
ւիկետն
տ է՛ րասլետութ
ե ան ստ՛է մաննե
բում
, ան —
միքապէս
ենթակայ
ԻՏոբՀրղային
իշխա
-
նութեան
, պաաճառ
է գտբձել
, որ ր Ա -
փւիւռքի
Հայկական
եկեղեցիների
ձ ՚ ե ծ մա
սում՛
տեւլաւււբսւի
ր ՚ ՚ է չ ե ւ ի ՚ լ մ ր , ոբէ՛ն չ ի
Հետս՚քբքրուժ
ե կեղե
ցու
ա ղ գ ա
յ ի ն
ղ ե բր
%
էքմ
իածնի
մ է՛ կոչո՚ք
կամ էւբ գ ե ս պ ա ն ա -
տներէ՛
ուղիաք
քք) ո րՀ բ՛լա
յ է՛ն
իշխանութիւն
նր
տշէստտում
է օ՚լտտղործել
Հայոց
եկե—
գեցէ՚ն
եւ Հայ
Հ ուլե
ւո ր ա կաննե
բ ի ն է՛բ քա
գ ա ք ա կ ա ն
ն՚ղ՚աոակնեբի
^ամար։
Այս տե
սակէաէւց
ա ռ ա ն ձ ն ա պ է ս
ալբալի
է Հայ
բարձ
ր՛ս ստէ՛ ճան
Հ ո գե ւո
լ՛ տ էլան ո
ւթեան
ինքնամատոքց
ծառա
լութ
է՛ւնր
բոէշեւիղ
-
մին : իսկ յ ՚ ս յ տ ն ի է , որ ուր կայ բոշե -
՚ ֊ ի ղ ՚ ք , այնտեւլ
անխուսափելի
են եւ պա -
ռ ա կ տ ո ւ մ
, պ ա յ ք ա ր ու կռիւ։
Ափէ՚ւռքի
Հայաստ՜անեայց
եկեւլեցու
Հ ա ս տ ա տ ո ւ
—
թէ՛ւննե
բի մեծ
մ ասում
ա յսօբ
տիբում
է
պ ա ռ ա կ տ ո ւ մ ու
պ ա յ ք ա ր
բոլշեւիկեան
գ ծ ո փ ։ Ե ւ Հտյ ր ա բձրաստիճան
Հ ո գ ե
լոր ա–
կանութէււնբ
, դմ բ ա է ս տ ա բ ա բ
,
գլքսաւոբ
պառա
կա
ի չ ն ա խ ռ ա է ա ր ա
բն
է ,
իբրեւ
գ ի տ ա կ ի ց կամ անդէ՚աակից
ղ"ր^իք
րոէ -
չ ե ՚ - ի ՚ լ ձ ՛ ի
ձեռքին
:
Բոլչեւէ՚ղմն
էբ, որ սրես
էքմիածին
-
Անթիլիտս
Հակամարտութիլնր՝
մինչեւ
Լիբանան
բերելով
Ամ ենա
յ ն
Հա
յոց կա -
թաչիկոսին
ե լ Կիէիկիոյ
Ա թ ՚ ՚ ո ի
գ է մ
ղ ի -
նելաէ
իրեն
Հպատակ
ա ր ա ա ս ա Հ մ ա ն ե ա ն
առա
քնո
րդնե
ր ի ն ու եէդիսկոսլոսնե
բին
Պ՛՛է–
սի
պ ա տ ր ի ա ր ք ի
՛լլէստ
լոր ութեամր :
կա՞յ
աւելի
ամօթալի
մ ի էք Հայոց
եկեղեցու
պատմ
ութեան
մէք, քան ա յ ն
դ է պ ք ե րր ,
որոնք
տեղի
ունեցան
Վաղղէն
Ա. կ ա թ ո
ղիկոսի
Անթ է՛լէ։ ա ս
ա
յցե
լութ
եան
կապակ–
ցութեամ
ր :
Լ^այոց
եկեւլեցին,
սակայն,
ւլեռ այս —
քան
բ ա բ ո
յա
լքուած
ձէր
է
"Բ Դ / " " ~
պաստ
լնկնէր
բոլչեւէ՚ւլմի
ոտնեբի
աակ :
Նրա
մ ի մասր
յանձիՆ
Կիւվ–կի"յ
կա
թ
ռ ՛ -
ղէ՚կոսէսկան
թեմեբի
, ծաո՚ոցաւ
րոէչեւիկ–
եան
բէ՛լ՛տ
արտ
բքնե
ր է։
ղէմ :
Փ բկե
լով
Հալոց
եկեւլեցէ՛ն
բ ա բ ո յական
՛էե բ ա ւ ա կ ա ն
անկում
էւց : Ա
յ ն
շարմ
ումր
, ոբ սկսուած
է
Ա^եթ
իլէւասում
Զ ՚ " է ՚ ե Հ
կա
թ
ալ է՛ կո ս էւ եւ
իյ ոբէն ու Վ ե ւ ո ն գ
Ալ՚քեպ
է՛ս կո՚գոսնե
ր
ի
գլխալորութես՚մբ
ա պ ա ց ո յ ց է, ոբ ղէթ
Ափիլռքում
Հայոց
եկեղեցին
դ ե ռ
կեն -
սունակ
է ե լ ի ՚քիճակի
է կւստաբելու
իբ
աղւլաշէն
դեբր։
Ա ղ ա տ ա դ բ ո ւ ե լ ո ՛ ք
բոլշեւիկեան
Հ ա կ ա -
կրօն եւ տպաղւլայէ՚ն
խնա՚է՝
տ կա
լո
ւթ
իլ -
^՚էց՝
Հ ՚ ^ յ ՚ ՚ ց
եկեղեցէն
Ա փիւոքում
կ ա ր ո գ
է պէտք
է դ ա ռ ն ա լ
աղղաՀաւաքմ՚ան
եւ
տղ՚չապւսՀսլանոլթեան
ղլխաւոբ
ղոբծօն
,
քւն շսլկ ս ե դ ա ծ է դա
բե բ ի
լ ն թ ա ց քում
պե
տ ա
էլանութենէն
ղրկուած
Հայութեան
Հա
մար։
ի ՞ ն չ պտտճառ
կամ
ի ՛ ՜ ն չ տն
քա՚լթելի
տ ր գ ե լք
կա
յ , որ ա
յ ս
գ ե տ ն ի
՛էրա
յ
իրար
միանան
եւ գործակցին
բոլոբ
Հայ
Հա -
յեբր
, կ ո ւ ս ա կ ց ա կ ա ն թէ
ա ն կ ո ւ ս ա կ ց ա -
կան
Հեռացնելու
Հաւէար
Ափիլռքին
րս —
պ ա ռ ն ա ց ո դ
մաՀացու
՚քատնղր
:
Աեղ
թւում
է, որ որեւէ
է ո ՚ ֊ ր ք
պատճառ
կամ
ա ր գ ե լ ք
ղոյութիւն
չունի
, րաւյի
Հո -
գ ե բ ա ն ա կ ա ն
՛ ո յ ն ա բ Հ ե ս տ ա կ ա ն
մթնոլոբ—
տից,
ոբ տռ՚սք
է եկել
Ափիւոքում
,
է՛րրեւ
աբղէււնք
պայքարների
Հետեւանքոէէ
քա
ւլաքական
գ ե տ ն ի
էէրայ : Բ ա ւ ա կ ա ն է քա
ղ ա ք ա կանո
ւթիւն
ր դուրս
Հանել
ե
կե՚լեցա–
կան
շբքանակից
, ինչ որ
անկարելէ՚ոլթիւն
չէ , եթէ կայ կամեցողութիւն
ա յ գ
ո ւ գ ֊
դութետմբ,
եւ եկեւլեցին
կբ դ ա ռ ն ա յ
ոչ
թէ
բաժանման
ու պտռտ/լտումի
,
՚ " յ է
մի
ութեան
ե լ ՀտէՐեբաչխութեան
տդդակ
:
Մեր
բարձբաստիճան
Հ ողե
լո ր ա կաննե
—
րից
չ ա տ ե բ ր
, որոնք
ւղաՀել
էին
իրենց
ողքմտութէէւնր
ե լ Հողեկան
ա ն կ ա խ ո ւ -
թիւնր
, մօտիկ
անցեալում
,Հնարաւոր
էէ՛ն
Համարում
այդսլիսի
մ ի ւքէ՚ճակ
, Հնաբա
-
լոր
ե լ ց ա ն կ ա
լ ի
Ափէիւռքի
ա պ ա Հ ո փ ո լ -
թեան
Համայչ
: Այսօբ
ԱփիւռքլԼ
աւելի
ա–
մր
կրակեց
՚ստբճ
ա ն ա կ ր իր
կուրծքէ՛ն
գ է մ , եկեղեցւո
յ ն մէք, պատարտղ
է՛ մ ա -
մանակ
:
Ատէւկա
փորձ
մլ ն էր Հրաժարականր
ա—
աբճանակոէք
գրելու
:
Ի ՞ ն չ էր պատաՀած
, որ ղոբծր
Հ ա ս ա ւ
մինչեւ
ա տ բ ճ ա ն ա կ
յ
Շ.
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
նապաՀ
ո՛է է , աւելի
ենթակայ
է այլա
—
սե բման
ու ւիոչէ՚ացման
,
Հ ե տ ե ւ ա բ ա բ ,
աւելի
կենսական
է եւ անՀ
րաժ եշտ ե կ ե -
ղեցական
դսրծօնի
ղօրացոլմր
ադդապաՀ-
պանութեան
հ տ կ ա ա ի
՛քրա
յ :
Պիտի
ա ռ ա ր կ ե ն ՝
պառակտւէւմն
ու Հատ—
ո ւ ա ծ ա կ ա ն
թշնամանքռ
ա քնքան
ա ր մ ա
—
տ ա ց ե լ
են , կէ՚րրր
այնքան
կուբացբել
է
մաբղկանց
, որ անե բ ե ւ ա կ ա
յ ե լ ի է
՛է ե բ -
ձե
ցումն
ու ւլոբծա
կց ո ւթ
ի ւ ն ր որեւէ
՛լեա–
նէէ էէբաք : Աքսօր
անե
րե լա 1լա յ ե լէէ է ,
բայց–
՚ ք ա ՚ լ ր
կ ա բ ՚ ՚ ՚ լ է դ ա ռ ն ա լ
երեւակայելէէ
է
Ժ ա մ ա ն ա կ ր եւ կարիքն
են որոշում
մարղ–
կանց
Հ Ոէլ ե բանո
ւթ
իւնն ու էք՛ս բ ք ՚ ս ՚ լ
է ՚ ծ
ր
է
Եւ
Ժամ՛անակր
, ի Հարկէ
, է՛ ՚էեբքէէյ
֊•աշ֊
ուեյտբ՚ք
"՛է՛է՛ պէ՛տէէ
ենթարկէ
Ա ՛էւ էււս քէ՛ ե–
կե ՛լեց ՛ս կան
թեմ
ե լ՛ ՛՛ւմ
տէ՛ր
ալ
էււնի շէսա -
նութիւնր
:
Ե ր կ ր ՚ ՚ բ ՚ լ
տսսլաբէղր
, ուր
Ա՚իիւռքխ
Հայութէէլնր պէ տք է ե լ կ ա բ
էէդ է ՛լ ոբծե
լ
Հ ա ւ տ ք ա բ ա բ
, Համաէլգային
միացեալ
1ւա–
կատէէ՚ք
, մշակոյթն
է լնգ՝ա
՛սն
լ՛՛ս էւլէ ս ե լ ^
է՛
մ ասնալէէ
բ ի ,
կրթական
֊. էլ
սլրոցէսկան
գործր
: Այս ասպաբէէ^
է լ աշյխաաում
է
իր
նսլ՚ստտ
1լնե բ ի ն
ծտռտքեցնել։
Ոմանք–
բաբեմտոլթեամ
բ ,
ուր
ի ^ ե ր կէսրճամ
տու—
թեամբ
կաբծում
են , որ բոլշեւէ՚ղմի
միտ—
քբ
դիւբացնե
լոփ
Ա փիւռքի
Հտյ ւլ պրո
ցնե—
րէ՛ց
նեբս
, ՚>"ւյրենասիրական
ւլոբծ են կա—
աարռւմ՝
կարծելոփ,
թէ
՚ ո յ ՚ է
ձեւոէէ
Կէ^,
գ իւրացնեն
Հտ յաստանի
եւ Ա էէէիւո
քէւ բա–
ր ե կ ա ձ ա կ ա ն
էքեբձեցումր։
Ե է ՚ կ ՚ ՚ ՚ լ ՛
տ ա ր ի
—
նեբի
փ ՚ ՚ ր ^ ր
է
վ ե բ ք ա պ է ս
, նրանց
է լ
սլիտխ
Համ
ողէ -
սլէ տք է
Համ
ալէ
որ բոլ -
շելիղմ
եւ Հա յրենաս
էւ բ ութ
էէ ւ ն
անՀա
շ -
տելի
ղա՚լափա
րնե
բ են
. կարելի
չէ
ք " ՚ ֊ ր ր
եւ
կրակր
միեւնոյն
ամանի
մէք ա ե ղ ա ւ ո –
րել
է Հաբկ
չկայ
բ ա ց ա տ ր ե լու Հտյ գպրո–.–
ցի եւ կրթական
գործի
ն շան՛ս
1լէ՛ ւթի
ւնր
ա ղ գ ա պ ա Հ պ ա ն ո ւ թ ե ա ն
գործում
%
Պէտք^
՛է՛՛ր
ւնե,
չկայ
նաեւ
սլատկե
րացնե
լու
ա յ գ
դործի
ներկայ
ողբալի
էէիճակր
:
Ե ւբո պո՛
յ ո ՚ ֊ մ եւ ղոյգ
Ամերիկաներր
,
այսինքն
՛Ափիւռքի
Հայութեան
՚էտան
-
դ ո ւ ա ծ
ճ՚սկատի
փրայ
, տյսօբ
՚էէս՚ստօրէն
Հայ
էլպբոց
՚ լ ո յ ո ւ թ ի ւ ն
շ ո լ ն ի ։ Մի
քանի
բացառութիւն
չեն կ ա ր ո գ
՚իոխել
մռայլ
պէստկեբբ։
Մերձաւոր
Արեւելքի
գ պ ր ո ց -
նեբն էլ, չեչին
բ ա ց ա ռ ո ւ թ ե ա մ ր , ա է լ ք ա ա
^
ա ն ա պ ա Հ ա ք եւ թ ո յ լ
կաւլմ
տ կերսլո
ւ ա ծ >
՛էերքէն
տաբէնեբր
ձ՝՚սսնալորապէս
, թ ա
—
տ ե բ ա բ ե մ են ղարձել
Հ ա տ ո ւ ա ծ ա կ ա ն
մր -
ցակցութեան
եւ սուր
՛ւչա յքարի
դ ա ր ձ ե ա լ
բոլչե՚֊էղմէ
նեբչեչումով,
նբա ու՚լեկից
-
ներէ
կողմից
:
Լնա
րաւո բ է •–.ամ ե ր ա շէ՛՛
՛լո բ ծ ա
կ՛յ ու -
թիւն
կրթական
- դ պ ր ո ց ա կ տ ն
՚.աբցի
չու֊բք՝–
Մեր կարծիքո՚է
եւ Հնաբտւոբ
է,,
ե լ
անՀր՚սժեշտ
: Հնաբ՚սւոր
է , ոքւոէէ–>ե -
տ ե ւ ,
ե թ է
քաէլաքա
կանութ
էէ ւ նր
մեկոլ
—
սս՚ցնենք,
ոչ մէկ պատճառ
չէւ
ձնտյ
, ոբ ^
օբէւնէսկ,
ռամկէսէէաբն
ու ՛լա չնա
կ ց ա
կանր
կ ա մ
Բ ա բ
եէէ էէբծ ա կանն ու
Համ
"՛՛լ՛ք
՚ "
յէ^՛^
ու Հայ Օ՚լնէէլթեան
Միութէ՚նր
լ՛Լ" Ր —
ծս՚կցէն
Ավ՚էւռքէ
Հայկբթակէսն
—
է լ ս լ լ ՚ ո –
ց ա կ ա ն
՚լործէ
չ ո ՚ ֊ ր ք : Ավվ՚ւռքի
Հայկբ -
թ ա կ ա ն
գ ո ր ծ ՝
նչանա
կում է Հայերէն
լե—
գ ո ւ ,
Հայոց
պատմութիւն
^ ՜՛այ
ւլբակա
—
նութիւն
,
Հայա՚լիտոլթիւն
եւ
Հայու
-
թ ի լ ն , րնգՀանուր
առումւէէէ
Հայ մչա -
կոյթ՝
Ի՚^նչ է. Հայ
մչակոյթր
ռամկտվա–
րի կամ Հնչակետնի
Համար
ա ա բ բ ե ՞ բ է ^
Գաշնակցա1չանէէ
Համար՝
տ ա ր բ ե ՞ բ :
Ր՛՛լ—
չեւիկի
Համար
, այո, մշակոյթն
է լ կոլ -
ս ա կ ց ա կ ա ն
, իրենք
ասում
են գաստկաբ
֊ •
ղային
դ ործօն
է , բ ա
յ ց ա ղ դ ա յ է ւ ն գ ա ւ լ ա -
էի
ա
ր ա բան
ո Լ
թ ե ան
Հ ե տե
լո
րղ
նե բ էւ
Համ
ա ր
մշակո
յ թ ր
րնգՀանբա
կտն է , ա՛լ՛լ
է՛
բոլոր
տնդամների
Հ ա ւ ա ք ա կ ա ն
սեվ՚ականոլ
—
թէւն
:
Օրինակով
էսօսելո՚ք
, է՛նչո՞ւ
ր ս ա էու -
թ ե ա ն նէէլատակակից
չեն եւ չեն
կտրող
ղ ոբծ տկց
է լ , ունէնք
Համաղղա
յ է ն է
Ն ՚
Փ՚սլանճեան
ճեմ
արանր
,
Ր ա ր
ե՛լ
որ–
ծակէսնէ
Մ անուկեան
վ ա ր ժ ա ր ա ն ր
եւ
Մէսէթարեան
կամ րողոքակտն
երկրոր
-
դ ա կ ա ն
գ պ բ ո ց ն ե բ ր ,
որոնք
,լ ո
յ ՚ է լ թ է լ ն
ւնէն
էե II
մէքաէէայբէ
մէք։
ԱւՀե
մ էեւնո
յ ն
Հայկական
՚ ս լ ն գ ւ
են^
՛էերքէն
Հաշուով,
մէեւնոյն
ն պ տ ա ա կ ն ե ր ր ^
Բ ա ց է ն ա է ս ա պ ա շարուած
Հ ո.լեէքէճտ1լէց
ե լ
կոլսակցաէլան
կամ
յա
րան
ո ւ ա ն ա կան ն ե գ –
մտութէւնէց
Հէմնական
ոլբէշ
պ.ոտճտռ
կտրելէ
չէ ցոյց տ ա լ :
Այս
նզովեալ
մամանտկնել
՛Ր
բարք
ե–
րէ
ապականոլթիլնր
, է վերքոյ
,
պէաէ
անցնէն։
ՄաՀուան
ս պ ա ո ն ա լ է ք է
տ ա է չ
Fonds A.R.A.M
