3
3»ՆԸուար 6իքւ լրացաւ, դերասանդ
Վ–
Փափացհանի ծնՐպեան 70ամեակը :
՚ՆոյՍ
օրը. Երեւանի Սւււնւյուկեան
թաւորսնին
մէջ Փաւիացեան ր եմ րարճոտցած
է
Ար–
րենինի դ երո վ ՝ ժողո վ ո ւր դ ին ռ ւ իր ի)ա -
ղընկերներուն ր ո ւ ռն
ծափերուն
մէջ :
Բ՚աւռրո(ւի վ արչ ութե ան անունով Վարդան
Աճէմեան ջերմօրէն շնորհաւյւրած է
աա^
ւլանդաւոր դերասանին ծննդեան տարե -
դարձր : Որպէս պատասյօան , Վ՛
Փա
֊
փադեան շնորհակալութեան իր
խօսքին
մ՛էջ , մ ե ծ ո ւր ա խ ո ւթիւն յայ տ ն ա ծ է, ։ւր
Ւ
Ր
՜Օրդ տարին աւարտեց Երեւանի մ է յ :
Այս ա ո թի ւ , դերասանապետը յօդւււած
ւէը ստորա գրած է
«Գրական
Թ ե ր թ » ի
Յո ւնո ւ ա ր 10ի թ ի լ ի ն մէջ ,
ժ ՚ ք ցանկու
-
թէւննԼրր
» խորադրու| . որուն մէջ
կը
խօսի իր դրական ծրադիրներուն մասին :
Կր ներկայացնենք ստորեւ :
ԻՄ ՑԱՆԿՈԻԹԻԻՆ1.ԵՐԸ
Այսօր,
ղրասեղսւնիս
ւէրայ դրուած
նոր
օրացոյցր
, մ անաւանգ
րարեկամ
թ ե լա
-
գրանքներ
, արամագրում
են էնձ
թղթէն
յանձնե,
մաորոլմներր
էմ ցանկուէ^էւն
—
ներէ,
էմ անելէքներէ
մասէն
, եւ մեր ե -
րէաասարգաթեան
Հասցէ էն
մ ագթանքէ
էէօսք ասել
;
Թէեւ
աարէներէ
մէ մեծ
կուաակում
է աւեառւմ
թուականր
օրացոյցէս
վրայ
,
բայց
*եմ զգում
ես այդ
ծանբուէժէւեբ
է՛է
էէւսեբէն
, եւ օրացոյցով
էէ, "Ր գեկավա
-
րել
եմ էմ կեանքէն
ու մ աորումնեբր
ա
յս
ամբողշ
աարիներէն
յ
առնուած
մէ^ոցներր
շաս։ աւելէ
ազգւա^
կ՝բլլան
եթէ Համաեւրոսլական
կաոավա
-
րական
կագմ ա կե բսլոլթ
էւն
մ բ
սաեղծուէ
այս
ուղգութեամբ
, որ գործակցէ
քարէւ—
ղէ
մէշագդայէն
աբդէւնա րե րու
թեանց
Հեա
:
0՛ է՛ Սէ՛
է՛է աեգեկագբռլթէւնբ
չէ
մօաենար
քարէւղէ
Հարցէն
քագաքական
երեւոյթներուն
կամ
Ա՚էացեալ
Եւր՚՚սլայէ
կագմոլթեան
% Այն սլաաճառով,
թերեւս
,
որ Մէացեալ
Ալրոսլայէ
կաղմութէլնր
կր
նայ աւելէ
եւս բարգացնել
քարէւղէ
Հաբ–
Ա էւս
կողմ է , սակա
յն , է բ ո ղո ւթ է ւն է ,
որ եթէ
Մ էացեալ
Եւբսսլա
յէ վեց
երկէբ~
ներր քարէւղէ
բնգ\անուր
ծրաղէր
մբ
մչակեն
Եւբաթոմէ
օրէնակով
,
չաՀաւոր
1լ րլլան
,
որովՀեաեւ
բոլորէն
ալ
չաՀեբր
մ էացած
Րէէալով
, մէացեալ
ււակաա
մբ
ու մէաժամանակ
աչվսարՀԷ
մեծագոյն
շուկան
ղարձսէծ
կ՛՝Րէէան
,
ղ"Ր Կտրելէ
շյրէ–
լար անաեսել
;
. Ւ– Ա–
Թ՛
իլ
այսօր,
չնայած
ժամանակէն
, ղուցէ
եւ է Հեճուկս
ժամանակէ
,
Աեալոմենէ
ղ էմ ակն
ու Նեսոսէ
սլատմ ուճանր
չաբու–
նա կում են դեռե ւս անքակտե
լէ մաս կաղ–՛
մել էմ անձէն
, էնչւղէս
Գէոնէսբ
չէ քան
-
դել
ղեո. եւս Հողաթավւերէս
կասլերբ
յող
նած
ոաքերէցս
Հ
Բա (ց մէ նոր երեւոյթ
անդէմաղրելէ
ուժով
ա է րացե
լ է էնձ այս. վերշէն
ժա
-
մանակներս
, դարձնելով
էնձ
ակամայէց
դբչէ մարդ,
ել այսօր,
այսքան
աարէնեբ
բոլորելուց
յեաոյ,
ղէնոլո րաղ ր ուե լ
եմ
մ եր աղղ ա յէն
ղ րա կանութեան
,
մնա
լով
՝,անղ.եբձ մ՛էչտ
նոյն
ողբերգուն
:
ԱՀա
թէ էնչոլ
կրկնակ
ծրադբեբ
սլա չա–
րում
են էնձ այս
ժամէն
, որբ րաց է
մէ
գեդեցիկ
առաւօտ
լէնելուց
, եւ էմ ծննգ
-
եան տարեդարձէ
առաշէն
արչալոյսն
է
Հ
՚^՚Բ *է
՚"ՐԳՐ
էնձանում
չատ
գբազոլած
կբ լէնէ սրանէց
յետոյ,
որովՀետեւ
, բա—
ցէ նովելնեբէ
մէ ստուար
Հատորէց
, ո —
բոնց
մէ լրէւ
բնթեբցումէց
յեաոյ
կր
քանձնեմ
մեքենագրութեան
,
սեգանէս
վրա
յ կոլաակլում
են ժամեժամ
ձեռադէբ
էշերբ
մ քւ բնդարձակ
ու /սոր գործէ
, որէ
յանձնմ ան ժամ կէտր Հետապնդում
է էնձ
ու չտապեցնում
ՊեաՀբաաէ
պայման
բ ;
Այս
բռլորէց
յետոյ,
վաղուց
ծրաղբր
-
ուած
մէ գործ
ուղում
եմ յանձնե
լ թ րղ -
թէն
«ք՚մ Ղ՚եսդեմոնաներբ»
վերտառու–֊
թեան
տակ
, որբ կբ լէնէ անպայման
Հա
յերէն
ու ռուսերէն
, եւ մէ այլ
աչվսա ~
տանք
գրեթէ
նոյն ծաւալով,
որբ
չաա
մօտ
է սբաէս
ել որբ դառնալու
է արեւ
-
մ տաՀա յութեան
դլէւատուած
մտաւոբա
-
կանութեան
չուրշ , եւ ռրէն
1լ
ուղենայէ
անուանել–
. . րայց
այդ
դեռ
եւս ղաղա
-
նէք
է :
Գրական աշխատան^^եբէ
այս
շարքէն
գոլ^է
ես Հնարաւորութէւն
ունենամ
այ -
սօրոլայ
մեբ Ափէւռքէ
Հայութեան
կեն
-
ցաղն
ու յոյզերբ
, ցաւերն
ու
յռյսեբր
պատկերացնող
մէ գործ
դբել,
եթէ
բաէա
ունենամ
մէ անգամ
եւս
այցելել
օաար
ե ր կէնքնձ ր է աակ
կոբած
մեբ
աղզա
յէն
բե կոբնե բէն
I
Ւսկ էնչ վերաբերում
է թատրոնէն
, ա -
մենաէոբ
ցանկութէւնս
է վաղուց
էմ մէշ
Հասոլնացած
եւ մէնչեւ
օրս Հա յ
Հանդէ–
սա-տեսէ Համար
անծանօթ
մէ -
երկու
կերպար
եւս գրսեւորել
մեբ Պետական
ա—
ռաշէն
թատրոնէ
բեմում
, էնչպէսէն
են ,
օրինակ,
քիռստանի
^Բերժրակ»բ
ել Շէյ ~
քբսփէրէ
ՀՇԷյլոկ»ր
Տեսնո՞ւմ
ես , սէբելէ
րնթեբցող
,
որ
այս
րոլորէ
մասին մտածելու
ել այս բո —
լորբ ապրելու
Համար
իրօք
որ չ՚ղէաք
է
ղգալ աաբիների
չարանբ
:
Հ–
ՓԱՓԱԶԵԱՆ
)>Հ
Հայկական
թատերական
բնկերու
—
թիւնր՜եւ
օփեբայի
եւ պալետի
պետական
թատրոնի
կաղմր
էքբեւան
ի
ժողովուրղի
ղանաղան
թաւերու
նեբկայացուցիչնեբուն
Հ եա
վերշերս
նչած
է Ալ • Ապենղ
իաբեան
պետական
ակադեմական
թատրոնի
Հնա -
ղ ո յն յուշարար
Երուանգ
Շ ի՚ինեանի
ղոր–
ծունէոլթեան
4Տ^ամեակբ
:
Յոբելեարի
կե ան քին
ու ղոբծոէնէոլ
֊
թեա՛ն
մասին խօսած
է էւէոէարոնի
մենա
-
եաաարնեբէն
Վ. Վարղանեան
:
Ե– Շխինեան
,
1910/՛^՛
աւարտելով
Մոս
կ՛"–"՛ յի ե բաժ շտանոց
էն
երղի
դասարանր,
կ՝աչվսաաի
որպէս
երղիչ
:
1928^5՛ ,
ծանր
Հիւա՜նդութեան
մբ Հ եաելանքով
,կբ դառ–
նայ
բեմ աղ բի չի օղնական
ել ապա
մինչեւ
այժէէ՛ կ՝ա շխատի
ոբպէս
յուչա բա բ :
Հայասաանի
Լուսաւորութեան
նախա
-
բարոս-թիւնբ
եւ Մ չակոյթի
ղործի^երու
մ էութեան
վարչութիլհր
է .
Շխինեանին
յանձէւած
է պաաուոյ
ղրեր՝
իր
եբկաբամ–
եա
յ եւ անբասիր
դո բծ ունէոլթեան
Հա
-
մար
\
X
ՀԱաԱՏԱՆԻ
Գրողներու
Միութեան
նախաձեռնութեամ
բ , Յունուար
13/'Տ՛
աե–
ղի ունեցած
է երիտասարդ
ել
սկսնակ
գբող^յեբու
խոբՀ ր ղա կց ո ւթ ի ւն մ բ ։
Այ"
աչխաաան^^երոէն
մասնակցելու
Համար
Երեւան եկած
են Լենինականէն
, կէբովա–
կանէն
ել մ էւս
չրշաններէ
ն ու ղէ ւղե
րէն
տասնեակ
ե ր էտասա րգ եւ սկսնակ
դբող
-
նեբ։
կաբղացոլած
են ղեկոլցոլմնեբ
աբ
-
ձակէ , չափածոյէ
եւ ղրականութեան
այլ
սեռերու
մասէն
է
ՀԱՅՊԵՏՀՐԱՏԻ
Հբատարակռւթեամբ
,
ռուսերէն
լեղուով
լոյս
րնծայուած
է
« Եղբայբոլթէւն
» անունով
ժողովածու
մբ,
որուն
մէշ տեղ տրուած
են Հայաս
—
տանէ , Վրաստանէ
եւ Աղրբէյշանէ
դա
-
սական
ու ժամ անա կա կից դրական
ստեղ–
ծադործութիւննեբռւն
: Հա յկական
բաժ
-
նին
մ էշ գր ո ւթ ի ւնն ե ր առնուած
են Խա
-
չատ
ուր
Աբովեանէն
ԼՀ
ատուածներ
€ Վէրք
Հայասաանի
՛ֆ վէպէն),
ՅովՀ՛
Թումանեանէն
, Ա. Շ ի րվանղատէ
էն , Աւ •
իսաՀակեանէն
, Վ. Տէբեանէն,
Գ . Գե
-
միբճեանէն,
8– Յակռբեանէն
եւ
Եղէչէ
Ձտրենցէն
:
ՀԱ8ՊԵՏՀՐԱՏԸ
աղբբէյշանեբէն
լե -
ղուով
լռյս լ^ծայած
է ՀԳրական
Հա յաս
աան՛» ժողովածուն
, որուն նպատակն
է
բնթեբցողներուն
ներկայացնել
Հայառտա–
նի
մ էշ ապրող
ել ստեղծաղործող
ագբ
~
բէյշանցի
դբոգնեբբ
։ Այս
վեբշիննեբուն
թ ի ՚ ֊ Ը կր Հասնի
մօա երեք տասնեակի
:
ձ.Ս՜.
Ը.
Մ*.Ի
՚^ԱՕ֊ԱՍ՚եԱՄԵԱՅ ՅՈ1^ԵԷԵԱՆ
1918 ֊ 195Տ
ՏԱՐԲԵՐք)ՒԹԻԻՆՆԵՐ
ՃԱՄԲՈՐԳԸ
Բանի՛՛ կարդ
ոլնիք
չո–
գ ե կառքին
մ էշ ւ
ՊԱՇՏՕՆԵԱՆ–
Եքեք
:
ՃԱՄԲՈՐԳԸ
Ի՛՛նչ է անոնց տարրե
-
րութիւնբ
:
ՊԱՇՏՕՆԵԱՆ
-
Առաշին
կարգին
մէշ
ճամբորղներբ
կո չտ
կբ վարուին
պա
չ -
տօնեանեբուն
Հեա ,
երկրորդ
կաբղին
մ էշ՝ պաչտօնեանեբր
կոչտ
կը
վարուին
ճամբորդներուն
Հետ,
իսկ եբրորգ
կար
գին
մէշ՝
ճամբոբդներբ
կո չա կբ
վարուին
իրարու
Հետ
• • • ;
ԶՈՅԳ
ՄՐՑԱՆԱԿՆԵՐ
0
Հ.
Մ– Ը– Մ-ի
Հիմնաբկոլթեան
քա
-
ոասնամեայ
յոբելենական
Հանդիսոլ
-
թեանց
նաիսորեակին
, ձեռնարկած
ենք
Հայ
Մ արղական
մեծաղոյն
Մ
իութեան
քառասնամեա
յ
կեանքի
աստիճանական
ղարգացման
եւ անոր
շքե՜ղ նուաճումնե
-
րուն
լրիւ պատկեբբ
ցոլացնող պատկե —
րաղայգ
Յուշամատեանի
մբ Հրատարա–
-
կութեան
:
Ա յս առիթով
Հաստատած
են ք
երկու
մ րցանակներ
էլրաքանչէլրր
յէսռւն
աո
-
լար պարգեւաւորումով
.
1
Հ– Մ– Ը՛ Մ-էն նուէբուած,
նր -
ւաղագո
յն երեք
եւ առաւե լադո
յն
Հ
ինդ
տուներէ
կաղմ ուած
բանաստեղծական
յղացումի
մը
Յռւշամատեան/ւ1/
մէշ Հրա
-
տաբակելի
, ղոր կարելի
ըլլայ
նաեւ
ե -
դանակաւորել
:
2 • -
Հ • Մ • Ը • Մ ՛բ խորՀ ր ղան
չող դե
-
ղեցիկ պատկերի
մր
Յուշամատեան^
Կ"Ղ–
քի զարդարումին
Համար
Հետեւեալ
պա
յ–
մ աններոլ
լրացում
ով .
Ա) Պ ատկեբին
վբայ
սլէտք
է աեղ
գտնէ
Հ.
Մ. Ը. Մի
ղինանշանը
,
Բ) Գեղադիր
Հ ետեւեալ
վեբաառոլ
-
թիւնր
Յուշամատեան Հ • Մ • Ը • Մ փ
1918 - 1958
9՛)
Մեծ
ութ իւնբ
25 X 17 չավավ :
Բանաստեղծոլթիւններբ
եւ գծագբում
-
ներբ պիտի
ենթարկուին
յատուկ
մարմ
-
նի մր գնաՀատոլմին
է
Մրցանակ
չաՀոգ
գ^հւթիւնր
եւ
պաա
կերը կը պաՀուին
մեր մօր, իսկ
միլյւնեբը
կբ վեբաղարձուին
Հ ե ղինա 1լնե բուն
եթէ
պաՀանշուի
;
Մ ասնակցողներէն
կը խնգրուի
ամէնէն
ուչբ
մինչեւ
1958,
Ապրիէի
մէկին
մեղի
Հասցնել
ղր ութի ւննե րբ եւ
պա տ կե րնե ր ը
Հ եաեւեալ
Հասցէով
՚
Հ.
Մ. Ը. Մ-Ի
ԱՈԻՐԻՈՅ,
ԼԻԲԱՆԱՆԻ
ԵՒ
ՅՈՐԳԱՆԱՆԻ
ՇՐՋ–
ՎԱՐՋՈՒԹԻՒՆ
Ատենապետ 3 ՈՎՀ • ՇԱՀԻՆԵԱՆ
Ատենաղպիր՝
Տօքթ
ՊԷՐՊԷՐԵԱ՚ե
ԱՐՈՒԵՍՏԻ
ԼՐԱՏՈՒ
ՆՈՒՎկԼ
- ՕՐԼկՈՆ
Օփ եր էթին
մէշ,
որ
կբ ներկայացուի
ներկայիս
էթՈԼալ
թատ
րոնին
մէշ, Աիտնէ
Պեչեթի
ղլխաւորու
-
թեամր,
կարեւոբ
ղեր մբ ունի
Հիադ^ռռ—
տան
(Հայ)
: Այս երիաասարդ
արուես
-
տաղ է տր
երեւան
կր բերէ
Հաճելի
աա
-
գանդ
մբ :
€ՅԱՈԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(110)
Կ Ա Յ Ծ Ե Ր
I
9ճ
ԼԲ
ՍՈԻՐք ԱՍՏՈԻԱԾԱՄՕՐ ՎԱՆ՚քէի
1
Տ ՕՆԱ ԽՄԲ ՈԻԹԻԻ՚ եԸ
Համաձայն
Աաբոյի
ցանկութեան
ես
վրանը
կազմեցի
մէ երեւելի
աեղում
՚՜
՚Բառորգ
ժամից
յետոյ
ամէն
ինչ սար
-
վէուած
էր :
Սուրբ
Տիրամօր
վանքբ
գտնւում
է
Վա–
նա՛յ ծովակի
ափին , Լէմ անապատէ
Հան–
ղէպ,
կոբղուաց
լեոներէ
մէշ։
Հայասաա–
նէ վանք եր էց Համաբեա
ամէն
մէկբ
սե
-
վւականել
է մէ առանձէն
Հրաչաղործ
զօ -
բոլթէլն
, եւ ժոզուէբգէ
մէշ Հռչակուած
է
որպէս
այս եւ այն բժ շկութ էւննե րէ մաս
նագէտ
: կոբգուաց
երկրէ
սուրբ. Ասաուա–
ծամայբր
նշանաւոր
էբ որպէս
բորոտոլ
֊
թեան
, քոսոլթեան
եւ տեսակ աեսակ
խո–
ցերէ
բժչկոգ
։ Նա
հչ մէայն
ա/բրոլմ
էր
յ ուս ով էր գոլոբ
ղէմող
ուխաաւո
բնե ր էն
յէչեալ
ախտերէց
, այլ բոլորովին
առող^
մարգերէ
մէշ պատճառում
էբ
նոյն
ախ
-
տերր , եթէ
նրանք
կը բարկացնէէն
էրան
,
եթէ
անՀնաղանդ
կբ ղտնուէ
էն դէպէ
էբ
վանականները,
եւ կամ
շէ էն էբացնէ
նբ —
րանց
պաՀանշները
: Այս
պատճառով
,
ժողովրղէ
բորոտութէւնը
, քոսոլթէւնը
,
մ է քանի տեսակ
խոցեր
եւ
կերցաւը
կոչւում
էէն ^տէբամօր
եաբայ»
, այս
էն
-
քըն՝
Տէրամօբ
վէր^
կամ
խոցեր
,
որոնք
յայտնլում
են որպէս պատէժ
մարդէկնե–
րէ յանցանքէ
Համար Աստուածամօր
կռղ—
՚ ^ Խ
..^
-
. .
,
կորգուաց
երկրէ
Աստուածամայրը
.
խստասէբա
էր ել . վրէժիսնդէբ
%
Նրա
բարկութիւնը
մարգէկնե
րէց
անցնում
էր
ել անասուններէ
վրայ։
Ընտանէ կենգա
-
նէներէց
ամէն պէսակալո
րը
Համարւում.
\
էբ նբա
վանքէն
նուէրական
,
որովՀետեւ
սուրբ
Տ էրամ ա յրը գրել
էր նրա
վրա
յ էբ
^նչանր»
: Տէրն
էբաւունք
չունէր
էբ Հ
պէաքերէ
Համար
դործածել
էր
Կ՚՚՚Լը
»
եղր , գոմէչբ
, ձին եւ այլ չորքոաանէն
^ *
եթէ
նրանց
՚Լրա յ ղ ան ւում
էբ • «աէբամ
օր
նչանբ»
, որբ մի ՚ռւբիշ
բան
չէբ ,՛ եթէ
ոչ
մ ի քանի պիսակներ
անասունի
մաբմնի
ոբեւիցէ
աեղում
: Նա
կամ պէտք
է
ինքն
իր անասունր
ուղարկէ ր վանքբ , ել
կամ
սպասէ,
մինչեւ
վանքէ
Հմղդսէքր»
գային,
եւ տանէին
: Ամէն տարի
վանքի
<(.մղգը -•
սիքբ՝^ պատում
էին գաւառներում
եւ
Հա–
ւաքռւմ
էին այսպիսի
անասուններ
:
Ոչ
մի Հայ իրաւունք
չունէր
դնել
կամ
վտ
-
ււաոել
նրանց , որովՀետեւ
վանքի սեվւա
-
կանութիւն
էին :
Վանքի
մօա
կար
մի գիւղ,
որ
կոչւում
էբ ՛լ՛քանքի
ղիւգ»
• նրա բնակիչները
բո
-
լո բովին
ծոյլ
եւ տխմար
մ ա բղիկ
էին. ,
ուրիչ
պարապմունք
չունէին,
միայն
ծա
ոա յում
էին վանքին
եւ կոչւում
էին
^տի–
բամօբ
մղդսիք»
: Նրանց ապրուստի
աղ–
բիւրբ
վանքն
էր %
Առանց
ցաւելու
չէր կ"*րելի
նայել,
երբ
մի ամբողշ
ղիէ֊ղի
ողռրմելի
րաղմութիւնը
նուի բե լ էբ իրան
մ իա յն վանքի սպասա
-
ւորութեանը
, դառնալով
կոյր
ղոբծիք
նրա
միաբանութեան
ձեռքոլմ
;
Տիրամօր
^մղղսին՛^
ղբաղէտ
մարղ
չէ ։ Բայց
նա
դիտէ
Ալե տա բ ան ի ց ամբողշ
դլուխնե
ր ^
երգում
է չա բականնե բ , կարգում
է եկե
-
ղեցական
րնթեբցանոլթիւններ
երբ
նա ,
առած
իր Հեա
վանքի
ւ
սրբութիւննեբից
մէկը
ման է գալիս
ղիւղից
ղիւղ,
քաղա
-
քից քաղաք,
մտնռւմ
է ամէն
շերմեռանգ
Հայի տուն, վանքի
սրրութիւնբ
բաց
է
ա–
նում
, մաւլթանք
է կատարում
, Համբու
֊
րել
է տալէս,
ել ողորմութիւն
է
Հաւա–
քոլմ
:
Տիրամ
օր
<ձմգգսինե րի–» մ ուբս/ցիկ
թա–
փառականնեբբ
կարելի
էր տեսնել
ամէն
տեղ \ Ե"
դեռ. յիշում
եմ , երբ նրանք
մեր
տունն
էին ղալփս , բաց
էին անում
վանքի
<1սուրբ նշանր»
նա լփնում
էր՝
կամ
մի
խաչ,
կամ
մի որ եւ իցէ սուրբի
մաբմնէ
մասունքը
,
որբ
ղնում
էին մաղէ
վը–
րայ,
նրա չորս
կողմից
ձեռքով
բռնում
էին , եւ սկսում
էին
ղանաղան
ըանեը
կարղալ–
Մայրս
ինձ,
Մարիամին
՚
Խա.
Մագթազին
նստեցնում
էր մաղի
աակ,
ո–
րի վրայ գրած
էր «սուրբ
նչանբ»
:
Այդ
անում
էբ այն մտքով,
ռր մաղի
ծակերից
«սուրբ
նչանի»
օբՀնութիւնը
թափուէր
մեր
դլխին
; Յետոյ
նրանք
^խաչալուայ»
էին անում
, մեր եբեսին
օրՀնած
շո՚֊բ
էին
քսում,
եւ ՛չաա ուրիշ րանեբ
էին ՚անռւմ ,
որ ա յժմ
մ ոռացե լ եմ - • • ւ Մ ա յբս փող
^էր
ունեն
ում
, բա յց
դարձեալ
Տիրամօր
մգդսիներին
առանց
մի բան տալու
Ճանա
պարՀ
չէր
ղցում - նա կարում
էր իր պ՚Ա^–
բանոցի
կամ
դլփ՚ի
ղարգերից
մի
աբծաթ
եւ տալէս
էբ նրանց
;
Վ^աբդապետնեբբ
վանքի
սբբութիւննե
-
Բբ տալիս
էին մղղսինեբին
,
՚^"Դ՚"Լբգէ
մ էշ
մ ան ածե՜լու
, ղանաղան
պա
յմ աննե
-
րով
-
երբեմն
վարձով
, երբեմն
կա
-
պալով
, իսկ երբեմն
այն ղաչամբ,
որ
Հա
ւաքած
դոլմ արի
մի մ ասբ
տա
յէն
վան
-
^^1» ,
միւս
մասը
էբանք
մղդսինքը
՚էեր
առնէին
:
Բայց
քիչ չէր պաաաՀում,
որ մղդսէ
-
րր,
օղուտ
քաղելով
մողովբզի
միա
-
մտութիէնից
եւ նրա սնաՀաւատութիէնւից
,
դէպի
չաբն
էին դործ
ղնում
վանքի
Հա
-
ւատաբմ
ութ իւնբ %
Ր Ա Ֆ Ֆ Ի
(Շս–՝–)
՚
նե
