՜ ՜
հ Ա Ռ Ա Ջ
ՔԱՆԻ ՄԸ ԳԻԾԵՐ
Այն
ւլԼղԼցիկ
օրերն
էին ոչ միայն Պ"֊
չի՛՛ր , իր րաէքաոիկ
րնութեաէ1
ր ււաեղ -
ծ՜ո
լ
ած
մ
թն
։ւ լ ո
ր տ ո
ւք
,
որ բանա սա
և
ւլհնե ր
կր Հասէքնէր , ինչսլէ ս ճերմ ակ
մ "՚ր՚ւ
՚" ր -
տած
աւլի1լներ եւ կարմիր
Հարսնու1լներ
Ակիւ աարի
ր^՚՚ւ ՚որձա
կ
ւլ ուչաերուն
՛է է ^
I
այլեւ Ա ա
՝էմա^։էող
րու ի/եան
օրե լաւն րս —
տեղծած
Պոլչար :
Մէկ
օրէն
միւսր
Պ՚՚լի՚՚Ը
րնղարձակուե–
ց ՚ ո ւ
եէ.
րաւլմաոլաակուեէյալ
աւլատու իՏեսէն
չունչին աակ :
Մ Լւլի
Հ ամար ա րլ
չր^՚՚՚նր
մ
ե
ր
կեանքին
ամէ նէն
ս կ
ի ղր ին
՛լ՛"֊
՛լ
""I իսլեցաւ :
Հաղիւ
Համիաեան
չրշանին
լուծր
ղղաւլած
՛որ—
ղէն
մաանք
երանալէա
եւ ան-^ուն
իսոս —
աումնե լաւէ
•> ո ր ի ղո՚1ւն ե ր ունեցուլ
նոր չրր—
շանի
մր մէշ՛,
Ա,նչ՚՚՚չ՚ո
ինչ աԼ
րլլ՛՛՛
ւ , կեանքր չաա եր
կ՛" ր ե ր շան կո ւթ ի ւն
1/"
ք՚յ չի տար մարղ ե–
լաւն •, Զաւիաղանէք
ժ լատ է : ք^այւլ
՛է ա ր -
՛լ ե րր
մի
չա
կր իոարուին : Ա յղ. էսա րուե
լու
կա ր
ո
ղո ւթ ի ւն ր
մ "՛րղ
" ղ լաւաղո
յն յաա ^ —
կոլթիլններէն
մէկն է : Աւրեմն
խարուե ֊
ւյանք , եւ սկսանք
ամ
/""Հ^
է
ութեամբ
""՚ռ՚ԻԼ
"՛յդ խարկանքր
...
Այ՚ւ
օրերուն
է ր որ
ե
րիաասա
րղ Շա -
ւարչ Ա իսաքեանր
յայտնուեցաւ
իբրեւ
մեր
բա
րձրա
րե բ ձ
Ա կ իւա արին
ամ
էնէն
տ ի ր
ո
ւլն ե ր էն
մէկբ։
Իր մասին
այղ օրերէն աոաշ
ալ
լսահ՜
է էւնք բանաստեղծ
Լ բանդ
՚\,աղարեանէն ,
որ իր
մտերիմ
բարեկամն
էր :
Հրանգ
ՀքԱ՚ւլ՛" լ՚եանբ
սասլէ
ս կ՝
ա
րաա
յա
յտու է ր էւբ
մասին
« Շաւարչ
Աէւսաքեանր
. . . ամ–
րո՚ւշ՚՚՚է
ւ՛ն
ռուսական
ղ րական
ութ
եամբ
սնած
. • .» :
քիուսա կան
ղ րական
ու
թիւնբ
նոր
մտած
է ր րնթե րցուլնեբուն
մէշ։
0՝" լսթօ
, 5" " -
թոեւսքի
եւ Աաքսիմ
Կորքի ,
֊^ եո
ա
Լոր ,
նոր ել տարօրինակ
կր
թուէ ին մեղի :
Ուրեմն
, Շաւարչ Ա իսաքեանր ա
յղ
՛լր–
բականութեամբ
սնած
էր . . . որքան տար
բեր եւ տարօրինակ
՚ղէտք էր բլլալ
...
Ե
լ սա
՝ամ անւսւլ բութեան
օրերուն
"՛Րէ
մ ա
կա
ի ր ին
աակ
է
որ կր
Հետեւէ ինք ի-
րեն :
X
Այղ
ղ ե
՛լե
ց ի
կ
օրե բուն
է ր
որ ես ալ սկսէս
յ
՚լրել : Պ՚՚լիսբ
լեցուած
էլ՛ մեր
ամէնէՅք–
մեծ
ղ րաղ էտներուէ : ք՚աէստ
մ բն էր սկսէքլ
ղրել
եւ
ւլնակատուիլ
՚"
յղ
աեսակ
մթնո —
լորտի
մբ մէշ :
Ո՚սւբէն
Զա բ
ղա
ր ե ան բ ՚^Աղաաամ
աբտ
»ի
կիրակի
օրերու
աո
աշին
ս
էււնակբ
ինծի
յատկացուցած
էր : Օրմր «Աղա տ ա մ ա ր ա»
ատեն
ղուրս
չելսււ
իր թաքստոցէն
: Աա—
մ ՛՛ւէ լ Ղ՛ա րբ ինե անին Հեա կբ պաարաս -
տէր
տեղա-էանութեան
•հատուկոտոր տե -
ալեկո ւթ ի ւենե բբ ա բտասաՀմ
ան
Հ աս ցնե -
լու Համար ;
Ան ՛էա էս է րՇ "՛ւարչ
: Վ^երակաղմ եալ
Հբն–
չակեաննեբուն
կողմէ
առաշարկոլած
Հանղ իպոլմ
էւն ւէա յրբ եկաւ , իբ
բնոբոչ
բծա
իսնղ բո
ւթ ենէն
ել
մ տաՀ
ողութենէն
մղուած
, որպէս
ւլի անձնապէս
,
ծանօթա
նար
֊էէսմ
աձա յեութեան
ողիին ու աաոէւն
եւ Այաչէն
ստացուած
Հեղինակաւոբ
լ ^ -
կերներուն
ՀբաՀանգբ
պարտաղբէր
նաեւ
անոնց : Աակայն, Վ,եբ • Հնչակեաննե
բու
նեբկայացուցիչ^երբ
չեկան
իրենց իսկ ա–
ոաշարկած
Հանղիպում
ին ներկա
յ րլլա -
լու : Ղ՚էւբին չէր այն ղժոէսային
օրերուն
թաքստոցներէն
դուրս գալ եւ , ձեբբա
—
կալուելոլ
ւէաանդին
ենթարկուելովդ
, մ ո -
ւլ
ո՛ւ
ի նստ իլ
է
կացութիւնբ
Օրէ. օբ կբ վաաթաբանար
\ ՚
ՀեաղՀետէ
ո ս տ ի կ ան ո ւթ ե ան ձեռքն
ինկան
I
Աեբճանօֆբ
, Ա • Ղ՚արբէւնեանբ
, Ակիլտա
— ւ
րէւ
Ղ՚աբբիէլր,
ՏովՀ՛
Ջէօկիւրեանբ
ել |
ուրիշներ :
կա/ւավալաւթիւնբ
Պ՚՚լսոյ
մէշ տենդա —
՛լին սկսաւ
Հաւաքել
նաեւ ղաւաոացի
ա—
մ ուբի
ե րիաասա
րղնե բբ , որոնք
ղանաղան
պաաճառնե
բուէ
ւլե բծ
մնացած
էին ղին -
ոլորական
ծաոա
լու թենէ
ն :
Գաւառներէն
Հասած
պատաՀ՚սկան
նոր
Լո՚֊րե
ր բ
կր
Հաստատէին
կատարուող
աՀաւոր
ողբեբ–
գութ
իւ նբ ե րկրէւն մէկ ծ այր էն մ իւսր ՜–
՚Լբէմէսնղ րական
տբամաղրութիւնբ
ար
դէն
սկսած էր իսմ ոբուէւլ
է
Փորձուած
է ին
էողաք
, իրենց Հետ ունենա
լով
յանղ
ուղն
ե րիաասա
րղնե րու
Հ ամամ տ ութ ի ւն բ , ղա -
նաղան
ծրաղ
իրն
եր
մ չակե լու ետեւէ
էին ,
որոնց
ղ ործ աղ բութեան
Հետեւանքներբ
կրնա յէ՛ն ճակատաղ րական դառնա
Է
նաեւ
... ինքն ալ քիչերէն
մէկբ :
Մ էկր որ է՛ր ր՚որ՚է
նկա րաղ բով , մ տա -
լծումներով,
Համողումներով
, անղամ ա -
մ ենա սովոր ական
նա իւաս է։ բութ
ի ւննե րով
ել ցանկութիւններուէ^
1՚րրեք
նման չէր
ուբի
չ1ւե լաւն : Անաց
մ ի չտ
ինքեաաիպ
,
ան՝,աաա կանու
թ էււն մր :
Մեհ եւ բացառիկ
՚չէ՚քք
մբ աբղարեւ :
Եւ այս պատճառով
ալ , սէսալ
պիաի
էւ՚Ա՚՚՚յ
1ւ"ել, որ "՛ն լայն
րաղմ ութ
իւննե -
բու
՝\ամար
մնաց անբացատրելի
եւ նբ —
ւ՚Ոէլ ծանօթ՝՛
իր
ւ
անՀատականոլթիւնր
բնո
րո շող
ղլիւաւոբ
յա ա կան ի չ^ւ ե ր ո վ :
Ասուի
Հանղ ե րձ ե ւլաւ
որս
չաա
էէ ունքի
կ ո ւ ռքը
բոլորին
, |սորհրդաքւիչը՝
՜՛այ
•էանրային
մարղու
յաւաղոյն
բաբեմաս -
նո ւթ իւննե լա
ւ՚1ւ
ե լ
աոաքինութ
իւննե —
րուն :
–X
ձ ա յը եւ 1՚աշնակցականը :
յ^՚ո
ք էր, ԼՐ1"– եւ ամ րո ւլշա 1լա1։
^ւււ ք ՝•
^սլարքո
մեր աղղային
մեծաղոյն
սւ ր -
ժէքնեբով :
Պ՚սչ՚ոամիւնք
ունէր
մեր անցեալի վւա—
Ոալոբ
–էաբստո
է
թ իւննե
ր ու
լեղուէւ , ղբ—
բականոլթեան
, ճա ր աա բապե տ ութ ե ան ել
մ չակո
յթ ի բարձր եւ անկո րն չե լի արմ էք–
ներու
՛հանղէպ :
֊. –՚կ՝բնղ
՛ք
ղէ ր քբիստոնէ ական
Համ ակե ր - \
պումի
մեղկ
Հողեբանոլթեան
դէմ
։ Ասկէ
ալ, իբարղաՀաաանքն
ու
ատելութիւնբ
բոլոբ
տեսակի՜
անտարբեր
, ան -
վ՚ոյթ ե իրենց
անձնակ
ան նեղ
պատեանին
մէշ
կծկուածներու
ղէմ :
ՄՄԵՆՍՅՆ ձԱՅՈՑ
խՄք^ՄԳՐԱՊԵՏԸ
Կ՝արՀամաբՀէր
՛չր.
լըվան
1*էքւնեբբ եւ ամէն
կարղի
Ա
\էօ&մէներբ։
Անկ
ուսակցականի
Հանղէպ
ուշադիր էբ
^՚– յարղալէւր
. անղիշող՝
ՀՀչէղո ք»նե ր ո
լ
եւ
՜՛՛՛՛յ
իր"՚կ՚"նութիւնբ
«վերէն
դիտող-^նե ֊
բու
-> անդէ ւղ :
« Ամէ ն ինչ Հա յաս տան
է։ եւ աղղ ապաՀ–
պան
ում ի
Հ ամ ար»
նշանաէսօսքյւ
իրն էր ՝•
Կբ սիրէր
«մեր
մինուճար
Հայրենի -
Ք»Ր
՜– Զ՚ոյն ՚քաստակբ կր նկատէր
մ ե ր
մ ո–
՚/"՚քր՚1ք՛
թ՚՚՚՚իած
արիւնին,
մասնաւորա
–՚\
սլէս , օր ֊՛աս ական ա յն մեծ պա
յքա
րին ,
երբ
<Տ։Ամբողշ
յ ողովուրղ
մբ կրակբ
նետ
ուած էր» ՛ք՛ րկե լու
Հ ամ ար
Արա
րատեան
ղ ւսչտի մէշ օղա կուած
Հա յութ իւնբ :
Տեւականօրէն
խարաղանելով
Հանդեբ-ձ
Համա
ր։ ա ւքւս ր ա կան
աղ իտա
լոր տիրապե -
տութիւ
նբ եւ ՀակաՀա
յ ղո բծ ունէ ութ
ի
լ -
նբ,
երբեք չանտեսեց
մեբ երկրի
մէշ կա–\
ծ
րարենչան
վ։ ո փ ո խ ո ւթ ի ւն -
յ
տա
րուա
նե ր բ
(յե րքին եւ արտաքին
դժ ո ւա բ ո ւթ ի ւննե—
բու
՚լէմ
սլայքաբբ կր նկատէր
ամէն
Հա—
յոլ
սբբաղան
պա րաա կանութ
իլն բ :
Ա^ե—
նավաքր
ճիղն իսկմօտ էր իր
սրտին
Ս– ՏԷՐ
ԹՈՎՄԱԱԵԱՆ
(Շ ա րո ւնա կ ո ւթիւնը կարդալ 8րդ էջ)
ղացի եւ ուղղակի՛ մտայ
Շաւարչ
Մ ք՛՛՛աք—
եան քէն ղրասենեակր
: Առաշին
անդամն
է ր
ոբ մօտէն կբ տեսնէի
ղինքր :
Հոն էր նաեւ
էլրաղիաու՝>ի
Տիկին Անա–
յիսր : Ան Միսաքեանին
կարեւոր
Ր՚՚^էէք
մբ ունենա
լ կբ թուէր : Բա քց ես
րսելիք
մր
չունէի,
այլ ղացած
էի
պարղապէս
ղինքր
տեսնելու եւ կա բծեմ
ինքղինքս ալ
իրեն
ցոյց տա/ՈԼ : Բայց ան ղիս շփա՚լա —
քշե ց
ուր
ի չնե բուն
"լ էս : Ատիկա չատ
լաւ
Կո յէժ՛^ • • •
X
Ատկէ տա րինե ր վ ե րշ , երբ
դարձեալ
Փարիղ
եկայ , ՜\Տ))՚,՝Հին
, Յառաջ
կր Հբա -
տարակուէր : Շաւարչ
Մ իսաքեան
ուղեց
որ
քօղուած տամ իրեն։
Մէ՛նչեւ այդ ա —
տեն՝ րանասաեղծոլթէււն
միայն դրած
էի։
Աք՚լ. ա չխաաակցութեանս
առիթով է ռր
լրաղրութեան
ձեւ մբ ստեդծեցի ես
ինծի։
Տարիներու
րնւլ՝,ատոլմՂւե
րէ յետո
յ , ե–
բեք տարի առաշ, վերանոբողուեցաւ
աշ—
քսատակցութիւնս
«,3առաշ»ին : կրնամ բ —
սել որ Շաւարչ
Մի"աքեանէւն
Հետ աչէսա–
տակցութեանս
այս
ԷՐք^անր,
Փ՚"րիղի
- խիթա
բու
թ իւննե
րէս
մէկբ
եւլաւ :
կրնա
յի
թուղթին
առշեւ
նստիլ , ել ու–
ղածս ելղղացածս
բսել։ ՎստաՀ էի որ
Շաւարչ
Մ իսաքեանին
ղրական
ճաշակին
ել
յանդոլղն
ող իին Հետ կապուած
էբ
ղ րե լիքս : Ան առանց տատամսելու
դիտէր
թէ "՛ՐՐ
/ " " ^
է
1
"՛ՐՐ ^ԻշԴ է
1
եւ թէ մո–
ղովուբդբ
ի՞նչ կը պաՀանշէ եւ կը "իրէ :
Հաղոլաղիլտ
խմբաղրապեա
մբ :
X
՚Լերշին
անդամ
զինքբ տեսայ
«Արաքս»
տպարանբ
: Մարմինով եւ Հողիով
ղրասե—
ղանին .վբայ ինկած,.^ օրուան
խմքաղրա
-^
կանր կբ ղբէբ : Օրուան
կարեւոբ
պաՀն
էբ աս :
Տատամսեցայ
, բայց եւ այնպէս
մօտե—
ց՛ոյ իրեն, եւ ձեոքս
իբ դրոզ
ձեռքին
վր—
րայ
դրի
. . .
՛Լեր առաւ
՛է լուխ
բ , եւ ինծի
լա
յնօրէն
ժպտեցաւ.
. . այն ղեղեցիկ
օրերուն
նը —
մ ան • • •
Մէ կ կ այ ՛ որ հազար կ՛արժէ,
Հազար ալ կայ ՝ որ մէ կ չ ա րժէ :
Աքս առածր
առանց
չափազանցելու
բ
սենք մեբ ողբացեալ
րնկե լ՛ոշ Շ"" ՚" լ՛ չՄ
ք՛՜
սաքեանին : Որպէս
Գ՛" ^ա կց ա կան ,
ի
՚որ–
Հուլ միտք,
անմրցելի
՚քբիշք՛ աէր, անկա
չառ
Հայ , իսո րապէ ս Հա յբենասէ
բ , ^այ
լեղուի
արթուն
պաՀակ ու սլաչտ՚դան
:
Մէկ տարի է, որ մեր սիրելի
Ընկեր
Շաւաբշր
բաժնուած
է մեղմէ : Աեր
սի ՜
րելի « Տ"՚ոաշ»ին
ամէնօրեայ
կե7ւղանի
«.Մեր հ)օսք»ր
չենք կարդար
, ցաւբ
ու
կոկիծբ մեծ է ։
Ե րիաասա րդա կան եռանդ ով իր
ք՚՚օսքր
բեմերէն
բսաւ,
թեբթերով
ղրեց,
միչա
պատնէչին
՚իրայ
ել ամէնքէն
առաշ , յա–
նուն
անիրաւուած
Հայրենիքի
ամբողշա—
կան , վերշնական
ազատութեան
:
\
Իր
յա բաճ
ուն
եռանդին ու Հաւատքին
\
"՛ղրի՛
րն էր Հա յ ժողով ուրդի
տառա - \
սլանքր , մ անաւանղ.
զոՀա բե բութ
իւնւը ;
էէ
Ոէ
րաա կան
դա
սին , որոնց Հանդէպ
մ աս–
\
նաւոր
յարդ անք ու Հ իաց ում
ունէ ր :
Բայց աւա՛՛ղ , այսօբ , իբ կենէլանի
իէՕԱ–
քէն
ղրկուած
ենք :
Անոնք , որ մօտէն
ճանչցած
են
՚էէ^ՔԸ
է
կարելի չէ որմոռնան
իր սլրպտող եւ խօ
սուն ա չքե րր , ՛քա՛ւ րի մը մ եղմ
նա
յուած–
քր : կարծես կբ Հարցընէ թէ
ի
՞նչ
կ^ր -
նես ,
ի
՚^նչ կայ, ձեր ծաղկոց
բ
ի
՞նչ պէ՛*
է , չատ աչակերտ
ոլնի՞ք
: Ասոնք
էին իր
սովորական
Հարցու՚քնեբր
, ամէն
անւլամ
ոլ. Հանրային
դործեբռւ
մէշ դանոլող
բն–
կեր մր կամ բարեկամ
Հանդիպէր
իրեն
է
Երբ <(Ցառաշ»բ Տէր Տակոբեանի տպա–
բանբ կբ դտնոլէբ
, Աղրիւբ
Աեբռբ
խում–
րի
բնկերներուն
ժամադրավայրն
եղաւ
խմրաւլրատունբ
, եւ մեբ խումբի
րնկեր -
ներէն
եօթբ
Հողի ժամանակ առ ժամա -
նակ ա չխատեցան
իբրեւ
կամ աւոր բան -
ուոբ «.Յառաշ
»ի
մէշ :
-
1945
Ապրէլ
՚էե՚յին
րնկեր
Գորղիկեան
լուր տուած էր ինձ , որ իրեն Հեա երթա
յինք <(.8առաշ»ի իւմբաէլրատւնը
, քէչ մը
մաքբոէթիւն
ընելու,
քանի ռր
ՀՏառաշ»ը
պիտի վերաՀբատարակուէր
: Ուրախոլ -
թեամբ
սկսանք
մաքբութեան։
Տս՚րք՚նե -
բու
փոշին եւ առաստաղէն
Հոսած
անձ -
րեւի
շուրբ փճացուցած
էին
^Տառաշ^ի
Հաւաքածոնեբբ
: կբ քննէր կը
դարձնէր
ու կ՝ափսոսար
:
ԱՐՄԵՆԱԿ ՅԱԿՈԲԵԱՆ .
ՄԱՆՆԻԿ
ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ
(Շ ա րո ւնա կ ո ւթիւնը կարդալ 8րդ է յ )
Պոլսոյ
Հայութեան
Համար :
Շաւաբշի
բուռն
բն/լդ
իմ ութ իւնբ , յենուած
Այ՛"
շէ
բնկերներուն
անառարկելի
•
••,րաՀանւլին
ւք
րա
ք , աբւլելք
Հանդիսացան
յախուռն
քայլերու ;
Բառասուն տա րինե ր ՚էեր^, երբկբ յի -
շեմ արիւնակալ
աչքերով
մեր
՚էրէժխնդիր
տէլոց սրս՝։ ան^ւե ր բ ելՇաւարչին
սրտմա—
շուք լ^ղդ իմ ութ
իւն
ր եւ զդռւչաւոր
կեց —
ուածքր,աւելի
եւս կը պայծառանա
յ անոբ
՛ւ էմ քր , էէր պէս
ւլե կավարի՝
արՀաւիրքի
այն
օրերուն
յ
X
;
ԱբտասաՀմանի
Հետ մեր կապերը
խըգ՜
ուած
էին : կացութիւնը
ՀեաղՀետէ
աւելի
կր ծանրանար ; Խ ո ւղ"՛
ր կո ւթ իւննե
բ բ եւ
ձե ր րակա լութ իւննե
ր բ կբ չարոլնակոլէին
;
Շաւարչին
արտասաՀման
մե1լնումին Որո—
չոլմը տրուած
էր։ Փախուստի
միշոցնե -
բուն ապաՀ
ովոլթ
իւնբ պէաք էր ստուղեչ
է
ԱնՀրաժեչտ
Համարուեցաւ,
որ ես
տեսնուիմ
Մ ուրատի
եղբօր
Հետ ,
որ •
կապուած է եղեր
նման
դործեբու
Հեա ,
ել
որուն
անունր
Հաւլոբդոլած
էր Շա -
ւարչին
: Տ՚՚յս
ունէ ինք անկէ ճչղրէէտ տե -
ղե կութ իւններ ստանալ
, մէւնչել
նոյն պա–
Հբ կտտա րուած
փախուստներու
ապաՀո -
ւէութեան եւ միշոցնեբուն
մասին
Հ
իմ
տեսակցութիւնս
վստաՀ
ութ
իւն
չնե
ր ^ չե ց ինծի , երբ մանաւանղ
նկատեց
ի
որոչ
Հ ա բ ց ո ւմն ե ր ո ւս իր տուած
չւիոթե -
ցուցիչ
պաաասխաններբ
: Աւելին
, աոա–
շին տեսակցութեանս
սլաՀ ուն իսկ
բուն
Թարցէն խուսափելով
ան յայտնեց , որ իր
բնակաբանին
մօտ արձակուրդէ։
դա
ցած
ւլե րմանական
պաՀ ա կա խում
րէն
ութ Հբ -
բացաններ
վերցնելու
դ իւբութիլններ
ու
նէր, եւ կ՝առաշաբկէր
այդ
Հրացանները
փախցնել
իր դործակցութեամբ
:
^
ի Հարկէ , կտրուկ
մեբժեցի՝
յայտա -
րարելուէ, ոբ մենք
նման
ղոբծեբով
չա
-1
Հաղրւլռուած
չենք :
•
Ա տացած
անձնա կան
տպաւորութիւնս–^
նոյն իրէէկունր
Հաղորդեցի
ընկերներռւն՛
ել Շաւարչին : Ու թէեւ
երկբոր։է տեսակ–՝^
ց ութ
իւն
մ բն ալ խոստացած
էի իրեն դ \
սակայն
, ի վերշո
յ ես այլեւս
խոլսափե –\
ցայ այգ մարգուն
Հանէլիպիլէ :
Շաւարչ
իր միշոցներով
չարոէնակեց
փախուստի
ՃանապաբՀբ
պատրաստել եւ
վե բնական
կա րդադ բութի
ւննե բը
ըրաւ
^լատիմիրին
Հետ։
Մեէլնումին
օրը, վեր
շին
տեսակցութիւն
մը Շաւարչին
Հեա
ունենալու
Համար , Հաւաքուեցանք
իր
պաՀուած
բնակարանբ։
Ներկայ
էին
Պիթ–
լիոցի
Մ"՚՜շեղր
,
հյ՚էսրով
Պապաեանը ,
Տիկին
Բրաբիռն
Արուանձտեանցը
, Հ(,Ապա–
տամ ա րա»ի
կարօն եւ կարծեմ
Արմենակ
Շալճեանը
է
Շաւարչ պատրաստուած
էր իրեն Հեա
տանելու
երկու աետբաք^եբբ
եւ ատըր -
ճանակըՀ
Ընկերներբ
Համաձայն
էէին : Իր
փախուստր
առաշփնբ
ՐԱալով
մ ենք ան–
Հ բաժ ե չա կբ Համարէինք նախ ծանօթ ա -
նալ
ճամ բո րգնե բուն եւ պա յուսա
1լնե
բուն
խուգաբկութեան
ձեւին ու
խստութեան
*ափին : Այ" պատճառով
իսկ նպատա -
կա յարմաբ կբ գտնէինք
, ոբ
աետրա1^երը
էլրկուին
իրմէ
յետոյ
մեկնելիք
բնկերնե -
բէն
մէկուն Հետ :
Աակա
յն , Շաւար
շ չուղեց
տեղի տալ :
•ի վեբշոյ
, Խոսբովի
պնդումին
վրայ, Շա
ւարչ
իրեն յատուկ
կա աա կե լո
լ
ձելովբ
բսաւ •
- Եթէ ես բռնոլիմ
,ասոնք ալ
Հետս
թող
բռնուին
է
իբողութիւնբ
պաբղ էբ : Լրագրողի
իբ
բնոբոչ
գիծերէն
թելադբռւած՝
ան էէր
ուգեր
բաժնուիլ
աետբակներէն
,
որոնց ^
մէշ
ունէր
ծածկաւլիր
եւ
կիսածածուկ
գաւառներէն
ստացուած
տեղե կութ
ի ւննե ր
եւ
Պոլսոյ
մէշ
ղո յութ իւն
ունե ցուլ
կաէլ–
մակերսլոլթեան
եւ բնկերներուն
ղործոլ–
նէութեան
շո՚֊բշ
մասնա կի աբձանաէլրոլ -
թէէւններ : կ՝ուդէր
իր Հեա ունենալ
արձա–
նաղբութիլննեբբ
, ոբպէս
զի առանց ա -
սլալինելոլ
իր յիշողոլթեան
աէբայ՝ կարե—
նայ
ճշզրտօրէն
մարմիններուն
ներկայա
ցնել
տիրող
րնդՀ անուր
կացութիւնբ ,
իսկ
Հրաաարակելի
մասերն ալ
յանձնել
մ ամ ու լին :
Վախճանբ
ծանօթ է աբղէն։
Աիսալ է ո–
մանց ղբածբ, որ իբբ թէ երկու
երեք օր
անորոշութիւն
տիրած է
ձեբրակալոլ
-
թեան կամ ապաՀ ով Պուլկաբիա
Հասնելոլ
խնդրին
չուրշ ;
Մուշեւլը ելկարօն գաղտուկ
Հետեւած՛^։,
էին
Շաւարչի
կառքին : Եւ Հազիւ
1 -
\ու– \
կէս ժամ ՚էերշ, երբ մենք կբ սպառէինք
՝
անոնց
լուբին,
Հեւ ի Հեւ եկան ել
յայտ–\
նեցին թէ՝ Հկառքր
չիտակ
քաբավէի
պա—|
Հականոցր
տարաւ»
Շաւարչ
ձեբբակալ -
ուած էր՝ Վլատիմիրի
իսկ դալադրոլ
-
թեամր
է
Տնեցինեբուն
լաց ու կոծին
մէշ
Տիկին
Բրարիէէնի
անձնուէր
օժանդակոլթետմբ
,
թոլզթէ
ծրարներ
եւայ^
այլուր
փոխա–
գրելէ՛
յետոյ
, Հապճեպէէւի
Հեռացանք տու^
նէն։ կր վախնայինք
, որ
անմիշապէս
խուզարկութեան
կրնար
ենթարկուիլ
բր -
նակարանբ
էցոսրովի
յայտարարութեան
՚ / / " " 7 ~ ~
« առժամարար
ամէն ոք իր գլխոլ
ճարը
պիտի
նայէր » ;
Բայց կարելի
չէր :
Մնաղածբ
առա
նձին եւ բնդարձակ
յու–
չագբական
նիւթ է, որ ներկայ
Դք"– ՜
թեանս
սաՀմաններէն
գուբս կր
մնայ։
ԱՐՄԷՆ
ՎԱՀԷ
