2
Յ Ա Ռ Ա Ջ
Ս Ի Ա Ս՝ Ս. լ Թ0
(ԾՆււԴԵԱՆ ՏՕԱՄԵԱԿԻ՚Ս Ա ՌԹԻԻ)
աչւգ դարի
՛Լերդին
տւսսնսւմԼէս1լում
ա–
րեւմ աաՀ
ա
յ
էլ րա կանո ւթ ե սւն
աադարկղւ,
ի^ալ
մի նոր դրական
սերունդ
( . /)ր~
րերեան
,
0՝
• Ս՚եծարենց
, V՛ •
՚Լարուման
,
/ի. Աեւակ։
Վ. թէքէեան),
որի մէչ
իր
առանձնակի
աեւյն
ունի Ա ի աման
թօն :
Սիամանթօն
ԼԱտոմ Եարճանեան)
ծ
րն~
ուե լ է Արեւմ տա֊,ա յաստանում
՝ Ակն
քա
ւլա քում
, 1 8
|Տ
թուականին
:
՚Լթաթնական
կր թ ո ւթ ի ւնն սաանա
լուի աեւլի
՚Հյերսիսեան
դոլրոէյում
,
1 8 9 2
թուականէւն
Ննոէլների
Հետ տ ե ղա փ ո խ ւո ւմ է Պոլիս 1ւ յաճա
խում
յայտնի
մանկաւէարմ
ու
Հասարակական
՚ ք Բ ^ / ՚ լ ^ ՚ Պէրսլէրեանի
ւիա րմ ա ր ան ր
ԱյնուՀետեւ
, սկսած
1 8 9 0
թուականիղ
,
նրան տեսնում
ենք քյւրոպայում
, ուր մ ր–
նում է մինչեւ
1 9 0 8
թուականր
: Այս
աա—
րիներին
, սկղրում
լինելով
ժրնեւի
ւլոլէ֊
ճի , ասլա Փարիղի
Աորսլոնի
Համալսա
-
րանի
ուսանող,
Աիամանթօն
ուսումնա
—
սիրում
կ Հասարակական
ղիտ
ութ իւննե
լ։ ,
ւլ ր ա կան ո ւթ ի լն , Հաւա
քո ւմ՛ է ղիտե
լիքնե–
րի Հարուստ
սլա չա ր :
1 9 0 2
թուականին
լո յս է տեսնում
նրա
բանաստեղծութիւն–
նե րի առածին
մ ո ղո ւէած ո ւն՝
«Գիլղաղնօ
-
բէն»
խորաղրով։
Հետաղայում
, Ամերի
-
կա յում՛ ել կաէկասում
ապաղրւում
են
բանաստեղծի
առանձին
ղործերբ,
որոնք
ղբուատանքուի
են բնդունւում
ղրաքննա
~՜
ղատութեան
կուլմ իղ :
1915
թուականի
Ա՚ղրիլի ՝2–1ին , Հայկա
-
կան արիէ-նռա կոտո րած
ի օրերին
, բանաս–
ւոեղծր
պոլսաՀայ
չատ
մ տաւո բա կաննե
րի
Հեա ձերբակալւում
է եւ թուրք
ղաղաղած
մ ա բղասսլաննե
րի
կողմ ից
մ ո րթաղե
րծ
աբւում
Ա^ատոլիայի
խորքերռւմ
:
(1 րղեէլբուե
լով
ղա րաս կղբին
արդէն
Հաստատուած
նէօ - ռոմանտիղմին
, Աիա
մանթօն
իր յախուռն
ու Հղօբ
պոէղիայով
սլատկե
բեղ
արեւմ տաՀա յութե ան
ծանբ
ւիիճակր բռնակալական
Թուրքիա
յում %
Նա չերղեղ
տեսանուէր
ու սնոտի
սէրբ»
ել
ոչ է լ «ասաուածնե
բու
ել քուր
մե րու
օր —
րան
Արեւելքր»
իր կախարդանքով,
այլ
Հայ
մ ողովրդի
տառասլանքր
, նրա յոյ -
ղերն ու յոյսերր
, նրա անՀաւասար
, բ " ՛ յ ղ
անօրինակ
մ աքառումն
լ^ղղէմ
«(/ եռե լա–
տիսլ
մ արղա սպանի» ՝
ս ուլթան
Ասլտիւլ
Համիտի
ոդեսսլան
եաթաղանի
:
ինչի՜ մէշ էր տեսնում
Աիամանթօն
մեր
մողովրդի
մի Հատուածի
փրկութիւնր
:
՛Լա, ի Հարկէ,
Հեռու
էբ սողիալական
յե–
ղաչրշման
ռեւոլոլցիոն
ուղղու
միակ
ու
ճիչղ
, ղադափարից
, բայց
նբա
Համար
սլարղ էր մի բան,
որ
բռնակալութիւնը
կարող
է տապալոլել,
երբ Հայրր,
ղաւա՛
կր,
եղբայրը,
ընկերր
ոտքի
կանդնեն
եւ
սարակական
րովանղակութեամբ
օմտելով
իբ ամբողշ^ պոէղիան
, բանաստեղծը
խբա–
իսուսում
է ր
մ արդկանց
ղառնա
լ ղ իլցաղ
-
ներ
(«Գիլցաւ^օրկն»)
, սլաակերոլմ
էր
արիւնալի
ու ցնցող
ղրուաւլնեբ
(«կարմիր
լուրեր
բարեկամէս»
եւ , ի Հաաոլցումն
,
մարաական
կոչ էր նետում
մողուէրդին
( «Հա
յոբղ
ինե ր» ) , ւէա ռում
յո յսի
^էսՀե
րը
(« Հոդեւարքի
եւ յ ո յ ս ի շաՀերր»)
, դու -
չակելռվ
մօտալուտ
յաւլթանակր
(«Ջո՚՚րկ
կովկաս»
, «Ասսլետին
երդր» , «էս երդե
-
լով
կ՝ոււլեմ
մեռնիլ»)
%
Ա իամ անթօն
՝»ա
յբենասէ
ր
բանաստեղծ
է։ Ջկայ
նրա էամար
աւելի
վեՀ ու
աղնէււ
բան,
քան
Հալրենիքբ։
Շ ղթա
յուած
,
աառասլանքի
եւ արեան
ծովոլմ
բնկած
էա լբենիքր
դառն
արցունք
է քամ
ում
նրա
"՛չքե
րից : Հ՛" քրենիքի
աղատադրութեան
՚լաղավւարր
նրա էսսէերի
միակ
աղբէււրն
է : յ՛ր անձի
ե րշանկութիւնբ
եւ խնղոլ
-
թիւնր
, տ խ ր ո ւթ ի ւնն ու թախիծ
բ , յո
յղե–
Բրն
ու լոյսերր
նա տեսնում
է ղէսլէւ
կռիւ
եւ աւլատութէււն
բ1
։թացուլ
մ
ոէլովրւլական
ե րկաթէ
ղանղոլածնե
րի
մ է^ :
Աիամանթօն
Հայ մողովուբդին
Հայրե
-
նիքում
Հաւաքելու
, չէները
շերմ ացնե լու
,
արտերն
աղատօբէն
Հնձելու
եւ
«ոսկեայ
ցորեանի
շե՚լշեր»
ստանալու
մեծ շատա–
՛էով է • «Հայրենի
Հ բաւէ բ» բանաստեղ
-
ծոլթիւնների
չարքում
նա
աենչում
է
տեսնե
լ թափառական
եւ օտար ե
բկինքնե–
բի տակ
դեղե
բող
սլանղուխտ
Հա յե րի ՛Լե–՜
րաղարձը
Հայրենիք
:
Հա յ ր ենա բա ղձո
ւթ ի ւն ր
բանա
ս ա ե ղծ
ի
նե բա չիսա րՀ ի վեՀաղո
յն
ղղացմ
ուն քնե
-
բից
մէ1լն
է , շե բմ ացած
նբա
ք ՚ յ ն
ու
պայծառ
Հողու
Հալոցքում
(« Աօբ
մր ե–
բաղը» , «Հարսին
երազը»,
Հ
<Իղբայրն
իր
եղբօրը»
, «Հայրր
Հոդեւաբք»
, եւն.) :
Աիամանթօն
իր պոէղիայով
չի յիչե
-
ցնում
ոչ ոքի : Ամանք կաբծում
են թէ նա
ամ բողշովին
սերում
է Նարեկացուց
:
ճիչդ
է , կան
չփմ ան կէտե ր ա յս ե բ կո ւս ի
միշեւ,
բայց
բստ
էութեան
տարբեր
են
նրանք
էւրենց երկեբի
մոտիւնեբով
ու սլո—
էղիայի
Հասարակական
բովանղակոլ
—
թեամբ։
ԸնգՀակառակն
, աղդուելով
մեր
Հնաղո
յն
մ ո ղո վր դա կան -
ղուսան՚սկան
բանասաեւլծութիւեից
, յատկապէս
չե/րա -
կանների,
ղէն նետելով
վե րշիննե
ր ի ս՛՞ կրօ
նա - մ՚իստիքլական
բուէանղա
կո ւթ իւն բ ,
Աիամանթօն
մ՛եծ վա բպետոլթե
ամ բ
Օդ -
տադոբծել
է նրանց տաղաչափական
ձե -
ւերն ու կանոնները՝
Հանղէս
րե րե լուէ ան—
մ րցելի
ինքնատիպոլթիլն
:
Աիամանթօն
իր ղրական
առաշին
Լ՚՚՚Կ
՛է որձեր ում րնթե բցողի
Համար
բաց
արեց
բանաստեղծական
Համ
եմ՛ ատոլթիլենե
րի
ու փոիսա բե բութ իւննե րի մ՛ի
աչխաբՀ
,
"րր
մինչ այդ չկաբ մեր կլասիկ
պոէիա
—
յում : Տախուռն
տողն
օժտելով
թարմ
ու
չլացուցիչ
պատկերներով,
նա տէւպակա —
ԱՆԳԼԻՈՅ Կ,ԱՐՏ11ՊԷՏԻՆ ԱՒՍՏՐՍԼԻՍ ԵՒ ՆՈՐ ՋԵԼԱՆՏ1ձ
բաղուկների
ամբողշ թափով
իրենց
եբ -
նացնոլմ
է տուեալ
Հողեկան
մ՚ոմենտր
կաթներր
ղէնքերր
, փոթորկեն
թչնա
-
մ ու
, բռնակալութեան
վրա
յ : Նմ ան Հա -
կամ
դբոլաղբ՝
նեբդնելով
անսանձ
աա—
բերք
յոյղի
ու խոՀի սրտադբալ
շերմոլ
-
ԿԱՏԱՐԱԾ ՃԱլյՐՈՐԴՈՒ^ԵԱ՚ն
ՆՊԱՍՏԱՒՈՐ
ԱՐԴՒՒՆՔ՚նԵՐԸ
Պ • Հրանտ Թււլ՚ւս՚եան
•ք՝ոնսլսդ\ւ
ւէէջ
երկրորդ յօ դ ոնա ծ ո վ լքը կը շարունակէ իր
ի ո րհր դ ա ծ ո ւթի ւ նն ե րը Անգլիոյ վարչա -
պետ
ԱաքԱիլրնի
•Բըմընուէլթի
անդամ
պե տ ութե անց մէջ կատարուած
վերջիՕ
մեծ նսսքրորդութեան մաւփն : Ըսելէ ետք
թ է ո՜րքան վտիտ եղան անոր ձեոք բ ե
րած արդիւնքները ոչ անգլեւսաքսոն եր ֊
կիրներու մէ ջ . ((անոնք արդիւնաբեր
կը
գ տնէ Աւստրալիոյ ե ւ
՚լ,որ Զելանտ այի
մէջ , ինչպէււ որ նա|սւստեսած էր իր նա -
իարդ յօ դ ո ւ ա ծ ին մէջ
(Աաոաշ,
19 Փե
֊
տ րո ւ ա ր) :
Անչուչա,
կր ղրէ յօղուածաղիրր
, որ
եւ է դրաւոբ
Համաձայնութիւն
չկնքուե
-
ցաւ,
բացի
Ընկեբային
ԱպաՀովութեան
վերարե բեա
լ
Համ աձա
յ)։ ութենէ
մր :
Լ^այղ, չատ
մբ թ է։ւր իմ աց ութ
իւն՚հե
ր
փա—
րատեցան
: Ա ասնաւո րե լուէ մեր էսօսքբ
Ա–
լստրալիո
ք վերաբերեալ
խնղէւ րն ե ր ո լն ,
ասոնց
կաբղին
քոոեպէս
մ Լ 1լնա
րանուած
կամ
Հասկցուած
էսնդիրները
կր
ղառնան
Աիացեալ
ՆաՀանղնեբու
Հետ
յարարերոլ–
թեամ
բ : Այ" առում ով , նրա ստեղծաղ
որ–
ծութեան
բարձրադո
յն կէաերն
են «Ափ մը
մոիսիբ , Հայրենի
տուն», «Ասպետին
եբ -
՚լր^ , «Զա՛ րկ կովկաս»ր
եւ
մ
անաւանղ
« Աուրբ Աեսբռպ»
լէւրիկական
պոէմր
,
որ մեր պոէղիա
յի
ղլուխ
-
ղո րծո ցնե
րից
մէկն
է :
Ա իամ անթո
յի
Հղօբ տաւլանղն
ունէր
թե—
րութիւններ,
որոնց
մասին
էի
կարելի
չէսօսել։
Գրանք պայմանալորուած
էին
մամ անա կով : ԱչխարՀա
յեա
ցքի
ռոմ ան
-
տիկական
կողմր. Հասարակական
յարա
-
բե ր ութ իւննե բ ի (^թացքր
քսաակ
չտեսնե—
լու
Հանէլամանքը
բանաստեւլծին
եր —
բեմն
նետում
էին
աղղա յնա կանո ւթ եան
մէշ,
նեղացնում
նրա
յոլղաչխարՀի
սաՀ —
մ աննե ր ր :
Աակայ՛ն
այս մոմենտբ
չի իշեցնում
նը—
րա
սլոէղիայի
մարտա/լան
չոլնչր։
Ա իա —
մանթոյի
բանաստե
ղծ ո ւթ իւննե
ր ր ոդեւո
-
րել
եւ մարտի
են մղել
սերոլնղների
, ո—
րոնք
յանուն
Հայրենիքի
աղատաղբոլ
—
թեան
մաքառել
են ասիական
բաբբարոս
բռնա կա լութեան
դէմ՛ , չկորցնե
լով
ողու
արիութիւնը
եբաղել
են պայծառ
արչա —
լո յոբ
որ պիտի
րացուէր
Հանուր
Հա յրե
-
նիքի
ւէրայ : Նրա
պոէղիան
բառիս
լայն
առում՜ով
նորոլթիլն
էր մեր դրական
ան
ղա ստանում
արմանի
խոբՀ
րղա
յին
մ ո -
գովրդի
ուչադրութեանր
,
քննադատական
իւր ացմ անր ել ան կողմնա կալ
դնաՀ աա
-
մ անր :
ԱԼ)%ՈՄՈՆ
ՏԱՐՈՆՑԻ
(«Սով– Հայա ս տ ան» )
թեանց
,
աղղային
պա չտպանութ
եան
^
կարդ
մր տնաեսական
էարղերոլ
ել աբ
-
տաքին
յարա
բեր
ութ էււննե րու.
չուլ՚շբ
Աւսւորալէւսյ
՛ք է շ մտաէ ող ու թիլն
կը
աիրէ քիչ ՛կ՛
Ա իացեալ
ՆաՀանղնեբու
« տնտե սական
կա յսե րապա չաութեան
1^
մասին
: Այս երկիրր
Ան՚լլէ՚ս՚յէն
աւելի
լալ
բմ րռն ած
է Աւստր տ լէւ ոյ տ
նաեսա1րսն
կարիքներր
եւ
Հ ետղՀետէ
կ՝աւելղնէ
իբ
ղրամ ա էլ լս լ էււն ե ր ր ե րկր
էէն ճարաարա
բ —
ուեստին
մէշ. էէեր շին
սլատե րաւլմ էն ի
վեբ
ասոնք
ւլրեթէ կրկնապատկուած
են ;
Իրաց ա քս վիճակր
մտւսէ էէւլ ութիւն
չի
ւղատճառԼբ
Ա՛սէքմիլրնէէ
: ԸնղէԱէկառակն
^
Հրճուանք
կուտայ
էւրեն : Իր կաբծէւքաէ
,
Ամեբէւկաքէէ
օմ անդա կութ իւնր օտար
եր —
կիբնեբէէւ,որ
մէււլււէէուրւլն
էէւլ րլլւսլ
սւնկէ
օղ տէւլոէլր , կր նւղաստէ
ամ է նուն րարօ —
րութեէսն
:
Տս՚րակէւյս
չկա
լ որ ամ ե րէւ կեան
մ րր
-
ցակցութ
իլ
նբ Բ բմ ընուէ
լթի
երկիրնե
բուն
մէշ
Հետւլէետէ
աւելի
ակներեւ
կր դառ
—
նայ։
Ունայն
է անոբ
կարեւ
էւբոլթիւնր
անտեսել
,
ք
՛ա լց չէււտ Հեոոէ^ւերր
երթալ
կ՝ րլլա
յ ատկէ
Հ ետե
լցնե
լ
«ւոնւոե սական
կա լսերապաչտութիւն
» :
ք^ա լէոնի է թէ Աէ
-Ա
տրէէւլիո
ք
՚վսւրիչնեբր
ո^րքւսն
մէոաէուլ
են Հարաւ
—
Արեւելեան
Ասիոյ
մէշ աիբոզ անՀանղաբտութէ՚ւննե
—
բուն,
ինչսլէս
նաեւ
Հւսմւսլնաւէաբ
թա —
ձանցումէւ՚էւ
ոլաւոճառով
, որ անոնղ Հեաե
—
ւանքն
է , եւ որ կր սպառնա
լ Ալսարա
—
լիո
ք ւո՚ղւսՀսվ ութեան
: Ա լս ե րկ էւրր
կր
փափաքի
որ Ալրուզա
աւելի
լալ բմբռնէ
|
թէ Ատլանտեան
Աւխաի
եւ Ասէւ՚ւլ
Հարաւ
\
Արեւե լեան
եր կէւ բնե
րու
Աւխտէւն
մ իշեւ •
անՀբաԺեչա
է աւելի
սեւլմ կաոլեր
Հաս — )
տատե
լ • • •
|
Պարգելէ ետք թ է ի՜նչպէս
ՄաքմիլըԹ •
յա ջ ողե ց ա ւ իր իւօսակիցները լուսաբա -
նել եւ ապահովցնել գանոնք այս
բ ո լ ո ր
մտահոգ ութ իւն ներուն մասին . եւ մաս -
նաւորաբար այն գինուորական ո ւժ ե ր ո ւն
մասին գորս Անգլիւս տրամադրած է ^1ա -
րաւ - Արեւելեան Ասիոյ պաշտ պանութիւ–
նր ամրացնելու հա՛մար, Պ՛ Թորոսեան կը
յան գ ի հետեւեալ եգրակացութհան
աքմիլբնի
ճամ բո բդո
ւթ իւն ր րնւլՀա —
նուբ կերպով
արդիւնաւոր
եղաւ–.. Ան է՛ր
նպատակին
Հասաւ
եւ յաշողեցալ
վւարա —
աել ալն
մ ե ւլաղ րանքնե
ր ը՝
ղորս
՛ք՝
րմ րն —
ոլէլթի
երկիրներբ
1լ ռւղւլէին
ցարդ
Ան՚է–
լ ի " յ ՝ էբ անտաբբեբութեանր
կամ
անՀո—
ղութեանր
վե րաբերմ ամ բ
Հանդէ պ
ա
յ "
եբկէրներուն
:
Ն։ենք , սակայն
, որ Վարչապետր
քէէ
մր չատ
լաւատես
եւլած
է երբ կբ յ ա յ —
աաբարէ
թէ ՛Բրմրնուէլթր
կոչուած
է
կենսական
ղեր խաղալու
այն
բարոյական
մեծ
՛թարցէն
մէշ՝
որ աչխարՀր
երկուքէ
կր րամնէ
. սլաքքաբ բռնապետութեան
եւ
աղաաութեան
մէշեւ :
Լաւատեսութիւն
ցո յց տուած
կ՝ Րէէա յ նաեւ , երբ կ՝ րսէ
թէ
ՕՏԱՐ ԷՋԵՐ
Մօրեղբայրս՝
որ
արղէն
չափազանց
ղայբացած
էր սեւամորթէն
էբ
ղործէն
Հանդէպ
անփոլթոլթենէն
, երբ
տեսաւ
փճացած
տունկը
, բարկոլթենէն
էնքզին
-
քբ
բոլորովին
կոբսնցոլցած
, խլեց
այն
կաց
ինր
որ սեւամ որթը
էբ
մ րափէ
պա
-
Հոլն
ղետին
էր դրած
, եւ
յարձակեցաւ
խեղճին
վրայ
ու բազուկր
բարձրացուցած
ուղեց
կացինը
ի^եցնել
դժբախա
սարոէ. -
կին
զլխուն
Բաղուկր առկախ
մնաց
օդէն
մէշւՀար–
ուածր
չխշալ
• . •
Այս
վա
յ րկե անր երբեք պէտէ
չկրնամ
մ ոոնալ
Ուժեղ
ձեոք
մր բռնած
էբ
մօրեղբօրս
բաղուկր։
Ցաղթանդամ
սեւամորթ
մը ,
ֆրանսերէնով
պոռաց .
- Ապաննէ՛
զփս , որովՀետեւ
թերեւս
վիրաւորանք
մր Հասցոլցէ
քեղէ , սակա
յն
յարդէ
կեանքը
էմ եղբօրս
, որ քու
աուն–
կիդ մէա
յն վնաս
Հասցուց
Այս
խօսքե
րը , փոխանակ
ամօթնէ
չիկ -
նեցնելոլ
մօրձզբայրս
,
րազմապաակեցին
անոր
ղայրոյթր
: Ջեմ կրնար
ձեղի
րսել
հիմա թէ ինչ ըրած
կրնար
քչչալ
այգ
վայրկեանին
եթէ
ես անմիշապէս
կացինր
Լս լելով նետած
չրէէա
յի
Հ եռուն տարած
-
ոլող
մաբղաղետնին
մ
էշ%
իմ
բռլռր
աղա չանքնե
րս
օդռլտ
չունե—
ցան
: Անփոյթ
սեւամորթբ
պատմ
ուեցաւ
քանակոծութեամբ
, իսկ անոր պաչտպա —
նութիւնր
ստանձնողը՛
նոյնպէս
սեւա –՜
մ որթ
, նետոլեցալ
Բալէֆէէ
զօրանոցին
դետնախորչ
նկուղնեբէն
մէկուն
մէշ
յ
Այդ
սեւամորթբ
Փիէրօն
էր։
Տեսարանր
, որուն ականատես
էէ ե *-
ղած,
այնքան
գրդռած
էբ Հետաքրքրու
-
թէէնս
որ վճռեցէ
անպայման
տեսնել
^է~
էրօն , եւ է Հարկէն
օղնել
էրեն : Մէշոց մը
կը փնառէ
ի անոր
Հեա կարենալ
խօսելու
Համար:
Թէեւ
չատ
երիտասարդ
էէ , սակայ՛ն
է
այդ
չրշանին
ամենաՀարուստ
Հռղաաէր
-
նեբէն
մէկուն
քեռորդին
րլլա լուս
Հան -
դամանքով,
ԱքԼ՚՚-էէ
չրշանակէն
պաՀա
-
կախումբէն
Հրամանատար
կաբղռւած
էի՛.
Բալէֆէէ
զօրանոցին
պաՀպանութէլնր
յանձնուած
էբ ձէաւոր վաչտէ
մը,
որոնց
կբ Հրամայէր
սնանկացած
նախկին
Հոդա—
աէրի
մր որդին , որուն
անսաՀման
ծա ~–
ռայութէւննեբ
մատուցած
էէ ես եւ
որ
ա յժմ
բոլորովէն
նուէբուած
էր ինծի
• • •
— Եւ կր կոչո՚-էր Թաաէ"
. ՚ -
Այո
, նոյնիքն
, սիրելի
տեղակալ
Անչուչա
առանց
դժուարութեան
կրնաք
դաաել
թէ
ինծի
Համար
ծանր գործ
մր
չեղաւ անկէ
ձեււք
բերել
սեւամորթին
բանտէն
ներս մուաքի
արտօնութիւն
մը :
իբրեւ
պաՀակախոլմբի
Հրամանատար
թէեւ
կրնա
յի ամ էն աո թէւ
ա յցե
լե լ ղօ -
րանոցը,
սակայն
մօրեղբօբս
մօա
կաս
-
կածէ
տեղի չտալու
Համար,
որոչեցէ
սե
ւամ
որթէն
ա յցե լութեան
երթալ
ա յն
ժա–
մերուն
մէայն
, ուր ամէն
ոք քունէ
մէշ
էր
.
գէչերնեբբ
տ
Առաշին
դէչերր
ք
Ր՛՛Է՛՛Ր
ղէնոլոբներր
արգէն
քունէ
մէշ էէն, բացէ քանէ
մր
Հատէ , որոնք պաՀակի
պաչտօն
ունէին
Թատէի
կռղմէ առաշնոբդուելով
, Հա -
սայ
աբղելաբանին
գոլռր։
Գուոր բացաւ Թաաէն
եւ էնք Հեռացաւ
:
Նեբս
մաայ
Աեւամոբթր
նսաած
էբ , որովՀեաեւ
ու
րէչ կերպ չէբ կրնար
ընել էր յագթ
Հա ~
սակէն
պատճառով
Մէնակ
չէր։Հսկայ
չուն
մր կար
քովր,
որ էմ ներս
մ տնե լուս սկսաւ
Հռնդէւննե
բ
արձակելով
յառաշանալ
ղէպէ
էմ կողմս :
-
քէ՚ասք , պոռաց
սեւյսմոբթր
Շունը
լո^եց եւ Հեզէկ
ղնաց
Ո ւ
պառկե–
ցաւ էր տիրոշ
ռտքերուն
առշեւ
։
Համաղղեսաով
էի։ Լոյսբ,
ոը նեղ
բաց~
ուածքէ
մր ներս կր մանէր, բաւարաբ
չէր
ամբողշութեամբ
լուսաւորելու
Համ
ար
խուցր , այնպէս
որ առաշէն
առթիլ
Փիէ
րօն
չճանչցաւ
զիս ։
Պաարասա
եմ , ըքւալ Հանգարա
ձայ
նով մը
I
Խօսքբ
վերշացնելով
,
կէսով
ոտքի
կանդնեցաւ
եւ կբէլնեց
•
-~ Պատրաստ
եմ :
Իր ազատ
ու
Համ արձակ
չա րժ ումնե
ր ը
զէս
զարմացուցէն։
Հարցռւցէ.
-
կր կարծէ է թէ ձեղ չղթա
յած
է էն :
Գետնէն
վրայ տաբածուած
երկաթէ
կբ–
աորներր
ոտքռվր
Հրեց,
ու բսաւ.
ՓԼԲ^ՑԷ
գանոնք
• • •
Այս
վերշէն
խօսքերբ
աբաասանեց
այն
պէսէ չեչտով
մր, որ կարծես
բսել
կ^ու -
դէ բ .Հ.ես չղթա յակապ
Ըէէալու
Հ ամ ար
չեմ
ծնած»:
Խօսակցութէլնր
չարունակելով
, ըսէ՛ *
--
ինծի
չէին
ըսած
որ չուն
մր ձգած՛
էէն
ձեր
քով
Ես էի որ դայն նեբս աոէ
է
ՀետգՀեաէ
աւելի
ղարմ ացած
էի : Աբ–՜
գելարանին
գուռր
երրեակ
կղպանքով
մը
փակույսծ
էր գուբսէն
: ՊատոլՀանի
նմա–
նռգ փոքրիկ
բացոլածքր
Հաղէւ
վեց մաա–
նաչափ
լայնութէւն
մր ունէր
եւ ^/՚^«« ~
պատուած
էր երկաթեայ
ձոգերով։
կար
-
ծես գոլչակե
ց ղարմ անքս
, ոաքէ
ելաւ
խուցին
պատեբէն
մէկուն
խոչոր
քաբը
անշատեց
եւ աՀա
երեւան
եկալ
/""ք
՜
ուածք
մբ , ուրկէ
դէւբութեամր
պիտի
կրնային
ե^^լր*֊
^՚քՐգԻԿ
անցնէլ
ՎԻԲԹՈՐ
ՀԻՒԿ&
(5 է ա ր )
