Ց Ա Ռ Ա Ջ
Ա ա Ի 1
81ՄեԼ1՚Ցէ։...
Տարի
մր առաշ, այս օրերուն էր Լրր
իր անակՆկալ
մաՀուան
ւլումր Հասաւ
մե
ղի ,
^Օ^^կ ֊Ն՛Մ
իսա քեան ոչ եւս
ք . • • »
ու «Տառաշ»ր
ամրողշ
սեւով
երիղոլահ
:
Լուրր
սաՀմռկեղուցիչ
էր
,
ու
Հողիներու
վրայ
հանր թախիհր
նսաաւ
չսւաով։
ծա
նօթն ու անհանօթր
, մօաաւորն
ոլ
Հեռա–
՚ - ո ր ր թ՛՛ր , անկեղհ
ղղացումներով
կր
Աղային
մեհ
կորուսար։
ՇաՆԱւրշ Ս՚իսաքհան
լ՚՚կ
անուն
մ ր չէր
աարաղիր
բաղմ ութիւննե
ր ուն
Համար
,
այլ
թոբՀրղանչան
մր.
չրսելու
Համար
կուռք
մր
,
ա յղ պաա1\առաւ ալ , շաա
դժուար էր Հաչաուիլ
անոր
կորուսաին
Հեա։
Զինքլ՛
մօտէն
ճան չց ուլնե րո ւն Հա -
մ սղումն
այն էր, որ Եղեռնի
չրշանին
նաթաթնամութիւնբ
իրեն
խնայահ
էր
մաՀուան
մանդադր
, որպէսղի
է է ո ՚ ի ի ն ել
Համ ոդում ով սատաբեր ա յն դորհին
ու
դաղափա
բնե բուն , որոնք ժառանգ մնա -
ցահ
էին
մ եղի
Հ ինե
րէն
եւ
կաա1^
էր
մեր
մեհ մեռեքերուն
: է՛նք , արդէն չաա
կանուխէն
, ղին ոլո րադր ուահ
էր
մ եհ
գագավւա րա՚գա չանե բու
փաղանդին
, ու իր
նուիրում
ովր
ցո յց աուահ
է ր թէ
ունի
դիմադրական
կամք եւ պայքարի ոգի :
Շ • արժեցո"ւց
մերմեհ
մեռե^երուն
իրեն
Հանդէսլ
անոնց
ունեցահ
յո յսր եւ
վսաաՀութիւնր
: Անաարակոյս : Եւ
աւելի
ով, ու առաւելագոյնով
Անիկա
մեղի,
մեր պաամութեան,
մեր գաաին աուաւ
իր
ամբոդշոլթիլնր
կատարեալ
եւ անրա —
սիր , նուի րում ով մր :
Եթէ
փորձուինք
ագգային,
քաւլաքա ~
կան եւ լ^կեբային
կեանքին ինպասա ա–
նոր սպառահ
չունչր եւ կորով ր
նժարի
կամ
էլչի՚՚-է
էշ գնել , չափ մր
պիտի
չկրնանք
գանել
դա
յն
կչռելոլ
Համար ,
այնքան
մեհ , հանր է իր վասաակր : Աւ
այս
բոլորր
անրասիր
նուիրումով
Անբասիրը
եթէ աաբաղ
մրն է չաա
մր
Ո
չին չո
լթ
ի լննե ր արժե քաւոր ելու
Համ ար
,
չնկեր Ա իսաքեանի
պարաղային
իրական
վար քաղ
իհ
մ լձւ է իր րովանդակ
իմ աս -
աով ու տարողութեամր
: Անուն
մր չինե—
չր չատ
դիւրին է, ղայն
պաՀելն է ղրժ -
ուար • •
րսուահ է : Շտւարչր
չաաոնց
գադրահ է լոկ անուն
մր րքլա/է , ու դար—
ձահ է թորՀրդանչան։
Եղահ է
ներ^չման
աղրիւր
այժմու
սերունդին
Համար : Վ^ա—
դյր պիտի
րլլայ
նոյնր գալոց
սերունգնե -
բու
Համար :
Հոս, արաասաՀմանի
մէշ աՀա մեր
մե–
ռե^երր
ու մեր դե բ եգմ անն ե ր ր : Ու տա -
րագիր
բաղմ ութիւններ
Հալ ու մ ա չ ան -
կերպարան
կեանքով
մր : Եբկար , չատ
երկար տեւե ց մեր «րան ա կո լմ
»Հ/
" ՛ յ ս օ -
տար
ափերուն
վրայ։
Այլեւս
Հաչաուահ
եղահին Հեա, աուն
— տեղ եղանք։ կար —
հէք
քանի
մ ր Հաղար աարի
առաշոլան
յ*սբա
յ ե լտ ց ինե ր ո
լ
պաամ ո ւթ ի ւնն է որ կր
կբէ^ուի
%
Ո՚հՐԻՇ Ս՜ԱՐԴ ԷՐ
ՄԻՍԱՔԵԱՆ
Տպարանի
մելանով
քարաեսուահ
եւ
տառերու
փոչիին
մէշ թաթխուահ
ձեռ -
քերուս
ւիրայ ղեռ կր ղղամ
շերմոլթիւնր
իբ
ձեռքի
սեղմում
ին :
քՍստամրեր
նա յոլահքին
մէշէն դեռ կր
տեսնեմ
Համ ա կրելի եւ
րաբե
կամական
ժպիար
, որ լռելեայն
մեղ իրարու
մօտե–
ցնող
ն՛երքին
դոՀ ունա կութ ենէ
մ ր
հնունգ
կ՚առնէր :
Կր տեսնեմ
, ու պիաի
տեսնեմ տա —
կալին
, իր յանցաւոր
աւլան
յանդիմանե
—
չու պտտրասա
Հօր ճակատին
կնճոոտոլ -
մբ, երբ իրեն
անՀաճոյ
արտայայտու
—
թիւն
մր լսէր րերնէս :
Ականշնեբուս
մէշ կր րղղայ
տակաւին
իր
թոր
ունկ
ձա յնր , որա
յսօբ նուաղ ի մ ր
քա ղց բ ութի
ւնւր ունի :
Ջէ՛՛ որ «անցնելու
մօտ՝
իրերն
զմ եզ կր
կառթեն^
:
X
Եղա՞՛հ է արդեօք
թերացում
մ ր՝
5 •
Ա իսաքեանի
արժանիքներու
գնաՀաաման
մէշ։
կա՛՞յ արդեօք դեռ չյիչաաակոլահ
, դեռ
չգրուահ
կէա մր , ուրի քա յտ դար չատ
մեհ
խմ րաւլ րւսպետր
իր Հ ողե կան , մ տա
յին ել րնկերային
դիմագհով
:
Անկասկահ՝
ո՛չ :
Անոր Բ՛՛ե՛՛ր
չնորՀքներն
ու արժանիք
—
ներր Հաղարերանդ
դոյներով
ներկայաց -
ուահ
են իրենց
րոլոր
մանրամասնութիւն—
ներով, ել դարձահ
ժողովուրդին
սեվքյս —
կան ո լթ ի լն լւ , որպէս
ուղեցո
յց յաոաշի -
կա
յ գոբհունէութեանց
;
կա՛՛ յ արդեօք
կեանքի
երեւոյթ
մ ր , որ
դրադէաներր
իրենց
ներ^չումի
ագբիւր
դարձուցահ
չրլլան : Անացա՞հ
է
միթէ
մտբդկային
մ տահ
ոզութենէն
թուսափահ
Հում
նիւթ :
Ինչ որ կր դրուի
, ինչ որ կր պաամոլի
,
Ա յս բոլորին
մ էշ սակա
յն կա" յ
յույւէս–
լից,
մխիթարիչ
կէա մբ։ ի Հարկէ
։1սւ–
բայէլացինեբր
աէր
դարձան
քանանոլ
երկրին ու իրենց
կոլռքր
, Ա՛ովսէսր
պար–
աադրեցին
րովանղակ
աչթարՀին :
Այսօբ
Հազարաւոր
տարինե ր ՛էե բշ , էկա
յ
երկիր
մր ուր իր անունր չի Հնչուի
, չկա
յ տեղ
մ ր ոբ չի ճանչցուի :
/(/ ո րապէս Հաւատա ցահ
եմ , ոբ օր մ ր ,
մենո ալ տէր պիտի դառնանք
մեր երկ -
բին , պիտէւ ղանենք
մեր ամրոզ^ական
ա~–
զա տ ո ւթ էւ ւն ր , ու մ եր Շալարչ Ա իսսէք -
եաններոլն
անէիէնւնե բ ր պիտի
փոխադրենք
Հա յրենի Հոդ ,
որուն
նուի րեցին
իրենց
ամրողշ
կեանքր
:
Ասիկա
սերունդնեբու
ղ որհն է : Աեբ
պաբտքն ու մեր Հաւատամ
յ
չարունակ՚սկան
կրկնոլթէււնն
է
արդէն
ղբուահին
եւ սլատմոլահին։
Կբ աարրե -
բին
միայն
չարաղրութեան
եղանակր, ռ–
ճր, պատկերներր
եւ ուժղնութիւնր
:
ՈւրԼմն
կրկնութիւն
մրբբահ–
Րչլալու
սարսավւր չէ՛ որ պիտի կասեցնէր
մեղ ո–
ւլեկոչելու
իր յիչաաակր,
անոր
կեանքի
դրռւագնե
րէ ն գաս
մ ր եւս րնդօ բ ինա կե
լու
Համաբ
, երբ մանաւանդ
այնքա՛՛ն
թաբմ
է տակաւին
իր
Հ ոդակոյտր
, երբ աակա -
լին ա յնքա՜ն
ուժգնօրէն
դեռ
կ՚ապրի
ան՝
բոոր
ղինքր
ճանչցողնեբոլ
,
բոլոբ
՛լէւն քր
կարղս՚ցո՚լնե
բու եւ բոլոր
դէնքԱ
ունկնղբուլներու
սրտին ու Հողիին
մէշ :
Երր տակաւին
կլ ապրի ՝
խմ բաղ րաաան
ամէն մէկ իրին ու առարկա
յին
մ էշ ,
թեբթեբու
եւ ղիր քեր ու Հ
ա լա
քահոնե ր ո ւն
մէ^
1
թուղթերու
դէզին ու
կազամարին
մէշ
...
կ՝ապրի
«Յտռաշֆի
ամէն
մէ՛կ
տողին
մէշ : Տ պտ րանի սա չորս սլատե բուն
մէշ
էւր չո՛ւնչն է որ կր սաւառնի
տակաւին եւ
մեքենաներր
իբենց
Հ եւքր կր
ստանան
ա՛յդ
չունչէն • • •
Ա՛յսպէս են մեհ մաբդիկ
:
կ՝ապրին
մեռնելէ
վեր^ւ տնգամ :
Եւ֊ Շաւաբչ
մեհ էբ։ Մ ե՛ հ էր
չմեռնելու
աստիճան : Ա եհ էր րոլոր
մեհերոլ պէս ,
որոնց
իւրաքանչիւր
չաբժումր,
իւբա —
քանչիւբ
գր չի նոթր,
իրենց
րովանդա՛կ
կեանքր
մեւ^ակէա
1լ առնուի
ապագայ
գորհռւնէ
ութ
իւն
մր յաշոգութեամ
բ պր -
ստկելու
ոբոչումի
ատեն :
Այգ
գէմքն էբ Աիսաքեան՝
Հտյ Հանրա—
յին
կեանքին
մէշ :
Ա՛ եհ էր Մ էսաքեան
. բա
յց , ինհի
կր
թուի թէ անոր
մ եհո
ւթիւնր պէտք
չէ
անպայման
չափել իր
Հ
րապարակագբէ
առանձնայատկութեամբ
, վաւերական
դր—
րադէտի էր գէտելու
կարոզոլթեամր
եւ
ԳԻՐ ՊԱՇՏԱՄՈՒՆՔԻ
Հ ասաբակակա
Հասունս
ւթեւ
ւն մա
էմ
ո
՛րգ՛
էր կ.
Այս
բոլոբր
առանձին
առանձին
շնռրՀք–
ներ
են , որ կր զարդանան
ուսման
, փոր —
ձառութետն
ել կեանքին Հեա Համլնթաց
,
պճնելով եւ ղարղարելռվ
ենթական
, եւ
անոր
արժանիքին
վյւայ
գռւմաբելռվ
կամ
բազմապատկելով
նոբ կչիռնե բ :
Ո^ ւր է, ուրեմն
, Շալտրչին
ինքնատիպ
արժանիքր
:
Եթէ
մարդր,
ռրպէս
րնկերային
էակ ,
սաՀմանուահ
է լ^ւ կե ր ութենէն
նպաստա -
ւռրուելոլ՝
իր ֆիգիքական
ել իմացակա—
նութեան
ուոճացման
Համար
անՀրաժեչտ
րո լո ր նա թան ի ւթե ր ով
բազմտպիս
ի
քր :
ԿՈՍՒՏԱՍ Վ.ԱՐԴԱՊեՏՒ ՄԱՍՒՆ
Մ ի աասր
օրից յեաո
յ , երբ Հան -
՚չէ"էն
ելոյթ
ունեցայ «Ա . Նռւ–նէ։տ>ն աբ -
ժանտցալ
րնգՀանուր
ւլուի ասանքի ; կո —
միտաս
վարզ ա պե տ ր կանչեց
ինձ ու ձեռ–.
քր
ղնելով
ուսիս լլռրռվական
տոնով ա —
սաց
. «Ա եհաղ ո յն ուսոլցէւչր
ժոզով
ուրդն
է, նրանից
սլէտք է սովռրել
»;
1905
թուականին
եւ յաշորգ
աար
էւնե -
րէն , արձակոլրդէ
ժ ամ անակ , ճեմաբա -
նից յետո
ք էլ, ես թավւառել
եմ Զանզե -
զռլրում
, ՚Լարտրազոլմ
, Շտմչատէնոլմ
,
Լոռում,
*Լա յոց
ձորում
, Շէ՚բակում
ու
Արարաաեան
զաչտում
, կոտայքում
ու
Ասլա բան ում եւ ամ էն աեղ է լ յի չե լուի կո–
միտաս
վարզ ասլեա է եւ Աբեգեանի
ի՚որ -
Հռւբզնեբր,
Հետաքրքրռւել
եմ ժուլուիր
->
գական
երզերով
, Հէքեաթներով,
լեզենգ–
ներով , առակներով
եւ րարոյախօսու
-
թէ՛ւ ննե
բով
Այ՚ւ նպատակով
էլ ղբոլցել եմ հերու -
նիներէ
, առակաթօսնեբէ
Հեա , Լոեմ եմ
աչռւղնեբի
եւ Հ էքեաթ
պատմ ողներ
էն ,
ներկայ եմ եղել
ուխաաւլնա
ց ութեան ,
Հաբսանեաց
Հանզէսնեբի
եւն. ւ Աքղ թա—
՚էաոռւմնե
բ ի ժամանակ
, որքան
Հնա րա -
ւոր է եղել , դրի եմ առել կտմ
սովոբել
լսահներս
, որոնցից
մի մասր
մչակել
եմ ,
որքան
կարողացել
եմ : ՚հրանցից
կոմի -
աաս վարդապեար
Լսել եւ
Հաւանել
է
€ Զանզեզուրի
Հորովելրյ^
, «(յագլոլ եա -
ԲՐ՜», ՜^Ագ^է Մաբան»ր,
«կայնի
ասեմ^ր ,
«Լալազաբ
Շուչանր-^ր
, «Լալվարա
շուրր–»
եւ «Գարի
րոմմ-^ր։
Աբանցից
«՚Լազլռւ
եաբ^ր ել «Ազշի
Մ ա րան՚^բ
Հաղորգում
են
ռաաիոյով : «կայնի
ասեմ»^
գարձբեչ
եմ
«կայնի
գամ» եւ
տ է ք սթ֊ը
մի քիչ
փոթել։
ինչ վերաբերում
է առահնեբին
,
՛լե -
զենգներին,
մանաւանգ
ժողռվրղական
րարո յա էսօս ա կան
իմ աստա բանութ
իւննե —
բին,
աՓորիղներին .
մեհ
քանակոլթեամր
ժ ոդուել , գրէ եմ առել եւ
քառեակ^եբէ՛
վեբահել։
կոմիտաս վարդապետր
Ո^ՀԱ —
բեղետնբ
իմ մէշ արթնաղրել
ենսէր գէ՚՚ք
ի ժողովրդտկան
բանաՀ իւսութ
իւն ր :
X
՚
կոմիտաս վարդապետ
Հայ
ժողովուրդի
Հանճա
րեզ զաւակր
, ապբեց
իբ ազդի վրչ^
տեբով, աչխւաաեց իր ժողռվուբղի
Հա—
մաբ
։՚Ն"՛
՚ ՝ ա յ երդի Համաբ կաաարեց
այն
պատմական
ղերր,
ինչ Թ՜ռրոս
Թորաման—
եանր
՚ ՝ ա յ ճարտարասլետութետն
մէշ •
՚Հքտ մեռաւ
ժտմանակից
առաշ, իր րս —
տեզհտզորհական
ռւժերի
փթթումի
չբբ -
շանին։
Այն ուամ ենա
յնի
ւ նտ կր
մնայ
մեր
երղի սլաամութեան
մեհանուն վաս -
աակաւորնեբից
մէկր ։
կ՝անցնին
գարեր
, կուդան
կ՛՚երթան ան
թիւ
սերռւնդնեբ
, կռմիտտս
վարդապեար
կր
յիչուի
բոլռր
տեդեբում
,
ժամանակնե–
բուն,
ուր
եր՚լ ու սէր կր լէնէ մարգ կանց
սիբտեբում
:
Ա.
ԲԱՀԻՐԵԱՆ
(13 ե ւ վ ե ր յ )
րաբիքնեբով
, իբ կարգին
կոչուահ է այգ
րնկերութեան
տալ իբ չնոբՀքներուն
եւ
ուժին բովանգակ
կա ր ո գո
լթ
ի ւն ր ,
Ր է ք ՚ յ
այդ Հասարակ
ղ որհաւոր թէ մաքի Հե —
րոս մր Շ՛ի նմ ան :
Հռ՛ս է մարդու
մր արժանիքին
իբական
ասաիճանաչափր
:
Ա եզմ է ո՛՛վ կրնա
յ մ աա բտր ձբացնել
ել
ՄԻԱԱԲ
ՄԻՐՋԷ
րսել Հպարտօբէն. «ես քամեցի
երակնե -
բրս
, յէամեցի
ուղեղս ի Հաչիւ
ազդիս եւ
^^^^^^^^^^^^^Տ^էք^
Հայրենիքիս
, ուրեմն
մարդկութեան
» :
կարելի է վստաՀ օրէն ր"ելոր՝ ցուցա–
մատի
սովի
մր տռշեւ
պիաի դտնուէ
ինք
,
երբ փորձէէւնք
Հրապաբտկալ
նման
Հարց
մր
դնել
սեղանի
վբայ :
<մ
եսա ութենէ
հնունգ
Եւ ասիկա՝
Հւ
ռահ սով մր չէ . • •
ՈրովՀ ետեւ , ա յոօր , չաաեբոլ
Համ ար
նպատակ է սակա բանա
յին
թ ուան չան -
ներով
բոլրղեբ
կազմել
Ուրիչներռւ
Հ ա մ
աբ՝
որքան ալ անար -
ժան
, «ես
»ա
քին չաբականնեբռւ
խնկար
—
կումով
գինովնալ
:
կան տակաւին
ուրիչնեբ
, որոնց
Համ աբ
մաբզկռւթեան
հառայել
կր
նչանակէ՝
սրճարաններու
անկիւննեբբ,
ակաղեմա -
կանի
կեզհ Հտգուստներով
զալաթ
մր
շուրի
մ էշ խեղդե
լ
ա
շթարՀ ր կամ
կեդհ՜
տաղանղի
մր փրփուրով
դիրար
նսեմա —
ցնե
լու
նոբ դա րձուտհ,^ւե
ր որռճալ :
Ա իստքետն
տսլբեցտլ
ու դորհեց
Ա՝Աւր–
դու
պա րտա
կան
ութ եան խոր գիտակցու
—
թեամ ր տալու
Հ ամ աբ
առաւե լադո
յնր
ղինք դէեցնոգ
ժռգռվուրդին
:
Այո՛ , ուրէչ
մարդ էբ
Աիսաքեան,
Ա՚արդ
մր
րառին
ամէնէն
ագնիւ , ամէ —
նէն
լա լն էմ ասաով
, մ տրգ
մր որ , իր
կեանքին
ամրողշ
տեւողութեան
, սեզա -
նին տռշեւ
լո-իկ
մնշիկ
պեղեց , փռբեց ,
Հերկեց
, ցանեց իբ դբէէով, ոբ Հնձեն ու–
բէչնեբր
, ոբ լիանան ու գինովնան
իբեն
յաշոբգռզ
երիտասարդնեբր
;
Եւ ասո՛ ր Համար
մեհ էբ Շաւաբչ ։
ԼԵԻՈՆ
ԱՈՓՈԿԼԵԱՆ
Տ՚սրի
մրն է անցեր
այն դժբախտ
օրէն ^
երր
՝. ռգին
յանձնուեցաւ
Հոզեւռր
Հայրս՝
՛Ո Մխ դեանր
I
ՈոԼորր
՚ւրեցին է՛բմասին : Ա"՚քէ եւ
՛է ո է Ր՛՛Լ՛՛Ր
՚^ չաէ^Լ
րն ու Հա յ
մ ամ
"ւլր
դաոնօբէն
սղացէւն
իբ կոբուստբ :
Աեբ
մեհ ու աննման
կուսակցութիւնն
է՛սկ ցնցուեցաւ : Խռովեցալ
որ րերու
սե—
րունդր
, որուն
կոլռքր
ե՛լահ էր
Շաւաբչ
Մ իսաքեան :
Զէ՚նքր աո աշին անդամ տեսա
յ
1926^
ղարնան։
Անունս եւ տարիքս
Հասկնալէ
վերշ, խոբՀուրգ
տուաւ ոբ •հեռանամ Փտ—
բիղէն
երթամ
ւլաւառ
, տուն տեղ
կաւլմեմ
ել ազգտյին
կեանքին
կապուիմ :
1ւ
տարեկան
սլաաանի
չաա ալ չՀտս —
կրցայ
իր միտք - բանին։
Բայց
անիկա
մեհ
Համակրանք
եւ վստաՀ
ութ
իւն
ներ —
չրնչեց
էւնհի : ինկայ իր
աղդեցութեան
տակ , եւ «Տտռտշ»ր
եղաւ
իմ
երկբոբգ
տռւնս , Հոն էի ամէն
օր : Եղայ
«8առտշ»խ
աղան , անոր սանբ ել թղթակիցր
: Անու—
նրս ալ իր նուէրր :
Իր յանկեբղ
ր՝ «Գէպի
զ աւառ՚ձ , կր
կբէ^էբ
ամէն առիթով,
բոլոր
նորելուկ
ել
նո բա բո յս պատանիներուն
:
Աեբ
բոլոբ
Հ
րապա րակա
յէւն ձեոնարկ
—
ներուն
կ՝ուզէ
ինք ոբ Շաւաբչ Ա իսաքեա—
նր րլլա
յ մեր րանախօսր ել է՛՛՛նչ Հնաբա–՛
^
մ տութ իւններ կր թոբՀ էինք
ղինքր
Համ ո–
յ
զելու : Բա
յց քիչ անդամ կր
յաշողէ
ինք
վայելել իր նե րկա
յութ
իւն ր : Եբր զար
անմիշապէս
մարմնի
անղամնեբր
ժոդովթ
կր Հրաւիրէր
, կր քննէր
անոր
բոլոր
տ
չ–
թատանքնե
բ ր : հ^չորս տողր կր բաւէ ա–՛
տենաղրութեան
ել նամակի մրՀամարէ ^
–
նոյն
խորՀուբգր
ամէն տեդ :
ԸնդՀ
. րնկերական
ժողովներուն՝
լսէր
ամէնքր,
յետոյ
ինք, զեկուցում
կու
տաբ
ներքին եւ արտաքին
խն
ղիրներու.
չո՚֊Ր^
է
կարճ
,
կույլ
,
կտրուկ
իր
անունն ու Հմ ա յքր
միչա
լեցոլցտհ՜
ե^^մեր
սբաՀներր
իրբանախօսութիւններր
մ եհ ազդեց
ութ
իւն
կ՝ ընէին
նո յնիսկ չեչ -
տուահ
Հակառակորդներուն
վրայ
–^"^^.տյ ց ե լէ բ մեհ ու պզտիկ
չրշաններր ^
անոնց
նեբ^չելով
աչիւաաանք եւ Հա -
ւաաք :
•
Այսպէ՜ս էր իմ Հայր
— զաստիարակս
^
Համ ակ
Հողի,
կամք , Հ աւատ ք ել զ որհ -
Կբ
թոնարՀիմ
իբ Հոզակոյտին
աոշեւ :
ՇԱՀԱՆ
ԱԵԻԱՆ
^
ԱնՍՕՌԱՆԱԼՒ Շ Ս հ Ա Ր ՇԻ Յ հ ա Տ Ս Կ Ւ Ն
ճիչգ մէկ տարի առաշ, երբ մերսի —
րեցեալ
բնկեբոշ
անակնկալ
կորուստր
ող–֊
բացինք
Շաւիլի
Հին
մատուռ
բ քան -
դոլահ էր արղէն
, եւ մեր դաղութր ^
չկարողացաւ
իբ պա բ տա կանութ
իւնր կտ —
տարե
լ
ՀողեՀանղ
իստ ով
մ ր
յարդելու
Համար
մեր մեհ րնկեբո9
ել աննման
Հա—
յորդէին
յիչաաակր : Լաւ կր
յէչեմ էր
ցաւալի
մաՀէն
երկու չաբաթ
առաշ էբ ,
երբ մտայ
իսմբագբատուն
: Ան, րստ իր
բաբի
սովորութեան
, ինհի երկարեց
ձեռ—
Ք11՝
ԳՐԷՀ.Ռ ՚^ ատնե բուն
մ էշեւ : Այ"՜
անզամ քէչ մր երկար
նայեցաւ եւ էր բա—
բի ժպիտով
ր «ի՛՛նչ,
արղէն կբ քակէ՞ք »
րսաւ : Յետո
յ աւե
լցո
ւց • «մ էշէն
պիաթ
կա րենա՛" ք ելլելթ : Աւելի քան աարի մր
անցեր է այդ օրէն : Գժբախտաբար
չկայ
ինքր,
ոբպէսղի
Հպաբտութեամր
րսէի է–
րեն , «տեսար
, րնկեր
Շաւաբչ
,
էնչպէ՛՛՛ս
մէ^էն
ելանք »: Փոխարէն
ատոր վաղր էր
մաՀուան
ախուբ
տարելիցին
առթիւ
մեր
նռբաչէն
եկեղեցիին
մէշ պիաէ
օրՀնութ
էր անունր եւ ՀոդեՀանդիստէն
յեաոյ
իբր՛
ոգեկոչում՝
իր անմոռանալի
յիչատակին
իր րնկերներու
կողմէ
Հողեճաչ
մր պատ—
բաստոլահ
է ե կե զե ց
լո
յ կից նոբա
չէն
սր—
բաՀին
մէշ :
Այո
, անզուգական
Հա յրենասէ
ր լնկեր
^
քու
մաՀէդ
յետոյ
, ձեր բոլորին
մաՀէն
յեառ
ք մենք
մնացողներս,
քտր ղրահ
մեր
սբաին
վբա
յ , դարձեալ
պիտի
չարունա
—
կենք կեանքր
ձեբ գհտհ՜ ճամբով : Գտբձ—
եալ ժռզովնեբ եւ Հաւաքոյթներ
պիտթ
ունենանք
, Հանղէսնեբ
եւ թնշոյքներ պէ—
տի սաբքենք
, ռւբաթութեան
եւ
սուղի
պաՀեր
պիտի
ապրինք։
Աակայն
ամէն
անզամ
ամէն
պատեՀ ութեամ
բ
միչք
պիաի
յիչենք
ձեղ ու ձեզմով
պիտի
ա —
ոաշնոբգուինք
:
ԳՐ՛
ԿԻԻԼԵԱՆ
