ԹԱՐԳՍ-ԱՆԻՋՆեՐ Կ՚ՈՒԶԵՆՔ
Հեղեղի պէս գիրքեր
եւ. նոր
Հրաասւրսւ–
կոսթիւններ
կ՚ողողեն
տեղական
ղրական
Հ րապա րա կր •
Բանի
մր տասնեակ
օրաթերթերոլ.
կող
քին
ամ սագիրներ
ել.
պա ր րե րա թե ր թե ր
լո յս կր տեսնեն
մ եր
ձ ՞ ՚ ՜ / ՚ ^ Հ 1 ՚
Պիաի
ոլ.ղէինք , որ դրական
րովանդա–
կութեամ
ր կարճ ել կոլո. "Ր"Լ
Դք՛"՜ —
թիւններ
ղառՍային
նոյնպէս
Հայ
րնթեր—
ցողնե
րու սեփա կանութ
իւնր :
Անկարելի ու ղժուար րան մր չէ մեր
ոլղած՜րք եթէ գտնուին
չնորՀալի
ուժեր
անոնց
թարղմանոլթիւնր
փորձող :
Տեղական
լեղուուի
նման
ղրոլթիւններ
կարդացող
ել իւրացնող
չաաեր կան Հա—
յերու
մէշ՝. Մեր փնաոահ՜ր
անոնց
իսնամ–
ուած՜ Հայերէնով
թարդմանութիւնն
է :
Այս
մէկր եւս անկարելի
չէ , եթէ եր
րեք քԼԱան գրականութեան
սիրաՀար
նո -
րեր
՚.
Թարգմ անական
գրականութեան
նպաս–
տր չաա մեհ՜ է եղահ՜ մեր
մչակոյթի
պատմութեան
մէշ
է
Զայն
փորձահ՜
են , ու
անգերագանցելի
յա շո ղո ւթ ի ւնն ե ր ո փ ,
Ըսկեգարու մեր
թարղմ
անի չնե
րր
է
Գրաբար
մեր լեղուն,
թարգմանական
Աս ա ո ւահ՜ա չո ւն չի
վյո րձին կր պա րտի
իր
կատարելութիւնն
ու բիւրեղացումբ ;
Հետագային
մենք
միչա
ունեցահ՜ ենք
թարղմանի
չնե ր եւ թարգմանական
ղրա -
կանութիւն
, իղմիբ
, Պոլի" ,
Վենետիկ
,
Վիէննա
, Մ ոսկուա
, Թիֆլի ք ել
ուրիշ
տեղեր :
Թարգմանական
գբականութիւնր
մին—
չել
այսօր ալ կր չաբռւնակուի
մեր մէշ ,
տալովդ
մ իչա
շօշափելի
արղիլնքնեբ ։
Օտաբ
մտքի
ստեւլհ՜ադո
րհ՜ութիւննե
ր ր
Հա յե րէնի
ւէե՜րահե լուի , մ ենք Հա
բստացու–
ցահ՜
^լ ըլլանք
մեր
մշակոյթի
դաչտր :
Այդ
ուղիաէ Հաստատահ՜
կ՝ րլլանք կա–
ոլեր օտար
ղէմ քե բու Հետ , եւՀայ —
թեր
ցողբ յարաբերութեան
դրահ՜ կ՝
ըլլանք
ղրական
մեհ՜ գէմ քերու Հետ ՚.
Ա յս
ո՚֊ղիոփ է որ Հա յերէնի
թա
րղ -
մանոլահ՜
են , Հին ու նոբ բաղմաթիւ
մ ի–
շաւլղային
երեւելի
դէմքեբ :
Գբեթէ չատ մր լեղունեբէ
թարդմա -
նոլթիւններ կանՀայերէնի
մէշ, բացա -
ոութեամբ
գրեթէ
սպաներէնի
, երբ սպա–
նախօս
երկիրներու
մէշ ներկայիս
կասլ -
րին
շուրշ
40
Հաղար
Հայեր։
Որքան
ղո՚Լելի է Հա յ Գատն ու մ իաքր
մեր
չրշանին
հանօթացնելբ,
նոյնքան
հ՜ավւաՀաբելի է նաեւ
թարղմ անարար բս–
պաներէն
լեղուուի
լո յս աեսահ՝ շատ յա -
շող ու գեղեցիկ
պատմ ուահ՜քնե ր եւ
ղր ո ւթ ի ւնն ե բ ներկա յացնելր
մ եբ
ժողո -
էԼուրդին
է
Մեր
Հայրենակիցներէն
չատ չատեբր ո–
րոնք
1լ՝ապբին ա յս երկիբներու
մէշ , կր
մնան անՀաղոբգ
տեղական
լեղուուի
մր -
չակո լած
բարձրորակ
գրականութեան
մ բ ։ Անոր անհանօթ կբ մնան նոյնպէս
ու–
րի^ւեր
, որ կբ գտնուին
աչխարՀաղբա -
"ւէ" շատ Հ եռոլ
միշաւէա
յրե բու
մ էշ :
Թաբւլմանական
այգ փորձերր
մէկէ ա -
ւելի տեսակէտոփ կբ ղտնենք օղտակաբ :
Անոնք
սլիտի
կասլեն ա չխատող
նոբեբր
կամ
ե րիտասարղ
նեբր
գրա
կան
Ո
ւթ ե ան
կալուահ՜ին :
՚Հյորերբ պէտք է պեղեն
իրենց
Հալին
ու
տան
իրենց
մտահ՜ոլմնեբր եւղղացոլմ -
ներր
մեր լեղուով :
Այս ւիարժութիւնր
պիտի
իւո բանայ եթէ
փոբձեն
մօտենալ
թարգմանական
ւլբա —
կանութեան :
Եթէ
վճռեն
նստիլ
սեղանին
աո.շեւ ,
րնաբեն մեր ճչգահ՜ .ձեւով ոբակեալ
Հե
ղինակի
մր մէկ սլատմոլահ-քբ
ու
սկսին
թսւրղմանել
զայն։
Փորձին
առաշին
ղժոլա
րութիւններ
բ
պիտի
Հարթուին
չուտով
, երբ
տակաւ
իւրացնեն
որոչ
ոճեր,
ասոյթներ
ու ինք–
նաս րբագրո
ւթիւններ
ով
Հասնին
իրենց
նպատակին
յ
;
Ամէնօրեայ
մէկ ժամի
վարժութիւն
մբ\
կամ
փորձ
մր , կարճ ատենէն
պիտի դնէ ՝±
ղիրենք
յանկուցիչ
իրականութեանց
առ -
շեւ
:
I
Հա յ թերթերու
էշերբ
, վստաՀ
ենք , |
բաց
սլիաի
ԸԱքն
թա
րղ մ անի ^ւե բու ա - ՜
ո֊աշ
,
եթէ երբեք
րհ աիւնդբ
ութ
իւնր եւ
լաւաղո
յնին
նախանձաիսնղրութիւնր
իշ՜
իսէ երելալոլ
մարմաշին ;
Ըսել
1լուզենք
, եթէ թա
բղմ անո
ւթ
իւն
նե ր բ բլլան
իսնամ ո ւահ
, մաքուր
զրուահ
,
լ^ւթեռնե
լի ու ուղիէ լ \
կարելի է նա իսա պէս
յարաբերութեան
մանել
թերթերու
իմ րաղ րռւթեանց Հետ ,
^ շգել
թարղմ
անե
լի
Հ եէլվւնա 1^ե ր ո լ նիւ -
թե րր
) հ-աւյսլր , եւա
յլն , ելա
յլն
է
Զենք իսօսիբ Հատորով
վէպեր կամ հա—
լալուն
դռրհ՜եբ
Հա յե րէնուէ
թարղման -
ուահ՜ տալու
կարեւորութեան
մ ասին
I
Ատիկա
արդի
պայմաններու
մէշ, երբ
նաիսաքա
յլին
Հ ետքն իսկ ՛լո յութ իւն՝ չու -
նի , պերճանք
պիտի
ըլլար պաՀանշել
յ
Բայց մերթելագրահ՜ր
կրնայ
ժամա
—
նակ
յետո
յ ատոր
առա^որղել
ւիո րձոզ -
ներր %
Թ ՛էէր ՛լմ անական աքս ա շիսատա^ւքնե ր բ
կրնան դառնալ
չրշասլէսաի
մտաւոբակա -
նութեան
ել գր շի մէսբդոց Հետ
կաոլեր
սլաՀելոլ կամմչակելոլ
առիթներ, կա -
րեւոբ
ամէն տեսակէ էո ով :
Մէկ
ի՚օսքաի
, կ^ուէլենք
տեսնել
մ եր
շր շ՛՛էնի ե րիաասա բդէէւթ եան
մէշ եւսքա
նի մբ բնաբեալնեբ
, որ ռւիւաեն
հ՜առայել
Հա ք մշակոյթին
, այս ոււլիռվ :
Այս սլաՀանշը
, օրէ օր կբ շեչաոլի
, երբ
ամէն օրկբ Հաստատե՜նք
, որ մեբթեր —
թե՜րն ու սլարրերականներր
կր
լեցուին
մեծ
մասամբ
Հ իներու
ղրութիւններաի
՚.
Ուրեմն
, երիտասարդ
բարեկամներ ,
ղործի՛
, ու իսանղաւիառութետմբ։
Թո՛ղ
ձեր
Հալին
ողողուի
արուեստէն
ու ղրա -
կանութենէն
րարձրացոզ
լոյսուէ
1
ԱՐՄԵՆԻԱ
ՈՒէԻ»ՏՍ.ԳՆԱ8ՈԻԹԻՒՆ
ԴՍՆՒԷԼ Վ-ՍՐՈհժՍՆՒ ՅՒՇ11ՏԱԿՒՆ
Մ եղի
Հաղո բգուահ
տեղե՜ կութիւննե
րէն
կր Հետելի թէ Պելժիոյ
Հ
՛Ա
յ Ուս՛
Միու -
թիւնբ
լյրացոլցահ՜ է ամէն ա չվսատանք ,
լաւադո
յն ձեւով կատարե
լու
Համ աբ Գա–
նիէ
լ Վարուժանի
յի չատակի
Հանդ իսու -
թիւններբ,
Փեարուաբ
^ին կան ել Պրիւ
սէլ քաղաքնե
բուն
մէշ։
ք՛բրել
լրացէէւմ
, կէսմ
սբբաղ
րութիւն
այն
տեզեկութեանց
, որոնք տրուեցան ա–
ռաշփն
առթիւ,
այսօր կբ նե ր կ՛ս յա
ցնենք
կաղմակեբպութեան
ամբալշական պատ -
կերր
. ֊
Պելժիոյ
Հայ Ուս՛
Միութեան
նաիսա -
ձեռնութեամբ
, կբ Հիմնուի
մասնաւոր
մաբմին
մր , որուն պաչտօն կբ յանձնուի
•
1
Տաւերժացնել
Գանիէլ
Վարուժ ա–
նի յիչաաակբ,
յետարտօնութեան
ղիմա–
քտնղակբ
ղեաեւլե լոէի կան
Համալէւարանի
զէնքին
մէշ, մասնաւոր
Հանգիսէււթ եամր
մբ՝ ի ներկայութեան
Հայ ել օտաբ
պւսչ–
տօնական
դէմքե
բու :
Օ .
կաղմակե
բսլել
Հա յ Մ չակո քթի փա
ռատօն
մր , Պրիւսէլ
քաւլաքին
մէշ , նր -
լի
րուած
անմաՀ
րան ա ս տ ե ւլծ ին
յիչաաա–
կին։
Այս
մաբմինր,
որ կր կոչուի
«Գանիէլ
Վարէււժանի
ղ իմաքանգակին
ղետեղման
Հանղիսութեան
կոմիտէ՜ֆ
, ել
որու կր
մասնէսկցին
Եղ • ժէսիւեան եւ
Ել՚ուանդ
Բամպուկեան
,Պ •Եղոլարղկմիրղեանի
նա֊
իսաղաՀութեան
աակ , ղիմումնեբ կատա–
բեց ել ապաՀուիեց
Պելժիոյ
պետական եւ
աղւլա յին մեծաղոյն
ղ էմքերուն
Համա -
ձսէ յնութիւնր
կազմելու
Համ ար
Պաաւոյ
յանձնախումր
մր, որու
նաիւաղաՀն
է
Պելժիոյ
կբթական
Ն**ք^աբար՝Լշ
Բո -
լար , վէոիս - նաիսաղաՀր՝ կան
քաղաքի
Համալսարանին
վերաաեսոլչր
,
Փրոֆ ,
Լամսլբէխթ։
\ոքն Տ՚սնձնաիւումլ՛ին
կը
մասնակցին Ա, Մառթէ՜ն,
կուսակալ
Աբե–
ւելեան
Յէլանտբի
նաՀանղին
, Փրոֆ
• Տա
պէն , նախաղաՀ
Պելժիոք
ւլիտութեանց
եւ
դսլրոլթեանց
արքայական
տկաղեմիա
—
յ ի ն , Մէբշիէր
, քաղաքապետ
կանի,
կոմս
ժ՛
Փիրէն
, ա կա գե մ էսկան ել
ղ ա սա
խօս
Պրիւսէլի ելժրնելի
Համալսարաններուն
,
Փրօֆ. Պօնիէ , նախկին
վ ե րատեոռւ*Պ
րիւ–
"է լի աղաա
Համա լսա րանին
ե՜լ նա խաւլ աՀ
Պօղոս Նուպար
վւաշէսյի
Հիմնարկոլ -
թեան
, Փրօֆ
.
Հ աքոլաէր
,
աէոե՜նակէսլ
կէսնի կրթակէսն
վերատեսչութեան
, Զ"Ր ՚
Թբոմ , նաիսկին
Հ րամ անատար
պելժ ու -
ժերոլ ի Գերմէէւնիա
ե ւ վւոիս - նաիսէսոաՀ
« Լէ ղԱնֆան տր լա Փէսթրի »
Հիմ -
նարկութեան
, ժ ՚ Մաղիւր
, անգամ
Պօղոս
Նուպար
վւաչէս Հիմնա բկէէլ թեան
, Տ՝ ՚ Մի–
շէլ , Հիմնադիր - նաիսաղաՀ «Լէ
ղԱն -
ֆան արլա Փաթբի»
Հ իմնաբ կո ւթեան ,Վ •
Մոլբաիկեան
, նախաղաՀ
Պելժիոք
ղա -
ղութային
վարչութեան
, Ա . Մխիթար -
եան,
քսէբտոլղար
«ԹագոլՀի
կլիզասլէթ»
եւլիէէլաա զի աական
Հ իւէնա ր կէւ ւթեան ,
եոմսուՀի
Աէբչօ ,
Ժ–
Վիալ ,
նաիսագտՀ
պելժ Մշէսկութեան
բնկերութեան
, Աաէս •
Հայ մեծ բանա
ս տե ւլծ ին ՛լ իմ աքանգա ֊
կր ոլաարաէէտելու
գործբ
յանձնուած
էր
Փ
՛Ա
ր ի՛ւի
մ եծաղ ո յն
քանղ ակաւլ որհ նե՜բէ%
Պ– Պառոնի
,
քանղակին
պատկեբբ
Հ ր–,
րատարակուեցաւ.
արղէն
«Յառաշ»ի
մէՀ,
եւ ինչպէս
տեսնուեցւ
ղէմքին մէկ
կալմբ
ֆրանսերէն
, միւս
կողմր
Հայերէն՝
ղրուած է ՚>այ բանասաե
ւլծ ին անունր ել
ծննդեան ու մաՀուան
թուսէկանբ
(1884 -
1915) )
եւ ֆրանսերէն
ու ֆլամաներէն
լե–
ղունեբռվ
աւելցուած է սա
ծանօթոլթիլ–
նբ ՚ - Հայ բանաստեղծ
, ուսանող այս
Համէս լսա րէսնին
մէշ
1906 - 1909։
Իսկ
տակբ՝
երեք
Հսէյերէն
տուլ, բանաստեղ
—
ծին իսկ քերթողաղիրքէն
վւրցուած
–«Ի՛՛նչ
ւիոյթ
կեանքր
մեռնուլ
, Երբոբ
^Ս"՚Ղ1Լ
1լասլրի , Երբոբ երաւ^ անմաՀ է» :
Եռանգուն
յանձնախումբին
շանքերով
Հբատարակաած
են թռոլցի1^եբ
, Վարու—
ժանի պատկերով
եւ կենսաւլ բութեամ
ր ,
ինչպէս եւ ծոցատե տ րե բ
Վարուժանի
ֆրան էէ եր էն մէկ բանաստեղծոլթեամբ
( ել.
Հա յեբէն
թարգմ անոլթեամբ
) ,
նռւիրուած
պելժ աղգային
Հերոսին՝
Արտէէէէլտէին
:
ինչպէս
գրեցինք,
Փեարուաբ
^ին , կի
բակի , աեղի պիտի
ունենան
երկու
Հան -
գիսութիւններ
% ժամբ
Տին,
(կէսօրէ
ետք)
, կան
քաղաքին
Համալսարանի
Կեէլր. մատենաղարանին
մէշ
(9 Րիւ
Ռւ1֊
(յ|ւէ՜) ,
Վարուժանի
դիւքաքանդակին
ղե —
աեղումր ի ներկայութեան
պետութեան
կրթական եւ ազգա
յին
ի
չխանոլթեանց
ալս
առթիլ պաաշաճ պաշտօնական ճա —
ռեբ
Հ
Տետոյ
արաէլ. այցելոլթիլն
մր Վա—
բուժանի
բնակած
շէնքին եւ
վերադարձի
Պրիւսէլ:
Գիչերր
Հայ Մ չակո յթի փառ ատօն
մ բ,
նուիբռւած
Վա ր ուժան
ի
յի շաաակին ,
Պրիւսէլի
Համալսարանին
ատեանին մէ^
1շ2՜Աւքը8խ–5^2Լ
^ԺԷ) =
Բոլոր այս Հ անգ իս7ոՔի՚^նե
ր բ ժապա -
ւէնի
վրայ
պիտի առն^^ ՚
Տեդական
Պելժ թեբթերր
արգէն
չաբ^էԲ^՚՚Րէ
Ի ՚Լ^^՛
աբձաւլանղ. կուէոան այս սլ>
թեանց
մասին ու կր
ներկայաց
բանաստեղծ
ին կեանքր \
Ան խառն
Հ րճ ուան քով
1լողշո լնենք
Պելժ
. Հա ք Ուս • Մ իութեան
ալս մեծ ա չխա
—
տւսնքր , կր
րՀալորեն
ք Պ րի՛ "է ւի ե —
ււա^՚ղուն
Հայ եր իտա
սա րղնե բունւ դործր :
Ջե՜ն ք
մ ոռնսւբ
աւե լցնե
լ նաեւ որ երախ -
ւ^.ա՛։ իաութ եէէւն էս րժէէւնի է պե լժ
ժ՜ողո -
էք ոլրո ին ա քս վերաբերումբ
.
Հետաքրք—
րուիք մեր արժէք՚ււերաի,
էէլելժ
Համալսա–
(էա՚քւին
մ էշ աղգա լին պարծ՜անքի
աստի
,ննե
րաՆ
րա բ ճրա ցն ե լ
նե,
Հք Ր
եղծի
մր յիչէստակր
աննախբնթաց
րան է այս
մեր
չրշանին՝ երբ ւլիտենք
իժէ
միշազգա–
քեն
հւշաղ րոէ թիւնր կր չաբժի
տարբեր
չաՀ աղ րւլռոլթ ի։ ննե բով :
Հանղ իսու թ իւննե րէն առաշ , քիչենք
նա—
եւ թէ բացաո ի կ Հետաքրքրութիւն
բս —
տեղծուած է նաեւ
Ֆբանսայի
մէշ^
Աե՜ւբի
Մ իսի թարեան. ւիաբղապետներոէձւ
վաբժա–
կրկնւում
էին նորից
ղեղեցիկ
եբեկոներբ։
Գնացի
տեսնելու
Հայրիկին
1
-
Է՜Հ , բաբով եկար , կեբեւի
Հայքի -
Պատմում էբ ղանաղան
դէպքեր մեբ
մօտիկ անցեա
լից , նկա բադ
բում էր իր
ոլղելո
բութ իւններ բ : Ե" Հիացած
ականշ
էի
գնում
նբան , ա յնքան
պերճախօս էբ ,
ել իւրա յատուկ
պատմող։
Նրա
խօ"ՔԸ
Համ եմ ուած էբ ժողովրդական
դար-
ձուած^ւերով
ու առածնեբուէ :
8իչելով
ղոլարթ
ղբուադնեբ
իբ կեան
քից
I
ուրախ
ծիծազում
էր ՚
այնպէս
Հուժկււլ
թափով էբ ծիծաղում
, որ բաղ–
մոցր աակին
խաղոլմ էր :
-
Հասաբակ
Հայրիկր չատ էր սիրում
խօսել - զրուցել : Հարց էրտալփս եւ
պատասէսանի
չսսլասած՝
ինքր չարունա -
կում էբ խօսել, պատմել եւ ծիծագել :
Վանքոլմ
մնացի
մի քանէւ օր եւս ու
ղրեթէ
ամէն
երեկոյ
Հայրէւկն
արժանա -
ցրնում էր էւնձ իր տեսակցութեան
\ Եւ
երբ մի երեկոյ
մնաք բարեւի
էլնացի եւ
յայտնեցի
, ոբ առաւօտեան
մեկնում եմ
Ի9միածնից
, նա ասաց ,
-
Տղաս , ամէն անգամ, երբ գաս
Հոս,
Հայրիկին չր մոռանաս
տեսնել
յ
1902
թուի
Տունուաբին
ես նորից Ա ՚
կշմիածնի
վանքումն
էի, եւ ինձ
Համար
կին
է
կաբՀ
յեւ եւ
վանքի
•ւց1
րի
ղե
րկ
Պատմէ,
նայեմ, թնչ կայ, ո՚^ւր էիր;
Ես պատմեցի
ՃանապարՀ
որդութիւննե–
մաս
ին
է
Ապրիս, ապրիս. Համկրճամբոր -
Համ կր գրես : Ես ալ այգպէս եմ ը–
Հա , լաւ միտս
ընկալ
, ես
վերշին
ատեննեբս շատ բաներ եմգրած : կարդամ
լսէ , րայց
ռււլիղ եւ ճշմարիտ
իսօսէ ՚
քոււ
անկեէլծ
կարծիքն րսէ , մի
վախնար
է ՝.
Հիմա
դուն
պիաի մաածես
, որ
Հայոց՛՛
կաթողիկռսի
ղբածնեբբ
չի կարելի
քննա —
դատե՜լ , կամ անոր չիտակ րան մբ բսել ,
ինչպէս
մե՜ր վարդապեաներր
կ^րնեն , ե -
րեսիս
մի բան 1լ րսեն , ղուբսր
ուրիչ :
Ու դիացիր
, ոբ բանաստեէլծներբ
միչա
ճ չմ աբիտ
պիտի
խօսին աչխարՀ
իս տէ բե
րի առաշ՛. Մեւլ ալ աչէսարՀբ աէր չինեց •
Բրիստոս տեղ չունէր
ղլուիսր
դնելու
, ա–
ռաքեա^երր
անտուն ու բոպիկ
մ ան կու
ւլա յէ՛ն , բա յց
Հ իմ ա
մ ենք՝
անոնց
ժա -
ռանդնեբր
վեՀարաններու
մէշ
կ՝ապրինքւ
Ասոր
՛ի րա
յ րան մր դրեբ եմ :
Եւ նորից
կանղնեց իր
պարթեւական
Հասակով,
գնաց
միւս սենեակը եւ րերեց
մի տետր, նստեց
բազմոցին ,
ակնոցնեբր
գրեց
աչքերին եւ ուժեղ
ձայնով
սկսեց
կարդալ։
Բովանդակութիւնը
Հետեւեալն
էր. ինքը
գնում է Թագէոս
ա
վանքը ուխտի
,՝թակում է վանքի
ղաբսլա—Հ
էէբ եւ ասում • « Բաց , Թագէոս
առաք –\
ե ալ , ես եմ , քո յաշորղր , դաՀիղ
նեբ
-1
կայ տէրը» : Առաքեալր
ներսից
պատաս
իւանում է, որ ինքր ղաՀ
չունի, այգ
ի՞՛նչ
գաՀի
մասին է խօսքբ, եւ որ է՚նքբ
բըո–—
նակալ,
էւչվսան չէ , որ ւլաՀ ունենա
յ
է
Հայրիկր
պատասխանում
է ,
«Միթէ
գիտե՛լս , որ գաՀգ Ա , էշմիածնոլլքն
է^
չ ք ե ՚ լ վեՀարանի
մէշ
չ ք ե ՚ լ էլ.աՀ ,
ծառաներ
Հարստութիւն»
է
« Մ եր աէր Տիոսւս
Բրիսառսբ» ,
ասում է առաքեալր
, «անտուն էր ու էւն–
քբ ծառայ։
Գուք նրա աչակեբտները
չէք՛
էէնա՛ , չեմ լ^գոէնիր » . • ՚
Եւ
Հայրիկին
չիլ^գունում
առաքեա -
լը : Հա յրիկր
՚էերշացրեց
ու սրտանց ծի
ծաղեց : Այդ դրուածքէ՛
մէշ երեւում էր
Հայբիէ^
իր բովանդակ
դեմոկբատիկ
էու–
թեամր
է
Ասլա նա աուեց
ինձ գբռւածքների
տետ–
բբ, որ առանձին
կարդամ եւ յաշորգ ե–
րեկոյ
նկատողռւթէււննե
րս յայտնեմ ի -
րեն :
Գրանք ազատ
— անյանէէ
այն ոտանա -
է,ոբնեբն
էին ^ որ յեաաէէայում
տպուեցէւն
Եէլիպտոսոլմ
4.'էել՚շալոյսէ՛ եբգ եբ » ւէեբ–
նաղրոէէ , բխած
82ամ եա
յ
պատկառելի
Ղրչիտ ՚
X
՚՚իրալիբ
վաբմունքից
, մի քանի նկաաո
—
ւքու.թիւններ
աբեցի, որ
ոտանաւււ րներ ր
երկար
են , եւ լեէլուն խառն է , արեւե -
լաՀայ եւ արեւմ տաՀա
յ
բարբաոների
էսա ոն ո ւր դ
X
Այո
, այո , ես ալ նկատեբ եմ , որ
էւմ լեէլուն խառնուեր է : կովկաս եմապ -
րում , աղղուեբ
եմ , մ իչա
ալ
խաոն
բարբառով
կը խօսիմ : Իսկ որ կ ըսես եբ —
կէոր է՝ սլատճառր
երկար
զի չե րնե րն են ,
- Պաաաս էսանեց նւ
Ժմ)
օն ան է
ձանձրոյթէս
ման կոլգամ
դաՀլիճին
մէշ,
կր ծխեմ ու կեբգեմ
, այդ միշոցին ալ կը
գրեմ , մինչեւ ոբ քունս գայ, այդ պատ -
ճառով
երկար
1լրլլայ
X
Թռյլ տուէք,
ՎեՀաւիառ
Հայրիկ
է
Հարցնել
, ի՞նչ երդեր
կեբգէք :
Շարականներ
կեբգեմ
, նեբբոէլներ ,
սուրբ
Հարց
եբգեբէն
ՇնոբՀալոլ
, կե -
սառեցու
, Պետրռս էՏափանցռւ
,
Գրիգորիս
Աղթամարցու,
եւ Պաղտասաբ
դպիրի
սի–
րո յ տաղերէն ալ կԳրղեմ : Վ ափ անց
ին
լալ տաղասաց է , Բուչակ
ՆաՀապետ ա • ֊
նորից վեբ է ՚ բայց
ժոզովուրգի
երդեր
ամէնից
՚էեր
են ՚ ես չաա 1լեբղեմ մեր
Վանայ եւՄ ուչի ղեէլ^կական
երդեր, ոբ
սաէորել եմ վաղուց
՚էաբաղայ
ել Ա , կա
րապետի
ուխտաւո
րնե բից ;
ԱԻԵՏԻԲ
ԻԱԱՀԱԿԵԱՆ
եալի
Մի՛–" երեկոյ,
խրախուսուած
Հայրիկի
(2
Շար.)
