Յ Ա Ռ Ա Ջ
3
Մ Ե
^–
ԵՐԻ «)ԱՏԱՆԻ ԷԻ"ն՝ք1
կս՚ր
ժսւմսւՆակ
մը ոը ես,
խօսելով
ծննդավա
յրիս
մ ասին , կ՛՚ըսէ է «մեր
զի՚֊–
ղը » այսսչէս, կամ «մեր
դի՚-՚չը»
՛ս յն -
սլէս։ Օր մ ըն ալ Հայրենակիցներս
բողոք
բա բձւբացու.ց ին •
ի՞նչ
բ՛՛ել
1լ ուղես
մեր
քաղաքը
ղի՚-ղի
ւԼերածելով՛
ո՚-րի^եր
իբենց
ունե–
ց՚սծ
սլզաիկը կը մեծցնեն
, ^"կ
դուն ,
ընդՀակառակն
, ելեր մեր ունեցած
մեծը
կբ փոքբացնես
. ԳարաՀիսաբը
կարգին
քաղաք էբ :
իբենց բացաարելէ
վեր^ թէ ես
բնաւ.
մեր
քաղաքին
յիչաաակբ
նսեմ ացնե
լու.
միտք
չեմ ունեցած
, Ը"էթէ " ՛ յ ղ ձեւը կը
գործածեմ
սլարղասլէս
անոբ Համար որ,
գիւղ
որակումր աւելի
ձ "՛՜Ղէ է "՚– թանաս––
աեղծական
կըղտնեմ
.
Ք՚"Ղ՚՚՚Ք1Լ
Դէ՚՜՚Լէ
վերածելով
, բնակիչներն
ալ կ՝րԱան
ղ ի ւ ֊ –
ղացի , ու ղիլղացին
աւելխ
բաբի է , \Լս ֊
աուծո
յ
մ օտ , մ աքուր
, աւանդասլաՀ
, ու
քիչ
մը աւելի Հայ քան
քաղաքացին
։
Ջեմ դիտեր թէ Համ ողուեցա՞ն
. բա
յց ա յ դ
առթիլ ես անոնց խոստացայ
այսոլՀեաեւ
նման « սխալ
չղոբծել եւ մինչ այդ կա -
տարած
վր ի սլո լմնե բուս
Համ ար ալ ղԸԳ՜
լում
յայտնեցի ;
Ա՛ եղա՜յ
, Հաղար
բեբան
մ եղա
յ , ալ նը–
ման ապուր չեմուաեբ :
ԱՀա թէ ինչո՞
լ
յոլչագ
բութ իւննե
բուս
մէշ
գէ՚-՚լ
բառին չէք Հանգիպիր
Հիմա եւ
ան փոխարինուած
է քաղաք բառով
. . .
կԴնթաղրեմ
թէ , եթէ սեւ ձեռք
մը ,
սեւ թուականի
մը Յուլիսին
անոր
կեանքի
թելբ կտրած
Հըլլ՚՚՚Ր
( *ոն
Հ իմ ա
աճած ,
ույւճացած
, Հասակ
նեաած
կ՛՛ր լ լար իս-
կական քաղաք, մեծ քաղաք :
քք՛ վ կրնայ կասկածիլ
Հայ
մ-ողովուբղի
չինարաբութեան
՚իյ՚այ
, ո^՛է • • •
X
Մեբ
քաղաքին մէ^ կա
յին
բազմաթիւ
անշատ
չուկաներ
, Հրապարակներ
, ար -
Հեստանոցներ
յ
Պղնձագործնեբն
էւրենց
աեղն
ունէին
,
գարբիննեբը՝
իրենցը ,
կօչկա կարն երբ
բոլոբ
ը գրեթէ մէկ աեղ
էին
Հաւաքուած
ու կերպասավաճառնե
-
բու
չուկան
, քաղաքի
ամէնէն
լալ
բաժնին
մ էշ էր՛– Փա
յտ , յարդ
, կամ պաուղ ծա -
խող1ւերն իսկ իրենց առանձին
առանձին
պաղաբներն
ունէ ին : Մ ինակ նպարավա
—
ճառնեբն
էին ոբ , լեղուսւկան ու քերակա
նական
օրէնքներու
անտեղեակ
աղու մբ
չարադրռլթեան
մէշ տիրող
կէտագրական
անկանոնութեան
պէս , ցիրուցան
, ինկած
էին Հոս ու Հոն։
Անոնցմէ
մէկբ,
ք^օփալ
ԱպտուլլաՀ
անուն գաժանաղէմ
Թուրքի
մր խանութբ,
եղբօրս
կ^^չիկի
աբՀեստա—
նոցին
ճիչղ
ղիմ ա ց բ կը գանուէր : Աչնան ,
սաթի պէս գեղին ու մեղբի պէս
քազցբ
խաղողնե
բու
կողովներ
չաբոլած
կ՝ բլ լա —
յէւն անոբ առշեւ, ու ԱպտուլլաՀ
, երբե -
մրն , խռպոտ
ձայնով
մբ , անոնց
ղուէքը
կը պոռար : կուզ մբ խաղող վեր բռնած ,
կր յայտարարէր
թէ «աս
լքիւպւսրէք//
չու–
տողր կամ խելք
չունի
, կամ գրամ» • • •
Խաղողէ ղաա ան նաեւ կը ծախէբ լաւ
աէւկի պանիր ու Մալաթիոյ
չորցած
քաղ–
Յէ՚Ր ծիրտն։ Աեբ առեւտուրը
կ՝ընէինք
իրմէ
Հակառակ
գաժանադէմ
ու
թթուած
Թուրք
մը ըլլալուն : կաղինի
իր
խորո -
վածր
միչտ
թաբմ ու բուրումնաւէտ
կ՝Ը1~
լար ու էւբ չամիչներուն
Հատիկները
կո
վռւ
մը ծիծին
պտուկներուն
չափ
խոչոր
էին
միչտ :
Այս
Բ"լ՚՚ՐՐ կբ բաւէին իր խանութ
բ
մէ գոց սորված եւ արտասանուած
այդ
ճառերէն
մենք չատ բան չէինք Հասկնար
,
բա ւց ամ էն աարի կր սո բվ է ինք
մ եծ ե -
ոանդով ու Նոր Տարուան
ղիչերբ,
ճաչէն
առաշ, սեղանին
չուրշ Հաւաքուած
րնտա—
ՍՐ ԵՒԵԼՍԳԻՏ ՈհԹԻԻՆԸ
ՌՕՒմԱ ՚ ե ՒՈՅ ՍՂՋ
նիքի
,մնե,
ներկայութեան
,
^ասաւո ր դարձնելու
Համար
, բա
յց ղեռ ղացած
կ՝ԲԱաբ
ղայն
կաղնտելոլ
կ՛՚արտասանէինք
զանոնք :
Ա եծերը կը պաղնէին
մեր ճակատնե
րբ ,
մենք անոնց
ձեռքերը ու աւանդական
պա–
Հոց
ճաչը կըսկսէր : չ^աչէն
՚էերշ կբ ւէա–
ռէինք
Հիւբանոցի
վառաբանբ
որուն
կո—
ղերը կը կարմ րէին ու դռնակէն
փախող
բոցի
լո յս ի տակ կատուն իր դէմքբ
կր
լուար :
Ա ա յրս
լիաբուռն
չո ր պտուղ կր րամ-
նէ ր մ եղի ու մ եր ե րշանկութիւնբ
կ՝ բլլաբ
ւմ ան :
՛ղբիւր
Հայ -
Պառկելէ առաշ,
մինչ
մայրս
աւելին կար . երբ մեբ Հայբենիքին
նչա
նաւոր
ձմեռը
իշնէբ մեբ լեռնեբուն
ռւ
քաղաքին
վրա
յ , երբ անվերշ
տեղացող
ձիւնբ ծածկէ բ սար ռւ ձոր , երբ տանիք–
ներէն
՚էաբ թափուող
ձիւնէն
փ ո ղո ցնե ր բ
նեւլնա
յին , երբ ժամ
ուն
զմբէթը
իր ձեւն
ու ղիծերբ
կորսնց ուցա
ծ
՛լո ր չ
երկնքին
խառնուէ
ր ու խա
չր
մ իա
յն մնար անտե -
սանե լի
թելով
երկինքէ ն
կախուածի
պէս
, երբ լեռնեբէն վար ղիլղեբն
է ք ^ ՚ ՚ Դ
սռվաՀաբ
ղայէեբու եւրքախեղգ
ճամ -
բռրզներոլ
պատմ
ութ իւննե ր բ չրշան բ -
նէին
սրճարաններու
շոգիին
մէշ,
Թօվ՚ալ
ԱպտուլլաՀ
ի խանութին
փեզկերուն
ետեւ
նարինշփ
գեղին
դէզեր
կ՛՚երեւէին է
Ալ անոնք Նռբ Տարուան
նախակաբա -
պետներն
էին , ինչպէս
ծիծեռնակները
զաբնան :
Տղու մեբ աչքերբ
լայն կր բացոլէին ու
մեր
կռնակներէն
անբացատրելի
, անմեկ
նելի դողեր
կ՝անցնէին
Առտոլ
մբ , Դ՚դրոցի
մխացող
բա
յց
տաքութիւն
չտուոգ
վառարանին
ձ " * – / ՛ ^
Հաւաքուած
տղոցմէն
մէկբ,
ղրպանէն
ղ եէ^ոբակ
բուրումնաւէտ
բան մը ՛է անե -
լով,
կ՚ըսէր
.
Տղաք,
երէկ
դիչեբ
փոբթոլղալ
կե–
րայ
...
կարդով
Հոտոտեցինք
ա յգ
բուբումնա–
ւէտ
կեղելբ ումեբմէշի
ամէնէն
թերա֊
Հաւատներն
իսկ Կը Հաւատային
այգ
բախաալո
ր աղուն պատմ ութեան
:
Ջեմ կարծեր որ իմ բաբի
Հ
այբենակից–
ներս վրդովին
, երբ խոստովանիմ
թէ նա–
բինշը
Հտղոլաղիւտ
բան մրն էր մեր քա
— I
զաքին
մ էշ:
Տարեղլխէ
տարեդլոլխ
յայտնոլող
Հաղ— ;
ոլաղիւտ բան մ ր՝ որ կիրասոնէն
, լեռնեբ
՚
անցնելով
, մեղի
կուղաբ ։
Այգ
օրերուն
է ր ոբ , Հա յերէնի
ղասին
, *
տղայ
մբ, մատր վեր
բարձրացուցած
,
խօսք
կ՛՚առնէ բ եւ ուսուցիչին
կուտա բ
տարուան էն կարեւոբ
Հարցումբ
.
Պարոն
Տ ի՛լ բան , Թօփալ
Ապտուլլա–
Հին
խանութբ
նաբինշ կայ,
կաղանդի
մեր ա բտասանութիւննե ր բ
ե՛՛՛րբ
պիաի
աաս
՚ • •
Ուսուցիչին
կողմէ դրուած ումեր կուէ~^^
բբս
1
տունին
միւս
անղամներբ
լ " ՛ – / ՛ ^ ^
Հաւաքած
, կբ կենար
աղօթքի :
Տարուան
մբ մեր
կեանքին ի Հաչիլ
չնորՀակաչ
Կ՝րլլա յինք Արար չին՝ ելիր
օրՀնութիւնբ
կր խնգրէ
ինք գալիք
365
օրե բուն Համար
:
Որռ՚ԷՀետել
Թուրքիա
կոչուող
դժոխքին
մէշ , տարեղլխուն
աղօթող
ամէն
րերան
,
ամէնէն
առաշ մէկ բան կր խնդբէբ Աս —
տուծմէ.
- Տէր • Նոր Տարին,
եկող
տարին ,
բրէ
օրՀնուած
, բարի
. Հ
ինը
փնտռել
մ ի
տար
. • .
Այս Հաւաքական
աղօթքէն
վեբշ , ռր
մեբ
Հոգիներոլ
խաղաղութեան
եւ րն -
՛նիքի
ւմնե,
իր
Աստծոլն
միշեւ կապը
ամ րացնելու կբ ծառա
յէբ
1
երբ դուրսի
ձիւնամրրիկը
աՀաւոր
բլլաբ ,
մ ա յբս ) մ ոռցոլած՝
բա
յց կարեւոր Տ •
9 ՛ •
մը պէս, կ՛՛աւելցնէր
.
- Տէր , ծովերուն
րացերբ
,
լեռնեբուն
ատսաա պար
յղողներ
՚իո՛ ւն
վբայ անպ
Հասնիս
, Գո՛ւն
ողորմիս։
X
ո ս • • • :
Հոս
ամէն բան տա1լն ու վբայ է, \էբ ~
նոլնղն
անգամ Նոր Տաբիէն
առաշ կռւ
դայ, եւ Նոբ Տարին՝
Ծնունդէն
վեբշ։
Ծ առե ր , լոյսեր
, նուէբներ
,
Ծննդեան
երդեր
, մեղեդիներ :
Ու լոյս– ծովերով
լոյս :
Բա
յց անոնք
չունին
ղիւղե
բու
անկիւնը
կորսուած եւ ձիւներու
ծանրութեան
տակ
Հեւացող մեր եկեղեցիներուն
մէշ եր —
ղուած
չարականնե
բուն
քաւլց բութ իւնն ու
ԷսորՀ րգա
լոր
ութ
իւնը
Խ ունկի
բուրու -
մ ին՝ ու մոմ եր ուն
թրթռուն
լո յսին տակ
խոր,
անսաՀման
Հաւատքով
ըսուած ա -
է
–օթ,^ե բուն
անկեղծութիւնը
:
Պոլսո
լ մէշ անդամ
, բաղմաթիլ
շաՀե -
բու
թրթռուն
լոյսին տակ եպիսկոպոսա
—
/ ան պատա րազներուն
ունկնդրելէ
՚թ՚րշ
I
բազէ էծ
եմ
\ աւառէ
լին
Հոն,
զիչերուայ
լուռ մէկ
պ ա
Տ
ո ւն ,
Աստուած
՚էար
կ՛՛ի^է ր անչչուկ
իր Հօ -
տին
մէշ թափառելու
եւ ղայն
օրՀնելու
Համար • • .
Հ « % ....
ԱՐԱՄ
ՀԱՅԿԱԶ
30-000 ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՓԱՍՏ ԱԹՈՒՂԹ
ԽԱԲ
Ռոււքանիոյ Այւեւելացիտական
ընկերութեան նախագահը՝ Փր ո ֆ • Վլատ
*ք|րնրցեանոլ շահեկան յօ դ ո ւ ա ծ մը դրա ծ
է իր երկրին մէջ կատարուող արեւելա -
դիտական
ա^իյատանքներուն
մասին,
ստորեւ՝ դլխաւոր մասերր :
Ո՚ումանիան
Հանդիսանալով
ղէպի Ա —
բեւելք
րացուուլ
Արեւմուտքի
դուռը,
նա—
խասաՀմանուէսծ
էր արեւելեան
ուսում
—
նաս ի ր ո ւթ ի ւննե ր ո
լ
, մանաւանգ
թ րքա
բա—
նութեան
, Հայագիաութեան
ել թաթա ֊
բադիտութեան
Համար։
Պուքրէչէւ
մէՀ
կան
աւելի քան
220
Հազար
թրքական
փաստաթոււլթեբ
, որոնք մեծ նչանակու -
թիւն
ունէին
Ո՚ռւմ անիոյ
սլատմ աւլիտոլ
—
թեան
Համար :
Գոյութիւն
ունին
30 • 000
Հայկական
փաստաթուղթեր
, ինչսլէս
նաեւ արաբա—
կան , թրքական
, Հա յկական
, պա րս կա -
կան , Հրէական
, թիպեթական
, ա րե ւե լ —
եան
չրշաննե բուէ չատ
մ բ ձեռագի
բնե բ է
Ա յս բոլորր
մ օտաւոբ
թուանչաններ
են ^
որովՀետեւ
ասոնց
թիւր պիտէւ բարձրա -
նայ՝ երբ դասաւորուին
: ՚Լեբշերս
^Ըշ^՜
դուեցաւ
Զիփարիուի
ֆոնտին
պաբունա
—
կութիւնբ
մ օտ
175
ձեռաղիբ եւ
600
ղիրք՛
Տակաւին
յայտնի շէ Թրանսիլվա -
նիոյ արեւելեան
ֆոնտերուն
քանակր :
ԱյսուՀանդերձ,
Ո՚ումանիոյ
մէշ աբե —
լելա գիտական
ղործունէ
ութ
իւնր ոչ մէկ
արդիւնք
տուաւ,
որովՀետեւ
ցաբգ
ամէն
մարդ
ին^ւաղլոլխ
1լաչխատէր
,
առանց^
ծրադրի
՚ քիոլմ անիո
յ մ էշ ոչ ոք կբ Հե -
տա քր քր ո ւէ ր արեւե լադիտութեամբ
, ոչ
ոք նեցուկ կբ Հանդիսանար
անոր ,
Է՚՚Կ^
վերշին
պատեբաղմն
ալ պատճառ դար -
ձաւ , որ ա յգ
ուղղութեամբ
ամ էն գռ բ —
ծունէոլթիւն
դադրի :
1044^1՛
վերշ Հրապարակ
եկան կարգ
մբ
արեւելագէտներ,
մեծ մասբ արտասաՀ
—
մանի
մէշ պատրաստուած
, մասնաւորա
—
պէս
Հայագէտներ
, թբքաղէտներ
, սե —
մաղէտնեբ եւ Հնդկագէաներ
:
\^Հ
>(ձին Հիմնուեցաւ
երեսուն
անղամնե—
րէ բաղկացած
րնկերութիւն
մր , նախա —
գաՀութեամբ
Փրոֆ–
՚-Լլաա
Պբնըցեա -
նուի :
Աբ ե ւե լե ան
ո ւս ո ւմն ա ս էւր ո ւթ ի ւնն ե ր ո ւ
աքս ֊,աստատոլթիլնը
իր
դործունէոլ
—
թեան
սկսաւ
1957
Յունուարին
,
իրրեւ
մէկ
րաժանմունւքբ՝
Պատմական եւ Բանա—
սիրական
Գիտութիւններու
Ընկերու -
թեան :
Ներկա
յիս Արեւե
լաղ իտա կան Հ աստա
—
տութիւնը
ունի
46
անդամ
, ինչպէս
նաեւ֊.
երեք պատուակալ
անդամնե
ր , որոնց
եր—
կուքբ՝
արտասաՀմանէն
: կաղմուած
են
14
մասնաճիլղեր՝
Հետեւեալ
բաժէւննեբուն
Համաբ:
1–
Հնղրեւրոպական
գասական
արե—
Խ ՐԻՄ Ե Ա Ն Հ Ա Յ Ր Ի Կ Ը
Աեպաեմբերի
մէշ,
1901
թուին
այցելե
ցի Աուրբ
էշմիածին։
Նոյն
թուի
Մա
յի -
սին, երբ Վենետիկ էի, մեղ ամենիս
սի
րելի
Հայր
\ելոնդ
Ալէչանբ
իմ
վբայ
քաղցր պաբտք
գրեց
«Հայոց
Հայրիկին
կարօաաղինս
ողշունելու
իմ կողմանէ » %
Մի
երեկոյ
անմոռանալի
բախտ
ունեցայ
Հայրիկի մօտ լինե լու եւ
Համբռւբելու
նրա աշր ;
Աիրտս
ուժղին
խփում էր
յուղմունքից
եւ ուբախութիէնէից
:
Առա
շա բ կե ց նստիլ :
ՎեՀափառ
Հայբիկ,
ասացի ես,
մեծ
բախատւորութիւն
եմ զդում
, ռրինձ
վիճակուել
է բերել ՆաՀապետ
Ալիչանի
կարօտագին
ող2^ոյննեբր
Հայոց
Հայբի -
կին :
-
Ա՜Հ , չատ չնորՀակալ
եմ ։ Գուն Վե–
նեաի՚՚կ էիր, ե՞րբ էիր Հոն, թնչպէս
է
Հայր
Վեւոնղր,
աղէ՞կ
է ։
Այո՛ , ՎեՀափառ
Հայրիկ, այս գար–
նանր Վենետիկ էիեւ պատիլ
ունեցայ
մի
քանի
անղամ
լինելոլ
ալեղաբգ
ՆաՀտպե–
աի մօա ։ Նա Հիւանդոտ է եւ թ ո յ լ • • •
^ Ափոսո^ս , ափսո՜ս
,
խօսքս բնգ -
Հաաեց
Հայբիկը,
մենք
Հասակակիցներ
ենք՛ ես չաա կըսիըեմ անոր,
անռւչ
գը–֊
րիչ
ունի : Նա չատ է աղգեր
իմ գբչի
էէբ–
րայ
, նա ինձ չատ բան է նեբ^չեր ; Ա–
սա՛ , ուրիչ
ի՚^նչ
կ՝րնէբ •
Նա
ինքն
է լ էբ ասում, որ
Հայրիկր
իրենից
Հարիւբ օր,միայն
Հարիւբ օր
մեծ է , եւ ասում էբ, թէ բերկրանքուէ
եմ
լսում , ոբ Հայրիկր
ձիէ նսաում եւ Ժ ո–
ղովուբգին
ա յցի է ե^ում
՚ • •
Միչա
նախանձում
էր Ջեղ,
ՎեՀափառ
Հայրիկ, ել ասում էբ, թէ Հայրիկի րա–
նրն
ուրիչ է՛ նա առոյգ է մնացել,
որսվ—
Հեաել
Մ ասիսի
չուքին
ներքոյ է քնում ,
Հա յոց դաչտերի
ծաւլկանուշ
Հ ռւէն է ծբ–
ծում , Աբաքսի
շուբը
խմում
։
Այսաեղ
Հայրիկր
ուրախ եւ
սրաանց
ծէւծաղեց
;
- Ան կր նախանձէ
ինձ , ես
*էագԸ
կաբէլադրեմ
, որ անոր Ա ասիսի
Հողէն
,
Իրասխի
շրէն ու Հայասաանի
ծաղիկնե -
բէն քիչմբ վերցնեն եւ վ՚ոքրիկ
արկղով
մը ղրկեն Վենետիկ
:
ինչպէս
յետոյ
իմացայ,
Հայրիկի
կող
մից
ուէլաբկոլել
էր մի փոքր արկղ
այգ
արմ աղաննեբով
, բա
յց
մ ինչ
Հասնելը ,
գժ բախտաբար
, "իբելխ
ՆաՀապետը ար -
դէն
վախճանուած
էբ եղել
(1901
թուի
Նոյեմբերի
մէշ) :
հ՜՛՝ 1 Գ"՛–^ ալ բաբով ես եկել ։
է «
կովկասի
մէշ երկու
բանաստեղծ
կը
ճանչնամ
անձամբ, ու չատ կր սիրեմ ա–
նոնց , մէկը
Թիֆլի"
ՅովՀաննէս
թու -
մանեանն է, մէկն ալ մեր ուսուցիչ
Յով–֊
Հաննէս
ՅովՀաննէսեանն
է , բչաէ ,
մէկն
ալ գուն ես, քեղ ալ Հիմա տեսայ : Գուն
անոնցմէ
երիտասարգ
ես, այգ է պատ -
ճառբ , որ մ իշա
ամ պ ու ագբիւր , վարդ
ու ազշիկ
կ՝երւլես • ՚ ՚
Այսաեզ
Հայրիկր
նռրից չատ զուարթ
ու
բաբձբ
ծիծաղեց :
^–
Շա՚՚տ
պէւաի մնաս Հոս
^արցրեց
նա ։
Ա՛ւ՛
Ք"՚^է °Ս ուզում եմ էէնալ, վե -
Հափա՚ռ
Հայրիկ։
-,
ԷՀ , լաւ է • ամէն
երեկոյ ե՛կ , կր
էսօսինք :
Գլուխ
խռնարՀեցի
ու գուբս
ելայ :
Ամբողշ
դիչերբ ես նրա թովիչ
^այնի ,
նրա
աբծուենի
Հայեացքի
ազդեցութեան
տակ
էի
՝. ինձ թւում էր , որ ասլրռւմ
եմ
նաՀա պետական
օրե րում ել եբշանկ
ու -
թիւն եմ ունե ցե լ խօսելու
Հին
նա՜էա -
պետներից
մէկի
Հետ։
Հայրիկն
իմ երե -
ւակա յութեան
մէշմիչա
պատմական
կամ
, աւելխ
^ք՚շդ ասած
, առա
ս պե լա կան
լուսապսակով
էբ ղարդարուած
: Մ անուկ
**րերից
եբաւլե
լ էի աեսնե
լ Վասպուրա կա
նի արծուին
, Հայ ժողովուրդի
յոյսերի
եւ աենչերի
կրուլ
Հայոց
Հայրիկէւն :
Մ իլս
երեկոյ
Հա յրիկր իր քա րա ռ ւղա ր
վարդապետի
միշոցով
ինձ կանչեց
Վե -
Հա բան :
I
նստէ, տեսնենք,
դուն
գիտես,
որ ես ալ րանասաեղծ
եմու չաա կը սի
րեմ
բանաս աեղծութ
իւններ
կարդալ
ւ
Հոմեբոսն ու Վէէրգիլիոսր
ամէնէն չատ կբ
սիրեմ է
Ու
սկսեց
առոյգ
չեչաով ան֊
էք իր
արտասանել
ի լիա կանի ց եւ
էչնիականից
ղրա բա ր Հատուածներ : ԱյԴ
պաՀ
ին նրա ղ եղեցիկ ա չքե բ բ
վւա
յլոլյք՜
է է՛ն եր իտասա րգա կան ալ եւո բութեամ բ
X
Երազի
մէշ էիզդում
ինձ,
այնպէս
իրա կանութ
էէւնն ինձ ան իրա կան
է բ թը —
ւում :
-
Բեզի
իմ դրքեբէն տամ ,
Հարկալ
կարդացած
կ՚ըլլաս
, սակայն
բանաս -
տեղծներբ
իրար կր նուիրեն
էւրենց
Հեզի–
նակութիւններէն
. դուն ալ
քուկիններէդ
ինձ կուաաս
:
Եւ Հա յրիկր
կանգնեց իր պարթեւա -
կան Հասակով
, գնաց
միւս սենեակր
եւ
րերեց
«ժամանակ
եւ խորՀուրգ
իւր՛» եւ
« Պապէւկն ու թոռնիկ»
դէբքերր
՝•
Ասոնք
քեղի
Հայրիկէն
յիչատակ :
ԱնՀուն
^ո րՀակա լութեամ բ
առայ
թանկա՚լին
նուէրնեբր՝
մարմարեայ աշբ
Համբուրե
լով է
ԱյնուՀետեւ
նա թի^^ տուեց
բարձերէ՛ն
ծալապատիկ
նստելով
։ Շինում էբ Հաստ–
Հասա պա՛ղի րոսնե բ եւ իրար
եաե
լից ծբ–
իսում : Ծխելով
խօսում
էր
անվերշ,
պատմելով
Վանի
կեանքից
, իրման կռւ -
թիլնից
, չարաճճիութիւններից
։
ԱՒԵՏԻԲ
ԻԱԱՀԱԿԵԱՆ
(1 Շաբ.)
