աւ«ս«ւյ;է^)՛ ՚ ւ ււ ւ ւ ւ ւ ւ ա – -
3
ՃՇԴՈԻՍ՜ ՄԸ
«Ամէնուն
Տւ—բեգիրքինֆ մէԾ, այս տւս–
րի (էշ
510),
կք, յէշւ՚ւի
Պ»ղոս
վռրղսւ ֊
պեսլ Տէր- Պօղոսեանր
, րնիկ
Տարօնղի
եւ.
«Զիսուրսւֆ
ովասիս
չրշանի
իքարս
ղի՚֊ղի
րնակիչ : Ցեղով
ու. ծ՜աղ ոււ/ով
Լոլււալոր—
չական
յ եւ. աղնիւ. դերգասաանի
ղաւակ է
Պօղոս վարղաոքեա
, ինչւղէս
յայտարա—
րած՜ է , հյարսայ
Տակոմի
աղան է,
Գէ լ՛րղէ
" ՛ ֊
^ " ՚ Լ
Է Է
Կ"Ղքէն Տակօ նաՀա -
աաեոլած՜ է Աոլչոլիս
՚ւիւ֊՚էիւ
ճակատ՚ոմար–
աին,
ւաի՚ե։
Պօղոս վարղաւղեա
1915^
ղուլումի փո
թորիկէն
աղատելով կր Հասնի կովկաս ,
յետո
ք Պարսկս՚սաան
: ՚քյԱրաՀաս
որսաանի
մ ր , անտէր
ու. անօղնական
, ուսման ծ՜տ -
րաւ. : Կ՝ի յնա
յ Թաւրիղի
Լաղարեան րս -
տին
մի արան
ութ եան կաղմա կե րսլութ
եան
գիրկր :
իր
ուչիմութեամր
, տնղաղար
աչի՛ա -
տանքով
, կր յաշուլի
աւարտել
Լաղարեան
Մ իութեան
Փարիղի
կեգրոնի
գասրնթաց–
քր եւ կր գառնայ
վարղասլետ :
Մի՛նչեւ
1956
կր ղ֊ասաւանղ է
ԱսլաՀան ;
Այ՚եմ
էլ ապրի
Թաւրիղ
, ուր կր
ղաստիարակէ
իր
իսնամ քին
յանձնուած՜
տասնեակներով
Հայ
մ անուկնե ր : Անսալով
ցեղին
ձա յնին
,
կր մասնակղի
աեղի
Հա յութեան
աղդա
յէն
րոլոր
տօներուն :
Պօղոս վարղապետի
Հայր։՛
Տտկոյի
մա—
սին տեղե կո ւթ իւննե ր ր կր վչտղենք տա -
րարսւթտ
քիոլբէնի Տ" ւչե
րէն
Լ^րղ֊ Հա -
տոր , էշ
185) •
Տտկօն չատ
ղ՚ւ՚՚յչ էր
1
բայղ ոչ երկչոտ : իր ա չթա տած՜ կուսակ
ցական
գործ ի մէշ թաց տեղ
պաււկո՚լ
չէր
՝• Գորեունեայ
, թելօք եւ չատ խորա–
մանկ :
Սքանչելի
քարոզիչ
էր :
Գիտէր^~Ողեէ
/է^՝
րել
զինք^^իկ
րնոււնեբր
: Տ՝սզով"ւ–բգր կր
^ ^ ^ ^ ^ Ք " ՚ – ի մեր չուրշ, ծարաւ է յոյսի ու
Ւօսքի,
ղոնէ րանով
մր լեցնելու է անոր
^^ոդիին
ղաաա
ր կութ
իւն ր
Հ
Մենք պասլան—
, ծւսծ նստած
ենք, մռայլ ուիսոմոռ։
Ամէն
մաբղու
տրուած չէ րալա րա րութ ի ւն տալ
ժուլովուրղին։
էքւ տՀա Յակօն
րլրուլի լե—
ղու առած կր թօսի
քո՚զցր ու
՚Լ1"՚"՜1՚ւ
՜
Մէկիկ
՚^էկէկ կբ սչւստմէ
Տաբօնի
Հերո -
սամարտներր՛
կենդանի
ձեւով : Մանա -
րանէն
նոյն
օրր Պբիւ֊սէլ
պիաի
մեէլԱին
աասր աչւսկերտներ՝
րն կա կց ո ւթ ե ամ ր ի —
րենց
ուսուցիչին : իսկ ՛Լ,.
ՅովՀտննէսեա–
նի մօտ
, ութտաղնացութեան
Համար ար
ձանաղ ր ուածն ե րէն ղտտ, ուրիչ
թումր
մր
Այւնուվ
իլի մէշ վտբձած է օթռքար
մր ,
մասնակւյելու
Հւսմար
ութաազնացու -
թեան : Պի՚սի
մեկնին
նաեւ
անձնական
կառքով :
ՖրանււաՀոլատա1ր։երր
կրնան
ճամբոր -
գել
անձնաթուղթութ
աոանց
՚Ա"Ա"ձ1՛ ՚
՚Նանսէնեաններր՝
անցադիրութ
առանց
վիղայի : Աքէ Հպատակութեանց
Համար
Հարցնել
պելժ Հիւպատոսաբանէն
:
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(115։
ա
Կ Ա Յ Ծ Ե Ր I
ԼԲ
ՍՈԻՐք^ ԱՍՏՈՒԱԾԱՄՕՐ ՎԱ՚Ն՝(^Ի
ՏՕՆԱԽՄք^ՈԻԹԻԻՆԸ
— —Նտ Հալաաացնում
էր, թէ էր մայ—
րր գոզացել է նրան
ղեւերի
օրօրոցից ,
մէշ մտաւ մի "՚ղշիկ
, որ կանղնած էբ մեզ
մօա։
Գրաստ է ասում
, եթէ գեւիկ
չի
լինի , մի այնքան
սլսաիկ
ե րե թան
կարո զ
է ամէն րանղիաենալ : Նա ասաց ինձ րո
լոբր,
ինչ որ կտր իմ սրտոլմ
, էնչ որ ես
աբել էի ... :
Երբ Հեռացանք
բազմ
ութ էւնէց , Աարօն
էնձ ասաց
>
- կամ կարօն , կամ նրա
րնկերներէց
մէկն
այսաեղ պէաք է լէնէ :
ԳՈԼ
է՛՛ն չէց ես իմ անում ւ
~– Այգ կաթարգ
կէնր եւ փ"քրէկ
՚ Լ ^ " ^ ~
կր մէչա
Հետեւում եննրանց։
Որտեզ որ
կարօն
լինում է, գրանք
այնտեզ
էսկոյն
յայանւում
են
ւ
Ես չեմ Հասկանում
, կարօն ելիր
ԱՐՈԻԵԱՏԻ
ԼՐԱՏՈՒ
0՝ընէ Պառօթ
Մութաֆեան
, որ ծր-
նած է Աեւ է^ովի ափերուն
վբայ,
կանու–
թէն ֆբանսաՀպաաակ
ղարձած
, մեզվւ Հա—
մար կր ներկայանայ
րացառիկ
՚արժա —
նիքով
մր ,
կրցած է պաՀել
անբծութիւ–
նբ այն ա րեւե լա կանո ւթեան
, ոբ կր թա —
թաիւէ տակաւին
Պրրթանեի եւ
Աավւււայի
իր գեղեւ/իկ
բնասկարներր
: Ան ղիտէ սե—
ւով
Հ աւասարակչռել
էր րարկ
կաբմիբ -
ներր եւ կապոյտներր
, ոբո՚էւց ամուսնու
—
թէւնր
գմ՜ուար է սակա
յէւ : Ցանկալի է որ
նմ ան արուեստագէտ
մ լւ ոբա յնքան ան–
Հա տական
ութի
էնւ ունի
, երբեմն
օւլ տակա–
րաէղէս յառաշամաբա
, վւարիղեան
մեհա—
ղ ո յն
Հ ե ղհնա կո ւթ ե ան
ց մէշ ղտնէ իր ար
ժանի
տեղր։
(Հրատարակուած
՚ ^ լ է գ ԻՐ
աը ՖըաՐա^
մէշ։
Հոկտեմբեր
1957 ,
"՚^բ
աբաատպուէսծ է նաեէ– Մոլթւսֆեանի
մէկ
նկէսրր) :
Ա. Փ
Մու-թաֆեան կր սէրէ
տաք
ւանգ Բիւրտերոլ
մօա ա յն
Համ արում ր
կար թէ Տտկօն
ամէն
ինչ էր, Մչոյ աչ-
խարՀի
մէշ : Եւ իր ալ
Ց՚սկոն
արմանալոբ
ուժ էր։ Ոէիասիս
չրշանին
մէշ ինքն էր
Հտյ քբատկան
կոմ իտէ
ի ղեկավար :
Խոյ–
թի ել Ջթուբէս
աչիրէթներր։
Տակոյի
վրայ կր նայէին
իբրեւ
իրենց
զեկավարին
եւ անղուղական
քաշ Հերոսի
էէրայ :
1907/'Տ՛
Մայիս
27
Աուլութի
կռուին նա–
Հ ատա կուեցաւ
Գէորւլ ի ել Գա լէ ի Հեա
Հ
Անոր
չնոբՀ
իւն էր որ ղ ալա ճան
էք ասւէ^բէ^
քլի երկու
լաւաղոյն
ւլոլամներր ,
Հրսէն
ու Հասանէւն , մեւլի Հետ կր կռուէ
ին
կողք
1լողքի կւսռտէէա
րո ւթե ան գէմ :
Մութր
՚քէ՚֊՚լէն
մէշ կոիւր
գաղ
րած էր, իոկ կամոլբշին
ւլլուխր
կ"–իւր կր
չա րունակուէ
բ : Մ ե՜ռած
Գալէի գիակր կր
յէսնձնենք
Եվ՚բաաի՛
ալիքեերուն
, իսկ Գէ~
սբւլ տակաւին
քլր նշէր : Հետերնիս ա ֊
^էճք–,՛– Հասւսնյէ
կքէ^ոլբշին
ղՀ*ւ՚–խր.,.. ոլր
նւսՀտտա/լ
ինքլած էր Տակօն
18
տեղացի
բնքլեբներոլ
Հեա : Աճաւղարանքի
մէշ րլ -
լալով
, չքլբցանք
Տա/լօն ալ Եվ՚րաաի ա–
լիքնե բուն
յանձնե
լ : Համ բուրեց
ինք
ղինք ,
առինք
ւիամ ւիուչտնե
ր ր եւ Հ բացէսնր եւ
ա1։ցանք : Տաքլոյի
մարմինր
տեղացի
լւն -
կերներու ՀԼտ թաղուած է Մչոյ
Կսզի
թաղի
գերեզմանոց
«Ա ա չքի
Գուբան»
:
Տաբօնի
պէսամ աւլ րքին
մ էշ
ան ուչա -
գբութեամբ
դրուած է թէ Գսւլէի եւ Տա -
կոյի գիա կնե բր
յանձնուած
են Եփբատի
ալիքներուն : ճէշգ չէ Տ՚սկոյէ
մասէն :
Տւսկ<՚ն կր Հէսնղչէ Աաչքէ Գուբան
, Գէոբ–
ղի , Գուրգէնէ
, Աէյտոյէ,
Զաւէնէ , Ջըն–
տոյի եւ ուրիչ չատերու
կողքին :
ՄԱՐԳԱՐ
ԲԱՐԽԵԱՆ
ղ ռյներր
ե լ
ա
րեւե
լա կանո ւթ էնէն
(լր բերէ
առատ
Հրայրք
մբ
Հ
իր
ծովանկարներր
Հրապուրիչ
են Հակառակ
մանիչակի
ղո
յ–
նքէրոէն,
ոբոնք պոռոտ
են յաճախ։ Ամէ -
նէն
Համ ա չափ
կտաւներուն
մ էշ
,
յիշենք
«Հոնֆլէօրր»
, «Վենետիկրյ,
,
«Բիպրոնի
նաւաՀանէլիսւոր՝»
, ոբոնք ներգաշնակ են
եւ լաւ երանզալորուած
:
Գիմանկարնեբր
ղրոչմոլած
են միաձեւ
ճակատբադրա -
էգաչտութեամբ
մր; Ամեռնային
րնանկաբ–
ներր
ժուժկալ
են ելխորՀրզաչունչ
։Մու–
թաֆեան
կր Հ րաՀ րէ իր տազանգր՝
մէչ՛**
մնա
լով
չափաւորութեան
սաՀմաններուն
մէշ
, Հաւասաբաքլշռելու
Համար
իր յ ո ր -
գառատ
ուժր :
Լ Հրատա րա կուած
Ժււս՝– -
Ըտլ աը լ ՚ Ա մ ա թ է օ ր ա՚Աււ^
մէշ,
Հոքլաեմ–
բեր
, 1957,
ուր արտատպուած
է
Նաեւ
էբ մէկ նաւաՀտնղ
էսաէ
կտաւր՝) :
Ռուպէո. վոսլքւա–
Մութաֆեան
, պեր -
ճապտշտ
գասաէլանոլթեան
մր սաՀման —
ներէն
անգին
, իտալացի
Հին էիաբպետնե~՛
բէէւն լաւադո
յն
աղբիւրէն
աոնելոէի
, ԴԲ~
տած է ժուժկալ
ել քաղցր
արաայայաու–
թիլն
մր, որնոր արժէք
մր կուտայ
նր -
կտրիչի իր ողա
յնութեան :
(Լը ՚յ^ոնքւււր
Մէտիքալ, 26
Հոկտեմբեր)։
. Մ •
Մութաֆեան
սքանչելի նկա -
րէչ
մրն է , ամ ուր
ի րտգո բծումնե
րով ,
1լախարգական
ուժով, ճոխ եբանզապնա -
կով,
գազտնաձայն
Հնչականոլթե՜ամ
բ •
(Մասք է Վիտոժ,
Նոյեմբեր) :
Ռընէ Տ ոմէըկ
Մութաֆեան
ոչ մի -
այն
սքանչելի
րնանկաբիչ
մրն է, որ
կուտայ
խորՀրդաւոր
եւ Հրապուրիչ
Պրր՜
թանիա
մր, այլ եւ յ ուղտ կան
գէմ անկա–
րէչ
մր թաքուն
էութեանց
, որոնց
մարմ–
նաէլան ծածկոյթր
աւելէ սբտաչարժ կր
գարձնէ :
( Լ ՚ է նֆ ո րմ ա ս ի ո ն , 26
Հոկ -
աեմրե
ր ) ;
Ռ է յմո ն ֊^ռնեալ
Պրրթանեիի
մէշ ,
Հոնֆլէօբի
մէշ,դասական
կաղմութեաէէր
բնանքլա
բնե
բու
ղէմաց,
բնոլթէլնր
գէտե
լ ո ւ էր կարողութետն
մէշ
Մութաֆեան
կր գնէ լրշութէւն
մր, որ աոանց
ճոռո -
մա րանութեան
,
էն,^արե րարար
, կր
ստա՚էէէս I ս րտա չա րժ
արտա
յա
յտոլթեան
մր սաստէլութէւնբ
:
Այոէկա
կր պարտէ
որքան էր ամուր
գծագրութեան
, որքան
իո գո յներուն
ծանրախոՀ
նեբդաշ
^ւտկոլ -
թես.% ,
է։––ր Հնչականութիւն
մր
ունէ։
(Ֆիկաըօ, 21
Հոկտեմբեր)։
ԺաՕ
ՊոՆււէ՜
Մո՚-թ՚՚՚ֆեան
մեծ
քայլ
էէր աոած է արուեստէն
մէշ գէպի
առաշ։
Գտած է գոյներու
իր ստեւլնբ ,
աւէէնէն
ճոխբ , այն գիմաղիծներուն
մէշ,
որոնք
քլ՝էսրտա
յա յտեն
ստո
յգ
ագնոլա1լանութիւն
մ ր , էէիէէէժամ անակ
սլաՀե լով
արեւԼլեան
ալն
թորՀրղաւոբ
աարրր, որ յաաուկ
է
միայն
իրեն։
(Ֆրան - Թիր է օ բ , 19
Հոկ–
աեմբեր):
^
. Մ •
Բոաբէ
նկա
րաս բաՀ էն
մէշ ,
Հայ
ն/լտրէչ
մր, Աո՚-թաֆեան
,
չլացուցէչ
երանղասլնակով,
կր ցուցադրէ
Պբրթան -
եէ իր բնանկարնեբր։
(Լէ Պօզ՚Աո. , 25
Հոկտեմբեր) :
Փաււի - Փրէ ս
Այս նկաբէչր այն
ՄԽԻԹԱՐՈՒԹԻՒՆ
ՄԸ ՎԵՐՋԱՊԷԱ
Ու-նելոր թէ կարօտ
, րոլոր
Հէւանդներն
ալ պէտք
ունէին մխիթարութեան
, մանա
ւանդ անոնք
որոնք քէչ մր եբկար
էէնալու
սաիսլոլած
են
՚ " յ Գ տառապանքի
տոլ -
ներուն
մէշ։
Լսած էի ոբՄարսէյլէ Ֆ՛
Կ • Խաչի
էէասնաճիլգեբր
պարրերաբար
Կ՚այցելեն
մօտակայ
Հ իւանգանո
ցնե
բ ր եւ
էբենց
նուէրներով
, թօսքով թէ Հայ
Հ ի–
ւանգներուն
Հոգեկան մեծ գոՀունտկոլ -
թիւն կր պատճառեն
։
կազանղէ ու կն ունդի
աոթիլ ես կր
սպասէ
ի Հայ
Հ ոգեւո րա կանի
մր , քաՀա–
^ " ՚ յ է մր վեբշապէս որ պաՀպանիչոէի մր
ղոնէ
քաշութիւն
եւ Համբերութիւն
նե՜ր -
չրնչէր տառա պեա
^եբունւ : Տուսախար ե–
ղտյ : Բայց Ֆ– Կ • Խաչի Ա . Տ՛ե րոմէ ան–
ղ ամ ուՀ էներր
ե քլան անոնց
սլա կաս
ր
լրա–
ցրնել :
Ոչ
մ էա
յն Հայ Հ է ւանգնե
ր ր ա յլ եւ
մեր ել ՀէլանդասլաՀոլՀիներու
3՛"–^ ~
մ ուն քուի ֆրանսացի
եւ օտաբ կաբօտ
Հ է–
ւանռներ
ստացան
ծբարներ
, պտ
ո ւղ ել
քաղց բե ղէն
, էնչ որ բերած
էէն
երէլու
աի կինն եր աօնա քլան օրերու
յատուկ
Հ՛ս
յ–
կւսքլան աւանդական
սովս րութեամ
ր : Ւ—
րենց ա յցե լութեան
ժամ անակր կաբճ էբ •
եւ չունէին
լրիւ֊ ցանկ մր նաիսապէս պատ–
րասաուած
Հայ
Հ իլանզնեբոլ
անո ւննե -
րով եւ թերեւս
եղան զրկուածներ,
բայց
ամէն
անոնք
, օտար թէ Հայ, որոնք ՛իա -
յեփցին
մեր քոյրերուն
այդ
Հողատաբ
վեբաբեբոլմր,
քանիցս
յայտնեցին
իրենց
<նո ր Հ ա կա լո ւթ ի ւնն եր ր :
Անոնց
բոլորին
թարղմ անր րլլա լուի կու
գամ Հրապարակաւ
յայանել
մեր
բոլորին
շերմ ջ ոբՀա
էլա լութ իւններր
մեր
աւ^իւ
Տիկիններոլն
եւ իրենց
Աիո՚֊թեան
Ֆ– Կ՛
Խաչի Ա. Ժեբոմի
մասնաճիւզին
, ոբ ան—
տէր ել զրկուած
չձղեց
բոլոր բախտա
—
զուրկ
Հայրենակիցներր
, մեր Հիլանգա -
նոցին:
Թիլքւտնի եիՆանդանոցէն
ԳՐԻԳՈՐ
ԵէԻԱԵԱՆ
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«ՅԱՌԱՋֆԸ
արժանիքն
ունւի , որ գիաէ սլաՀպանել
իր
մ անկութետն
ա ե ս ո գո ւթ էա՜ան
թարմ
ութիւ–
նբ : Անեղծ
էլր մնայ
այն տբեւելականոլ
-
թիւնր, որ րոլորոէիին
նոր
շե շա մր
էլու
տայ իտալական ու պբրթոնեան
նաւա
—
Հանղիստի
իր
ն էլա բն ե ր ո ւն :
Լաւաէլո
յն
ձեւոէի
ղիրք կուաայ
էւր մարգոց, քտնէբ
երբեմն : Իր դէմքերր կր ներէլայանան ա–
մուր գիծերոէի
, որոնք
միշտ կր պտՀսլա -
նեն
իրենց
խորՀ րդալո
բութի
ւնր
( 15
Հ ոէլ–
աեմբեր):
րնէլե րնե
բն
ի՞՛նչ գործ
ունեն ա յգ
րօչանե–
րքէ
՛է
եա :
- Ես էլ չեմ Հասէլանում
, պատասիստ–
նեց
Մ արօն : - Բա յց մի բան ասեմ քեզ )
Ֆ՚սրՀաա
, այն ւիոքբիէլ
վՀոլկր,
ոբին
կո–,
չսէմ Լն Հիլբրի
, Հայերէն
խօսում է ել\
իէօսում է ինչպէս
մի Հայ
տ
^
-
Բօչանեբն
ամէն
լեդոլով
խօսում
են :
- Գա նրտնց
նման չէ : Մի անզամ ես
ասեցի՝
Հիւբրի
, եկ մեր աանր
ւէնա , ես
քեզ կր պաՀեմ
, ինձ քոյր կր չինեմ : Նա
ինձ ասաց, չէ ,ես մօրս մօտպիտի
գնամ,
է^այրս ինձ չատ է սիրում» : Այս
իսօսքերր
նա ասաց
Հայեբէն
լեղուով.
րայց պաոա–
ւր
Հէնց ոբ լսեց
, րաբկացաւ
,
չուտով
Հեռացբուց
Հիւբբիին
յ
Նա մի
կորա ծ մ ա յ ր
է պառում
, Մա
բ՛* . Բ՚"յՅ
ո՞րտեզ է , յայանի չէ ,
խեղճր
միչտ
յիչում է նրան :
—~ Այդ ՚^"
է՛^անում
եմ , պատաս -
խանե ց
Մ արօն :
Գառնալով
ղէպէ մեր վրանր , մենք
ան
ցանք
փորձութեան
ձորէ»
միշով :
Այն–
տեղ էր «վիճակէ
ժայռրֆ
։ Նա
կոչւում
էր
«էիիճաէլի
ժայռ»
"ւյն պատճառով
, որ
նրտ
վրա
յ ուխտաւոբնեբր
փորձում
են է–
րանց բախար : Նրանցէց
էլրաքանչէլբր
մօտենում է ժայռէն,
առնում է գետնէց
քարէ
՚էոքրէկ
կաոր եւ կպցնռւմ է ժայ -
ոէն
I
Եթէ քս՚րէ
կտորր
մնայ նրա վբայ
կպած , նչանակում է , որնրա ուխար
րն–
դունելէ է եղած : իսկ եթէ ՚դ՚՚կ
Գ՚^Լ՚՚Վ
է
քարր վայր րնկաւ,
վէճակափորձր
տխուր
դէմքով
Հեռանոլմ է խոբՀրգաէլան
ժայ -
ռէց :
Մարօն մօտեցաւ
փորձելու էբ բախտր ^
բայց
այնքան
րագմ ութէւն
թափուած էր
այնտեգ
, որ չկաբողտցաւ
աեղ
գանել :
Մենք
թողեցէնք ա յգ մէ " ՚ ֊ ր է չ
ժամ անա–
Կէ ••
ԼԳ–
.ԻՈՂՈ–^՝ Վ Ա ա ա՚ւ, ՍՐԲՈԻԹէյԱ՚ն ԴԷՄ
Գիչերէց
բաւական
անցել
էր , երբ գար–~
ձտնք մեր վրանր • Պառաւ
Խաթունր ան
քուն սլաՀապանի
նման
Հսկում
էր : Մար—
ղարիտր
քնած էբ, փ՚՚քրէկ
Աալբէէն
սեգ–
մած
ունելով էբ գրկում
; Բնէ մէշ նա մո
ռացել էբ էր քօղր,
երեսր
մնացել էր
բաց։ Պառաւր
տեսնելով
(փմ ներս
մ տնե–
լր , նրա երեսր ծածկեց : Մ արօն
սկսեց
ծիծաղել , որոչ սաէլալ
րաբկոլթիւն
պատճառե
ց պառաւի
մէշ ւ
Գու ոչ աՀն եսիմ անում
, ոչ ամ օ -
թր,
Մարօ , միայն աստուած
դէաէ , թէ
քո
՚էեբ^ է^է ԿԸեէ^է
՚ ՚ ՝ ասաց նա ծանր
կերպով
:
Մ արօն ժսլատց ել ոչէնչ չսլաաասթա -
նեց :
Մ արօն
թէեւ խոսաացաւ, թէ 1լ*ա չվսա -
աէ
^ որ ճտնապարՀին
Մ*"րգարէաէն
խօ -
սացնէ էնձ Հեա , կամ նբան էբ երեսր բաց
•"նել կրաայ էնձ մօա, բ>"յց
Հնար չե -
ղալ.
Մարդաբէաը
մնաց էնձ Համար
մէչա
Լուռ եւ էէտբագուբեալ
կուռք ;
Առ աւօտր պէաք է լուսացնէ
ր Տէր"^
կիւրակէն
տօնի մատադ
կտրելու
օրր։
ԱՀա այդ պաաճառով
, կէս ղէչեբէց
"կբ—
սած , ամէն մէ ուխաաւորէ
վրանի տռ -
շեւ
, դեանում
փորած
Հնոցի
մէ՜շ , վառ
ւում էր կրաէլ, ելնրա վրայ գրած
կաթ
սայի մէշ եփ էր գալէս
մաաազի
իսաշլա
—
ման։
Շ " ՚ լ ի ն կաթսաներէ ա րտա
^ չութ
իւ
նից
ր^րել էբ օգր աթորժ ֊ րարեպտ չաա–
կան Հոտով ; Մ է քանի
տեզերոլմ գեռ նոր
էին
յոբթում
զոՀեբր
։ Վանքի
մւլղսինեբր
փութաշտն
եոտնդով
պտաում
էին ուխ —
տաւոբներէ
րանակի
մէշ, կատարելու
նր—
րանց պաՀանշե
րր : Մ զղսիներն
էին վա
ճառում
մ ատազցոլ
ո չխա րներր եւմա -
աուցանում
էին ուխտաւո
րնե
րին ինչ որ
նրանց պէտք էր
յ
Եւ– դրանց
մէշն էբ էիան
քի սպասաւոբնեբի
օգուար
։ Ամէն մի կա–
րած
մ ատա
զի ազգրր
մ դդսիներէ
սեէիա -
կանութիւնն
էբ, Է՛՛Կ ^"րթր "լաականո
ւմ
էբ
վանքէն
յ
Եւ֊ վարդապետներէ
թէ՚՜էԼ
մդգսինեբէց
պակաս
^էր , որոնք
Հաւա -
քում էէնմորթերր
։
Պառաւ
Խաթունր
վաղուց
կնե լ էբ մեր
մաաադացոլ
ոչթարր,
մի սպէաակ, ա -
նաբատ
խո յ
է
Ի՞նչ
եղաւ
, ուչացալ
վարդապեար ,
ասում էբ անղադար
պառաւր
ւ –
Չեկաւ,
որ աղր օրՀնէ
է
ՐԱՖՖԻ
