^ ՜ ՛
3
Ա Ռ Ա Զ ^
ւ֊ելեան
էեզուներ
, ներաոեալ
ղսւսսէկաՆ
Հայերէնը
, Հիթիթեբէն
եէ. Հէն պարսկե -
քէն :
2 •
ՀնդկէււղէաւււէմիւՆ
:
3
I) եմ ական
ո լս ո ււէնա ս է ր ո ւ.թ ի ւնն ե բ
եւ արեւելեան
՛էէն ււլա տմ ւււ է^ էւն
4՛
Թ՛ուրք
օսման
էեզուն եւ սլաամու––
թէւնը ..
էէ
• -
Նսր թսէ-րքերէնը
:
()
Նսր Հայերէնը,
ւլ րականութ
էւն եւ
լեդու
• 7 • –
Թաթարաղէտութէւն
Տ
Ն^էսյրաէլ ս յն Արեւե լքէ
լեղոլներր
չէնարէն եւ ճ ավւ սնե
րէն
9 • -
՚հասական ու նոր արարեբէնր
։
10 • –
կովկասագէաութէւն
:
11 •
Նսրսլարսկերէնր :
1 2 • -
Եդէպաադէասլթէւն
է
13*–
Արեւելքէ
փէլէսոփա
յութ
էւնր
\ 4
Արե ւե լքէ
մողոէէուրգներու
աղ -
ւլաղրութէւնր
;
Հէմնարկութէւնր
կապ Հաստատած
է
Եւրուղա
յէ ել Ամ ե ր է կա յէ ա րե լելաւլ էտա– .
կան
լւնկե ր ու/3 էւննե րուն , Ասէոյ եւ Ավ.–\
րէկէէ
ղէաական
րնկե րութ էւննե
րունւ\
Հետ
,
որոնց Հետ թ ղթա կց ութ էւննե ր կւ^
կաաարուէն
ե լ փոթանակութէւննե
ր
Հանդ է սնե րոլ
ե ւ ա շթաաաս է րութ էւննե -
րու
՚. Ընկերութեան
անղամնե
ր ր ուսում -
նասէրական
պաոյաներ
կաաարած՜ ենՋէ—
նասաան , Խ • Մ էութ
էւն ,
՚Հաղաղսւոան
եւայլն։
Տարրեր
երկէրներէ ալ,նոյն նր—
պաաակով
կարգ մրմասնաղէաներ
այ -
ցելած՜ են քհումանէա :
.
Գործ՜ունէութեան
տարրեր մէկ
երեսր
կր նե րկա յացնեն աե ղե կա ա ո ւո ւթ է ւննե ր ր :
Ցարգ
ներկայացուեցան
տասր Հետա -
քրքրական
տեղե կտտոլոլթէլններ՝
չէնա—
ւլէաոլթեան
,
Հնղ կաղէտութեան
,
Հ տյււյ -
գէաութեան
, թրքտգէաոլթեան
, արեւել––
եան Հէն պատմոլթէլն
,
Հնագէաոլթէւն
ել առ
Հասարակ
ա րեւե
լագէտութեան
մ ասէն
Որէղէսղէ
կարելէ
ՐԱայ
փոթանակոլ -
թէւններ
կատարել
Ասէոյ եւ
Ափրէկէէ
ղէւոական
րն կե ր ո լթ է ւննե ր ուն եւ Հաս —
աա տութ եանց
Հ րատա րա կութ է ւննե
բուն
Հեէհ
,
պաարասաուաՏէ
է«Աբեւելեան
ւ*լ ~
սու էքնասէրոլթէլն»
3 5 0
է^ե րէ
րաղկացած՜
էէեծ՜ Հատորր,
որ մօաեբս
Հրապարակ
կ՝ելլէ : Գէր^բ կը պարունակէ
2 §
ուսում
նաս է բութ էւննե
ր ե քՕղուած՜ներ , որոնց
8
Հատր
Հա յաւլ էտական
թնգէբներու
մա -
սէն : «Արեւելեան
ուսումնասէբոլթետն
^
/՝ . Հատորր պէտէ Հբաաարակուէ
յառա -
^էէլա լ ղարնան։
Ասկէ ղատ,
լնկերութեան
անղ ամնե բր
1 7
ուսոււէնասէ
բութ էէնւնե
ր
ւլբքլեէլէն
Ա՝ոսկուա
, Թաշքենա,
Պեբլէն ,
Փրւսկտ , Փաբէղ
, Հելսէնքէ
եւա
յլն : ք՛ո–
լորէն աչ Հ րատա րակո ւթէ
ւնր ապաՀ
ուի -
ուած՜ է •
Չ Հ Ր Ա Տ Ա Ր Ա Կ Ո Ի Ա Ծ Ց Է Ռ Ա Գ Ի Ր ՚ Ն Ե Ր Ը Չ Ե Ն
Վ Ե Ր Ա Օ ֊ Ա Ր Ձ Ո Ի Ի Ր :
Խօսքր եբկրէ ել սւբտերկրէ
յարաբերոլ–
թեանց
մասէն է
յ
Ոաւլմա թ էլ աո է թնե բով
սեղան
ղ րր -
ուահ ՝ Հա լասաանէ ել արտա սա ՛էմ անէ
կապր
անՀ րամե չտութ
էւն է
տարաղ էր
րաղմ ու թեանց պաՀպանմ ան տեսակէտէն
Հ
Աւելէ
՚ քան էական՝
տ յղ կապր
ցէբուցան
ղանղ ո ւահնե բուն
՝ էրրեւ
Հայ պաՀպան -
ման նաթապա
յմ անն է նո յնիսկ :
Երողոլթէւն
է , այսօբ, թէ ազգր
բամ–
նուահ է երկու
ձակատնեբու
:
Հակառակ
բոնատէրական
վաբչակաբղէն՝
Հայաս -
տանէ ժողովոլբղր
ապաՀով է,
ՀողեպէսՀ
ԸնդՀտկաո ակն , որքան ալ ա չիւատանք
տարուէ
, վտանղուաՆ
է մեր կացութէւ -
նր տրաասաՀմանէ
մէ9
:
Մանաւանգ՝ երբ
Հայրենական
ձայներր կր պակսէն, աբ -
տե բկբէ
Հ ող էն տաքցնելու
Հ ամ տր :
Այնպէ ս կրթուի թէ ա յս ուղղութ
եամ բ՝^
մամուլէն
Հնչեցուցած
ա–~աաղանղր
աբՀա–^
գասգ գտած է Երեւանէ
մէ9։
Մոռնանք–,
կղերէն
սլաամոլթիւնր՝
ռր
եկեղեցիին՛՛
ճտմ բռվ ստե ղեռ լած՜ կապին
նկաբաղէբբ
փոթեց եւ անՀամաձա
յնռւթետնց
գուռ
բացաւ : Եկեղեցէներու
ղանղեբուն
ղօ—
ղան
շէն
մ է^ ա յլ եւլանակնե
ր ուղեց
է" ել :
Այսպէս՝
ոբովՀետեւ
այսարուան Երե -
լանէն
՛հւսմար, կարեւորր
քաբողչակտն
նպատակներու
յաղթանակն
է :
\մ անօթ է թէ ա յս մարզէն
մ էշ կարմ
էբ
ռաղմաթաղր
ձաթոզութեան
մաանուե
—
ցաւ :
Այսօր , ուրիշ տեղ կեգբոնացտծ՜ է ա —
նոնց
ուշաղրոլթիւնր։
Մշտկութային
ճա–֊
կատի
վբայ :
Մ անկամ աութիւն պիաի
բլչար
մաաեել,
թէ
այսաեղ տլ ուղղամիտ
են
Հայրենիքէ
մեր տէրացունեբբ
:
Նաթ տարտամ՝
սակայն
.>ետզ՝էեաէ ա -
լելէ նշմարեչէ ել ումեզ
սկսաւ
գառնալ
Հա յաստանէ
գրողներուն
Հետտքբքրոլ
-
թիւնր
արտտսաՀմանէ
մտաւռրականռլ
—
թեան
Հանգէպ : Ի՛՛նչ
մ աաւո բականնե
ր
սակա
յն • • •
Փռիսանակ
մեր զրակտնութեան
աբմա —
նաւոր
նե րկա լացուցի ^ ե բո։Լ Հետաքրք
—
• բուելու,
իրենց
թեբթեբուն
մէշ
սկսան
ր^յս
բնծ՜ա/ել
կարմրակտուց
քանի մբ տր—
զոց ոտանաւորներն
ու սլատմ ռ ւահքնե
բր ,
որոնք
ռւրիչ բան չեն , եթէ ոչ «պար -
աիաֆ յի ցնծ՜ե րղ ութիւնր : կամ՝
Գա չնակ
ցութեան
ղէմ թիսուտՆ
ցնգարանութէւն
-
նեբ,
յաճաթ
ուլբալի
Հայերէնով :
Նոյնիսկ
յայաաբարեցին
, թէ
րնթացիկ
տարուան
պետական
Հրաաա րա կութ
եան
ծ բագ
րին մէշ ր ն ղուն ուահ եննաեւ աբ -
տեբկբի
«առաշաւո
ր՜» ղրողներու
ղ՚՚Բ —
ծ՜երր։
Ցանկն ալ Հրատարակած՜
են , ուր
նչուած
անուններր
, գմրաթտարար
, մեր
յիշատակած՜
«ո տանա
լոր ճ ի՚ֆնե րն են
ւ՚նչո՚՞ւ այս վերարեբումր
մեր
գրռզնե—
րւ։ւն եւ մեր մողովուբղին
Հանգէպ
Պարղ է թէ կր քաշալե
րեն
իրենց ու -
ղեկէցներր ։
Ջե՚^ն անղրազառնաբ
սակայն
, ոբ սլա -
ՖՐԱՆԱԱԿԱՆ
ԹԱՏՐՈՆ
ՓԱՈԼՕ - ՓՍՈԼԻ "
Արթէւ֊բ
Ագամռվ
անհանօթ
մր չէ ֆր -
րանսական
թատերական
չրշանա կնե բուն :
էէագռլմ ով Հա յ , ա յս
թատերագ
բէն
բաղմաթիւ
զորհերր
ներկայացուած՜
են
ֆրանսական
բեմերուն
վբայ,
մեծ՜ յաշո ~
զութե ամ ր :
Թէաթրր
Տիւ Վ,իէօ - ՚Բոլոմպիէի մէշ
այս
միշոցին կր նեբկա յտցոլի
Աբթէ՚֊Ր
Ագամովի
«Փաոլօ - Փաոլի՚»ն
, որառա -
շին անզամ
1 9 5 7 / ՛ ^
ներկայացոլահ
է Լի"–
նէ մէշ , Լէօ Փլանչօն
երէաա սա րգ
բեմ ա–
գբէն
կողմէ:
Լէօ
Փլանչօն
, այս
անղամ
Փտրէղէ
մէշ
, նոբու վեբամ չտկուած՜
բեմ աղբ ու -
թեամ
բ մր , ֆրանսական
Հասարակու -
թեան կր ներկա յացնէ
Հա յազզէ թատե -
րտգրէն ա յս Հետաքրքրական
զ ործ՜ր :
քԼղամովէ թաաեբակր
վարքերու
, բաբ–
քերոլ եւ նկարազէրներու
տեսակ
մր գա–
տաստանն է :
Խ՚սղթն
Հեբոսբլ
Փաոլօ - Փտոլէն թէ -
թեռնիկներու
վաճառորդ
մ լ ն է :
Անոր
ղիմ աց կա
յ ուրիշ
մ ր՝
Հակա կղեր ական
Հի՚–ր> - Վ,ասէօր , ոբ կր զբաղի փետուր -
ներ
հաթելով։
Թեթեւ
դորհերով մեհ
դումարներ
շաՀելոլ
մարմաշով
աարուահ՜
այս
երկու
անձեբր,
չարչիական
Հոդե
րա
նութեամ
բ
մ ր , կր թոբՀին թէ ամ էն բան
ա չթա բՀ է վրա
յ վաճառքէ
ենթակա
յ րլ -
լալու
սաՀմանուահ
է կին, գաղափար
^
զղացում
, բարոյական
Հ
Հեդինակր էր գորհէն
մէշ ճչդրէտ եգ -
րակացութեան
մր չէ յանգէր տյնառն —
աաՀական
դբչակներր
փառա բանե լով
քր—
քէքնեբ կր թլեն
մէայն,
արտասաՀմանէ
մէշ։
Զե՛՛ն անղ բագ առնար , թէ
վաւերական
ղ ր իչներր
անղ իտանաչով
Հ անրա յին ան-
նպաստ
կարհիք
մր կր ստեղհեն
իրենց
ղբահին եւ ղիաղահքն
նկատմամբ :
Այս
բոլորին Հեա, Ատ՛ կուբտիկեան
մր
կլ. Համարձակի՜
տակաւին
Բ՛՛ել , թէ
« Պարոնայք
Գաշնակներր
վաթենում են
կոլլտուրական
կապէց » • • • :
Արտէ
ձայներ կր պակսէն
արաասաՀ
—
մանէ
Հայութեան
• սրտի
ձայներ՝
որոնք
րլ/ան
՝է
աբազատ ել նոր իսռովքնեբ
ստեղ—
հեն
Հայրենակարօտ
Հողիներու
մէշ։
կարմիր
ոազմավարութիւնր՝
փո թանա կ
տաքցնելու
, կբ
ցբտայնէ
տաբադիբ
սբաերր : Այս պարաղ ա յին՝
աւե
լի լալէ
լռե՛լ
, քան թէ իսօսիլ :
Րա ւց , ինչպէ՛ս
պիտի
կարենան Հաս -
կբնալ այս ցաւերր,
մաբդիկ՝
որոնք
Հա—
լաստան
նստահ
իբենց
քարոզչութեան
մասին կրմտահեն
միտյն
, ի՜նչ
վւոյթ
մ ի–
ք՚՚ցներր եւ արղէւնքր
. . . յ
ԱՐՄԵՊԻԼ
«ՅԱՌԱՋ»
ԹԵՐԹ0ՆԸ1
(114)
ԼՐ
ՍՈՒՐԻ Ա.ՍՏՈԻԱԾԱՄՕՐ Վ ԱՆ՚ քԻ
ՏՕՈյԱԽՄԻՈԻԹԻԻՆԸ
« Ուրախացէր
. . . վեր^ էլէ լտւ ե -
կալ
,
վերշն
ուրաթութէլն
է \
Եւ֊
նոյն
րոպէում
աբեղայէ
թորտմանդ
գէմ քի վրա լ եբելաց
մի կեղհ մպիտ : Նա
չա բ ո ւնա կե ց .
« Ալաք ,
բալաք »
նչանակում է
գոյնղղոյն
կամ զօլզօլ,
այսինքն՝
կեր -
պաս
, աբրէչումի
կերպաս,
եղերքր շա
ռով
ղարդաբահ : Գա տաճարի
վարա–
գոյրն է ։ «Աղանֆ
սլաՀանշոլմ է ձեդա -
նից,
աբեղան
դարձաւ
դէպէ
մչեցէ
*^Րէ՚1 "ԲՌ ՝՝
՚^ուք
այսուՀեաեւ
1Լ ուրա
խանաք , ձեր խնդէրքր
կը կատարուէ
է
< Աղայ է
»
տաճարի
վարագոյրը
Հնացել
է ••
Գուչակութիլննե
րր մէնբ
մ էւ՛՛է
եաեւէց
շարունակւում
էէն։
Զարմանալին
" յ ն
էր , որ «Ադան՜ձ էբ պատղամաթօսի
բե -
բտնով
կոչում էր ամէն
եբկրէց
եկահ
նր–
չանա ւո բ ել Հարուստ
ուխտաւորներէն
Հ ւլղԼ
իսկ
նբանք
խորէն
երկէւղտհութեամր
լ ը –
սում էէն իրանց գատավճէռր
:
Յետոյ
դոլչակոզր
րնկնում է բոլորո -
1/^1^1
ուչադնա
ցութե ան
մ էշ : Վարզ ապետ
ներր տանում եննրտն, Հաւաաացնելով
,
թէ
նոյն
գրութեան
մէշ նա կր մնայ մէ
քարայրէ
մէշ մէնչեւ
վանքէ
գալոց աօ -
նաթմրութեան
Օբր :
-
Խեղճ , ասաց
Մ արօն
ինչպէս
պէաք է մնայ
այնտեղ, բա չէ՞
մեռնէ
է
ՖաբՀտտ
, ես 1լ ուղէէ , ոբ «րն կա ւո բ րֆ
մ է
բան
է լ ինձ Հտմտբ
ասէր
:
- ֊
Գոլ չե՞ս
Հաւատոլմ ;
~
Հաւատոլմ
եմ , պաաասթանեցէ
ես :
իրաւ
ոբ , Հալաաում
էի : իսկ եթէ Մ ա–
րօն ա լմմ Հարցնէր
էնձանէց
, նրան կ՝ա–
սէէ՝ ա յն
մամ անակ , երբ մարգէկ
կուռք
է էն պա չտում , Պէւթէաս
քրմ
ուՀ էն , էբ
եռոտանէէ
վրա
յ
կանգնահ
, ա
յսպէսէ
պատղամներ էր կարգում
:
Գա եւս Հա -
յաստանէ
Հեթանոսական
գարերէց մնա -
ցահ
Հէն սովորութէւն
է ;
Մենք անցանք եկեղեցական
մաբզաբէ -
ութիւնէց
ղէպէ
մողովրղական
մաբդա -
րէութէւնր
,;
Հեռու, միքարտմայռի
վրայ, նրս -
աահ էբ փոքբէկ
ազշէկ ; Նրա նէՀար եւ
բարակ
երեսր , օհուահ
րնկոլզի
իւղով ,
փայլում էր շաՀԷ լուսով, որ
վառւում
էր նրա մօտ։ Նա Հագահ
ունէր մէ աե -
սակ թայտաճամուկ
եւ կաթարդական
(Տ՛^*՛)
Մ անուկ
օրէոբզների
Բ՚"Ղ •մ
ու -
թիւնր
չբշապաաել
էր նրան ; Նա նո յն -
պէս
ղուշակում
էր :
Մ ենք
մ օտեցանք
է
~ Գա ա յն աղ^յէւ^ է , ասաց
Մ արօն X
-
–Հիլբրին : Այսպէս
կոչում են նրան ;
Հիէ-րբին
ճանաչեց՝ թէ ինձ ելթէ Մ ա–
բոյէն :
- Եկէք
է
գուչակեմ
ձեզ Համաբ , նա
դարձաւ դէպէ մեզ մպտելով
է
- Ջեզա -
նէց փող չեմ առնէ ։
—՚ ^"՚ՐԲ եկար
այստեղ : Ո՚^ւբ է քո
մայրր,
սկսեց է ես չփոթեցնել
նրան զա -
նաղտն
Հարցեբով :
Գեռ նա պաաասխան
չտուտե
, յա յա -
նուեցաւ
Աուսանը
, կասկահաւոր
կերպով
նայեց
իմ երեսին,
մռմռաց
դէ՚ղէ
Հէ՛՜ք՜
բին մէ քանէ անՀասկանտլէ
խօսքե՜ր
է
Փոքբէկ
վՀուկր
վայր
թռաւ
մայռէց
, որէ
վբայ
նստահ էր , ել եբկուսր
մէասէն
անյայտացան
դէչերայէն
թալարէ
մէշ
~
ինչո՞ւ
նրանք փաթան, երբ տեսան
մեղ , Հարցրուց
Մ արօն :
Ջեմ
էմանում
՚. Պառաւ
կաիսարդը
մէչտ
զգուշանում է, որ
Հէւրբէն էնձ
չՀանդէպէ
, պաաասթանեցէ
ես :
իստակ
սաաանայ է այդ
"^Ղնէհ^Շ. ՚
ասաց
Մ արօն ;
ՐԱՖՖԻ
շութեամբ թէ՝ այս երկու
անձերբ էբ՛" ՜
կան է՛էւ մէշ անմե՞ղ
են , յանցաւո ր
զզուելէ կամ մէամէտ
արարահնեբ են
Այս
երկուքէն մօտ կայ երրորգ
տմգոյն
տիսլար
մ ր՝ (աեսակ
մր ժան - Վալմտն) ,
նաթկէն
թիապաբտ
մր, որ Հիմա
կեանքէ
ալի^երու
՚ր
մէշ կր լողայ
ճաբտաբսւ. ~
թեամր ու դարձահ է աղաատկան եւ վը~
սեմ
դա ղա փ ա բն ե բ ո
լ
քարոզիչ մր ՚–
կայ
ուրիչ
մր՝ Աբբայ
Աոլնիէն, որ <"՛–
կառակ
Աստուհոյ
հառայելոլ
իր
նուիրա
կան
կոչումին,
դերէ է դաբձտհ Լ՚"Ր
բնաղգնե
բու ու չարունակ
իր
սքեմին
խոտոր
Համեմատող
արարքներով
կ "՛չ ՜
խատէ
էրեն Համար չաՀաւէտ
զոբհեբու
մէշ–.
Երկու վաճառականներ
ր , նախկին
թիտ–
պաբտր եւ այս Հոգեւորականր
կր կաղմեն
քառեակ
մ ր՝
զուրկ
մարգկային
որեւէ
մաքուր
զգացումէ
:
Հեաաքբքրական
տիպար
մ լ ն է
նոյնպէս
Փաոլոյի
կէնր՝
ԱթեԱան,
հտզումռվ
դեբմանուՀԷ
եւ Լո ւղե րական
, որ
նոյնպէս
աաբօրէնակ եւ ոչ —մաքրակրօն
թառ -
նուահքի տէր, կր ձգաի
իրր թէ թբատ -
նեբ եւ ուղզութիէն
տալ կաթոլիկ
կ՚Լեր"՛—
կանին Հ
Գէպքին
թուականն
է
1900 - 1914^
խառնակ
չբշտնր։
իրերտյտշոբգ
՚Ս՚րէ —
վայրռլմներու
չարան
մր , որուն
^թտց–
քէն Հանդիսատես
կ՛՝րլ լանք քտդաքտկան
,
լնւկե րա յին եւ առ Հաստբակ
մ արգկա
յին
Հարցերր
չօ չափող
ցնցող
տեսարաններու
եւ կր աեսնենք
մաբդիկ՝
ոբոնք
մէկգէ
թողահ
ամէն աեսակէ
խղճմտանք ու բա–
րո յական
, կրշանան
մէայն
ու
մէայն է -
բենց
կեանքէն
նաւր առաշնորդել
իրենց
ցանկացահ
նաւաՀանգիստր
է
X
Հայաղղի
թտտերաղրին
այս դորհր
ֆբ—
րանսական
մ ամ ուլին
մ էշ
չափազանց
իսիստ քննադատութեան
մր առարկայ
է
գարձահ
:
«Լը Մ"նտ–»ի
մէշ. Ակադեմական
Ռո -
պէր
Բեմբ կր գրէ ի միշթ տյլսց
«
... ինչ որ եղահ է Ֆրանսայի
կեան–
քրն
ու
Հողին 1ա)էն
1914
թուականին ,
մեր պատմութեան
այս չրշանէ
դէմա —
ղհին
վրայ Պ՛ Արթէւր
Ագամով
իր «Փա
ոլօ — Փաոլի՝»ն
զետեղահ է էրրեւ
զաղբե–
լի ղէմակ
մ ր,
ղ իմ ակ
մ ր , որ կը ցուցա–
՚լ֊րէ արտառոց
համահռութիւններ
: Այդ
սրբազան
ու
մայրական
գիմագհին
վրտյ
բիրտ ու դաման
ձեռքով
մ լ ն է
ղետեդահ
իր դա բ չե լի զիմտկր,
ղուբկ
որդիական
որեւէ
դորովալիբ
զգացումէ
. ..» :
Շ՚սբոլնակելով
իր թիստ քենագատու -
թիւններր
, եւ. թօսե լուի մանաւանգ Փառ —
լո լի էլնոշ՝ գերմ անուՀ ի Ա թելլա
յի մա
սին , յօգռւահաղէրը
կր դրէ •
« . . Փառ
լոյէ
կէնը Աթելլա ,
հաղոլ–
մով գերմանուՀէ,
եւ լուդեբական
, ոբ մե
ղէ կր ներկայանայ նախ էբբել
սատանա
յէն տ է բապետութեան
ենթակայ
,
էբԲ^՛–
սանձարձտկ
եւ թեթեւաբարոյ
կեանք
վարող կէն մր, վեբշապէս
էբրել
ունայ
—
նութ ենէն խելա ղար ուահ եւ
Վենիւսէն
Հալահական
անձ մր ,
վե բ շա
լո
բ ո ւթեան
գթութեան
դասեր կուաա
յ
Ֆրանսացինե
րուն ել այն կաթոլէկ
կգերականէն
, զո բ
Պ • Ագամով
մասնաւոր
Հրճուանքով
մր ա–
նա րգութեան
սիւնին է գամահ% :
Վեբշապէս
, մեհանուն
Ակադեմականր
ա յս գոբ^ր
ֆրանսական
Հոգեբանութեան
գէմ անարգանք
մրնկատելով, կր գտնէ
թէ՝
Աբթէ՚-Ր Ագամ ո՛էէ ա յս
թաաեբակր
«ձանձրացուցիչ
է եւթէ զայն
դէ՚"ելր
Հաւասար է հանր
փորձութեան
մր են-
թարկուելուն
է
Մի"–"
կոդմէ,
սակայն
, ֆրանսացէ հա -
նօթ թատերական
քրոնիկագիր
ժորմ
Լեր–
մինիէ , «Փտրիզիէն
Լիպերէ»ի
մէշ թօսե -
լով
«Փտոլօ - Փաո
լի՛ֆի
մ ասին եւ
լնգոլ–
նե լով
Հանդերձ որ Պ • Արթէւր
Ագամ
ով
«Հաց է չերտեբ
հեփահ է էեզէ անոլշե -
դէնռվ»
, կը ղրէ
« Աւելի
շուտ, այս գորհէն
մէշ ես կը
գանեմ սեւ
հլ1Ն1քւ1ւր
մր, որ սակայն եր -
բեմն կը Հասնէ ճչմաբաութետն
• • •» :
Բոլորր
սակայն
Համաձայն
են ոբՀա -
յազգէ
թաաերագբէն
գորհը կըներկա -
յացուէ
մեհ յաշոզութեամբ
;
Գերակատարներր
Մտլքա Ռէպովոքա
,
Իզապել Ա տառ յեան , Գոլէթ
Տռմփէէթբէ–
նէ. Ալէն
Մռթէ,
Արման
Մէֆբր,
Հանրէ
Կայիարաէն
ել ժէւլիէն
Աալիէ
իրենց
Տն^ոզ ու
զօբաւոր
խաղարկութետմր
կ՚արժանանան
մամուլին
անվեբապաՀ գը–
նաՀաաութեան
:
ԱՐՏԱՇԷՍ
ԳՄԲԷԹԵԱՆ
