ՕՐՈՒԱՆ
ԳԻՐՔԵՐԸ
« ա Ս՚ԲՍՐՁՄՍՆ ՏՕՆԸ
ք^Ի Հ Ա Յ ԺՈ1.ՈՎՈԻՐԳԻ ՎԻՃԱԿԱԽԱՂԸ»
Վիէննա
էչւււն բանիբուն
Ա խիթա
լւե անը՝
որ
անցԼլահ՜ա–
ձ-ուքչ Հուչ/,/չան,
աղւլային ու
մչաէլոէ-թային
մեր
արմէրնԼրր
խուղար/չԼ
չո ւ. քաղւլր
այլ
աաժանաղին
աչխաաանքին
նուիրուահ է ,
այս
անւչ ամ > ամ Լմ աաական
ուսումնասի -
րութ
Լ ան նոր Կա լաճ ում
ուի մր կր նԼ րկա -
յանայ
մեղի՝ իր վերքին
ղո րհով
,
« Հաւքբարձւ1՚ւսԸ տօնը ե ւ հայ ժողովոՆրդի
վիեակաիւսղյւ »,
(Հրաաարակութիւն
Մր՜
խիթարեան
Տսչարանի
, Վ^իէննա
, 1956 ՝•
Մեհաղիր
210
վ) :
Րաղ՚ւ աչիւաա
սչրսլաումի
եւ
երեսուն
՚
աարինե րսւ ՀեաեւողակաԿւ
փնաոաոլքի
սչաոււչ կ
Հ.
ԱւիրԼմի
ո ւսո լմԿւա սի րական
՝
այս
երկր,
« ե ՛ ր կ » ՝
որ կ՝արժեցնէ
ինք–
գինք , երկոէնքո՚վ, ուանձանձիր
սլրկու
- :
մով
մարմին
աոահ
ՐԱալսւ
փասաով
տ
Մ եր
օրե րուն
, մ արղիկ
կլ, իսուսիԿւ
լար
ու՛ ՚
մկ , կեղրոնացումէ
եւ Համեմատական
ու
սումնասիրութեան
մր ճիղ կն
անբաժան
քննասիրական
սեւեռումներէ
; Հաւաաք
ու
կիրք
՚ղէաք
Հ
ունենալ,
աասնամեակներոլ
է^թ
"՛ցքին
Հ րաաա րակուահ
Հարիւրաւոր
աղրիւրնե
ր
ողա աղո րհե
լու
, Հաւաքելս
լ
Համար
առաքաղրսւահ
աչխաաանքին
նր ֊
յղաս տող Հաա ուկա
որ ՎԿ՛"յութիւննե
ր ,
կամ մէկաեղե
լու Համար
անցեալէն
մ
եղի
փոիսանցսւահ
թաԿւկաղին
նչխարներ : Հի -
մա ղրեթէ
չկան Հին ախռյեաններր,
ա–
նոնք
, որ իսկասլէս
կ՝րմրռնէին
քննական
ել. ոլսումԿւաս իրական
ճիղ երու
կարեւո ֊
բութիւնն
ու արժէքր, ու մեր
մչակութա
՛յին , Հոգեկան կամ ազգագրական
վասաա -
կին
վրա
յ րան մ ր
աւե լցնե լու
ԿԻրՔ"Վ
Կ՝"՚յրէին
։ ՛Րանի մր ՚ ^ " զ ի ունինք
միայն
գաղթաչխարՀի
մէք, որոնք
Հողեպէս ու
մաաւոր
իրենց
սլա արա
ս աո ւթե ամ բ արա -
մաղրուահ
են այս ՀՍաՀաաակոլթեան
» ,
ՎստաՀ րԱալով
Հանղերձ
, որ մեր
... սե
ղաններուն
վրայ « Հաց » ու «սնունղ » բչ–
Լալէ գագրահ են այս կարգի
«ղժուարա -
մարս»
ղորհեր
է Գառն է ա յս ճչմարտոլ -
թիւնբ,
սակայն
իրականութիւն
մէն է ,
ա՛յլապէս
արժանի՝
քննութեան
:
Հ • Եփրեմ
՛Լ
.
Պօղոսեան
անոԿւցմէ
է ,
սակայն
, որոնք
հառայելու
տենգով
կ՝ասլ–
րին, ու ^չաՀեւլձ
էլրլլան՝ եթկ չյողնին
,
չաչխատին ուղասալքուին : Եթէ
մարգիկ
չեն տոկար այս կարգի
ուսումնասիրական
կամ քննական
ճիղերու
, Հա
յ
րանասիրու–
թիւնԿւ ու մ ատեԿւաղ ր ո ւթ ի ւն ր , սակա կն ,
՚կ^աէ^կալեն՝
որ մեր ժոզովռւրւլի
անցեա–
ԼԱ Ր^ՂՂՍԿ՚՚Ղ. ^՚՜ ՚""–^՚"ւական
ու աւաԿւգա–
կան մեր բարքեքբ
սլաակեքացնող
գիատ -
կ^ան աչխաաանքներ
գան աւելնալ
նա -
փւորղներոլ
կոգմէ
իրագորհուահ
վաստա
կին
վրա
յ , մեր
նե րկա
յին
վրա
յ
անցեալի
Լ՚՚յոբ Վառ պաՀելու
Համաչէ միչա : ԿքՀ
ՍԻՐՏ - ՍՐՏԻ
•եԱՄԱԿՈՎ. ՄԸ
ԱՐՓԻԿ ՄԻՍԱ4^ԵԱ*նԻ՚Ն
Աիբելի Արփիկ ,
Թ է հօրդ ւքահը որքան վիշտ պատնաոած
է քեդի, կրնէսմ երեՆա կ այել։ ԱՍւլի 6իշ–
դ ը ՝ չ ե մ համարձակիր զայն ե ր ե ւ ա կ ա յ ե լ ։
Չհամարձակելով մերձենալ անոր որ ա -
նե ր ե ւ ա կ այե լի է, կը հար կ ա դրուիմ դ իմ ե լ
անո ւզզա կի արտայւսւյտութ-եան հղանա -
կ ի ն ։ Ան մե գ ի կ ՚ ը ս է , ե րբ բնականոն թ-րզ–
թո^կցութ֊իւնր գ արձա ծ է անկալւելի, թ-է
մտ ա ծ ումռ ա ւ ելի քան ե րբ ե ք մօտն է կե -
ցած բարեկամին, հոգ չ է թ է
բացա կ այի
շսօսքը :
Արդարեւ , միշտ կարելի չ է խօսիլ : Ր ա յց
ւււրիշը խօսեցնել տա|՛
յարա բհրա բ ար
դ ի ւ րին բան է ; Կը բ ա ւ է օւուաբ էջ մ(ո ըն -
դօբինակել ի բ բ ե ւ նամակ, մ ե բ կ ա լմէ
աաւկը աւելցնելով սա տեսակ խօսք մը • -
« ի մ բարեկաւքութենէս մի՛ տարակո՚ւ -
Աիրտ-յ ԵԼկամ–— «Դ՛ուն սիրելի ես ի ն ձ » ։
էււ այդ պ է ս րրած ե մ շատ ա ն գ ա մ։ Րաւ–
ցած
ե մ սիբհլի րաքւաոտեդծի մ բ ժողովա
ծ ո ւն , անկէ րնդօրինակած ե մ ք ե րթո ւ ա ծ
իբ ր ե ւ նամակ, հասկցնելու համար թ ղ
թա կ ցիս թ է կը բ ^ ւ է քիչ մը հւս համբերել
մին չ ե ւ որ տքագնապս անցնի հ ւ ես գրել
կարենամ :
Անշուշտ ըն տ ր ո ւթիւնս չ է եղա ծ պատաէ–
էիոխոէ
ին
,
ոէնշոէ
շտ , աչխար՝, ուքէսղաքոէ -
կան մեր սլայմաններր,
մեր կեաԿւքր
չրք՛"՜
ւչարձ
մ ր կ՝
՛է
ւնենէէէ յ ,
ո լ
մե ր
սերոէնղները
Կյլ վերո՛ ղէէէ
էէն
աԿէ
Հա յրենի
էէւ կէէ
ւն քն
ե
ր
էւ
ւն :
Այն ատեն
միա
յԿւ
մ ենք
էի՛՛՛ի ին կր
զղ՚ւ՚նք
ւււ կր
Հէէէ ՛է
տ
Աէէէէ
ե Կւք ՚ թէ
Հ .
Ե՚իլ՚ե
ւքնե րր
անւիէէխէսբինելի
ի՛նչ աչխաէուսնք են իրա–
գորհեր
, մւոտւորական
ու ւլիաէէւն
ւքար -
ղու
իրենց
ււլայհառատեսութեամբ
; Հբ -
էզարտւոռիթ կ եւ խրախոէ սիչ^ Հաստա ֊
ւոել, ի ւչկսլ , որ մեր
Հայրենիքին
Ժէք
ւլո լր գոլ րանքի
ե ւ
փր1լսւրսւ ր
ուչաւչբու -
թեէէէկւ ոէրմոէնի եԿէ ՛ս յս
կ՚"Ր՚ւի
եվւրեմա/չան
՚ոչխաւոաԿէքներ
ել Համ
/՚մաէոԱ
՚րար
անւլբ -
նա Հատելի
արղիւնք ու վաստակ
կ՝ իրա •
ւլո բհուի
ՀււԿէ
, վվ՚րքին
տէսրինեբոէ.
լնթաց
քին
1 Պետա քլան քլեանք
1ւԼ
օղ էււաւլ որհե
լի
ազրիլրնեբ
, րանասիբակակէ
ճիւլI՛րւէւ տր-
բամագիբ
աէւէբեց ու երիէտաէւաբւլ. էլէմքեբ
,
հրսէւլրուէէէհ
էէւ
/լէսզմա/չերպ
տչխատանք
ենթաՀ ալ կբ ստե
ւլհ են
ւլի տական եւ
ո ւ -
սոլմնասիրական
է՚՚ւրք
աչխ՚՚՚՚ոանյներսւ
,
որոնց ճամրով
մեր ժողռվուբղբ
քաւլսւքա–
կր թական եւ մ չակութա
յին ի՛ր
մ եհ ու -
թեան
անտժղ
ւււն ելի ել վաւերաէլան
փաս–
էոերբ էլբ էլտն է եւ
Հ
ամէււ ւգէււ ատ ս իս ան
մ
թ–
նոլորտիէ մէշ էլր պատբտսաէ
վաւլէէւան
իր |
սեբունղԿէեբք
:
Անցնինք :
Հ.
Եփրեմ
ի
« Համբ ա րձման տօնր ե ււ
հայ
Ժողովուրդի վինակախաղր »
արժէք
՝
է ո՛ չ
միա
յն իբբեւ
Համ րաբձմաԿէ
տօնին \
Հետ
էլապէէւահ
«վիճակախաւլ»եբու
, «քան \
՛լիւլի ւմ%նե բէււ
նււ լիր ււլահ
քԿւնական աչ -
խտտանք
, ա քլեւ ու մա՛նաւանգ
իրբեւ ա–
տաղձ՝
Համրաբձման
ու
վիճաէլախաղեբոլ
նուիրուահ տյգ աաղեբռւն կամ
երղերուն
՛քէք մեբ ժէէ ւլո վուրգի
հոգին
վէնառելու
աւելի
Համասլաբփակ
փորձի
մր ; Արգա -
բեւ,
բնէլՀւսԿւէէւբ
տեսութեամբ
մր անգրա–
գառնալէ
եէոք Համբարձման
աօնին Հեա
կապուահ
ժ
էէ
ղո վր ւլա կան Հաւատա
լի^ւե -
բու
,
սովէէ
բէէւթեանց եւ պւս չտամ էէէնքնե -
բ ո ւ ,
եւ քԿւնեչէ ետք «վիճակախէսւլ^ի
սո -
վռրոլթիւնբ՝
Տոյնեքու եւ
Պարսիէլնեբու
մ օա , Հ . Ե • Պօէլսսեան
իր Հատէէրին
մեհա–
՚լոյն
բաժիԿ՚բ
էլր Կւուիրէ
Հւսյէսստւէէնի
եւ
Հայաբնակ
քսէէլտքնեբու
ււլ
գիւղերու
մէք
Համբարձման
տօնին
ււլ
Հ<վիճէս1լ»ին նբ -
ւիբռւահ
րաւլմ ա
֊էէս
քիւր
տաւլէւրու
Համա՝*–
էլրութեան :
ԵօթանւԱԱՈւնեւերկու
Հայկ՛
քալլաքնէք
բու
ե
լ
ւչի լզեր
ւււ
մ էք
,
ի՞նչ եր -
ղերով ու ժուլէէվրղային
բանաՀիւսական
էւտեղհումնէւբէէվ
էլ^աբտւս յւս յտուէին
Համ–
բաբձմ
ան
ե ւ «վի ճ
ւս
էլա խ
ւււ
ւլ» ի էսռթիւ
Հա
յութեան
ապրումներր՛. Հ՛ Ե՚իրեմ
Պօղոս–
եաԿ՚ի
էլո
էլմ
է
Համ ագրուահ
թանկագին
ու
սբտա յոյգ
սլա՚էոէւէււիէլնեբբ րստ լեւլուի թէ
խորքի
կբնան
նիւթ ղառնա
լ քննաէլան եւ
վերլուհական
Կաբ ւիորձի
մ ր , ու , ա
յղ
ճամբէէվ
,
մէ՛ բ ժո ղււ վո ւբգի աւանգական ,
ՀոգեէչաԿէ
, էսղղային ֊ աչխաբՀաէլրաէլան
^
մաաւոր ուցեղային
տ բամ ա ւլր ո ւթ իւննե -
բբ
աւելի
քրիւ
ճանչնալու
աչխատանքի
մրէ
Ունթնք
Համապատասխան
լաբումի
պատրաստ
մարգիկ •
Ըսինք, թէ մատի
ՀԱՏԱԱՏԱՆԵԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
ձԱՐՏԱՍԱնՈհԱԾ ՀԱք>
Հ
՛աւ
ե լ օաւււ
ր էլրոէլների
անուն , .սզ .
գանուննեբից
էէէմէնից շատ ինձ վրայ աբ -
ւգաւորոլթիւն
է թոէլել
Հնւլիկ մեհ ղրող ,
Պկնկալեէսն
կախաբզ՝
Ռ՚սբիԿւզ րանաա
Թ՚սէլռրի
անուԿ
՚Կէ
ու ոէղւլւսնոլնբ •
—- ՌաբիԿէւչբանւստ
Թաէլոր
...
Ու
թւում է , թէ սեւ լեոնեբի
ամպեր
են
կոււոէս
/լւում
, իււիում է էլսւյհէսկբ,
թնւլում
է ոբոէոբ,
իսէլ քլատւսէլտհ
ովկիտկէսւէն Սէ -
Հեղ
ղոչումով
լիզում է սեւ լեոնեբի
.իէ .
ԺՐՐ
••
կաբէլւսցի
Թ՚սկորի
քնքոԼչ
տողերր,
նրա
մեւլմ
, ւիիլիսոփա յական
էիրիկան ու Հան -
ւլսէոացայ ;
կարելի է լինել քիաբինւլբանտէս
Թաէլոր,
Բ ՚ " յ ց ի՛՛՛րր^
մէսբղէլէսյին
, Հողու,
մսւքի եւ
սրտի
չիԿւարալւ :
ԵԼ
յիթ՚ցի
մեր րաԿ՛ էէէ սաէ։ ւլհ ութ եան
" ՛ յ ն
չրքանբ, երր էլոռում - ւլոչումն էր իսէլա–
կան
"րէզայի
ք՚փանԱչբ : Ով բաբձր
,լո–
ռս՚ր
, նա էլմեհ էր -.
Րոլո րիս
կա րելի էբ աալ մ օտաւո
րապէս
մի անութէ - աղգանռւն
՚
Ո՛աբինգրանտտ
Րամփռբոտանեան
:
Րայց աՀա անցաւ
ժամաԿւաէլ , էլամաց -
.կամաց ստեգհեցինք
մեր լիրիկան
,հաւլիկ–
ներ
ցանեցինք
, բաբէէինեբ
աԿէկեցիԿյք ,
փչատենու
րռւբմունքով
լցր ինք աչխար -
Հր, ժամաէէրութեաԿէ
խօսքեր
ասինք
, գո
վեցինք
լքեր երկինքբ.
Հօտերն ու արօաա–
տեղիներր,
արչաչոյսներն
ու վեր քալո յս -
ներր՛ — այս բոլորբ
լալ ՚.
Բայց ձեզ չի՞ թւում
, որ մենք չատ ենք
մի տեսաէլ
քնքչացել։
Ասում եմ մի աե -
սաէլ , ոբովՀեաեւ
ղա իսկական
քնքչու -
թիւն չէ
•
ի՞նչսլէս
բացաարեմ
իմ միտքր
՚
մենք
կոէլետութիւն
ենք անում չատ յա -
ճաիս , ձեւի եւ րովաԿւղա կութ եան մէք չատ
ենք
կոտրատււււմ
, ուղում
ենք, չատ ենք
ուղում
օրիգինալ
լինել^ եւ որքան արք -
նում ենք այւլ
ո ւզղւէ ւթ ե ւււ մ ր. , այնքան ի -
լ՚՚սր
աւելի
ենք նմակէււււմ
յ
Տետէւք ինձ թր–
ւում է , որ իքէէլ է մեր պոկզիտյիէ աոնա ֊
էլանութեան
չաւիր։
ինչ մեւլքս թաքցնեմ ,
Հկնց ես, իմ բւււնասէոէււլհէէւթիէննեբի
մէք
եբբեմկէ այԿւպկս եմ չչնքում
,
։։ ր ինքս Հ։ո -
զիլ եմ լսէէւմ իմ ձայնբ,
է լ ուր մնաց իմ
րնթեբցողբ
. . .
Ալսէոեւլ թաքԿէէէւահ է երէլրէէբ՚լ
։է։ոաԿ։ղր՛
՚է՜"՚ԼԻՔ
սերունղնեբր
կարո։լ
են մեղ Հա
ւաքել ի մի եւ բոլոբիս
՛սալ
մ ի անէււն -
՚" ՛լ՛լ անո ւն ,
Աուսակէսմբոէ.լ
Բմ բո ւլբլբուլեան
է
Ե ս վ երք՛" ցր ի :
ԵՐԲ
ՄԱՀԸ ԱԱՐԱԱՓԵԼԻ Ջէ
Բ անա ս տ ե ։լհ
լ։ , ՚լերասանր
եւ
արձակա–
՛է իրր
Ի "եղանի
չուրք
նւ։։։։ւ։ւհ
լ^թեբցում
էին; Եբր ել։ր։։ր։լ.
չիչ
ւլին ի ն մօւոենում էր
իր
վախճանին
, որւոեղից
որտեգ
խօսաէլ -
ցութիւն
բացուեց
մաՀուաԿ/
մասին ;
Մ աՀբ
է
։աբսսւ։իելի
է ,
ասաց բա –՜
նաստեղհբ
, ես չեմ թաքցնում
, ես մեէԼ–
նելւււց
վախենում
եմ -. Բայց եթէ եսՀա
ւատացահ
լինէի
, ոբ ինձ էչբ թաղեն
՛է
չ իմէ
ւլե բեւլմ անատան
լ։ , այլ քաղաքային
գրօ -
սայգէէւմ
, էէս կք մեռնէի
աւքենայն
ո ի բ ՚ ՚ վ
ե լ առանց
գժուարութեան
: Մ"՚^ր սար -
սավէելի չէ , սարսափե
լ ի ն
ւլե
բեգմանոցոլմ
թաղուեր
է ...
Տիմ ա րէէ ւթ
ի ւ ն , - •էէէէւարկեց
արձա -
կագիրբ
,
մ եոԿւելուց
յեաո
յ
ւլ երեղմ
ւս -
նոցոէ,մ
թաղուե
լ , թէ գ ր ա խւոսէյին
"՚ յ -
ղում՝
մէէլ
Հաչիւ է :
|
Միեւնոյնր
չէ՞ ,
տաքացաւ
գեբա–
սանբ , ես է լ սիրով կբ մեռԿէէի
, եթէ Հա– \
ւաաացահ
լինէի
, ոբ իմմաՀից
յեաոյ
իմ՛
1
անունով
գինի
էլր լինէր
, րԿէտիլւ
գինի
, իմ ^
անունով,
կր խմէին
մարղիէլ եւ էլբ յ ի չ է ի ն
ինձ :
հէօսք եմ տալիս
, ՛լնկե բնե՛ բ ,—
Հւսն–
ղիսաւո
բ կե րպով
յա յտաբարեց
արձակա–
՚էիբԲ
1
նսաել
այէէ զրօս^ս՛յղում
ձեր եբ–
քանիէլ
մաՀից
յետւէյ,
խմել այղ գինիկ՛
է՛ւ
վրայ կբ Համ
բուին
անէէնք : Բա յց
Հա
յա^
աանբ վսաաՀօրէն
կարենայ
մեէլնիլ
Հ •
Եփրեմի եբաիստաչաա
այս ղորհէն
,
Հում
նիւթերէն
Կէոր ու նոյնքան
թանկագին
ի -
բաղռբհումի
մը Հւսսնելոլ
Համար;
Վանր,
Մուչր,
Տիղրանակերար,
կտբինբ,
իքր -
Կէուսր , ՝Բղին
, հքարբերղբ
, Եբգնկան
, Բա
լո ւն , Բարեբգբ,
Ջարսանճագբ,
Զմչկւսհա–
գՐ
, Եբեւանբ
, Լոռին
, Մալաթիան
, Ուբ–
ֆան
, Աբաբէլիրբ
, Այնթապշ
, Մարաչբ ,
Զէյթունր,
Ատ ան
ան
, Ամասիան
, Աաբ -
ղռւանր
, Հքապին - ԳարաՀիս՝.արր
, Ե"ղկա–
աբ
, Պ ար տ իղա
քլր , Նիկոմ իաիւսն
,
Իի։։տոս–
թօն
, Պրուսան ու միւսնեբր
(աւելի քան
եօթանասոէն
քաւլաքնե
ր ու ղիւէլեբ)՝
ժո–
ղովրգա
յին ա յգ տաղե բուն
մ էք
իբենց
աոՀմիէլ
ապրումներով.
Հոգեկան եւ ղգա–
ցական
արտայայտոլթիէննեբով,
Հայուն
մարդկայնակաւնութենէն
կբ
խօսէԿէ
,
կեւսն–
քի
իմացումբ կբ բացա յայանեն
, կամ էլբ
աաբաւլեն
ճակ։ստւսւլբասլէսչտ
ժողովուրգի
մբ ոգեկան
աէւանձնայաակութիւ^^երբ
;
Հ . Եփրեմ
Պօւլոսեան
լռիէլ ումունք աչ
խատող
միաբանի
մր տիպարն կ •
բմբ։ւնե–
լի է, որ ցոյցի։ ու աղմուկի այս գարուն
մէք
իր ղորհր
՚ չ ր օ չ ի մը չվեբահուի
. Հի
մա
ուբի՜չ
ղբօչներռվ կր սլարեն
՚ մար-
գիկ...
Աակայն,
բաբի ու աննաՀանք վարգա -
սլետբ
էլբնայ Հաւատալ
թէ ^
անցաւոբ
սեբունգներոլ
վլոիսան
, անանց մեբ պւո\տ -
մ ութիւնբ ի վերքո
յ իրիսկական
արժէ -
քով պիտի
ճանչնա
յ զինք ում եհաբէ իր
ղորհր
յ
Մ՛Թ՛
հակա)ն: ^սյնացած ե մ որ աէլհրս մ ը գ ո -
յ ո ւ թ ի ւ ն ո ւնենայ , հո գ չ է թ էհեոաւյւբ ,
ւընդ մ է ջ ընտրուա ծ կտորին ե ւ ա յն դ է պ -
քերուն որ մեղ կըլ լ կ ե ն ; ԵԼ գ րո ւթե ան
մ է ջ է ն լ ս ո ւ ի , ոււղհկոլայս նաւաբեկեալնե
րուս համաբ, ծ ո վ ային թոչու։նի մ բ թ հ –
ւաբաւխումը որ ցամաքսւմասի մը լքերձե -
ց ո ւմը կ ՚ ա ւ ե տ է : Թռ չ ո ւնը ցամաք չ է ,
բ ա յ ց ան կը ծանուցանէ մե ր հաւանական
փ ր կ ո ւթիւնը ՛ հ ե ո ո ւ է ն հեո;ոլ :
Հ ե ռ ո ւ է ն հ ե ո ո լ ՝ ինձ պէ տք է
ա յս օ բ
գ եբհգման մը իբ ր ե ւ մեկնակէտ, մարմար–
եա^յ գլո՚-խ մը տիրական ե ւ սիբտեբ ,որ կը
սարսռան: Դ ե ռ պէ տք են րմբոս ա հո գ ի -
ներ խ ոհ ե մ անձերու կ ողքին, հ ւ վ երջա -
պէս թա կ արդր ինկած կարմրալանջ ւքը որ
անձկ ո ւթե ան մ է ջ է, նման ք ո ւ սիրտիդ :
Ր այց ի՞նչ ընել՝ ե րբ անգտանելի է ա յ ս
տեսաւկ է ջ մը , ի չ գ ո յ է գօրաւոր յիշողու–
թե ա ն կ ամ նռխ գ րա դ արանի։ Մ ի թ է նե -
ր ե լի չ է ՞ պայուսա կի մը խ ո բ էն դուբոհա–
նել հին ձեռ ա գիր մ ը , հո գ չ է թ է անոր
հեղինակը մե գ ի շատ մօտիկ անձ մր ըլ -
լայ :
իմ բարեկաւմութենէս մի՛ տարակուսիր:
Դույն սիրելի ես ինձ :
ՓԵԱԱԲ
, 6
Փետբուաբ
,
1957
Շ • Շ •
«
կիսանղբին
էր ցից՝ այլ անրիհ ; ՎեՀ ,
գեղագէմ եւ տիրական, ան էլիչիէբ իր
չրքասբսաին
վրայ ոչ միայն
չնորՀիւ
անոր
որ բարձրաղփր էր եւ աբեւաւիայլ,
***յԼ
մանաւանգ
անոր Համար որ, ինք, անբար
բառ
արձան , կը թուէր
րէէալ
աւելի
իսօ -
սուն քան իբ առքեւ
Հաւաքուահ՝
կենղանի
էակներր ;
Մենք բնաանեօք
իր ա։ւքեւն
էինք կանգ,
առահ ; կեանքիս մէք աո աքին
անւլամն է
ոբ էլբ ւլանոլէի
Աէլիւտարի մեբ գեբեւլմա–
նա՚տոլնը,
բնաւ չեմ յիչեբ թէ էնչ աոթիւ %
Բա յց լալ գիտեմ որ ղա րնանա
յին
տօնա
կան եւ ՚լեղեցիէլ
օբ մ լ ն էր , թերեւս
Զ
՚աա–
կոլակ։
չաբաթր, եւ ես էլբ Կւեէլուէի իմ նոբ
կօչիէչներուս
մէք եւ նոփւ^ոբ
՚ 1 Լ Ի " " ր Կ Ի "
աակ
(Շափօ Ժան Պար) ,
ինչպէս որ կր
նեգուէի
տիրող
Հոհ բաղմոլթենէն
:
կիսանղբին
էլբ գիտէի
աւելի
ա։։լչու -
թեամր քան թէ Հիացումով՛
Մինչեւ այգ
օր արձան
ըսուահ
րանր
ինհի
Համար
ղո–
յւււթիւն
ունէր
միայն
ղիրքերու
մէք, նբ–
ման
առիւհին
, Բուրգերուն
կամ Արարա -
աին
։ \մ։մնօթ
իբււէլոլթիւն
է թէ
արձան
գո յութիւն
չունի
Պոլոււյ
Հրա սլար ակնե -
բուն
վրայ
(աւելի
ճիչգ է բսել՝
չունէր)
,
եւ ոչ իսկ մեր եկեղեցիներուն
մէշ. Եւ ա–
Հա ղէմ յանղիմէսնէլուէլայի
էլիսանգբիի
մր
Հեա , որ մ արմ արէ
Հանքերու
լւս ւա ւլո
յն
մէկ
խաւէն
խ լո ւահ
ձիւնա սպիտակ
կտոր
մրն էր : Աւելին կայ , անՀայ էբ
յ
Մայրս
ըսաւ
խուլ
ձայնով,
ա լ սինքն
գերեզմանատան
վայել
ձայնով
մր,
— Ի^նչ Հրաչալի
արձան,
թնչ պատկա–\
ռելփ մարղ,՛՛
գիաես քի պիտի
խօսի
...
Աճապա վո^վ է • • •
Հայրս պատասխանեց
էէա աեսակ բան
մր
3
Կը ճան^ամ
1
Ո՚նայնամիա
էֆէնաի
ինքնա Հաւան եանն է ;
Տեաո
յ աւելցուց թէ սովորական
մաՀ -
կանացունեբս
պէտք է ղոՀտնանք
պարղ
խաչով
մր; Թէ՝ երբ մաբգ չաա գբամ
ու
նի ել էլը սիրէ իր ննշեցեալիԿւ
յիչատակր
յարգել
,լաւաղռյն է ոբ երթայ
աղքատի
մվ, տունր
չէնցնէ
, որբ ագշփկ
մը օժտէ
,
։ի։։խանակ
էաՀալլին
ւլբամ
մսխելու սնա -
փառ
շիրիմի
մբ Համաբ ։
֊ — ինչէ՞ն
գիտես
քի չեն րրահ,
յարեց
մայրս,
թերեւս որբ աղշիկ ալօժտահ
են։
Աղքատ կայ ըսե
լով
ամ էն բանէ
պիտի
՚յրէլութնք
մենք : Ւնչ էլւււգես ան
րոէ՝
աղուորը
աղուոբ է ՚ . ՚
Տարիներ
վերշ
միայն
պիտի։ անգբա -
գառնա
յի թէ , հնո։լքիս
Հակոտնեայ
բայց
նաեւ
լրացուցիչ
Հ
աէլո ւմԿ՛ ե ը ք
նոյնու -
թեամբ
ժ-առանգահ էի իքենցմէ ; Մանա -
ւանղ Հոս, Փարիղի
մէշ, միչտ պիտի
զայ
րանայի
քլոէլոէլավիւլ
Հարուստներու
ան -
միտ
մսխումներէն
, բայց
միաժամանակ
պիտի
զօրանա
ր
յար
ում
ս Հանղէպ
ղեգե -
տիկին •• Այն ՚լեղեցիկէն
ոբ միայն չի սա
ւառնիր
աւա։լ
արուեստներու
(արմա -
Ժէօբ)
բաբձունքին
վրայ,
այլ նաեւ
կ^իք–
նէ
մինչեւ
էլերպաւորումր
կանացի այն
մեհ,
վայելուչ եւ նրբանուբր
սեզմիրան–
ներուն
, որոնց պիտի չվարանէր
Աթէֆան
Մալառմէ
յատկացնել
իբ մէկ քրոնիկր
է
Գեղեցիկր
ղեղեցիկ է :
աՀԱՆ աՀՆՈԻՐ
(Ծար.
1)
Fonds A.R.A.M
