ԹԱՏԵՐԱԿԱՆ
ԿԵԱՆ-ՐԸ
ՄՈՍԿՈԻԱՑԻ
ՄԷՋ
Մոսկոլայէ
մէք ^ովորոլթիլ՝
է^
լ, Ա
ա–
յ ի "
աէն
25
թ՚"արոնՆերշ
էրենց
խաղա
-
բանկին
վրայ
անղրնեն
տ՛արուան
քնթայ
-
քին
ամէնէն
աւելի
յաքողութիւն
ղաահ
թաաերղոլթիլններր
: Այս
\Հէ օրր կր
կոչ–
" ւ ի
«Թատերական
Կ՛տրուն
» :
«Երղիհանքի
Թատրոն՝»ր
այո
աոթիւ.
րե.
մագրէղ
րոլորովին
նոր կաոր
մր,
որ
1956
Ա՛՛ւր I՛լէն
Հրա տար
ակո
ւահ
էր
՚Նովի
Ա*Իւ՚՛
Հանղէսին
մէք : Հեղինակր՝
թուրք
Համայ
նավար
ղրող
Նաղրմ
Հիքմէթն
է ,
աա
րիներ
շարունակ
Թուրքիոյ
մէք րանաար
-
կուահ
սլաՀ ուելէ
՛Լերք
ա
յ մ մ
Հաստ՚ստ
-
ռւահ
է քց. Միութիւն
յ
Ինչպէ^յ
պիտի
տեսնենք
քիչ
մր վարր
,
՚ * " յ " թատերղոլթիւէւր
կ՝արհարհէ
հ1 • Մ ի -
՛ոլթեան
ամէնէն
Հրատապ
Հարղերէն
՛քէ -
կր՝
անՀաաի
պաշտամունքի
խն՚լիրր
տ
Ղ՛ո բհո
ղութիւնր
կբ կատարուի
Խ • Մի ՜
ւււթեան
մէք
տեղ
մր , որուն
կուսակղա
-
•կան
քարաոլղաբր^
Փեթբով,
րարի
անձ
մ
րն
է ,
բո
լո րին
կողմ է սիրուահ
ու
յար–
.գուահ
:
-
Րայղ
աՀա,
երեւան
կուղայ
իվան
իվա–
նովիչ
անուն
մէկբ,
որ կ՚որոչէ
վնաս
Հաս–
ղրնել
Փեթբովին
: Ի՞՛նչ աեսակ
վնա՛
ստ
-
կայն.
Սիրոյ
վի՛՞ չ՛" • չարմեր.
սիրոյ
ա՛լ–
^թահ
վիշար,
ինչպէս
ամէն
տեղ,
Խ •
Մի
ութեան
մէք
ալ
շուտ
կբ
մոււղուի։
Իվան
իվանովիչ
պաՀ
մ ր կր
խորՀի
սպաննել
Փեթրովր՛
սակայն
այս
ղաղափաբէն
ալ
• կբ
Հրաժարի
. եւ ի վերքոյ
կ*որոչէ
այն
-
պէս
կաղութիւն
մր սաեղհել,
որ
րոլորո
վին
անիրաւ
տհղր
Փեթրով
անպատուուի
ել
անոր
անՀա տական
ութի
ւնր
մ եոնի
:
Այս
վա
յբկե
անէն
սկսեալ
, Ն՚ողրմ
Հիքմէ–
թի
թատեբգութիւնբ
, որ
կբ
կոչուի
«1՛
-
՚վաճ իվաՐավիչւը (յււյութ|ւՆն ունէիր.» ,
կա–
յ ի շողս
լթ իւններ
ղրել
ձեր մասին
;
Զեր
կենացբ
. . .
ՄաՀացալ
աբձակագիրբ
;
Եբկիբր
սգում
էր իր որղսւ
կոքուստր
:
Գագաղի
ետեւից
, բաղմ աՀաղաբ
մ արգ–
կանց
Հետ
,
քայլում
էին կողք
- կո
՚լքի
բա–
նաոտեղհն
ու գեբասանր
•
Ղ՛ե ր եղմ
անո ցում
են թաղում
եւ
ոչ
թէ
քաղաքա
յ ի ն
ղրօսա
յղում
, -—-
իոեթեց
քդերասանր
•
՛Այո՛ ,
չՀակաոակեց
բանաստե՚լհբ
տ^ահբ
ձայնով
,-
—
եւ նրա
անունով
ոչ
մի
դի^ի
Ժ
ւԲ՚Ի
՝ * •
Այնուամ
ենա
յ ն ի ւ
, ա յսպէս
մ ե ՛ւնե
լ
.Վւարսափելխ
չէ , մտահեցին
նրանք
միա
-
.մամանակ
ձ
Հանգիսաւոբ
թտփոբր
շարժւում
էր
:
ԳԱԻՐԳԷՆ
ՄԱՀԱՐԻ
բելի
է կոչել
նաեւ
^ԱնՀաաի
պաշտամուն–
քր
կուստկցութենէն
նեբս»
։
Ուրեմն
Իվան
իվանովիչ
կր կաղմէ
յ " ՚ ր –
ձակմ՚սն
իր
հրւ"գիրր։
Այնպէ"
կ՝րնէ
, որ
Փեթրով
ճանչցուի
ոբպէս
անսխալական
ղեկավար
է Հարղին
քաբողչական
կողմր
իր
վբայ
աո-նելով,
իվան
իվանովիչ
քաղաքին
րոլոր
գբասենեակնեբուն
մէք
կբ
ղր՚՚՚-է
Փ եթր ովի
շրք անա
կուահ
նկաբնեբր
:
Փեթ
րով
ոկիղբր
կր փորձէ
Հակաոակիլ.
ս՛ս–
կայն
իվան
իվանովիչ
այնքան
Համոզիչ
բտռեր
կբ ղանէ
, ոբ ամէն
մարգ
, մէքն
րլ
լալով
նաեւ
Փեթրով,
կք
Համռղուի
թէ
այս
վերքինր
րտցառիկ
եւ
անսխալական
ղեկավար
մբն
է
Փեթրով,
բարձունքէ
բարձունք
անցնե
-
Լ"Վ՝
Կւ՛ Հասնի
մինչեւ
կեգբոն
:
(կե՚լրոն
րոելով
ա բ գ ե օ ք
Կբեմլինի՛^
կ*ակարկէ
Հե
ղինակբ.
-
այս
մասին
վաքր
տնորոչու
-
թիէն
մր կբ աիրէ
) ;
Տամենտյն
ղէպս,
երբ Փեթրով
կեղրոնի
Հ եէւաւլի
բր
կր ւէտանա
լ ու ճամբա
յ
կ՚ելլէ
ւլէպի
տ յնտեւլ
, կր կարհէ
թէ
մեհ
էւլատիւ—
ներով
պիաի
լնղռ
լեո
ւ ի ւ Աակայն
կայա
-
րանր
իրեն
սպասող
չկայ.
պանդոկին
մէք,
ամէն
էքէսբղոլ
պէս
՛զ"է
կր
Բ ՚ ՚ ^ է
սենեակ
մր
ունենալու
Համաբ
: Ու
երբ
կր
Հասնի
Կեղրէէն
, գէմ
Հտնղիման
կ՝եԱէ
" ՚ ֊ ր Ի է
Փեթբովի
մր
Հ ետ
, ոբ
ն ո յ ն
չարժումնեբր
ունի,
ն ո յ ն բառերր
կր
ղոբհահէ
,
ն ո յ ն
մէոահռւմնեբր
կ՝աբտայայտէ
• մէկ
խօս
-
Ք"վ
իր երկբորղ
տպագրութիւնբ
;
Այն
աէոեն
է,
որ կր
Հասկնայ
թէ
Իվան
Իվանովիչի
ձեռքբ
խաղալիք
ղարձահ
էբ
յ
Կր վե ր ա գ ա ռ ն ա
յ իր քաղաքր
եւ իր
մօտ
կանչել
կուտայ
իվան
իվանոէիփչր
–Աա
կայն
ոչ Ոք կր ճանբայ
այգ
անունով
մէ–
"Ր այդքան
մեհ
ազգեցութիւն
ունե
-
ցահ
էր ՓեթբոէԱ
վրայ
է
ԹատերգութիւՖր
կր վեր քանա
յ Հարցականով
մր
«
իվան
Իվանովիչ
գոյութիւն
ունէիր
թէ
ոչ
»•
իսկ
Հանգիսականներր
իրենք
իրենց
Հարց
կուտան
անխա
իր
֊ - Ո՛՛՛վ
էր
Իվան
Ի ֊
վանռվիչ–
Պատասխանր
կր կռաՀեն
, սա
-
կայե
բարձրտձայն
չեն արտա
յայտուի
ր :
•ՐՈՐՆԷ՚՚ՏԼ
Թէ
ՄՈԼԻԷՐ
Ժոզովբգական
Հեղինակ
մր,
Հանրի
Փուլայ
, իր Հբատաբակահ
մէկ
նոր
՚ լ բ ք ի ն
յ՚<–ք(«Քորնէյլ՛ Մոլիէլւի դիմակին եաին»)
անգամ
մր եւս
էչարհարհէ
այն
Հարցեր
,
թէ էէրպէս
Ա"լիէրի
Հեղինակութիւն
ճանչ֊
ցոլահ
գլուխ
գ ո
րհ ո ցնե
ր ր իս կասլէս
՚"
յս
վ^րքի՚^ի՛^
գրէին
կր պատկանին
թէ՝
Փիէր
՚ ^ ՚ ՚ ր ՚ ^ է յ մ ՛
՝•
Իր
Հեաաւլօաութեսէնց
իբր
Հիմնակէտ
Ոէնենտլռվ
Փիէր
Լուիսի
Հաստատումնե–
ՐՐէ
թէ
Մոլիէր
անՀրաժեշա
ղրական
ոլ
լեզոլարանական
սլաշաբր
չունէր
իրեն
վե բաղբ
ուահ
էլլո լիս-ղո
րհ ո ցնե
ր ր
Հե
ւլինա-
կելո լ Համաբ
, Հանրի
Փ ՛՛ւլայ
կբ
փէււթայ
եզր
ա կա
ցն ե լ
կարգ
մ ր «փաստեր»
ալ
մէքտեգ
բերելով
թէ
Աոլիէբ
ոչ
մէկ
կատակերգութիւն
Հեզինակահ
է -
մնաց
ռր
իբ ձեռտղբով
ոչ մէկ
թուղթ
Հասահ
է
՚ " ՚ 7 ^ է
Ր՚սղի երկու
աոոբաւլրութիւններէ
« որոնք
նոյնիսկ
իրտրու
յարեւնմտն
չեն» -.
Ի՛՛նչսլէս
բ ա ց ա ա ր ե լ էէլբեմն
, էէր
ուրիշ
մէկու
մբ
րսա
Հանրի
Փուլէս
յի՝
՝Րոր
-
՚^էյԱ՛
-
ղրութիւննե
բր IIIյս քան
էլիւբաւ
իւբտցուտհ
կ՝բլլ,սն
Մոլիէբի
կռլմէ։
Պա–
՚ոասիոէսնր
պարղ
է , Առլիէր
, ոբէղէս
թա.ո–
բոնի
վարիշ,
կր
.լնէր
՝Րորնէյլի
էլբահ
կա–
էռէսկերղոլթիլններր
եւ անէէնց
աակ
կր
՛լնէր
իբ ոտորաղբո,
թիւնբ.
Այս՝
բնգուն–
Ոէ
^էէէհ սովորութիւն
մ լ ն էր (իէ
. .րռրուն
է
՝ք՝"Ր^Կլ>
իր
Կ՚՚՚լմէ
որեւէ
առարկութիւն
չէբ
լներ,
որովՀետեւ
մէկ
կողմէն
րալէս–
րարուտհ
կբ
՛լ՛լա ր
իբ
ո՚լրերղութեանց
րերահ
բարո յական
յաքո ւլո ւթեն
էն
ու
՚իառքէն
, իսկ
միւս
կողմէն
գրամի
պէտք
ունենալով
կինր
Հիւանղ
էր,
վեց
ղա
-
ւակ
ունէր
աչք
կր ւէոցէր
այս
իսեղէո
-
թիւբումին
:
Հ.
Փուլայ
նոյնիսկ
Հաշիւ
րր,ոհ
է,
թէ
էոս՚րիներու
րնթէսցքին
Ր ՚ ՚ ր ն է յ լ
որքան
ղրամ
աէւտհ
է " ՛ յ ս
ձեւով
Այն
էսռարկութեէոնց
, թէ
Լ՛՛՛փ
ԺՂ՛ *
թաւլաւորբ
մԼ՚թէ
լ ս ՚ - բ
է/՚՚-նէ՚^ր
,
Լ՚՚^նչպէս
կրնար
աչք
էլոցել
՛ա յսպիսի
զեւլհարտրռւ
-
թետն
մբ,
Փո ւլէէ՛ յ կբ
էզտէոասխանէ.
Լուի
ԺՂ՚-Լ՛
Հո՛ւր
էէր՝
րանէ
մ լ ն ալ
լ՛՛ւբ
չունէր,
մեր
օրերուն
, Րամաաիէ
կամ
Փինօ
րոէոբ
անցահ
ղարձահներէն
լուր
ունի՛՛ն
միթէ
։
Զ բա
ւււո կանան
էո լով
«Մ "լիէրի
պա
բաւլա–
յ ո ՚ Լ » , Հանրի
Փ ՚ ՚ ւ լ ա յ
ոբոշահ
է
"՚՜ՐԻԼ
զզայացէէէնց
մերկացումներ
ալ
րնել
քիէ֊
դւէէ բու
կաբւլ
մ ր «Հ եղինա կ»նե
րո ւն մտ
-
սին
, որոնք
իրենց
ս տո բաղրութիւն ր
կրող
գոբհեբուն
իէէկէոկան
տէբր
էեն
. ժէ •
գա–
ՐԲ կր նկատէ
«խ՚աբգախուահ
գար
» մլւ եւ
Հ բաւէր
կ՚ուղղէ
ե ր ի ա ա ս ա ր գ Վբանասէր
-
ներոլ»
, ոբ
ճշմս՚բտութիւնր
վեբաՀաս
-
տատելոլ
սիրոյն՝
իրենց
ճիղերր
միացնեն
իր
ճիգերուն
է
« ՋՈՐԱ
Հ Ե Ր Ո Ս Ն Ե Ր »
էբիք
Փիքէ
- Վիքս
,
"Ր
պատերազմի
ժամանէսկ
մաս
կբ կաէլմէբ
Աւլաա
Ֆրան
-
սա
յի
Ղ՛իմ աէլր ական
չարժմ
ան
ւււ Անգ
-
լիացինեբու
միքեւ
կապ
պաՀող
մասնալոր
ս պա
սա ք կութե՛ան
, վեբքերս
գիրք
մր
Հ ր–
բատաբակեց
«Ջորս
Հերոսներ»
ռ -
բուն
մէք
յաբղանքի
իր բաժինր
կր
բերէ
չորս
ֆրանսացի
Հերոսներու։
Այս
ք Բ "
ՀերոսներէՆ
երկուքր՝–
ժան
Առւլէն
եւ
Փիէր
Պբոսռլէթ,
յայտնի
ղէմքեր
են
ար
դէն
եւ շաա
մբ քաւլաքնեբու
մէք
իրենց
անունով
պո
ղւէ աանեբ
մ կրտո
ւա
հ են։
իսկ
միւս
երկուքր՝
Ֆբէա
Աքամաբոնի
եւ
Հան
րի
Լտէղիթ
, իսկական
«խոնաբՀ
Հերոս
-
ներ»
են , ոբոնց
անունր
հանօթ
չէ
Հասա.
րակութեան
լայն
խաւերուն
%
Պբոսոլէթ
եւ ժան
Մ ուլէն
ղաւաճտնու
-
թեա՛մբ
ինկան
կէսթափոյի
ձեռքր
:
Առաքինր
մեհ
հբ՚սզփրներ
ունէր
յետ
-
սլաաե րա
էլմ եան
Ֆրանսա
յի ՛էամար
.
տա
-
մոզոլահ
էբ թէ
Հերոսութիւնն
ու
ազ՚լա
-
սիբոլթիւնր
դասակարւլի
,
դասաիարա
-
կութեան
կամ
Համոզումի
խնղիր
չէ
-
այ՛է
պատճառէէվ
ալ կ՝ուղէր
Աղատաղբէււթենէն
՛Լե րք
"I ոլա քաղա քական
Ֆ ր՛ոն սա
մբ
ստեէլ–
հել
, որ րաժան
- րէււժան
չրլլ՚՚՚բ
կուսակ
-
ցութիւննեբու
միքեւ
:
Ժան
Մռլլէն
, ուրիէ
Հեբէւււ
մր,
որ
նախ–
լնարե
ց Ֆրանսա
/ ի
մէք
ւԼէոանղ
ուահ
կեանք
մր վարել,
քան
Լոնտոնիւ
մէք
քէս
-
էլէէէ
քական
ութիւն
վէսբել
:
Ա քամ արէէնի
ու
Լէէէպիթ
, Ֆրանսա
յի
սի
րով
ապրէէզ
եբիատսարգներ
էին,
որոնք
Ֆրանսա
յի
կբահ
սլէէէ
րտութիւնբ
կր նկա
-
տէին
անձնական
նախատինք
մր եւ կ՛ու
-
զէին
այգ արատր
սբբել։
Երկուքն
ալ
ձեր
բակալուեցան
, ու անձնասսլտն
եւլան
րան–
տին
մէք
:
Ղ՚րքին
Հեղինակը
ւղաՀ
մր
կ՝երեւսէկայէ
որ եթէ
Պբ ոսոլէթ
եւ
Ս՚ուլէն
մեռահ
ԷՐԷ՜
լա
յ ի ն , Ֆրանսա
յի
ա ղա տա
ղր ռ ւմ
էն
վե
րք
պաշտօններու
տիրանային
, մէկր
ՐԱ՛՛՛Ր
վարչապետ,
միւսր
Արտաքին
նախաբար
,
Ֆբանսայիւ
կացութիւնբ
կրնար
բոլորովին
ա
յլ
րլլալ
; Աակա
/ն ասոն ք պարւլ
ենթա–
գբութիւննեբ
են > ի"կ պատւքական
իբոզոլ–
թիւնն
այն է , ււբ աւէւնց
նման
յայանի
կամ
յ
խոնարՀ
Հերոսներն
են , որ ազդի
մբ
եբի–\
տասաբգոլթիլնր
կր
թբհեն
նոյնիսկ
յետ)
մաՀու՝
կոբուԼի
, քաքութեան
ու
Հայբենա–
սիրռւթեաՆ
օրինակյլ
տալով
իբենց
կեն
-
գանի
օրինակով
;
ԳԵՌԱՏԻ
ՀԱՏ
ՐԱՆԱԱՏԵՀն-ՈԻՀԻ
ՄԸ
Վեբքերս
առ իթն
ունեց ա
յ կարդալու
Ա–
լիս
իյաչատուրեանի
« Լէ %էօ
տիւ
՝Րրէ
-
փիլսքիլլ»
րանա
ս տ եւլհո
ւթ ե անց
Հատորը
,
որ զիս խռ րապէս
յ ռւղեց
իր
մ աքուր
ու
քինք
ներչն
չում ով : Ղ՚եռատ
ի
բանաստե՚լ–
հոլՀին
շատ
լալ դիտէ
ֆրանսերէն
լե -
ղուն,
իսկ
իր
Հռղիին
մէք
կարելի
է կար
գալ
հագող
տրշալո
յ ս ի ն , սիրո
յ , արեւին
,
՛մէկ
իսօսքով՝
կեանքին
Հանղէպ
ւղսպդտ
-
ցող
ժպիտր
, Հակառակ
շբքապատի
րոլոր
տգեղոլթեանց
ու գժբաիստութետնց
;
Առոդք
րնթերցում
մր ,
թաբմ
ութեամ
բ
ել
յոյսով
խայտացող
Հատոր
մր •
0՛
Մ.
ՀՐԱՇԱԳՈՐԾ
ԱԶԳ
Պաբոն
Ամրակռւմ
, պաաերազմի
շրքա
-
նին
, կբ
ղնէ
Հինգ
քիլօ
ալիւր
. բայց
շին–
ուահ
Հ՛ա՛ցին
ճարճատիւնէ
ն
յա
յտնի
էբ
որ
շատ
աւաղ
կար
ալիւրին
մէք։
Նեղսրտահ՝
Հետեւեալ
ազւլր
կուտայ
թերթին
ան
-
շուչա՝
փոխան
վճարումի
• -
կր
խնգ
-
բուի
այն վաճառականէն
, որմէ
Հինգ
քիլօ
ալիւր
ւլնեցի
,
խմ
բտ գր ւո
աւէ
ւն բերել
եբ
-
կու
քիլօ
ալիւր
եւս,
փոխան
այն
երկու
քիլօ
ա ւ ա
ղին
զ"ր
կր
սլա
րո ւնա կէ բ
-
լիւրՐ
• Հակաււակ
պ ա ր ա ղ ա
յ ի ն
ստիպ
-
ոլահ
պիտի
րԱամ
տնունր
Հ րապա րակե
-
լու
թերթին
մէք
:
Ո՜վ
Հրաշք
։
,
Տ ա ք ո բ գ
օրր , ,ջաղաքի
50
վաճառական
ներէն
45Հ7
երկուական
քիլօ
ալիւր
րերահ
յանձնահ
էին
խմբաւլրաւոունր
. . • •
Հ<ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
( 5 1 )
ԳԼՈՒԽ
ԺԱ–
ԽՈՒԹԵՑԻ ԶՕՐԱՎԱՐԸ ԵՒ ՀԱՑՈՑ
ՊԱՏՐԻԱՐ֊(1Ը
^
Մենք
է լ էլինուռբ
ենք,
Տո՚ինան
, ը -
սալ
Սմբատ
Հաոաշելռվ
, մեր
ձիերն
է լ
կրնան
շատանալ
իսոտով–
եւ շատ
•անղամ
քսան
չորս
ժամ
անօթի
կռռւահ
ոլնինք
.
իրալ
արժանի
են^/է նախատանաց
, վասն
ւլի
շատ
յանցանքներ
ունինք,
բայց
վաառւ
-
թեան
նախատինքբ
Րտւլրատունի
ղօլէտվա–
բի
մվ, նետել,
որու
մաւլն
ւ,ւ մօրռւքր
ղէն.
քերու
տակ
ճերմկեր
է , հանր
է , ել
ղու
՛ղէ աք
չէիբ
ընել
:
Ներէ
իշխան
մեհ,
պատասխանեց
Տ՚՚վնան
ել
ն ո յ ն
միքռցին
զղաց
, ռր
ձեր
Ապաբապետին
ձեււքր
կբքէն
կր
ղոէլաբ
,
փնչպէս
խօսելու
աաեն
ձայնը
դոզացեբ
էր.
ես մտքէս
էսնղամ
չեմ
կրնար
անցնել
այսպիսի
նախատինք
մր,
եւ եթէ
իմ խօս
քերոլս
մէք
այնպիսի
նշմար
մր կար
քու
անձիգ
վրայ,
ինձ գառնայ.
քու
կեանքգ
•սչէաք
է Հայաստանի
, նորա
պաՀպանու
-
թիւնր
միայն
ինձ չափազանցռւթեան
տա
բահ
կրնայ
լ ի ն ի լ
;
, ֊ – Մոււնանք
IIIյ՛լ
գիսլուահր
, Տս՚Լնան
,
վասնղի
ժամանակր
կարճ
է , եւ պէտք
է
ես
յէեղի
Հետ
խօսիմ
;
Վ ե ր քապէս
, յառաք
ղնա
լով
ՀէՍէէան
ե
-
կեղեցւո
յ
մ ր առքե ւ - «Գոնէ
Հոս
այս
գի
-
շեր
աս
Ասաուհոյ
ւոան
մէք
կրնանք
սլա
-
տբսպէորիլ»
, րսալ
իշխանր
, ն ո յ ն
միքռցին
թի
կնա էէլա Հնե բբ լասլաե
բ
մ բ րե բին
վա
-
ռահ
եւ
Հազիւ
թէ
քանի
մբ
քայլ
աււին
,
արանց
, կանանց
, աւլա
յոց
ւլիակներ
տե
-
սան
որ
ղեէոինր
գիզուահ
էին
եւ
թանձ
-
բացահ
աբիւնր
ռաքե
բնին
կր սաՀեղնէբ
:
Սոսկալով
ետ
քաչուեցւսն.
Սմբատ
ՀէԱռւս–
չանքէէվ
Հրամա
յեց
թ
ի կնտ
պա
Հ էէլ ց
"՛՜ԲԼ՛
լ
աեւլ
մ ր ճարել
եւ
ի՛նք
Ց՚՚՚էնանու
մ
իչա
ձեռքէն
րռնահ
կր շրքաւլայէբ
, երբ
թԼ՚կ
~
նապաՀք
եկան
իմւոցռւցին,
թէ
պէււտրասա
էոեւլ
մ բ յարմ
աբց
ուց
ին : Ա
յն աաեն
քանի
մր
՚ԼՈբ՚լ
վւռահ
սենեակ
մբ մէոան,
ուր
Հայասաանի
առաքին
մեհ նախէսբարբ
եւ
Աասունի
լեռնականբ
զիմացէ
ղիմաց
նբս–
տահ
ժէէէմերււվ
խօսեցան
, եւ
այ՛լ
խօ
-
սակցութեան
վերքին
արղասիքն
,ս յն
ե -
ղալ,
որ
Տ ՚ ՚ ՚ / ն ա ն կատարեալ
Համողուե
-
ցաւ
թէ
նախարարոլթիլնբ
, բաղմաւլլխ
-
եան
վիշապ
, ի կորուստ
պիտի
տանէր
Հայաստան
, վասն
ղի այն նաեւ
իմացաւ
Սպարապետէն
, թէ Աչոտ
Աբհրունի
որ
պաաեբաղմելռլ
կբ պ ա ա ր ա ս ա ո ւ է ր
,
կր
վարանի
, վասն
ղ ի իլր նախարաբքն
իրեն
Հետ
միաբան
չէին–
ԳԼՈՒԽ
ԺՐ–
յ
ԱՇՈՏ
ԱՐԾՐՈՒՆԻ
ԵՒ ԳԱՒԱՃԱՆ՝Ր
1
Առաւօտուն
երկու
խում բերն
իրաբոլՀ
Հակոէէւակ
ճամբով
կլ, բաժնուէին.
Ա
պա–
րապե^տին
ձիաւորաց
շքեւլ
խումրր
կ՝ ե ր -
տւււբ
Խլս՚թ
թ շ ^ ւ ս ՚ մ ւ ռ յ ն եբկբպադելոլ
, Լ՛ոկ
Տուիչէ անէւ լ լեռնականաց
Հետեւակ
եւ
ազ–
քատին
իսումբր
կ՝երթար
Ո՚շտունեաց
Ոս
-
տանր
թչնամ
ին
ւինտոելռւ
եւ Հարուահե
-
լ ո ւ ։ Եւ
թշնամին
էլւոնելոլ
Համար
"էինէ
դժուարութիւն
էկար
, միայն
պէտք
էբ
ա–
ւե րակաց
եւ կւէւտււբահոց
Հետելիլ
• ա
յււ
-
պէ"
Հասալ
Ոսս""նի
վաճառատեւլին
որ
գիակօք
եւ
՚ւեբեօք
լեցուն
էր,
վասն
զ ի
անողոբէք
Աբաբացիք
մարղկանց
գեւլեցիկ՛
ներբ
եւ կււրոէիինե
բր միա լն
ղե ր ււ ւ թ ե տն
արժանի
կր
Համս՚րէին,
իսկ
՚ոգեղնեբր
եւ
տկաբներր
սրո
յ կբ մաանէ
ին
:
Այ՛լ
՚լառն
վիճտկին
մէք,
եբր
խեզճ
ժո–
էլովբդեան
մնացորդր
լլանազւսեաց
ձեռքր
մատնեալ
յուսաՀատ
կր սպասէր
մաՀ
-
ուան
, յանկա
րհ
Հբեշաակաց
փբԿԻէ
խումր
երեւցաւ
ՏուԼնան
իւր
Սասունցի
-
նելւ՚էվ։
ԳաՀիճներր
ւիախչելու
հէսկ
կր
փնտո
է ին , ւլեբիներբ
աղաաութիւն
կբ
ղտնէին
, եւ
Տ՚՚վնան
վայրկեանին՝
ին -
կա՛հ
թ շնամ
ե՚ռց
ղէնքերով
կտ ր ի Ենե բր
կր
զինէր
եւ իր ւլո է նւլր
տ
յււ պէս
ստուա
րաց
-
եալ
չՀամ արձակելով
ղիմ
ել
ժիրակայ
վրայ
ի Վանգոսպ
, կբ յարձակէր
Ահ անա
յ
ձորք
ուր
իմաց
տուին
իրեն
թէ
Արարացի
մեհ
՛լ ռւնգ
մ բ էիա խստտ
կաննե
բու
ետեւէն
էբ
գիմեր
ք Հոն աչուլ^երբ
՚Լփբ
առաւ
ՏովԿւան
եւ առաքին
անղ էսմ իւր
"Լբ՚՚՚էԼ
մեհ
էււրաիսռւթե
ամ բ լցռւեցաւ
տեսնելով
,
"բ Արարաց
ի խումբբ
կիրճի
մր րերան
կր
կռուէր
Հայկական
իսում
բի
մր Հեա
որ
նի
զակ
, մանգաղ
, պաբսատիկ
եւ
աղեղն
ւլէնք
րրահ՝
քսէքութեամբ
կր ՚էիմագբէր
,
ել
երբ
Աէէէսունցիք
իրենց
ոոսկալի
աղա
-
ղակր
ձղեցին
եւ Արաբացւոց
ճամրան
փա–
կեցին
, էէւրեան
ւլեաեբ
սկէէւսն
վաւլել
եւ
Հազիւ
քանի
մ ր
Հ՚՚-ղի
կբցան
փ՛աիսչիլ
եր
թալ
Աբտամ
ետ
իրենց
ղօր ավա
բին
իմ ա
-
ցնել
պսւտա՜էԱ՚բր
:
>
Այն
ատեն
ժիրակ
էլօրյ՚երր
առահ
, ա
-
մենայն
արաղռլթետմբ
Տութւան
լինտռելոլ
ելաւ
։ իսկ
սա
Հազիւ
թէ մտաւ
Ոսաան
,
իմացուցին
իրեն
թէ Աբաբբ
Հասաւ։
Նա
-
Հանքի
ժամանակ
չկար
, ուստի
շուտ
մր
ամբոցր
քաշուեցաւ
եւ
Հողէ
սլա՛տնէ^ե
-
բով
ամրացուց
ինչ ոբ խաթաբեալ
էր
պա
րիս
էւլեե րէն
. ղոնե րն ամ րացնե
լ տուաւ
եւ
Հբէսմ այեց
որ
էին տ
ռեն
րեբղ
ին
մ էք թէ
ե–
թէ
կար
ոք ռր տեէլեկութիւն
ռւնենար
ելից
ել
մ աի՚յ
Եւ
"՛Հա
ւլ տան
ե ւ րե րին րե ր–
զապաՀր
ււր մեղի
հանօթ
հ1"ւբէնն
էբ,
որ
Աբարացւռց
կոտորահր
լսելով
եկեր
իքե բ
էր
Աբաոս
/երան
հոբհորնե
րէն
եւ
մտեր
բերղր
միայն
թաւլահ
եւ
հահկահներբ
ւլննելոլ,
եւ
որ
Հիմա
սոսկումով
կ՝իմա
-
նար
բեբղին
պաշարումր
եւ չսէա
ղոՀ
էբ
ռբ գոնէ
րնաանիքր
լեռնէն
չէբ
րերահ
տ
ՀքԵՐԵՆԴ
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
