է & Ա
գ
Ա Զ է
(«ՑՈԻՕՕ.ԲԵՐ»Ի
ւ^ՐԳ
ՏԱՐԵՇՐՋԱՆԻՆ
ԱՌԻԹՈՎ)
Որպէ՚՚՚Ժ
պարղ
ԷԱ՚"յ
, թէ իրապէ.,
ււ՚ւր
հ՚աասծ ե1ւք
ւսյսօր
, , սւնՀրաժձչւո
է
ղէթ
քանէ
մքլ խօսք
ընել
այն մ՛ասին,
թէ
Ո՛ւր
էինք
երէվ։
ւ^շշին
Հ. Ա. Գ– Եղիպաոսի
Կեղր.
Կս–
միաէն
աէրլւ
ղարձաւ. « Տուսարեր
՝»ի
եւ
զայն սկսաւ. հրաաարակել
իրրեւ. իր պաշ–
աօնական
օրղանր
;
Փոքրահալալ
թերթ
մ րն
էր այն
աաեն
« Աուսա րե ր » եւ կր Հրատարակուէր
շա
-
բաթր
երեք անղամ ։1ւ)մրաղրաաունր
մութ
ու խոնաւ
խոոոչ
մրն էր , ուր
աշխատելու
Համար
լոյս ոքէտք
էր ղերեկին
:
Այղ
խոռոչին
մէք էր նաեւ
ղրաշարանո–
ցը
••
՛Րիչ աւելի
ռւշ, նոյ7ւ բակին
մէք, աւղա~
րան
•-
իսմ բագրա տունէն
քանի
մ ր
քա
յլ
անգին
, նեղ ու երկա
յն
,
անՀրաոլո
յր ,
անղարղ
ու անխնամ
սենեակ
մր
ւիաբձուե–
ղաւ , ոբ սլիտի
քէառայէր
իրրեւ
ակումբ
,
Հաւտքավա
յբ
մեբ
բո լո բ
մ արմիննե
բուն
Համար, ասլա նաեւ
իբրեւ խմբաղբատուն
;
Այս փարթամ
ու փէթթաբի
քաղաքին
մ էք ելեկտրական
լո յս
^ " ՚ - ն է ր
«8 ո ւս ա
-
րեր»
• իբ լրյոբ
կր ստանար
մոմէ
մբ,
ղոր
խմրագիրնե
ր բ իսնա յողա րա ր կր
ղ ոբձ՜ա
-
ձ՜էին
^ ^ Ր ^ Ը
4 ՚ * " – ^ Փ ՚ " Լ ^աիսքերոլ
էեն -
թա րկե
լու
մ տաՀ
ողո ւթեամ բ ;
Հեռաիոօս
՝
նոյնսլէս
չռւեէբ։
կար
միտյն
իսարխուլ
ա–
թոռ.
մ ր՛ խմբաղրին
Համտր
. Հիւրերր
կբ
մնա
յին ոտքի :
Տպագրական
մեքենան
ձեռքոփ
կր գար–
ձուէր
. սակա
յն ձեռքոփ
իսկ
կարելի
չէբ
գարձնել
, եթէ
Հին ու խարխլահ՛
մեքենա
յին
երկու
կողերէն
քուր ոփ
լեղուն
գո
յլեր
չկախուէին
• • •
Ղ՚ուբսր
, արաասաՀմանի
մէք , թզթա
-
կիղ
եւ աշխատակիղ
չունէր
«Տուսաբեր՝^
•
՛տեղական
ուժերոփ
միայն
կր ղոՀանաբ
:
Այս
անփայլ
խոռոչին
մէք իոկ , տարի
ներու տքնաքան
աշխաաանքով
, ՚իաշնակ
-
ցութեան
մ եհ՜ բն տան
իքի
բո լո ր անղամ
-
ներուն
յա րատեւ
ու ինքնա րե ր ղոՀողու
՚–
թիւններով
, « Յուսարեր
» ղարձաւ
հ՛ա -
լալով
մեձ՜տղո
քն թերթր
բսվանգտկ
Գաղ~
թաշխարՀի
մէք
•
Երկրորգ
Համ աշխարՀա
յին
պաաերաղմի
նախօբէին՝
« 3
ռւսա բեր»
ունէր
շուրք
1յՕ —
թ-աԱասուն
աշխատակիղնեբ
,
աշիսսւրՀի
զանազան
մասերուն
մէք։ Ցիշատակենք
ա.
նոլննեբր
գէթ
քանի
մբ հողիի
, ոբոնք
առ
յաւէա
բամնռւաձ–
են մեղմէ.
Ա. ԱՀա–
բռնեան,
Ա
. Վարանղեան
, Ն– Աղր ալե ան
,
րմ
. Հ. ՕՀանքանեան
,
Լ. Նազաբեանղ
,
Գ* Իվւէկեան
, Ա. Ջամալեան,
Աամսոն
քցան Թագէոսեան
, Նեբսէս
արք.
Աելիք
-
Թանգեան
, Լեւոն
Շանթ
, Ռուբէն
, 3 0 ֊
շական,
եւ այլն,
ելայլն
:
Պատերազմ
ի աաբինեբուն
,
Հաբկագբտն–
քի
տակ,
մեր ձ^աւալբ չորս
էքէն իքաւ
եր
կուքի,
իսկ
է քերու
սիւնակներբ
՛ութէն
ի–
քան
եօթնի
. հլզուեղան
մեր կասլերր
աբ
-
աաշխարհի
հեա,
թերթի
ոոլառման
վայ
-
րերուն
Հեա,
աշխաաակիղնեբուն
եւ
թըզ–
թա կիղնե բուն
Հեա
Աեղի
կբ մնար խաղաղութեան
մէք
վե~
բո՚շԱ՚Հիլ,
ինչ որ կորսնղռւղահ–
էինք պա
-
տե բաւլմ
ի
մ էք
:
Այս աչխատանքին
ղլուխ ր անցտլ
«Յու--
սարեր»
Ա չակութա
յին
Ըն կե ր ա կց ո ւթ
ի լ -
նր
եւ ոբոչեց
թերթր
ւււ անոր
շուրք
բռ
-
լո րուահ՜ կաղմ ակերսլութիլններր
օմաել
յնղա րձակ
եւ փառաւո
ր շէնքով
մբ ;
Այգ
չէնքբ
«Յուստբեր»ի
Տունր՝
հրա
՛ւէր էէ
է
երազ
չէ , տկն1լալութիւն
չէ
այլ
եւս,
այլ
իշւակաՕոլթ֊իւն
է :
« իւրաքանչիւրէն թել մր՝
չունեւորին
շապիկ» ,
կ՝րսէ տռահր
:
Մեր րաբեկամներբ
այս «թել»եբով
Հիւ
սե՜ցին
մեր Հչապիկ»ր՝
«Յուսաբերին
Տու
նր», աննախրնթտց
երեւոյթ
մ ր՝ բովան
-
գակ
ԳաղթաշխարՀի
մէք
:
Աբտագին
շնո բՀակտ
լութ իւնր ,
7՞/՛
մեն^
աՀա
էլ՝ոււլենք
մեբ
բաբեկամնե
-
բուն , ա յս աււիթով
եւս , րառ
չէ ,
խօսք
չէ , այլ ղգաղում
է : Աեղի
էլր մնայ
Հա -
աուղանել
անոնց
ե րա խտ
իքր
գո բհ՜ով
;
Աենք մեբ
Տունր
կր պարտինք
ուրեւքն
Հայ
ժողովուրգի
շինարար
էլամ քին
;
Օրմ անեան
իբ «Հա
յոց
Ե կեղեցին»
մե
-
հ՜արժէք
գռրհ՜ին
մէք կր գրէ,
թէ
առաքին
մեհ– սլաաերաղմի
նախօբէին
(1014)
ամ
-
րողք աշվսարՀի
մէք
Հայերու
թիւր
էլր
Հասնէր
^.^–Գօ^ի
(146-000;^՝
կաթողիկէ
49-050^՝
բողոքական,
Յ-ՕՅՅ՚ՕՕՕը՝
լուսա.
լորչական)
: Աիայն
այս վեբքիննեբբ՝
ւոլ–
սալոր չական
, առանց
միւս
երկու
յարան–
ուանռւթիւննեբր
նկատի
առնելու
,
ամ
-
բողք աշխաբՀի
մէք
ունէին
3 805
եկեղե
-
ցիներ , վանքեր
ել
մ ատուոնեբ
; Եւ
ա
յս
բոլորբ
կառուցուահ–
էին Հա յ
ժո
ղո վո
ւր գի
ինքեա յօժար
նուիբաաո
լութի
ւննե բով
,
՚ււ–
նռր
ղաւա էլնե բուն
Հ իւո ահ՛ «թե լ»ե րով
:
Աենք
միտյն
եքլեղեցիներր
յիշատւոկե
-
ց ինք
(ել
միու յն
Հ ա յ– լուս աւոր չտ կաննե
-
բունբ)
: Եթէ
ուղէ
ինք յիշաաակե
լ
Համայն
Հայութեան
, անոր
բոլոբ
յաբանուանոլ
-
թեանց
, բո լո ր կաղմ ակե բպոլթիւՍնե
բուն
,
Հոսանքէւե բուն
եւ լնկե րա էլցո ւթեանց
կտ
-
ռուցահ՜
շէնքեբր
,
աղօթատուն
, ղ րոլ -
բքց , վանտպատէլան
Հաստաաութիւննե՜բ
,
Հիւբաաուն
, ակումբ,
մարզարան
, եւն,
պէտք պիտի
րլլար
մեր
աուահ–
թիւերր
բազմապատկել
աասնով
, քսանով
, եբե
-
սունով
:
Նոյն չափով
մինչեւ
Հիմա
կր շարու
-
նտկոլի
Հայ ժոզովոլբգի
շինարար
աշխա^
աանքր,
անղամ
մբ վբայ տալէ
եաք
ինչ
որ շինահ , սլաՀահ֊
ու հ-աղկազաբղահ՜
էբ
գաբերու
լնթացքին
թէ՛
իբ բնիկ
աշխար
Հին
ել թէ տարաշիսաբՀի
մէք
;
Այ"պէո
էին մեբ նախնիք
երէկ
յ
Այ՚՚պէո
են անոնղ
յաքո րղներ բ
նտեւ
այսօր
:
Մենք
ալ,
այս «յաքոբգ»ներուն
մէք
թե
րեւս
յետիննեբբ,
կրնանք
րսել,
թէ
ինչ
"Ր
կբցահ
ենք
րնել
լաւ
ու գնաՀտտէէլի
,
ժողովուրղ
էն առահ
ենք եւ ժողով
ուբղ
ին
վերաղ ա րձռւցահ
: Մեր
բաժինն
է
մ իա
յն
թ֊իւ|ւլւ
եւ
ձյ֊երին :
Ապրէլ
^ ին լրտղաւ
մեր
թերթի
\՝1րղ
տաբեշրքանր
. մտահ
ենք
արգէն
Վ՚^բղին
մէք։
Այս քառ ասոլներէլու
տար
ինէ, ր ••ււ բն -
թացքին
շատ
տաք
ու պաղ
աեսահ
ենք
,
լալ
ու գէչ
օրեր տեսահ– ենք; Պաբառւ
-
թիւննե բ կբահ
եւ յաղթանաէլնե
ր
աարահ
ենք։
Մեր
չ^՚չին
անձերուն
ել աւելի
չնչին
վէսւո ասիբութիւններռւն
Համար
չենք
սլայ–
քարահ
մինչեւ
Հիմա
եւ. պիտի
չսլտյվւա
-
բինք նաեւ ասկէ
ետք
: Ուսաի՝
մեր պար–
տութիւններբ
անձնաէլան
սլա րտութիւննե ր
չենք
նկ ատեր , ին չսլէ ս անձաէլան
յաւլթա–
նակներ
չենք
Համաբիր
մեբ յաղթանաէլ
-
ներն
ալ ձ
Անձնապէս
ոչ ոքի
ղէմ
ենք. բայց
իբ
րեւ
Հայ՝
ղէմ ենք ամէն
րանի,
որ վնաս
մրն
է մեր ՚իատին
եւ աղղային
պաՀանք
-
նեբուն
Համ տր ;
Մենք
մեղ «փրկիչ»ներ
չենք
նկաաե՜բ ,
բա
յց
էլ ուղեն ք առաքին
ղ հ՜ի վրա
յ
ՐԱ՛՛՛Է
աղղին
փր
էլռ ւթե անր
Համ աբ աշխաաող
-
ներուն
մէք
֊.
Անարժան
պիտի րէլա յինք
մեբ
ղերին
ու
կոչումին,
թէ
իբրեւ
թերթ
եւ թէ
իբրեւ
կուսակցութիւն
, եթէ
իաւլ
ու Համր
ձե ••
ւանա յինք
եւ չրնէինք
մեր
կարելին
յ
յ՛" ՚*՛
ճախ
նոյնիսկ
անէլարելին
,
փրկութեան)^
ա
յս
ւլորհին
բերելու
Համ աբ
մեր Համեսա
է
բաժին ր :
^
« Երթ իրական հաննար
մր
երեւան։;
գայ
, - կր ղրէր Աուիֆթ
մեզմէ
շուրք եր–՝^
կու
Հարիլբ քառասո
ւնե րկու \տարի աոտք,։,
— իր ներկայութեան ապացոյցր կլւ ցա
նէք այն րանին մէջ , ոբ բոլոր ախմարներր
իրեն դէմ կը դաշնս^ցին» :
կ՝ռ լզենք
Հաստատել
ճշմարտուիժէ^տն
րաժ
ինր
մ աբղտբէա
շունչ
պատղամին
մ էք
անւլլիացի
մեհ– ղբւսղէաին
, ռր
իրաւաղրր–
էլռւահ
Իրլանաայի
ղատբ
սլաշւոսլանեց
լնզղէմ
իբ իսկ
Հայրենիքին։
Մեր
եբկիրր
«իբլանտա»
է, իսկ
մենք
« իբլանտացի»ներ
ենք
:
Երրեք նկաաի
չենք առներ
մեբ
ուժր
ել մեր Հակառակորգին
ուժր
—- այն պայ
քարին
մէք,
ղոր կբ մղենք
յանուն
մեր
աղ
գային
Ղ՚ատին
եւ անժխտելի
իբաւունքնե–
բուն։
Այս պաաճաոով
ալ չենք
ի՛ոկ մաա–
հ^եր , թէ
ով
կայ
մեր առքեւ
էլամ
մէւղի
գէմ
: Կր մտահենք
միայն
մեր իրաւունք
-
նեբուն
եւ պաՀանքներուն
մասին
;
Աեր
տ յս պա յքարին
մ էք՝
«տԼսմ ար»նե -
բբ արկահախնգբոլթիւն
կր տեսնեն
, Աու–
իֆթներբ՝
Հտյրենւսս
ի բ ութ իւն
:
Ա խա
լ է կաբհ^ել,
թէ
մենք
կր պայքա
-
բինք
Թուրքին
գէմ
, Ռուսին
գէմ
,
Րոլչե–
ւիղմին
գէմ.
Արեւելքին
էլամ Արեւմուա
-
քին
գէմ
. ոչ։ Կբ սլա յքար
ինք
միայն
եւ
միայն
ի խնղիր
էււ
ի
պաշտպանութիւն
մ եբ իրաւունքներուն
•
Ով
որ
դէմ
է այս իրաւունքներուն
, մեր
թշնամին
է ։
Ո՛վ
"Ր
հեան
է ա յս
իրալունքնեբուն
,
ՁԵՐ
Տ ՈհՆԸ
•
(կապււյտ |ւյաչի Օդափո1սութեԱ1Տ կայան)
Երեք տարի առաք,
ժիւբւսյի
անաառա
պատ,
ղեղտաեսիլ,
օգտսուն
բարձունքի
՚^Ը
՚իՐ՚"յ
՝ ^"՚րԼ՚՚֊Ր
՚ոարինեբէ
՚ոլելի
կեանք
ասլրահ
բնղարձաէլ
աղարաէլ
մբն էբ,
այլ
եւս բնակիչներէն
լքռւահ
: Ունէր
վ՚ոքբիկ
պատուՀ աննե րով
- 4
սենետէլ՝
կիսուէ
ղռբհ՜ահէ։լիէ
.մնացտհր
աիսոռ , մարաղ
,
ղերանաոլատ
ձեղունով
մր միայն
հահ
-
կուահ
: Աղարաէլր
մէէլ Հեքտար
Հող
ունէր
չուբքր,Հին
շէնքր
հ՜ախելու
Համար
խա
յհ՜ ։
կապո
յս Խաչր
ուզեց
սե վւա էլանատէ ր գառ–
նալ
ա յղ. չէնքին
, խորՀելով
ոբ լաւագո
յն
սլտ տեՀ ութի
ւնն
է մեբ
մ ան
ու էլնե րռւն
տա
-
լու
Համ ար իր
Տունը -
կանխի/լ
քլ րամ
չկաբ։
Աակայն
կար
յոյ
սր, թէ երր ունենանք
սեվւական
Հողր
, կր
չինուի
շէ նքբ • ու շփնողր
կ^ րլլա
յ Հայ
ժո–
ղովուբւլն
իր
լումանեբով.
ՋսիսալԼցտնք
: Այսօր
, "իրելի
Հտ
յրենա–
կիցներ
, էլուզենք
Հաշիւ
տալ
ձեղի ,
րոլոբ
անոնց,
ոբ "՛յղ տան
Համար
նուէբ
մր
ձղահ
են կասլո
յտ
Խ ա չի
ղ անձանակ
ր :
Այս նկարր
ցոյց էլուաայ
, թէ արգէն
օժ.
առլահ՜
է լայն,
լուսաւոր
սլաաուՀաննե
—
բով,
ու ւլեռ կան
բացուելիքներ
, բստ
յ՛ս–
տակաւլհի
: Ներսր ախոռ,
ու. մարագ գար–
ձս՚հ
են պե
թոն
աշէն
ճա շաս բաՀ
ք)0–70
անձ սեղան
նս տ ե ցն ե լո
ւ յարմ աբութե՜ամ
ր •
ԽոՀանոց
, մառան,
բաղնիք
7—8
ցնցուղ
հորւսքլներով
՚. Լռ ւա ց ա բան ,
արտաք1ւոց
-
նեբ : ԵԼ
առուլ^ապաՀական
աքղիական
յարմաբութիւննեբով
սենեակներ
^ Պեթո
-
նա
շէն
1
մեթր
ք՚սռասուն
սՍ՚նթիմ
.
լայն
քով
՛՛անղ ուի՛ն եր էլր բարձրանան
աո
աքին
յարկր
եւ ձեւլնայաբկր։
ճաշարանին
ու
մեր րարե կամն
է ու գա շնտկից ր :
Մեր պայքարին
մէք մենք մեզ կր նկա
-
աենք անպաբտե՜լի
; Ա րովՀեաեւ
էլր
Հալա–
•տանք, թէ աբգար
ղատ
մլ^ւ է մեր
Գաար։
Կր Հալատւսնք
նաեւ,
թէ նոյնպէս
ան
-
պաբտելի
է տբղաբութիւնր
;
Եթէ
չՀաւաաայինք
, չէինք պայքարեր
։
Եւ
այն օբր,
որ գտգրինք
Հաւատալէ
արգաբութեան
, տյն օրբ մենք
պարաուահ^
ենք։
՚ Մեր հտնբաչափբ,
այս
էլէտին
մէք,
սո
վորական,
էնթացիկ,
առօրեա
յ
ղոբհ՜ա
-
՚հ-ութեան
սաՀմտնռւտհ–
այն
հ՜անրա չափը
չէ , ղոր ուրիշե
բ լնգոէնւահ–
եւ գո րհ^ահ-ահ–
են առաւե
լ կամ
նուաղ չափով
;
•Ա ե բ նսլա աա
էլն է
ժողովուբգբ
աէ
բր
գարձնել
իր
պարաաւկաքւութեանց ,
րայց
նաեւ՝
տէ՛բր
իր
իրաւունքներուն։
Պարտքի
եւ իրաւունքի
գիտակցութի՛ւնն
է գերագոյն
խարիսիսր
ազգութեան
:
Ամոլր
պաՀենք
այս խարիսխբ
եւ
Հաւա–
տաբիմ, անխաբգախ
պաՀաէլնեբբ
գառ
-
նան,։
՛ր։
Խմբագրական՝ ՕՈԻՍԱՐԵՐի
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ
ԱՍՏՂ, - ՄԱնՈՒԿԸ
Երկու
իսեղճ փայտաՀաաներ
տուն
էլր
վե րագառնա յին
անցնե լով լնգարձակ
ան–
աառէ
մր - Զմեռուան
ղիչեբ
մլն էբ
ե՜լ
խսաաչոլնչ
Հ"վր
կբ մտրակէր
անոնց
ար
դէն սառահ– այւռեբր
:
Ջիւնր
թանձր
խաւով
մր հահ կահ–
էր
գետինր
ել հ՜առերոլն
ճիւզերր
1ւԼ
իրենց
անղահ՜ ճամբուն
երէլու
կոզմեբր,
աք
է՛ւ
ձախ
, տարտզնռւահ–
էին սառո
յց ի կաոր
-
ուանքներ
•
Երէլու
րն էլեբներր
է^րբ Հասան
Լերան
Ջրվէժին
առքեւ
, գտան
զայն առէլախ
օ -
գին
մէք , ոբովՀետեւ
Աառո յցնե բու
Ար
-
քան
Համբոյր
Ժր աոլահ– էր անոր
է
Աաստիկ
էր ցոլրտր,
այնքան՝
որ
էլէմն -
դանինեբն
ու թռչոէննեբբ
չուարտհ–
ու
կորսնցոլղահ՜
էին իրենց գէուխր
:
Հո՜է–,
կր մռլտտր
դա
յլր,
մէկ կող -
մէն
միւսր վտւլե լով
եւ պո
չբ
ս բուՏւ^^ե
րռւն
մէք առահ–. Հո՛՛լ,
աՀաւասիկ
^ ր է շ ՚ " յ է ն
եղանակ
մր : ինչո՚^ւ
արգեօք կառավա
-
րութիւնր
չի մաաՀոգուիբ
յ
֊
Ո՜ւյ,
" " լ յ ,
էլր
ճրլւրլար
կանաչ
աւաբեակբ,
հերուկ
Հողր մեռահ^ է եւ կար
ձ-ես թէ
ղայն զեաեղահ^
են սպիտակ
դա
-
դաղփ
մր մէք
:
Հ"ղբ
սլիտի
ամուսնանայ
եւ
ասիէլա
իր Հարսանեկան
սպիաակ
շբքաղղեոան
է
էլր մրմնքէին
ազազուն
ճնճղուէլներր
:
Խեղճ
թռչնիկներուն
վաբգաղոյն
տո
-
տիկնեբր
դբեթէ
սառահ– էին , սակայն
եւ
այնպէս
անոնք պարտք
էլր Համարէին
գր–
րութեան
՚Լբայ
նայիլ վիպական
՚"ԼՔ՚՚Վ
մր
:
Ի՛՛նչ
յիմարութիւն
, մռնչեց
գայլբ
:
Ջեղի
էլէսեմ
ռր այս
բոլորր
կառավարու
թեան
յանցանքն
է եւ եթէ
էէք
ուղեր
Հա
ւատալ
ինհի , ես Հիմա
կբ լափեմ
ձեղ - ֊
.
իմ էլաբհ՜իքովս
,
րսաւ
կապո
յտ
փայտվարր
, որ փիլիսովւա
յ էբ հնահ– , ինչ
որ
ճշմ աբիա
է , ճշմ աբիա
է , եւ
ճշմ
աբիա
է նոյնսլէս
ոբ
այս
րոպէիս
աՀաւոր
ցուրտ
մր կբ աիրէ
յ
Եւ արդարեւ
, սարսավւելի
է բ ցուրար
:
Փո քբիէլ սկիւռներ
ր որոնք
բնաէլութիւն
Հաստատահ՜
էին մեհ՜ հ՜առերռլ
խոռո^ե
-
բուն
մէք, սէլսահ
էին իրենց
քէթեբբ
ի ր ՚ " ր
քսել
.էէէիկ մր տ՚սքնտլռւ
Համաբ,
եւ նա
-
պասաաէլներր
կհ՜կուահ՜ իբենց
խորշերուն
մէք,
չէին
Համարձաէլեր
աէլնսւբէլ
մր
ի"Կ
նետել
դուրս
. Ա իակ
եբքանիկ
էակներր
էլր
թուէին
րլլալ
խռ
շոր
բոլերր
;
Հաէրսռաէլ
անոր
որ իրենց փեառւբնեբր
ցուրտին
Հե
տեւանքով
փա յտաղահ
էին , բա
յց
ատիէլա
"Բ^՚-է
նշանակութիւն
չունէր
իրենց
Հա
՜
մաբ
; Անոնք իրենց աչքերր
խռշռբ
-
խոշոր
բացահ– զիրար
կր կանչէ
ին,
ագագակելով.
-
Թո՜ւ,
թո՜ւ,
թո՜ւ,
ի ՜ ն չ Հրաչալի
ե֊
ւլանակ
մբ ունինք
. . . ;
Երէլու
փա յտա
Հա տներբ
կբ շար ունակ
էին
իբենց ճամբան
, երկաթապաա
կօշիէլնեբով
ււ անտ
Հ ա ր ե լո վ կարհ բացահ՜
ձիւնր
• Ե ր -
րեմն անոնք
էլր սաՀէին
ու կ՚իյնային
դե -
տին
եւ իրենց անկման
լն՛թացքին
կոնա
-
կին
ոլնեց՚սհ–
փայտի
էլապոցնեբր
էլր
թա
փէին
ու կր աարտւլնոլէին
ղետնին
՚Լր՚՚՚յ՛
Արաւլ աբագ
կր ժողվէին
զանոնք
, դարձ
եալ էլասլոց կբ շինէին
ու կր
շարունակք՜ին
իբենց
ճամրան
1 Երբեմն
ալ կր
կարհէին
ճամրան
կորսնցուցահ–
րլլալ
եւ այգ
պա–
Հուն
մեհ՛ վախ
մր էլր պատէր
իրենց
Հո -
գին. քանղի
լալ գիտէին
որ ձիւնր
անողոք
է րոլոբ
անոնց Հանգէպ
՛ո րոնք
էլ՛ուղեն
քՍանալ
իբ թե՜ւերուն
մէք։ Աակայն
իրենղ
ամբողք
վստտՀութիէնն
ու
յո
յսր
դրահ
էին
ճամ բո րւլնե բու
պաշտպան
Աուրբ
Աաբթէնին
վբայ
ել իրենղ
ամէն
քայլւո
-
փոխր
մեհ
զղուշութեամբ
մրն էր ոբ էլբ
էլա տար
էին
;
Վե բ քապէս
Հասան
անտառին
վեբ քաւո
րութեան
, եւ Հեռուն
նշմտրեցին
առաքին
լոլսերր
այն դԼ՚ւղակին՝
ուր
կ՜՚ապրէին
իրենք
:
Աքնքւսն ռւրախ
էին իրենց չարչարանք
-
նեբու
Հանդբո
լանին
Հասահ՜
րլլա
լնուն
Համար
, որ սկսան
կռւչա
՛ու. կուռ
խնղալ
եւ
ա քնսլէս թուեցալ
իբենց
որ
Հողն
ու
լուսինր
մէկ
մէէլ հ՜աղիկնեբ
էին՝
արհ-աթ–
եայ
ել ոսէլեզօհ–
• • ՚
ԱյսուՀանդերձ
, խնգոլքր
կեցաւ
եւ 1ւր–
կու
բնկերներուն
պատեց
սեւ թախիհ–
մ ր
ՈբովՀ
ետեւ
նո
յն պաՀուն
իոկ յէշ^տէ՛^
" է՛
իրենք
խեղճ
էին , թշուառ
ու տղքաա
, եւ
մէէլր րսաւ
միւսին։
ինչո՛՛ւ
այսքան
ոլրտխ
րլլալ,
քանի
որ գիտենք
թէ կեանքբ
Հարուստներուն
է
ել ոչ թէ
մեղի
Համար։
Աւելի
լաւ
կ՝րլլաբ
Որ
մեռնէինք
անտառին
մէք՝
ցուրտէն
, եւ
էլսւմ գազաղահ
անասունի
մր ՚լոՀբ
գար
~
ձահ– րլլա յինք
. . .
ճշմ աբիա
է , պաաաս խան էէ ց միւսր
,
կ՛ոն ՛որ առատ
էլերպով
կր ստանան
, էլան
ալ որ շատ
քիչ էլամ բնաւ
չեն ստանար
:
Անա բղա բութիւնբ
երկուքի
է բաժնահ^
ա
շ–
իստբՀբ
ո՛ւ ոչ մէէլ բանի
մէք
Հաւաստբ
բաժին
, րաղի
տ խ րռ ւթենէն
• . •
Երբ
՚ " յ " ո լ է ս
էլ,, ողբային
իբենց
թքչ
-
ուառութեան
մասին. Հետեւեալ
տաբօբի
-
նաէլ բանբ
պատ՛աՀեցաւ
. -
Երկինքէն
փա
լլուն
ել
Հ րաշաղեղ
աստղ
մր ինկաւ
;
Իր
վա
յրէքքի
րնթացքին
աստղը
անցաւ
միւք, ասաղերուն
քովէն,
եւ մինչ
իրենք
զարմ անաՀար
էլ ր գիտէին
, իբենց
ա
յնպէս
թուեղալ
՛որ ե րէլն՛" լին կայհ՜բ
ղնաղ
ինկաւ
իրենցմէ
ոչ շատ
Հեռու
, հառեբոլ
Հաւա
-
քահ-ո յի
մ բ եաին ;
ՕԱԿԱՐ - ՈՒԱ6ԼՏ
(Շար.
1)
Fonds A.R.A.M
