< 8 Ա1հ
»
Կքչ թո՛է թկ ամէն Ծ "՚ ւլկ՛" ւլա ր ղ է
հանօթ
երգ
մր կր թրթռայ
մթնոլորաին
՚^էք է
իրրեւ.
խորՀրգանշան
Ծիւծէո-նակը բոյն է շ|ւքաւ.ւք.
Ե՛լ շինում է , հ՛ւ եբգոււք .
Աււէն մի շիւղ կպցընելիս .
Աււաջուսւյ բոյնն է յիշում :
՛օա յիշում է անղեա| աարուան .
Իր սնուցւսծ ձաղհրին .
Որոնց շասւերն յափշտակեց ,
Արիւնարբու թշնամին :
Մի անղամ էշւ նա բոյն շի11ել,
Շատ անդամնհր կարկտե| ,
իայց այս աքւղամ՛ վեբաօղարձին ,
ք^ոյնն աւերակ էր ղտել :
Ր^այց նա դա՛րձեալ բոյն է շինում,
Է՛Ն շինում է ե՛լ երղում • • •
ԱՀա
մեր ամրողշ
սլաամռւթիւնշ՝
երէկ
ել. այսօր ։
Կրլ չէ՚^էէնք
անքնգՀսքԱէ , գիսւնալոՎ Հան -
գե՜րճ որ պէաի
քանգեն :
Լեռ ու. ձո ր կր ճեղքէինք
,
հագկասաանի
Վերահե լով խոսլան գաշաեր :
Շէն
բոյներ
կլւ հաղկէին ամա լի աարա–
հութեանց
Վր՛ո յ : ^րկէր՚քԼ կր գաոնար
չի
նա րան եւ ա յգեսաան
, մի՛շա ա յն Հաւաա–
քոՎ թէ մօա է
Զաաիկր
Առաու
մը թշնամին
սւգանգանոգի եւա– ^
ւերակի կը Վերահէր
ամ էն բան
:
յ
Եւ մենք
նոբէն կըշինէինք,
միշա
յիչե՜\
լով ^առաշոլանր»
ւ
կըշինէ ինք եւ կ եբ - ;
ղէինք
նո յն վաբգավաո. ՀաւաաքոՎ ; ՚
Անզօր կաաաղոլթեան
մոլոլգքի
մր
մէշ^\
թ^ամին
Հաքսւշինշ
սսլանգանոցի
մբ վե– I
բահեց
ամ րողշ ՛երկիրը
՚.
Ո շ մ արգկա
յին
շունշ , ոշշվւնու թիւն եւ
յիշաաակ ; Աշալհիհեռնակ ;
Եւ «Անագոբգագ»բ
սկսաւ
բոյներ
շինել
սաՀմաննե
րէն
անգին
, իր Հայրենի
Հո
գե բուն ել Հ իւր լնկա
լ աա ր ահո ւթ ե ՛ււն գ
վրայ :
Աինչեւ
այսօբ ալ կր շինէ,
հսւղկսւս՚ո՚ս–
նի վերահելով
անասլաաներն
ու ճաՀիճ -
ները
I
« հ՛ւ շինում է, ե՛լ երգում » :
Անչուչա չաա բան սլակսահ է
երղին
եղանակէն
, քանի որ
նոր բոյները
կր
Հասաաաոլին
օաա րութե ան
մէշ
^ " ՚ յ Տ անղին,
աւելի
առո
յղ շեշա
մր կր
^•նչէ Արարաաեան
ղաչտէն
, « \քաղկիր
աղաա » ;
Ասղին՝
սանձարձակ
աղա
աութիւն
ւինղին՝
սաՀմանափակ : ք՚այց , նոյն չր-
նաբաբ
բաղոլկր եւ սաեղհաւլոբհ
միաքբ ,
ամէն ճակաաի
վրայ,
նախաձեոնութեամբ
մո գռ վս ւր գի մբ որ երբեք
չմ ոռցաւ
հի •
հեոնակն ու իր երղըւ
Երկուք ալ
խորՀր–
Ի1քԱՍՏՈՏԹԵԱՆ8 ՈԻՂ-ԻՈՎ.
(ՀէքեաթԱհր եւ Աւանդռւթիլննեբ)
Ո՝ԻՐ է ԱԱՏքքՒԱԾ
«Զի Աստոսսծ ընդ մեղ է»
Ար՚"բէչԸ,
1 երբ ի կաաաբ
ահեղ
սաեղհ -
հագորհու
թիւնն
իր
,
ել։ սաեզհեց
նաեւ
Մ արգբ
,
րսալ անոր .
-
Նեբքեւբ
, աե՛ս , աչխարՀ
մ ր
քեղի՝
սւաբահռւն
ե լ ա յլաաարբ
յ
Տամաք՝ ւգա -
բարա ու արգասաբեր : Ջ"ւրե՛՛բ
անհ ա ք-
բահիր
, ալեաաաան
, լճացեալ թէ յաբա–
տոս : Ո՛ շեբմսւթիւն
անսւգա^ ռ
՛Լ, աեւ՝
ր՚՚քսեր
րագմ ագան : Ծաոեր՝
երկնասլաց
կամ
սլաղարարձ։
Աւ հաղիկնե՛՛բ,
հաղիկ–
նե՜ր
զարմանազան ; Ա չակէ՛ , Հնձէ՛ ու
ճաչակէ՛ : Բոյր ունկարչութիւն
;
Գոյնեբ
ո(. երանգներ : ք)ւ նկաբնեբ՝
Հորիղոննե -
րուն վբայ, թէ երկրի
մակերեսին : Աւ
կենղանիներ
մանրաաիպ կամ
մեհգի :
Հեզ ուաՀեղ։իյոբՀուբգներ
ու գաղանիք–
ներ անՀամար : Բացառապէ՛՛ս
քեղի
չնոր -
՚^^ՅՒ ՚^1""Ք "՚– խօսք
՚. Ե րեւակա
յութիւն
եւ
յիշոգոլթիւն
; ժ՛սլիա եւ արցունք
;
8ոյ"
ու Հաւաա : Ձ,գայեութիան
ու ցանկու -
թիւն–
Ջղասւմ ու կամք։ Աւ, մի՛ մոո֊նար ,
որ քեղի
սլա րղեւեց ի նաեւ
ուղիղ կենա
լու
բացառիկ
կա բե լիութիւնր
, որով եւ՝ գլու–
խքղ
րրի վեր՝ որովայնէգ
- • • : Ու լնհա–
յեց ի նմ անս
ՐԷԼ՛՛՛Ր"՜ ^ոբՀը
գե րագո
յն :
Զննէ՛ ու ճշղէ՛ I Փ՚Որձարկէ՛ եւ եզրակա -
ցուր : *հիաէ՛ ու ճանչյցի՛բ ; Աոլբայ ցա -
մաքին
վր՚ոյ,
սաւառնէ՛
օգին
մէշ,
եւ
սուղուէ՛
մինչեւ
յաաակբ
հովերուն
ւ Ա~
նոնք Հասանելի են քեւլվ։ Համար,
Ր՚"յՏ
ոչ^
ամբողշովին
ճանաչելվ, :
Երեւակայէ՛
ու հբագրէ : Նախաաեսէ ու յօրինէ
% ք1յու–
զարկէ ու ղաիր \ Ագաագորհէ եւ րն՚ԷՕրի–
նակէ՝
փո՜յթ չէ թէ ատիկա
ւգաաբանքբ
բնհա յէ քեգի՝
սաեղհահ
ըլլալու;
^գէէ՛
իմ աստուն
, Հետեւաբար եւ խոնարՀ :
Ու Մ՚"ՐԳը
րսաւ
Արարիչին
.
-
Տէ՛ր \ ՚՚՚2.1"՚"Ր^բ
»
Ղ՛՛Բ
ԿԸ.
սլ՚սրգեւես
ինձ, լնգարձակ
է ուճոխ։
Հարուստ է եւ
առատաձեռն : Զմ՚սյլելի
է ու աՀաւո ր
միանգամայն
; Պարգեւող է ուխլոգ։
Հեզ
է ՛ւլ անսանձելի։
Ենթակայ է ու ենթար -
կո՛լ՛ կենգանի
մլ^է եմնաեւ ես : Արարեալ
մը, եւ՝ մ աՀ կան ացո
լ՝
ինչսլէս
ուրար -
եա լնե ր բ միւս : Աճումի
ենթակայ
,
որով
ել՝
սնանելոլ
կաբօա; Եւ, նման
անոնղ ,
իւրացնելու
Հարկաղրսւահ
: Ւնչռր բա -
ցառաւգէս
չնոբՀեցիր
ինձ , զիս կբ ղանա–
զանէ ոչ- ասուններէն
, կր ղարձնէ
գեբա–
զանց , բայց , չի՜ վերացներ
երկբա
յինէն :
ինձ
ընհայէ
նաեւ
ա՛յն, ոբ զիս
իրա՛պէս
ու էապէս
նմանեցնէ
քեգփ , եւ իմ մէշ
էււլ՛"յ առաւելապէս
ու ճչմաբտասլէս
աստ֊
ոլահայինր
• . . .
Ու Արարիչը
Հակեցաւ
ղէպի
Ա՝"՚րգր
ւ
եւ անոր աչքերէն
ներս
Հոսեցուց
նալ -
ուահքն
իր, ոբ լո՛՛յսն իսկ էր;
Ու այղ. լոյսր
հորեցա՚՚լ
մինչեւ
Հողիին
խոբր Մարգուն
։
Ու Ար՚^րիչր
րոաւ Ա՛արգուն
.
Յաբավառ ուանմար
լոյս
մ՛բ, որ ես
ինքս իմ, ճշմարտութիւնը
, եւ, Հետեւա -
րար,
նո յնիքն Արղա րութիւնբ ;
-
Արգաբութի՞ւն
. . - Ուրեմն եւ՝ պա -
տի՜մ, տէր իմ,
յարեց
Մարղբ
նկուն;
՚Բանզի ա բղա րութիւնբ
անշեղ է ու
անողոք
,
պաաասիսանեց
Աբաբիչր,
ո լ
չքացաւ
։
*
**
Ու Մ՚որգր
իշաւ աչխարՀ :
Եւ որովՀեաեւ
աւելի չաա կենղանինե -
բուն էր նման , ապրեցաւ
այնպէս՝
իեչպէս
կենղանինեբր
բոլոր ,
յափշտակեց
, րս–
պաննեց
, գողացալ
, յւլ «լնութիւն
» ր -
բաւ.
Բայց , ամէն անգամ
, որ չար ղորհ
մբ
էլատարեց
, իրմէշ հորահ
լո յսը
Կ1"լե՚յ
ղինքր;
Մ արգբ
փոր ձեց մարել
զայն , բայց
չյա–
շողեցալ •
Եւ,
անղօր , հնէլաչոք
ու բաղկատաբահ
ւ
նայեցալ.
երկինք՝
գԱսաուահ
երեւակայե
լով այնտեղ , կամ
ուղելով
գա յէւ
աեսնե
լ իրմ է Հեռու ,
մ ոռնալով
, որ Ան
իր մէշ էբ , եւ որ ինք գայն
պարղապէս
« խիղճ » էր կոչահ
՚ • -
կ. ՄԵՀԵԱՆ
գանչան՝
իր անցեալ ել ներէլայ
պաամու֊
թեան :
Ղ՛արուն է • հաղփէ^ե ր բ կբ բացուին եւ
X)՝ ագկազարգբ
նոր
Զ՛ո տիկ
մը կ*աւեաէ ,
յանուն
քրիս տոնէ ութեան :
՝Բսան ՛տարի աոաշ , Անատոլուի
խորեբը
մն՚ոցահ
բեկորներ
երէլտոգ
մ բ
ուղղելով
Պոլսո
յ Ազղ • Պաարիաբքարանին
,
^Հ՛
Հարցնէին թէ Զատիկը
ե՛րբ է ;
Ոչ մամ ունէին
, ոչ տէրտէր
, ոչ ալ օ -
բացոյց
մը։ Պ ՛ո՛ո րիա րքա րան ի Հասցէն ալ
սլա աաՀա բաբ կը յիչէին ;
Աենք
ամէն
բ ՚ ս ն ունինք,
ինչպէս եւ
բա՚չմաթիլ
Հասցէներ :
Բա լց , Հաւաքաբար
, ունի՞նք
նոյն նա -
խանձս՛ խնղրութ
իւն լ՛ , իմանալու
Հտ ՛է՛ար
թէ Զատիկը ե րբ է :
ք1ւրիշ խօսքով
, թնչպէս
կ՝ ունե հանք
րուէւ Զաաիէլբ
, որպէս՚լի ոչ ոք Համ արձա
կի քանղել
մեր չինահ
բո
յնեբր
^ ա զկա գա ր գէ
^ ա ղկազա ր գ , քանի
զո -
ր.՛սնան
մ եք ազգա
յին գիաակց ո ւթիւն ր եւ
Հաւաքական
էլամքբ,
այնքան
հաղկաւէա
ան գաս տանն եր պիաի
բացուին մեր առ -
շեւ :
Եւ միչա ալհիհեռնաէլներ
պիաի ճախ -
րեն մեր Հորիղռնին
վրայ,
մ ին շ
անգիէէ
բուերն
անգտմ կբ վ՛ախ չին
Համաաարահ
ւիլաաակներէն
:
Շ–
•Ա8առաշ»,
Ո Ապրիլ 1954)
ԳԱՐՈՒՆ
Սիրով՛ կ. ՄԵՀԵտ,Ի՚ե
Գարունն է
րացուեբ
Բնութիւնն
աբթնցտհ
կ՝ոսաոսաէ
, կր
ցնհայ : Հո՚Լր տաքցահ է ս լ ՚լոլոբչի,,, ,
ցահ;
8ահլփկ
արեգակին
մանուչ
ճառա
՚ լ " ՚ յ Բ ն ե բ ը
րո յսեբուն
Հոգի,
կեանք ու
չունչ
էլուաան-. կ՛՚աճինք
կբ
բարձրանան
"րէ ^Ր եւ իրենց դալարիքը
կը վ՚ոեն
ա՛քէն
գի :
Գարուն է եկեր •
*ք՝որչ ուսեւաՀեր
բլուրներն
" ւ
իրենց
կոգեբր
, մ ինչեւ
Հ եռա
լոր
ղա չուե րը նաշ–
խուն, զարգաբռւտհ
, գունալո
բուո՚հ
կր
խայտան
, կը խնգան
մեբ աչուրներուէէ
՚ ^ է շ
նա յելով :
Նչեն ինե Րը արւլէն վա գս ւց մ ե րկա ցահ ,
թօթռւուահ
են իրենց
ձիւնա՚լոյն
հա՚լփկ -
ներէն ու կանչրցահ
, պտու՚լնեբով
բեոնա^
ւորոլահ՝
ճիւղ ու ճգիկ ;
Գարուն ր բագմ ահ է նաեւ
գեղձենիներոլ
Հովանոցաձեւ
կոներուն : Իրենց
հագփէլ^ւե–
բուն
արեւն
սրս կուահ է կաբհէք ու էլար–
մբաւուն
, երփներանգ
ցուցաՀանգէս
ու -
նին;
Հունտ՜
, ղարատավւերուն՝
էսումբե
՚
բով կբ խայտան
, կբ հիհգան
տաքուէլ ա–
բեզակին
բեւեոռտ
աչուլներուն
նայելով
Հ
Գեզձենիին
հաղիկբ
ճ լե լի էլին էլա գա ոլա -
բով, էնՀբաչալին է բոլոր պտղատու
հ՛"–
ռերՍւն
հաղիէրյեբուն
մէշ; Մարգ, կր Հիա
նայ, կը զմայլի
գիտելով
իրենց կաբմրա
ւո ւն տեսքբ
արեւին
բոցերուն տակ ;
Կե ռասենիներն
ալ հաղկեբ՝
ճերմակ
ըղ–
ղեստնե բով
ղա րղա բուէ ր են պարաէղնե -
բուն
մէշ,
այգիներուն
եգե րնեբուն
վր -
րայ : Բլուրներէն
գիաուահ՝
անոնք կբ
նմ անին
րամ պակէ
գէզերու կամ սպի տաէլ
վրաններո՛ւ
միշոցին
մէշ, գետինէն
կ՚որբ–
ուահ
, Հովերուն
առշեւ
երերուն ուչար -
մըտկուն
Նչենին ու գեղձին
աւելի
կանուխ կր
հազկին
կեռասենին
նախանձի
մղելով :
Աաէլայն, այս վերշինր
միւսներէն
առաշ
կր
մմըէ՚ցնէ
, .կր Հասցնէ իր կլորիկ ու
կարմրուկ
, սլրլռ՚լկ
պտոււ^երր
եւ մէէր տ–
ռաշին
սիրոյն
կ՚արժանանայ՝
վրէժ
լու -
հելով
իրմ էն առաշ
հաղկողնե
րէն :
\յ/՚իբանիք ու տանձենիք ալ
«գ,ա
քնան
չնչով»
լեցուահ
են ու երկու
— առտու. պի
տի
հաղկին
, զա րգա
րեն
իրենց գագա թ -
ներբ %
Ու ա յսպէս
, գարունն է բացռւեր՝
՚Լրմ–
րուխտ
Այ՚լիներբ՝
տաբահուն
, տակաւին սե -
ւաՀեբ
երաններով կբ խոկան
, կք .քնա -
նան : Շուտով
, չուտով
պիաի պպըո կին ,
"է՚ԳՐԼԿԷ՚ն ու տերեւոտին
կանանչալէա
։
Գարնան
շերմիկ
աբեղակբ
արղէն տեն-
ղաՀարահ է ւլիքենք ու ղուկ կուտան աբ-
բունքի
Հասնելու;
Աբցունքռ՝տահ
են
իրենց
աչուլ^եբր
առատօրէն
, ու իստակ
, իսաակ
էլր էլաթկրթին,
կր էլայլակին
Հերկուահ
,
վւխբուն
Հո՛ւր քմրշելով :
Գարուն է , Հէ՜յ
է
կեանքբ
թրթռուն ,
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ\
ԱՍՏՂ. - ՄՍւ՚եՈԻԿԸ
Օ՜Հ, աՀաւասիկ
ոսկիի կտոր
մր, ա–
ղազակեցին
երկուրն
ալ,
ե լ խելաՀեղ վա~
ղեցին
այն կողմ ը ուր ինկահ էբ ասագյլ ,
այնքան որ մեհ էր իրենց
ոսկի
՚լտնելու
փափաքը ;
Ան՛ոնցմէ
մէկը աւելփ արաղավաղ րԱա -
լով կանխեց
իր րնկերր,
չուտով
ճամբայ
մ ը բացաւ
թաւախիտ
հառեր
ուն
լնգմ է -
շէն , Հասալ
միւս
գին , եւ , օ՜ երշան -
կութիւն
, իրաւամբ
Հոն, ղետինր,
փա
յ -
լուե առարկայ
մը կար; ^ռեցաւ եւ ձեռքր
գրաւ վրան :
Ոսկեճամուկ
գգեստ
մլ^ւ էր , բաղմա -
թ ի լ փայլուն ՈԼ գո յնղղո
յն թելերով
"՚ ՜
սեւ
^աղո
բհոլահ :
Անմիշապէս
պոռալով
լուր տուաւ իր
բնկեր՚՚շ
որ ղտահ էր եր կնա
յին գանձը եւ
երբ
րնկե՚բն ալ Հասալ,
երէլու^ ալ նրս -
Օէան
ձիւնին
՛իրայ ել սկսան
էլամաց կա —
մաց
քակել
ծալքերը
ոսկեճամուկ
գգես -
աին
ոբպէսզի
կարողանան
բաժնե
լ
իրենց
մէշ
անո բ պար ունա կահ
՛ոսկիի
կաո րնե -
՛Բայց, ափսո ս, ոչ ոսկի կար Հոն, ՛ոչ
ալ արհ^աթ, եւ ոչ մէկ տեսակի
գանձ :
Հոն կար միայն
քունի
մէշ թաղուահ
ե •
րախայ
մր • • •
Այն ատեն
մ ին րսալ
մ իւսին •
Ասիկա
մեր
յո յսեբուն
Համ ա ր գաոն
խաբէլանք
մբ\ւ է , ոբովՀետեւ
էլը
մտահեմ
թէ այս երաիստն
մեգի թնչ շաՀ
կրնայ
՛ԱպաՀովել.
Զղենք
զայն
Հոս եւ շաբու -
նակենք
մեր ճամբան : Աենք թշուառ
մար
ղիկ ենք եւ ունինք արգէն
մեր զաւակնե -
բր , նոյնպէս որ մեղի
Համ ար գժուաբ է
նոր երաիստյի
մըն ալ Հալք ստանձնել
։
Բա
յց ընկերը պատասխանեց ՚
Ո՛չ,
ձ՚"Բ
՚լորհ
մր պիտի
բլլայ
Հռս
^ղել
՛ս յս եբախան որմեռնի
ձիւներուն
վբայ։
ինչքան ալ ոբ թչուառ
ըլլամ ես ^
որքան ալ ոբ երախաներով
հանրաբեռնր–
.
ւահ
ըլլամ արգէն
, ես այս մանուկր պի –~
տի տանիմ
աոլնս , որսլէս
զի էլինս
անոր
ալ Հոգր ստանձնէ •
խորովով
մր վերցուց
եբախան եւ փաթ–
թեց
զայն վերաբկոլին
մէշ, սաստիկ
ցուր
տէն պաչտպանելու
Համար • Տետոյ
սկսաւ
յամր
քայլերով
յառաշանալ
ղէպի
տուն՛ Հ
Ընկեր բ կը զարմանար
անոր սրտին
ան–
սաՀմ՚՚՚ն
բարութեան
վրայ
:
Երբ
իրենց
՚ ւ ի ւ ղ ր Հասան
, այն
աաեն
բեկերբ
բստւ
իբեն .
Գուն եբախան
առիր , վերարկոէն
՛ալ
ինհի տուր, որովՀետեւ
մեբ պայմանը
այն
էր որ գտահնիս
պիաի
էլիսէինք •
Ո՛չ , պատասխանեց
միւսր , վեբար -
կուն ոչ իմս է, ոչ ալ քուկղ ; Երախա
յին
էլր պատկանի
ւ
Ու բարի
գիչեր
մագթելով,
Հեռացաւ
րնկերոշմ
էն եւ Հ ասն ելով
իր տան առշեւ ,
բախեց
գուռը
;
Երբ
կինք բացաւ
գուռը եւ տեսաւ որ
ամուսինը
ողշ առողշ կը վերագաոնար
,
փաթթուեցաւ
անոր վիգը եւ ուբախռւ -
թեամբ
Համ բուրեց
ւլա յն : Յետո
յ ,
առյսւ
անոր
էլոնակի
փայտի
էլապոցբ,
թօթուեց
ուսերուն
վ րայ հան րաց ահ
ձիւնր եւ խնղ
րե ց ո բ նեբս
մ անէ ; Բայց
մ արգր , մէ չա
գրան
սեմին
կանղնահ
, րսալ.
Բան
մը ղաա
յ անտառին
մ էշ եւ բե
րի գայն
քու խնամքի՚լ
յանձնելոլ
Համար;
-
Ի՞նչ է ռբ,րտցաւլտնչեց
էլինբ,
ցոյց
տուր , խնգրեմ
, ա յնքա՜ն
մերկ է մեր
տունն ու տեղր որ չատ բանի պէտք ու–
նինք՝;
Այն ատեն
մ ար՚լր
մէէլ կոգմ
քա չուե լով
բացաւ
վե րա րէլուն եւ ցո յց
տոլաւ Հոն
^ւացող
եբախան
:
Աւա՜ղ
, խեղճ
մարղս
, չե՛՛ս
կարհեր
որ ՛քեբ ունեցահ
երախաներբ
բաւական
են մեղի ռբ այս մէէլն ալ րերեր ես; Զե՛՛ս
խորՀիր
որ մեզի
ղժբա խառ ւթեան
ղուռ
կբնա
լ բանալ այս եբախան ; ինչո՛՛վ պի-
•տի խնամենք
ղայն • • ՚
՛ԵԼ սկսալ
բա րկութեան
տարափ
մր
՚ռե–
ղացնել
խեղճ
մ արգուն
ղլխոլն :
,^– Ասիկա Աստղ - Մ անուկ
մ լ ^ է , պա -
տասխանեց
բարի մաբգուկր, եւ սէլսալ
իր
է^ոշ պատմ ե լ ղա յն ղտահ
րլլա լուն
Հրա–
շապատում
եղանաէլր
:
Բալց
կինբ խօսք մաիկ չէր րնեբ,
բար
կութիւնը
չէ ր անցահ եւ կր պոռար ա -
մուսնոյն
երեսին >
• Մեր երախտներուն
Հացը կը պակսի
արղէն եւ Հիմա պէտք է որ ուբիչ երա -
խայի"՛ մբն ալ Հռդբ
ստանձնենք։
Ո՛՝վ ոլէ–
աի
զբաղի
մեղմով, ո՞Վ մեզվւ
ոլաևլիք
պիւոի տայ :
I
Աստուահ
ինքր կը Հ ո՛լա յ
ճնճղուէլ–
ները եւկէ կերաէլբէ
ղանոնք
, պատասխա
նեց
ւքարգր տ
ճնճղուէլնեբր
քաղցէն
չե՛՛՛ն
մեռնիբ
ձմեռր
, Հաբցուց
կինբ , Հիմա
ձմեռուան
մէշ
չե՞նք
միթէ ;
Մ"՚ՐԳբ
չպատասխանեց
եւ տանք
սեմին
վրա
յ մնաց
ան չա րժ , մի չտ Ասաղ - Մ ա -
նուկր
իբ թեւերուն
վրա
յ ;
Տնա
էլին ղուռը
բո՛ց էբ մնացահ
ա յս
խօսաէլցոլթեան
լն թա ց քին :
Ատռնաչունչ
քամ ին նո յն պաՀուն ան -
տառէն
Հասնելով
սոլլեց ու անցաւ
Բ՚՚^Յ
ղուռնէն
ներս : Կինբ ամրողշ
մաբմնով
սարսռաց եւ ըսաւ
–ամուսնոյն
յ
ին շո՛" լ գուռը չես գոցեր
,
անտառէն
եկող ցուրտ
քամին
Հոսէլէ անցնելով
ներս
կը մտնէ։
Զե՞ս տեսներ
, քլը մրսիմ :
Այն
յ ՚ " ր կ ի ն տաէլ ուր կաիհր ու անո
ղոք սիրտ
մը ՚ լ ո յ ո լ թ ի լ ն
ունի,
Հոն
միչտ
ալ ցուրտ
քամին կբ թափանցէ , պաաաս
խանեց
մարգը ;
ՕԱԿԱՐ - ՈՒԱՅԼՏ
(Շար. 2)
Fonds A.R.A.M
