Տավւիներէ ի վեր անյեսւաձգելէ
սքա -
հանշ յ՛ր կր զգացով-ր
Փարիղի մէչ ոլ -
նենէսչու. Մշակոյթի
Տուն
մր, կեդրոնա -
՚Լ՚՚՚յՐ
՚^ււ՝
"՚<Ր Հո՚ւաքուէին
ֆրանսաՀայ
կաղմակերպոլթիւններր
: Օրպէողէ երի-
աասարգներր
աղա աո ւէ ին
սրճարաններու
ան կիլնն ե ր էն եւ Հնարաւորութիւն
սաեղ–
ծուէր
,,ր անոնք
կարենային
Հաւաքակա–
նօրէն
ղոՀայոսք աալ իրենց
մշակութա
-
յին ել մաաւորակա՚և
պաՀան^ներուն
է
է՚նչո՛՝՜ լ եա սլիաի
մնար
ֆրանսաՀայոլ–
թիւնր
ղաղթաշիսարՀի
միւս
ղաղոլթնե
-
րէն
, ուր նման
Հասաաաութիւններ
շա -
աոնց
արղէն
ղո յոլթիւն
ունին։
Հա յ
մ ամ ուլր
արղէն
արձագանգ
տր -
լալ ել աւետեց թէ փա րիղաՀտ
յութեան
փափաքր
արղկն
իրականացած
է : Հայ
Մշակոյթի
Տունր
այլեւս
ծրաղիր
մր րլ -
լալէ բոլորովին
ղաղրած՝
ղայրձած է ի ~
բականութիւնւ
•,
Արղարել
, Լաֆայէթի
մեծ
սլողոտային
կողքին
(Մէթրօ
–Բատէի
մօտիկ)
Պլէօ
փողոցի
17
թէւէ
Հայութեան
մամագբա–
.
փյ"յրն է
այլեւս;
Ծէնքր
ունի քսան
մ եթր
երկա
յ ն ք ել
աասր
մեթր
լա յնք :
Ունի
բաղմաթիւ
սենեակներ
, ներ^տյաբկ
, գետնայարկ եւ
է ՚ ՚ Ր "
յ՚՚՚բԿ
• Պիտի
ունենայ
«ՇաւէԱրշ Մի ~
ԱաքեՂԱ|յ Սրսւհ»^/,
կաղմ ակե րոլութե
անց
գրասենեակնեբ
, մողովասբաՀնեբ
, թան–
գարան—մաաենագարան
եւ. ղբօստբտն
:
Հ/՛
չակո յ թ ի Տան կեգրոնական
յանձնա -
փ՛ումրր
կաղմ ուած է ծանօթ
աղղա
յին -
լով կր տեղա
ւո բեն
իրենց
ճամ
բոբղտկտն
սլայուստկներոլն
մէ^ ;
՛Յէ • հավարան իրնպատակին
Հասած է
յա յլեւս : ք>բ եւ Ո՚աֆայէլի
պայուսա1լնե -
բուն
մէշ էր «՚Լ,ո յեան
Տապանի
մնա -
ցոբղ^նեբէն
կտոր
մբ ;
«Միշա
այղ մասին մտածելով»
ան՝ կր
յազողէ բ
Հ ոն , ուր պար տուած
էին «Հա -
րիւբաւոբ
երկրաիւո
յւլնեբ եւ
գիտուն -
ներ» • •• :
ք՛բ ա յս յաղթանակին
Համ աբ ան
ունի
իր
գտնձի
մասնաղիտակտն
քննութիւննե–
յէու
արգիւնքր։
4—5000
տարուան
կեանք
ունեցող
փայ–
•աի
կաո
բբ
վէք ոյե ան Տ ասլ անի մնա ց որ գ -
ներկն^ տարրեր բան մր կրնա՛՛ր
րլլալ։
Յէ • ՚1,տվարա
պատրաստ
է
Համողելու
րոլոր տտրակուսողներբ
• • • :
|
Այսօր , ան, աւելի քան բարձրաձայն
:
կր կանչէ
. «էս գասւյ *0ււյ1ւա1ւ Տապանը» :
Համաձայն
րլ լանք կամ ոչ, այս ԳՐքէ
լնթերցում
ր Հաճելի
կրնա
յ ԲԱալ
ր ոլո–
րին : Հա յ րնթերցողին
մտնաւանղ
, որ
պիաի
ու ղէր Հաստատուած
իբականոլ
—
թիւն
մր նկատել
3» • Նավտրտյի
յայտ -
նո,
թիւնլ
:
1*)..ՀՐ"^ա. Ֆրանս-Ամփիր։
նեբէ եւ ունի
գործաղիր
մարմին
մբ
9
անղտմներէ
բաղկացած,
ոբ սաանձնած է
գործե
բու պաաասխանաաու
ութիւնր
:
Շէնքին
ճաբատրապեաական
տնօբէ -
նութիւնբ
սաանձնած
է
անձնուիրաբար
ծանօթ ճաբաարաղէ,ո
Պ • Արամ թէրղեան
^
Որու կ^ա^ակցին
նաեւ
ուրիշ
մասնաւլէա–
ներ
, կազմելով
վերանորողմտն
յանձնա–
իսումրլ*
•.
Նպաաակս չէ տյոօր
ներկայացնել
Ա շա–
Կ՚՚յթի
Տան կատարելիք
ղերբ եւ
անոր
անվիճելի
օղաակար
ութիւննեբր
, քանի որ
մ ասնաւո
լ, յանձնա խում ր մր պաա րաս -
տելու
վբայ է գրքոյկ մրեւ ժողովուր -
Գբ առիթը
պիաի
ունենա
լ
ծանօթանալու
շէնքին
մանրամասնութեանց
;
Կ*ուպեմ
միայն
մատնանշել
այն սքան -
չելի
նոլիբումբ,
ոբ ցոյց կուտայ
ֆրան -
սաՀտյութիլնբ
այս ձեռնտրկին
Հանգէպ։
Ամէն
քաղաքի մէ9 կր կաղմ ուին ենթա -
յանձնախումբե
ր , օժանգակ
մ արմ իններ
,
որոնք
մեղու ա9տն աշխաաանքի
լծուած
նիւթական
մի9ոցներոլ
մասին կր մատ ֊
ծեն
անվերշ եւ արձանաղբուո՚լներոլ
ցան–,
կերր կր տեսնենք
յաճախ
մամուլի
մէշ։
Ա՛՛յն
երեւոյթր
ւլոՀ ու^ւտկութիւն
կը
պատճառէ
բոլորին եւ կարելի է արձա -
նաղրել ի պատիլ
ֆրանսաՀայութեան
:
Գն ուած
շէն
քբ կարի ք անի մ եծածաիսս
նորուլ ոլթեանց
եւ
ձեւափոխութե
անց
,
վերածուելոլ
Համաբ
բաղձացուած
վի -
ճակին;
Ուրաիսոլթեւսմր
կարելի է
աբձանտղրել
նաեւ բացառիկ
երեւոյթ
մբ , ~—
բացի
նիւթական
օժանգակութիւններէ
, ամէն -
օրե ա յ խնղ րանքներ կր ս տ՛ալ ուին եւ փա–
փ՚ոք կբ յայտնոլի
անձնուիրաբար
կա ֊
աարե լու
ձեո ական աշխաաանքնեբ
, որոնց
ղասալոբումլ
պիտի րնէ շինութեան են–
թ՛"յ՚՚՚նձնաէսումբբ
,
Բ՚՚Լ՚՚ՐԲ
Կ՚"Ր՚1Ի
^11
սսլասեն
խ՚սնղտվառութետմբ
:
Աբղաբեւ
, Փեար , 1>ի շաբաթ
առա -
ւօա , կամ աւոր ա շխտաուլ^ւ երո
լ
առաշին
խումբբ, ոբ կըբաղկանար
իթալիի
Հ. Տ–
Գա ^էակցութեան
հօթնեւլրայրետն
ել Աղ–
բիւր Աեբէւբ խուէքբի
անղէսմնեբէն
, ՛լար —
կալ
աէէաշին
րրիչր։
Ամբ՚՚՚լ^
՚^ՐՐ ՚ք^ԼրԻ ՜՜
ներու
մէշ թաթխուած՝
էսրիւն
^Հ^^^^
՚
թափելով
անոնք
իրենց
բազուկին
ուժը ի
սսլէոս
էլ բին , էէէնձն ուի րա րա ր ցո
յց
աալո^վ
Հա րււն շինարարակս^
ողին։
~.
՚.–"^
Ա"1ՐԻ՚Ք
աէլաք,լձեր
այգ բրիչի
Հ՚սր -
ուածն ե րով
առաշին , ակօ՚՚ներր
թացիք
ֆրանսաՀա
յ Ա Լ՛՛՛կ" յթի
պտրտէզին : Ու՜
րի^եր
ձեղփ պիաի
յաշւէրղեն
նոր ակօս
ներ եւս բանալու, ու քիշ ՚ստենէն
՜՛այ
ժուլովուրղր
պիաի
ունենայ
Փարիւլի
մէշ
իր ա րւլա սա բեր
մ շակո
յթի
ծս՚ղկաստանբ
:
Պ.
ԶՊՈՒ՚ԲճհԱՆ
ԱՅԱՕՐ,
Հինգշաբթի
կէսօրին,
Աէնի
նա Հ անգին
մէշ աՀաղանգի
փորձ
պիտի
կսէտտրուի : ԱյսուՀեաեւ
ամէն
ամսուան
առա
շին
Հինգշաբթին,
ժամր
12ին , պի ֊
աի կրկնուին
այղ փոբձերբ
:
ՅԱՐԳԱՆՔ ԵՒ ՊՍԼՐՏՔ
Հայկական
իրականութեան
ամէնէն՛,
մեծ
կոբուսէոնեբէն
մէկն է, որ
Շաւաբչ
Միսաքեանի
մաՀով
կ՝ ա բձանտգրուի
մեր,
նորաղոյն
աէսրեգբութեան
մէշ։
Ան, որ
Համ ակ
ե րիաասաբղ
ութիւն
եւ
քաշոլթիւն
կր սփո^էր ղրչով եւ խօսքով,
անգարձ կր Հեռանայ
մեղմէ,
բայց իր
Հողին կը թեէ^ածի
Հիմ •II
մ եք
շ"՚–ր2.1Լ ՚
պարտագրելով
մեղի յաբ.լանք եւ պարաք :
ԸնգՀանուր
Հայկական
եղեռնի
Հերո -
սական
՚ոուայտանքէն
աղաաած
քիչերէն
մէկն էր ել սակայն
գաւլափարի
Համաբ
զոՀուՈէլնեբէն՝
«Շատերէն
Մէկբ»
իսկա
պէս , Որ րաիսաին բացառիկ
մէկ ժպիտո
վը ողշ մնացած
էբ , եւ
1919(5՛
ասգին
,
իր
փորձ եւ տաղանղաւոր
Հրապարա -
կաւլրական
արժանիքին
Հաւասաբոէլ
քի~
չեբ կր էէտնոլին ապաՀովարար
մեր
մէշ։
Ակիւաարի
«Երիտասաբգաց»էն
մին -
չեն
«Ա՚լատամաբտ»
,
«Արղտբամարտ»
,
«ճակաէոամարտ»
, «Յառաշ»
կարինի ու
մինչեւ
երեսնամեայ
«Յառաշ»
կբ նեբկա–
յան՚ս
յ ան մեղի
յիսնամ եա
յ ՛Ա՛յ՛լ ՚" յին աշ–
խաւոանքով
ել գրական վաստակով ; Ա -
մէն օր, ել յաճախ կէ" ժամուան
մէշ,
կոլռ , կրակոտ
,
Հ իմնաւո բ
եւ
ցնցող
յօգուած—խմ բագբական
տալ տպաւլրա -
կէսն
մեքենէսյին
, կը Հասկնան
ամէն
ա–
նոն ք միա
յն որոնք
մ ակերեսա
յին
լնթեբ–
ցողներ
չեն • • • :
Շաւարշ
Աիոաքետնի
Համար
Ազգ, Հ ա յ
րենիք
եւ
Մայրենիք
աււօրեայ
ւսւլօթք կը
կազմէին եւ այս էբ պատճառբ
, որ տմ -
բողշ
ե բ իաէսսա բղւս կան
սերունւլ
մր բո —
լոբուած
մնաւյիր շուրշր :
կր յիչեմ
ղեո. Պոլսէն
իր մէկ յօզուա -
ծաշարքր,
երբ, Երեւան
այցելութենէն
վեբագաբձին
ճառեր կր իոօսէբ
Փբթի—Շա–
նի
բեմէն եւ այլուր
. ի՜նչպէս կր Հբա -
Հրուէինք,
երբ կ^ կտրգայինք՝
«Գէպի
ԱշխարՀն
իմ երազին
.. .»ր եւ
ամէնօբեայ
փէմբաղրականնեբբ
:
Ջ ենք
էլի աեր թէ ի՜ն չքան
աւելի մա -
րած
Կ՝Ըլլ՚"Ր
Եւրոպա
յի
ւլ
աղութներու
աղգային
կեանքբ՝ եթէ «Յաոաշ»ը
չրլ -
լար։
է՚սկ «Յառաշ»ի
Հեա կապուած
է^
կարծէք
իբր
աղղս՚յին
կեզրոն,
ամբողշ
Հայութիւնրւ
Ողրացեալր
Հակառակութիւն
մբ ու -
նէբ
Հվարժապետ»
եւ «ւլովասանք»
բա–
ռերուն
ղէմ
, րայց պէաք է պաՀ մր յի -
շենք թէ ինք եղաւ
սերոլնգ
Հասցնող եւ
ամէն
րանի
Հասնող
շնոբՀիւ իր «Յս՛ ՜
ռաշ»ին
X ՋՀասսէ"՝ւ
Շիրակի
աղէաեալ ^
ներուն,
չՀասա՞ւ
Յո՚նաստանի
կամ Լի -
բանանի
բսէրենպատակ
ւլործե բուն ,
չՀ՛"՜
սա՛՛լ բաւլմազան
աղգային եւ
րնկեբային
ղժուարին
ձեռնտբկնեբու։
Պէաք է խոս
տովանիլ թէ իր «աէրվիշ»ի
նման
ղոՀո -
զոլթեան
շնոբՀիւ
«Յառաշ»ը
տեւեց
աօէն
ի
վեբ։
Հալ
երիտ՚սսարգութեան
«Մեծ Եղ՜
բայրն» է, որ \նքեց իր մաՀկանացուն,
^
ՏԱհԱԿՏԱէքԱՆ նՍՄԱԿՆեՐ
•
Հ– 3– *>• Մարսիլիռյ օրջաքւայիճ կո–
միաէյււթեան ւքիջռց^աւ ցալակցակաքլ գը–
րոլ.թ–իսն,|լեր ռՆզղած եՎ1 հետեւեալ Մար–
մինն ե րը—
Հ • 3 • Գ • Վարանղեան
խումբ , Ա
էն–
Ժերոմ:
Հ • 8 • Գ • ՚էէիկոլ-Գում
ան խու մ բ , կար–
աան
:
Հ • 6 ՚ Գ • Մ ուրատ
խում ր , Ավինե ոն :
Հ • 3 • Գ
Համ ազասպ
խում բ , Ա էնթ–
Մարկրիթ
:
Հ. 8. գ. Ւաթուլ
խումբ,
Աէնթ-Ան
Հ. 8– գ. Իշխան
խումբ,
Լէ՝զՕլիվ։
Հ • 8 • Գ • հքաժակ
խումբ
, Լա Աիոթա
է
Հ ՚ 3 Գ • Զ՚"՚–արեան
Ենթակոմիտէ
,
Պոմոն:
Հ. 3 • Գ֊ Վռամեան
Ենթակււմիտէ
յ
Հ • 3 • Գ • Հա յաստան
խում ր :
Ցաւակցութիւննհր ղրկած են նաէւ՛
Պոմ
ոնի Թաղական
Խ ո րՀուրղր
,
Յէր ՚
կոսլոյտ
քւք ա չփ Պոմ ոնի
մ ասնտճիւղբ
եւ
Յքբ • կապ. Խաչի
Պ՚՚՚-էվար
Ատաոյի մաս~
նաճիւղբ
:
ՀԱՄԱԶԳԱՏԻՆ
ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ
ԸՆ -
ԿԵՐՈՒԹԵԱՆ
Փարիղի
մասնաճիւէլր
իր
խորին ցաւակց
ութի ւննե րը
կը յա յտնէ
ողբացեալ
Շաւարշ Ա իսաքեանի
ղ՚սռնտ -
զէ ա մաՀուէէւն
առթիւՀ
ԱրաասաՀմանի
Հանրային
եւ լրաղբական
տարեգրոլ
-
թիլններուն
մէշ անմոռանալի
պիտի
մնայ
իր կաաարած
ղործր - Մեր ղւլացէսծ
՚Լփշ~
էոբ կր միացնենք
բոլոր
անոնց,
որոնք ա–
նակնկտլ
Հարուած
մր կրեցին այս "՛ռ -
թ ի . ։
•
ՄԱՐՍԷՅԼ - ԱնՀուն վշաով
կ՝ողբանք
մեծ
Հբապաբակազիբ
Շաւարշ Միսաքեա^
նի կորուստը :
Մարսիլիոյ Ագգ • Կեւլր Վաըչ«ւթ–եան
կոզԱԴ։
ՏՈ-ԲԹ. ԱԻՎՐԻՀՒՄԱՐԵԱՆ,
Կ՛
ՃԱՆՒԿԵԱՆ:
•
ՄԱՐՍԷ8Լ
-
Յո՚դումով
կբ
խոնարՀինք
օալարշ Միււ՚^քեանի
թաբմ
շիրիմին աո -
շեւ , յանուն
կապ
. Խ ա չի Ա
արսիլիոյ
չրշանի
բ"լոբ
կաւլմակերսլութիւններու։
Ֆր– կապոյտ Խաչի Մարսէյլի օրջ •
Վարչոլթ-իւն
բա
յց վա՜ յ
մ եղի եթէ
ե րիտա սարգո
լ -
թիւնը
չգիտնա
յ շարունակե
լ ճամ բան • . . ;
իր
մ աՀ շ
յա բղանք
եւ
միանղամ ա յն
պարաք կր գնէ ղիտակից
աշփէաաանքի
,
որպէսւլի
կարենանք
րսել թէ զուր չէան
ցած
ի,ր
խոնշէնքբ եւ
այլեւս
կրնա՜յ
խայտէսլ
իր
Հոգին,:
Պ.
ՖՐՈՒՆՃԵԱՆ
ԿԱՐԳԱՑկք՛ ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՚Բ
«ՅԱՌԱՋ»/։
Հ8ԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(258)
ՍԱՄհԻԷԼ
•
ւ^ԱՏՄԱԿԱ՚ե ՎԷՊ, 304 - 40Ս;
9..
ԳԻՐ-Բ
5 – ՄԱՅՐ/։
Նրա
մ օտ կանղնած էր ծերունի
Աբրա
կբ
^ որ մի էսռտնձին
աՀաճոլթեամբ
նկա–
տեց •
Շ՚"ա
էլ ոք ղուք կամենաք
արիւնը
^րով
/" ւանալ ել չարութիւնր՝
բարու -
թեամր. , կաբծ ո՞ւմ՛ էք է գրանով կըխա -
վէՍէնուի
չ ՚ ^ ր բ :
Աւելի կը Հաստատուի
իր
չաբու -
թեաէյ
մէշ, խօսեց
Աամուէլբ։
Նա ՜՛րէ ՜
չաւոր
Նեռն է, որ յայտնուել
է մեր խա -
ւլաւլ աշխարՀում
, իւր Հեա բերելով
Աով,
սրածութիւն
, մոլորութիւն
եւ
աւեր -
մէՀւնք : ինշ որ կաբուլ էբ կաաէսբել
, ար -
գէն կատաբել է : Զղշում եւ
ապաշաւանք
չկայ նրա Հ ամ աբ • Նա տակաւին
պիաի
շարունակէ
ի՚֊ր ապականու
թիւններր
մեր
ա շխար
՝է ում : Ի՚^նչւղէս
խնայել
նրան, որ
մի մազի
չ՚ս՚ի
աեղիք չէ թււղել,
որով կա
րելի
լինէր
ներել։
Ոչինչ
չարիք
սլակաս
չէ մ^յացել, որ չէ կատաբել նա։
Միթէ
կարելի՛՝ է խնայել
նբտն •
- Ե"
նոյնսլէս
չ՚ղիաի
խնայեմ
նրւսն,
ասաց սղաւոր
մայրը, եւ իւր վշաալի աչ–
քե ր ր ւլաբձբեց
գէպի
ղայբացած
իչխան–
նեբբ : Ե"
յ՛՛յ՛՛
՛՛լնէի
, որ իմ
մոլորեալ
ոբգին
պատիլ կր ղնէր
մօր աբտասոլ -
քին եւ կբ գառնար չար
ճանապարՀից
:
Այ՛լ նպատակով
էւււ/ար^լեցի նրա մօտ ^մ
պատղամալոբներին
: Ե"
յ " յ " ունէի , ոբ
նա
՛լոհէ
այժմ կր ղղշաբ
իւր
մեւլքեբլ^։
ք^"՚յՅ ՝ Ի՚^էպէ"
երեւում է, ամէն
՚լզաց ֊
մոլնք՝
՚լէ՚՚լի
իւր
^նո՚լքր՝
՚լէպի իւր
աւլգն ու Հա յրենիքր
մեոած է նրա սբբ–
տում
Հ Այ՛լ պատճառով
, նա մեռած է եւ
ինձ
Համար֊
Ես կը ցաւեմ նբա
վրայ,
բայց
ել՚բեյ։ չեմ ափսոսայ : Ն՛ո
այլեւս
իմ ոբգին չէ : իմ "րղիքր
, իմ սիրելի ղա
լա կնե րն
են՛ ա յն րաւլմաթ
իլ
ղ եբինե րլ՛;
որ ա յմմ
շ՚լթա
յ ՚ ՚ ՚ կ ա պ
ղ րած ենմեր առ -
շեւ , Պ՚սրսից
բանակում : Եւ "Ր"ւէ "
7
բ մ ՜
• բախտ
Հո "՚ քե լբ
մ ի ժամ ունակ
սուզի
՛է է ^
էր , մխիթարութիւն
չէր գտ՚՚ոբմ
իբր որ–
՚լիների
կորսաեան
պատճառու1
, - -
նոյն–
պէս եւ ես, իբրեւ
մի ոբ՚լեկորոյս
մայր,
Հ անւլ.ստու թիւն պիտի
չունենամ
,
մինչեւ
իմ
ւլա ւէէէ կնե բէ՛ն աւլտաուած
չաես-՚եմ՝.
Այ՛լ
ղեբիներլ
իմ ղաւէոկնեբն
են , եւ մեր
Հայրենիքի
ւլալէոկնրեն
են : Աենք պէ տք
է ազտաեն.ր էլրա ՛՛ց : Մ ենք
կ՝ ա՛լա ՛ո
ենք
"՛է
միայն
՚քարւէիններ
ա/լ եւ
Հոզիներ։
Եթէ
ղք՚՚՚նց
ա՚սնելոլ
լինեն
Պ՛՛՛ր սկ՛"" ՜
տան,
այնաեղ պատրաստ
են այղ
թչուաո–
ների
Համար
Շա՚ղոլՀ
արքա
յի
ւլ տՀիճ -
նեբր, որ կբ ստիպեն՝
կա՛մ
աբեղտկին
երկրպա
ւլո ւթիւն տալ, կա՛մ նաՀատակ
-
ուիլ : Այն օրից , որ ՃանապարՀ
լնկանք
,
մենք
ուխտեցինք
աղտտե
լ
ւլե րե ա լնե
բի^՛ ;
Մենք
ուիստեց
ինք
նա՛եւ
սլաամե
լ թըշ -
նամուն
մեք; եբկրի
ստՀմաննեբի
վբայ։
Տէլ՚ր
օ՚լնԼց
մեզ, եւ մենք անվտանղ ան
ցան.^ ամէ ն վւոբձանքեեբից
, մ ինչեւ Հտ–
"էսնք այստեէ/ : Թչն։"մին
աՀա՛ մեր ուո–
ների
ներք"յ
է : Այժմ
ձեր
քաշոլթիլնից
է կախուած
, ով իշվսաններ,
կատաբելու
մեբ
ամէնիս
սրտագին
բտղձանքր
,
որ \
Տիր"^
կամքն
է ։
--
օբՀնեա՜չ
չինի
Տիբոշ
կամքբ,
թող
փառաւորէ/լի
Նրա անոլնր
,.
ձայն
տուին
ուլելորուած
իշիսաննեբբ
;
Մինչ
այսաեւլ
" " յ ն
ո ւլե ւո բո
ւթեան
մէչ
էին, այնտեղ,
Պարսից
բանակի
երկ–
նաղոյն
վբանում
, Հայոց
աշխարՀի լնգ -
•^անւ.Լ ր ե ոկպաո ա կու թե ան ո՛լ ին
Մե–
րու մանր , դեռ ղտնւում էր իւբ
ԼՔ^՚Լ
մեէոաքսեայ
անկալնւէւմ
: Ււք մօր պաա -
գամաւորներին
ՃանապարՀ
գնելէււց
յե -
տոյ
, եբկաբ
ատտանւում
էր մի
տեսակ
տենգա
յին ատւլնապի
մէշ, որի
նմոէնր՝
մինչեւ
այն օր եբբեյ, չէբ
ծանրացել
նրա ամուր
սբտի ել անւիեՀեր
Հուլոլ
վ
լ՛–
րայ
: իւր
բ " լ ՚ ր
խաւլյ– պիտի
կորցնէր
՛քի
քանի րոպէ ում ; Նրա Հեա ոլիտի
կորցնէր
ել
իւ֊ր ամրալշ բախտր ; Այն
վւայլոլն
վ աւէտոէկնե
րի՚յ
յետո
յ , յանկարծ
յ՚"՚1. ~
թուած
լի՛՛ ել եէ յաղթուած
լինել
՛քի պա~
ռաւից ,
այս միտքր
սարսափելի
կեր ՜
պով
վրղ ովեցնոէ.մ էր նրան : Նա
երբեք
էէր վՀաաուի
, կլա երնեք
այսպիսի մատ -
տ"էնշ..էթիւնների
մէշ չէբ
ալեկոծուի,
եթէ
առոէլշ
լինէր։
Բայց նա Հիւանղ էր
ել ակէսր : Յանձնել
իւր բախտր եւ իւբ
՛քրքիրի
ր՚՚՚խտր
իւր ւլօրապե տնե րին , ո–
բոնց
վբա
յ կէսէոաբեալ
վստաՀութիւն
չունէր
, -— այս միէոքբ նա
բոլորովին
վաէսնւլալոբ էբ Համարում
: Գուցէ , եթէ
մնացէոծ
/ինէր Ա ամիկււնետն
իշվսանր
,
նա
այւլ
Հոգսերից
ազատ
կբ լինէր
յ
^ " ՚ յ ^ ՚ւրկուեցաւ
իր ամ ենա լւսւ րարե էլա–
մից եւ ^աշ էլործակ՚լից
,
որին
միայն
կարոէէ էր ամենայն
վստս՚Հութեամբ
Հտ—ւ
ւատալ։
Ուրեմն
ի՞նչ
պէ՚ոք էր անել։
\
՚" յբ—Մ I"բղպետբ
, կարէն
ւլօրապե ա բ ,
եւ Պարսից
միւս աստիճանաւորներ
ր , գեռ
նսւռտծ
էին նբա անկուլնի մօա, եւ ան—
Հ
II։ մ րք, րէէւթե
ամ ր սպասոււէ
է ին նրէս Հրա–
մ աններին : Նա ւլ արձալ
ւլ է սլի իւ բ աստի–
ւ^անտւորնեբբ
" ՛ յ " ի՚օսքեբով
.
Այժմ ես բոլորովին
Հասկանւււք
եմ
Աամոլէլի
թէ՛ րարեկամական
պաարաա–
կով
զալուսար
մե՛լ ՚Րօտ եւ թ է՛ նրա ան -
գութ
վարմունքլ
«իչ/սանաց
կւլզում» :
Նա եկաւ
մեղ մօտ Հետաւլօտելու
մեր բա
նակի
ղ րու թիւնբ
, կչռելու մեր
աժերբ,
ել
նաի։
,բս՚ն մեր ղէմ սլա ւո րաստո
ւած
պատեր՚ոէլմի
սկոեքր , ոչնչացնելու. մեր
գօրքեբի
աոո՚շնոբղներին
, որպէսղի,
նբ -
րանք
ան՚լլուխ
մ՛նալով , աւելի
Հեչտ
լի -
նէր
յաղթութիւն
շաՀել :
ՐԱՖՖԻ
Fonds A.R.A.M
