է6 Աօ^սյք Ֆ
Շ Ա Ւ Ա ՐՇ ՄԻՍ Ա Ք Ե ԱՆ
Ամէ
նսւնգամ
որ այցելած
եմ
Փարիղ,՝
ֆրանսական
մայրաքաղաքին
մ է ն ձ ի .
արսւած
վւսյեչքներկն
ամէնէն
հ,աճելին\
եղած
է օրուան
մէկ մասր
անց/նել
Շա
-1
ւարչ
Մ իսաքեանի
կ"ղքին
ու ԳՐ" յտէ եւ.\
վէճի
նսաիլ
իր Հեա
I
((.Տառաի>ի ղրաւիչ
մ թնոլորաին
՚քէշ,^
երր
թերթին
փոքր
րնաանիքր
, նոյն
սեն^ւ
եակին
մ է 9
Համ
ախ ումր , կր
մ ասնա կցէր
•
փ^իճաբանո
ւթե
անց , սրճարանէն
կամ ճա–*
շարանէն
ներս,
երբ Վարսլեաին
շունչին,
նեբքեւ
Հրաշալիօրէն
կաղմ
ալոբուածՀ
նրբամիա
Աբփէկ
Ա իսաքեան
կլ
կարողա–\
նաբ
աննշմ արօրէն
եւ քձիկ
մ բ Հեղինա
- ;
կութեամբ
մի9նորղ
ու կասլ
Հանղիսա
-1
նալ,
մղիչ
ու մերթ
ղսսլողական
ղաոնսւլ,՝.
արուարձանի
իր փ՚ոքբ բնակաբանին
մէ^ , ՚
ուր
փերթին
խօսքբ
ՏիրուՀիինն
էր միշա , ^
աււիթ. կ՚ունենայի
չփուելու
միամամա
—•
նակ
-
ՄԱՐՂ՚ուն
, բացառիկ
արժանիքներով,
.
անաեղփաալի՝
Հիմնական
սկղբունքներու
I
մէշ,
բայց
չավւաղանց
լայնախոՀ
, կար
–\
ծրր՝ Արարաաի
ժա յռեբուն
նմ ան ,
ա յլ
՚
բարի՝
Հացի
մր պէս , մաաՀող՝
Աղգին
,
Համ
ա յնքին
ու ա յլոց ցաւերով
,
միչա
անաեսՈղ
ինքղինք
ե լ ի բեննե
ր բ , էու
— )
թեամր
նուիբուելով
այն ամէն
ինչի
որ |
մօաէն
ու Հեռուէն
կբ վերաբերէր
Հայե~
I
բուն , որ Հա յ անունն
ունէր՝
կաղմ ակեր– \
պոլթիւն
բԱայ
այղ թէ
բնկերակցու
- \
թիւն,
ուսանող
թէ աբուեսաագէա
, մս։ւ։ւ- \
ւորական
թէ խ/եակ , անպաասպար
թէ \
Հ իւանգ
՚.
\
ԿՈՒՍԱԿՑԱԿԱՆին
,
կոլսակցապեաին
,
Որ առա^ակաբգ
գեբ իսաղացած
՛իա
շ -
նակցոկթեան՝
իր
ղո յութեան
իմ ասար
ե–
գող
կուսակցութեան
պատմութեան
մէ^, ^
ա
յն կուսակցութեան՝
որուն
շարքերուն
ւ
մէշ
մարտնչած
է վո՚ղ
ե ր իաա սա րղական
\
տարինեբէն
,
մ ի չտ ամէնէն
վտանգաւոր
|
գիբքերոլ
վրա
յ ,
մի շտ ամ էնէն
սպառող
|
գոբծեբոլ
մէշ՛..
բայց Շաւարշ ազատա— ՚
խօս
էր ու
լա յնաՀա յետց •
յք էկն
էր
,
"Ր ••
յարգելով
Հանգերձ
կաբւլտպաՀութիլքւր
,
պարտագրելով
մէկաեղ
վաբչամեքենա
- ;
յին
անթեքո
ւթ իւնր , կր ձաղկէբ
ձախա
- ^
ւեբոլթիւեներբ
ո՛վ
ալ
էէէ"՛ր
ղանոնք
\
ղործողբ,
կր մատնահչէբ
թիւրն
ու թե —
րին
, կբ պարղէբ
սխալնեբր
եւ կբ փոր
-
՝,
ձէր
ուղղտմտօրէն
գարմանել
ղանոնք։
է
Ա իսաքեան
չէր Հաշաուեր
տնտբգարոլ
- :
թեան
Հետ
ու կ՝րնղվզէր
ամ
էն
աեսակի
|
չարտչտՀութեան
գէմ
։ ք^ւ այս
ոլղղու
- |
թեամ բ անտեղիտալի
էբ :
Անկա խա բա
ր
Մ արգէն
եւ կուսակցակա–
\
նէն
, կար
Լբաղրողն
ու Գեղագէտբ
:
Ոբպէս
1Ր""1 Ր՛՛՛ե
) Շաւարշ
լրագրողին
՚.
տիպտրն
իսկ է բ՝
բառին
եւրոպական
ա - \
ռում ովր : Ամ
ուր
կաղմ ութեամր
, ե րիտա– \
սա բղութեան
օրերուն
ղործի
ձեռնար
— ՚
կած
, ան ծանօթ
էր գբ՚"ւիՀ
՚"յԼ
ս՚՚լ՚՚՚՚ւիէ
արՀե ստին
բոլոր
ղ աղտնի^ւե
բուն ,
ղոր
ծին
Հանղէպ
սէրբ
Հասցնելով
մինչեւ
կիրքի
ու ցանկալով
« 3 ՛ " " " ՛ ^ » / ՛
պաՀել
րաբձրոլթեան
մր վ ր " ՚ յ , որ կարող
է
նա–
խանձբ
ղ ր ղ ՚ ւ ե լ
բոլոր
Հայ
թերթերուն։
իր
ղաաում^՚երուն
մէշ արղար,
րնթեր
-
ցողի տեսակէտին
Հետ յաճախ
Հակասա
կան իր տեսակէտր
կբ ներկայացնէր
՛ոյն–
պիսի արտմաբանոլթեամ
ր
մ ր ել յստա
-
կութեամբ,
որ կր
յ՚ոշողէբ
իր Հակաոա–
կորղներբ
առնուաղն
չէղոքացնել
,
եթէ
ոչ՝
Համ
ողե
լ
\
*Լաղ առաւօտուն
արթննա
լո վ ,
նաի՚որգ
գիչեր
իբ խմբագրականն
ու
«0րր—0րին^ր
գրած,
կբ պատրաստէր
իր մամ
լոյ
տե
-
սութիւնր
, ժամր
8ին Փարիղի
ղնացքր
առնելու
Համար։
Ոչինչ
կբ վրիպէր
իր
ո՚չքերէն
: Արաղ ակնարկ
մ բ «Ա ոնտ»ին
,
«Ֆ՚իկո՚բօ^ին
ել «Փարիղիէն
Լիպերէ»ին
ու
աոաւօտեան
միւս
թերթերուն
վբ՛"յ
ւ
եւ
Հայ
լւնթերցողնեբբ
շաՀտղրղռռղ
ո ւ ա
-
նոնց
կաղմ ութեան
նպաստող
լուբերբ
պաարասա
էին արգէն
: ՈբովՀետեւ
Ա ի ՜
սաքեան
չէբ գոՀանար
ղ րե լով
եւ
է ր ՚ " ՚ " բ –
ւութեամբ
. Հպաբտ
էբ Հանրա
յին
կ՚"Բ ~
ծիք
պա արա սաե լու
, անո բ ձեւ տալու
եւ
ղայն
՚էո՛ յ պաՀելու
իբ ա չխաաանքով
տ
Ռիւ
աբ Թբէվփղ
երբ Հասնէր
խղճամիտ
ու բծախնգիբ
լբագբողփ
ատժանելի
կեանքր
կր սկսէր • Պարտականութիւն
կր
նկատէ
ր ամէն
ինչ տչքէ
անց
րնե
լ ,
մինչեւ
վեբշին
յա յտա բա րութիւն
ր% Կբ
վեբնայէր
սրբտղբոլթեանց
: Ու-շի "*–չ"վ
կբ
կաբգաբ
աշխատակիցներու
գբո
ւթի
ւնն ե ր բ եւ
էէ Բ
վաբտնեբ
վերստին
գրելու
ղանոնք՝
նոյն
իսկ
՚էրիէ^ շարժելր
ղրելու
Հետ
չփ՚՚թող
-
ներու
Հիւանգկախ
գիւրաղգած
ութ
իւնր
ղրգռելու
գինով;
Ապա
մագող, կր
բանէբ
տպարանին
ու թերթին
միշեւ։
իրապէս
կր Հանղստանա
բ ա յն ատեն
միա
յն՝
երբ
էբ Ի՛՛Կ ձեոքով
կբ կատարէր
վեբշին
ուղ–
ղում^ւերբ
, երբ կր փա յփա
յէր
ղ եո տա՜ ք
ու թանաքարոյր
առաշին
օրինակր,
կր
ծալլէր
ղա յն ու կբ գրպանէ
բ՝
ճաշէն
ան–
միշապէս
ետք
ղայն
վերստին
ծայրէ
ի
ծա
յր կաբղալու
եւ անոր
քննագատականր
լնելու
Համար :
Եէ– որովՀեաեւ
գնայուն
ղործ
էբ իրբ
,
եւ
ոբովՀետեւ
ա աժան ա
կիր
իր աշխա
-
աան
քին
աբ՚լ իւնքնեբր
ասոլպա
յին
է ին՝
աւա՜ղ
, կր ցանկար
նո յնիսկ
եւ
մ ա^ա
- \
ւանգ
ղնայուն
իր գործր
Հասցնել կաաա– \
բե լութեան
: իլ՝ պէաք
է
խոստովանիլ
յտշողած
է ա յս
ուղղութեամբ
:
Գեղաղէար
, գբագէտբ
,
բանաստեղծն
ու
ա րուե ստաղ էտբ
կբ խլրտէին
Շ՚ու-ար
-
շվւն նեբսիղին՝
իր կեանքին
ամէն
րո -
՚գէէն
, իր օրուան
բոլոբ
պաՀերուն
: Գի -
"՛էր
՚ւ^՚Լ^Յ
ԻԿր
աեսնե
լ ու
յա յտնաբերել
:
Ա
իշա
ինքնավսաաՀ
իր
ղ ա տումն ե բուն
մէշ
շատ
Հաղուագէպօբէն
կբ սիսալէր
.
նո յնիսկ
արղ իասլա շա
շարժում
բ
շնորՀ
ղաեր
էր իբ մօա. Հակառակ
ոբ
աւանղոլ–
թիւնբ,
ա
լան
ղ ութի
ւնն
եբն
ու
ղասականր
սրբաղան
էին իրեն
Համ
ար ;
«եՍ
ԳՏ118
ՆՈՅԵԱՆ ՏԱՊԱՆԸ»
•
«.Ա՚սրղ
մբ եւ իր ոբգին,
կր րաբձբա
-
նտն
Արարաաի
ղտղաթր
եւ
կբ
ղտնեն
Նոյեան
Տապանի
մնացորզներբ,
ինչ ոբ
,
Հտրիլրաւոր
եբկրախոյղնեբ
ել գիտուն
-
ներ
ի ղուր
վնառած
էին
ղարերէ
ի
վեբ
.•.•»:
Այս
բաիստաւոր
մտրգբ
,
Ֆէրնան
Նավաբան
է, ոբ ասկէ ղեռ քանի մբ
տա
րի
առաշ
,
ղարձաւ
Հետաքրքրական
գէմք
մբ
իբրեւ վարժ «ղրօսաշրշիկ»
.
1952-53/՛*՛,
քանի
մլ լբաղրուինեբոլ
եւ
նկաբիչներոլ
Հետ
չբշագայելով
Թուրքիսյ^
ներսեբր
,
մասնւսւո րապէս
Արեւե լեան
,
ՆաՀտնգներր
, յաշողած
էր
բարձրանալ ՝.
մինչեւ
Արարատի
բարձունքներբ
:
195:5^1՛,
Շայեոյի
մեծ
սբաՀին
մէշ իր\
ղեկոյցլլ
այս քիչ մր խոբէբգալոր
ճամ–
րորգութեան
շուրշ,
եւ. տեղին
վբայ
,
թրքական
Հսկող
ա չքե րէն ղաղանի
քա
չ -
ուած
Հա յկական
կիսաւեբ
մէկ
քանի
վանքերու
նկա
րնե
բու
ց ուց ագրո
լթ իւնր
տեղի
տուաւ
ղանտղան
մեկնութիէննե
-
բու
:
5) •
Ն՚ովարայի
շ՚՚ւրշ
ստեղծուած
՛ո
յս
Հետաքրքրութիւնր՝
օրուան
բոլոր
նորոլ~
թիլններու
նման, երկար
չտեւեց։
Անկէ
ետք
ան ալ մոշցուած
անուններու
շարքն
անցաւ :
Այս
մոռցուած
մաբգր,
որ
ի
ղէպ
«տրկածախնգիբ՝»
ալ նկատուեցալ
, վե
-
բրստին
Հրասլարակի
՛Ո՛"՛յ
է*
" ՛ յ "
անղամ
սակա
յն , խիստ
ինքնավստտՀ
,
յանղուղն
յայանութեամ
ր
«|>Ա գՍ^այ ՚Աոյեսւււ
Տւսպա.Ա,ը.» ;
Այս
անունին
տա
կ
238
ԷՐ"ց պաակե
-
րաղ՚՚ւբգ
Հատոր
մլւ^ւ ալ փաստելու
Հտ —
մար
իր գիւտին
վ՛ո
ւե րական
ութ
իւնր ;
• Ն՚սվաբան
, ռր իր այս արտակարղ.
գիւտով
ձգտումն
ունի
Հեբոսան՚սլու
,
Համեսաոլթեամր.
եւ պաբղօբէն
կր իսոս -
աովանի
թէ , «.աւետարանական
թնգիբ
-
ներու
մ ասնագէտ
մ բ էէ , ոչ ալ
«Հնա–
իսոյղ»
մր :
Գիտական
որեւէ
մասնաղիաութիւն
չունենալով
Հանղերձ
,
տն՝
բացառիկ
մղումով
մբ,
18
աարիներ
շարունակ
քբն–
նած
եւ
ուսումնասիրտծ
է
ՋրՀե՚լեղի
,
Նոյեան
Տապանի
եւ Արարատի
շուրշ
ղո–
յոլթիւն
ունեցուլ
բոլոր
Հին եւ նոր աղ -
բիւրներր։
Այսպէս
էր Ա՛Ն
ք որ անՀետացաւ
անաղ–
մուկ՝
ինչպէս
ուղած
էր ապրիլ։
Աեռաւ
աոանց
երկարօրէն
տառապեցնելու
իբ սի՛–
բելիներբ
, իր բաղում
բարեկամներն
ու
անՀամաբ
Հիտցողնեբբ
:
Ի՞նչ
կբ թողու
իր եաին. ԱՆՈԻՆ
ՄԸ,
ղոր
՛էա
լիք
սերունւլ
ները
յարղ անք՚ւվ
պի
աի յիշատակեն
:
Եւ ո՛յ՛է՝
մեծ բան
է արգէն
:
ՏԻԳՐԱՆ
ՒՈԱՊԱԹ
(«Այգ» 29 Յուքաէալւ, Պէյւաւ-թ)
իբրեւ
արղիւնք
իբ
պրպաո ւմնե բուն
,
Յէ • Նավաբան
եկած
է
" ՛ յ ն Հաստատ
Հա–
մողման
թէ ՝
«Ջ.րհեզեզը ււււակսւքէոլթ իւՍ
մըքւ է » :
Եւ
Հետեւս՚րս՚ր
իրակւսնոլթիւն
է
նաեւ
որ
շրՀեղեղէն
աղատուտծ
են այն սակա
-
լաթիլ
մ արգկա յին
էակնեբր
միա
յն , որ
ապաստան
էին ղաած
«Նոյի
շինտծ
տա
-
պան»ին
մէշ։
Այս
եղբակացութիւններէն
ետք,
3> •
Նս՚վաբա
յի Համաբ
ա յլեւս
անվիճելի
իր" -
՛էութիւն
մբ կլ։ գառնայ
այն վարկածբ
,
թէ մեր փառաւոր
եւ աննման
Ալւարատր
վեվէշնական
կայանն
է
ե։լո՚ծ
րնկւրքած
Նոյեան
Տապանին
Հ
Բայց
ինչպէ՞ս
գտնել
«Ն՛՛ յեան
Տապ՛ս՜
նի
մնացոբղնեբր^
:
ԱնՀրաժեշտ
էր բարձրանալ
Արարս՚։ոի
ղաւլաթլ։
: Գտնելմ
մեծ
եւ ՚էոքբ խոբխո
-
բատներոլ
ել
անգունւլներ՚ււ
մուաքերր։
Մ անել
ապառաժնե
բու
եւ սառցակո
յտե–
բու
վրայ
բաց՚։ւած
իւոոո^՚երր,
՚էէմ
՛լնել ցուրտին
, ձիւնին
, վ։ ոթ ո բ ի կնե բո
ւն
ել
մէկ խօսքով
ա յն բոլոբ
գժոլաբոլ
-
թիւ^՚ներուն
, որոնք յատուկ
են Աբաբա
-
աին
:
ԱնՀրաժե շա էր
մ անա ւանգ յտղ^աՀա
–\
րել
թրքական
ի շխտնո
ւթի
լիւներու
կողմէ
յ
յաբուցուած
ղժ ուար ութի ւն՛նե րբ
;
՛Հ
1952^1» ,
այս
՚էեբշին
ղժուաբութեան՜Տ
յա
՛լթ ս՛ Հ ա բե լո
։ի ,
Յէ •
Նավաբա
յի
խում
բբ
կբ յաշուլփ Արարաաի
բարձունքներուն
մօտենալ։
Նոյեան
Տապանի
վայրբ
"՛ս ՜
կայն
տնմաաչելի
կր
գառնայ։
երկբորգ
տն յաշող
վարձ
մ ր
նաեւ
1953^յ՛:
Ն" յն թուականին
,
Շ այե ո յի
սրաՀ
ին
մէշ
Ֆ՛ Նավտրայի
ղեկոյցբ,
ոքոլ
մա
-
"Ի^
յէԺՑէ^Ք
Քէէ
Վ^ՐՐ–>
7^*՚Ք
«կասկա
-
ծելի»
ղա բձուցած
ԲԱ՛" Է"Վ ^՛՛՛՜ՐՔ
իշխա
նութեան
, եա
կ՝աււնուի
Արաբաաբ
բարձրանալու
արաօնաղիրը
;
19է>է>^1» ,
յամառ
եւ. անվՀ ատ Նավտրան
,
կ՝" Բ՛՛չէ առանց
սլաչտօնական
աբտօնու
-
թեան,
«ապօրինի»
միշոցնեբով
ւլլոլխ
Հանել
իր կիսաւարտ
ծրաղիրր
Ալւարա–
տի
յա
լիա
ենա կան սառցակո
յտե րուն
մ է–
շէն
գանել
«Նո
յեան Տապանի
մնաց։էլ։։լ
-
նեբր»:
Այս
անգամ
ան՝
Թուբքիա
կ՝երթայ
իր
1քնոշ եւ երկու
ղտւակներոլն
Հետ
իբրեւ
«ղրօսաշրշիկ»
յ
1955
Ցուլիս
2ին , իր կինբ եւ փոքր
ղա
ւա կր Բա յաղեաի
մ օտերբ
պանգոկ
մք
ձղելով,
մեծ
ղալկին
(16
տարեկան՝)
Ո՚ա–
ֆայէլի
Հեա
կր բռնէ Արարատի
ճամ
-
րան :
1955
Յուլիս
՜էի՛՛՛ ,
«Նոյեան
Տ՚սպանի
մնացորղներր»
կր
ժսլտին
ուժասպառ
Հայր
եւ որդուն
; Ա առցա կո յտե
բու
եւ
լավայի
փոչիներոլ
մէշ թա։լուտծ
ղեբա
-
նէ
մր կր կտրեն
մէկուկէս
մեթր երկա
-
րութեամբ
կտոր
մբ։
Այ"
թանկաղին
«գանձր»
ղիւրութետմ
բ եւ ապաՀով
տե—
ղափոխելոլ
Համ
ար երեք
մ ասի
վեբածե–
ՀԱՅԱԱՏԱՆԵԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ^^
ԱՂ.ՋԿԱՅ ԿԱՄՈՒՐՋ;
Աււաւհլ լւււա՛ գիս
Ի տղլքոյ յանգաՐւսւց,
ԱւլբիՆյւ բժշկութ-եան
էյւ սղռրլքհսւ՛. . .
Յեաո
յ , գառնա
լով
աղշկան
,
խստիւ
պաՀանշեց
•
֊
Կբկնի՚ր
:
Ա՚էէէկբ
Հլու—Հնտւլտնգ
մբմնշաց
.
Առաւէլ լռււս՛ գիս
Ի տղլքոյ յաքւցաքւաց • • -
Տիկինր
մռայլուել
էր սաստիկ
•
Ի չի՚անի
մ օտ չաա՝
ս ա յգ
շինականի
անունբ • նա չէ՛ արժանի
մեր իշվսանա —
կան
աէ։ւ^ւբ մտնելու,
վճռաբաբ
ղղոլ
-
չացբեց
նա աղշկան, ;
Ապա
յա յտնեց , որ Վասակ
իշխանր
որսի
ժ՚սմ անակ
Հաստն
Գնւլոլնի
ի չի՚ա
-
նին
խօսք է տուել
ԱաՀականոլշին
կնու
-
թեան
տալ
նրա որգուն՝
Գնէլին •
ԱաՀականուշն
անօղ Հեկեկաց
;
\ք ^գաց
եկեղեցու
երեկոյեան
ւլանգր • • •
-
ՋՀ՚սկառակուես
Հօրդ,
ղի նրա որո -
չումբ
անգարձ
է ,
աիբաբար
խօսեց
ԱմբատուՀ
ի տիկինր
եւ նորից
ձեոքեբբ
երկինք
պաբղելով՝
մ բմնշաց
.
Յոյս
իւք ես դ ո ւ , ա է ՜ր,
«|1աւիչ յանցտնաց իմ ո ց ,
Մի՛ սւնաես աււնււր
Զբըիյուււ՚ն սւրտասուաց իմոց,
Ողորմհա՛
իՈձ
, Ասսաւա՚ծ • • .
Մ էնչ
Ա աՀականուշբ
անէացած
,
թաց
ա
չքե
բով
։լիա։։ւմ
էբ Հեռտսաանբ
,
շ՚է֊Ր
մի
ե րիաասա
րղ
շինական
եւ^երն
էր
քբ–
է ում սեւ
ցելերով
:
Բ–
Երբ
Հաս ան
Գն գուն ու
իշխանական
անից
եկան
ԱաՀականուշի
ձեո քր խնղ րե–
լու
, Վասակ
իշխանր
մեծ
ղոՀունակոլ
-
թեամ
բ գիմաւոբեց
նրանց
,
Հիլրասիրոլ–
թիւն
կաղմակերպեց
եւ
ւլուսան
քւքոսրե
-
նին
կաբղաղբեց
ուրաիւ
երղով
ու նուա
-
ղով
ծաւլկեցնել
սեղանբ։
• • • Մ ինչեւ
ուչ
ղիչեբ
ղնգում
էր
փան–
գիռր
, խրախճտնքից
թ^ւ։է։էւմ
էր իշխա
-
նական
ասլս՚րտնքր
, որի
սենեակնեբից
մէկում
, գ լ ո ՚ - ի ՚ բ
մխրճած
բարձին
,
Հեծ–
կբլաում
էր մ ի եղ^՚ի՜կ
՚ ո ՚ է շ ի կ • • •
Կէս
ղիշեբն
անց , երբ
արգէն
խաւլ՚՚՚՚լ
-
ուել
էր ապարանքր
եւ
՚էինուց
Հարբած
խոր
քուն
էին մտել
բոչորԲ^
ԱաՀականու–
շին
մ օտեցալ
ծե րունի
ա յ՛լե պան բ եւ
վբչ՜՜
տ՚սկցելով
խորՀուրգ
աուեց
\
ՄգԱ՚՚՚Կ"
է
"ԷՐԲ կր փափկացնի
քա
րբ,
Բ"՚յ9
"է՝
Ք"
^ * ՚ Բ սիբար–
. . :
Վյսսակ՝^
իչիսանր
ղաժան
է ու անողոք
: Սէրղ
վ՚ԲԲ՜՝
՚
կելոլ
մի միշոց
կա
յ ,
յա
յան
իր
Հօրգ
, որ
^
գիչերբ
մի սուրբ
եբեւալով
, քեղ ասաց •
«Վասակի
Հոգու
փբկա
թեան
եւ իշխա
-
նական
տան
եբշանկո
ւթեան
Համ աբ
գու
>
Գնէլին
կնութեան
կր ղնաս
միայն
՚"յն
ժամանակ,
երբ նա երկու տտրում
կամա
րակապ
մ ի կամ ուրշ կր կառուցի
Հոլբտս–
տանի
վբայ
առանց
փայ։ո
ու մեխ
Օւլ -
տաւէործելոլ
: Եթէ
երկու
տար՚ւլց
ու -
չացնի
Հարսանիքն
Աստուծո
յ,
կամ
աց
Հակառակ
կբ լինի».–.
Լուսա բացին
Ա աՀա կանո
ւչր
ա յգպէս
է լ
պատմեց
իր ծնողնեբին
:
Վասակր
աստուածային
աեսիլքբ
Հա —
ղ՚՚րգեց
Գնղունի
իշխանին
:
-
Ո՚լորմեա՛
ինձ, աէ՜բ Աստուած
, եւ
եղիցի
կամք կո , եբկիււլած
Լ^էաց
Գբն -
ղունի
իշխանրՀ
Յեաո
յ Հա
ս ան ր աՀ ու
ղուլբ
սրտում
խորՀբղի
նստեց
որգու
Հեա : ի)որՀբգակ
-
ցեցին եբկաբ , թէ ինչպէս կատարեն
Ամե–
նակաբաէի
կամքբ ;
ԳնէչԲէ
"Ր յայանի
էբ ոբպէս
ծոյլ
ու
անբան , կաղացող
ոտքով
քառասուն
օր
ման
եկաւ
լեոնտշխտրՀում
, ղնաց
Հրո. -
չա կուած
ոստաններ
, գտաւ
մի
անուանի
.վարպետ ;
Երբ վարպետն
իմացաւ
ամբողշ
պաա
-
մութիւնբ,
մեծապէս
խտնղավառուեց
եւ
ասաց •
Այնպիսի քարակոփ
կամուբշ
եմ
կա–
պելու
, ոբ գարեբին
գիմ
անա
յ :
ԱաՀականուշի
տեսիլքից
քառասունմ
էկ
օր
յետո
յ սկսուեց
լայնակամար
կամ
ուր–
շի
շինա րար ութի
ւնր :
9–.
Ամ
էն առաւօտ
Արծուաքարի
վր՚" քէտ
Ա աՀականուշբ
՛լ իտում
է ր կամ ուբշի
շի -
նաբաքութիւնբ
եւ երկիւ՚լով
էր
լյլլում
սիբտր : կամ
ուրշլ։ կառա
ցւում
է բ արա
՛լ :
՚Բար—քաբի
վբայ
րտրձրանում
էր
/"՚
յ —
նա։լեղ
կամ աբր :
Մ ի գէձ^Ր
*
անքնութեան
տանշանքնե
-
րից
յետոյ
, Հաւլիւ
էին փակուել
ԱաՀա
-
կանուշի
կոպեբր,
երբ ոբոտից
։։ւ կայծա
կէ Ց ՛Լ՛"Ր^3
սարսա։իած
: Ա կսո
ւ-ել
է լ՛
տեղատարափր
,եւ լեո5ւագոգից
Հեղեւլնե–
րր
թափւում
էին գեաբ
աՀեղ
ղղրգիւ
** ^
նով քարաժայռեր
քչելով :
«Նորից
շրՀեղեղ
է լինելու»
սոսկու–
\
մով
մ տած
եց Ա աՀականուշբ՝
ո՚նկնգրե
-
լով
սանձաղեբծ
տարերքի
շաո ա չին
;
Երբ
ար շա լո յսին
Ա աՀականուշբ
Արծ
-
ո ւա քա
ր ի վրա յից
՚լիաեց
ձո րաՀովփտբ
,
ե՛լ
տխրեց , ե՛ւ աբեւածաղի
ուբախու
-
թեամբ
լցուեց
սիբտր - Ջէբ
ուղում
Հտ
-
ւատալ
ա
չքե
րին
կամ ուբշի
կիստւս՚ր՚ո
կամարբ
փուլ
էբ եկել.
Հեղեղբ
քչել—աա–
րել
էր կամարի տաչած
քարերրւ
Գեաա
-
փին
վաբսլետր
,
չինաբարներբ
,
Հասան
Գնգունի
իշխանն
ու Գնէլր
ախուր
կան՚լ–
նած՝
միտք
էին անում։
Հայրն
էլ չատ
-
պում
էր նրանց մօտ՝
երեւի
ցաւակցե
-
լ ո ւ ։
(էար.
. 2)
յ/5է
ԿՈՒՐՏԻԿԵԱՆ
(Ս^ացեւսւ^ք. յսւչււյւդով)
.
^
Fonds A.R.A.M
