սա
՚ռԵՐ
ՍԳԱՒՈՐ
ԳԱՒԱՌԷՆ
Լէ՚ՈՆ •
Պ՚սչւաւչ անե չւ էլան եչւքէ
լԼղոււչ.
կը կապուի, չես կրնար երկու, րաո իրա
րու քով րերեչ,
արաայայաուելու
եւ
յք՛"–՜
լակցակսւն
բա,,երով
մխիթարելու.
Հ,ա -
մ ար ոչ մ էա
յն Հարաղաանե
րդ , ա
յլ Հա -
րէւրնե րով , Հազա րնե րով
րնկե րնե ր սւ
րարեկամներ
Հ ՈրովՀեաեւ
Հա րուահ՛ ր Ա/-
սաքեան
ընաանի
քին չէ պաականէր եւ ոչ
ալ քնկերներուն
Հարոլահր կր պաականի
ամ րալշ
Հայ յ–սզսվու
րղին :
Պատանի
տարիքկ,/
սկսեալ
Հա յ աղա -
տաղ րութեան
՚ԷՐ՚^չը
մ իչա
բարձր բբ" ~
նահ
, քալեէյէր
փչոս։
ու
քարքարուտ
ճամրաներկ
, ենթարկուեցար
տանչտնք -
նեբու
, ղբկանքներու
, ամենաղմբախա
օ–
բեր
ուղ
անձէղ. աւելի
մ աահեցիբ
ցեղէգ
վրայ։
Եղար
մեր
աղղայէն
ղղացոլւՈւե–
բան
Հղօրաղո
քն արաա
յա րոիչբ , Հաաոր
նե ր
կո՚զմ ուե լի ք
խմ րաղրականնե
րո վ
ուղղութիւն
ցոյց
աոլիր աաոապեալ
մ՜ո–
ղովուբղիւլ
, աչխաաեցտր
րտբձր
պաՀել
անոր
բարոյականբ,
ձաղկեցիր
թերա -
Հաւ աաներր եւ ղէմակաղերհ
ըրէր
զու -
" ՚ ֊ զ ե ց ո յ է յ բ
եղար
ղուն
•, ՛Բսւ
անձնականէ
կապձրովղ. եւ «8աո.աշ»ով
ղուն
այղ տր -
՚Լոց Հա յրենասէրական
ղա,լափա րասլա
չ -
տութէլ
ն ներչնչող
, ուսուցանող
աննման
եղբայյւ—գասաէաբակբ
եղար :
- հէօսահ աաենղ. երբ կ՚բսէիբ
«աղաք»
,
՚."յղ. րաո ին մէշ կբ ղնէէր
անոնց
Հանղ
էպ
ունեցահ
խ ան ղա ղա ա ան քւլ ,
աւլէաւաղոյն
ղղացումներղ
:
Անոնք
բոլորր
ա յսօր
չեն կրնար
ղսպել
իբե եց ա ր ց ո լն քնե ր ր , ճաչի
սեղանին վր–
րայ թէ աչխատանքի
պաՀուն :
Ո՚՚քորԲ
անմէէէւթար
կուլան
քու մեհ կորուսաղ.
եւ
չեն
կրնար
Հաշտուիլ
քու անղա
րձ բտ -
մ՜անումէղ
Հեա։
ք/է. ի՞նչպէս
՝,աշտսւ իլ ա յն ղաղափա -
րէն Հետ, թէ մենք եկահ
ենք մեր ձեո -
քերով
քեղ սեւ Հողփն
յանձնե
լու :
Ներէ՛ ոբ բաժանումէ
այս տխուր պա
՛Հուն
քու. սիրահ
աւլոցգ սեւ
աչքերուն
մ էշ չես տեսներ
ա յն կրակբ՝
որուն
ղ.ուն
վարժուահ
էիր : Գիտենք
, ղուն
մ՛եր աչ–
քերուն
Հայրենասիրական
պալհառ կրա -
կբ կըսիրէիր եւ չէիբ
ուղեր
Հոն ար -
ղունք տե սնել , րա յց ա յսօրաան
Հ ամ ար
ներէ՛,
չենք կրնար
չի լալ...–.
Այսօբ
«.Լայներ
Գաւաո.էն»ի
սիւնակնե–
րբ ղալաոի
տղոց արցունքներով
են
թրբ~
շահ
:
ՎստաՀ
եղիր սակա
յն , պա չաեէի
րնկեր
Շո՛ւար
չ , որ այն
րոցերբ
սր ղուն քու
պարկեչա եւ մեհ Հա /րենասէրի
Հ "՛ք
իէ՚ղ
Հուրովը
վառեցիր
, «Աառաշ^ի
ճակատին
«Ցաոաշ»
բաոին
՚լիրեբը
, ^ ո յ լ
պիաի
չտանք որ կանղ. առնեն
իրենց
ս լաց
քին
*^Է1–, Դէպի
Հ՛՛՛յ
Ժողովուրղին
վեբշնա -
կան
յւսղթանակբ
;
ԱԻՍԱԿ
ԱԻՍԼԵԱՆ
ւաճաննեբը
:
Ու Հիմա , մեղմէ առ յաւէա
բաժնուահ
,
յաւիտենական
քունիղ
մէշ
Հողիղ
Հան -
զիստ
թող ընէ , որովՀեաեւ
լիովէն կ՛ո ՜
աաբեցիր
ուսեբուղ
վր՚սյ
ինկահ պար -
աականոլթիլնը
՚,
Յաբղանքով
կշխո՚հաբՀիմ
թարմ
շի -
րիմիղ
առշեւ :
Ա . ՏԷՐ
ՊԵՏՐՈԱԵԱՆ
•
ՄԱՐԱԷՑԼ–
Ջոբեքչաբթի
։յ()
Ցո՚ն -
ուար
երեկոյեան
, Համ աղղա
լին Ա չակու
թա
յին
Մ էութեան
Հրաւէրով
, նոր սե ~
բունղէ,
Հա յեց
ի կրթութեան
նա խանձա -
իսն ղէր
ղսլրոցասէբ
աղղա
լէնն եբու
լն տ -
բեալ
թէւ
մր Հաւաքուահ
էր ֆբանստ -
կան
Համ ա լս տ րանէն
տմ փիթաարսնր
;
Օրուան
նախաղաՀը՝ Պ– Աբամ
Թէբ՚լի
~
պաչեան
, Հրաւէբեց
նե բ կանե ր ր յոարն -
կայս
վա յրկեանէ
մր լռութեամբ
յարղել
Հայ
մեհ Հբապարակաղրին
եւիսմ րաղրա––
ոլետին՝ Շ– Միսաքեանի
անմահ
յէչ՛" ~
տակբ :
-
Համաղղայինի
կողմէ Պ– Կ, • Փօլատ -
եան
յուզիչ
բաոեբով
նեբկա յացուց
«Ժ՛"–
ռաշ» է
Հ իմնագր
ին եւ
էւմ բաղբապե
տին
արժանէքներր։
Աեղմ, այլ վ՚ոո. րաոերսվ,
յի չատակեց
այն մեհ ու
անփոխարինելի
՚ԼՈբհր
, ւլոբ
Հանղ ուցեալը կատա բահ է
Հա յ
լր ա գր ո լթ ե ան
ասպարէղէն
ներս
1
Մ ասնաւորապէս
չեչաեց թէ րնկ ՛Շ • Մէ՛՜
սաքեանի
մեհ ագո
յն
մ ա ա Հ ո ղ ութ
իւնն
է բ
նոր
սե րունգի՛ն
Հայեցի գաս տիար ակու -
թեան եւ իր աղգա քին ւլ իմագհի
պա՝ւ -
պան
մ ան իսիսա կենսական
Հ՚ոբցը : Իր ~
բեւ
յաբգ անքի
մ եհաղ ո յն արաա
յա յաու -
թիւն՝
սլէաք է բհա խնղ րօրէն
եւ լի կամ
քով աշխատիլ
Հիմ 1՚ել Մարսէ
յլի մէշ աւլ
գա
յին
կրթակաէւ
յարկեր,
նոր
սերունղի
փրկութեան
Հտմաբ :
Աիշեց
նաեւ
Այնճարի
՛ք է շ
աղգային
վարժարանի
մր Հիմնումը
<ա8առաշ»ի
նա–
էսաձեոնսլ
թեամբ
, էնչպէս
նաեւ
ա յն
յու–
՚լիչ պ՛սակեր բ որպարգուեցալ
Աթէնքէ
«Զ՚"ւաբեան»
՚ լ ՚ զ ր ո ց է չքաւոր
ուսանող -
նեբու ի նպասա
Հանղ անա կութե ան : Ա -
սոնք ապացոյցներ
են թէ սբքա՚1ւ մեհ
աեղ
կբ ղբալէր
Հ8առաշ»է,
մեհանուն
էւմ րա -
գրապետին
սբտէն
մէշ
հ ա յ դպրոՀյը:
Խօսեցան Պ՛ Պ– 8– Հացագորհեան, Շ
0՝աչճեան
, Ա . Հաճեան եւ կ. Փօյատեան
^
ա՛ւգա յէն վարժարա՚հի
անՀ րաժե չտոլթե
ան
մ ասին :
Տաշորգ
օրր , Հիէւղչաբթի
, աեղի
ունե
ցաւ
Պոմոնի
Նոր Աեբունղէ
Հ՚Բբէսաա -
փոր»
խումբէ
Հերթական
ղասրէւթացքբ։
իլ ում
բին
վարիչը՝
րնկ . Ա ե րժ Աաբգիս -
եան քանէ
մբ խօսքով
մատնահ
շեց
ա
յն
մեհ
բացր, որ կր գ ս յանա յ ֆրանսա
Հայ
կեանքէն
նեբս,
ընկ. Շ–Մէսաքեանէ
մա
Հով : կոչ րբաւ
ներկայ
եբէաասարգոլ
-
թեան,
որ աննկոլն
կամքով եւ վաո Հա -
լատքով
Հետեւէն
Հայերէնէ եւ
Հայրենա–
ղէ տս
ւթ եան
ղ ա ս լն թ ա ցքնե
րս ւն եւ ատ -
խաաէն
արժանավայել
ներկայացուցիչ
-
նեբր
րլլ՚ոլ ՛Այն մեհ անձեբուն
,
որոնք
այսօբ , աւա՜ղ
, տչնան
տերեւներու
նմ ան
ԱԱ8ՏԱ8Ի
(Լիրանան)
փոքրաթիւ
Հայ
ղաղութբ
րնգոլնահ է Լիրանանի
թեմի
առաշ^ւորղ
խոբէն
արք-է
ո՛յցեչութէւնբ
••
Ամ րողշ
ժ ողո վուր
ղը , մեհ ով
պ՚լո՚էկով^
ղիմաւորելոլ
ղացահ է զայն՝
քաղաքէն.
ղուբս, եւ ապա աոա^արգահ՝
եկեղեցի
,
ուր
մատսլցուահ
է Ա– սլտտաբաղ
:
ՄՈՆԹԷՀԻՏԷՕի
(Ուրուկուէյ)
մէշ տե–
ղի
ունեցահ է
ՈւբսւկուաՀայ
թ՛եմէն
կեղր
. Վտբչ
. ի)որՀուրղէ
րնտրւււթէւնբ
օրէնաւոր
կաբղապատութեամր
եւ աղղա
յին
պաբտաճանաչութեամր
:
Նոբրնտիր
ԽորՀուրգը
բնտրուահ է քուէներոլ
շախ–
շախիչ
մեհամասնռւթեամբ
:
ՆԻՒ
ԵՈՐքԼ՚Ա
բժչկուՀէնեբ
Վ,երոնիքա
Առվանեան
(
1-ոնտաղչեան—Մուբատ
) ել
Արմ ենուՀ
ի
1՚,,տւվանեան -
Բաղղասարեան
1400
տսքաբ
իրահ
են Պէյրութի
Փ՛Ա ՜
լան ճեան
Ճեւ1՛ ..Iրանին , ի յէ՛ չատ ակ
էրենց
հնողքէն՝
8Ա՚
՚
՛բ եւ Հոիւիսիմէ
Առվս՚ե -
եանի :
ԿՌՓԱՄԱՐՏԻ
ախոյե ան Կ՛Ա բպի
ս Զ՛ո ՜
քաբեան
, որ վերշե րս յաշող
մ
րցումներ
կաաարահ էր Եւրոպայի եւ
Ամերիկայի
մէշ , նոբ առաշարկներ
սւսացահ է • եր-
կ ուա կան
նս լ՛ Հան՚լիպում
՛ղիաի
ունենայ
Նիւ
Ե՚՚րքէ եւ ՚Բոլպտյի
մէշ։
ԳԱՀԻՐԷԻ
մէշ Համաղ՚լայինէ
Հձսիրս՚թ֊
նեբոլ
խումրբ
<Հ8ուս՚սբեր»
թատեբասբա–
Հին
մէշ մեհ յաշսղութեամբ
նեբկայա -
ցուցահ է Ե՚լիա Գասպարեանէ
«Գարեր
աո՚սշ»
թաաեբա
խա՛ւը ;
Նեբկա
յացումը
ս՚բժանացահ
է նեբկանեբուն
շերմ
ղնա -
Հատութեան
: Գե րա կատա րներբ
մեհ մա
սամբ երէաաստրղ
ուժեր,
տմէն
յոյս կր
ներչնչե՚ս
ԳտՀիրէի
մէշ Հայկական
մն՚ս -
կր թավւին մէկ առ
մէկ։
Պ • Մ • Անդրէ՚սսե՚Ան
չեչտեց
սր Մ ի -
սաքեանի եւ էւր ն՛ք աններուն կբ պար —
տինք այն մեհ ու սքանչելի
նո լաճ ումնե -
րբ , ոբոնք
տեւլի
ունեցան
Հա յ
ի բակ՛ս -
նութենէն
նեքէս : Հայ լբագրռւի–)իլն
,
գպրոց
, եկեւլեցի
, ւլրական
"տեղհագոբ -
հութիւն
եւայլն : Հյաբ՚՚ւնակել
Հանգոլ -
ցեալ
մեհ լ^կերոշ կէս ձւլահ
ղոբհբ
, ի -
րագո
բհե
լ իր ֊էՈւլիին եւ էութեան
սիրե
լի բոլոր նպաաակները
, այս պէաք է րլ՜՜
լայ
նոբ
սերունղին
ամէն մէկ
անգամի
կեանքին
նպաաակբ
; Այս է
լաւս՚՚լո
յն
ձելը
մ եհ
Հ ան՚լո
ւց ե ա լին յէչատակը
յար–
.լել՛
Հ՚սմ աբ
:
Հայրենագէա՚՚ւթեան
գասատսւ Պ Կ •
Փօլատեան
գասախօսեց
գրական եւ լե՛լ—
ուական անգա սա ան էն
ներս
^8 առաշ»
ի
ի՛մ րագրապետին
կաաարահ
մեհ ու ար -
ժա^ավայել
գսրհին
չ"ւր^ •
Բնական է Ար Մ աբսիլաՀա
լ
գա
ւլո լթ բ
լաբւք ս՛ր
ժամ տնակին
մե՜հ չուքով
պիտի
մ եհաբէ
Հտն՚Լուցեալ
մեհ րնկերոշ
յի չա ՜
տակբ, յատուկ
սգտՀանգէսով
մր։
Ժ՛Մ՛
ԱՆԻԷՐ^ՊՈԻԱ
ԲՈԼՈՄՊ - Մինչեւ իր
վերշին
ձ՚՚՚-^՚ՀԲ
^"՚յ ժո՚լովոլր՚լ
ի
սլա յ -
քարբ տանող
վեթերան եւ
անփոխարինե
լի րնկեր
Օ - ՄիսաքեաՐւի
կսկհալի
կո -
բուստին
աււթիւ
՛քեբ
ցս՚ւակցսւթիւննե
—
քր ԺԿ՛ ՏիրուՀիին
, Աբ՚իիկին
,
ժիրայր
Մ իսաքեանին եւ ը1ւտանեկան
պաբաւլա
—
նեբուն։
ԱՐԱՄ
ԵՆԹԱԿՈՄԻՏԷ
•
ԱՆԻԷՐ-ՊՈԻԱ
՛ԲՈԼՈՄՊ - մեր
խորին
վչտակցոլթիլնր
րնկեբոլՀիներ
ՏիբուՀի
եւ Արփիկ
Մ իսաքեանին,
ը^՚կ •
Ժիրայր
Մ իսաքեանին
եւ պարա՚լանեբո
լն՝ բաղ -
մ ա վա
ս տա կ խմբաղ բ ա պե տ ին՝
^8 ա ռա շ» ի
Հէմնագէբ-տնօրէն
Շաւարչ
Մ
իսաքեանի
անգտրմանելի
կորուսաին
առթէւ
:
ԱՆԻԷՐ-ՊՈԻԱ
ք^ՈԼՈՄՊԻ ՖՐ ՚
ԿԱՊՈՅՏ
ԽԱԶԻ
ՎԱՐՋՈԻԹԻՒՆ
❁
Հ–
3. Գ– ՊԱՆԵԷՕ-ԲԱՇԱՆԻ
«Արհէւ»
Ենթակոմէտէն
կ՝ուլրայ
կ՚ւբուստբ վաս -
աակաւոր
մեր մեհ ընկերոշ եւ
«Յառա–
շ^ի
խմ րագրա պետ
էն
ե ւ ցաւակղո
ւթէւն
կր
յա յտնէ էր րեաանեկան
սլա բագանե -
բուն :
•
ՎԱԼԱՆԱԻ
Հայ Ա.լգ . Մէոլթե՚սն
վար–
չութ իւնը խոր վչաով
զղա ցուահ
անփո -
խարինելի
խմբագիր
, գաղոլթաՀայու
-
թեան
մեհ սւսսւցիչ եւ ղրաղէա
Շալաբչ
Միսաքե՚սնի
գառնաւլէտ
մ՚սՀով,
կը փու
թայ
իբ ցաւա 1լցութ իւննե բ ր լայտնեք
իր
բնաանեկան
պարագաներուն
:
յուն
թ ՛Ա՛սե բախում բ մբ սաեգհելու մա -
սին։
–ՊԷՅՐՈՒԹԻ
Հ՚ոյս՚չատ
արո՚աբձաննեբէն
Պ ուրճ
Համ ուաի
մ էշ
կա ռա վա
րո
ւ թ ի ւն ր
ս՚ռողշապաՀա
կան
մ ասնաւո բ
շո կա տն ե ր
սաեղհահ է
մ ալաբիա
յի ղէմ պայքա
րե
լու
Համաբ:
ՕՐ– ԲԱԼՈՒԼԵԱՆ,
երիաասաբգ
երղ -
չ՚ւլՀ
ին , Պէ յբո
ւթի
մէշ տուահ է չատ
յաշո՚լ
եբգս՚Հանգէս
մբ ;
ԼՕԱ ԱՆՃԵԼԸԱԻ
մէշ ՚ոօնուահ է Հ– 8՛
Գ– Մուբատ
կոմիտէի
առաշփն
տաբե —
գաբձը
է Մ էկ աաբուան
րնթացքէ՛ն
,
Հիմ––
նագիբ
^^ անգամներուն
վբայ
աւելց՚սհ
են
18
՚^ո՚լի
եւս • էոկ տա րե ՛լա րձէն
օրբ
եւլահ
են
10
նոր
ւլիմումներ :
կոմ էտէն
առոււե
I ս՛ ՛ւ ս՛
լա
րա ր
•Ժ
ա • րէսւաա հ է
նոր սե -
րո ւնգէ
Հայապա
-Հպանման
գո րհով :
ՏԽՐՈՒՆԻ–
Ֆէլատելֆիոյ
մէշ
յուն -
կաբհամաՀ
եւ/ահ է րնկ • Նա՚լարէթ Չա -
ւուչե՚սն
: Հան՚լոլցետլը
65
տարեկան
էր ,
հնահ՝ Աեբասաիս՛
- Տեղւոյն
կոմիտէին
եւ Ա երւդյւտիո
լ Հա լբ . Ա ի՛ութեան
զո ր ՜
հօն
ս՚ն՚լամնեբէն
էր։
ԿԱՐԳԱՑԷԲ ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՝Բ
«ՅԱՌՍյՋ».^
<<ՅԱՌԱՋ»Ի ԹԵՐԹՕՆԸ
(258)
I ^ԱՏՄԱԿԱ.Ն ՎԷ<Ո , 364 ֊ 400 Տ
9–.
ԳՒՐ-Բ
5 – ՄԱ8Ր/^
Ես
այժմ
ոչինչ տարակոյս
չունեմ, որ
նա
ս
՚գանել
է իւր
Հօրր , եւ
ինքր
–ա
յս
րոպէիս
գտնւում
է իբ մօր
մ օտ :
Գոլ
կարհում ես, որ Աամուէլբ քո
՚քօր խոբՀբղո՞վ
էբ Հնարել
իւբ
գաւա -
ղրոլթիլնր
, Հարցրեց
Հայբ-Ա
աբգպեար
:
—- Ես այգ.
չեմ կաբհք
^^ւմ : իմ
մ ՚ ս յ բ բ
այնքան
ա՚լնիւ
կի.՝։
է,
Ա ք՛ երբեք
խաբոլ -
ոիկ
միշո ցնե րով
մաբ՚էիկ չէբ ո լ՛լա
րկի
մե՛լ գալ
ղնելու,
եւ ոչ Աամուէլբ
յանձն
կ՝աոնէբ մի
այսսլէէսի
ստ՛։
բնււլ
թ
էււն •
Բա
յց , III
յսու
ամ ենա յնիւ
, ես
աներկբայ
եմ
, որ
նրա
՚լալուսար
՚քե՚լ
մռ՚ո ,
եթէ
ոչ
իմ
մօր
խ՚՚րՀրղով,
այլ,
անաարակԱյս
,
նբա
ղիաութեամբն
է ե՚լել։
Աամ՚ււէլբ
եկաւ
մեզ
մօտ
երկու նպատակով,
նախ,
աչէսատել
Համոզելու էւբ Հայբր ել էնձ,
որ
մենք
թո՚յնենք
մեր սկսահ
ձեռնաբ -
կոլթիէնբ
եւ միանանք
սւէստապաՀ
նա -
խաբարների
Հետ, որոնք Հաւատարիմ
են )
մնացել
իրանց
թա՚լաւոբէն
եւ Հին ղրու –\
թեանր : իսկ եթէ չյաշԱ՚լսւի
նբան Հա - \
մոգել
՛քեզ,
այ՛սուՀետեւ
՚լորհ
՚Լ՚^՚ել
Է՚֊Ր ՝
սուրբ;
Այ՚էսլէս
էլ ար՚սւ
՛ք՛ա։ Նա
եկաւ
մե՛լ մօտ՝
որսլէս
նպաա՚սկի
գոՀ , եւ ես
չեմ
կարող
^""իւս՚նձուիլ
նրա
անձնտ՚լո -
Հ ՛՛ւթե ան եռան
՛լ ով, որ յ՛՛՛տ
ուկ է ՛ք ի։"
յն
բարձր
, քաշա՚լնական
Հսւլիների՛։՛ : Եթէ
ես նր՚ս նման մի քանի մարղիկ
ունենայի
,
չատ
րաիս՚սալոր
կբ լինէի
. . . ։՜
Նա
գ՚սրձե՚սլ
լ։նկղ։քո ւե ՛յ ա ւ֊ խորին
։Րւոա֊
հոէթիւնների
մէշ։
Բ՚սյց նրա
վերշին
խօսքերը
վիրս՚ւսբեցին
Հայբ—Մս՚բղ -
պետին։
Վիբալոբուեցան
եւ Պարսէ՛ց
"ւս–
տիճանէսւռբներր
•
Հի ւանգ՛՛
ւթե ան
շե րմբ
քե՚լ տենւլա -
յին
գրութեան
մէշ է գրել,
Մեբուժան ,
ասաց
Հայբ-Մ՚Աբգսլեար
իւր
՛Ա՛քուր,
խբոխտւսյի
ձա յնով : Գու յքՈ խօսքեբր
չես
կչոոււք : Միթէ
մի տ-Հս՚ո , երաղւսմոլ ե -
բիտ՛" սա րգի
չ՚Ա՚ի
համա բում
չունե՛լն
յ՛ ք"
աչքում
: Գու Հանւլիսա կաց քո մետաքս–
եայ
փավ՚ուքլ
անկոգնում
, եւ թ ո ՚ լ
"՚յԳ
բժիշկնե ր ր
՛լ ա լ՛էքանեն քս վ է րքը
՝•
Մ
ենք
կը ղնանք ել քո
թշնամիների
Հեա կբ
վերշացնենք
մեր
ղոբհբ։
Միթէ
Պարսից
Արք"՚յ1՚։յ
Արք՚՚՚յի
ք՛՛՛է՝
Կրթուած
՛լ ի.՛ -
ուորնեբր
պիաի
ղուքա՚հ
՛քի քանի
րուռն
վայրենի
լենակա՚ններթ
առշեւ :
Գնացէ՝ք,
պատասխանեց
Հիւանգր
՛լա յրացահ
ձա յնով ; Հբամ ա յեցէք
թբմ ~
բո ւէլէ։.ե ր ր
Հն չեցնեն եւ ՚լօրքը
պաա
րաս -
տուի
քլոուելու
:
3 ե աս
յ ղա բձ՚Ալ նա գէպի
իւր "ենե
կա
պե տր .
•—-- Աս ՛ս՛ , թո՛ւ
ւղա արաս տեն
իմ ձին եւ
իմ
՚լէնքեբբ
:
Հ՚՚՚յր-Մաբւլսլեաբ
սասւոիկ
սարշ՚սցալ
,
ոբ աոիթ աու1,ց –էիւանւլի
վբղովմունքին
:
Բռնեց
նրա
ձեռքը
, ա՚լա չե լով
.
Խնա յի՛բ
քեւլ,
Մերուժս՚ն։
՚ / " " ֊ Հի - ՝\
ւա ղ ես եւ. բաւական
տէլար : Գու բոլո - |
բովէն կ ^ Հի՛ հե ս եւ իսպառ
կենսամ աչ
I
կ՝անես
յ>Ա ՚սնձբ : Այժմ
Հանղիսա
կ""յ քո \
վ րանում
, եւ ղոնէ այսօբ
գօրքի
Հ րամ ա– \
նս՛ա՛" բութիւնր թոգ մեղ : Գ՚՚ւ կաաա րե -
լասլէ ս վ իրաւ ո բահ կր քինե" քո ասաէւ - ՚
ճանա
լ ս րնե
բին , եթէ ա յ՛է. հառա
յու թէ՛ւ -
^ՒՑ ԿՐ ղրկես
նբանց :
Պ ՚" ր " ի՛կ
՛սս ՛ո իւճան ա ւ՚՚րն եր ր
նո քն սլ է ս
սկսեցին
թաիսս՚նձել
, որ նա գուբս
Է՚ԷՈ՛յ
իւր
՚էբո՚նէց
, ե լ էւրայէս՚ն
չէլրբ
յա յտ -
նու։ք էր էւր ւչժւլոՀութէ՚ւնբ
, թէ
էնչ՚՚՚ւ
նա թեբւսՀաւատութեամր
է
վելւար/յր -
ւում
ւլէպէ
էբա՚^ց
հառայութէւննեբր։
Շնոբ^ակալ
եմ ճեր
/լա բ եկց ՛ւ ւթ եան՝
եւ մ։սնաւանգ
ձեր Հաւաաարմո՛
թեան
Հ՚սմաբ,
պատասխանեց
Հիւանգբ։
Բայց
ես "I լժմ բոլոր՚ւվին
առո՚լշ
եմ գ՚լում
էնձ։
իմ
էլին՚ււորներբ
այնքան
սովոբահ - են
ի՛նձ , որ եթէ մեռնելու
լինէի ,
գարձեալ
կր ոլատոլիրէի
ձեղ, որ իմ ղաղաղբ ա<ս–
նէիք իմ ղունղերի
առշեւէւց
յ
Գա անոլաւո–
ճառ կբ խրախուսէր եւ քաշա
լե րո
ւ
թէւն
կր ներչնչէր
նրանց ;
Եւ իրաւ,
Պարսից
բանակը
արգէն
սաստիկ
յու՚լմ ան եւ խոբէն
էրարանց -
ման
մէշ էր։ Ամէն
ղէնուոր
՚լէտէբ, որ–
սլաչարուահ
է թ^ւամէւներով
;
Առաշէն
բօթ ր գուժեց
էս շոլ՚եսլաննե
րբ ել ձիա -
ւղա1ւներբ
, որ րանակի՚յ
Հեռու
ղբասանեբ
Ճ
էին
ար՚սհացնում
: Նրանք
Հէնց
որ նկա -
3
աեցին
թշնամու
մօտենալր
, էսկոյն Հա
— I
ւա քե ց է՛ն Ր" է" Բ ՚սն՚ոսուննե
բին , եւ "կը– \
սեցին
՚էախչել
ւլէպէ
բանակը։ Այգ ժա–
^
՛ք անակ
արեւբ
ղ եո չէրհագել
, գեռ բա–
լական
մ ութն
էր
•Թչնամ
ու
յ՛ս րձա կմ ան
րօթ
լ՛ ս՚նցե
լ էբ
ե լ ՛լե րէ։Նե րի կսւ լ՛ աւանի
՛ք էշ։
Բա
յց նր -
րանց Համաբ
բօթ էէր\ ՚ոյ1
ւէրկութեան
աւեւոէք
էր՛. Այ՛ւ խւքճալի՚.երի
ուրախ"՛.. -
թիւնն ու աքւ՚ոա՚ւոլթր
սա֊աման
չունէր
:
Շ՚լթ՚ս
յ՛՛՛րե կ
՛ւ ւս՚լո՚ննե բէ
նմ ան ,
ցնցում
էին երկաթեա
յ կապանքներշ եւ,
էրանց
ագօթաւոր
Հ՚սյե՚սցքը
ղէպի
երկի՚՚ք
ւլաբ–
ձրնելով
, անՀամբերութեամբ
սպասում
էին
Ասաուհո
յ ու՚ւաբքլահ
աղատիչնեբին
:
Ալղ
միշոցին
Հր՚սպարակէ
վրայ
յ ս ՚ յ ա –
ն ՚ ւ ւ ե ց ՚ ս ւ սսլիաակ
ձիաւորբ
Մեբուժսւ–
նբ : Գարձեալ
վեՀապանհ
չյքով , ղ՚որճ -
եալ նրա աՀարկսւ
ւլէնքն ո։ ՚լբւսՀբ
վ՛"՛յ -
լում
էին գիւցա՚լնական
վւս՚ռքսէէ
ՐԱՖՖԻ
Fonds A.R.A.M
