€ 6 Ա Ռ Ա Զ >
ՀԱՅ ԱՆՆԿՈՒՆ ձՐԱՊԱՐԱԿԱԳԻՐԸ
•
Շաէարշ
Ա՝իււաքԼան
, որ
այնսլկււ
անա~
կրեկալօրէՆ
րոյժնուԼցսյլ
մհդմէ
,
կր
պաականէր
^Անձէնք
Կ,ոէ.իրե ա լք» է
Հոյ ֊
լին
:
իր
ղ իաա կցական
ամրողշ
կեանքր
եղաւ
նուիրում
ու հ֊աոայութիւն
Հ
ա յ
ժո–
ւլովուրղին։
Այղ
ծառայութիւնը
մաաոյց
վանակա՚եի
մր
քե րմ եռանղոլթեամ
ր -. Եւ
արգէն
վանականի
կեանք
կք
վարէր
,
մանաւանգ
վերտին
աա
սնամ ե ակնե րուն
:
Իր
թերթի՝
Հ^Տ՚ոոախի
խմ
րագրոլթիւնր
"I յն
մ ա ա ո լռն
էր
,
ուր առալ,օտէ
մ
ինչեւ
ի ր ի կ ՚ ՚ ւ ն
սլաչաամունք
կը
կատարէր
՚.
ք՝այց
անոր
կաաարահ
սլաշտամոնքը
ի՛ Բ
Հ "գիի
վ՛ րկո ւթե ան
Համ
ար
չէ բ
) ՚"
յէ
վ՚ԲԲ՜
կո էթե անը
Համար
ա
յն
մ-ուլովէււրէլի
, »
-
րէէւն
ու խտեր
էր
նուիրել
իր կեանքր
:
Իր
"՛յգ
ուիստր
էսն րրաւ
վաւլ
երիտա
—
ոարւլ
էէ ւթե անր
եւ իբրեւ
ւլ ո ր հ
՛ւ լ՚1՛ է ւէ ւթ ե ան
ասպարէգ
լնա
բեց
Հ րապա
բակագրէ1ւթիւ~–
նը է Լրտւլրւււլի
Ա^^ածն
էոնցնելէ
յետոյ
,
դարձաւ
թերթերու
աշխատէոկից
ու
խէմ՜
բադիր
ել ասլէՈ ՝ խմբէսգրէսւգետ
էււ տնօ–
րէն
իր թերթի՝
«Տա՚ւաիի
է
իբրեւ
Հրտսլարակաւլիր
ան
աւելի
չ ա ա
ղաղա
էիա
բնե
բո ւ քա բ ՛ ՛ ղ ի չ էբ
ւ
ք՛՛՛ն
գա
-
նոնք
կենսաէէոբհող։
Բայց
իբրեւ
քաբողիչ
• այն
ոակաւաթիւ
եբ2անիկնե
րէն
է բ
որ
կրօնալո
րի
մ ր
մ ո լեռանդո
ւթեամ՛
բ կը
Հա
ւա աար
ճչմարտոլթե
անը
ա յն
ւլա
ւլա
էի ա բ–
ներուն
, գորս
կբ քարոգէր
:
Իր
՚էբէէԲ
չարմոէէբ
միա
յն
ան
ււ ր
մ իաքը
էէբ
,
՚ "
յէ
նաեւ
սիբաբ
- քքրախայի
մը նման
կոլբա–
խանաբ
, երբ
կը տեսնէր
իր այս
կամ
այն
էէաւլէսփա
բ ի հլաբձակւէւմ
ր ավւ
մ ը
Հւէւլին
վբայ
այն
տարահքին
, ուր
հուտբեր
էին
Հայ
խլեա1լհերբ
: Եւ
կը տառապէր
,
ան
-
Հունօրէն
կր
տ առա
սլէ ր
,
երբ
իր քարռ
-
ղահ
ճչմ արա՛է
լ թիւններ
ր ^է էն
է՚֊բացուէբ
ուրիչներու
կողմէ
• Օբէնակ
մը
:
Ես
աե
—
II ահ
եմ
մ էնբ
իր կարդաց
՛սհ խոբՀրգա
-
Հալ
գիրքեբէն
: կ՚սրմիբ
մաաիտ՚ւվ
ան
ընղգհեր
էր
Հոն ՛լտնուահ
բոլոբ
օտար
բառերբ՝
նչեր
էբ
ա յ՚Խ նեաեբբ
որ
խոցեր
էին
իր սիրտբ
րնթեբցմտն
մ՚սմ՚սնակ
;
ք՛՛՜ն չ րանի
կր Հաւատար
ե ւ
է"ն
չ
կը
քար՚ւղէ
ր
ա ւա ր չ Ա իսաքեանը
:
Եէլաւ
էս\աե՚1ւ
մը , երր
Հայ
ժո՚լովու-բգր
Հիմնեց
չինաբան
մբ
(շաԱթ-էւէ՜) ,
րանուո
-
բական
աւան
մր , ՚էւրտեւլ
սկսաւ
աչխա
-
աիլ
կառուցանելու
տուն
մր իր Հտմտր
:
Ոմանք
կը կարհէին
, "բ
այդ
տունը
պի
-
տի
բլլաբ
Հռյակասլ
պալատ
մբ,
անկաիէ
ի չխանալո
ր ի փառաՀեւլ
գ՚լեակ
մբ ; Ու
-
ըէչնեբր
,
որ
լ հ ՚ ՚ ւ ա հ
էին
ն ո յ ն
աչխա
-
ա անքին
, կբ
ի՚ոբՀէին
որ
Հայու
"՛յ՛է
աու–
նը կբնա
յ միա
յն
չի՚Սակ՚ոնի
կոկիկ
Է՚Բ^ԷԹ
մ բ բլլա
լ : Ա էկ
բանի
մէշ սակա
յն
Համ
ա)–
ձա
յն
էին
Բ" լ՚՚ԲԲ
տունբ
ո բ կր
կա
-
ռո լցո ւէր , պիտի
ըլլար
օթեւան
Բ" Է՛՛Բ
Հայեբէէւն
Կամար,
ս՚ռանց
որեւէ
խրսէ
՝ք
բոթես՛՛՛։
:
Աչխաէոանքը
Հաղիւ
միայն
սկսահ
, նոբ
տաէ^ո լվրա
յ ո ւ թ ի ւ ն
՛քր առաշ եկաւ
Հայ
ժոգով՚ււբւէի
կեանքին
մէշ,
որու
Հետե
-
ւանքով
ան
մնաց
բաէեանոլահ
երկու
Հատուահւ՚ե
բու , որոնց
Համար
ստե
էլ -
հոլեցան
կեանքի
տաբբեբ
պա
յմ աննեբ
ու
նպաաէէէկա՚լրումներ
:
Ի՞նչ
սլիաի
րլլար
՚ լ ի բ ք բ
՛՛՛այ Հանրա
-
յին
էլորհի
չ ի ն
Հան՚լէպ
ա
յ՛լ
իրակա՚եոլ
-
թեէսն :
Շաւարչ
Ա իսաքեէէէն
Գա չնա կց ՚"
կս՚ն
մբն
էր ե ւ ա
յդ
Հիմնական
Հարցի
լուհու–
մ բ էէլիէոի
ըլլար
ա յն
,
ի՛՛ 1^
" / ՚
աուահ
էր
իր
կուսակցութիւնբ
: Ան պիաի
մնար
ու
դոբհէր
գա՚լթաչխաբՀի
՚քէքք
ա՚ւաշնոբղ–
ելով
յն
րնգՀանուբ ս կ ՚լբ" ւնքն եր ռ վ
՚լոբ"
"բդեւլբահ
էր
իլ՛ կուսակցութիւնբ
:
Բ"՚յՅ
յ՜ողովյբդավարական
եւ
ոչ
ամ բուլ–
շատի րական
կո ւս ա կց ո ւթ ի ւննե ր ր
"Բ"Լ
աղաաոլթիւննեբ
կուտան
իրենց
անէէԱ՚մ
-
նեբուն՝
ոլա չասլանե
լու
ՀամէՍր
եթէ
ոչ
գոէնալորումով
Հիմն՚էվին
Հտկառակ
,
բա
յց
ե բվ՚նե րա1։–ւլո ւմներ ով
քիչ
մ բ աար
-
բեր
տեսսւկէտնեբ
; Շաւաբչ
Աիսաքեէսն
օգաուե
ցաւ
այս աղաա ութ ենէն
եւ
՛լ րալ
անձնա կան
՚լրո չմ մբ , սեվէակ՚սն
չեչ՚ո
մը
այ՛ս
ւլ.տ ՛լա վէ արնե
րոն
վբայ,
ւլորս քարո
-
ղեց
իր
թերթի
միշոցով։
Ա՛նա լո վ Հաւատարիմ
պաչապան
Հա
ք
էք
-ողովուբղի
ին քն
՚՛ ր ս չմ
՛սն
իրաւունքին
,
նա
այն կարհ
իքն
ունե ցաւ
,
որ
ատոր
էէորհնական
կիբառումը
կրնա
յ տեւլի
ու
նենալ
ոչ այսօբ
եւ ոչ
իսկ
վ ս՛՛լր ,
այլ
ապագային
: Հայ
Հանրային
՚լ"Բ^Է1բ
ա՚^սօր պէաի՛ սաեղհէ
մ իայն
ատա՚լձ
ու
պաՀԷ
եղահ
չինանիւթը
ապագայ
Տւււ.Թի
կաոուցման
Համար
- ԳաւլթաչխաբՀի
Հայ
«խլհակՍերը»
^՚^յբենիքի
«կպէիզի»
Հեա
միասին
կը Հանէլիսանան
աաաւչձը
, ո
-
բով
Հէէէյ Հանրային
՚ լ ՚ ՚ Ր ^ ի չ բ
իբ
"՚մբո՚լշ
ումել՚ով
էէլիաի
ւգաՀ
է
ու
պաչսէսլս՚նէ
սպառն՚սցո՚լ
վտանղներէ
թէ
«կորի՚լր»
եւ
թէ
«իսլեակնեբր»
։
Ըս՛՛՛է"
V
Ի րաա
ես
էէ՛ի աք
մր ,
Շ ՚"
՚–
"՛Բ չ \
Աիսաքեէսն
այն աեսէէէէլէտր
պւէէչս
՚էէլս՚նեց
,|
ոբ
ղ ս
՚էլթ
աչխարՀի
Հանրա
յին
ւլ ՛էրհ ի չէ Հ
Հւսմա ր
ղ որհ ունէ ութեան
աս
՚գարէղ
պի –Հ
՚ " է ւ՛էէ՛" յ ՚լա՚լթաչխտբՀ
ր
: Հոս
է
, "բ
ան \
կրնայ
ա՚լղել
՚լորհերու
(նթացքին
ւիբայ,
. ուղղութիւն
տալ
անոնց
եւ որ
գլխ՚ուորն
է տնմիշական
ու
՚լբաէլէսն
միքոցի
ՀէՈս -
նիլ։
ի՞նչ
է բլլալու
Հայ
Հանրային
էլորհի
-
չի
ՀՀէէէնելիքր»
ղ՚սէլթաչխարՀի
մէշ֊.
Վերբ
էսբղէն
բսինք՝
պաՀել
ու
էւլա չ՚ոէւլա
՛՛ե լ
կոբստէ ատաէլձբ՝
Հայ խլեաէլներր
\ Պ՛ս
-
Հել
ռւրեէէն
«հս1ւքրաԱքը» :
Բայց
քս՚նակր
պիտի
ունենայ
նաեւ որէսկ ։ Աւրեմն
ւգիաի
պ՚սՀել
՛էէ.
՚լարղաց
՛ւե
լ
նաեւ
էայ
մչսւէլսյ–
թ ր \ Հէէէէէ՛րանքի
սլա֊, ոլ՚սնութէ.
էսն
ու
մ
չա–
էլո յթէ
Հ եաագ տ յ
էլ
՛ս րւլ ացմ ան
Հ ամ
ար
՚էէ՚"Ք
է ս
՚ոե՚լհել
Համադ
աւլոլ
թա
քին
կագ–~
մակերւգութիւն
մր,
Համա՚լբելու
ու
՛չոր–
^է Ժ^Լ՛"– Բ"Լ"Բ
ում-երր– Ասիկա
ե՛լաւ
՛Այն
միւս
գաւլէս
՚իէս
րբ
, ղոր
ղաբէէ՚անալի
յտմա՚ւոլթեամբ
քարսւլեց
Շաւաբչ
Մի
~
սաքեէսն
՚ո՚սրիներ
չարոլնակ
: Եւ
երբ
տե–
սալ
"Ր
էլմսւաբութեան
էլր Հանէլիպի
այս
հ բ՛ո՛ւ րի իբա
էլս
րհումբ
, չափտլէէրեց
իր
սլէսՀէսնշներր
1
թէէւլ
՛լ
՛՛նէ
իւրաքանչէւր
էէա՚լոլթ
, իլրէսքանչիւր
բքիշ
էլէէւէլմա -
կերպոլի
, միացնէ
իր ուժերր
սլայքաբելու
Համ ար
իրեն
անմիշապէս
սպառնա
ցուլ
վաանգին. դէմ
։Եւ կ՚ուրախանար
, անսաՀ–
մանօբէն
էլ ուրա խանա ր , երբ
այւլ
ու՛լ
-
ղո ւթեամ
ր կատարուահ
՛ոմ
են՚սՀամեսէո
ճիգի
լուրբ
կր Հասնէր
«Տաոաշ^ին
:
Կէս՚լ–
կ"ց
մ բ րաց եր
են
՛Բ" ւպա
յ ի
Հսւյէ, րր ,
Վասսլուրականի
Հեբոսամ արար տօնե ր են
կարւլ
էէ՛բ Վա
ս պուրա կանց ինե ր Լի
՛էնի
թէ
Վալանսի
մէշ
եւ , վէ,րշապէս
, թա՚լն
ւււ
պսակր
էսյդ
ամէ1ւ՚ուն
էսսլրիլեան
սւլ
է1է
-
Հան՚լ էսը
յաշողուե
ր
է
կատարե
լ ւէ՚իաց
-
եալ
՚էւժերով
եւ
բէէ
լո ր
կ ՛ւ
ս ան
քն
է, բ
ո
ւ
մ ասնաէլւյ ութեամ
բ
կը
ցնհար
Շ ՚ ս
՚ ՚ ս բ չ
Մ ի ս ա
քե
ան , առնե լով
ա յ՛է
լ"՚–բե
լ՛ր , ո
-
րռվ՝էեա1։ւ
էԱէլիւս
մը էլր դրուէր,
ինչ՚էլէս
կ՝Բ
"է
I՛ է
Հիմ
ին
Վբ՛"
լ
՚" յն
Ժամ
անա
/լա
լոր
օթեւանին
,
՚ւրու
հահէլին
ասէէլ պիաի
՛ս -
պաՀ՚էվուէր
էլա
յատե ւութիւնը
ւլ
էս ւլո ւթի
Հայու թե ան , որ , ինչպէս
բսինք
,
պիտի
էէառնաբ
ատա՚լձ
մը Հա յրենի
ապաւլ ա յ
ւնի
կ ա ո ո Լ Կ մ ան՚՚ւ
՛բ :
Իր
տոմ սերէն
մ է կուն
մէշ ,
Հ /.
ղնելով
Հայ
բոլչե լի էլն 1ւ բու
լեէլուե , /լբ
ւլ բէ ր
որ
«.էէիպլոմ ատի/լական
ւղրսբլէ մնե բով»
չի
՛լր ա ՛լիր : Եւ
"՛՛ա ի՛կ՛"
^էչ՚ձ
Հ ա ս աա
տ ս ւմ
ժլւ)ւ էր ; Հայ
՚լէստի
լուհման
Համար
վե
րո յի չեա
լ ոււլւլէււթեամբ
կաէոաբ՚՚լոէլ
՛գչ–
խա՚ոանքնե
բու
նկ՚ստմ՚սմ
ր չէ ր
բաժնե ր
չատե բու
լա ւա տ ե սութիւնբ
եւ ա յ՚՚խն՚լ
բին
մ ասին
ունէր
իբ ՚սնձնաէլան
տեսէսկէտնե–
րր , ւլորս քէսնի
մ ը անդամ
յտ յան
ահ
է
«.Յ՚ոոաշ^ի
մէշ։
ինչպէս
՚իեբբ
ըսինք,
իր
ո ւչա գբ ո ւթ ե ան
էլեդրոն
՛լ արձուցահ
է ր
ւլ էա բ աւլա՚1< ցա սլէ ո
՛լ ա՚լթա
չխս՚բՀ
ի
ի՛ն՛չ իբ ՜
նեբբ : Ով
Հեէոէ.լահ
է «(քառաշ^ի
«Ա՛եր
^Օսքը^ին
, նկաէոահ
կ՝Բլլա
յ , ո ր ՛՛չ յո -
րինաէլ
մեր
միւս
խմ րաւլի րնե րուն , ((Աա —
էւսէշ»ի
«Մեր Խօսքը»
խիսէո
Հաէլու՚՚՚ղիւա
էգս՛ բ՛ս էլան ե րու
կը նուի բու է ր
էքք"1՚է
՛ք՛"–
էլ էէ՛քա/լանէէ ւթ/, է՛էն իսն՚լի րնե բուն ,
Հա՛լիլ
Հաբիլրէն
մինր,
մնացսէհր
ամբո՚լշասլէ"
յատ
կաց ուահ
էչ՛ Հա յգ աէլթտչխաբ
Հ ի
Հ՚սր–
ցերուն
: Այո՛ , «՚լիպլոմէէւաի(չէսկ՛ոն
սչբոբ–
լէմնե բուի»
՚էԲ՚՚՚՚լէ
է Լէ Բ "իրեր
Շաւէէւրչ
Մ իսաքեան
եւ ոչ ալ
Հայ
՛լ ատր
" ւ անոբ
լուհումը
կը կապէբ
ա յգ.
«ւգբոբլէմնե
-
բու»
Հեա
յ
իսկ
Հայաստա՚^նը
:
Վյ՚բր
արւլէն
ըսինք,
էէր էսն ո՛՛վ– Հա
-
յասաանը
այ՛լ
«մեր
մինուճարը»
կբ
Հա
մարէր
«կորի՚լ»
մր ապաէէսւյ
Հայաստանի
:
Այս ի՛օսքեբբ,
որ իրենն
է.ն , լիուլի
կ՝աբ՜
տայայաեն
էութիւնը
՚սյ՚է՛
տեսաէլէաին
,
որ
ունէր
ներկայ
Հայաստանի
մասին
ու
միան՚լս՚մալն
էլբ ճչւլոր"չէէն
իր վէ՚րար/,
-
բումբ
Հմենէէւճարի»
ու
«կ՚՚բէղէ՝^
Հան
-
գէպ
••
Շո՚ւ֊աբչ
Միսւ"ք/ւան
"ւյ՚<ք Կ՛"Բ^
էքբ
Կէ1
պէս շա սլւսն է բ , Որ էէլատմէս/լ "էն
գէ ս/քե
բու
բե բ՚էւմով
Հա քաստանի
Հա յե բու
րախաի
՚ոնօրինութիէնբ
կը ղանռւէբ
Հայ
բոլչե–
ւի//ներ"ւ
ձեոքր
: Գա՚չթաՀայ
Հանրային
գորհի
չր,
սա/լայն
, չի կրնէսբ
չՀեէոէսքրր–
քրոէէլ
Հայաստս՚նով
: Եթէ
«մեր
մինոէ.. -
ճարի»
քա ղաքա /լան բախտի
տնօ
բին ու
-
թեան
մէշ
Հայ աբտասաՀմանը
չի
կբն՚էւբ
վճոսէ/լան
՛լեր խէէէէէէսլ, սա/լայն
օւլէոակար
Ի խՈՐՈՑ ՍՐՏԻ. . .
Ո՞վ
կարոէլ
է Հաւատալ
թէ
ւլսէ,չբահ
է
բնղմիչա
իսսրՀելէ
այն
ու՚լե՚լր
,
սեէլմ
աոէլեբէէվ,
յեւլէսվէո
իսա/չէսն
չոէնչոէի
խրմ
-
րէսգրակ՚էէննեբուն
Հեէլինա/լբ
•
ի/մրաղբա–
կաննեբ,
որոնց
մէք
կր
ձա՚լ/լէբ
աղղային
Կ՚աՀ էէէնշ՛ս կան
սղին
եւ մեր
մեհասքանչը
խաթէսրռլնեբւ.
հլմբէսղբս,/լաններ
,
որոնց
մէշ
՚նոյնքէսն
ի՛՛սն,լավառո
ւթե
տմբ
իբ
ուրաի՚ոլթիւնԿէ
ու էլնաՀատսքնքբ
/լբ
յէսյէո–
նէր
էսղղայի՚ն
, ւլբակէսն
, էլիէոա/լան
նոր
երեւոյթի
էէ՝ր , նոբ
շարժումի
մբ
Հան
-
՚էէպ ;
Շ՚սւաբչ
Միսաքե՚՚՚ն
ո՛չ
մի՛ո
յն
խմր՚ս
-
՛էէր ^Ր 1 ՚"յԼ ^՚– գբադէ՚ո
եւ
միսէնղամայն
՛է ւս ուց անո՛ւ
մբ : Փս՚սա
ա
յն
խմ րաւլրա
-
I^աննէ^րր,
"բոնցմէէվ
տւէէբին
տասներկէէւ
էսմ իս
աէլւլ ապաՀպանմ
սւն
Հ բաւէ
լ, եւ
յոր–
գոբ
էչը էլարղաբ
՚լրաէլէսն
չաէո
ւչեւլեցի/լ
ոճով
մ ր : ԱսլաՀովարա
ր
եթէ
խմբագիր
ԷՐԱ՚"Բ
է «Շաաեբէն
Մէկը»
սա՚՚րէսգրուլբ
ւլրաւլէ տ սլէտի
մնար
: Եթէ
՚լբադէա
չըր։՛
լ՛որ,
անաարաէլոյս
առաշին
էլաբգի
Հայ
լեղսւի
՚ւԼէէուց
ի չ էէլիաի
ըլլար
: փ՚Աքւ՚ո
իր
ա յնքա՛ն
բհա խնդիր
պրպէոումներն
ու
լեգուաէլան
գասերբ,
էլէսմ
^ւնագաաէէւ
—
թիւններր,
ուղղուահ
Համբակ
էււ
սնա
-
փառ
՚ ւ բ չ ի
սոփեսանեբու՛՛
, ա բ ՚ լ ս ՚ բ
ցա
-
սումով:
իր
կիբաէլնօրե՚ս
յ «Տ ա ո աշ»նե ր բ գեւլե
-
ցիկ
՚չրութեանց,
բնտբեալ
է՛ւ
իրս՚՚ւ.
՛սր —
ժէքոէի
՛չ ոՀաբներու
Հալտքահ"
յ ւէր
կր
էլէէ՛,լմ են
թէ՛
՚սրտայսաՀմ
անե ան
ե ւ
թէ
՚
էքս՚նաւս՚ն՚լ.
Հս՛
յա
՛ւ ա անե
՛սն
արժէք^՚ե
-
բու։
՚տՅս"ւաշ»լէ
էլր մնայ
յիչսւա՚ս/լի
իր էէէն–՛
մաՀ
/լոթո,լբ
:
Այլեւս
ի ՛լուր
սլիաի
վ՚՚Ատ։ւ/.նք
իր ա
-
ռա^ռրղող
ե լ ցնցող
իսմբա՚լրականներր
:
ի
զուր
սլիւոի
վւնառ ենք
՚սյնքան
մ՛ս
-
քուր
նա յուահքով
, Բ"^բի
եւ խոՀու1յ
ա
չ–
քերով
, սպիտակաՀեր
դլուիէը
Հակահ
իր
թ՛է ւ ՚ լ թ ե ր ո ւն վբա
յ , «Աառս՚շ^ի
խմ
րէսգրա–
տան
իր գ ր ա սե ւլան
ին
առշեւ
՛լա
ւլ ափա
-
րտսլաշա
անիէոնշ
խմբաւլիրր
,
անկաշէսռ
ե լ
տն շաՀէս ի՚նղի
բ մաբգբ,
որ մեր
օբե —
րուն
Գիոէչինէսի
լապտերով
կր փնտռուի
,
որ
սիբուեցալ
բոլոբէն
, թէ՛
հերէն
,
թէ՛
երիտասաբ՚էէն
, որուն
կուռքր
եւլահ
էբ ,
եւ
նռյնիէէկ
իր գաւլափտրի
ւչիտաէլից
Հա
կա ռաէչո րղնե
րէն
,
՛է բովՀեաեւ
իր
քննա
-
ւլա՚ոսւթիւէւնեբր
սր՚ոի
խորքէն
բխահ
ան–
կ ե ՚ լ հ , սբտց՚սլ
Հ ՚ ռ յ ո լ
մբ
ւ լ ա ռ ն ՚ ՚ ւ թ ի ւ ն
-
ներն
էին ե ՛է՛չ թէ
անպայման
Հակաճա
-
ռելու
մոլուցքէն
՚ոաբգւահ
:
Իբ
խօսքր
, իր ղրէչէն
պէս
էլրակոտ
ու
ե րի՛ ա ս։ էւար ՛լ ա/լան
էսւիւն
էէվ լի ,
/լը յ ՛ ՛ ւ ~
՛լէբ
"՚– կ՝ելե/չտբակաէ՚.ացնէբ
,
բաւա/չան
էր ,ւր բեէՐին
վրայ
երեւէր,
այնքան
սիր–
ուահ
է բ իբրեւ
բանախօս
։
Տ"՚րին/էր"ւ
հանրութիւնը
իր
Համուլ՚ւ
ւմնե րէն
նշ՚սնա–
խեց
էէբ էսնդամ
չէ ր
՛իո խահ
: Ան
մ ն ՚ ս ց
միչտ
նոյն
ա%սէսսան
Հաւէսաքի
մարգը,
յ՛է յսով
լի՝
Հալ
ժո՚լովուբդի
ապա՚լային
Համար։
Եւ
՚ " յ Գ մասին
/լասկահամիտնե–
րբ
կր քննէս՚լատէր
բուռն
ոճով
մր , կրտ–
ր՚՚ւկ
, լակոնական
, մէշտ
Յ՚՚յՏ
՚ոալսվ
կբկ՛ա
յ ը լ լ ա լ
էԱքնտե
՚լի
ժէէ
էլովս
ւբէէին
ս
՚ւվ՛
վարչաձեւի
յոռի
/լէէ
՚լմեբու
քննաւչատէւլ
-
թի
՛նով։
Եւ այգ
քենաղաաութիլնները
ան
կ՝րնէր
յաճախ
ցասում
ով
ու
մ
՚՚լեւչ
ն՚ււ
-
թե ամբ
, մ ՛սնա ւանւլ
երբ
խնգր"
յ
ւէւո
ա բ -
կսւ
՚1ւ
մ չակո
յ թ ի
է. լ
մ ասնաւ՛, րասլէս
լե՚լ
-
ուի
Հարցն
էր :
Շաւարչ
Միսս՚քեան
Հ՛ս
յ բոլչեւի
էլնե բու
՛ԷՈր հ ո ւն է ո ւթ ե էսն գէ չ
կ՚՚՚քմ
է՛ բու
քնն էս
՛լա–
տութէտէսն
Հետ
մ իասին
էլ՚սրճանաէլ
րէ ր
նաեւ
լալ
կո,լմեբր
եւ , այ՚լսլէսով
,
էսն՚՚ր
քէ՚նաղատութ
իւննե
ր բ կը
էչւէէռն՚ոյին
՛սնա—
չառ
սւ
Համ՚ո՚չիչ։
«Տառաշ»ր
ունէր
՚կ՚չ–֊
ա՛ս կան
բաժիններ
՝
«Հա
յաս
՛ոան»
, «Հ՛ս
-
յաս՚ոանի
գրտկս՚նո
ւթ
ի լն» , «Հայաստ՚ս
-
նի
րս՚նտ
ստե
ւլհ ութի
էնէ» խ ւէր
՛սւլ
իրնե րւ՛վ
,
էւլրտե
էլ
էլ՝
ա
բ էոսէ տ
սլ II լէ իկ՛ րււրե ր Հո՛ քսւս -
աաԿէի
մէշ կտաարոլուլ
չիԿւա բա
րութեանց
մ ասին
եւ էլբ
ղետե՚լուէ
իԿւ
սովէ, ւոաՀ՚ս
յ
ւլր աէլ,սնո ւթե ան
Հաաբնաիր
ն մ
՚ ո յ շ ն ե բ ։
-
Աով
• Հ՚սյ՚սստէսնբ
Շ՚՚՚ւ՚որշ
Միստքեէսնի
Հաէէաչ, օաար
եր/լիր
մ ր չէր , որու
«ն
/,չէ -
քիԿ՛
էչ
ո բհե բու»
մ էշ Հայ
արտասաՀմ
անբ
պիտի
չի՚առնոլի
, ինչպէս
կր
պատղամեն
մեբ
չաէչե բաո՚ւո
ր
Հ՛ս
յ րենասէ
րԿ՚ե ր ր :
Ան
ՀայրեԿէէսսէր
Հայ
մըկ, էր,
որու
կեաԿ՚քբ
եղաւ
հառա
յ ո ւ թ ի ւ ն
Համայն
Հայո՛
թեան
եւ
որու
մաՀով
Հայ ժոգովուբգբ
/լորորն–
է
/սւէ, եւս
մէկբ
իբ
«Անձինք
ն"ւիրեաւք»ի
Հ ո յ լ է ն ։
Ա–
հէՈՆԳԿԱՐԵԱՆ
հՐ ՎեՐՋհՆ ԼՈՒՍԱՆԿԱՐԸ
հ՚Կ՚նղեան
է
՚էօնէկէ
էքէկ
չար՛.՛
՜որ 1 ղ՛" ՜
ցահ
էի Հ(3առէսշ
»ի
խմբաղբ
^ւնր
։Ներ–
որ
աասնե
ա/լ
մը
«ք/ա/ւ
աշուԿ՚իք»
,
իսսւմր
առ
խումբ
կր
իսօսակցէին
իրարու
Հեէո :
ԱնդիԿէ՝
՛չ րտն
կից ,
իսմ բէսղ րտւգք, տր
իր
սովորական
սեւլւսնիԿէ
ւէւո
շեւ
Կէս
տահ
,
լ լ, -
էւէւլես՚յկւ
րնթե քցաԿւութե՚սմբ
էր
էչբ
՛ս ղահ է
Ա,
,յն պաՀն
էբ՝
եբր
լր՚ող
բ՚սկ՚սԿ՛
^չասսլառ
աչխս՚էոանքր
ղաւչլւէսհ
, քէչ
մր
չուԿ՚չ
/լ՝աոնէին
ա չխ՚սաակիցնե
ր բ :
Նոյն
րոպէին
նեբս մէոաւ
լնկ • Ժ–
Փա–
չամոլտեան,
ն1չաբչա
/լան
ղոբհիքր
ուսէն
էչախ :
֊
Այո
է՞^չ
է
.
Ր՛՛է մաովի
:
՝Բիչ
ետք
մ ի " / յ ն Հասկցայ
թէ
«ր՚սնր
ինչումն
էր՚ծ :
Ընկերր
տշ
"Լ ձախ
կր դառնար
որ
-
՚Գէ՚՚՚էէ
յարմար
ղէրքի
մբ մէշ
էչարենաբ
լուսան
էլա բեչ /ք
.3աէւտշ
»ի ալե ւչա բէչ
ե,
ան
խոնջ
խմրագրապեաբ։
Ն/՚րկ՚ոներբ
սկս՚սԿ՛
Հե՚ոաքբքր՚՚էթ1,սւմր
Հեաեւիլ
՛լո
բհ ուլ՛, ւթ եա՛՛ :
կաբհես
թէ֊
ժապաւէնի
էլ՝աոնուէր
չարժէսնէլտրի
աե՚՚արտն
մր։
հ/մրաէլբապետր
, ւչէւո էսնտե՚լեաէլ
՚սկէ -
ցու՛լ էսչւձէն , յանէլարհ
դլ՚՚ւխբ
՚էեր
ւսոաւ
թե ր թ իկ՛ վրա
յէն
է, լ սկսաւ ապչահ
ինքն
՛սլ
էչիտէւչ
մե,լ
կաբհէք
բսել
ո ւ ՚ լ է բ •
«
Ի՞նչ
էլբչլաԿ՚ք
կոր...»։
Ընկեր
Ա. Տէր
Բ՚ո՚իմասեան,
ժսլէտր
•էէ՚^քէ՛՛՛՝
յ " ՚ ր ե Յ ՝
կա բւլա՛ , Շաւարչ
, չա
չ, ո ւԿ՛ էս՛ էլ է կտր—Հ
գ՛ոլ
էէ ով որաէլանին
պէս։
\
Մ իԿ՚չ
իր
՛Լ իմ "")ր
1
է^՚Կ • Փալամ սւտ
- ^
եան
միչ՚ո
հԿւբէէւէլիբ
ու
՚ Լ ՚ ՚ Բ ^ է ք ը
լ՚սրահ,
լալագոյկւ
առիթի՛
մը էլր սպասէբ
, որ - ՝
պէ Ա՛լի բնակաՀձ
էէէւսանկաբ
մբ աոնէէւէ ր :
Ընէլեր Միսաքեան,
էլարհէք
իր Հէսմէա
-
աութիւնր
վիբաւոբոլահ
, վայրկեան
մը
մեո
բոլորս
վեբաւ^նելէ
եաք,
րերնէն
Հա
ղիւ
մէէլ ր՚Սո
միայԿէ
ելաւ–
« Փայլանշօ
...
» :
Այոէնքն
, բսել
կ՚ոււչէբ
թէ
փտյլանջօ"
կր
խ՚ո՚լցԿ՚էք
• •• :
ԱմէԿ՚ք՚է
ալ սէլսանք խնէէալ ;
Խնղ
աց
նոյնէգէս
ինքն
ալ,
ակամայ;
՝Իր
՚էերշին
Ժպիտն
էբ
այ՛լ՝
դսնէ
ինձ
Համար:
ԵԼ
էլրկին խոբէւ^սուղոլեցալ
իբ ընթեր
-
ցանութեան
ու խո էլս ււքնե բուն
մ է շ ։
Ալ՚գե օք
Կւ ախ՛ս,լ՛չ ացո՞ ւմն էր
ոբ
մ ւլահ
էր
մեր
չւԿէէչերԿ՚երբ
, էէբսլէսգի.
մ՚Ոէսհէին
այգ
լուս՚սնկտբին
մասին։
Մէթէ
ինքԿ՛ ալ կք։ ՛լ՛լա՞ ր թէ
մօ՚ոալուա
էր
մաՀ ուան
Հ րեչտէւ^կին
ա յցե
լւէ ւթէէ
ւսն
ժամ
ը :
Այսօբ
, էսնսպտսելի
ու չաբաչսլք
լ՚՚ւրր
աոլԿ՚է էոոլԿ՛ , թա՚լէ
թաղ
եւ
ար"լ՚սրձէսԿւէ
արուարձան
կայհաէլի
արէսգոլթես՚մբ
ա
-
մէն
դուռ
ղաբնելէ
եաք,
երբ
մրրիկի
մբ
ԿւմաԿ՛ եէլաւ իմ ալ ւչուոս
թտկեչ
, չէէէտ/,ր"ւ
/լար՚չին
ես ալ
մնս՚ւլի
շանթաՀաբ
:
Ի^նչէգէս
չվեբյիչել
«փայլակ՚շօ»Կւեբր
;
Փայլսլ^ջօ
–~
իր
ի՛սր՚սղիրնեբսւն
պէս
Հայ
մչակոյթի
ղե՚լեցկտգոյն
աբժէքնե
-
ր ր ։
Խոբ
"լաչ
՚ոէսմԱւԿէք
ոլկէէբ
Հայ
երւչին
Հանգէէղ
Հ ի ՜ ն չ
սիրով
ել յափչաակու
-
թեամբ
կ՝ուն/լԿւղբէր
Հ,Այ երգր,
մանա
-
ւանղ
կոմ՛իա՚սսեաԿւնեբր
•
Ի ՜ ն չ ե ՛ւանղ
, ի ՜ ն չ կորով,
իԴչ
սէր
եւ
յուղում
կր
՚չնէբ
իր ղրչին
եւ խօսքին
մէշ
^՚".է
՚ ^ է ՚ " Կ " յ Բ բ փ՚ոոաբ
,սկ
,ահ
էսաեն :
Ու
այսօր
կ՚սրեչի՞
է
Հէէքլատալ
ոբ,
այսքան
յանկտ
րհա/լան
բԱար
իր
մե/լնու–
մր
Հայոլթեակ,
հոցէն,
սլր
/լաւգրէր
ա
-
Կ՛որ հառայելոլ
եբ՚ԷՈւմով.,
ԱյսքաԿ՛
Հասլ–
ճեպ,
այսքան
անս՚/^էլալ,
առէէէնց
մնաք
բաբով
ի • • . :
Այսօր
իար
է մեբ
յ ո ւ ՚ լ ո ւ մ ը ։
Հ–
3՛
Գ՛
կոբսնցուց
իր Հաւաաալոբ
բն/լե
րնեբէն
թանկա՛ւլին
արժէք
մր,
ՀայսւթիւԿ՚բ՝
""/՜
ն ի ւ
ել պարկեչա
Հայ միտք
մ ր ։ Իս/լ
Հայ
ե րի՛ո Ա՛սա չ՛՛ւ ութ
իւնբ՝
իր քա յ/եբբ
առաշ–՛
Կէոր՚լււ՚լ
մաքի
էիարոս
մ բ ։
Հայրենիքի
սիրո
էի եւ կարօտով
Հբա
-
տոչոր
իբ միէոքր
այսօր
/լր ՀաԿ՚՚լչի
օտար
Հ ո ՛ լ ի ՛ոակ։
Բ ՚ ս յ ց իր
Հ ո ՛ լ ի ն գնաց
միա
-
նէսլո,
մեղմէ
Ա
՛ռ
յաւէտ
բաժնուող
դա
-
գէսէիարի
՛Աքն
քնկերներու
՚իա՚լանգէն,
որ
այսօր
լուստւոբ
Համէսսաեւլութեան
մբ
վեբտհուահ
, մեղ պիաի
առաշնորւէէ
Հայ–
բենի
աշխարՀբ
,
որուն
ամբողշական
ա
-
ւլաա՛" թեաԿէ
Հէէէմար
սլա յքա
րո,լնե բ էն ե
-
•լաւ
ի ն յ ն ալ , եւ
ոչւ իր
նեբշնչ
ուէքն՛եր՚ււն
գ չխաւո
ր
աՀլբիլբն
ՀաԿ՚՚բիսաղաւ
:
ԳԵՎԱՆ
ՇԻՆԻԿՃԵԱՆ-ՓԱՓԱՋԵԱՆ
\
Fonds A.R.A.M
