*8
Ա Ռ Ա Զ *
ԿՈՋ ԱՆՅհՇՍՋՍՐՈՒԹծՍՆ
էհնՍՐԱՐ ԱՏխԱՏԱՆ^հ
•
ԽՍ՛Ր
Պէյրութի Ա՚հյլ պաշտօնակիցը.՝
Աղգակ,
հեահւհալ |Նորելլգածո.ւթիւննյյրը
կ՚ընէ |սմրագրականււվ մր, Զարեհ կաթո–
ղիկոսի օծման քարււցին աււթիւ —
,ւՀ
։\Հի՞նշ
կ՝ոլյլէ
Զ՚"րեՀ
Ա՛
Հ՛ա
յբա
ւղե ա :
Կ^ոլղկ
ոբ սւոեղծուած
ւիոթոբկոա
1լա -
ցսւ-թեան
վեբչ
աբոլի
:
է՛֊
ի՚՚՚եչսչէս
կ^ կաբծէք
ոբ սլիաի ասլա–
Հովուի
բաղձա
լի անղո բ բո ւթիւն բ
՚1ւեբուլամտութեամբ
ել ա՝1։յիւ"՛Լ՚"բ
ո -
դիով
:
Եւ
ինչո՞ւ
սաիսլսղա/լան
եւ անյետա
-
^դք՚ւի
է "՛յգ իւաղաղռլթիւնբ
;
ՈրովՀեաեւ
Հայ. Եկեղեղիին
վերասլաՀ–
ոլած
է նոյնքան
րախաորոշ
ղեր՝
՚>Ո1յ
մո–՛
ղովուրգի
Հաւաքական
ու ներքին
ասլա
-
Հովոլթեան
տեսակէտով
, որքան
աղղա
յին
ղանաղան
կաղմ ակե րսլո ւթիւննե
բո
ւ
եւ
ղո
րծ
օնն
եր ո
լ .
Եթէ
Ան՛թիլիասի
տաճարէն
ներս
ու
գուբս
խմբուած
աասնեակ
Հաղաբաւորնե–
^բու
տչքերուն
մէք արցունք
լճաւյաւ
սլատ^
ճաոն
ալն չէր–, որ սլեբճախօս
Հայրապետ
մբ
կբ քաբողէր
:
Պատճառն
այն էր , որ ()ծեալի բառե
-
բուն
ու շեշտին
մէք կր թրթռար
Անոր Հո
գին
:
Ամբողք
ներողամտութիւն
,
Հօտին
ու Եկեղեցիին
Հանգէպ
ամբողջական
"էր
,
եւ
Աղղին
ու քրիսաոնէական
Հաւատքին
ծ՜առա
յե
լոլ անսաՀման
պատբասաակա
-
մոլթիւն
կային
՛սյգ բառեբուն
մէջ՛. Կար
,
մանաւանղ. , վերքին
քանի
մբ
ամիսներու
անբաղձալի
եւ վաբկարեկիչ
րարգոլթիւն~–
ներր
մոռնալու
յօմարանքբ
,
երբ
մ՚որ՚ւ
կօրէն
անկարելի
է
ձերբաղատուիլ
տակաւին
անոնց
թոյնէն
եւ Հոգեկան
մխ
աական
անգ բ աղա
րձո
ւմ է •
Ա՛լ՛ւ
մ ր ամ բողք խռովեցաւ
Հ ո գե
ւին՝
երբ անտեղի
ու անՀեթեթ
վերագրում^ւե
-
բու,
ղաւալիբ
եւ
թշ1ւամտկան
վերարե —
քումի,
Հայ անունին
անվայել
քսութեանց
դքՀ-ատելավառ
ղգցումներու
թիրախ
մաք -
րամ աքուր
եւ
աէ
^ւուական
երիտասարգ
մր՝
Ն–
Ս •
0. Տ
. Տ • ԶաբեՀ
Ա. կաթողի
-
կոս , Հ ո ղե կան նոր ու ասպետական
ճախ—
րով
մ՛բ, վեր բարձրացաւ
աոօբեայ
Ր " լ " Ր
ղա ր չութ իւննե
րէն
, չլսեց
ու չտեսաւ
,
չյի–
չեց
ու
մ ոռցաւ , եւ կոչ
ուղղեց
մէկ
սիրտ
ու մէկ
Հոգի
լհ՜ուիլ
ղրական
եւ
չինարար
աչխա տան
քի %
Հիմա
որ Հանբային
սե վւա կանո
ւթ
ի ւն
է
գարձած
այդ կոչբ՛, կ՝ ա
1լե
կա
լ են ք որ վերք
ղտնեն
ա րուե ստա կանօր է
ն
ս տ ե ղծ ո ւած
թիլբիմացոլթիւններբ
, եւ անոնք՝
ոբ
ս ր–
խւա լե լու , խաբուելու
կամ
ղիտակցաբար
մեղաեչելոլ
մարղկային
տկարութիւ1ւր
ունեցան
, վւո րձեն
լսել դէ թ այ" նոր Հբ -
բալէբբ
:
Աաեն
է , ո բ ուղենք
եւ կարենանք
անդ–
րաղառնալ
թէ աղղային
եւ Հողեկան
ինչ
դրութեան
մէք կ՝ա
սլր
ինք –.Ատե՛ն է "Ր վերք
տանք առօրեա
յ կիրքերուն
, ու
փոբձենք
ճչդել
մեր անմ ի քական
ստի պողո
ւ թ
իւննե-
Բր եւ Համապատասխան
կեցուածք
ու
ԿԱՏՂ.ԱԾ ՇՈՒՆԸ Ւնք \ ւ Ւ Ր է ն Կ Ը ՍՍՏԿՒ
Պոլսոյ
Հթէրճիւման»
թերթին խմրա -
գրապետ ճիեատ Պապան կը գրէ վերի իո.
րագրսվ .
֊
« էթնոս»
թերթբ,
որ Աթէնքի
մէք
ւ՛՛յ՛՛ Կր աեսնէ , թ՛ուրքիոյ
եւ Անղլիոյ
մա
սին
՚լլ՚ի առած
յօդուածով
մբ Հեաեւեա
լ
կերպով
կ՝ աբտա յայտս
լի
\՛^^
• ՚տԱնգլիա
ինքնա սլա շտ պան ոլթեա՛/.
Համ
աբ
գեղծա
-
բարութեան
գիմեց։
Մէկ
կ"ղմէ
Անգ՚՚՚ր"՛՜
յի կէնկսթէրներբ
ամէն աեսակի
մբցա
-
նիշներբ
, նոյնիսկ
իրենց
յատուկ
վեց
Աեպտեմբեբի
մրցանիշբ
կոտրելով
սաՀ -
մանր անցան։
Տ՚սկաւին
ոբքան
պիտի
Հանգռլրմենք
որ ա յս բարբարոս
աղդբ
,
որ աղէտի
մբ նման Եղէականի
կապոյտ
ափերն
է իջած, սպառնայ
մեղի
։
կ
« Անոպաներուն
ա յս խում
բբ
տակաւին
չէ կրցած
մ ալ՛դ
րլլալ Հ՚սկառտկ
անո բ որ
Հինղ Հտրիւբ տարի անցած
է Պ"լ"ոյ գրա
ւումէն
ի ՛թբ։
Տակաւին
որքան պիտի
շա
բունակեն
մեր Համբեբութիւնր
սպառել
է
Այլեւս պէտք է որ թ՛ուրքերուն
դէմ
մեր
ՂԷՐՔ^
Ր Բ" Ր" շենք ,ա յս տեսակ
պետութեան
մ բ Հետ , եթէ
նո լնիսկ տեւականօրէն
բւ
ւ՛"
յ^
ձ^^՚-Ր
կրնար
գաշնակիւլ
մնալ
»-
^՚՝ր1՚ձ
թեբթ
մ չն ալ
29
Օղոստոս
թբ -
լականով
կլ, ղրէ .
-
« Թուրքերբ
Ան՚լարայի
մէք
աղմու1լ՛
նեբով
աօնեցին
26
Օղ
ոստոսի պատե րաղ
—
մին
Արդ
տարեղարձբ
; Այդ
թուաԼլանէն
ութ
տարի վերք
մենք անոնց
ձեռք
եբկսւ–
րած՜ էինք եւ այնքան
միամիտ
էինք
որ
խօսած
է ինք
նաեւ
թուրք
ղին ոլորի
Հե րո–
սոլթեան
մասի՚էւ–. Ալս բ"
I"
է՛ր
աղնուու
—
թիւններ
էին ղորս ա յն
թուականներուն
անղօր էր րմբռել
Թուրքի
մ տա
յնո
ւթ
ի ւն բ :
Ասւոնք կաղմակեբպա. ած
՛սյս
Հանղիսոլ
—
թեանց
իբենց
ուղած
իմաստ
ր տուին , Հել
լենական
դեսպա7ւատունէն
կարղ
մբ թղ -
թածրաբներ
ղողնալով՜^ ;
« Մէոամէ
տ՝Անթէն»
թերթբ
Հետեւեա–
՚լոբծ
ցոյց տանք
:
Վե բքին քանի
մ բ աաբ
ինե
բու
վւսրձբ
ցո
յց տուաւ
, թէ
ոչինչ
կրնանք ապաՀո
-
՛թ՛
լ
՛լ ՚"
լ ՚"
ղրաբսէ
ր
նիւթ
ու ա ծ
խաղե րով
կամ արուեստականօրէն
յա բոււյ ո ւած
փո–
թ ո ր
ի1լ1ւե
ր ո վ ; Ժ՚ողովուրղի
կամք
լ,
ղ
տած
է իր ղոբծնական
արասւյայաութիւնր
, եւ
ղսւր է աքացել
բնւլղէմ
օրինս/ց
եւ արղա—
րութեան
:
Մ ՛ո՛՛՛ծ
ենք
ղործ աԼլւք ութ եան
մ ր
անՀբա–
ժեչտութե
ան
մ ասին , ու ալելի
երկար
չխռովենք
Հաւաքա/լան
մեր
կեանքր
Պ
՛Ա
յքա
րներ բ կր
ղ աղ րին
նշանակութիւն
ուն/էնալէ
, երբ վե րած
ուին ա^ւի շխանոլ
-
թեա^,
էւլ անպատաս իւա^ւաաո
լ
ա ր շա
լի :
Հա լրա։ղ/։ ա
. Կոչբ
արաա լա լտութիւնն
է
Համաղղային
Հողեկան
պա՝,անքի
ւ1 բ :
Զխվ՚ենք
մեր ականջներր
ու Հողին
"՚յԳ
ձա լնի՚Ս աո ջեւ եւ րնղ աո աջենք
Հ բաւ է
րին
ան
լիշա չարութեան
նո լն
ս րաա
յոյղ
կե ց ՜
ուածքով
:
Լր կր՛՛է
Ւր ի՚մրաղբականով
•
« Ա
՛ութ
կիրակի
մբն էր • . ՚
տարօրինակ
ձեւով
յարձակում
կբ դոբծուէր
Անղարա–
յի
մեր ղեսսլանատան
վբայ
եւ
կր գող
-
ցուէին
թղթածբարներ
:
Միւս
կողմէ
նոյ՚ւ, օբբ կէսօրէն
վեբջ
Անգլիոյ
գտղթա
-
յին
նախտրաբ
Պոյտ
ձղելով
իբ
արձա -
կուբգր
լբուղ բ՚էւթւե
բու
՛ն բա ց տ տ ո ւթ
ի ւնւնեբ
կուտար
Համբաւտւոլ,
Տիկէնիսի,՛
օբՈէղբի
մասի՛սդ
.
՝ ՚ ՜ "– ՝՝՛
՝՝՝ 1^Րպէ"զէ
թ՚"բմացնենք՚մեբ
լֆթերցող
-
ներուն
յիշողոլթիլնր
անմիջասլէս
բա
-
ցատբենք
թէ
Անղլիոյ
ղաղթային
նախա
-
րար
Պոյտ խօսած
էր Կիպրոսի
մէք
ձեոք
անցուած
թղթածբտրներոլ
մտսի% ,
՚ոյս–
պէսով
երեւան
ելած
էբ Մ՚ոկաբիոսի
ղե -
։ա
•
Մենօ բնաւ
աեղե
կութիւն
շոլնինք
Ան -
դարայի
մէք քոչ թէ
դեսպանատունէն
,
այլ
ափարթրմանի
յաբկաբամինէ
մբ)
՚լո՚լց՛"
"՛հ
թղ
թածա
բնե
բու
պարունակոլ
-
թեան
մասին։
Բայց Լլասկած ելով
Աթէն
-
քի
թերթեբոլ
արտտյայտութիւննեբէ^
,
արղ ե՞ք կ՝րսենք
,
յու1ւա1լան
կառավա
-
րո
ւթի
ւնբ
Համ
բալալոր
«էօքա^ի
փասաա–
թուղթերբ
Ան՚լ՚սրայի
մէք կբ պաՀԷ
֊, Նչտ–
նակելէ
վերք
այս
կէտր
կ՝ուղեմ
անղբա
-
գառնալ
նչւս\նաւոր
«էթնոս՝»
թեբթին
, ո -
բու
ղրութիւնր
մէկ
կողմ նետած
է
տմէն
տեսսէկ
պատշաճութիւն
;
Թուրք
բնթերցողբ
անշուշ՚ո
չվւ վւ""իա–
քիր
"ւ՚՚՚լ^ "՛լի անոնւլ բառերով
փոխա
-
դա բ ձ ե նք : կատղած
շ ան ա ռքե ւ
ոսկոր
նետելով
կարելի
չէ կարգի
բերել
, ան
լոր–
ձոէնքնե
բբ
բերնէՕւ
թափելով
կր
սատկի
քլ՝ երթայ
֊.
« էթնոս՚^ի
Հրատարակութիւններր
քա -
ղաքակիրթ
երկրի
մբ մամուլին
եւ քաղա–
քտկիբթ
մաբղոց
գրիչին
՛էա յել
չեն
֊.
Մենք Ա՛ւգ– ՛՛լ՛"յքաբի
օրերուն տեսանք
թէ
ինչսլէս
կ՛՝բլլ՛"յ
անոպանեբու
խումբր
եւ
իբբեւ պատուաւոր
աղղ անոնց
առաջնորդ
ներուն
սուտեբբ
վեբադաբձուցած
էէնք
իրենց
. . .
Հետձւեալներբ
յիչեցնենք
կատղած
ա -
նոսլանեբուն
, որոնք
չեն
կրցած
բմբռնել
այս
բոլոբի^լ
իմասաբ
•
Բանի
մբ օր վերք տաբեղա
րձբ
պիաի
տօնենք
9
Սեոլտեմբեբին
,
այս այն
թուա
կանն է եբբ
Իղմիրի
Բոբտոնին
՚Լրայ
որ -
րեր
եւ անտուն
խեղճեր
,
արտասուալից
" ՚ է Ք ^ ՜ Ր " ՚ Լ Կր. ՚ լ է ՚ " է է ն
այս
սանձարձակ
ա -
նոպաներոլ
վոՀմակր
, որոնք
հով
նետ
-
ուելով փախուստ
կուտային
իրենց
կեան
քին
ւիբկութեան
Համ
ա ր ՚.
ՀԱՐՈԻԱՏԸ.֊
Ի՞նչ
կ՝րնես
Հոգ =
ԱՎԲԱՏԸ
Անօթութենէս
խոտ
կ՝ու -
աեմ
:
ՀԱՐՈԻԱՏԸ
^^7^^
մարգ, դոնէ պար–
տէղս մտիր , Հոն խոտերր
աւելի
խոչոր
են... :
•
•V
•
• — Աաբր
ո՞ւր կր ղոէհուի
:
Աոբին
վրայ
:
՝—֊ իսկ Տանձի՛՛կբ
:
\ք առի՛ս վրա
յ • - - :
«ՅԱԱԱՋ^Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(144)
(ՊԱՏՄԱԿԱէւ ՎԷՊ, 364 ֊ 400)
բ.
ԳԻՐԲ
•
ՃԱՆԱՊԱՐՀՆԵՐԸ
ԲԱԺԱՆՒՈՒՄ
ԵՆ
4 – ՀԱՄԱԶԱՍՊՈՒՀԻ
Իշխանբ
լռեց
% Նր՛ո ամբողք
մարմնով
անցաւ
մ ի ցուրտ
սարսուռ
, եւ
Հանդարտ
գէմքի
վբայ
եբեւտցին
անորոշ
ցնցում
-
ներ,
որ աբտայայտում
էին նրա
խորին
՚Լրգովմունքբ
յ
Գոլ
ինձ անիծում
ես, Համաղաս
-
ոլուՀի
%
քէ՚֊րիչ
խօսքեբի
արմանի
ես
գ՛"–
է
ՎաՀան։
Նա՛,
որ թողնում
է մայբենի
ե–
կե՚լեցին
, եւ Պարսից
Հեթանոս
կրօնն
է
աշխատում
տարածել
իւր
Հայբենիքում
,
նա՛ , որ դաւաճանում
է իւբ
թագաւո–
բին
եւ Պարսից
րարրաբոսաԼլան
իշվսա
-
նութ իւնն
է կամենում
Հասաաաել
իւբ
Հա յբենիքում,
նա՛ , որ կրակով
եւ արիւ -
նով
ոչնչացնոլմ
է Հայբենի
երկիրբ,
նա
միա՛յն
անէծքի
է
արժանի
,
ՎաՀան :
Կ^անիծե՚՚ն
քեղ Հաղարաւոր
մա յրեր ,
որ
պիաի
ղբէլուին
իրանց
ոբղիներից
. . . կ՝ա–
նիծե՜ն
քեղ Հաղարաւոր
ամուսիններ
, ոբ
սլիաի
այրի
մնան... կ՝անիծե՜ն
քեղ
Հա
ղարաւոր
քոյրեր,
որոնց
եւլբայրներբ
սլի
տի
րն1լնեն
ներքին
կռիւնեբում
. . . կ՝ա
-
նիծե՚՜ն
քեղ Հաղարաւոր
մանուկներ,
որ
"ՐԲ պիտի
մետն... կ՝անիծէ՚՛
քեղ ապա
ղայ
սերունղբ,
քանի
որ կր
յիշէ
չաբ
մաբղու
չար
գորհեբբ
• • • :
Այգ
խօսքեր բ կայծաէլի
նման
չանթում
էին
իչվսանի
սրտին ;
-
Այո՛ , սլատասԼսանեց
նա
՚ / ^ " " " ճ ^
ձայնով,
այդ
ր՛՛է՛–լ՛ ղոՀերբ պէաք
է
կա
տարուին
• . • եւ ես չաա
ցալում
եմ , ռր
պէաք
է կատարուին
• . ;
իա
յց
առանց
այգ
ղոՀեբի
փրԼլոլթիւն
չի լինի...։
Թո՚լ
ներկայ
եւ ա սլա գա
յ
սե րունգբ
անիծէ
ինձ
;
Բայց
իմ խի՚Լ^Բ
Հանղիստ
է
;
^է,
Համողուած
եմ , ոբ վատ
գործ
չեմ կա
-
տ արում ; ինչո՛՛ւ
ես դու
մո ռան
ում պատ
մութիւնբ
, ամ ենամ օա
ժամ
անա կնե րի
ա–
ղէաալվւ
պատմութիւնբ։
Երբ
Տի
լ՛անբ,
մեբ
այժմեան
աքսորեալ
թադաւորի
Հայ
բբ,
էլամենալով
իսպառ
քնքել
Արծրունի
եւ
Ո՚չտունի
նախաբա
րնե
րի ամբողք
տոՀ–
մերր , երբ
բոլորին
կռտոբել
աուեց , ա -
ռանց
խնայելու
սեււի եւ Հասակի
,
ո՞վքեր
էին
այն երկու
մ ան
Ո
ւէ^եբ
ր , որ
միա
յն
աղաա
էին մնացել
րնգՀանուր
կոաորա
-
ծից։
Մէէկւբ Տտճաա
քիչաունին
էբ%
իմ
ամ ուսնի
Հ ա յբբ , մէւսբ
^ալասպ
Արծ
֊
ր ունին
էր , Մ ե բուժանի
Հա յրր
Տ
Այո՛ , այդ
եբկուսբ
միայն
կենդանի
մնա
ցին
երկու նաիսա բա րաԼլան մեծ տոՀ
-
մերի
բաղմանդամ
ղերդաստանից
:
Բայց
Լ
՛լ՛բ
"՛յ՛լ
երկու
մա
՝1ւսւ1լսե
բին եւս
դա
-
Հիճնեբբ
բերե
ցին
Տ իրանի
առքեւ
մ
ոբթե–
լու , ո՞վքեր
էին , որ մերկ
սուրեբբ
ձեռ–
–մ յարձակուեցտն
արեան
Հբասլարա
—
Ղ՛
կբ ել աղաաեցին
անմեղ
մանուԼլնեբին
X
Մէկբ
քո
Հայրն
է ր՝
Աբտաւաղղր,
միւսբ
քո եղրայրն
էր՝
Վասակբ։
Այո՛ , ՀամաղասպուՀի
,
մէԼլբ
իմ
Հայրն
էր,
միւսր
իմ եղյ^այրբ;
Այղ եր -
կո՛– մանուԼ^երի
սլաաճառով
,
նրանք
թողվւն
Տիրանի ծառա
յութ իւն բ , թ՚՚՚լին
ի~
բանց
Հայբենի
ժառանդութիւնր
Տարօ
-
նր,
ել ամրացան
Տայոց
լեռների
մէք։
Այնտեղ
մանոլկնեբին
սնուցին
,
մեծացբ–
րին , ել իրանց
աւլ^Լ^երին
նրանց
կնու–
թեան
աուեցին
, Հ^աւասպից
ծնուեցաւ
Ա եբուժան
Աբծրունին
, Տաճատից՝
Գարե–
՚լին
Ռշտոքնին,
քո ամուսինր
: Եւ այս
-
ոլէ"
կրկին
չա բռ
ւնա կուե ց ան երկու
բնա–
քինշ
եղած
.1ախարարութիւննեբր :
Եո չեմ Հասկանում
, ինչո՞ւ
Համ
ար
ես
յիշեցնռւմ
ինձ այղ րոլորր,
րնղՀա
-
տեց
տիկինբ
է
֊ — Նբա
Համար,
ՀամաղասպուՀի
,
որ
Աբշակոլնիների
տան
՚իբայ
արիւն
կա
յ ,
Ս՚ԱՐԶԱԿԱՆ ԿԵԱՆՔ
ՎԱԼԱՆԱ–
Ե՚լ՚՚՚նակին
Փրոմոսիօն
Լիվ
կի առաջի
ն ախո յենա Լլան ի՚աղբ
,
"՚^ղի
ունե
սալ
իւինիօն
Ափորթիւ
Ֆ՚՚՚՚՚թէնիւ
գէմ,
անցեալ
կիրակիի
՜Հակառակորգին
՝մարղադսւշտբ
, Ֆոնթէն
•
Հ Հակաո.ա/լ աեղատաբափ
անձբեւին՝
.ել՛
ՃաՀիճի վերածուած
ղաշտին
,
Վալանսի
Հայ
Մարղականի
մարղիկներբ
դա շտ
ելան
առաքնորղոլթեաէկ՛
իրենց
անխոնք
խմբա
պետին
Յարութիւն
ժամ աւլո րծեան
ի :
Երկոլ
կողմերր
բուռն
պայքար
կր մր ՚
ղէին,
քրալի ղաշտին
մէք,
բայց կէս
ժամ–
ո
լ
ա ՛ււ խ աղա
ր Լլու թի էն էն ՚էերք
դաւէւէսւորբ
էլաւլբեցոլց
խաղր, տեւլատաբավւ
սւնձրե -•
•լին
ւղատճառով
;
ՊԱՐԱՀԱՆԳԷԱ.—
Աեպաեմբեբ
2ին ,
աեւլի
ունեցաւ
Հա
լ Աարղակէէւնի
սլէսրա -
Հանդէս
ր ^էն մինշեւ
առտուան
ժամբ
2-30/. :
Ա՛ ե
բ
Հա յրենակիցնե
բէն
ղատ
,
Օէոար
խուռն
բաղմութիւն
մբ
վւութացտծ՛
էր
ՀէսնւլիսասրաՀբ
; Ներկէոյ
էր նաեւ
Ա՚Լ՚լ *
Մ իութեան
նէէւխաւլա֊,՝
Պ ՚ Մ ուշեղ
Ժե -
բանե ա
:
Մեծ
ուբախութիէնէ
պատճէսոեց
,
ԺիւտՕ
քլիւպի
Հայ մարւլիկնեբւէլ
սքանչելի
ց՛՛ւ
-
ցա դրութիւներ
•
կարղ
Աէէլ
իր
յէէէնձնախումբի
անդամներբ
,
ղիէոէս/լից
իրենց
ւղա շտօն ին , լիո՚/ին
՛լ ո -
Հոէէլէւււլին
Հ էսնղ
իսւէէ
կէէէննԼքր ր , ապաՀով
ե
—
լուէ Կ՚՚Կք՚Կ գումար
մրէ
Ացատ - Մարցիկ
֊֊\^.V,.,.V•
^՚^՛^՛^^^^
ԹՈԻՐԲԻԱ
Եղիպաոսի
Տեւլ.
իյռբ Հուր ւլին անւլամ՛ -
ներէն
Թ՚սՀ՚ս
Հիւսէ
յին
Հեաեւ եալ
լայ
տաբարոլթիլնն
բրսւծ
է «Ժուոնսէլ
տբ
Ժր՛
նեւ՜^ի իւմբաէլբէսպեաին
.
• Գուք Աբեւմուաքցինե-բբ
իրարմէ
րբ–
նաւ
տա
ր բե ր ո ւթ
ի
էն
Լ՚՚՚^^՚իք
• ա յս
էղատ -
ճառալ
ճչմարտութիւնբ
լաւ չէք
րմ բոնե բ :
Օրինակ
, երբ
Մ աՀմ
ե
տաԼլանո
ւթ
իէձե
ր խօս–
քի
նիւթ
կ՝բնէք,
անմիջա,ղէս
ղ.սյն
կբ
շ՚իոթէք
թրքոլթեան
Հետ
է
Աինչդեւլ
օ -
տարներոլ
թշնամին
Թուրքերէ
են • Ար -.
դէն
Թ՚՚ւրքեբոլն
ղլխաւոբ
՚նկարագիրբ
մոլեռանղսէթիլնն
է եւ քանղելու
միաոլ
֊
մբ
:
Ուր "ր
՚ լ ՚ ո ց ե ր
են
, քանւլեր
ե՚1։ արաբա
-
կան քա
ւլւս
քա
քլր թ ո ւթ
ի
ւնն ու
Ա,բեւմտեան
քսւ
ղ՛ո քա կր թ ո
լթ
ի
ւն
ր : Մ ինչ՚լեռ
Արաբնե
րուն
մ աՀմե աա
Լլան
ութ
իւնր
Ր ՚ " ց է
եւ
անկեւլհ
• ասլացո լցբ
սա
է որ
մԼւնք
Հին
քաղաքակրթութեա՛ն
1լոթուլներբ
սլա Հած
ենք
մինչեւ
վ^եբածնունղ
։
ԳԱՏԱԻՈՐԸ—
Ա՚ւաջին
Հաբուահր
ո՞վ
տուաւ
ՅԱՃԱԽՈՐԳԸ
(Որ Լլռուած
է ճաշա -
ր ա՛նա պ Լ, աին
Հե՚ո՛^
Հ աչոլեցոյց
ին
նայե
-
.&Խյ.ւ..Կյլ
եւ աբիւնբ պէաք է արիւնուի
մաքբուի
. . . :
.֊,
Բայց
՛ւչ անմեղ
ժողովբգի
արիւ
-
նով։
Եւ անմեղ
ժո՚լովրղի
արիւնով,
եբր
նա յիմարաբար
միքամտութիւն
է ղոբ -
հում,
եւ պաշտպան
է Հանդիսանում
Ար–
շաԼլունիների
փճացած
, անբա
րո
յա կանա–
ցած տանբ,
որից
եթէ
վէսղուց
աղատ .
ուած
լինէինք,
աւելի բախտաւոր
կր լի -
նէինք՝
թէ՛
մենք
եւ թէ
մեբ
աշյսաբՀբ։
, §նո՚՛բքներ
են սլատւում
քո գլխով
,
ՎաՀան
, ասաց
տիԼլինշ ղայրացած
ձայ -
նով։
ԿիրքՐէ
աաելութիւնր,
անւլուսպ
՚/րէմի՚նդրութիւնբ
կուբացբել
են քեղ, ել
խլել
են քեղանից
ամէն
բան,
ինչ
որ
մ ա է՛ղ
1լ։։։ ւի՚ե է, ի՛ւ՛չ "V
աս աո
ւահ
ա ֊, ա ճ ո յ
է ։ Ասա՛
ի՚եձ
, ին չ՛՛՞ վ է մեղաւոր
Տ իրանի
որդի
Ալ՚շ
՚՚՚կԲէ
մեբ ներկայ
դժբախտ
թա–
ղաւոբր,
որ այժմ
Հեծում
է Անուշ
բեբղի
մ թին
բան՚ոերում
, ին^
ով է մե ղ՚սւո բ նա
որ իւր Հայբբ
այսպէս
կամ
այնպէս
է
՛խ՛՛րուել
:
Նրանով
, սիրելի
ՀամաղասպուՀի
,
.յ պատասխանեց
ի շխանր , ՛լ առն
կե րսլով
ծիծաղելով,
որ նրա ձեռքեբն
եւս
մաքուր
չեն
արիւնից
: Աի փոքր
անձնասիրութիւն
ունԼքցիր , ՀամաղասպուՀի
է
Ո՞վ
սպա՚նել
աուեց
քո
Հօրբ , կամ ենում
եմ ասել
ել
իմ
եղյրօրբ :
ՐԱՖՖԻ
Fonds A.R.A.M
