ԱԿՍԵԼ ԲՍ.ԿՈԻՆ8
(ԱմՓռփուաւծ «Աււվ • Հայաստան»է1ւ)
Տհլա1լան
ւլնղմիչույէ
եաք,
լ ՛ ՛ յ " աեսաւ
արձակ
չ, մ1.հ վար
սլե ան եր է՛ե Ակ՛՛ե
լ
Բա–,
կունցէ
րհաէր
գրոսածքներսւ.
Հաաորր։\
Այսօր
երբ կր թերթես
չաաոնց
չՀրաաա–^
բակուաձ
ակսելեաՆ
արձակէ
ԿՐրբ,
ան–\
մէչապէս
կբ պաակերացնես
չ - ՚ լ չ ՚ ՚ ղ " ՛ ֊ ^
Սէաղանզի
ու էմացողական
մեՆ
չառաւէղէ
աէբ արուեսաագէաբ,
լէ սաեգծ՚սգհրծա–
^
կան
մեծ
կաբողութէւհՆեբով,
որ անմա~.
էէանակ
մաՀուան
սլաաճաոով
Հէրաւ
էնչ
Որ կրնար : Բակունց
անաւարա
ձղեց
մէկբ
մէւսէն
Համարձակ,
մէկբ
միւսէն
չքեգ
^րագէրներ
ե յգացումներ
, էնչսլէս Հ<կաբ~
՚մբաք՚սր»
, «հքաչաաուր
Աբովեան»
վէսլե–
)բը՚. Բայց
այն րէչր
"ր գր"՛^
է սաեգծա–
գործ ական
լար ուած
կեանքէ
աասնամեա–
կէ
բնթ՚ացքէն
, բաւական
են , ոբ
անունբ
առյաւէ
ա կասլուէ
Հայ
ւլ րական
ութ
եան
յէաղմաւլարեա1ն
սլաամութեան
Հետ։
Բակունց
բ
ւլ րականութեան
մ ա
յր՚՚՚֊՚էէն
մտաւ
ւլաւլափսւբնեբոլ
ել
յոյւլեքւու
էր
մասնաւոր
աչխաբՀով։
իր սեվւական
գոյ֊
նեբով
եւ ոճով ; Աոաքէն
Է՛՛Կ սլատ–
մ ուած
քնե բուն
մ էչ
տաղանգր
ա յնսլէս է
գէծեր
մէիոեգ
Հանեց , որոնք
ոլնէէն
էնքնոլր
ո յն
՛Լ ԷՆ եւ արուեստ
բ
կ բ կապ–
ուէ ր. մեր գրականութեան
աւանգութ
եանց
Հեա։
Բակունց
Հրապարակ
եկաւ կեանքէ , մէ֊
չավայբէ
, բնութեան
, մարգկայէն
բնա֊
լոր ութեան
ծանօթ
մ եծ պաշարով
: ՚իաս–
աէաքակուե
լով
Հա յ գասական
ց
րականու֊
թեան
գպրոցին
մէք, Հաւաաարիմ
էր
ա–
նոր
բոլոր արմաաական
աւանւլ ութեանց
:
գ.
Գեմիրճեանի
եւ Ատ.
Զօրեանի
Հեա
միասին
խորՀրգաՀայ
արձակի
ցաբգա
֊
^ւէւմր
ւլրաււ Հոգեբանական
ու
ճշմարիա
աբուեսաի
Հունի
՛քէք, տեսակ
մբ
կամուրչ
Հանգիսանալռվ
մեբ գրականութեան
ան
ցեալի
եւ ներկայի
միքեւ։
Ոչ
միայն
եր֊
կերոլ բովանգակոլթեամբ
, այլեւ
ւլեգաբ֊
Ուեսաական
ձեւի առումով,
պտՀպանեց
ազղային
ղ ո յնեբբ
, մեկնելով
այն
ոկբղ֊
բուեքկն
թէ
միքաղզային
ձեւբ կբ
ղառ1ւայ
՚"զԳ"՚՝յէ՝՛՛
^ ՚-ՐՐ ԿԴյնայ
Հայրենի
Հողի
վր–
բա.յ
էլ ոլատկերնեբ
, երանւլնեբ
կր
բ՛ո՛ւէ
յսնէլՀ :
Պա՚ոմութիլնբ
ցոյց տուաւ
թէ
որքան
*"Ո.ողք է ին Բաէլոէձւցի
ղ ե ղայւ ուե ս աա
կան
^կղբունքնեբր
ել որքա^, այժմէական
իր
ներքին
նեբգաշնակութիլնր
չէ՛՛ր
սլաա֊
ճառբ,
որ էլապուած–
րլքալով
Հանղեբձ
դասականիդ
Հետ , Բաէլունց
չդարձաւ
իր
նաիարգներուն
ցոլքբ
ել եղաւ
Բաէլունց–
եան
ինքնատպութիւն.
Աէր
՚էէ՚ղի
ժողո
֊
վոլրղր,
՛լէսլի
իր նուիրական
անուրքնե֊^
ԲԲ^
անոբ ասլաղան
;
Բաէլունց
ղրել
սէլսաւ
1924^5ք
իր
((.Գիւ֊
աչական
՝\,էԱէք
ականի^ով։
Զայն
ղրող
ղալ՛֊
^"՚-՚ւին
նսւՀապետական
աշիւարՀի
րանաս–
աեղծութիւնր
մարէՈւաւոբող
խոնարՀ
աղ–
՚քէկր
ել րնոլթիէՅւր
, երբ
ղ իւղական
ու֊
•""–•յէէ
էւ՛ =
Բա
1լ ո ւնց
ա լ՛ ձա կա
ղի բ էր եւ իր
պա
տ ֊
մուածքներուն
մէք
էլբ
պատկերացնէր
մարւլ կա
յին
Հ ողիին
ւլե ղե ցիկ
առա
քէն
ու–
թիւէւնէէբր
ու կեանքի
ողբերգական
վէ–
ճակներր։
ԱՀա
թէ
ինչո՛ւ
յաճախ
ան -
գբ աղ աբձած
է
Հին
գիււլէ
պատէլ ե րնե
֊
բոէն : Իրարու
էլբ յաքորգեն
բակունց
եան
Հերոսներր
, կապուած
Հողին
եւ
արգաբ
վաստաէլին
; ՚տԱպիտակ
ձին^ ,
«Ծիրանի
ւիողր՛» եւա
յլն անբասիր
ա յս
ւլոբծերուն
մ էք,
Բակունց
կ^արտայա յաէ
իր
Հե–՛՝
րոսնե բու
բ՛ս
բո լական
էլողմ բ ,
կեանքի
պաէ՚ղ
ու Հսւսկնալէ
փիլիսոփայութիւ5ւբ
•
ինչ
պ՚սւյմտ^1։եբու
մէք ալ ւլտնուիս
,
պաՀ֊
պանէ
Հողր,
սիրէ
Հայբենի
աշխաբՀբ,
փարիայէ
աւանւլներր։
Հերոսներու
այս
փէլիսաիա
յոլթիւնր
Բակունցր
տարաւ
այն տեսաէլէտին
թէ ժոզովուրդն
է
կեան֊
քի ստեղծողբ
եւ աշէւարՀին
փայլ
աուողր
•
Բակոլնցի
պատմուածքնեբուն
մէք
Հ ա
յ~
րենիքր,
ժողովուրղր,
րնոլթիլնբ
Հան֊
դէս
/չուղան
միասնաբար
ու
ներդաշնակ։
Իրապաշտ
աբուեսաի
ուժով
Բակունց
կբ տեսնէ
Հին կեանքի
խաւարի
մէք այն
մաբղոց
կերպարներբ
, որոնց ճշմարտու
-
թեան
որոնում
ին բնածին
՚լ՚լացում
բ
կ*օդ֊
նէ անյողդողդ
ու
Հասաաաուն
սլաՀել
իրեէւց
է ութիւն
լ՛ ՚լաբդարող
աշխատանքի
անուրքր
, Հայրենի
Հողի
եբաղանքբ։
Բ՚սկունց
իր Հերոսնեբու
փայփայ՚սծ
ե֊
րտղ^ւե լ՛ու
, անոնղ իտէա
լի
մի քո ց՛՛՛է
կբ
նա յէ՛ էլեանքի
մ էք տեղի
ունեցած
վափո֊
խո ւթ է՛ւննե բ ո ւն :
Բակունց
ի անաւա րտ
« Կաբմրաքաբ
ծ
վէպին
մէք
նոյն
իբականսւթիւնն
է պտտ–
էլերուած
, ինչ որ իր
պատմուածքնեբուն
մ էք , բա յց աւելէւ լա յն եւ աւելէւ լնգա
ր ֊
ձ՚ս\կ տէւ սլագաչաով
: Այո ՛թէ՛՛էէն
՚ ^ է ք
Բ ա ֊
էլոլնց վեր
կբ
Հանէ թէ՛ Հայ
չինականին
բովանգակ
թ շո ւառո
ւթե ան սլա ակե բ ր
եւ
թէ րնկերա
յէ՛ն ա յն գործօն
ուժե բ բ ,
ո֊
րոնք
յեղափո
է՛ւ ութե ան նախօ բեա
էլին
կբ
պատրաստուէին
նոր, մեծ
կեանքի
մրէ
« կաբ՚քրաքաբ
»ի մէք,
աւելի
քան
Բա–
կոլնցէ՛
ուրէշ
ս՚ոեւյծադո
րծ ութեանց
մէք,
էլ^երեւ՚ււն
էւր տաղանդին
բոլոր
կողմերր,
թէ՛
ք1ւ՚սբե րղութիւնբ,
թէ՛
ողբեբ՚լական
պատէլեբման
ուժբ եւ թէ եր՚լիծական
^իր–
քր , եւ քաղաքացիական
դայրոյթի
չեշ֊
աերբ :
Բ՚ռկոլնցի
սաեղծտգո
րծո ւթեան
՛Լեր
քէն
խօսքբ
, էլա բապէ՛
երղր
ե՛լաւ
քւքաչատուբ
Աբո՚էեանէ,
մասէ՛ն անաւարտ
վէպր , ուր էր
գեղ ե ց1լա ՚լէւ՚ոա էլան
Հաղուադիւտ
ղդա —
ցոււՐբ
կեանքի
սլա ակե
րնե բ ր օժտած
է
ա յնսլիսի
էլե ր սլբն էլա լ
ձեւե րով , որ
բն–
թերցողէւ
առչե ւ էլբ կան
՛լն ի
մ եծ լուսա
-
ւո բ չէւ
ժ ա մ ՛սն տ էլա շր քան է՛ Հա յաստանէ՛
շօ— .
շափելի
պատէլեբբ
; Այ՛լ
՛Լէ՛՛էէ
Հատուած֊
նեբբ
ունին
բիւր եղա
յէն
խաա
ց ում
/. ւ էլա^
աաբե լտ ՛լո րծո ւթիւն
:
Բ՛ս էլ ո լն ց չի տար
Հայէլակ ՛սն բն ՛ո չխ ա բ–
Հ ի ծ աւա
լուն
Համ ա յնասլատէլերբ
, բա
յց
ա
յ1ւ րնւսսլա,տկե
րնե
րր
ոբոնք
ս փռուած
են
իր արձակի
էքեբուն
մէք,
ցոյց
էլուտան
«Տ
՚1Վ
.ՈՒ՝ԼՃԻ» Ս ՐԳՕՆ
Մեր
որբանոցին
մէք, այն օրերուն
միակ
էլսւշա
ա՛լ՛՛՛ն
ՀՀՏավուլճի»
Աբ՚լօն՝
էլամ
Աարղիս
իս . • .եանն
էբ
Խարբերգի
Վե–
բ ի Մեղրէէն
: կարծեմ
աղան
կուշտ
էբ , ո–
րովՀետեւ
րերնով,
շբթնեբով,
իր
քթին
^ակեբովբ
Հրաշալի
տավուլ
նուա՚լել
ղի–
տէր : կուշտ
էր, որովՀեաեւ
բախտ
ն ա յ ի լ
՛լ իաէ
բ , եւ
մ ա սն ՛սգէ ա
է ր զանաւլան
ա ճ ֊
սլարարութէււններու
:
Որբանոցին
մէք,
մայբիկ֊քոյբիկ,
ինչ–
պէս
նաեւ
մեր վերակացու
տարեց
ազ~
չէւէլներն
ու կինել՚ր,
ղրեթէ
ամէն
օր
մաս֊
նաւոբ
աեւլ մր էլր Հաւաքուէ
ին , Ար՚լօն
էլր
կանչէին
ու անոր
զանազան
եղանաէլներ
նոլադել
տալով
էլբ զուարճանա
յին
: Մ ա
յ–
ՐԷԿ
1
Ք"յրԼ՚Կ, կեցած
, էւրաբ կպած
է^ռան-
դով
էլբ սլաբէին
ու կբ պարէին
: Աբ՚լօն
իր
նուաղին
վ՛ո էս՛ս ր էն կբ ստանա
ր
իւրաքան֊
չ ի ՚ ֊ ր է ն
մէէլ
մէկ
էլաոր
Հաց , էւրբեմ^ւ
ալ
պանիր
էլամ
ուբիչ
ուաեչիքներ
:
Մենք,
Հաց
չոլնեցո՚լներս
քլբ
չարուէինք
աւելի
Հեռուն
ու
Հ իացում
ո՛ք էլր գէւ տ է էւնք
ա^ւվերքանալէ
պաբեբր
եւ
Աարզիսին
ա5՚–
սպառ
եղանակներր։
քքւ եբր պաբեբր
վե
բ–
քանա
յին , ան է՛ր ստացած
Հացի
սլաշաբբ
տ ո՛ղբ աէլլ՛
լեցնելով
կր գրաւէր
սենեաէլի
մր
անկիւնբ,
քանի
մբ էլտոր կուտար
ա—
սոր֊անոբ
Հէ՛ր
մ օտիէ^ե բունէ ) ու մնացած
ր
էլուշտ
մր
էլ ուտէր՛.
Ա րգո
յին
((.եկամուտ՚^բ
մ իա
յն է՛բ նուա
ղով
բ չէբ
վերքանաբ։
Ա1ւ
բախաազուշակ
էր : Եթէ
որբանոցին
մէք մէկր
բան
մբ
կորսնցնէր
, դողր
ւլտնե ԼՈ
լ
Հ՛ամ աբ
անոր
կբ
դիմէր։
Եթէ
մէկբ
էլ՝ուղէբ
ղիտնալ
թէ
ապա՚լան
ի նչ տն ա էլն 1լա լն ե ր պաՀած
է ի ֊
րեն
Համար,
դարձեալ
Արգոյին
կր
՛էի֊
մէր
: Ու գ ե ռ
ղար մանա գան
Տգիտութիւն–֊
նեբ՛» :
Օբ մր, որրանսցին
մեծ
ագչէւէլնեբէն
մէ.՛
կուն
վեբմակբ
՚լողցած
էին : Ա՚լքէկր
մ բ ֊
աաՀող
էր , վասն՚լի
, էլրնար
էսէ՚սա
պա–
աիժի
արժանանալ
եւ
ձմեռն
ալ
ամբողք
առ՚սնց
վ ե ր մ աէլի
անց
ր ն ե լ ։
ՅուսաՀատ
գացեր
ղաեր
էր
Արգօն
. . . ՀՀ,Աարգիս ,
ոաքգ պագնեմ
, լմ ա՛ե Հաց մբ ունիս,
եթէ
՛ւ՛՛՛էր
ր ՚ ՚ ն ե ս , վերմակս
ղտնես
• . .» ;
Ա րգօն
սլա
յմ ան գրած
էր որ
որբանոցին
բոլոբ
ոորել՚ր
Հաւաքէ
իբ շուբք,
ոբպէսղէ
բսէբ
թէ
ո՛րն
էբ
գո՚լր
:
Պայմանբ
բն–
գունուած
էր։
Ուրեմն
, երեկոյեան
ապու–
քէն
ետք
ոչ ոք ղուրս
պիաի
ելլէր
ու Արր–
՚չօն , մութէւն
՚լայ-սւթ
մր քուր է՛ ՛քէք
նայե֊
լով
պիտի
բսէբ
թէ
ո՛վ
է ղողցեբ
վերմա–
էլր : Եբեէլսյէն
առաք
մէկբ
ներկայացած՜
էր
Ա բ դ ՚ ՚ յ է ն
ու յայանած
էր
էր <(.յան–
ցանք՛եր,
էսոսաանտլով
վէտրագարձնել
վեր֊
՚^՚"ԿԲ1
պ՚ոյմանալ
որ անունբ
չտան •
Հայէլական
բնութեան
ուրոյն
գե՚լեցկու
-
թիւնր։
Բնութիւն
բ անոր դործերոէն
մէք
այն
ճամբան
է,
ոբ ղայն
կր տանի
դէպի
մարղբ,
ղէպի
մաբդէլային
նեբաշխաբՀի
ճանաչուլոլթիլ1ւբ
•
Ա՛
ԱՂԱԲԱԲԵԱՆ
Արգօն
սակայն
իր Համրաւբ
չնոլաւս–..
տացնելու
Համսւր , ույլած
էբ ոբ
՚լոբծո
-
ղութիւնր
աէ.։լէ
ունենայ
, բա յց
սլիաի
տար
Հակասլաակերբ
խնւլրոյ
առա
րէլա
յ
աՍ
ձին։
իբիկունր,
ճաշէն վերք,
բոլորս
Հաւաք
ուեցանք
որբանոցին
մեծ
սբաՀր։
մայ ֊ -
բէկ,
քոյրէԿ-ւ
"ՐՒ
րոլորս
Հ՛էն։
ԱբդօՆ
ծալասլաաէկ,
^չէյխ»է
մր
պէս
նստալ
սրաՀէն
քլեէլրռնբ , ՚լաւաթ
մբ քուր էբ
առ
քեւ,
ապա,
լաթուէ
մբ ծածէլեց
քուրբ
ել
էր
գլուէ՛ր՛
՚ ՚ Եւ սէլսաւ
էր
՚լուշաէլոլ
֊–
թէւնբ՛
— ^Վերմակբ
՚լողցոզբ
կարճ,
Հասսա
պեխերով,
խոշոր աչքերով
մէէլն է։ ճամ–
բա
յ մբ էլբ տեսնեմ
որբանոցէն
ե ր էլա ր ած՝
ոլոր֊մոլոր
վւողոցներէ
անցած
էլբ Հասնէ
Հացագո րծ՜ ՂլՈւկաս
աղա
յէն
խանոլթր
.
անէլէ էսնւլէ՛ն բան չեբեւաբ
՚ • ՚ Հա՛՝ ,
կե֊
$էք–ւ Կ^ՅԷՔ՝
էլարՆես թէ բան մր կբ տես
նեմ... Հր՛, այո՛
. ՚ • Ղ^ուկաս աղան
մէկ^
երկու
, երեք
Հաց էլուտա
յ վե րմ ակբ
բե֊
լ՛ոզին։
Վ^եբմաէլբ ծախողբ
Հքիչ
ԷՖ
կ^Ր՚՚է,
*Լուկաս
էողան
կբ պնդէ
;
Ա^
)
՚ "
յ ո ՛
յ
աուա^
լ
, տու՚սք
ւ - • • » :
Ու լաթր
դլխու1ւ վրա
յէն
մէէլ
կւէւլւք նե֊
աեց
. . • Յաղթական
ոտքի կեցած
՝—
^Վյս՛՛
՛Լր առաւօտ
ես
էլե րթէսմ
էլր բերեմ՜^) րսա.^%
Իրօք,
յաքռրւլ
օր վեբմակբ
որբանոց
վերադաբձած
էբ :
Աճպտրա
րութիւնբ
Հաւք լ՛անք
չունէր
՛ո–
նոր
քով։
Հէէացած
էէ՛նք
մ ՚սսն աւո
ր
՛ա
սլէս
էր
%.չոբս քաբեբ՜^ոլ
ցուցադրութիւնով
:
Նո բութ իւ5ւնե բուն
նորութիւնր
:
Ամէն
մէկէ
մէկ
մէկ կտոր֊պաաէէւռ
Հաց
կ՝ոլ֊
ղեմ
:
Հացի
վ՚՚՚քրիէլ
պատառնե
ր իրարու
ե֊
տեւէ
էլի յնա
յին իբ տոպրակր
ու գէզ
կր
դառնային
, ու
երբ
ամէն
մարդ
իր
^ւղա.րտք՝»ր վճարէբ
, այն աաեն
կբ
սկսէր
իադը:
— ^Տեսէ՛ք,
աՀաւասիկ
չորս
խիճ֊քա֊
բեր,
Ա
՛Հաւասիկ
երեք,
ղլխաբէլս
առք
եւս
է
ւ՛՛է՛" փ՚՚ՔՐէկ
քաբերր
Հրաչքով
մէէլ
՚ւլխ՚որէլէ
տաէլ պիտի
Հաւաքուին։
Գետնէն
կր վերցնէր
մէկ
՚լլխաբկր
ու
էլր ցուցնէ ր տակբ դրուած
քաբր
Հաեէլն
է։»։ Յէէաոյ
միւէւբ,
յեաոյ
միւսբ,
ու
ապա
ափին
մէքինբ։
Ամէն
բան
մեբ կողմէ
ըս–
՚ո**–՚լուելէ
, քննուելէ
վերք,
չես
ղիաեր
ի՛նչսլէս
էլ՝րնէր,
մէկ գլխաբկլ,
կբ
վեր֊
ցնէր,
միւսբ
կբ ՛լնէր
(միշտ
ցուցնելով
քաբերր)
ու ապա
յաղթական
կր
դոոաբ՛
«Ա՚իիս
մէք պաՀուրաած
անպիտան
քաք
բ ^
դուն
ալ բնկեբներուգ
քովբ գնա
՚ . .» Աեռ֊
քով
վեր
կր րարձբացնէբ
մէկ
դլխարէլր
ու
մենք,
զարմանքով
էլբ տեսնէինք
ոբ
չորս խիճ֊քաբեբր
մէկտեղ
եկեր
են :
Արզօն
լալ գոլչս՚էլ
էր նաեւ։
Գաւաթ
մբ
քուրի
կամ
ձեռքի
գիծերոլ
նայելով
էլրր–
նաբ
րսել թէ ապագան
ի՛նչ ան ա էլն կա
լԿւ ե ր
վէ.բապաՀած
է
ենթսւկային։
^ ՚ - է ՚ է է
Հազա րաւորնէւ
րոլ
Հե՛ռ
եբէլաբ
ատենէ
ի վեբ
սիրելի
ՀՀտավոլլճէ»
Ա րղո֊
յին
Հետքն
ալ էլոբսնցոլցած
էէ
;
իր
ծա
նօթներէն
ո՛րու
որ
կբ Հարցնէէ,
դուր
ԱՆԳԼԻԱԿԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
ՍՊ110ՈԻՕ՝
՚
V
•
Ամէն
ղիշեր,
րայց
՚սմէն
՛լէ չե ր , էլբ
աէւսնէր
ա յս եբաւլբ , որ սէլի՚լբնե ր ր
անուշ
կաաաէլի
մբ պէս
կուղար
իրեն , եւ որ
սա֊
կա
լն Հիմա
այլեւս ստացած՜ էր
լրքոլթեան
քղւոմ
իդն
ու դարձած՝
գէչե բայէ՛ն
անգի–
մա՚լբելի
կոչ որ ՚լինքբ
կբ մղէր դէպի
թե֊
լւս
լ ո ք,
էլառքեբ ր՝
Հ իմա
մի անդամա
յն
րաղձ՚սլի
էտւ աՀալի՝
էրեն
Համար։
Ուէլ աասնբվեց
աարեկան
կբ ՚.
Օրէն
մ է էլբ գէ ր ո լ կ երէաասարգ
՛քբ
պանգոկ
Հասաւ
վե րքա
լո յսի
պաՀուն
:
ք^՚իթ՚րբ
պիաի
անցբնէր
Հոն։
Կեանքէն
՚գոՀ , կենսուրախ
մէկն
էբ • կոնակէւն
էլր
կրէր մախաղ
մբէ
Մէնչ
էլր պաարաստէէն
բնթրէքբ,
ծ ա ֊
՚քլաստանէն
մէկ
ան էլի ւնբ
քա չուե լով
սկր–
աւաւ ղիրք
մր կարդալ
:
Մաէլա յն
Ուէլր
աե-սածէւն
՛գէս , մէկդէ
ղրտւ
՚լէբքր
:
Մէկն
էբ այս անձբ,
որ կբ նախբնտբէր
\
յաբաբերէլ
կենդանի
մաբգոց
Հետ ,
քան\
թ է՝
թուղթ էւ վբա
յ նկա բագբուած
արա
-
բածներու
: իր կուլմէ
Ուէլն
տլ,
Հակառակ
օաա բաէլ անր առաք էն
տեսնելուն
է Ր՛մ ով
շատ
չՀետաքբքրոլեչուն
, Հաճելէ
կր գբտ–
%էր
անոբ
խօսակցութէլնբ
,
որովՀեաեւՀ
ներծծուած
էին իր
՛լ ա գաւի արնեբբ
էս" ր
իմաստութեամբ՛.
Այնպէս
ոբ
Ո՚-իլ
անոր
նկաբաղրին
եւ լալն
մշակոյթին
Հանղէւղ
ակնտծանք
մբ էլր զգար։
Մինչեւ
ուչ
ղէ–
չեբ
խօսաէլցեցան
1
Առտուան
ժամ բ
եբ -
կուքէն
ատեններբ
Ուէ՛լր բացաւ
էբ
սէ՛ր–
ար անոր, ել յայտնեց
թէ որքա՜ն
էլբ վւա–
փաքէր
Հեռանալ
ա յդ
Հ ո վէւ տէն
եւ տ սլր է լ
քագաքներուն
մէք, ուր մեծ ասլագայ
էլար
էրեն
Համ աբ : Եբէաասաբգբ
ա յս խօսքե
-
րր լսելով^
սուլեց
ս կէէ ւղա է կօ րէն
եւ
ժբպ–
աե
ցաւ:
— իմ դեռատէ
բարեկամ,
րսալ
,
տա
–.^
րակո
յս
չ կա
յ , թէ լա՛՛ յն
Հէ. տաքրքրու~՝
թէւէն
ունիս , սաէլա
յն
այնքա՛ն
չաա
են
ւէ ա փա
քնե բ գ , որ վաէւնամ
թէ՝
է.Կ"՚Ր^ ՜
նաս
գոՀացնել
զանոնք:
Աէրելէս
,
նախ
գէտցէբ
, որ այդ
քու Հողէ տուած
քա
-
գարերուդ
^ակէչնեբբ
մէ.ծ մասով
ո -
զորմելէ
մաբղիէլ
են եւ անոնք
ալ
Հաէլա–
գաբձաբար
, կբ տեն չան
լեռներու
մէք
ապրիլ - Ե՛– դարձեալ
րսած– րլլամ
քեղի
,
թէ
լեռնե
րէն
դէոլի աափաստան
/՚չնռղ
-
ներբ
չատ
չանցած
կբ փափաքին
՚Լեբա
-
դառնա լ էբենց խրոխտ
լեռնե
րր ; Բագաք–
ներուն
օդբ ապականած
է ել Հոն՝
աբեւբ
չէ փայլէր
այնքան
պայծառ
,
էնչպէս՝
լեռներուն
՚Լյրայ : Գալով
քու
Գ^ղեցէկ
ե" թադրած
այրերոլգ
եւ էլէնհրոլւլ
,
կրր֊
նաս
՚ԼսաաՀ ԲԱալ,
թէ
անոնցմէ
շաաեր
կ^ապրէն
ցնցոտէներոլ
մէք եւ կբ տառա
պէն չա՛տ
անշնորՀք
Հէւ ւանգո ւթէ՛
ւննե–
րէ ։ Ե՛– աղքատ
ու ղգայուն
մաբգոց
Հա -
մ ար քաղաք
էլռչուածբ
ա՛յնքան
՛էաա
աեգ
մբն
է, ռբ չատեբ
չեն կբնար
դէմագբել
անձնասպան
բլլալոլ
փորձութեան
:
: ֊ ֊ կ՛՛երեւէ
ղէս Լ՛""՛
պարզամէա
կբ
կարծես
, պաաասէսանեց
Ուէլ,
թէեւ
՚ոյս
Հովէտէն
գուբս
չեմ ելած
երբեք,
բա
յց
էլբնաս վսաաՀ ԲԱալ
՝ թէ լալ կր
տեսնեն
աչքերս։
Հյ՚սս՛ լաւ դէտեմ
՝ թէ
ղէրաբ
գզելով
ու բղկտելով
կ^՚ասլբէն
բոլոբ
ա -
րաբածնէ։բբ
: Արէնակ՝
մեծ
ձուկը
կբ
Կէէէ փ"4ր
^"՚-կէԼ՛
Եւ– Հովէւր,
որ
գառնոլ–
կր թեւերուն
մէք պարուրած
կբ
աանէ
տուն , կբ տունէ պարզապէս՝
խորովելու
Հաւքար
ղայն : Ես յաւաէլնո
ւթէւն
չունէմ
քաղաքնեբուն
ա՛քէ՛ն
էնչբ
օրէ՚նալոբ
նկա–
տե
լու
է
Ես չե՛ մ վախնար
քաղաքներոլ
ա–
պաէլանոլթենէն
: Ասկէ աաեն
մը առաք,
մէչտ
էլր սոսկա յէ թէեւ
քաղաքնե
բու
՛էր֊
տանղաւռբ
կեանքէ
նկա բաղրութ էւննե
-
րէն։
ճէ՚շ՚լ
է, թէ էլասլրէւմ
՛ո յս
բա՚քւտ՚ո֊^
նման
Հովտէն
մ էք ; Բայց
եկող—գացոգ
|
Հէւբերուն
շաա
Հարցումներ
տալով
բա
— |
լական
րան սորված– եմ : Անշուշտ
թէ ^ |
վերքէն
տարէներու
բհթացքէն
սորված
-
նեբս բաւական
են ղէս կանխաւ
սթափեցբ–
նելու
՝. Աակայն
՝ մէնչեւ
է^բբ
այս
չան–
տանքանք
կեանքբ
: Լա՛ւ
բԱայ
թէ
գէչ Հ
էլուզեմ
փորձառութէւն
ձեռք
ձգել
ճանդալով
ամէն
էնչ, որ սաՀմանուած
է
մաբգոց
Համար : կ*ուղես , որ կեանքս
սա
նեղ կածանէն
ել այգ
ոլորուող
գետէն
մէ–
քեւ
սաՀմ անափաէլուած–
ա յս ծակէն
մ է՛՛ք
անցնէ : Կը թելադրես՝
որ կեանքիս
մին
չեւ
վ ե բ ք ը
տեղս
դամուա՚՚՚ծ
մնամ ; Կը
նա–
էսլնտրէի
վ ե ր ք
տալ
կեանքիս
, քան
թէ՝ \
Հիւծիլ
այս նեխած՜
մթնռլորաին
մէք։
Հաղարաւոբներ
կան , որ ճիչա
քու
ապրած– կեանքդ
էլ ապրին
, եւ սակայն
եր
ք ա ն ի կ
են , պատասխանեց
Հէւրըէ
Եթէ
Հաղա րներ
էլան
ոբ
կ
՚ ա պ ր ի ն
այգ
կեանքբ,
ի՞նչ վնաս՝
եթէ անոնցմէ
մին ալ
գայ
եւ գրաւէ
իմ տեղս,
եւ
շարունակէ
աոլրէ՚լ
իր ուղածին
պէս
։
Մութ
էր : Ծառաստանին
մէք
առկախ
լամբար
մք կար
որ կր լուսաւորէր
էսօ -
սակիցնեբուն
գէմքբ։
ԱբէչԼ՚ն
՚Լբայէ
տե–
ր1ււնէ,լ՚ն
ալ անմասն՛
չէին
մնար
՛Ալս
լ՛՛յ՛^
սէն
,սլա բղե լով
՝՝պ.եզեցէկ տեսարան
մը
I
Գէր ոլկ ե րիտասա
ՐԴՐ
ե լալ
ել
Ուիլէ
թէւ
՚բ
մտնելոէէ
՛լալն
ա
՚ ս ր ա ւ
ղէսլի
բ ս ՚ ց ա ս –
տան
էէլ
Հ ա բ ց ո լ ց
, ց ո ւ ց ա մ ա է Ո բ
բարձրա
-
ցբ՚՚ելով
եբէլինք.
Երբեք
տստղերուն
նայե՞ր
ես , սի ^
բելիս
։
I
Շաա
յաճախ
:
֊
Գիտե՞ս
թէ իԴչ
են անոնք.
(3 ֊ Շար.)
Թարդմ.
Ա.
ԱՇՃԵԱ֊՛^՛
Fonds A.R.A.M
