«ԱՐեՒ^ԵԼՔ» Տ ԱՍԸ Տ ՍՐՈՒ
ԽՄԲ–
—Վհրջհլա լրացաւ Հալէպի մեր
պաշտօՍակցիՍ՛
Արեւելք
աասնամհակր :
Մէր
ջհրմ յս(ւդակցութիւնր Յայտ1՚ւելով ,
կ՚արաատս|հնք այււ աօւթ֊իւ հրատարակ–
ուած |սմրացրակաքւք , որ կը պալւցէ թեր–
յ>ին ուզեգիծր —
ս,ա1չց,,ւթէլՆ(Ր
թէ ծառայութեան
լուծ
մ չ, ՕՐՈՒԱՆ
ՇԱՐԺՈՒՄԻՆ
ՀԵՏ
մե,,
394(1"՛֊
Լչւաւլաւ
աասնեչ,ոչււչ
աարին
«1Լչւ/էւել -
ք՚^ի
Հչ,աւոա րակո թեան : Կր թ ե ւա կ ո խ
ենք
աասնեւմկկերորւչր։–
Մարզիկ
Հաւչիւ կր
թօթափեն
ի րենց
մ ան կութ
ի ւն չլ ա յ դ ա ա–
վ՚իքին , եւ կր դիմեն
զ է օչի
ոչա աան
ու -
թիլն,
մինչ
օրաթերթի
մր Համար
եթէ
քոա սր աա րին
« ան ւլ
/> ա Հ »
մ ր
էա պ աՀովե ր ,
ասոնուազն
իրաւսոլնք
կուաայ
անոր րսե—
չու՝ թէ անուն
մ ր դարձաւ
, ակօս
մ ր րա֊
ցաւ
, եզա, ձա յն
մ ր՝
մամ
անա
կից
կե ան -
Ոնոնք
ո ո Հեաե լած են այս թեչ՚թի
ա -
Ո
-աքին
քայլերուն,
,զէաք է յիշեն՝ թէ ինչ
դժթեմ
որս չմ աննե չւու մէք ծնունւլ
կ՝ աո -
ն է ր
ան ; Նիւթական
սաՀմանավւակ
կա -
րելիութիւններով
, « օրաթերթ՚»ի
իր
աար
ր ա կան առա քե լութ իւնր՝
քա
,լա քա կան
եւ
մ իքաւլւլ ա յին անցուդա
րձեր ու^ ս՛րձա -
դանզ. աա լու իր անւք ի քական
կո չաւՈւ իսկ
լրիւ֊ կաւսարելու
անկարող
, աշխաաակից -
ներու
((աադնաւղֆի
մ ր ղէմ
յանւչ
իմ ան ,
ասլաղււական
եւ ասչարանական
նաիւնա —
կա՛ւ, ւզա՝։աԱքներն իսկ ւլո՝՚ացնեչոլ
՚չրմ —
ուարութեանց
առքեւ : Ա խա լած
չենք րլ
լար, եթէ յայանենք՝
թէ մեր օրերու Հ"՚յ
մ
ամ ուլր որեւկ աե ւլ ա յնքան
խոսլան
Հ "ղի
փրայ չկ եւլած այս աեսակէաաէ
որքան
Հալէսլր
,
Որ
Հեռաղրակա^
դործ ա կա
լու —
թիւն
մր իսկ չունկր
, որսլէս
զի մենք կա
րենայինք
օրր օրին մեր ճամբան
աեսնել
քաղաքական
եւ Համ ա շխա
րՀա
յին իրա —
դարձութեանւլ
քա ո ոււլին ե րո
ւն փրայ
. . •
Այսօր ալ մեծ բան չր փսխուած
, եւ
եթէ
էլ աղենք
^թարմ՛^ մնալ, սլէաք է ղի–
մենք,
ճա յեա
ուի իւո
ի՛ւ, Հաա ու կաոր աե -
էլեկոէթիէնւներ
որսալու
Համար այս կամ
այն
կւսյանկն
. սեւլ,էուած , կարաաուած
,
յաճախ չոր ու ցամաք
լու,ռել,՝
որոնք
ղո
Հա ցում չեն լ^ծայեր
առՀասարակ
•
է ւ
սակայն,
շա րունա կեց ինք
մաքւսռումր այս
կաչւղ ի ո,նձկութ ե "՛նց ղէմ, ա յ՛ն
խորունկ
Համողումռվ՝
որ Հայ թերթ
մր ,,ք անաւանգ
ղաշն,ոկց.սկս.՝է, օրաթերթ
մր,
ՆԵՐԲԻՆ
ճակա ա ի վրա
յ րաիւաս
րո
շ
առաքելութեան
է
կո չուած
, թեր
եւս
լր աւլ րութե ան
Հմա–
. մ
ան ա կա վր է սլ՝^ րմրոնւ,ւմով
մ բ՝
կոչոււսծ
• ֊է սե։ եոիյ
աղղայիկւ մեր կեցութեան
րո -
լո,ո ճակաաներուն
, մեր իմա,յական
, րն -
կերալին
եւ
րարո չական
սաիսլոզու -
թեանց
Մ՝ա։1ուլ
չունէիկք
, խմրաւչրաաուն
չու–..
ն է
ինք , ւչ րա շա ր չսւնկ ինք , խմ ր՛՛՛՛լ իր եւ\
աչխաաակից
չունկինք : Բանի մր
ծրար\
թուղթ
ւ,լ աոլվ,
ւէլ, ա ։ղա
ւչ ,<։ ա կան
մելան՝
ունէինք.
. . , Ծիծա,լելի
էինք մեր չքալո –\
բութեան
՛քէք։ Աակայն
Հաւաաքլ, եւ կիր–՝՝
քբ
ունկինք
մեր ղործին։
Ո՚-նէինք
այն ղի–
կան թուականնե
ր
՛՛ւ
ա՛լ՛լ ՛ս յին
թնո
լո րտքլ
սլէաք
ունի սչա յծ՚ս ռութ եան ,
արթնոլ -
թեան
ե
լ
նեն գո
լ թ ի ւենե ր
ր
ր՚չկաո՚լ
ձա
յնի
մր :
Նոր էր վեչ՚ջացեր
Բ • ԱշխարՀա -
մարար, եւ քա՚լաքական
թէ ա՚լ՚լային
ճա–
կաաներու
վրայ
Բ"էշեւի՚չմր
կր
ձ՚լաէր
մ ե՛լ մե ր ա՛լ՛լ "1 յին
մ իութեան
եւ
դարաւոր
իլ՚աւ՚ոնքներու
ճ՚սկաին
վրայ
՛ղա՛ւակ ՜
՚աոծ եւ դւսսալիք
աեսնել։
^Հայրենա
—
գ ՛ս րձ»ի եւ
« Հ
ա յկական
ւլ ա ա»ի
շլա
ցու -
տի է կ՛՛՛՛՛՛՛ւա խօսե
ր՚՚ւն
Լաեւ
, Մոսկու՛ս կր
ձ՚լտէր
կր՚սւոչ՚ական
եւ Հեաեւակ
րա՚չմու—
թիլններոլ
վեր՚սծել
Ա ուր իաՀա
յս ւթ
իւն
բ :
Ա՛ւ՛լա
յին վ՛ լո
ււլ՛,
ւմ ին Հեա՝
միանւլամբնղ–
մ իշա
սլիտի խաթարուէր
մ ե,ք, բաբո
յա կա
նր, մեր Հո՛լին,
ցե՚լային
մեբ նկարա՚լի
-
րբ ; Մ ենք կբ սարսափէինք
"՛յս սեւ Հե -
ռա նկարէն՝ ոչ թ ա նոր
Հ ամաբ որ ԲԱՂԱ–
ԲԱԿԱՆ
խորթ
վ՚ոբ՚լասլետութիւն
մր ծա
ւալ
կ ր ստանար
Հայ
՛լ ա՚լթաշխ՚սբ^ի
մէք ,
այլ ոբովՀետեւ
կր Հաւատայինք
եւ կր
Հաւատանք
թէ բոլշեւիղմբ
կրն՚սյ
Հիմ
նովին
շր քուած
կեանքի
Հ ՛ս ս կաւյո ղ ո լ -
թեամր մբ թունաւորել
երէց թէ կրտսեր
սեչ՚ուն՚չնեբչ՛
• մանալ՚սնդ՝
սլատանութիւ–
նրն ու երիաասարէէութիւնր։
Վա՚սն՚լ
կբ
աղառնար
Հայութեան
՚ոոՀմիկ
՛չ
իմ՚սւլծա—
թեւէ՛ն,
ալանղութիւններուն
, ւլագավ՚ա
-
րակէո^ անխառն
ձղ աումներ
ուն
։ Պէաք էր
ղիմ՚սւլբաւել
սսչառնալիքր
, ու մեզ սլ՛ս -
աուՀասելու
կոչուած
՚լի՚֊՚ոյին
ուժբ ծէս —
նօթացնելու
մեբ կ"յս ու միամիտ
մոգո -
վուրղին
;
֊ « Արեւելք^ի
՛լիրք ծննդոցբ
զբուեցս՚ւ
•՚սնցնող
ա չս տասբ
տարիներու
բնթաց —
քին , իբրեւ
ուէլղութիլն
ել
նկաբաւլիբ
Հ ա կա
րո
լշե
լի
կե ան նկարաղիր
մր վերա -
ծ՜ելով
ղործի : Տեսարանական
մաբւլանք -
նե.ր չվւորձեցինք
, օրաթերթի
մր
Համ՚սբ
ներելի չէբ ա յգքան ծ աւալիլ
, երբ նկատի
ունենանք
նաեւ
մ
իք
՛սվւո յ ր ր ւ Հարկ էբ օրր
օրին լուսաբանել
ղան
՛լ. ուածն երբ՝
^"՚րԻքԻ
մաս
ին , ա յգ
Լա ր իքբ
իբրեւ • ՚ • օբՀնու -
թիւն մերժուլովուրգի^
մատռուակոէլ
Հա–
յանուն
ղ ոբծտկալնեբու
մ ասին : Պէաք էր
Հաստէոէոել, թէ Մոսկ՚ււս՚յի
քաւլաքական
ել ՀակաՀա
յ
՛լո րծունէ
ութի
լն բ ալս ա -
փե բուն
՛ք լ " " յ \ իրեն քէստա՚լ ով եւ քաքա -
լե ր անի ^ու՚լեկից՝^
Հալ Հո սան քնե ր ,
անոնք՝
ո,ււ ռամկ՚սէիարի
եւ Հնչակեանու
-
թեան
ան ո
ւնկ,
ե բ ո ւն տակ կբ ձ՚լտէին
եւ
կր ձղտի^
ւզարղապէ ս
Հու կաղ ՚սշնակ -
ցական
իբենց
մոլուցքբ
գոՀացնել : Պէաք
էր
, վեբքապէս
, քոզաղե րծե
լ յուգաներ
բ ,
Հաղ՚սր
՛լո յնէ
սլ՛ո տե Հ ա սլէէէշտ եւ բախաա–
խնդի,,, քա՚լքենիներր
, իրենց ոսկիի
կամ
Հարստութեան
ճամբ"վ
Բ՚ւլշեւիղմին
զօ ՜
րավի՚լ
կ՚սնւլնո
՚լ
բ՚սցասոէկան
կ՚ողմակեր -
ւղութիւններ
;
Կբ կարծէինք
,թէ բրինք մեբ
կարելին։
Մէկ
կո՚լմէ
ան՛լի
շող
ե
՛ր՛՛ն ք նեն
ւլո ւիժ եան
ղ
դէմ
, ՛ււ միւս
կո՚լմէ
կուրծք
տուինք
քսռւ–
թ իւննե
ր
ու
, վ, ո քր ո
էլո
ւ,թ ե ան ,լ
ե
ւ գ՚սւե -
բու–։
Առնոլա,չն
ղէլացուցինք,
թէ
անտէր
չէ Հայ
Ժողովուրղր
ու կարելի չկ թ".Ա
ԿՆՈՋ Դ Ե ՐԸ Իւ. ՄԻՈՒԹԵ ԱՆ
ՄԷՋ
՜ւ^ր՚լ
Համ՚ալումաբէն
ի ՚իեբ
Ի/. Միու -
թեան
ւքէք ձէլ՚ոում մբ կբ նկատուի
,էեր՚ս–
քննելու
կնոշ ղերբ
խոբՀրղային
բնկեֆու–
թեան մկջ եւ ՛լործա՚լբելու
երկու
սեռե -
լ՛ուն բացարձակ
Հա ւ՛ս
ս ա ր ո լ թ ե տ ն
՛ւ կր՚լ -
բո՚-նքբ : Ա^՚աարտկոյս
այն թուականէն
ի
վ ե ր ո լ՛ աո ո ՛լք՛" ՛՛լ ՚" Հակ ան
ն ա խա
ր ա րոլ -
թիւնր
յանձնուեցալ
ք^՚՚ք
մր էոիկին
Կոէէ֊
բիկ
ինա
յի ,
՛ս յ "
մւ.՚լ տումբ
յստ՚ս
կօրէն
Հաստ՚ս՚ոուեցաւ
:
Անոր
շնորՀիւ
խոբՀր՚չա
յին
կիներ
ր րս–
քանչելի
փաստւսբան
մր ունեցան : Ան էր
որ
Հաւք ա՛ւ՛՛լմ էսչ՛ին առա քսւր կեց եւ էս ՛ղա-
Հովեց որ յ՛լի
կիներու
տրձակուբդր
փո -
խանակ
77
օրի , րլլայ
112
օր , ինչ,ղէո էբ
1939^5՛
առաշ։
Ծնն՚լա բե բութ ենէն
էոռաք
եւ եաքր
էսնՀր
ււք ե շտ է ՛ս յս
Հան՚չիսէոբ ,
ոբսլէս՚չի
կինբ կարենայ
աւելի լալ սչա
յ–
մաններու
մէք ^նիչ եւ զբաղիլ
նործինովբ
ւ
« Բոչոր
՛ո յն երախաներուն
մկքկն, որ մէկ
տարեկան
չե՛լած կր մեռնին
, կ՝բսկլ՛ տի -
կին
կովրիկի՚ե՚ս
Հ՚սմ՚ողումէորին
մկք ,
Համեմատութիւն
բ
շէս՚ո աւե
լի էքեծ է ա ֊
ոաշին
ամիսներուն։»
; Ասկէ ղատ ,
տիկին
նէսխա
ր՛ս Րբ
յ՚ոշ՚՚ղցո՚֊ց
"Ր ՚իոխանակ
ու -
թի
՚Լ^Յ մամ աշխատի՛լ,
ր՚էլոր ալն կինեբր
որ յղի են եւ մինչեւ եօթ տարեկան ղա -
լակնե
ր
կ բ
մ եծցնեն :
կո
Լ Ա ՛ Ս
կցո ւթի
ւնբ եւ
կառավաբութիւնբ
կ՝ ա չխատ
ին թեթե
ւ՛լնե լ էլնոշ
լ՛ն ա անե կան
ա շխա ՚ոտն
ք1ւե
բ բ , աւելցնելով
՛ի՛, քր
,ս քէս -
նակի
խանութներու
թիւր , մասն՚սւոր՛ս
֊
բաբ մեծ քէս ՚լսէ քն ե բ ո լ՛կ մէշ, ուր
կար՚լի
կր սսլասեն
գնումներ
լնելու
Համար,
ինչ
պէ" եւ բ ա ւ լ մ ա ց
՚ 1 է ե լ
մ անկամ
ս ուրնե
ր ո լ եւ
՚ի"ք.ր մանուկներւէւ
ապաստանաբաննե
բ բ :
Գարձեալ
տիկին
Կովրիկինան
է ր ոբ կը
յայտ՚սլ՚արէբ
թէ , ՀՀակառակ
նախկին
Հնւլամեա
յ ծբագրին
՚^Ի2,՚՚ՅԷ^ գործ-աւլբր -
ուած
ճի՛լերուն
, աւելի քան
64
Հ՛ս ղար
բնտ։է,նիքի
մ ա յրեր
քա՚լաքնեբու
մ կք տեւլ
չէին էլաած
մ անկամ
ս ուրնե բուն
ւք էշ
եւ
ստիսլուե
ր էին կամ
լքե
լ իբենց աշխա -
աանքբ , կսււէ ձղել
իրենց մանուկնեբբ
ա -
տալ՝ որ կարւլ մբ նոբ ու սուտ
մ՝արղաբէ–
նե
I,
՛լ՛ս յն իրենց
վ՚՚ոբախր
առաքԿարւլեն
, .
ոչխարներու
Հօտի մբ պէս : Բիրտ
եղանք
յաճախ,
Հծակ
ղլուխ ^ մնացինք
ւք ի շա ,
թ^ամինեբ
եւ
Հակւսռակորղներ
ունե -
ցէսնք
I
Մեր գէմ իրենց
«ղէն ք>^ ե բ ո վ սլս՛ յ -
քարեցան
մաանիշներբ,
բէսնսսւր կունե
լ՛ ր ,
եւ
երբեւքնի
թրքէսկան
^խաֆիէ՚»ներբ
գե–
բսէղանցող
ն՛՛բ օրերու
նոր գ,ժո լոն ա
լ1\
ի՝^ —
նեբ : Զկթոաեցան^
, սակա
յն : Մ եզ վարե–
ցին
մեր տեսակէտներն
ու Համո՚լումնեբր
:
Մ եղի Հետ ո ւէւ եցանք
Հ ա՛ք ա կր ան քն ու վս
էոաՀ ո լ թ ի էն ր Հա յ ժողովուրդին
•
Անոր
լուռ բա յց պերճախօս
ղինա
քլց ո ւթ
իւն
ր :
Ան ՛է ր անվէոխա
-ր
ինե
լի րարո յական
՛Լար -
ձաէոբութիէՅ՛
ր
ձ
ԱՆԳԼԻԱԿԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ
ՍՊԱՍՈԻՍ՝
1
•
Ուիլ
ուժեէլ
կամքի
ակբ
երիտասար՚լ
էր : Ո՛չ կարելի էր շո՚լոքո
բ թո ւթեամ
բ մօ–
աեն՚սլ
իրեն եւ ոչ ալ բռնի
ուժով։
Ներքին
չո լսուէ լուսաւորուածի
նմաե պայծառ աչ–
քեր
ունէր եւբաւական
կր նա յի լա յւչյսաա
կ
աչքեբուն
մէք, Համոզուելու
Համաբ թէ
էբ գիտցածէն
շե ՛լե լիք
եւ
ասոր—անոր
ւխօսքե րով
շէսրժող
կամ ազուրկ
մ էկր չէր
ինք։
Մ արճորին
ալ Հաստատակամ
աղքիկ
մ լն էր : իբ չարժուձեւեբը
տիբական
էին
եւ սլարաագբողւ
Երկուք
ալ ուժեղ
նկա–
բագրի աէր բչլաչով
, ղժուաբ էր ը"ել թէ
իրենց
կտզմելիք
ամուսնական
յարկին
^ աակ
ո՞ վ պիտի
Ր/լար
տիրապետողը
տ
I) աբճորի սակա
յն , իր Հօրն չնկե
բանալով
պան՚լոկ
աեղաւորուած
ատեն
,
մաքին
քէայրէն անգամ
անցուցած
չէբ
ամուսնու
թեան
Հարցբ :
Աէք
առնա
յին շրքանբ
Հեռու էբ տակաւին
,
այնպէս
որ Ուիլի
յաճախորգները
չատ
ցանցառ
էին։
Աակայն
լելակներն
տրգէն
իսկ
սկսեր
էին Յաղկիլ, եւ օգԱ
բաւական
աքեղմ էբ։ Երե^ը
միասին
կ՝բնթրէին
աբի–
շին աակ։
Մօտակայ
դեէոին
քր՚վվւժային
ասղմուկր, ել թռչուններոլ%
գեղգեղանքը
միչա
իրենց
ականքներուն
աակ
։
Ով՚Լ
չատ
չանցած
սկսալ մեծ Հաճոյք
ղգ^՚Լ
էսյս երեկոյեան
Ր ՚ ՚ կ ե բ ս ՚ լ ի
բնթրիքնե -
բէն։
Բ՚սրողիչբ
քիչմբ տափակ
մարդ էր
եւ
ընթրիքի
սեղանին
չուրք մրափել
կր
սկսէր շատ անդամ
։ Աակայն իր շրթնե -
րէն
եբբեք կոպիտ
խօսք
ւլուրս չէր ելլեր
1
Գալաէ իր աւլքկան՝
Հիմնուէին կը պէստչա–
ճէր
գեւլատեսիլ
շյէքասլաաին ; Ե՛– իբ ըոած
ամկն
էսօսքբ այ
՝1էքան
էւ՚քաւէտալի՚յ
կբ թր -
ւէր, որ Աւիլ
այլեւս իր մաքին մէք անոր
աուած էր վաւե րական
տաղանդի
բաբե -
նիշ : Ա եղանին
չուբշ նստած՜
, երբ կը ծ\բ–
«էր. ք^"//՛ ^ " ՚ " ՚ " ^ ւ
իր գԿ՚^՚Քւլ
բարձբուղէչ
եղեւիններու
պաստառին
ղէմ՝ կբ
թուէբ
իրեն
յաւէտ
գալար ու ցանկալի ;
Աչքեբր
էսաւլաղ
փէսյլով
մրն էին լուսաւոր
։ Ե*–
էոյսբ անոր
ղեղեցիկ
մաղեբուն
չուրք
լու–
սասլսակ կապածի
նման էր։ Տմդոյն
գէմ–
քին
վրայ
սիրուն
ժպիտ
էքբ կբ էսաղար
.
եւ
Ուիլ անոբ նայած
ատեն կր ՚լ՚լաբ իր
էութիւնբ
Հիմնոէէյ՚ն
ցնցող խռովք
մր, որ
միանղամայն
շաէո Հաճելի
եբանութեամբ
մբ կը պաբուրէր
ղինքբ։
Նոյնիսկ իր ա -
մենէն
Հանդարտ
պտՀերուն
ա՛յնքան
կա
աարեալ էբ այդ աւլքիկբ , ոաքէն
ԳԼՈէխբ
ա՛յնչան
Համակրելի
, որ ստեղծուած– ա–
մկն էակ կր քնքոլէր
Ուիլի
՚ոեսողութե
-
նէն ել ինք կբ կլանուէր
անոբ
ձգողութե–
նէն : Երբ Ո՚-իլ իր նայոլածքբ
Հեռացնէր
անկէ , երկիր ու երկինք անիմաստ կը թ բ–
ւէին
իրեն։
Ամէն
ինչ, բնութիւն
եւ մաբ
ղիկ
իմաստ կր զգենուին
իրեն
Համար
,
միա՛յն այս աղքկան
ներկա յութեամ
բ ։
Ուիլ առՀասարակ
շբքաՀայեաց
էր եւ
վէէսւիկանկաա՝
բոլոբ
մարգոց
Հանգէպ
ւ
Աակայն
Մարճորիի
պարաղային
իր փաւի–
կան կա ա
ո
լ թ ի ւն\ր կր Գլէր
կ՝"՚նցնէր
ամ
էն
սաՀման : Անոր արտաբերած
ամէն
մէկ
էսՕսքին
կ՝ ո ւն կնգր է ր բոլո բանո
ւէր
ուշա -
գրութեամ
բ եւ նոյն ատեն՝ կբ կարդա
ր
անո ր աչքերբ
չըսուած
բանե
բն ալ ամ-
բողքացնելու
կրքոա
տենչանքով
։
Անոր
անկեղծ
էսօսքե րբ
լրիւ
աբձա գանգ
կբ
•լ՚ոնէին
իր
սրէոին
մէք։ Եւ կբ զգար, թէ
Հ աւասաբակչիււ
,
մ աքուր , բաբի ,
աւ^էււ
Հողի ու
սիրէո
կ բ
կրէր
.սյս
՛ Ա ղ ջ ի կ ը ,
եւ իր
նեբկա
յութիւնբ
խաղազռւթեամր
կ*օծէբ
իր
Հալին : իր արտաքինր
յսէոակ մէկ Հա
յելին էր իր ներքէւնին
։ Նուրբ
ձեռքեբբ,
Հանգարտ
ձայնր,
աչքեբուն
լոյսր,
մաբմ–
նէ
՚ն
՚չէւծերբ՝
էւ
I,
լուբշ եւ ՚ս՚լեէ՚ւ
էսօսքե —
բուն Հետ 1լ՚\րնթանային
կաաարեալ
ներ -
գաշ^ւակութեամր
, ճիչտ
ինչպէս
վարպետ
գաշնակաՀաբբ
անթերի
կ՝բնկե բանա
յ ա–
ռաքնակաբգ
եբգչուՀիի
մբ
ձայնական
բարգ
ելեւէջներուն
; Անառարկելի
էչ, ա ֊
նոբ
իր վրայ
ունեցած
թովչանքը
։ Ե՛– բա%.
մ ըն էր ՚" յ՛է
որուն
Համ աբ
՚ոնՀ ո ւն ապէ էէ
երքանիկ կբ զգար եւ՝ երախտապարտ
։
ռանց Հսկողութեան
% :
Գեր՚ս՚չ"յն
էւլորՀսւր՚չէ՛ն
վերքէ՛ն
նիս՚ոիՆ
մկք, կւսոավաբու
թէււնբ
խոսա՚սցալ
թե -
թեւցնել
կէ՚նեբու
ղոլ՚ծբ
ամէն
ասպա՚.կզի
՚ ք կ ՚ ւ ՛ ,
եւ վարչէսւղեաբ՝
Բուլկ՚ոնէւն
ալ
յայ–
՚ոաբէորեց
թ կ
շուտաէ
էւլիտի աբւլիլեկ,
կնոք
ա շէսա էւէսէնքբ
Հանբա
յէ՛ն կոպիտ ա շխա -
աանքնեչ՚սւ
մէշ։
Այսսչկս , վերք
սչիաի
՛չ ՚ոնկ Ա՛ւ ել
՛ք
ուտքի
-> ՛ո
՛ք
ա ր
՛լ ա յ
թ
ա կւլե լի
այն աեսարանբ, ուր կէ՚նբ 1չաշէսսէտի
եբ~–
կէսթոււլէէի
էչիծերուն
վբայ,
ցէէլբտէէն ,
ինշպէս եւ շկնքերսւ
լասէոեբուն
վր"*յ
է
ծւ՚ոնե
լ ւէաան՚լաւոբ
դռրծեբ կաաարե -
լով
,
Հ էէէնքե լ՛ուն
կո՛մ սլուլսլաա
ի
՛լ ո րծա -
ր՚ոննեբու
մկք եւ՚սյլՏ՛։
հ) ո րՀ ր՛լ ՚" յ է՛ն նոբ
տեսակէ տբ կր մօտենա
յ Արեւմուաքի
բմ -
բռնումէ՚ն
եւ կէ՚նբ կր ՚լագչ՚ի
նկաէոուելէ
իրրեւ
^էս բ՛ո
էՍ
՛լբ ութե ան
մէւալոչւ–»
մբ ,
ո րուն
՛ս չւ աս՛
։լ բութէ՛։
ն լ, ՛գ է էոք է Հ ալէս սար
րլլայ տյր մարգուն։
Կր թուի թէ Կրեմ -
լէ։ն ալ աՀ է, ւսա
ր
Ա
՛ս՛ի է՛ մատնուած
է, տես
նելով
ծնանգներու
նուաղումբ
յե՚լափո
-
էսութենկն
ի վեր։
ՎերքիԿւ
վիճ։ոկա՚լրու
-
թեէսն
Համաձա
լն ծնուն՚լներու
թէււբ
որ
Հաղար
րնակիչի
վրայ
1913/՚յ, 475՛
էր ,
31-7^
իջաւ աՕին,
26-8^ 1951^5՛, 26-5^
1954^5՛ հ ւ 25-6^
1 9 5 5 ^ 1 » ։
Այս
՛՛ւ՛՛յն ՚էիճսէկաէլբութէ՚ււ՚բ
ց՚՚յ՚ք
կու
էոա
լ ւ։ ր ւուրրսյին
։ոն աե ս ութ
ե
։։։ն մէջ աշ -
խատալ
կ է՛ն
ե
լ՛ ո ւ
Հ՚՚՚/մ
ե ։ք
ա ։ո ո ւթ
է։ ւն բ
1950—
էն ի վեր կբ նուաղի : Երբ
1950
Հ՚ւկտեմ -
բեր
մկկին
\7ն
էր,
1955
Հոկտեմբեր
մէ -
կին
իքաւ
4 5 / ՛ ։
Օովէսո՚լներոլ
մէք ալ կի -
ներու
թէէԼր
նուաէլած
կ
/""՛ճ՛/
"՛՛ոմ ամ
բ
1950/՚1՛ (40
՚իոէսանակ
49
՛սո Հարիլբի) եւ
մ եքենէոնե
լ՛ու եւ մ եքենա շաոժ
՛ս րօ րնե րու
կայաններուն
մէջ (է՛նբ փոխանակ
16
սւէ*.
Հարէ՚լբէէ) : Փ ո խա
ւչ լ, ո ւթ
ե
ան ց մկջ Համե -
մատութիւնբ
՚՜ձ^կն
33
՛ո՛ւ Հաբէէւբի
իջած է
1950^Տ« /
վեր– կնոջ իսկական
ասէղարէղբ,
ա յսինքն
՝,ոն , ու։, կ լ,
ւլե րաւլանւլէ
ա
յր
մ տբղուն
աշխա տան քէ,ն՝ պարկ նա լ որ ում
բ
եւ առեւ՛,,է,ւրն են
(5Տ
աո. Հարիւր
ւէւոխա - •
նակ
52/՛ 1950^5՛) ,
Հաւաքական
ուտեստե–
•-
ղէնի մէք ալ կբ դերա՚չանցէ
Տ Յ " ՚ "
Հա - ՚.
բիւր փոխանակ
80/, 1950^5՛),
Հանբային
առալջէէէսչաՀէէւթեան
՚քկջ նաեւ
(8՛)
,սռ Հտ–
րի՚-ր) : Ա՛լ՛ք " ՛ յ ի ն կեանքի այս երկու բա–
ժէէննե բուն մէջ ՛սլ կէւնեչ՚ր
աո ,ս ջն,ո կա
բ՛լ
ղեր կր կս՚էո՚սրեն : Կէ՚նեբու
մէ՚ջ՚սղ՚լային
Օրուան
առթիւ
տրուած
աեղեկաէլբի
մը
Համ՚՚էձաքն,
Խ • Մ է ՚ ՚ ՚ ՚ - թ ե ա ն մէջ կէոն
՚ուելի
ք՚ս^ւ չ՛՛չ՛" Հարիւր
Հա՚լ՚՚ւր
կէ՛ն ճարւոա,ր՚ւո—
դէտնեբ եւ ա րՀ
ե
սա ա՛լ է ՚ոնե բ , մէկ մէ՚լիո -
նէ աւելէ, ուսո՛.ցչոլՀԷ՚նել՛
, աւելէ՛ քան
ե ր
կու
՛ք
իւիւէն Հանրա
լին
աո ո՚լքէսսլոէՀոլ ֊
թեան
ե լ
՛ք
ա ր մն ա կ ր
թ
՛է ւթ
ե
ան սպտստբ -
կութեանց
ւքէջ
:
Հէս
՚ք
ա լսա րաննե բուն մէք
ոլսանո՚լոլ.^
էւնե բուն
թիւբ կր ՛չ լէ կ՝ անցնի
ոլսանալնեբուն
թէււչ,
Ա բ ՚ ՚ ՚ լ է "
Ի"".՝
Հ Ր ՛լ ՚" .1ի Կէ՚նբ կր ւքասնէսկ -
ցէւ ճ՚սչւ՚ոս/բարուեսէոական
՚"րտաւչբու
-
թեան
նսլաղ
այսօր քան եբէկ, եւ անոնք
չա՛ո աւեչի կբ մ՚լուէւն
՚չէսչի
աւքկն աեսա
կէ։
մ ։ո՚ս։.որակւսն
՛լ
Ո
րծունէ ո
լ թ
է՛ ւն
ԱՆՏՈ-լ՛
ՓԻկԱ
Ուիլի
Համա
ր անոր նեբկա
յութիւնը
սի -
րելի էր իր սեփական
մանկութեան
չափ ւ
Ե՛– ամէն
անղամ
, որ մտածէբ
այս աղքբ–
կան
մ ասին , գաղափարնե
բու
անմ
եկնելի
զուդոբդութեամբ
մբ, էւր մաքի պաստա -
ռէէն ՛էրայ կբ ղծադրուէին
արչալոյսի
շը–
քեղ
փաբթամութիւնբ
, վազուն
քուբեբոլ
աբծաթաՀունչ
փրփրադէզ
վաբաբումբ
,
թարմադեւլ
մանիչակներու
եւ
լելակներոլ
բոյրն ու թոյրբ
X
Առաքին անգամ տեսնուած
լ
եւ կամ եր
կար
ժամանակ
՚Լերք վերստին
տեսնուած
բաներբ,
ինչպէս
գարնան մէք ծ՜ագիկնե -
լ՛ու փթթումը
օրինակ, մերմէք կր՝ ՛բոր՜՝
թուցանեն
խռովայո
յգ ղգացումնե
ր եւ
խորՀրդաւոր
ա յ լո ւր ո ւթ ե ան
մ ը զարմ ա -
նալէէ
ապաւորութիւնբ
, րանեբ ՝
որոնք
՛ւ՛ ա ր է՛՛ւ՛ ե բու
Հո լո՚էո
յթ"վ
կբ թտղուվւն
մ ո–
ռացօնքի
՚չիրկր, եւ սակա
յ՛հ յանկարծ
կբ
յաո^ւեն
մշուշապատ
անցեալէն
, ել սիր -
ուած
գէմքի
մր կերպարանքով
կր վերա -
նոբոգեն
մ ա րգուս
յուզական
աշխարՀի
ցամքած
ակունքբէ
Օր մը, բնթրիքէն
վերք,
Ուիլ
պտոյտի
ելաւ
եւլեւիններով
ծածկուած
բնութեէսն
մէք։
Ոտքէն
մինչեւ
գլոլխբ
պաբուր -
ուած էր անխառն
եբանութետմբ
: Բալած
ատեն
ինքնիրեն
կբ ժպտէր։
Ջէ՞ որ չրբ.
քապաաի
բնութիւնն
ալ կը ժպտէր
իրեն :
(5 - Շար–)
Թարդմ. Ս– ԱՇՃԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
