^ 0 Ա Ռ Ա Ջ ձ
( ՀԱՑ ԳՐԱԿԱՆՈԻԹհԱՆ ԳԱԱԱԿԱՆԸ )
խԱԲ
իՕչպէլլ գրհցինք այս տարի
լրացաւ. Մ«ւր՚"՚ցանի ծննդեաՐւ հարիւրաւք–
հակր ; Այս ասթիւ Հաւյաստանի սովետա
կան (յլւսւլքւերու օրկանր «Գրական Թերր^»ը
իր Մարտ
24։\\
ւ
>\ւՆը
կը նուիրէ Մուրացա.–
նի, ւււրկէ կ՚ալքփոփենք Լ. ԱսԱ՚արեանի
սւսոււ1՚ն,ասիրուք իւնը ^
Հա յ գասա/չան
արձակի
մԼծ– Ներկա յա -
$"՚֊31՛ Հ՛՛երէն
կ Ա՚ուրացաՆ
(Գրիղ
"ււ
Տկր
տ ո
։ԷՀ աննի ս եան) ;
Հայրձնի
Շ՚՚է-չիի
մկք ւլպրոցական ա -
շակևրա եէէահ տանն արղկ՚Ա կր ղրկր Հ՚՚՚յ–
րենասիրական եւ. սիրային
սաանաւսրնԼր
•
Կ՛՛ալարակ
Շւււշիի դպրսցր ել կր
ն Լ ասւի
ուսսւց չական աս պարկ ղին մկք ;
Երիաասարգ Ասւրացան կր Հրապուրուի
Հայրենի երկրով։ Ալ 1ՏՈին կր չրքաղա
յի
Հարաղաա վայրերուն
մկք եւ կր հանօ -
թանայ սլաամական Աիւնիքի
Հինաւուրց
•ամրոցներուն եւ այլ կոթողներուն եւ կր
դրկ
պաամ աղիտական
աչիւաաութիւն
« Հասան Ջալալ^էերու » աոՀմաղրութեան
մասին, որ կր ապադրոլի « Փորձ » ամ ֊
քւաղրին մկք I
Ա ինչեւ
1882
Մուրացան գրեթէ անյայա
Հեղինակ էր : ճանչցուած՝
Հեղինակ կլլ
դաոնայ երբ Թիֆլիղի մկք Ագամեան եէ.
Հրաչեայ եւ ուրիչներ կր րեմագրեն անոր
պաամ ական
թ ա ա ե ր գո ւթ ի ւն ր Հհ/իսւղան» Տ
Ա յս թաաե րւլութեան նիւթն է թաթարնե–
րու
ղ էմ Ա ի ւն ի քի
ժողովուրգին
մղած՝
ւղայքարի մէկ գրուագր : *իեղարուեսաա -
կան միքոցներով Հեղինակր
կ՝արհարհկ
Հա
յրե նասի րական ղաղավւարներ : Տաքո–
դսւթեամբ. կուաա յ Հա յրենիքի
վւրկսւ -
թեան Համար իր կեանքր ղոՀաբերող աղ -
՚քյլկո՚ն՝
քիոլղանիւ տիսլաբբ
•. Ամ էն
աեղ
նեբկա յաց ուե ցաւ այս ՚1"րհբ ժողովրղա -
կան
մեծ
իւանգավաոութե ամր ,
եւ
պատճաո. ղ.ա րձաւ որ •հեղինակբ նուի բուի
գրականս ւթե ան :
Ա՛մբողք օրբ աոե ւար ական
Հիմնարկի
աաղակալի եւ ծանր ա չթա տան
քկն
ետք
միալն ժամանակ կբ գանէր ղբաղելու ղր–
բականութեամբ
;
Գ րամ աա
ի ր ա կան
յաբաբեբութեանց
ղաբղացման Հետեւանքով
, ութսուեական
թուականներուն կր սկսի քայքայուիլ Հայ
՛լի՛՛ւր։ Շատեր կր Հեււանան գիւղերէն ե ւ
կ՝երթան Անղրկովկասի քաղաքներբ աչ -
իաաանք եւ Հաց վւնառելու :
Ա ոլբացան նպաաակակկտ կ՝1^կ՝
^՚լնել
մ ողո վուր գին ;
«
Ամէն մի գո րհ ստեւլհե–
լու ժամանակ իմ աչքի աոաք ունեցել եմ
Հա յ ժողովուրղր
, նրա
անցեալր ,
նրա
պատմութիանբ , նրա տխուր ներկան ,
Հ""–
եմ
՚լրել, թէ վատ,
նրա Համար եմ
՚լբել։
Նրան եմ կամեցել իմ մաքերն ու ղ՚լ՚սց -
մռւնքներբ Հաղորգեթ
, կբ ՚չրկր իր Ի^՚Ք՜
նակենսաւլրութետն մէք :
Ժո՚լովուրգ րսելով Մուրացան նկաաի
ունէր
գի՚֊ղացիութիւնբ
եւ անոր փրկու
-
ՆԻՒԹԵՐ
ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ
ՀԱՄԱՐ
(4)
Այս
աոաքին
ու ձախող
փորձէն
փերք Ա~
ւեաիք
կբ վերագառնայ
Պ՚՚լի"։
Ր
՚"յՅ
՛՛՛Ր ~
ման
անցքերէն
վՀաւոուլ^՚երկն
չէ ան ;
ւ՛նք վճռահ
կ պատրիարք
բԱ՚՚՚է
ե՛. ՛զի՜
աի րլլա յ ; իր կամ
քին
ղիմագրող
ուժ չի
ճան չնա
ր : Եբկրոբգ վարձբ
սլկտք է յա -
ք՛՛՛լի
1
եթկ
առա
քին
ր ձախուլեցաւ
:
Պ՚՚լոոյ
՛քէք հր ՚վերսԼլսի
քսութ
իլննե
րն ու
՚լր՚լր
՜
աւոլթիլեներր
Եփրեմի ՛լէմ,
բաղմացնելոփ
իր կսւսակիցներուն
թիւր,
նոյն աաեն չո–
ղոքորթելով
ե լ սիրաչաՀելով
Ֆկյղուլլ՚ո՛֊
Հբ։ Եւ աՀա
եօթը Մարտ
1102
ին
, Հաղա–
բէ աւելի
բաղմութեան
մբ գլուխն
անցահ
կբ ներէլայանայ բարձրագոյն
ղուռ
եւ չր~
նորՀիւ
Շէյխ
ի՛՛լ Իսլամէն՝ առօք
վւառօք
կբ նչանա1լուի պատրիարք
: Աւետիք
Հա -
սած
կ նպատակին
եւ տէր
է
իչխանու
-
թեան եւ Լլացութեան
: Աոաքին
գորհր
կ՝րլլ՚ոյ
ձերբակալել
աալ Եփրեմլ, եւ Հե -
ռացնել
ղայն
էքմիահէն
աքսորելով
•
Աւետիք պատրիարք
իր
իչխանութիւնը
ամրացնելէ
վերք կը սկոի 1լաթսղիէլկնե -
բու
Հալահանքին
, այս
ուղղութեամբ
ալ
նսեմացնելով
Եփրեմ %ափանցիի
տխուր
Համբաւր,
մանաւանղ
որ կարնոյ
մէք
ալ
թեան
խնգիրբ
: Այս թուաԼլաններուն
է "՛Ր
Լլը ՚լրէ «խորՀրղաւոր
ՄիանձնուՀին»
,
՚^Նոյի՛ աղռաւը»
, «Առաքեալը»
;
« խոբՀրգաւոր
միանձնուՀին»ին
(1889)
մէք փիսլասանբ
Լլուղկ
ոգեւորել
երիաա
-
սա րգութ
իւնբ
՛լիւ՛լ
եր թ
՛ո
լու
եւ
^ " ՚ լ " ՜
փուրգի
լո ւս ա ւո ր Ո ւթ ե ան
ղորհին
հառա
-
յե լու : իրրեւ
Հերոս
Լլ՝ րնտրէ խիղախ
Հա
յ–
րենասէր
վէոլր Ան՛՛՛ա՛ւ։ , ւ։բ իր սէլ՛ր եւ եր
—
քան
(լ՛։ է թիէն՛ բ կբ ղոՀԷ
բնկերային
մեհ
ւլորհե րուն : Այս անձնաղոՀ
անՀատբ
որ -
ք՚սն
՛սլ ուժեւլ
րԱէՈր
չէր էլր՚ևաբ ղրաէքա
-
՛սիր "է կ ան չրքա
ն ին
ե ր էս ն ո լ թե էո ն
Հոէիիտ
Դ՚որձնել
Հէսյ
՚լիւ՚լր
, որուի քոյր
Ան–
նուն վիպային
ուժեւլ
չունչով
ստեւլծուահ
՛լ ՛ո՛լ՛ս ՛իո՛ րական
տիէէլար մբն է :
«Նո յի Ա՚լռալ»ին
մէք Ա ուրացան
Հո՚յ
՛լի
"լ՛ո
Լլուն կետ՛ս
ք ի
բարւոքման
՛իա
ր՛լ ՛ո -
՛լոյն
ոլա էոր՛ոն քնե րէն Հրաժ՚որած
է : Հե -
ղինէսկբ
Լլը ցաւի
որ
էլիւ՚լէն
գուրս
եկահ
երիէոէոսւսրւլեերը
ք
՚ուլաք
Լլ երթան
կրթու–
թիէն
սէոանալու
, «
Նոյի Ա՚լոէսւներ
» եւ
չեն էէերա՚էէսռնար
՛լիւղ որ կբ մնայ
խե՛լ
-
ճութեան
եւ խաւ՚սլ՚ի
մէք։
« Առաքեալբ
» արւլէն իրապաչտ
եր -
գիհ՚ոկէսն
վիպակ
է։ Հոո ալ
Հե՚լինակբ
Լլու՚լէ
որ էլբթուահ
Հ՚ոյ
երիտասաբղներբ
գո
րհո լնէ ութե ան ասպարէ՚լ
բնարեն
էլիլ
-
ղբ : Բայց իր հբ՚սղիրբ
չի կրնար
իրէոգոր–
հուիլ
քս՚նի
որ էոնՀբաժեչտ
.
պայմաններ
չկան
:
Անոր
ՀայրենասիրաԼլան
հրաղիբները
տնիրաէլան
են : Կբ
նԼլարագրէ
քաւլքենի
՛քիքո՛փ՛" ւրր որու
հնոլնւլն
է Պետրոս կամ-ա
սարեան
է
ՆԼւարաէլրքքվ
թ՚՚յլ
այս մարէլր
որ
էի էսբժէ՛ ւահ
է
«էղսէրաՀ անգէսն եր էէ լ » ,
« ղեւչ/քցի՚Լլ աղքիկներու»
Լլ՛՛որո չէ էլիւէլ
եր–
թո՛լ , սէսԼլայն չ ի ՚լիտԼքր թէ ինչ Լլրնէսյ ը–
նել
ղիււլին
մէք։
Հ՛՛՛յ
՚լի՚֊ղփ
՛քէք իր ՚"ն -
լաքո ղութ իւնն եր էն եւ էսնկէ
փախուստը
աւելի
Լլ՝ամ բողք ացն
են
ւոն
որ
ե
րւլիհական
պատԼլերր
; Հայասէուսնի
լեռնա
յին
ղեղե -
ցիկ
բնութեան
մէք մաս
չունի
ւլիււրսցին
,
որ
թաղուահ
է թչուառ
ութեան
մէք
եւ
տգիտութիւն
խաւարի
մէք;
Հոն «Մոսիի»
գպրոցին
մ էք ա չա
էլե րէոնե ր բ էլր ՛լ էէէէ՚էոիա–
րէոկուին
Տէր
- Թո տիկեան
մեթոտնէւրոփ
:
Մուր՚ւէցան
մեհ
՚ոէ՚՚լ
էլոլտար
եկեղեցիին
ե լ
Հ ուլ եւոր Ա՛էլան ւււթ եան , որոնք
1լսւ րէ,ւոր
գեր
ունէին
աղգային
ամբողքաէլան/ւէՀ
-
թեան
պէսՀպանմ ան տեսա
էլէ էոէն
: Ասիէլա
էղէսՀ սլան ողա կան տեսակէտ էբ :
Երբեմն
ալ
իր ղանաղան
գորհերուն
մ էք էլբ ժխտէ
Հհգեւորականւււթիւնր
, ինչպէս
Աեւանցի
Տէբ Վզանին , հո
յչ անբան մարգ
մը որ կը
մտահէ իր սեփ աէլան չ՛ս Հի մասին :
Այ՛է
տեսւսէլ Հողեւորական
տիպար
ի տակ
թաք
նուահ
է որէլրամոլբ
: Ա ուրացան
սսլանի՛ չ
էւ ր գիծ ՛ս 1՛
ք ո
փ էլբ իսէսլէէՍէլէՈ՚հէր նաեւ
էլաւա–
ռական
թւլթա
կի
ցնե բ բ որււնք
էողիտու —
թեան
եւ փէառամոլոլթեան
օրինաէլներ
է -
ին եւ էլր հաղրէ
այն լ^ւէլե ր ութ
իլն բ որ կը
հնի
այգպիսի
պորաաբոյհներ
:
Մ՛՛ւ րո՚ցս՚ն
սեւ
ղո յնել՛ով
կբ ներկ՛ս
յա
-
ցրնէ ղրամատիրաէլան
քէսղաքբ
(«Լուսա
-
ւոր
ութէ։ ՛սն կեգրոնր»)
: Ոչ
մ էկ Լուսաւոր
՝
(Ա՚ԼԵք՚ԱԱՆԳՐ ՄՈՎԱԷԱԵԱՆ)
*
ԱրեւեէաՀայ
մեհա՚ւ էէւն վիսլասէսն -
թատերւս՚լիր
Շիրվս՚ն՚լէստէի
մաՀուան
25ամեաէլը էլը
ԷՐ՚՚՚՚՚՚ո՚յ
չուտով •
Այգ
առթիւ
էլ՚որ^է "ե՛է՛ք չյ՚քանակի մը մէք
ներէլայացնել ՚լբ՚ս՚լէտին
էլեանքն ու գոր–
հը :
Շիլ՚վանղատէ հնս,հ է
1856
կամ 1Տօ7Լ՚ն :
Հա՚լիւ ք""՚ներկսւ
տարեէլան էր
երբ
մու՚ոք ՚լորհէսհ է ՚լրաէլէսնոլթԼսւն
սեմէն
ներս եւ Հ՚ս՚լուաղիւտներէն
է ե՚է՚ոհ ա -
նւ՚նցմէ որոնք ղրէսէլէսնսւթիլնբ ըրահ
են
իրենց միէէւէլ աբՀեսւոը %
Շիր՚Լանղատէ ունեցահ է
չաէիաղանց
գժբէսիսա մէէէնէլութիւն մը։ Հէսյրը իսըս -
աամբեր մարգ մը, պարւլ
արՀեստաւոր
մը։ Մայբբ քնարական Հոգիով բարի էլին
մր, եւ ասոնք սլէէւէոճառ եղ։սհ են որ Շիր–
վանղաւոկն կիսկատար ուսման մբ աի -
բանա յ
Աակ
՚"յ^՛
է
"՛յ" Լլիոկատար ուսման
աէր
է.–րիտասարղը ամբողքովին
կր
տարուի
ինքնաղարէլացում։։վ
, կբ լծուի
աչխա -
տանքի , յամառօրկն էլորոչէ ինքը էլերտել
իր
ու՚լին եւ արգարեւ կը Հասնի իրնպա–
տէսէլին ու էլը գառնայ
ինքնաղ՚ււբէլացումի
Հեբոս
մ ր;
Շ ի րվ՚սն՚լաակն Հայ ւչբէսկանութեան մէք
իր
մ ուտքբ
էլո րծահ
է
Հ րատա րակե էով
« Հրգե՜Հ Ն ՛ս լթա
էէո րհա ր ան ո ւմ » անունով
՚ԼԷ՚՚ւի մբ մէէլ Հատուահբ միտյն, որ աբ -
տաէլէսրգ բնգունելութեան արժանացահ է :
Ժ ո՛ւ ովր դա էլա՛հ այգ արղար քտքալերան -
քէն խրախուսուած աէ ատէլէ ետքբ
չատ
քԻէ
՚է՚ո՚է՚որ աուահ է ինքղինքին եւ ղրահ
է վիսլաէլ
Ժ
ր «Գործա էլատարի Յիչ՚"ասւ ֊
էլարանից » եւ յ՚"ք
"ՐԳ"՚Բ
"՚լ՛՝
«Նամուս ՝»
վէպ,
« Նորերից մէկր», պատմուահք ,^
«Օրիորէլ՝ Լխլա» վէպիկ,
Արամբին
վէպ,
« Զուր յոյսեր»
վէպ
,
« էցնէսմատար »
՚Լ^՚ԳԻԿ. » «Ֆ՚ո՚չման եւ Ասագր » վէպիկ ,
«հյելագւսբը » պատմս;–ահք , « Թանկէսղին
էլս՚սլանք» , «ՏասնեւՀինւլ ւոէսբի ո
՛՛ւէ
ցահ»
պատմուահք , « Շրքանից արտաքսււլւսհը»
պատմուահք , «Աբսէն Գիմաքսեան »
վէպ,
« Ցալաւլաբը » վէպ
( որ յեաոյ
« Զար
Ո՛էի » անունով թս՚տել՚ախէսղի է վերած -
ուած
նո յնինքն
Հե ղի՛նա էլին
էլողմէ ) ,
« Բաոս » վէպ
Մեէ՚ոնիէս » վէ՛՛լ , «Աբ–
տի՚ստբ » սլատմուահք ,
« Հաւատտ
րիմ
լ^կեր՚ւ՚եր » սլատմուածք, եւ թատերական
դորհեր՝ « Պատուի Հտմար »,
«ՋՀւ՚Հ֊տի
ականքբ », «Աւերէսէլների վրէսյ » , «Կոր -
հանոլահբ », «ԱրմենուՀի »^ «Եւդինէ »
աբամներբ եւ ղօմէտի մը «Շարլադան
»;
Շ ի րւխոնղա տէ ի պատմ ուահքնե ր էն «Աբ–
տիստր» կբ Համարուի իր գլուխ - գորհո–
ցբ : Ասիէլա կանխաՀաո եւ եւլերական սի–
բոյ մր պատմութիւնն է : Հեղինաէլբ Աաե -
սայի մէք կը հանօթանայ
Հայ ՚սյրի կնոք
՛քբ եւ իր ղաւկին՝ Լեւոնին որոնք Լլւսպրին
իր րնաԼլահ տան վերնայարկբ֊.
Լեւոնի
Հայբր թատրոնի վարսայարղս՚ր է եղահ
է
ԱիրաՀաբուահ է էր աչխատահ թատրոնին
եբգչուՀէներէն
մէկուն ել այգ սէրր ղէնք
տխուր վախճանէ մլ^ է առաքնորդւսհ ։
ՈբովՀետեւ երղչոլՀէէն Հանղէպ տահահ
սէրբ թչուառ մալ՚ղբ ՚չարձուցած է
«Օ՚ԷՈԼ
եւ փողոցներէ ան գառն ալէ
ս ե՛է աէլանու -
թէւն» եւ այգ ճամ րուն փրայ ալ ՛է եռած է
ս էրբ
II
ր տէն
յ
Տղան Հօրբ սլիտի Հհտհւէ եւ պիտի սի
րէ երգչուՀԷ մբ
Լուիղան , Աէնէորա
Աթեֆանէայէ՝
էրենց տանտէբուՀէէն ա՛լ––
քիկբ, որ սակայն ամուսնանալով
երդէչ
Կ՚ոփաԱէրոյին Հետ եւ իտալիա մեէր՚ելոէէ
պատճառ
էլը դաոնայ Լեւոնի գժբ՚սխտու -
թեան :
իր պաամ ուահ քին
: Հերոսբ՝
Լեւոնբ
գիհ
չի տեսնեբ
է
Ո՚֊ր կբ բո՛ ց "՚ ՛լ՛" յին աւլ–
ն ուո ւթիւնբ
, մ՛ս րգկա յնութիւնր :
Ամէն
բանի փրայ իքահ է ապա էլա Աութե ՛սն ժան–
գբ , գրամի էչխանութէւնը սպաննահ
է
էլեանքէ հաղիքլը ;
Մ ո ւլ՛ սէց էււն էլաաէ քա՚լս՚քբ
է, լ անոբ կր
Հ աէլւսդրք^
՛Լ Ի՛՜՛ԷՐ
է
ուր էլայ
ան էլէ, •լծ ու -
թիւն եւ սլարւլւէւթիւն
յ
« Ի՜նչ լայեւլ», «Անպաւոճւււռ իչէւանոլ -
Հէ » էլեղհ ւոէ^՚ուէսմ ոլնե ր են , որոնք ղը -
րամէ ուժոփ, էրենց անձնական
էլեանքէ
Հաճոյքներու Համւսբ , էլո^չացնեն
Հա -
րէւրաւոր էոնմե՚լ էլեանքեր :
« Հասարէսէլաց ոլ՚գեգիր^ին
՚քկք Ա ուլ՚ա–
ցան ցո յց էլուտայ թէ ինչպէս
չնոբՀալի
էէրիտասա ր՛էնեբ ղոՀ կբ ղսանէսն ղանազան
Հարուստ «բ՚սրե-րւսրներոլ»
« Հողատա -
րութեան » :
Մ ուրացան ՚լրահ կ նաեւ էզատմական
փկպեր «Ան՚լրէ՚սս երէց » , « Գէորղ Մարզ–.
պետունի»
ւ
Ան՛որ գէուխ ՚լորհոցր
«Գէ
ոբգ Մարէլսլետունէ » փէւզն է ՛ւր
Հայ
պատմավիպասէս՚էէութեան ամէնէն մեհ րս–
տեզհադոբծութէւննեբէն
է։ Անոր մէք ըս–
տեղհահ է ուժեղ տէպարներ , որւէնք Հայ
գասաէլան
ւլր ական ութե ան ամ էնէն Հբա -
չաչէ
ւլե զա րուեստա կան
կերպաբներու
կարղբ էլր դասոլէն :
Այս վէպէ առէսնցքը կը կազմեն
ժ՛
՛է՛ս–
րու առաքէն
էլկ է՛է սլատմէսէլէէէն ղ կ "լքերբ
Հ
Հեզէնա էլէն ն էւլատաէլն էր Հա յրենաս է բ ու
թե ան վեՀ գաղափար է
ւլե զա րո ւե ս տ ա կան
մարմնաւորում բ տալ
Գէոբգ
Մ
արզպե -
տունէէ տէպարոփ
: Մ
արղպետւէւնէն Հերո
սութեան եւ մ աբգկա յէն վեՀանձն ութե ա՛ե
մարմնացոլմն է , Հեղինաէլի իտէալբ : Ա–
նոր էլէ,անքի նէէլէստակն է Հէոյլ՚ենէքէ ազա–
ւո ա ՛լ ր էէւթէ
լն բ օտար
ր ռն ւււ էլ էէւր՛ երէն ;
՚Լէպէն մէք էլան Հոգեբանական է՛ոլ՛ վեր
է" ւհոււէնեբ :
Այսօր ալ "՛յ" վէ"լր Հէացում կր պատ
-
ճառէ լ^ւթեբցողէն ; Հէսկառաէլ ամէն էոե -
սակ խոչլնգոտէ եւ Հալտհանքի
Մ
ուբ։ս -
ցանէ լաւագո յն երկերր տ։զրեցւսն եւ ղ ի–
մացան , րԱ՚ոլոփ էսէլաէլւսն ղէոլ։։։րուեսէո՚ս^
էլան Հրաչաչէքներ :
էսնքի էլբ դատապաբտուէն
,
թէեւ
^^^^^^
Հայերն ամկնքն ալ եգբ՚սյր են
ւթէւն, .լատ գէստաստան չկայ։ ^ա -
լ^^^^^^^
լ^
յ.^^ ղաւաէլներր, էքմէահ–
ւողներուն ալ էւրաքէսնչէւրէն
էրա -
^ ^ լ ^ ^ ^ ^^^^^ թ^ կաթ՚՚ղփկկ :
Ամկնուն
կաթււ՚լիէլէ Հակումներ ունեցահ րլ -
^^^^^^^
խանգագաէոանք եւ
օլ՚Հնու–
իր առաքնորդութեան
չբքանին
կատարած
՚իել՚ք տալու
Համար
անտանելի
կացու
-
նման
Հալահանքներու
փւորձառոլթէլնն
թե՚՚՚ն
եւ
իսէս
՚լագեցնելու
Հայերբ
:
ունէ աբգէն
:
բ,.,^^ %է^,^ Աւետիք
յանկարհ
Հէմնսվէն
Գժոխայէն
օրեր
հայր
էլուտան
կաթո
֊
՛՛Ր֊ ^^^^ ե՛ ԴԼ՚ՐՔէ՛. ՚"^ " ՚ ^ ՛ "
խաղաղու
-
՚լէէլկներուն
Համար
եւ
Հալահեաէները
^^՚"*՛»
եղբայրութեան
յորգորնեբ
ու
քա–
թիասլաբտութեան
կամ աաժանակէբ
աչ -
Ր՚՚՚Օ՚՚՚Ր
՛ԼԼԼ ՚է"՚ՐԳ՚"յ
ամենուրեք
: Հսփուա–
խաէոսւնքէ
Լլը
դատապաբէոուէն
,
թկել
՚՛"՛՛^
թ՚՚՚^՚էթեբբ
կբ տարահէ
աք ու
ձախ
^ յ ^ յ ^
՚
՚ ~ >.–..ւ–^. ....քէ
֊՚լ,^՝,.
.... եռոէս՚ռ
են
լահուողներ
ոլէս
լալբ
ստոլղելոլ
Հաբկ
չէլա յ , բաւ
է
^ր
% -* , ՚
Հ ֊
օ ^ , . Ա լ .
մատն՚էւէ
:
ԵԼ
մատնութէւնները
կը տե
- ^^"^ ""^՚^՛ =
"՚֊ք^Ք"՛^
խոբամանկ
է
Աւետիք
. . յ
ե ւ ա յնքան
փար
սլէ։ տօ րէն
էլը կեւլհկ ՝ որ է
պաչտօնէ
գէւ՚անագէտ
Ֆերէոլն
անզ տմ
էլր էաւբուէ
եւ էլը տեզեկաղրէ
Լուէ ԺԳ ՛է ,
11
Մայէս
1702^^,
«Աէ
-ետէք
որուն
էսքսո–
րբ
կբ խնգրէէ
ես , մնաց իր պաւորէւսբ
-
քութեան
մէք ՐէորՀէւ
իււլս
՚էՐ
էլբօնէէւսլե -
տին , բա
յց ա յժմ
չաւո
իսո֊^եմ օրէն
էլը
վարուէ
եւ կը վստաՀացնէ
զիս թէ այն -
սլէէէէզիտի վարէ իւբ պաչաօնր
որ նոր էլան–
էլէսանէ,բու
էսռիթ
չւոէսյ» : իսէլ
ի՚եբ
Ցունի–
սէն կ*աւետէ
. «Ոոլորովին
գագրեցաւ
կա–
թուլիէւէ
Հայոց
Հալահանքր
»:
Միւս
՚լո՚լմէ
Աւետիք
կր լծուի
ժասէն
-
թի
ւսր
եւս սիբաչաՀելու
աչխատէսնքին
:
Մեհարսէնքներով,
ճոխ սեղաններով
եւ
չողոքորթոէ
թեամ բ կր ղրաւէ
ղայն
:
Ժա–
էէէնթիւս
իր էլաբ,լէն
այլեւս
էլր էԼստաՀի
Աւետիքէն
եւ կր կարհէ թէ ի սպառ վեր
-
քսւցէէէհ են Հէսլահանքն
ու
սլաոաէլտումբ
Աւետէքի
ծած կամտութեամբ
յայւոնահ
ւլան , Հէսրսէէլէստներ , եղբս՚յբներ
, մերձա -
ւոբներ
իրաբ չեն
ճ
՚սնչնէսբ : Ատելու -
թեան,
ւլէԱէուսղութեան
մոլուցքը
վարա -
էլահ է
՚ոմէնքբ,
Հրէչային
տեսարաններ
սլարղելով
:
Մէոանութեան սլ՚որզ եւ ազ -
դու
ձեւն ալ ղտած են , րսելով
«ֆրէ՚^Կ
՚"ԻՐ
.
՚քիսէԹ խո՚յինի»
,
տյգքանբ կը բա
ւէ : Օրուէււն
իչխէէէնէսւ
որ
Թա
բքեբր ցԲ^ ՜
հութեան
մկք
են ,
ոբովՀեէոեւ
մատնու
-
թիւններու
այս
տեղատւսրէսփբ
անաէլնկալ
շաՀու Հոսուն աղբէւբ մբ
բէսցած
է
էրենց
;
Կ՝ս
։ղէստէն
անոնք՝ որ մեհս՚ղէււմէսր ՚իբր ՜
էլէսղէն մբ կբ
փճէորեն
, մէնչեւ
որ
քանէ
մը
օր էլամ քանէ մր չաբաթ
փերք ուրիչ
էոխ–
մար մբ ելնէ նոյն
մէստնոլթիլնր
կրկնկ եւ
Հեէոեւանքն ալ
էլրկնուի .
ԳԼսպան Ֆեբի
՚էէ
այս զ՚սբշելի տրարք -
նեբւէւն ի տես ի ղորհ էլբ
դնէ
իբ աղգե -
ցութիւնբ եւ էլէսռավաբու թենէն էլբ սլա ֊
Հանքէ աքսորելով Հեռացնել
Աւետիքը ,
՚իէովէէսքէն Համ աձա յն
, կ
՝ուզէ
ււր էր
վան–
քբն ապւսստէոնահ չորս
վա րւէապետնէւր ը
երթան նել՛էլ՛"յ՚սնան պատրէարքէն
, որուն
էէօէո , րս՚ո տրուահ
Հաւասէոէք՚1ւեբուն
,
էլէԱրԼ լ,, ր էէլաչէոօնե ե լ՛ եւ աէլզեցէէլ գէրքե
ր
վէէրասլաՀուէսհ են
է
է՛ ենց , մ անաւէսնղ ոբ
էրենց առնե
լէք
Ք"՚յԼԸ
ապաՀովութէւն
պի՛ոի ներչնչէ Լլւսթո
ւլէ
Լլէնեբ
ւււն
եւ ՛ս՛է - ^
բօ՚՚ւլնզէ ՚եոր՚սՀաստատ
է։ւ
աւլւս ՛լութ
է
ւ1։
ր %\
Աւետէք
նո յնէսէլ
նամ ակ
մլ^
ալ
կբ
՛լկ
Վ՚՚՚նք
Ոէէէլսէս՚ոանահ
Մէւէթարէ՝
ուր |
էլբսէ. « Շո։տ ժ՚սմ՚սնս՚էլէ
է
վեր ճանչ^ւէէւ–
լով քեզ, սէբելէ որղեակ էմ , էլ՝ուէլկէ որ
Ք՛՛՛Լ" ՛լ՛"յիր,
՚՚Րպէ՚՚՚լի
՚էառէոււէր պատէւ —
ներու բարձբացնէի
քէւ ՛լ , բ՚՚՚յց
ղ՛՛՛ն
՛ք ին
չեւ
ս՚յսր չեէլար % Եթէ սէլիզբէն եէլահ բլ–
Լ
՚"յԻբ
•> քեզ իմ աք ր՚սցուկս պիտի րնէի եւ
՛քիւս վա ր
՛էէէէ
պե տնե բուս
նմ՛՛՛ն պիաի
պատուէի ու փառաւորէի քեղ է.ւ
երբեք
վնա՚է սլէէոէ չՀէսսնէ
ր
քեղէ , բա յց
գուն
չեւ այսօբ չեէլար։ Եթկ ոկիզբկն եէլահ լւլ–
քե՚լի ե թէ
Հիմ ՛՛ւկ յանձն
առնես
Գ"՚լ •
Ու՛՛՛սի էքէ էէւչանար , նամակս
րնզոլնելոլգ
ոլկ ս
՛է
ութ ՛ո՛ էմ քով ս եւ կլւ իսոս՛ոանամ
մեծ ամեհ էզատիւներու
Հասցնե՜է եւ իմ
էէլա էորիէսբքո ւթե Ա՛նս Լլարեւոր
ւլ որհե բուն
՛Լբ՛ոյ
գ՛՛ել քեղ :
Ողք
լեր »:
ԲԱԲԳԷՆ
ԳԱՎԷԶ
(Շար.)
ԿԱՐԴԱՑԷ՚-քէ ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՚՚ք^
6ԱՌԱԶԼ
Fonds A.R.A.M
