« 8 Ա Ռ Ա Ջ »
ձԻՆ
ւ Ա ՅԴ ՈԻԿ Ը - Ս Օ ՚ Բ Ա Տ
Խ Մ ի — « Հ ա յ ր ե նի ք » հետեւեալ խ ո բ -
հրրգածուլյ-իւններր
կ ՚ ը ն է օգոստ • 5ի
խմբա գրա կ անո վ , հրամանատար Սմբատ
Բարոյհանի մահուան աււթիւ
Ամբաա
մեռահ
Հ Երեւանի
մէշ
Յունիս
19ին։
իյորՀրղային
թերթերու
մուաքը
արաասաՀման
՚"ՐՂէէուահ՜
1ՂԼ՚"Լ"՚Լ
՚
չդէաւքանք
թէ , Երեւանի
թերթե
րէն
որ
եւ է մէկր
աուա" լ
՛ չ կ
թ է"/՛ " ՚
Ա""^ աք
չոլրը
Հին ,
վաւ՚՚ոակաւոր
Հայգուկին
մաՀուան;
Ար աա րա կո ւս ինք : Երր ՛Բա -
շադեու
նի ի մր կամ
Նաղար
րէւլեանի
մ չւ
մաՀուան
չուբն
իսկ էարմանանար
յիչ"*՜
աակութեան
, ինչո՛՛ւ այղ սչաաուին
Արմ -
բաանե
րր պիաի
արժանանա
յ ի ն ։
Բայց մեր սիրար
ճմլուեցաւ,
երբ
իմա
ցանք
Որ
Տարօնի
լեոնաչթարՀի
՚ թ ՚ Ր ^ Է ^
նեբկա
յ՛ոց ուցի ^ երէն
մէկն ալ մ եռահ
է :
Հին
արհիւ
մր , անուանի
Հայ՚լուկ
մ ,
որ աա ռ ա պա
լի ց , նո յնիսկ
ո ղ բե բ ղա կան
կեանքէ
մբ եաք , ւիակահ
է ա չքե
ր բ
մ ի–
անալու
՜էամար,
՚էէթ
՚լեբեղմանին
մէշ
ք
իր
անուանի
դինակիցնեբոլ
փաղանգին
ւ
Ամբաա
գաւակն
էբ Տարօնի
աչխաբՀինւ
Այն տե՛ւ
սաացահ
է լ։ ան իր յեղաւիո
խա -
կան
մ1լրտութիւնր
եւ
ռ1#
ալ Հասակ
նե—
աահ : Հայղուկնեբ՚՚ւ
հննղափայրն
էր
ան
Աբաբօներէն
մինչեւ
Աաբւլար
Վ^աբ —
մասլեա
, Ա խօ , Աեր՚ւբ,
Հրայր,
ՎաՀան
,
՚հէորղ
Ձափուչ
, *Լագաբչակ
,
Ա պ ա գ ա ն ց ի
Աակարբ,
Աուչի
Ղ՚եւլամր
եւ Հաբիւբա
-՝
լոր
լ^տբեալնեբ
այնտեղ
հներ ու
ղոբհեբ
են եւ նաՀատակռւեբ
են անոր
լեռնեբուն
վբայ,
կամ մեռեր
են այ/ուբ
Հայրենի
սաՀմ աննե
ր կ
ն ներս կամ
Հեռու՝
միչա
մեր
ժո՚լոփուբգին
Հետ եւ անոր
Համաբ
է
Աւխաե ա լնե
բու
բանակին
մ էշ
Ամ բատ
բա
ցառութիւն
չկաղմեց
. ան ալ
աւգբեցաւ
Հայոց
ԱչխարՀի
ալեկոհ
կեանքր
, ան -
փախ
, աներ կի ւ՛լ
մ իչա
՛էիմ աւո
րեց
մաՀր
եւ
մեռաւ
Հայրենի
Հողին
փրայ։
Օբ մբ անչուչտ
պիտի
արուի
մեղի
ւ
Ամբատներու
կեւէւնքի
սլաամութիլնր՝
իր\
ա յնքան
Հ ե տ ա քր
քբ ա կ ան ու
կարեւոբ՝
մ անբամ ա սն ո լթ
ի ւնն ե րսվ ։ Մ եր
յեանորղ
սեբ
ուն
ղ ն եր
ու
ղա
ս տ իա
բ ա կո ւթ ե ան Հա -
մաբ
ա՛սիկա
չատ
կարեւոբ
է ;
Զա րմանա
լի
կուսակցութիւն
է
՚իաչ -
նակցութիւնր–
անիկա
ժլատ
է,
յաճախ
անխօս
իր ամ
էն
էն մեհ
ղանա1լ1ւե
բու իսկ
կեանքի
ու ղորհի
փերաբերմամր
:
Յ՚սճախ
^սնոնց—մ-էէէՀուանէն–
ետք
Ի՛՛Կ
է
անոնց
կեանքբ
կբ
մնա
յ
մ եղի
Համար
փւակ
՛լիրք
ս
Բ հ
Կբ վառին
անոնք
մոմի մր
"(է՛՛
է
կ՝աբձակեն
լոյ՛՛ եւ կր մարին օր մրն ալ ։
Ալ ոչ
Ոք
կբ գիտնայ
թէ ինչըրին
անոնք
ել ինչ ճամբաներ
լուսաւորեցին
: Ղ՝որ -
հ՚ուլՆե
լ՛ու
Հ ա ն գ է պ մեբ ա յ ս յամ՛ առ
լռոլ–
թիւնր
առա
քին ո ւթ
ի՞ լ ն
մ րն է ա րգեօք
:
Ջգիտենք
։
Ի
րողոլթիւ7ւն
այն է
սակայն,
որ
ինչպէս
բոլոբ
մեհ–
նաՀաաակնեբու
,
Ամբատնե
բու մ ասին ալ ցարղ
չատ քիչ
խօսուահ
ու գրուահ
է :
Ամբ ատի
անունր
առաշին
անղամ
լսուե–
սաւ
1004
թուին
Աասնայ
մ եհ ապստամ
-
բութեան
օրերուն
; Բռնկահ
էր Լեռնաչ
-
խար՚> բ : Այնտեղ
կբ Անղրանիկբ
Ա -
սլբստամբութեան
փարիչր
եւ առս՚շնոր
-
գբ։
Հոն էին Հր՚ոյրւլէ
Վս՚Հանբ,
Գէորգ
Ջափոլչբ
, Բեռին
, Ա ուրատբ
, ԱեսլուՀբ
,
Կոաո
յի
Հաճին
, Ա անուկր եւ բաղմ
աթիւ
՚ււբիչնեբ
։ Այ՛լ
օրերուն
իսկ
Ամբատբ
պարղ
ղինոլոբ
մբ չէր՛ ան արգէն
՚է՚՚՚րիէ–՜
ներկն էբ ։ Արի եւ յանգուգն
, ան
փւայլահ՜
Կ իբ քաշոլթեամբ
, իւիղախութե՚՚՚մբ
եւ
ղեկափաբ
մարտիկի
բնղ ունակութիւննե
—
բով։
Տաբինե
ր ետք
Ամ բատ
յա
յտնուեցաւ.
Աովկ՚ոսի
մ էշ՝
Հա յ—թաթա
բական
կռիւ -
ներու
օրերուն
։ Բաղոլէն
եաք, ուր
այն
քան
աւե րնե
ր
ղո
րհ ո ւե
ցան
,
փ ՚ ՚ թ ՚ ՚ ք 1 ՚ Կ ւ Լ
սլա
յթեցաւ
Եբեւանե ան նա Հ անւլ ի ղանա -
ղան
մասեբուն
մէշ եւս ։ 0՝աթւսբ
խուժա–
նր , ուր որ կրցաւ
, շաբգեց
ու ՀբղեՀեց
,
կողոպտեց
տուներ
ու խանութներ
• Բ1Լ"––
նա րա րե ց կիներ
, սրբասլղհեց
վանքեր
ու
եկե՚լեցինեբ
: Բնչպէս
այլուր
, ՛սյս նա -
Հ անղին
մ էշ ալ ,
թչնամ
ին
ղսսլուեցաւ
^ոբՀիլ
կաղմ ակերսլուահ
ինքնապաչա
- .
պան ո լթ ե ան , որուն
վարիչ
ուժր
եղաւ. ՝\
աննմ ան
առաշնոբղ
մ բ
Նիկօլ
Գում անբ : ;
Նիկօլի
ղեկավարութեան
աակ
Ամ բատ
\
ղոբհահ
է Երեւանէն
ոչ չտտ
Հեռու՝
^ա– \
մարլուի
չրշանին
մէշ։ Եւ Հոս ալ ան ե– ւ
՛լ՛ոհ է նա
յն արի
մ աբտիկբ
եւ
յանղուղն
ու Հաւատարիմ
ղին ո ւո
ր բ :
Վ ե բ շ ա պ է ս , առաշին
մեհ
պատերազմի
օրերուն
, Ամբաա
մասնակցահ
է Հայ կա—
մ ալո բական
Շտրժմ
ան եւ եղահ
Ա ն գ բ ա -
նիկի
օգնականներէն
•
Երբ
ցարական
կառավա
ր ութեան
ղա -
ւաղիբ
կարգա
գրո ւթեամ
բ վերշ
՛լ աահ է
կամաւորակա^ւ
չաբժումբ,
Ամբատ
իր
կաբղ
մ բ ղինակիցնե
բուն Հեա ղոբհահ
է
Պ՚՚ւլո՚նբխ—Ա
անաղկեբաի
չրշանին
մէշ եւ
մ ղտհ է ին ա պա չա պան ա կան
կռիլ1ւեր
՚.
1920
թուի
Հայ—թրքական
սլաաերա՚լմի
օբե
բուն
, ան եղահ է
Ալե
քս ան գ բ ա սլո
լի
չրշանին
մ էշ եւ արիւն
ալի
կռիլնե
բու
լ ^ ւ –
թացքին
Աբաղ ահի տակբ
հան
բօր էն
՛ք ի -
բաւորոլահ
է ։
կարճ
ժամանակ
եաք , իբ Հիւանգ
,
՚ / / ՛ –
բաւոր
վիճակին
մէշիսկ ան իր մասնակ
~–
ցութիւնբ
բեբահ– է \^^\թուի
Փետրուար^
եան
Աւղսաամբութեան
կոիւնեբու1ւ
:
*
Աաբտւսկան
Հարուստ
կեանք մբ ասլ —
րահ
է Ա մ բատ : Եւ
անկասկահ
^ ան իր
տե՚լյչ
ունի մեր ագատագրական
կոիւնե
—
•բու
պատմութեան
մ էշ :
Գժբա խաս՛
բո՛ր
ան
՚ււնեցաւ
նաեւ իր "այթաքումնել՚բ
։
Աիամիտ
ու անղրաղկտ,
ան
յաճախ
գարձաւ
գորհիքբ
չարամիտ
մարգոց
,
որոնք
ուղեց
ին
օղ տուի
լ անոր
անունէն
ու
՛լիրքէն՝
Հասնելու
Համար
իրենց յե -
տին
նսլաաակնեբոլն
:
Ո՚յ-բաիւտաբար
, ան ցոյդ
տուաւ
ա յւլ
տ կա
ր ո ւթ
ի ւ ն ր Երեւանէն
սկսահ
, Հ՛"
յաս
տանի
Հանրապետութեան
չրշանին
%
Մեր
անկախութեան
խորտակում
էն
եաք
, չատեբու
Հեա Ամբաա
աԼ
ան^աւ
ՕՐՈՒԱՆ
ՇԱՐԺՈՒՄԻՆ
ՀԵՏ
ՊԱՅՔԱՐ
Օ-Ոհ՚ԼԹ՛ ԱՐՈՏՈԴ-ՆԵՐՈհ ԴԷՄ
•
«Լբ
Մ ոնա–»ի
ռոլսաղէտ
աչխատակիցբ
Անտռէ
Փիկռ,
յօղուահով
մբ կբ քննէ
քց՛
Մ ի ութեան
երկբաղ
ոբհական
արաաղբու–
թեան
Համաբ
թափուահ
ճիգերբ։
ԱչխարՀի
ամէն
երկիբնեբուն
մկշ ալ
պետ
ութի
ւնբ կբ ձգտի
պակսեցնե
լ
անՀա–
աական
նախաձեռնութեան
բաժինբ
: Աա
կայն
իք. Միութեան
մէշ ուր
Պետու
-
թիւնն
է որ կբ վարկ
ագ՚լային
տնաե սու–
•
թիւնբ
, պա չտօն է ո ւթե ան
մ եհ
թիւով
մ բ ,
բնական
է ոբ
՛լ բ ա սենեակի
պա չտօնէ
ու - ,
թ ե՚ոն
Լարիքբ
աւելի
չատ
աղեաալի
է
քան
ոեւէ
" ՚ ֊ ր ք ՚ չ աե ՛լ եւ
մասնալորաբար
գժուար
է պայքարիլ
ատոր գէմ ;
կեգր • կոմիտէի
բնգՀ • քարտուգարբ
,
Նիքիթա
էՏրուչչեւ
որոչահ
է
յա՚լթաՀարել
տյս
գժուաբութեան
։ Ջուղեր
վՀատիլ
իբ
նաքսորղներու
ձախողանքէն
; Գիտէ
թէ
եբկրաղո
րհութեան
ա ր ՛ոա գ բ ութեան
մր–
ղում
տալու
իբ հրաղիրբ
գատապաբ
-
աուահ՜ է
ձա խ ո ղո
ւթ ե ան , եթէ
^^յաշ՚ւ՚լի
իշեցնել
թիւր
իր վար չական
մ եքենա
յ ի ն
եւ
պարղ
ձեւի մբ վե՜րահել
ա
չխատանքի
մեթոտներ
ր ամկն
աստիճանի
վ ր ՚ " յ ՚ ՛
Կոմիտէին
ուղղահ
իր տե ՛լե կո՛ղի
բնե
րր
խիսա
յարձակումներ
կբ
պար ունա
կեն
(բի լբոկր ասի ) ոբ անվիճե
լի
կե լ՛ սլով կբ
կոտրէ
Համ ա չխւս
բՀա
յ ի ն թուղթ
մ ր ոտ ուլ––
ներու
մ րցանիչբ ;
նէ րուչչեւ
անցե ալ տարուլ^է
Հրամ ա
յեց
Հ իմն ո վին
վ ե բ ա կաղմ
ել
իրեն
ենթակա
յ
երեք
նա խարար
ութիւննե
բբ
երկրա
-
ղոբհութեան
, սովխողնեբոԼ
եւ
մթեբու—
մ ի ։ Անմ
իշա
պէս
սլա կսե ցուց
անոնց
սլա
չ–
տօնէ ութիւնբ
, սակա
յն
միա
յն
սկւլ^ւա
-
ւորութիւն
մբնէբ : «Մեքենան
ւոաէլաւին
հ՜անրա
բեռն
ուահ է եւ անոր
ղ որհո լնէ ու
թեան
ձեւբ չատ չէ փոխուահ»
:
Այս
նա քսա բար ութեանց
ղ րա սենեակն
ե–
բու
վարիչներր
ուղղակի
յաբաբերոլ
-
թեան
մէշ չեն մեքենանեբու
ել մեքե -
նա չարժ
արօրներու
,
կո լքսալԿւե բ ու
եւ
սովխուլնեբու
Հետ։
՝Բիէ
անղամ
էլերթան
տեղին
վրայ
ուսումնաս
ի բե
լ՚ււ , ինչ որ
բոլորովին
անբնական
է, կ՝ը"է
Խ
րուչչեւ։
ԸնգՀան
ր ա պ է ս
քննութիւննե
ր բ կբ էլատա ր
ուին
սաո րա՚լաս
պա չաօնեանե
ր ու կողմ է ,
եւ չատ
մակերեսս՛յին
կեբպո՚Լ։
Ն ՚ ՚ ՚ ք ս ա -
րաբութեանց
մէշՀաղիւ թէ կբ քննեն
ինչ
որ
կրնան
Հաս՚ոս՚տել
իրենց
ճամբոբղոլ–
թեանց
բնթացքին
։
Յարգ
գորհողութիւնր
կբ
կաաարոլէր
՚լրկելով
ոլղեցո
յցնեբ
եւ պատուէ
բնեբ ,
թէ
ինչսլէս
սլէտք է բարելաւել
կոլքսող -
ներու
, սովխո
՛լնե բու եւ մ ե քեն ա չա բժ ա–
րօրի
կայաններու
աչքսատանքբ
; Շատ մբ
վարիչներ
չեն գիտեր
եւ չեն ալ
ուղեբ
ղիանալ։
Պէտք է վերշ
՚ոալ այս բարքե -
բուն : Պէտք է աւելէ
յաճւսխակի
Հանգի–
պումնեբ
կաղմ ակե
ր պ ե լ ա բտագր
ութեամբ
զբաղող
անձերու
Հետ եւ ոբոչ
թիլով
մարգիկ
գրկել
ղորհնական
աչքսա՚ոանք
-
նեբբ
ղլուխ
Հանելու
Համաբ
։
Հաւանական
է որ ,
էլ բսէ
13րուչչեւ
,
պա չտօնէ
ութ
եան
խիստ
լ^ւղգիմ
ութ
եանբ
Հանգիպինք։
Շատ մեհ աչքսատանք
պէտք
է թավւ ենք
մ էշտ
եղէն
վերցնելու
ա յ ս չա–
խոբՀրգային
գիւտն ակա
լութ
եան
ւլէմ
րիքԸ.–
քց բուչչեւի
այս սլա
յքաբին
մ եհ
եռան -
գով
կը^ մասնակցի
խոբՀբգային
մամուլբ,
ուր
չ վ ա բանե
ցան
ք ե ն ա գ ա տ ե լ
եբկբաղոր–
հական
նախաբար
Բենետիկտովբ
: « Հ ռ -
զաղէտ
մրն է , սկզբունք
ունի
,
սակայն
է՛^^^."1^՚՛
Կ՛՛րււ՛"յ
"Ր ^"՚չՀանեց
ժամա–
նյոկին
գորհուահ
սխա^երուն
գէմ,, ակ—
նե րեւ է ոբ ղիւանակա
լութիւնր
քամ
եց
գինքբ :» կառավարական
պա չտօնա
թերթբ
արաասաՀման,
եւ ի վե^բ^ոյ
Ամեբիկա
է ^
Մեր
կուսակցութեան
եւ իր
Հայրենակից
ներու
ւլո ւր ղուր ան քին
առարկայ
ե՛լաւ
ան։
Ցոյց
աբուեցաւ
անոր
նիւթական
ու
բարո յական
ամ
էն աշակց
ութիւն
: Գբժ -
բաքսաաբաբ
ան ա յստեղ
չկրցաւ
պաՀել
ի ն ք ՚ լ ք ՚ ն ք բ
. ղարձաւ
գորհիքբ
ոմանց
։
կաբհե
լով ոբ ինչսլէս
ղէնք կր չաբժէ ու
ղինուո
բնեբ կբ վարէ
կռուի ղա չտ
ին
մ էշ
,
նո
յն
ղ ի ւր ո ւթ ե ամ բ կրնա
յ եւ գրի
Լ
ալ
չաբժել,
ուղւլսւթիւէւ
տալ մեր
Հանբային
եւ կուսակցական
կեանքի՝1ւ
, ան ստոբա
—
գրեց
թուղթե
ր , հառացաւ
նոյնիսկ
՚լք՚նքր
հնող
կաղմ ակե
բ սլո
ւթե
ան
ղէմ • ան ա յն -
քան
առաշ
գնաց, որ հլ՚աւլրային
Հաբցեր
իսկ
արհարհեց
ուղելով
գառն ալ
առաշ
նոբղ բ նոբ Հոսանքի
մր։ Ե՛– չարաչար
ս բ–
խալեցալ
; կաղմ ա կե ր սլո
ւթ
ի ւ ն բ
պատմեց
ղինքբ։
Այսօր իր մաՀուան
լուրբ
ամէնէն
աւելի
մեղի ցաւ կբ ՚՚լա՚ոճառէ
; Մե՚լխ
Համար
կաբեւոբբ
իբ գոբհն
է՛ իբ թեբութիւն՚նե
-
բուն
ղլխաւոբ
, կ՚"րելի
է բ"ել միակ
պա–
տասխանատոէն
ուրի^եբր
եղահ են ։ Այս
վել՚շփններն
են ոբ ուղեցին
օ՚լտուիլ
անոր
բոլոր
տկարութիւններէն
եւ ի Հաչիլ
ի–՛
րենց
նսլաաաէլնեբուն
, առա^նոբգել
զայն
սքսալէ
սխալ : Այսօբ
Ամ բատի
Հւլրութիւ^՛–՛
նե րր» իրենց
թեր
թեր
ուն
մ էշ
Հ
իւրլ^կա–
լողնեբր
երկու
խօսք իսկ կբ զլանան
ղբե–
լու
իրենց
ղոՀի
մասին
, որ անկս՛ ս կահ
եւլաւ
փայլուն
մաբաական
ուժ մբ
նուիր
ուահ
միչտ իր ժողովուբղի
ազատութեան
եւ
անկախութեան
Գատին
։
0՝ո
յլ ու տկաբ
մ արգոց
ս
խաբերուն
Հանղէսլ
սլէտք է միչտ
բ լ լ " ՚ է
ներողամիտէ
Պէաք է աեսնենք
ու ւլնաՀ ատենք
անոնց
ւլորհր
միայն։
Եւ անկասկահ
, Ամբաա
ե—
ղաւ
ղորհի
ու կռուի
մ աբգ
մ ր ։ Եւ
սլիտի
չմոռցուին
Ամբատներբ
քանի
կ՝ապրի
Հայ
ժոգովուրգբ
եւ կր
մնա
յ կենգանի
անոր
Գտար
։
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ՊԱՏՄՈՒԱԾ՝ԲՆԵՐԸ
ՄԵՆԱԿ
.•
Երկաբ,
երկար
պաՀեց
ա՚իի
վրայ, նա
յեց,
միտքբ
Հեռուն,
ու ձեռքբ,
կարհես
,
ինքնամղոլմով
ղնաց
իլ՛ վբայի
Հաղուս–
տի
հ ո ց ՚ ո ՚ լ բ ՚ ՚ լ ա ն բ : Թ ո ՚ լ մնայ,
թ՛՛՛է
ապրէ
իրեն Հեա այղ Հին յիչ՚ո՚ոակր
, իր Հին
"ԻՐ՚՚յ–՛
Ղ՚՚՚-ՅԷ
միակ,
իբական
սիրոյ
յի ֊
չատակբ՝
Արուսեակբ
։
Ն՛՛ր մի խուղար
կում
նեաելիս
Հ
աղուս–
աի
ղ բպաննեբում
, մ ատնեբբ
ղսլան
մ ի
թու՚լթի
կտորի՛
ի՛՛նչ
կարող
է
է ք ՚ ^ ե լ ։
Գուբս
քաչեց : Բաո ահա
լ ,
ղեւլնահ մի
թու՚լթ
,
հ ա լ.բե
բ էն
մ ա չո ւահ ։
Ջեռադիրբ
Հայե
րկն • օՀ , իր մօր ձեռաղի
բ ր , իր մօր
՚քէկ
նամակբ՛
անհրար
: Ծր՛՛՛է՛
պաՀել չէր
"ի է՛՛՛ւմ
, չունենալու
Համ
ար ոչ մէկ
Հաս
ցէ ոբ նչէբ իբ
կասչերբ։
Գեղ
նահ,
մաչուահ
ա յ գ թ՚էՔ՜ի
կտորն
այնքան
հանր
կչռեց
քւր ձեռքին
մէշ, ոբ
ինքնիրեն
ղգաց
ուժասպառ.
"լ՚"՚Լ
մի
Քէ՚՚ոք՚նք
սլսւտեց
ճակատր
• Հա
յե՚սցքբ
մ ր–
թաղնեց
. նսաեց
անկուլԿալ
վրայ • ղղու -
չոլթեամր
բացաւ
նամ
"՛կք՛
հալբ
, մ աչ -
ուէ
»հ
կաոբնեբն
իրարմէ
չանշաաելու
Հա–
մ աբ
. նամ
"՛կբ
սբր
՚ւէ
֊թեան
մ ասունքի
սլէս
պաՀեց
ավւեբի
վբայ.
կարղաց
՚
•
«Աիրելի
զաւակս,
Լեւոն,
միչա
ինձ
Համար
վւեոացու,
՚էե՚լեցիկ
աղաս..,
«ԿարՇտղ
վէրք է գարձել
սրաիս
վրայ,
կրհում
է Հողիս։
Ծերացել
եմ ,
մնացել
եմ
մենակ,
մեն-մենակ.
" Ջեմ
մեռնում,
չեմ
ուղում
մեոնել,
սլայքարռւմ
եմ մաՀ—
ուան
՚ լ է մ , որովհետեւ
գ ե ռ յ ո յ ո ն
ունեմ
,
թկ
սլիտի
ղ աս , թէ սլիտի
տեսնեմ
քեզ ,
ոլիտի
սեղմեմ
կրհքիս
, պիտի
Համբուրեմ
արեւ
աչքեր՚լ
: Եկ , ՚լաւակս
, Լեւոն
, եկ
որ
աոնեմ
կարօտս
, եկ ոբ
քակուին
կեանքիս
կասլերբ,
էէկոր
մեռնեմ
,
ղտնեմ
վեբշին
Հանղիսաս
; Եկ որ ղու ղնես
ինձ
Հողբ,
երկու
արցունք
թ ա փ ե ս
մօբղ
վր–
րայ։
«Ոչ,
պիտի
չմեռնեմ
առանց քեղ տես -
նելու : Պիտի
ապբեմ
՚քկրքր
"ր՚ոիս
,
սլիտի
ասչրեմ
լքուահ
, մ ենակ
, բայց
պիաի
ապ
բեմ
սսլասելով
քո վերաղարձին։
Եկ,
ղ՛ս–
լակս
...
Մ " ՛ յ ր եմ, չէ" , մայր
՚ • ՚» :
Ոչ
անուն
, ոչ մականուն
, ոչ
Հասցէ
նամակում՝։
Մ այլ՛ ՚ • • Արցունքնե
ր բ պա -
աեցին
քյ,ւոնի
աչքհբր
՚ երկու
կ ՚ ՚ ՚ թ ի է
է^ն–
կան
՚լե՚լԿւահ
թղթք՛
փրայ։
Մօր
նամակբ։
Միթէ՛^
Կ՚"ՐԳ"՚Ց^Լ
է "՚.1՚է
նտմակր
մի ուրք՚չ
անղամ.
մի՞թէ
չէ
ղ՚լացուել
. մ ք ՚ ՚ ^ թ է չէ
բ՛ս
իւե
լ իր
սրտի
ւլոլռբ
կաբօ՚ոցս՚հ
մօր
կան
չբ
։
Մ այր
,
մ այր
. . .
• • ՚ԶրՐՐՐ^՚՚է
՚ էր Հեռախօսն
է
Հնչում
•
վերցնէ"
լ^էկալուչր
, վ
պիտի
կանչէ
իրեն
:
• • • Կ ՚ ր ր ր ՚ ՚ ՚ ք "
Ջեռքն
ին^աբերաբաբ
մեկնում
է Հե -
ռաքսօսի
լ^կալուչին
•
Ալօ
, • ՚ ՚ «Նիրւտնա՞»
,
Ա
՛Հ , այո ,
վե րշին
կարղ աղբ ութ
իւննեյր
Աարա
յի սե–
գանի
Համա՛՛ր՛"։
Այո, ունեմ
ասելիք ՚
վերցրեցէք
սեղանի
վրայէն
պաաուիրահ–
հաղիկնեբս
, եւ աեղր
ղրէք մի ագամա
-
թուզ։
... Զաբմանո՚՚ւմ
էք։ Այգպէս
եմ
ուղում : իր փոլչեբին
վւոլչեբով
եմ ու -
ղում պատասքսանե
լ : իսկ
մ ինչեւ իմ գա–
լբ, ղամ կամ չղամ
, իմ սե՚լանիս
տէր կբ
նչանակէք
Զէքք՚ն • գեղեցիկ
եւ
խիղաքս
ա
յն
սլարոնր
, որ երէկ
սսլասաբկեց
ինձ ։
• •• Ոչ^ կատակ
չեմ անում՛
այղսլէս
եմ
ուղում :
. . . ինչ չի ների
Աաբա՛՛ն
։
Ոչինչ՛
պատրաստ
եմ ենթարկելու
ինձ իր
վբէժ–
խբնղրոլթեան
: Աարա, Հա, Հա , Հա , Հա
. . . Հանրա
յ ի ն մի կին , հ ՚ ս ի ՚ ո ւ
մ ի կին .
թքել եմ ...
Գոցեց
Հեռաքսօսբ
: Յետ , յառաշ
քալեց
սենեակում
: Միայւր
ղոբհում
էր ։
Այ՛՛ ,
տուահ՜ էբ անղարձ
իր
վճիռբ :
Պիտի
մեկնէր
Ֆրանսա
• Փարիղ
. տուն
պիտի
վերա՚լս՚ռնար
, տուն
, տուն
. պիտի
ղտնէբ
իր
մայրբ.
պիտի
գ ա ո ն ա բ
Լենոն Խարատ–
հան -
սլիաի
ունենա
ր
անուն
, մ ականուն
•
աղղութիւն
; Պիտի
ղնէր
մօր
Համար
սչաբտէղով
մի տուն,
պիտի
ք՚՚րլցրացնէբ
մօր
կեանքի
վեբշին
օրերբ : ԱՀ , , գ ե ռ
ոլի–
՛ւ՛ի "՚Աէբէր,
սէիաի
ասլրէր իբ
մայրբ։
" ՛ յ ր ՚ մայր
, եբկար
պիտի
չսպասես
,
օգանաւր
չուտով
ինձ կբ
բերէ
ք՚՚վգ
-
Կր տեսնես
ւլաււսկւլ,
Լեւոնգ : ՕՀ ,
լսել
մ ա լրական
Հարաղատ
չբ
թ ո ւնքնե
ր է սե -
վւական
անունր : ք^եւոն ; մայր
, մայր
. . .
*
Լեւոնբ,
այն վայբկեանին
, որ
գուբս
գալով
օգանաւէն
ոաքբ
գրեց
Փարիզին
այնքան
մօտիկ,
Օբլք՛,
ֆրանսական
՚^ոգի
վրայ,
յ ո ւ ՚ է ք ՚ չ մի զգացոււէ՝
ունեցաւ
• կար
հես
ղաաւ իբ Հաբաղաա
Հայբենիքբ։
Ա՝^ա
ամէնբ,
ամէնբ,
մեհ, փոքր, հեր, մա -
7ւուկ
քսօսում
են ֆրանսերէն,
մի
լեղու,
որ
ղաբձել
է նաեւ իբ Հաբաղաա
լեղուն ;
Այո
, Ա՛իրիկէ՚՚ւմ
է լ քսօսում
էր
ֆբանսե֊
է՛էն , լսում էր ֆրանսերէն
, րա յց ա
յնտեւլ
ա յ գ
լեղուն,
լեղուն
էր ղինուո
բ ի , ղին -
ո ւո ր ա կան
ի , սլա չտօնեա
յի , եւբոսէացիի
,
գոբհառուի
՚ մինչղեռ
րնիկ
աեւլացի՚1։
ու
նէր
ի բ
մա յբենի
լեղուն • ու մ էկր մ էկէ
քովն
է բ
Հ ոսում
, առանց
Հակաղղուելու
%
Ի՛՛կ
այստեղ
բոլորի,
բոլոբի
լեղուն՛
է
ֆբանսերէնբ
: ԸնգՀ
անբակ՚՚՚ւն
մի
ժսլիտ
կա
յ բոլոբ
ի
՚էէմ
ք ք ՚ ն • կա
յ մի պատ րաս -
աակամոլթիլն
մի սլաՀ
կենալու,
իրար
մի
բան
Հարցնելու,
՛քէ Հարցի
սլատաս
քսա —
նելու:
Ջերմ ՛քիղղացում
ո՚լողեց
Հալին, ժր–
"լիտբ
փռուեց
նաեւ իր ՚էէ՛^քք՛^՛
՚
"պասեց
կարհես
, թէ
Հիմ ա մէկբ
սլիաք։
ժոլւոա
յ
" լ ՛ լ ՛ ւ ՛ս կ ք՛ է լ՛ ե ն . ւքէկբ
սլիաի
կան չէ իբ ա–
նոլնով : Ոչ ՚ իր վերաւլարձբ
չէր
իմացբել
՚ մ օրբ
. ուղի
լ էր անա1լ1ւկա
լ անել
մօրբ։
Ոչ ոք ոււլղակի
ժոլտաց
իրեն • ոչ ոք
կանչեց
իրեն իր ւսնունով
. ու
սակայն
1,ել.,ն ուրաքս էր , երշանիկ
...
կԼԼհՆ
Բյ՚ՒԶԱՆԳ
օ ա ր
(6)
Fonds A.R.A.M
