ՓԱՌԱԲԱ՛ՆԵՆ՛^ ՚ ^ Ա ՐԸ
ՆԻՒԹԵՐ
ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ
ՀԱՄԱՐ
Ցուլիս
^ին , «Հայրենիք»ի
սրաՀին մէ^
բացուեցալ.
Հայ
Օգնութեան
Մ/՚ո՚-թեան
աագմ
• Ժոգովլչ
%
Հո՚յ
Կիներու
" ՛ յ ՛ ՛
՚ " շիւ
ոյժ
՛ ՛ ւ գործուն -
^"՚յ
Կ
՛ողմակերսլոլթեան
Պ՚"սւգմ
•
Ժողովէ
՝եերր
միչա
ալ Հանրային
^երմ Հետաքրք -
րոլթիլն
սաեղծաքէ
են , որովՀեաեւ ամ -
բ ո ղ ^ աարուան
մ ր բաղմ ա1լու–մանի
՚Լ-որ -
ծոլնէութեան
ՀաշուեաուութԼան
առիթ -
ներ
են անոնք։
Աւելին
. ոչմիայն
Հաչ -
ուեաուոլթեան
, այլել
գորհշունէութեան
նոր
ծրագիր
մշակելու
,%որ
ու
լս՚յն
չբ2^՛"–
նակներ
լ^գգրկելու
սչաաեՀութիւններ
:
Հ՛ 0 ՛
Միութիւնշ
իր աւելի
քան քա -
ռասուն
աարիներու
աենգագին
՚ " Բ
"ԼՈ -
ըանոլէր
գործունկութեամբ
առանցքը
դարձած է Հույ բարեգործութեան
ու
մ
ր–
շակութային
գործուեէութեան
%
՚ Բ ի չ
կաղմ
ա
կեր պութ իւննե
ր
ունինք,
ո -
բոնք
այնքան
բ"՚րիք
թափած
ԸԱՈ
՚ն
Հայ
կեանքի
բոլոր
մարզերուն
մէ^, որքան
Հայ
Օղն. Ա իութի՚֊նր
:
Անիկա
ղուա կամ միայն
Գթութեան
դործ
մր չէ որ կր աանի , այլ
Համազգա–
յին
օգնութեան
գործ
մր։
Րաղմաճիւզ
կազմակերպութիւն
մըն է, իր աւելի
քան
80
մասնաճիւղերով
Ամերիկայի
ելար -
սւասաՀմանի
մէ^ , որ լծուած է իր բովան–
գակ
ցանցով
բազմակոզմանի
գռրծունէու–
թեան
մը։ իր նպաատկը՝
Հայութիւնն է,
Հայութեան
աւլողէ
պաՀպանումը,
ֆիզի
՜
քապէս
, Հոգեպէս
ել մաաւորապէս
•
Հայ
կեանքը՝
իր բոլոր
երեսներով
ւԱմբոզշքա–
ռասուն
աարի
ե լ աւելփ՝
Հ՛ 0–
Մ
իութիւ
նը փնառած է Հայը, անՀաա
թէ
Հաւաքա–
կանոլթիւն
ե ւ Հասած է անոր օգնութեան
:
Հայասաանէն
մինչեւ
արաասաՀման ,
դաղութէ
գադութ
, Բ"՚բիք սփռած է , երբ
դիմում
եղած է կամինք աեղեկացած
է
թէ կարօաութիւններ
ու
կարօաեա^եր
•
կան :
Որբերու
բա
ղմ ութի
ւնն
ե՛^ ր
կան,
Հասած
է
օ ղ ՚ ե ո լ թ ե ա ն : Գաղթ՚ականնե։ւ
ո ւ աաբա–
սմէյքնե՛^ ր Ասփ,^
հէեռյսւոր
^ ւ ա՜ք^^ձքձքօՏ
մե֊.
չւսվայրի
մէշ նեաուած,
Հ. (քՀւյ
իութիւ
նը
ձայն աուած է եւ աջակցութիւն
Հաս •-
ցուց ած %
կարօաեալներ
, Հիլանղ
ւլինուորներ եւ
ղժբախա
լ^աանիքնե՛^ր
կան ,
սլաչապան
կեցած է բոլորին,
գուրգուրանքով
ու
սի–
բով։
Բնական
աղէաներու
օրերուն
,
ողոզում–
ներոլ
, երկրաԼարժներու
ել
Համաճարակ–
ներռլ
բերած
դմ բա
իւ ա ո ւթ ի ւնն
ե ր ը գար -
մ անելոլ
Համ ար՝
առածին
քա
յլը ինք ա -
էւած է , առածին
օգնութիւն
ը ինք
Հասցու–
ցած է :
Հ • 0 •
Մ իութեան
գուրգուրանքը
բաչ -
խոսած է Հայասաանէն
մինչեւ
աքսորա -
վայրերը,
մինչեւ
անապատները
աառա—
ոլոգ ՀոԱ
բազմութիւննեբուն
, մասնտւո -
րարար
Հայ կիներուն
ել մանու1^երուն
:
Նք^ր
սերունդի
Հոգածութիւնը
, որբանոց -
ներոլ
թէ գպրոցներու
մէ^,
Ամերիկա
յէն
մինչեւ
Հեռաւոր
վայրերը,
Հ. 0 ՛
Մ ի ո ւ -
թիւնը
սաանձնած է
;
Իր
գուրգուրանքէն
ու
Հոգածութենէն
բաժին առած
են կա -
րօա
ու Հիւանգ
Հայ
մ աաւոր ականն եր ,
ինչպէս
նաեւ
այն Հաստատութիւննեբը
,
որոնք նպաստած
են ու կը նպաստեն
Հայ
նոբ
սերունդի
աղգա
յին ղասաիա րակոլ -
թեան
ել Հայ մշակոյթի
սլաՀպանման
ու
զարգացումին
:
Եւ
ինչ որ Հրաչքի պէս բան
մըն է,
օգնութեան
Հասած է այս բոլոր
կարօտու–
թիւններուն
, առանց
դրամագլուխի
:
Ոչ դրամատուններուն
մէ^ պաՀ
դրուած
Հսկայական
գումարներ
ունի, ոչ ալ Հա–
"ոլթաբեր
կալուածներ
I
Իր ղրամագլոլ -
խը
բարոյական է, իր գանձարանր
Հայ
մոզովոլրգլլ,
\,ման չէ այլ
կաղմակեր ֊
պոլթեանց
, որոնք
միլիոններ
կը
դիզեն
Ղրամաաուններուն
մէլ եւփշրանքներ
կը
արամադրեն
ժոզովուրգին
: Իր ապաՀո ֊
վութիւնը՝
իլ, ղործին
մէջն է, իբ կազ ֊
մակերպոլթեան
առոզչութի՚^քլ
Իբ "՛Լ ֊
խատանքին
ու գործունէութեան
մէշ :
Ո ւ ն ի
ա յ ն խոր
Համոզումը, թէ ՚ք^ողո–
վո՚֊րդը,
իր խոնարՀ տարրերով
յատկա -
պԿ"
,
իր կողքին է , իբ Հետը , իրեն աշա -
կից– Հետեւաբաբ
իր
գորձ^ունէութեան
՚^Բգիւնքը
կրնայ
ամբոգշութեամբ
արա -
մադրել
5,^^Տ,
յ֊ող^վ^լր^ի
կ ա ր օ ա
զաւակ
ներուն
ե լ ընգՀանուր
կարօտութիւննե
-
բուն :
Այ"
Գիաակցութիէնը
շատ աւելի ապա
հով, շաա աւելի
Հաստատ
ու անսպառ
գը~
Հքատեր
կը մտածեն
ու կը տ ր ա մ ա ր ա -
նեն թէ՝ քարր
ա ն տ ա ր բ ե ր է, սլաղ է,
ա ն
զգայ
է ։ ՚Բարը
ա ն տ ր ա մ ա բ ա ն է, կոշտ է,
մունշ
է ։
Հարկ
է մտածել
ու տ ր ա մ ա բ ա ն ե լ - ՛Բա
բը
գործօն
է, աաք է եւ ղդայոլն
%
՛Բաբը
տ ր ա մ ա բ ա ն է, նուրբ
է եւ խօսուն
:
Բիւրալոր
տ ա ր ի ն ե ր
առաշ.
Հելլէն
ի -
մ ա ս ա ա ս է ր մր ը ս ա ծ է թէ աիեզերքի
մէշ
ամէն
ինչ կը սսլառի
: Այս տխուր
երեւոյ
թին
ղլխաւոբ
աղդակներէն
մին կը կազ -
մէ
փոշին
, որ կը ձղտի
խեզդել
ու փ ճ ա -
ցնել
աշխարՀը
։ Փոշին
թշնամին
է մ ա ր գ –
կութեան
, քարը
թշնամին
է փ՛ոշիին,
Հե–
տ ե ւ ա ր ա ր
բ ա ր ե ր ա ր ը
մարդկութեան
։՜
Հզօր
ժ ա մ ա ն ա կ ը , կբ զիմափոխէ
,
կ՝այ–
լայլէ
1
կ՝աւրէ
ոլ կը ք ա ն դ է
աշիւարՀը
է
բնութեան
ե ր բ ե ա կ
ուժերը
,
ստեղծիչ
%
քանդիչ
եւ վերաշինիչ,
կը Հոլովեն
իրենց
ւ^ւթացքը
, ա ռ ա ն ց
աղդոլելոլ
Հ ա կ ա գ ա ր Հ
միշոցներէ
։
Ո՞ւր են անթիւ,
անՀամար՝
կենդանի
է ա կ ն ե ր
, որոնք
ստուերի
մր պ է ս
ե կ ա ծ ու
ա ն Հ ե տ ա ց ա ծ
են : Ո՚^ւր
մնացին
այն մե -
ծաղօր
կայս
բութ
իւննե
րը որ կը յաւակ
-
ն/քին
տիրել
աչխարՀին
ու գ ե բ ե լ
բնութիւ–
նը :
Մեծ^նԱզեքսանդր
«//չ
մէկ ուժ
կրնայ
գ ի մ ա գ ր ե լ
իմ արշաւանքիս^
:
Տուլիոս
կեսար.
ճ Պ է ա ք է տիրեմ
ա մ –
բոզշ
աչխարՀին՝»։
Ա տ տ ի զ ա ս ել
Թի՚քուր–
լէնկ՛
« Մեր ա ն ց ա ծ
տեղերը
խ ո տ չի
բուս
նիր»։
Աուլթան
Աիւլէյման
Գանունի
•
«
Վիէննան
եւ ամբողշ
Ե ւ ր ո պ ա ն
ինծի
պ ի տ ի
ենթարկեմ»
: Ա ր տ ա շ է ս
, Մեծն
Տ ի գ ՜
րան եւ Լելոն
Մեքէաղործ
Հ Տ ա ւ ե ր ժ ա –
ժ ա պ է ս
պ ի տ ի
ա պ ր ի
Հայկական
կայսրու
թիւնը
» :
Ա ւ ա ղ , փ ՛ւ առա
է։ II աեռսէլո
ո ա
ր ա ց
։
իսկ
այսօր
, ի ՚ ^ ն չ կը մնայ
անՀամար
դա
րերէն
, անՀա
շ ի լ
սերունդներէն
ել գ ո ր -
ծերէն
; Տարաբախաարար
, ոչ մեծ բան
1
Ա ւ ե ր ա կ ,
ամայութիւնւ,
լռութիւն
, ան -
աարրերութիւն
, անչարժութիւն
։ Ա ռ Հա–
սարակ,
աւերա1^երն
ալ կորուսաի
մ ա տ -
նուած
են : - - -
Տ ա
լե րժ
ս ւթ
ե ան
միշնորգ
, ա ն խ ո ր տ ա -
կե
լ ի եւ անմ ո ռ ա ց
յիշատակներու
տեւա
-
կան
ա ր ձ ա ն ա գ ի ր
, բ ա ր ո յ ա կ ա ն ել ֆիղի
-
ք ա կ ա ն
ուժերու
անդրդուելի
պ ա Հ ա ր ա ն ,
ք ա
րն է միա
յ ն :
է/ինոլէ
ծ ա ծ կ ո ւ ա ծ
Հողով,
երկու
Հա -
գար
Հինգ
Հարիւր
տ ա ր ի
անյայտ
ք ն ա ն ա ^
ԼԿ
՚ Լ ^ ւ ՚ շ . ^
Լ ՚ ՚ յ "
աշխարՀին
առշել
երեւան
կ ո ւ գ ա յ
^որՀիւ
քարեբուն
% Բուրգերը
աս
պ ա ր է զ կը կարղան
ամենակոլլ
ժամ
ա ն ա -
կին ել ան յ ա գ
մ ոռացօնքին
։ Պ ա ա լ պ է ք եւ
Պոմպէոսլոլիս
ն ո յ ն
դերը կը կ ա տ ա ր ե ն
Հ
Ակրոպոլ
եւ Հռովմ
ը ղ ա ր դ ա ր ո դ
ք ա ր ե ր
շօշավէե
լ ի փաստե
ր կը
կաղմ
են
անցեալ
կեանքին
Համար։
Ա ռ ա ն ց
անոնց՝
պ ա ա —
մոլթեան
էոյսը
պ ի ա ի
չկրնար
Հք"Ս*՚Լ ՚
այնքան
վւա
յ լուն
ա ե ս ք ո վ ։
ԱմենաՀին
ար–
ձ ա ն ա գ ր
ութ
իւննե
րու
գ ե ր ն ալ
ս ա ա ն ձ ն ա ծ
է
ն ո յ ն
քաբը
;
Ո՛՛վ
պ ի տ ի
տեսնէր
եւ Հաստատէր
Հա -
յութեան
անցեալին
վւառքն
ու մեծութիլ
-
նը,
ե թ է
գոյութիւն
չունենային
Անիի
եւ
Աի"ի
ք ա ր ե ր
ը :
Այսօբ
ալ մ ա ր գ ի
կ երբ կը նկրտին
յա–
ւերժանալ
ու վրէժ
լուծել
Համայնաւեր
ժամանակէն
, իրենց
տ ր ա մ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն
տակ
չեն գ ա ն ե ր
ուրիչ
միշոց,
այլ
միայն
քարը
որ կը խօսի
, 1լերգէ
, կր րարձրա
-
նայ,
կուլայ
եւ կը ժսլաի : Ե՛– ^՚"1Րթէ
-
Ա ա կ ա յ ն
քարը
անզօր
ել
ա ն բ ա ւ ա կ ա ն
պ ի տ ի
մնար
ե թ է պաշտ
պ ա ն
ութիւնր
չվա–
ԵՐԲ Ֆ Ե Տ ԱՅԻՆ
ԶԻ՚ՕԱԹԱՓ Կ ՚ԸԼԼ Ա Ր
1008//
Օսմ
՚ ԱաՀմանադրութիւնը
կ ա ր -
ծես
ե կ ա ծ էր Տ ա ր օ ն
աշխարՀին
մ ա ր տ ա ֊
կան
ուժերը
տ ե ր ե ւ ա թ ա փ
անելու
:
Հազիւ
առաշին
երկու
ամիսները
յ ա ր գ ա ն ք
կ՚**Ը
լեոնէն
վար
իշնոզ
ֆետայիներուն
: Աա -
կայն,
օրէ օր կը ղ գ ա ց ո ւ է ր կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ -
թ ե ա ն
անախորժութիւնը
Հ ա ն դ է պ ֆետա
-
յիներուն
:
Այս
Հ ա ն գ ա մ ա ն ք է ն
ա ռ ա շ ե կ ա ծ
էր
դժդոՀներու
դասակարգ
մը ,
որոնք
Հայ
ժողովուրդի
ք ա շ ա ծ
տ ա ռ ա պ ա ն ք ի ն
չդիմ
ա ն ա
լով
,
մ ոռցան
կեանքի
վա
յելք
,
չխնայեցին
իրենց
վերշին
կաթիլ
արիւնը,
ու ռ ա բ բ ճ
բացէ
ւն
էե
լեռը
գրկեցին
զէնքերը,
Օէետայի
ըլլալը
իտէալ
մը դ ա ր ձ ա ւ
իրենց
Համար
:
ԱաՀմանագրութիւնը
որոչ
յոյսեր
կը
ներշնչէր
Հայ ժողովուրգին
, իբրեւ
սպե
ղանի իր յոգնած
վիճակին
։ Եւ
կառավա
րութիւնը
ԻթթիՀատի
բերնով
կը Համո -
զէր,
իր փ ա ղ ա ք չ ա կ ա ն
խ օ ս ք ե ր ո վ
.
•
3)ետայիներու
, մ ա ր տ ա կ ա ն
խոլմբե–
րու
գոյութիէնը
տանելի
էր Հին
օրերուն։
Այսօր
երկիրը
դ ա ր ձ ա ծ է ս ա Հ մ ա ն ա դ ր ա -
կան։
Պ է ա ք է որ անոնք
զինաթափ
Բ Ա ա ն
ել
լծուին
իբենց
դիլզական
ա շ ի ա տ ա ն -
քին
, վարուցանին
: Ե թ է կան
զէնքի
սի -
րաՀարներ
ել գ ժ ո ւ ա ր
կ ո ւ գ ա յ
իրենց
զէն
քէն
բաժնուիլ,
թ ո գ
մանեն
պետական
ոս–
ա ի կ ա ն ս ւ թ ե ա ն
մէշ։
Ե բեւութասլէս
տ ր ա մ ա բ ա ն ա կ ա ն
ա
յ ս
պատճառաբանո
ւթեամբ
կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ -
թիւնը
կ^ուղէր
ղինաթափ
քնել
Հա
յ
ժողո–
վուրդր
։
Գասակարդ
մը
Հայեր
ալ կ ա մ ա ց - կա
մաց
երես կը դարձնեն
ֆետայիներէն
: Կը
թելադրէին
, կը Համոզէին
որ
գէնքեբր
վար
դնեն
է
((.Փառք
Աստուծոյ
, ալ
թալան
չկայ,
թող լծուին
խ ա ղ ա ղ
ա շ փ ւ ա տ ա ն ք ի
,
մեր
պ ա պ ե ր ո ւ
թ ո ղ ա ծ
բաՀն
ու
վէետատ
ձեռք
առնեն
: Պ ր ^ ա լ գնաց՝^
ւ Այսպէս
ֆե
տ ա
յիներու
զինաթափութիւնը
նչանա
-
^1ա
%է
ո.արձաւ
օոն //
քւուն
Ս ա կ ա յ ն ,
ո՛՛՛վ էր մ ա ր տ ա կ ա ն
ուժերու,
տէրն ու ա ի ր ա կ ա ն
, կը Հարցնէ
ո գ բ ա ց ե ա լ
Ո՚ուբէն
եւ ինք
կուտայ
ս լ ա տ ա ս խ ա ն ր :
Անշուշտ
Հ • Տ • Գ ա շ ե ա կցո ւթիւն
ը : Ան ալ
խ ր ա ծ էր ա ղ գ ա
յ ի ն
գ ո ր ծ ե ր ո ւ
մէշ
, կ ա ր -
ծես
ե ր ե ս
դ ա ր ձ ո ւ ց ա ծ էր ֆետայիներուն
;
Եւ
գժգոՀներու
թ ի ՚ ֊ ը
ՀետղՀեաէ
կ՚աճէր
է
ԳժզոՀներէն
էր Փ ե թ ա ր ց ի
Ախօն :
Հյատ
մը
կռիւներու
մասնակցելով,
նշանաւոր
դ ա ր ձ ա ծ էր իբրեւ
ա ն վ ա խ
ռազմիկ
:
Ախօն
մդձալանշն
էր 1Սօշկանցի
քիւրտ
Ռղկօ ա -
գային
:
կոմիաէին
կողմէ
Ախօն կը կանչուի
քա–
զաք : Զեբթար
; կնքուած
թուղթ
կը զբ -
կեն
. Ա խ օ ,ղէնքերով
մէկտեզ
եկուր
է
Նորէն
չերթար
:
Մանուկ
կը Համոզէ
թ է
ազգին
գ է մ
գլուխ
բռնել
չ ը Ա ա ր
, պէտք
է
ե բ թ ա ս , ղէնքերդ
յանձնես
, ինչպէս
Բբէ
ես։
Գարմէն
ու Մ ո ւ ր ա տ կը
պաՀանշեն
զէնքեր
ը
յանձնել
ւ Ախօն
կը խ ն գ ր է , կը
պ ա զ ա ա ի :
Լ^Ի
ւ ^ է ք "՛յգ անասաուածութիւնը
,
ս պ ա ն ն ե ց է ք
զիս , յետոյ
ա ռ է ք իմ
զէնքե–
րըս : Անոնք
իմ
երկու
ա չ ք ե բ ո ւ ս
լոյսն
են
է
յելէր
աւելի
մեծ
ուժի
մը
• ֊ — - Միաքը
1
Մ իաքը
թ ա ա գ ւ ո
րն է է ո ւ թ ե ա ն
,
անկաշ
կ ա ն գ ե
լփ ել ան^շելի
ա զ գ ա կ ն է գ ո
յ ո լ
թ ե ա ն ; Բնութեան
ամենաՀզօր
լոյսն
է :
ԳՐԻՄԻԹԷԼ
ր ա մ ա գ լ ո ւ խ
մ րն է իրեն
Հ ա մ ա ր , քան դը–
բ ա մ ա ա ո ւ ն ն ե բ ո ւ մէշ պ ա Հ դ ր ո ւ ա ծ
գ ո ւ -
մարնեբը
, կ ա մ
սառած
կ տ ա կ ն ե ր ը
Տ ա ր ո ւ է
ա ա ր ի
կ՝աճի
իր գոբծունէոլ
-
թ ե ա ն
շրշանակր
եւ տ ա ր ո ւ է
տ ա ր ի
էլ ա -
ւելնայ
իր պիւտճէն
, որ վերշփն
երկու
ե ր ե ք
տարիներուն
, խոշոր
ոսաումներ
ր -
ր ա ծ է ա ր գ է ն : Բայց
, ոչ մէկ
վ Հ ա տ ո լ -
թիւն
այս սքանչելի
կ ա ղ մ ա կ ե ը պ ո ւ թ ե ա ն
չարքերուն
մէշ
, որոնք
աւելփ
1լ ո գ ե ւ ո ր -
ուին
կ ա ր ծ է ք նոր գժուարութիւններոլ
եւ
նոր
զոՀաբերութիւններու
առշեւ
:
Պայքարելոլ
, ա չ խ ա տ ե լ ո լ ել զոՀաբե
-
բելոլ
՚Լայելքը
ունին
ա յ դ
շարքերը.
Հայ
մայրերէ,
կիներէ
ու քոյրերէ
բ ա ղ կ ա ց ա ծ է
Այս
տ ա ր ո ւ ա ն պատգամ
աւո ր ա կ ա ն ժո -
զովյչ կը րացուի
այս օրերուն
, երբ ս ե ղ ա
նի
վբայ
գ ր ո ւ ա ծ է մ ա ս ն ա ւ ո ր ա պ է ս ազ -
դ ա պ ա Հ պ ա ն մ ա ն
Հարցը
% Այս
կ ե ն ս ա կ ա ն
խնդիրր
նորութիւն
չէ Հ • 0 • Մ ՛ի
Հ ա մ ա ր ,
որ
էլաշակցի
լայեօրէն
Պէյրութի
եւ
Հ ա –
լէպի
ղոյգ
ճեմարաններուն
,
Ց ո ւ ն ա ս ա ա ն ի
ել
այլ
վայրերու
դպրոցներուն
.
ուսանող
ներ կը Հ ո վ ա ն ա ւ ո ր է
, Ամերիկայի
մէշ քա
նի մր տասնեակ
զպրոցներ
եւ գ պ ր ո ց ա -
կաններ
կը պաՀԷ ու կր քաշալերէ
:
Բա
յ ց , ա
յ ժ մ
, ^ւդՀ
անուր
շարժում
մը
ծայր
տ ո ւ ա ծ է ա զ դ ա պ ա Հ ս լ ա ն մ ա ն
գ ո ր ծ ր
աւելի
գ ո ր ծ ն ա կ ա ն
, աւելի
լայ ն ու ամ
ուր
Հիմերոլ
վրայ
դնելու
Համար
:
ՎսաաՀ
ենք թ է ,
ինչպէս
ամէն
տ ա ր ի ,
այս
տ ա ր ի
մ ա ս ն ա ւ ո ր ա բ ա ր
, պ ի տ ի
քըն
—
նուին
ա
յ ս
կ ե ն ս ա կ ա ն
խնդիրները
եւ Հա -
մապատասխան
լուծումներ
պ ի տ ի
արուին :
Կ՝ոզշունենք
Հ. 0. Մ իութեան
պատ ֊
դ ա մ ա ւ ո ր ա կ ա ն ր
,
մ ազթելով
յաշո
գ ո
ւթի
ւ ն
իր
ա զ գ ա ն ո ւ է ր
աշխաաանքներուն
:
(Խմբ.
ՀԱ8ՐԵ՚եԻ՝Ր1ւ)
Տ ա ս բ
տ ա ր ի է որ մարմնացած
ենք իբա –|
բու Հեա : Շաա
արուն
թավ,եցի
ա զ գ ի
Հ ա – \
մար
,մի՛
առնէք
^ մի առնէք
իմ
զէնքը
: |
Ջեղնի
, չըլլար
, աղզի
զէնքը
ազդի
\
ք ո վ
պիտի
ըԱայ
, ըսին ել զինաթափ
ըրին
•
Առին
զէնքերս
, բղկտեցին
սիրտս
, կ՝ող -
բ ա բ
Ախօն։
Գնա քու աուն
, աշիսատէ
,
ապրէ
:
ի՚^նչպէս
ա շ խ ա տ ի մ
, տ ա ս ը
ա ա ր ի
զէնքի
Հ ե տ
կապուիլր
իմ մէշ
մեռցուցած
է ա շ խ ա տ ե լ ո ւ
եռանդը։
իմ շ ա տ
մը
ընկեր
ները,
ա ռ ա ն ց
1րւկայ չեն ասլրիր
, իսկ ես
ա ռ ա ն ց
զէնքի
կարելի
չէ որ ապրիմ
:
Գիշերը
ք ա ղ ա ք է ն կը մեկնի
ֆ ե թ ա բ
, կը
մանէ իր տունը
ել կուշտ
մը
կուլայ
:
քՕոշկանցի
քիւրտ
Ռզկօ
ա ղ ա ն ,
իմանա
լով
Ախոյի
ղ ի ն ա թ ա փ
ըլլալը,
ս ր ա ա ն ց օխ
մը կը ք ա շ է եւ իր
ճիգն ու շանք կը թ ա փ է
Ախօն իր տ ր ա մ ա դ ր ո ւ թ ե ա ն տակ
առնելու։
Մ ա ր դ կը ղրկէ
Ախոյին
ըսելով.
Եկուր
իմ
ք ո վ ,
գ ի տ ե մ ,
զէնքի
սիրտ–
Հար ես , քեղի
զէնք ալ կ ո ւ տ ա մ
, ձ ի ալ,ել
ինչ որ կը փ ա փ ա ք ի ս ։
Ե թ է
մերժես
գ ա լ
կը
ղղշաս
:
Ախօն
կը մտածէ.
-
Երթա՞մ,
չեր ֊
թ ա ՚ ՚ մ , աօ,
ի մ ա ՚ ՚ լ
ե ր թ ա մ : Ռզկօն
,
Հայու
թ ե ա ն
տուչման։
1904^
գ ա ր ն ա ն ,
Փ ե թ ա -
րայ
կռուին
ՇենըկցիԱանոլկբ
եւ
Ապաղա–
նոլց
Մ ա կ ա ր ը
սպաննողը
կ՝ոլզէ
ծառա
-
յութեան
տակ
առնել
իր մզձաւանշը
, Ա -
խօն
,
սաոսա.
վ՛էն՝
^եւոլ Հա -
մար
՚. Լրաբերին
կ՝ըսէ ՚
Գնա ըսէ Ո՚ղկոյին
, թող ինք
դա
յ մտ
նէ իմ ծ ա ռ ա յ ո ւ թ ե ա ն տակ, ես իրեն
կու
տամ
զէնք ալ, ձ ի ալ։
Ե ւ կը նստի
կուլայ
•
Ախոյի
մերժումը
, ել իր չոր ոլատաս
-
խանր
տ ա ր բ ե ր
տսլաւորութիւն
կը
ձգեն
Ո՚զկոյի
շ ր շ ա պ ա տ ի ն
վրայ։
Այս ա ն գ ա մ ալ
Ի զ օ
աղան
Ախոյի
ետելէն
էյն՚սլով
կը քա
շալերէ
որ երթայ
կ ա ռ ա վ ա ր ո ւ թ ե ա ն
ժան–
տ ա ր մ ա
ղրուի
:
Հա
, էտ էր պակաս
Ախոյին,
որ ալ՛,
ասկէ
վերշ
Թուրքին
ծ ա ռ ա յ դ ա ռ ն ա
յ ։ \
^ Ե ր է կ
գ ն դ ա կ
կ՚արձակէի
ժանտարմային
,
1
այսօր
՛երթամ
ժ ա ն ա ա ր մ ա
դ ա ռ ն ա մ , տօ, ^
յորի՞ չես մեռնի
, Ա խ օ
, ալ ի՞՛նչ
կ՚ապրիս
,
ա
յ ս է՛" եղեր
Հուրիաթի
(ազատութիւն)
բ ա ր ի ք » ։
ԾաքռռթՆէյր
ՎԼրշ,
օլ։ մըճամբու
վրայ
երկու
ժանտարմաներոլ
կբ Հանգիպի
։ կը
ճանչնան
Ախօն,
Հեզնանքով
կը յ ի շ ե ն իր
զինաթավւութիէնը։
Արիւն
կը ց ա յ տ է Ա -
խոյի
գլխուն
: Աչքեբը
կը մթնեն ։
Զեմ
գ ի տ ե ր ,
կ՚ըսէր,
ինչպէս
խլեցի
մէկի
ձեռքէն
իր ղէնքը
եւ
լսոնդախի
Հ ա ր ո ւ ա ծ
մը
տուի
միւսի
գլխուն
, վ՚սր
ինկաւ։
Մ ի ՚ ֊ ~
սը
ուզեց
վ՚ախչիլ
, գ ն դ ա կ մը
Գ ՚ ՚ ՚ բ կ ե ց ի
ծոծրակին
, սպաննեցի
եբկու^ւ
ալ,
թ ա –
զեցի : Մ ի ա ն գ ա մ ի ց
երկու
զէնք
,
երկու
–լաւտկա
կան
դ ր ա մ ալ
վասակեց
յ ՚
սաա
-
ձի,
ել
թոզի
գ ի ւ գ ) ֆիբ՚ոբի
եղայ
Լ փ ա խ
կան) , դ ա ա յ
քանի
մը լ^կերներ
,
անոնց
ալ
զէնքեր
ճարեցի
, ել լաւ կ՚ապրէինք
:
Ե ս
ա յ դ
դործի
մէշ մեղաւո՛՛ր
էի։ ի Դ չ -
պ է ս
ա պ ր է ի
ա ռ ա ն ց
զէնքի ։
Ալէէ*"՛՛՛
գ Ի ՚ - ՚ ւ է Սարէ
Սբգօյ
Տ ի դ ր ա ն ,
աշխոյժ
կտրիճ
ե ր ի տ ա ս ա ր դ ու ք ա շ
ռազ
միկ,
կ ո ւ ս ա կ ց ո ւ թ ե ա ն
պատգամը
սբբոլ
-
թիւն
էր իրեն
X
Ա Հ ա ր ե կ ե ց
իրենց
դԻ՚՜գԻ
՚Բեարիմ
ա ղ ա ն : Անոր
քէօչկը
վ ա ռ ե ց իր
ել
ղո լամներու
դիակներու
վ բ ա
յ , կատա–
րելաէ
ա զ գ ի ել կ ո ւ ս ա կ ց ո ւ թ ե ա ն
սրտի մօտ
մ ի
սլաՀանշ
, ա ղ ա տ ե լ ո վ
ամբոզ^
Ալիշան
Բեարիմ
աղայի
ճանկերէն։
Այսօր,
Հու -
բիտ
թի այս օրերուն
, աղգն ու գիւղը
մոռ
ցան
Տիղրանը։
Ան Ժ ա ն գ ո տ
Հրացանի
մը
նման,
ն ե տ ո ւ ա ծ էր անկիւն
մ ը ։ Տ ի գ ր ա ն ի
աեզ
գիւղին
գլուխ
գբին
Ա ա ր ո ւ խ ա ն ի
Տարթին
: էրէկուան
մ ի ա պ ե տ ա կ ա ն ը այ -
սօր
դ ա ր ձ ա ծ է ս ա Հ մ ա ն ա գ բ ա կ ա ն եւ կո -
միտէ։
Բեարիմի
գըռկայի
(^5՛՞^)
Հ ե ա
յսօշ 11Լ րէշ է,
ա^
զըռկան
որ
Տիզրանի
ս ա ր ս ա փ է ն
փախած
ե կ ա ծ է ղիւզ » եւ իր վ ա ռ ո ւ ա ծ
քէօշկր նո–
րից կը շինէ : Գ ե ռ
քէօչկի
փ լ ա ա ա կ ն ե բ ո ւ
տակ
թ ա ց են Ծոսոյի
եւ Միրոյի
թ ա փ ա ծ
արիւները։
Ազդն
ո ւ ր ա ց ա ւ
անոնց
սուրբ
արիւնը,
Տ ի դ ր ա ն
չուբացալ
: կը փ ր փ ր ի ,
կը
կ ա տ ղ ի եւ իր ղայրոյէթն
կը պ ո ռ ա յ •
Ե ս
ա յ ս պ է ս
Հուրիաթ
ու ա զ գ
չեմ
ճանչնար
, Տ ի դ ր ա ն
չկայ
:
Տզան
խ ռ ո վ ա ծ էր , թ է
ազգէն
թ է կու -
սակցութենէն
, եւ իր ետեւէն
էլեբթային
իր
նման
մ տ ա ծ ո գ ն ե բ ։
Գոմսայ
Աոսօն,
տիպար
յ ե զ ա փ ո խ ա -
կան,
շ ա տ մը
կռիւներու
շարան
կայ իր
ետեւէն։
իր շանքերոլ
շնորՀիլ,
Գոմս
մ ա ք ր ո ւ ա ծ էր իբ
Հողերը
բռնւ
մուՀտճիբնեբէն
: Աոսօն
այժմ
՛ԳՐ՛
դ ա ր ձ ե ր
է
գիւղին
մեծաւոր
- Աւնէր
տուն - աե
լուծք
, դոլթան
: Ոսկոլ
ել ա ր ծ ա թ ի
տ է ր
,
Գ^
Fonds A.R.A.M
