< 6
Ա Ռ Ա Զ >
Հ Ա Յ Ե ՐԷՆԸ
ԱզզսյպւսՀսչւաւնոէ.մի
մեր պայքարին
մէշ,
յաճաիս
, առիթ
ԷԼ
ունե
ցահ՜ ենք
շեշւռեէու.
Հայ
լեղուի
էլա րեւո
րութիւն
ր :
Լեղուն
, օ ա ա ր
եր1լին^ւերոլ
աակ մեհ -
ցուԼ
սերունղներուն
սչաէպանման
՝*ամար
,
/չե՚եսա/չան
ն շանա
էչութ
ի ւ ն
ունի;
Զենք
լլ -
սահ
եւ չենք
րսելւ
,որ միաէլ
աղգաէ^
է
ան, որ կրնայ
՝>այ
սլա՜ւել
նոր սերունղր
,
ր ա
յւլ
կրնանք
լ չ " ե լ որ –•ղօրաղոյն
աւլգակն
է , ամ
էնէն
ասլաՀով
եւ գորհնական
մ ի -
շոցնե՜ր
էն
մէկր
, աղղապաՀպանում
ի
մ
եր
սլա յքարր
արդիւնաւորելու
Համ
ար
Շ ա ա ե ր , անոնք
որ Ամերիկա
կամ Ֆը -
ր ա ն ս ա
հնահ
ու մեհցահ
են , անոնք
ռը
մեր
լեղուին
ծանօթ
չեն, ա ա ր ր ե ր
կարհիք
ունին։
Կր մերմեն
այս տեսութիւնը
եւ
նոյնիսկ
կը ւիրդուիուին
ալ, երբ լեղուն
ա—
ոաշին
սլա
յ մ սն կը ւլրուի
Հայկականոլ
-
թեան
, Հայ ալիի
մշակման
ու
արաայայ—
աութեան
;
Այս
վրդռվումը,
անշուշա
, արդիւնք
է
ա
յ ն
թիւր
ենթադրութեան
թէ ,
լե՜ղուին
հանօթ
չրլլալով
, նոր սերունդը
թ ա դ ո ւ ն
մեղադրանքի
տակ
կը գրուի
կ ե ր պ ո վ մր՛
ալն
ապաւորութիւնը
կը ս տ ա ց ո ւ ի ռր ա -
մերիկաՀայ
էլամ
ֆրանսաՀայ
ե ր ի ա ա ս ա ր –
գռւթիւնը
, ՛՛այ
լեղուին
հանօթ
չՐԱԱ
՚լով,
նուաւլ
Հայ է ու Հա յրենասէ
ր
...
քԼնշուշա
, սիւալ
աւղաւորութիւն
մ ը ն է ,
եւ,
՛հեաեւարար
, անաեղի
արտա
յ ա յ -
աուահ
վրդովումը ;
Անոնք
որ
լեղուին
ա ռ ա շ ն ա է լ ա ր գ
է՛շա -,
նաէլութիւնր
էլր շեշաէ,ն
, շեն ուրանար
ագ–
դա
յ ի ն
ռղիին
էլարեւորութիէնը • Հայ
եկե–՛՝
ւլե ցիին
, լ^էէոանիքին
, ւսղգէէւյին
բաւլձէէւնք~՝
ն ե ր ո ւ
՚ 1 է
ու րարքերոէնւ
ն շանա
էլութ
ի ւ ն
ը :
Զե՞ն
եղահ
Հայեր
եւ չկա՞ն
այսօր
ալ
Հա
յէէ
ր , ռրւնք
՜՛այ
լէէէլուին
հանօթ
չ ր լ —
լալով
մէէլտեւլ,
իրենց
ոդիէււթ
էււ
էլորհո—
վը
ե գ ա հ են էչերաղանց
Հայեր
: Ոչ ոք
պ ի
աի
էէէ
ո
էէէ
ր էլ է ր : Անցե՜ալին
մէշ եղահ
են եւ
այսօր
ալ
էլան
Հէէէ
ր իւրալռրնե
ր ,
ւէրէնք
Հէէէ
յ ե րէն չեն ւլիաեր
, րայց
Հոէլիոէի
ու
Հայրէնաս
ի րութեամբ լաւ Հայեր
են : Ժ՛ա՛
մանակակից
երիաասարգութիւնը
, որ չ ի
գ ի տ ե ր
Հայերէն
ու Հայոց
պատմութիւն
,
իր
էււլիով
վ ա ր չ ի մնար
երբեք
արտասաՀ–
մ
էէէնի
ա յ ն ե բ իտասա
րէլա կան
ւլանդուահ
-
ներէն,
էէրոնք
Հայէլական
վաբմարաններոլ
մէշ
մեհցահ
են :
Անոնք
որ լե՜ղուն
պայման
էլը գնեն
Հա -
յաւդաՀպանմ
ան
, նկատի
ունին
ա ռ ա ւ ե
լա
՛՛ւէ"
՛ ՛ չ թէ
այսօրուան
ե ր ի ա ա ս ա ր դ ո ւ
—
թիւնր
, այլ ւիաւլուսւն
, ղալիք
սեբէււնէէնե–
ՐՐ^
երբ երէց
սերոէնէէլբ
ա ն Հ ե ա ա ց ա հ
էլ՝բլ—
լայ
է
.ւ
Հայ րնէոանիքն
էւլ
րարքբ,
Հ ի ն յ ո ւ
չե
րն
էէւ
յ ի չէսէոակ^ե
ր ր
անՀաւլորգ
կբ
գ ա ո ն տ ն
այլեւս
Ասկէ
գատ , անին
ա յ ն
Համ
ողումբ՝ թէ
փ ո խ ա ն ա կ
բսէէլմադէսն
ւսղդաէլներու
էլառ -
չելու,
նաիէէրնաբելի
է ա յ գ բոլոբին
մայ–
էԸէ
լ ե ՚ լ ո ՚ - ն
փրէլել,
որով
կարելի
էլրնայ
բ լ լ ՚ ս լ
մ օւոենէս
լ
մ իւս
ա գ գ ա էլնե
րւււն : Լե -
ղէէւէէէի
էլաբելի
էլ՝ բչլսէ
յ
Հայոց
սլաէոմու
-
թիւնը,
Հայոց
էլր աէլան
ութի
էնն ու
,ս բ ™
ուեսէոբ,
Հ
-Ս
՚յ՚՚Յ
^ ի ն ՛ ՛ ւ նոբ
աչխարՀը
ճանչնէէէլ
,
սեբաել
ու
"իրել
եւ ,
ինչ որ էլէորեւոր
է,
Համաէլւէւիլ
Հ է ս յ
չուն
չով ու ալիով
:
Տ ե տ ո յ ,
կբնանք
ւլեռ
բսել,
որ լեւլուն
ա–
մէնէն
կ ա ր ճ եւ ամէնէն
դիւրին
միշոցն
է
Հայ
էլեանքր
իր
ամ
բէէ
էլշութե
սէն
ը
մէշ
ճան
^ա
լէէ լ
• ամ
էնէն
էլարւէւէլ
ճամբան
Հա–
յ ա պ ա ^ պ ա ն մ ա ն :
Օաար
որեւէ
լեէլուով,
ինչպէս
անէլլեբէ–
նռվ
էէւ
ֆբանսեբէնէէվ
, անչուչա
,
էլաբելի
է չատ բան
լ ն ե լ ։
կարելի
է Հայոց
պաա—
մութիւն
ր տալ,
Հայէէց
գրականութիւնը
չ ա
էի էււի
մ ր
. ^ա
յ էլա էլան
մ չ ա կ ռ
յ թ ը
նե
րէլա–
յացնել
: Հայկ
. ՚իաաը
ւղա
ր գ ա բանե
լ : Ա ա–
կէէէյն
, օ ա ա ր
լեւլուոէէ
էլաբելի
է հանօթւս
-
ցնել
, մառեր
տ ա լ , ա ռ ա ն ց
ամբէէւլշէէէթիւ
նբ
տալու,
իր լռյսերոէի
ու ստէււե
բնե
բովէ
կարելի
է իբ ողութ
իւններբ
ներէլա
յացնել
միայն,
ա ռ ա ն ց
~,էսրէււէլէսա
լեղւււի
բ ա ռ ե
—
բէն
ու բացատրռւթիւննէ.րէն
բխահ
չ ա ն
չին , ան
շօ շ ա փ ե լ ի ,
էս
յլ
կենսական
էոաբ
-
բեբան։
Կարելի
է տ ա լ Հայոց
պ ա տ մ ո ւ -
թիւնր,
բ՛ս
յ ց
միայն
սլաամ
էէւթիւնբ , ա ա լ
էլ
րաէլան
էէ
ւթի
ւնր՝
թսէբւլ
մ ա ն ա ր ա ր , ա -
ռանց
Հայեցի
դեղե ց էլո ւթե՜ ան : Օաար
լէւ -
գուէէվ
մեր էոէէւէսհը
էէէմէիոփ
գաղաւիսէր
մը
միա
լն էլրնա
յ
րլրսլ
՚ չոր
հանօթէէւթիէն
մ բ՛
՝>էսաուահական
սլատէլեր
մը, ոչ Հա -
մայնասլատէլեր
մը : Աւ չենք
կբնսէբ
մեբ
էէւմբոէլշ
Հայ կեանքը,
իրք.ռլոր
ալէ.էլէւ -
հէէւմէէեբով,
իբ բոլոր
մԼգտոււքներով
ւ ւ ւ
վւ
չր
էէ
ւէսհ
ե բ ա ւ ^ ե րոէիբ՝
օ ա ա ր
լե ւլո
է.էէվ
"՛ալ
: Ջէւ՜նք
էլրնէէէր
տ ա լ աեսաէլանօրէն
եւ
ւլռրհնէսէլանօբէն
, ա ռ ա ն ց
բախելու
անՀուն
գմ ռւաբութիէննեբէէւ
եւ էէէռանց
յանձն
առ
նե
լէէ լ
մ եհահախս
Հ բ ա
էէէ
ա ր ա
էլո ւթիւններ
է
Տլ
՚Ոէ
.ահ
պայմաններուն
մէշ, Հ ե տ ե ւ ա -
բ ա բ , չէսէռ
էսւե՜լի
ւլիէ
.բին
է
Հայեբէնբ
սռբվեցնէ,լ
, քան օտէսր
թաբգմանութիւն
-
ներու
կառչելով,
Հայ "գԻ
ստեէլհելու
փորձն
լ ն ե լ : կարելի
է նէէր
սեբունգր
Հե–
աաքրքրե՜
լ
Հա
յ
լեէլւէւոէի
, եթէ
երէց
ս ե -
րունգը
, քանի
գ ե ռ էլէսպրի
, կատարէ
իր
պ ա բ ա ք բ . նախ ինք Համ
ռղուի
լեւլւէւի
էլա–
բէէ ւռր
էէ
ւթե
էսն
ե լ
ներ
շնչել
դիտնէէւ
յ
էսնոր
սէրն
ու
էլ
եէլեցկէէւթիլնբ
իբ
ղ ա ւ ա է ^ ե -
բան։
Ե թ է Հնարաւոր
էլարելփ
միշոցնե
-
բուն
դիմէ,
ղոՀոէլոլթիւննեբ
յանձն
առնէ,
է՛ւ ^այ լեղուի
ուսէււցումբ
գարձնէ
էլեն -
*"աէլէ/ւն
ւլոբհ,
սերոէնէէլնեբու
փրկէէւթեէսն
Հտմաբ
էսնՀրամեչա
%
Լե
• լ
՛ ՛ լ
մ լ ն է Հայերէնը
, որ իբ էլեւլեց
-
կութեամբ
կրնայ
ղբաւէւ՜լ
չուէոոէի
ե ր ի տ ա –
սաբգութիւնը։
Լեղու
մ բ , էւրեւէ
լեղոէ.
, ե–
րիտասարղութեէսն
Հէսմար
Հարսէո
ութիւն
է , ի՚՚էլ
Հ ՚ ռ յ ելէիտասէէէրգւէւթեան
Հսէմաբ
րաւլմսէթիւ
կաբելիէէւթիլններոլ
բանալի
մ
էէէն էէէ
ւէէէնէլ. վագռււէէն
Համար
: ք ՚ ս է լ
երի -
աասաբգութիւնը
ւխւէղուան
Հա
յութիէնն՛՛
Կբնա՞նք
Հայերէն
ւէոբվելոլ
տենւլր
վա
րակիչ
ւլ արձնել
.
մ էսմէէւլով
,
լնտանիքով,
Ե ՚ ԼԻՇ Է ՓԱՓԱԶԵ Ան
Ա ե ր
Հանրային
օւլաաէլէսր
էլորհունէէււ
-
թ ե ա ն
որոչ
ումերէն
չունչ
մ ը ն էր
Եղիչէ
Փ ա փ ա ղ ե ա ն
, որ էիեբշերո
չիշաւ
Լի
՛՛նի
մէշ
,
59
տ ա ր ե կ ա ն ի ն :
իր
մաՀէն
դ ե ռ ե՜րեք օր առաշ,
սովոբէո–
էլանին
պ է ս կբ կաաակէր
այս աողերը
գ բ –
բողին
Հեա ու է լ ա ռ ա շ ա բ կ է բ
՛Նոր Տ ա ր -
ուան
էլրէլնակ
տօներու
առթիւ,
միասին
Մարսէյլ
ի շ ն ե լ ։
«Աարսէյլի
Հ ՚ ո յ ե ր բ
ձմէ.–
ռբն
անէլամ
տ ա ք ց ն ռ գ –
էէէ
բել
անին,
եւ,
Ա
ի
^ե բ կբ՛"
էլան
ը , միչ՛"
՛է՛ե ր
՝•«/
յրենիքի
քաղցրութիէններէն
տպաւո
ր
էէւթ
ի
ւ ն մը էլը
բանեցնէ
»:
Տ ա կ ա ւ ի ն
ա ռ ո
յւլ. եւ
էլ
էէ
բովի
էլ՝ ե՜ր եւէ
լ՛ ,
Հ ե տ ե ւ ա բ ա ր ոչ ոք կրնար
՛լու
չռւ էլե լ
թէ
յոանէլաբհ
քանի
մբ մամուան
տէլաբութեան
մը մէշ իր աչքեբր
պիտի
էիակէ
յաւէտ։
վ ա ղ ա Հ ա ս ու էէէնակնէլէււլ
մ
էէէ
Հէււ
գռյմ
ը
միչտ
չչմեցուցիչ
է, տեսէսկ
մը ս ր տ ա բ ե կ
ղէսրմանք
,
Ե՛լի
չէն
ալ մեռաւ
. • •
Եւ
ա
յ ս
օրեբէէէն
երբ մեր
էլ
էէէէլթա
յ ի ն
կեանքի
անարիէն
պ ա յ ք ա ր բ
վարելու
Համար
դ ո ր –
հէէէլ ռւ քաշալեբէէւլ
չռւնչերու
պ ա կ ա ս ն
էււ–
նինք
:
Շ ա տ ո ն ց
հանօթ
էր ինհի
իր Հայրենա
-
սիրական
էոենչեբւէվ
, րայց
աւելի
բւէւ
ճանչցայ
՚ լ ի ՚ ն ք բ
թ ՚ բ ք ՚ " ^ " ՚ յ
Ղ՛ատի
Տանձ
-
նախումբին
մէշ, ուր ե"
էիոխ
ն ա խ ա գ ա Հ
էի
, ինքն ալ դ ա ն ձ ա պ ա Հ : Ժոէլաինեբու
բն–
թէէէցքին
քիչ անւլէէէմ
ձ
"է
լն էլաէւնէբ
, նբ -
ւաղ
էլր իսօսէր
, եւ ինչ որ կբ իսօսէր
"ա -
կա
յ ն , էլօհէր
էլանռնք
՚ " ղ ղ "՛սի
րաէլան
էլւլէէէցուէքէէեբու
ե ռ ա ն դ ո վ -
ինքն
եղաւ
մէկ
միլիոնի
մօտ սլէստէլա
-
ռէւլի
գռւմէէւր
մր ւլո յացնէ,
լ ւ ւ ւ ղլիէաւռր
ւլե–
րաէլաաարբ։
Ա յ գ
ւլումարէն
մսէէէ մբ Փա -
քի՛լի
կեդրոնին
փ ո խ ա դ ր ե լ է
վ ք ւ բ ա դ ա բ ~
ձ ի ն , իր իէանգավառութիւնբ
չաէի
չունէր
:
Ջեմ
կբնէէւր
մոռնալ
ա
յէլ. օրերու
մէկ եբէձ–
՝
էլռն
, ուր, նոյնպէէւ
այմմ
Հանգուցեալ
Տոքթ.
Աեէիէթճեէսնի
Հեէո ղիս վ ա ր
դրին
մինչեւ
էէէռառւան
մամբ
եբէլռլքբ։
կ
՝ռլ
-
ղէին
որ Հբամաբիմ
անձնական
տ ե ս ո ւ -
թիւննեբէս
Ոէ–
դէէէտումնէ.րէս
, էլբ շանէս
-
յ ի ն ռբ ես էսլ իրենց
պ է ս ի է ա ն դ ա վ ա ռ Հա -
ւ ա տ եւ Համողում
ունենամ
, թէ կէսրսն
ու
Ա բ ա ա Հ ա ն ր
Հ ա յ ա ս ա ա ն ի
պիտի
էլցուին
:
Տ ե ա ռ
յ , Ե ՛ լ ի չէն
, գորհելէէւ
նէէր
ոէ–
սբ–
էոագին
ե ռ ա ն դ ո վ մբ մ ա ա ւ
Ա ղ գ ՛
Միու
-
թեան
կաէլմին
մ է շ ։ Ապքէս
էոա խնամ
ի ն սն -
էոուէլբ
սլէսրապ
տ ե ս ա ւ :
Հպարտութիւն
Համարեց
ստանձնել
անոր
պ ա տ ո ւ ո յ նա -
խաղաՀութիւնբ։
Աղնիւ
Հպաբտռւթիլն
էէկեւլեցիով,
իսօսքով
ու մեբ բոլոր
ՀււէՍ
—
աաառւթիէններով
Հայերէնի
չուրշ
Հէ։տա–
քրքրութիւն
ու յաւի
չ ա ա
էլէէ ւթ
ի ւ ն
ստեղ
-
հել,
գորհնաէլան
միշոցներու
Հետ , այն
ա տ ե ն
կրնանք
աւղէս^ով
րլլալ
, որ մեր նոր
սերունդի
փրկութեան
գռրհբ
ամուր
խ ա -
րիսխնեբու
վրայ
Հ ա ս տ ա տ ո ւ ա հ է :
(Խւքբագբսւկան ՀԱՕՐԵ՚սԻ՚թի)
ՕՏԱՐ
Լ՛ԶԵՐ
ՄՈԻՐԱՑԿԱՆԸ
ա
(Գ– եւ վերջիՌ ւքաս)
Երբ
կր մօտէնաբ
գլիռւն
վրայ
կարմիր
նչանռվ
վ՚ոքրիկ
սեւ մարմնին
,
սոսկալի
Հաբուահ
էքբ ս տ ա ց ա ւ
կռնէսէլին
վբէէւյ
որ
անթացռլպերը
ձւլահ՝
տէսսը
ք ՚ " յ լ
ա ռ ա շ
թ ա ւ ա լեց ո ւց
ղինք :
վարպետ
Շիքէէ
ղայրացահ
,
յարձակելով
դողին
վրայ,
էլը էլաընէբ
,
Հաբուահելով
խենթի
մբ "լէ" , ինչպէ"
կր
Հաբռլահէ
կուլոպաուահ
՚լեղացի
մբ, բռունցքով
եւ
հ էէւնէլով^
ւլա
րնե
լռվ
մարմնին
աէքէն
էլողմը
Հիւանգին
, որ չէր
կրնար
ինքղինքբ
պա չ տ պ ա ն ե
լ :
Ագարաէլին
ա չ խ ա տ ա ւ ո
րնե
բ ը երբ Հա -
սան
սկսան
ա գ ա ր ա կ ա պ ա ն ի ն
Հետ մէկ -
տ ե ղ
հեհե՜լ
մուրացկանբ
; Եւ երբ ալ
յոգ–
նե՜ցան
ղա
յ ն
խռ չ տ ա ն գ ե լ է ,
տարին
ու
բանտարկեցին
փայտանոցին
մէշ,
ապա
գացին
ք ա ղ ա ք ա պ ա Հ
ոստիկաններ
փ ն տ ռ ե
լու :
՚ Բ լ ո չ
I
կիսամ
ե ռ , արիւնաքամ
ու
սովա–
լ բ լ " ՚ – կ ^ պ ա ռ կ ա հ էբ գետնին
վրայ։
Իրի
կուն
եղաւ,
յեաոյ
գիչեր
ռւ յեաոյ
ա ր չ ա
լո
յ " : Ան գ ե ռ բան կեբահ
չէր :
Կէսօրուան
գ է մ պ ա Հ ա կ
ոստիէլաններբ
երեւցան
եւ բացին
ղգուչութեամբ
գուռը,
գիմաէլրութեէսն
մը սսլասե՜լով,
ռըովՀե
-
էոեւ
վէոըսլեա
Շ իքէ
կ՝առար1լէբ
թէ մու -
րացիկը
իր վրան
յարձակահ
էր եւ
թէ
մեհ
գմուարութեամբ
էլրցահ
էր պաչտ
-
սլէսնել
ի ՚ ն ք ՚ լ ի ն ք բ :
Տ ա ս ն ա պ ե տ ը
էէոււաց
•
Օն
, ոտքի :
Բայց
Բ լ " չ չէր կրնար
չարմիլ՛
փորձեց
կանդնիլ
ոաքերուն
վ բ ա
յ , սակայն
չէլր -
ցաւ։
Խաւլ մբ կաբհեցին
, խւէրամէսնկու
-
թ ի լ ն մը, չաբաղոբհի
էլէ չ
ւլիտաւռ
բու
–՚^
թիէն
մբ, ու ւլինեալ
երկու
մարգիկը
ղայն
չաբչբկելով
բռնե
ցին
եւ
անթացուպերուն
վրայ
բռնի
կւսնղնե
ց ուց
ի ն :
Ա ա ր ս ա փ ը պատեր
էր
ւլինք
,
լնգոհին
ս ա ր ս ա փ ը
դեւլփն
թրկաէէլի
, երէին
ս ա բ ս ա
վւ ր
ոբսէէբդին
առշեւ,
մուկին
գողը
կա
տուին
առշեւ։
Եւ,
էէե բմ ա րդէլա
յ ի ն
ճ ի դ ե –
բ ո վ
, ան էլրցէսւ
ոտքի
վ ր ա
յ կենալ
;
՚Բալէ , Հրամայեց
տ ա ս ն ա պ ե տ բ ։
՛Բա–
լ ե ց ։
Աէէարա/լին
ամբուլք
անձնաէլաղմբ
էլբ
գ ի ա է ր
անոր
Հեռանալբ
: Կինեբբ
իբենց
բռռլնցքնեբբ
ցոյց
էլոլաային
անոր,
ա յ
րերբ
Հեգնելով
կր հիհագէին
վբան
ու կբ
նախատ^էին
ղինք՛
ալ
ձեբբաէլալեբ
էին
1
Աղեկ
ա ղ ա տ ո ւ մ
:
իր
երկու
ուղեկիցներուն
մէշտեղ
ճ ա մ
բայ
ելաւ։
Գ տ ա ւ
յուսակորոյս
ուժբ
ո–
բուն
պ է ա ք
ունէր
մարմինբ,
մինչեւ
երե
կոյ
քաչկռաուելու
Համաբ,
ա ն բ ա ն ա ց ա հ
^
ա ն գ ա մ
չիմանալով
թէ ինչ պ ա տ ա Հ ա հ էր
իբեն,
ղարՀուրահ՝
ա պ չ ո ւ թ ե ա ն
ա ս տ ի -
ճան :
Հանդիպող
մարգիկ
կ ա ն գ
էլ առնէին
իր
անցնիլբ
գիաելւււ
Համար,
իսէլ
՚լեգացի
-
նեբբ
կբ
մրմնշէին.
—
Գ ո գ
ԲԱալու
է :
Գի
չե
ր ռլան
մ օ տ
, Հասան
գ ա ւ ա ռ ա կ ի
էլեգրոնբ։
Մինչեւ
Հ ո գ եկահ
չէբ
բնաւ
:
ճչղրիա
կ ե ր պ ո վ չէր կրնար
պատկերա
-
ցնել
անցահ
գարձահբ
, ոչ ալ կրնար
յ ի չ ե լ
սլատաՀահբ։
Այս
չնա ի"ատե"
ռւահ
բոլոր
ղարՀուբելի
անցքերբ,
այս դէմքերբ
եւ
նոր
աուներբ
էլաՀաբեէլէին
ղինք
%
Ըսելիք
բան մբ չունենալով,
կբ լռէր
,
ոբովՀետեւ
ոչինչ
չէբ Հասէլնաբ
: Ա ն ա ց որ
այնքան
տարիներէ
ի վ ե ր մարդու
Հետ
խօսահ
չրլլաւով
գ ր ե թ է
կռրսնցռւցահ
էր
խօսելու
վաբժութիւնբ
: իր
մտահումբ
նոյնսլէս
չատ
իսաոնւսչփոթ
էր
խ օ ս ք ե ր ո վ
ձեւաւոբելու
Համ
ար ;
Զինք
գրին
դ ի ՚ - գ է ՚ ն բանտին
մ է շ ։
Պա -
Հակնեբբ
չխոբՀեցան
թէ կրնար
ուտելու
պէտք
ունենալ
ու ձգեցին
ա յ գ պ է ս
ամբոէլշ
գիչերը
:
Բայց,
ա ռ տ ո ւ երբ ե կ ա ն
Հարցաքննելու,
գետնին
վրայ
մեռահ
գ տ ա ն
ղ ի ն ք ։
ի ն *
անակնկալ
;
ԿԻ Տ Ը Մ Օ Փ Ա Ա Ա Ն
թարդմ.
վ. գ.
,
մբն
էր ւլոբ
պ-՚՚՚ԿԿ
՚ ^ ^ ՚ ք ^ ՚ ւ ՛ ՛ "
՚ " ՛ ՛ " " ; – ^
միշոցին
էլոյացնելով.
էլարեւոր
՛լու՛ք
՛սբ
%նքն
եղաւ
դարձեէսլ,
որ իր
աէլնիւբա–
րէէէլէէէմ Պ՛
Աողոմոնեանի
Հեա
սէոէէէնձնեց
Լիոն
- Տէսին
Հ - ՚ յ
Մարմնէէէմարէլակտնին
էղաառւռյ
նաիսա.լէ"Հ"ւթի՚-նբ
. ՚ ք ի ^ ՚ Ժ –
"Ր
յաշողցռւց
անոր
բ ն ղ ՚ ՚ ՚ ր ձ ա կ
իէէսէէադաչ
-
աին
էէլարիս՚գին
բաըձր՚սցռւմբ
:
Ջ ա փ ա Հ ա "
Որբերու
Միութեան
.էէն.լ.էէմ
մ
էլբ վէլայէ
, թէ աարիներ
ա ռ ս վ
, Ա ր ե
ւելքի
կալ՚օաե
լոց
օ՚լնութեէսն
Հանէլանտ
-
կութեան
մբ Համար
երբ ղի՛մահ
է.ն Ե՛լի -
.էին,
պաաասիս՚ոնահ
Է —
«Զեր
էէէմբւէղ
-
Նկէսն
Հէէէւէսք՚՚ւմբ
լր՚սղնելէ
վերշ
եէլէք
թհի»։
Եւ– յ ի ր ՚ ՚ ՚ Վ ՛ ^ ^ւ՚Ր ՚ " ՛ ՛ " ՛ " ^ է ՛՛՛՛՛է՛"
-
ցահ
բնդՀ՚սնուր
՚լումաբբ,
եղբայրակ՚՚ն
ժ պ ի տ ո վ մբ էլրէլնապաաէլահ
է ղայն
:
Ոչ
առաշինն
էբ այս
էսռաւոաձեռնութիւ–
նբ,
ոչ ալ վերշինբ
։
Մայրը,
Հայ
բ ն ա ա ն ե կ ա ն
Հ ա ր ա ղ ա ա
էլեսնքի
պ ա Հ ա պ ա ն
տիրուՀի
մ լ ն էր,
մինչեւ
իր օրՀէսսբ
մնաց
Կաւղռյտ
հ 1 ՚ " չ ի
էլռլքին։
Որգին
ժաււանդւէւթիւն
մբ
,,ւնէբ
իր
սիրահ
ժռղովուրգի
ցաւել՛էն
ւէէ՚լգուե
-
լու
ներքին
ղգացումներով
:
Ջափաէլանցոլ–
թիւն
մբ էղիտի
չ ը լ լ ա յ եթէ բսեմ
որ ն.գէաէ–
ւոի
Համէսր
իրեն
դիմռղներէն
ոչ ոք
մեր–
ժուեցաւ։
՝Նիւթւ"կան
ձեռնէսբկի
ուղղու
֊
թեէսմբ
սաբքուահ
մեր բոլոբ
Հէէէնէէէսնե
֊
բուն,
խնշոյքներոլն
, եւ թէյասեղաննե
-
բուն
յսէճէսիս
ներէլայ
է լ՝ բլլա
ր : Եւ ուր ռր
ներէլայ
էբ,
Հ ՛ ՛ ն
Հասոյթի
առաւելութիւն
մր
ւոեղի
էլռէնենար
:
իր
առեււոբաէլան
ձեռներէց
ութեան
սլաէոուարեր
յէսշոգռլթիւնը
երբեք
չաղւո
-
աեցին
իր Հողեկան
Հեղութիւնն
եւ Հա -
մեսէռութիւնբ
: Մնաց
մ իչա
այն
լնէոիբ
տիպարներէն
, էւրոնք
ինչքան
ալ
ոլնեւէէբ
բլլան
, չեն տ կ ա ր ա ց ն ե ր
իրենց
Հէսյրենա
-
սիրական
խառն
ո ւահ
քբ
: Ի ր
նիստ
ու
էլաց բ
ամ
էնուն
Հետ
էէ ւլա ւ , ամ
էն գասա
-
կ ա ր գ ի
մ ա ր գ ո ց Հետ Հ ա ւ ա ս ա ր ա պ է ս , ա ր
գ ա րացնե
լով
յաճախ
էլբէլնահ
իր
խօսքբ
թէ
«էսն էէր մաքէէւր
ս ր տ ո վ
Հ է ս յ է ի ն ձ Հա
մար
թ ա ն կ ա գ ի ն
է՜»։
Օր մր, սբճւսբանին
անէլիւնբ
քւէէնի
մբ
բւո
րեէլամնե
րռվ
էլը խ օ ս ա էլց է ինք
արաբէէէ
-
կան
տ
իր է ս պ ե տ ռ ւ թ ե ա ն
չրշանի
Հայ պատ–
մւււթեան
մասին։
Տեււակ
մբ ասէււլիս
էր ,
ուր,
մեր պաէոէքէսկսւն
արմ՜էքնեբբ
թ ե ր ա
—
ղնաՀաաէւլ
փէէրձռղ
իմաստուն
մբ է ւ ա ս ա ե –
լու
Համար
ձայնէէ
բարձրացուցի
. « Բ ա —
րեէլէսմ
, դուք
էլիէոէք
որ Ա ր ա
լներբ
քսան
էոարռւան
լնթէսցքին
իս
լամ
ա ց
ուց
ի ն Գ ա —
րեՀներռւ
մ եհւէէւլօբ
Պ ՚ " ր ս կ ա ս տ ա ն
բ ,
իսլա–
մ ացռւց
ի ն Հնութեան
ժամ
անաէլներու
մ
եհ
քէէէ ւլէսքէէէ էլբ թու.թենէն
ի^ող
Ե՚լի՚պտոսբ
,
իս լէոմաց
էււց
ի ն
սուրիակսէն
եւ
սէէիբիէլէւԱէն
ժէէէէէէվուրէլներբ , իսլամ ա ց
ւէ
ւց
ի ն
ռաէլմսէ
—
վ ա ր ու ա ս պ ա տ է ո կ ի չ
Աելճուէլնեբն
ռւ Թա—
թ ա
րնե
ր ր , իրենց
չ ե չ ա ե ա լ
Գբօչբ
՚ է բ ի ն
նո
յ ն ի ս է լ
Հեռաւոր
Ա սլանիո
յ
մեհահաւալ
մ չաէլո
յ թ ի ն
վբայ
,բէ1էյց
ե ր ե ք
Հարիւր
տա
բի
չարէէէնակ,
Հ ա յ ա ս տ ա ն ի
վբայ
իբենց
վա
յբաւլ.
բռնապետռւթիւն
բ
բէսնեցնէ.էով
Հանգերձ
չկրցան
խ ա թ ա ր ե լ Հայ
ժէււլո -
վուրդի
Հարաէլատութեան
մէկ
անէլիւնն
ա ն դ ա մ » : Լուռ ու մունշ
մտիկ
լնող
Ե՛լի -
չէն–,
յանէլարհ
աչքերբ
չալտցուց
եւ սբ -
տաղին
չեչտւէէէ
մբ ձայնեց
.
«ի՞նչպէս
չՀիանալ
այս ա ե ս ա կ
Հղօր
կորովներ
ցոյց
տուող
աղգի
մ բ ։ ինչպէս
չՀ սլւս
ր տ ան
էսն
ք
ռր այս սքանչելի
ժ ո էէո վ ո ւր էէին
ղաււսկ
-
ներն
ենք,
թէեւ
գժուարոլթիլննեբռւ
մատնուահ
» :
Ուբիչ
ա ն գ ա մ մբ իսօսեցայ
իբեն
մեէլե
-
նասներու
կ ա ա ա բ ա հ
գերերոլ
մասին
, ե լ
անուղղակի
Հասկցուցի
որ ինքն
ալ
իբբեւ
Հայրենասէր
, մտահէ
օր մբ մեէլենաս
մբ
գ ա ռ ն ա լ
աղգային
Հ ա ս տ ա տ ո ւ թ ե ա ն
մբ ,
ղրակէսն
լուբշ
էէոբհեբոլ
, էլամ
տ ա ղ ա ն -
գ ա ւ ո ր
բայց
կ ա ր օ տ
մաաւորաէլանի
մր ։
ք՚ԳԻչԿ^
* Ք՚^ղցՐ
մպիտով
մբ պատաս
-
խ ա ն ե ց
ՀձՈ՞վ
դ ի տ է , թեբեւս
ժէսմանա
-
կբ
գ ա յ ու թելւսգբէ
ինհի
...» :
Թերեւս
ժամանաէլբ
գայ...
բայց
լլէն -
կաբեէլիր
ռւ անողոք
մաՀր
աւելի
կանուխ
եէլաւ
եւ լիոնաՀայ
ղտղռւթի
Հռհ
բաղմու
թիւնբ
արցունք
թ ա փ ե ց :
Արցունքով
թաղուահ
Հայրենասէրի
մը
յիչաաակբ
բեէէուն
նեբչնչաբան
մրն
է
միչա
աղէէանուէր
դաղաէիաբներոլ
իբա -
գոբհման
ԿԻՒՐԵղ
Խ Ր Ա 8 Ե Ա Ն
Կ Ա Հ Ա Ն Գ Է ,
մի ւքոււնաք ճոխացնել 3,–
Կ– Խաչին Մանուկներու Օրուան
աօնը՛
Գեկտեմրեր 29ին :
Fonds A.R.A.M
