€6
Ա Ռ Ա Ջ
1^
ԴԻՄԱՍՏՈՒԵՐՆԵՐ
ՅԱ.ԿՈք^ ՕՇԱԿԱՆ
Փարիղեան,
թաղամասերն
ալ
աարրեր
նկարազիր
ունին մկկ արուարձանէն
միւ–
ռր , Համաձա
յն
իրենց
րնա կշո ւթ ե ան
թառնուած՜քին
:
եթէ
^էլ՚իիս՛
ռսաոււաուն
է ու
արաղա–
շարմ,
լկգՀակառակն
Փասին
ղանղաղ
է
եւ
թոՀուն֊.
Սէն Միչէլր
կր վաղէ,
բայց
Փռբթ
Տռֆինբ
քունի մէք է :
Օշականին
Հետ երբ կր մաղլցէինք
Ա ռն–
մարթբի
բարձունքբ
առաքնռբղող
վ՛ռ -
ղռղնեբէն
, թաւլր կր իւա յտաբ
մ պիտ ո վ ու
ղռ ւարթ
ութե ամ բ : Գարունն
ալ նոր էբ
պայթած
Փարիղի
վերեւ,
ու կինեբր
կը
քաչէին
ծաղկեփունջերով։
Օչական
նկա -
աեղ եւ րսաւ •
Հրանգ,
կարծես
իսիի
մթնոչորար
չէ
Հռս : Հոն
ծանծաղութիւնը
կր ծվւայ
,
մինչգեռ
այս կողմերր
կեանքը
,
ղ լ ՚ ՚ ՚ - թ բ
առեր կը քալէ :
Օչական,
այս թաղին
Փիկալ
կ՝ըսեն :
ԱշխարՀիկ
կեանքին
կեղրոնն
ենք Հասած
է
Հռս
կեանքը
մասնաւորասչէս
կէս ղի չե -
րէն
վեբ1
կը ծաղկի։
Ամէն
կողմ
քապա֊
ււէնձր,
պարասրաՀներ
ու «պոլէռօ^ն
որ
՝
ճգռւրս կը թավՎ> կրքոա
Համրոյրնեբով
:
Այսաեղ
կեանքը
կը թրթռայ
իր պչր՛"– ՜
Հիներովն
ու Աուլէն
Ռռւմի
կարմիր
լապ–
աերնեբովը։
Աչ թէ Փարիղի՝
այլ
Համայն
աչփսարՀի
կրքին
վբայէն
կը քալենք։
Լաւ
գիաէ
չ ռ ւ բ շ ՚ լ : Աւ ամէնէն
ղարմանաչին
,
կէս
գիչերին
երբ կեանքր
կբ
ցնծայ
Հոս ու գեխութիէձէր
իր
ղաղաթնակէտին
կը
Հասնի
, Փիկաչի
կողքէն
Հանղարտ
եւ
մենակեաց
պղտիկ
մէկ վւողոցին
եբրորգ
յարկբ
փոքրիկ
ճրաղ մր պլպլայ։
Ատիկա
մեր
մչակռյթի
առաքեաչ^ւերէն
Ձօսլանեա–
նին
բնակարանն
է , ուր ղլուխր
թաղած
գիրքերու
եւ թուղթերու
բեռան
աակ ,
անաաբրե
բ ւլուբս
ի
կեանքին
,
անրեղՀաա
կ^աչխատի՝
ի փւառս
Հայ մաքին ;
Օչական
չպաաաս
խանեց
, միայն
« Հր »
մը
ըրաւ
;
Ա յ գ պաՀ ուն Փարիղբ
իր ա ր գ ո ւղա
րգը
1լ լՐւղունէր
: Փողոցներէն
քռլբե բ բ յոբ -
գառատ
կը փաւլէէն
եւ աւելածուներ
,լէ — ,
չերէն
մնացորղ
սէրոյ
թւլթէէկեբր
կը
Հրէէն
նկոււկ
է վար : Աչական
երբ այս \
շուբերուն
Վ՚՚՚՚եԲԲ
ւոեսաւ,
յանկարծ
մանկացաւ
, էր
գէււլին
շբակոյտեբը
յիչեց
ու աղուոր
մ իմ աաութեամ
բ մը %
Հբանղ
, կօչիէկերս
,
ղռւլպաներս
Հանէէ ու սա
շ ՚ ՚ ւ ր ը մտ՚էւէէ :
\ք ս քմծիծաղ
մը ունեցայ
ռւ ՚(ինքր
՛լր–
ղոելռւ
Համար քիչ մը, տեղնեցի ՚
Օչական
, եթէ կոստան
Ջարեանը
ըլ
լար
քու տեղղ
, ա յ գ վւափաքը
պիտի
շյայտնէր
;
—
Ջաբեանը
Օչական
չի կրնար
ըլլալ ,
եւ ոշ ալ Օչականը
թաբեան
: Ասիկա
լաւ
ղետեղէ
դլխուգ
մ էք :
ւ՛բ
նկատողութիւնը
ղե տեղե լով
մ աքէս
թ՚ւլելիք
բաժնին
մէշ, Հասանք
Զօպանեա–
նին
բնակարանր
:
Հաղիւ
ներս
մ տած
, Օչական
ա յլա
յ լ ե -
ցաւ
։ Ինքղինքր
ղաաւ
նուիրեալ
վանակա
նի
խուցին
նմանող
սենեակի
մը մէշ :
Պատեբուն
վրայ
Հայ
նկարիչներու
գոբծեր
եւ ղրագէաներոլ
անՀամար
նը -
կարնեբ։
իոկ ղրտսեղանին
վրայ
Ա իա -
մանթոյէ
, կռմիտասին
ու Ռ–
Զաբղաբեա–
նէն
լոլսանկտրնեբր։
կարասի
ղրեթէ
Հ ^ " ՛ / ՛
•Երկու
աթոռներ
, արեւելեան
բաղ–
մոց մր ու ղրքերու
բլուրներ
պատեբուն
տակ
եւ սենեակին
մէշտեղռւանքը
,
որոնց
մ էշերէն
Զօսլանեան
, իր պղտիկ
Հասակո–
վր կ՝երթար
ու կուղար
, երբեմն
ծած -
կուելով
կոյաեբոլ
թանձբոլթենէն
%
Զարմանալի
լռութիւն
մը իքաւ
Օչակա
նին
վրայ : Պասլանծեցալ
բոլորովին
; Խօ–
սողբ
միայն
Ջօպանեանն
էր :
իբեն
մասնա
յատուկ
քաղաքավարական
ձեւեբով
նախ Հեաաքրքբուեցաւ
Օչակա
֊
նին
տկարութեամբ
ու յետռյ
սկոալ բար -
րաոիլ,
Հինէն ու նորէն–.
Կեգրոնականի
ղրա
սեղաններէն
Հասանք
մինչել
Ա ղ գ •
Պատուիրակութիւն
,
Փիէռ
Բիյարէն
մինչեւ
Բամիլ
Աոքլէբ
:
֊ Երբ յաղեցռւմռվ
մբ պաբպռւեցալ
, ը–
սաւ
Եկէք
մատենաղաբանս
ցոյց
տամ
ձեղի։
Անցանք
երկրոբղ
բաժին
մը
ուր՝
ըսաւ–
Այս պաաը Հայ
ղրականութեան
*
յատկացուցած
եմ : Միւսը՝
միշազղայի
-
նին : իսկ այս անՀամար
կապոցներն
ալ
կը
փերարերին
իմ Հանրային
ղռբծունէու–
թեանս
I
Տեղեկաղիրնեբ
են , նամակներ
եւ
յուշաւչբ
ութ
իւններ
Օչական
վեբսաին
իր երկբորղ
«Հը^ն
բբաւ ու չւառ մըն աչ .
Մկիղբէն
մինչեւ
այս
պաՀը
քու
« թուղթի
փառքղ»
: Զօպանեան,
այժմ
քեղ
ճանչցայ
լիուլի
:
Ժամը կր սաՀէր ու պէտք էր
Հեռանա
յինք
։Զօպանեան
Համակրելի
ժպիտոփ
մը՛
-
Օչական
, թէեւ
յիսուն
տարիէ ի փեր
ա չխա րՀաքաղ
աքաց է , Հեռու
ասլրած
եմ
Հա յկական
՝, ոծ
մ իշափա
յրէն
, բայց
չեմ
լքած
մ եբ
ժողոփուրղին
բաբի
սռփոբո
յ թ –
ներբ : Այս
ինքն
, որպէսղի
մեբ այս
բաբե–
կամռւթիէնւբ
փեբածոլի
ամուր
Հիմքի
մը ,
յառաշիկայ
կիրակի
քեղ ճաչի կբ
Հրաւի
րեմ
տու1ւս
:
Ես իմ ձեռքռվ
ս պիտի
եվւեմ
մեբ
ռւտելիքբ,
եւ մեր ժողովուրգին
ի—
մասաութեամբր
օրՀնուտծ
սեղանին
շ ռ ւ լ ՚ շ սլիտի
օրՀնենք
մեր
բարեկամու
-
թիւնն ալ։
Ու
Զօպանեան
անմիշապէս
աւելցուր
•
Ան
չո ւչտ իմ ճաչա ցուցա կս
մ եծ բան
մբ չի կբնար
ըյյալ,
քանի որ չատ
տեսակ
կեբտկոլբնեբ
պատրաստելու
կարողու
—
թիլն
չունիմ
, բայց
պիտի
ճաչաէլենք
,
նախ
բրինձով
փիլաւ
մր։
Օչական՛
անմիշասլէս
բնգմիշելով
•
Ատիկա
ինծի
պնղութիւն
կուտա
յ :
Ոժիչկներբ
աբղիլած
են :
էՀ , լաւ մածուն
կր չինեմ ;
Ատիկա
խիթ
կուաայ։
Զօպանեանին
մտմտուքը
պատեց
, ու
ձա
յ ն ը
մ եղմ ացնելով
•
ճաչացուցակիս
մէկ տեսակը
մնաց : Ե—
թէ այղ ալ գլխռւ. ցաւ պիտի պատճառէ
,
ես քեղ ինչո" վ պիտի
սլատո ւեմ :
Վերշինբ
կարծեմ
պիֆթ-էկէք
էբ , ու մեբ
տ
յ ս
երկու
պոՀէմներ
բ ատոր
վրա
յ Հա -
մաձա
լնելով
, վար իշանք
բնակարանէն
։
էէ Ա՛ւ՛ւ
բան երկար
սլաՀեր ռչ մէկ
խօսակ–
ցու
թիւէւ
մ եր
մ իշեւ : Զգեցի
որ
0
չական
լաւ
մր խորՀրդտծէ
;
Ոեւռոյ,
շղայնոտ
թ ա փ ռ փ մը
քաչելով
իժեւս
.
՜
;
Հբա՛է ղ , ես քանղռւեցայ
, Հոգիս
վ՛ը–
լաւ ա յ ռ առաւօտ
: ինչփատ բան է
ղբող
Բլլո՚ւբ : Հեռռւէն
Հեռռլ
մենք կբ
կճենք
մէկղմՀ1լ
, առանց
անղբտգաոնա
լռ լ
*
թէ
ի ւր ա յաւն
չի
լր ռ
ին
չ
սլա
յ մ աններու
աաե կը
ս ուե
ւլծ՜ ս։։չււ բծենք։
Այո, փլայ ու
խոբաակ–
ուեցայ
:
Օչ՚ոկան
մէկ կողմէն
իր քրա ինքբ
կը
ռրրէբ
, մ իւս
կողմ է կ՝եբելի
մ տոփին ա -
պաղայ
մէկ յօդուածին
նախագիծը
կբ
յ օ –
բինէբ :
Օչական
, եբէկ
գիչեբ
էիարիղաՀայ
մամուլին
ներկա
յաց
ուց
ի կե
ր բ
խորՀր -
ղակցութիւն
մբ ունեցան
: թէյասեղան
մը
պիտի
սարքեն
ի պատիւ
քեղի : Աեղանա
֊
պետութիւնբ
պիտի
յանձնենք
Զօպանեա
-
նթհ ; Հոդ Հանրութեան
առշեւ
եւս կը
Հւս չտուիք
ու կր փեբշանայ
;
Զպատասխանեց
; Ջէր լոեր
ղիս : Կ*երե–
լ ի
յօդուածը
կը պատրաստէր
:
Արդարեւ,
եբբ Աչական
վ ե ր ա գ ա ր ձ ա ւ
Երուսաղէմ
, իր առաշին
Ղ"Ր^ր
եղաւ,
« Աիռն
»/, 1938
տարուան
թիւ 7ի մէք
(Յունիս
, էշ
186 ֊ 189 եւ էջ 2Ա
- 217)
ստորաղբել
մանրատառ
յօդուած
մր, ռ—
բու մէշչատ մր փայփայանքներու
կար -
դին
կ՝բսէբ.
— « Թուղթի ասպե՛տ: Ըսի՞ թ է թո ւղ
թերու դէղերր գրաւած էին նաեւ անոր
ւքահիՑր , հաւանաբար պաոկելով
ւսնոբ
հետ :
Մա՛՞բդ մր սակայն, այս ասպետին ե–
տին :
Վստահաբա՛ր ;
Իայց ււր չի նմանիր իբ սերունդէն ռչ
ոքի :
Տեսայ ղինքր, տեղն է րսել՝ իր թո ւղթէ
դււեակին մէջ
, որ ամբողջ
յարկաբաժին
մրն էր , ղեաինովը , պատերովր , խորշե
րովը ողողուած : Օ֊ւսբաններբ ծեր էին ի–
րեն պէս ու կը տքային բեռանը նեբքեւ,
հաղարաւոր ղդացումնեբու հեա ;
Սրտառուչ մարդ մը վերջապէս հէք -
հաթէ վերցուած ոդիի մը նման » :
ինչ լաւ պէաէ
ըլլար
, եթէ դբոկւեբ
յա
ճախ
, նուէրական
սեղանէն
չուբք
էրաբու
Հանդիպելոփ,
սէրոյ
կախարդէ
չ
օղակը
նետէ
էն
Հոդէէ
Հողէ։
Ո՚եբեւս
այսքան
չէի՛նք
ապականեր
եւ գ բ ա կ ա ն
մթնոլորտն
ալ կր պ ա յ ծ ա ռ ա ն ա ր ;
Յաշորգոփ^
երթանք
Օչականի
տրուած
թէ
յա սե ղան ին :
Հ՛
ԲԱԼՈԻԵԱՆ
ԿԱՐԳԱՑկԲ
ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑհԲ
« Յ Ա Ռ Ա Ջ ^ Ը
« ԵԹԷ ՄԱՐԴ ՉԻՄԱՆԱՅ
՛ԳԱՐԵՐԸ ԿԸ Վ Կ ԱՅԵՆ »
•
ՀԱՅԵՐՈՒ
ԳԵՐԸ
ԱՐԵՒԵԼԵԱՆ
ՀԱՅԱԱՏԱՆԻ
ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹԵԱՆ
ՄԷՋ
իյքքԲ
. Ամվափուած
Լվմիածին
ամսա
ղրի 1953 Սեպտեմբերի թիւ է ն։ Յօդուա
ծին խոբադիրն է՛
«Գբիղոր եպիսկոպոս
Մանուչարեան») —
Արեւելեան
Հայսւստանի
աղատաղբու
-
թիւնբ
սլարսկա
- թրքական
աիբապետու–
թենէն,
ռբ սկսաւ ԺԹ • ղարու
սկիղբէն
,
փերշացաւ
1828
Փետրուար
10ին երբ կն
քուեցաւ
Թիւրմէնչայի
սլա
յմանաղիբբ
է
Մօա
քառորղ
գար տեւող
պայքարի
ա յ գ
լարռւած
չրքանին
բացառիկ
քաշաղոբծու–
թիւններ
կա տա
բ եց
ին Հայ
ժողոփուբդի
անփեՀեր
ղաւակներր
:
Ռուսական
ղօբաբանակի
Հրամանատա
—
բութիւնը
, իր ժամ
տնակին
, նչած է
Հա
յ –
կական
ղօրամ ասերու
,
Հա
յ •
անՀաանեբու
ցռ
յց տուած
բացառիկ
քաշաղ
ո րծ
ութ
ի ւն–
ներր
ինչսլէս
Պարսից
, նոյնսլէս
եւ
թուրք
ղօ
րքե
բու գէմ մղուած՛
ճակատամ
աբտնե–
բռւն մէշ : Ռուսական
Հ րամ անատա
բ ու -
թւ տն ա յդ
կարծիքբ
իւտտցած
ձեւոփ ար
տա
յա յսւտծ է Թիֆլիղի
ղինուորական
նա–
ՀանղապԼտ
ղօր՛
Աիպիաղինր
էր
1Տ27է
Մալիս
24։էն
զբած
կոչէն մէշ, ուր կ՝բսէ •
-
ՀԱնցեալ
աաբուբնէ
ւղարսկտկան
ղօր—
քր մեր սաՀմ
անր
նե
բիս ուժե
լու
սլա Հէն ,
Հա
յեբր
աչքէ են էն կած
իրենց
անփեՀե
-
րութեամբ
րնղղէմ
թկամիներու
, անսա -
սան
կա
յ ռ ւ ն ութեամբ՝
փերաՀաս
աղէտնե
րու
մ
Է1»
:
Հանրայայտ
են հէաչատուր
Աբոփեանի
խօսքե
ր ը
Հա
յեբու
ղո
յ ց տուած
օղնու -
թե սւն ռուսական
ղօրա բանա
կէն
. « Ինչ
որ
Պարսից
կռուի
Ուտեն
Հայերբ
բբին ,
թէ
մարդ
չէմանայ,
քարեբը
փկայութէւն
կուտան
» :
Պատմ ական
այս
ժամ անակա
չրշանէն
մեղ
յայտնէ
են ժռղռփբդական
կաբգ
մը
Հերոսներու
անռւննեբ՝
Վանէ
Աբէուաու–
նոփ,
Յակոբ
Յարութէւնեան
, իւան Աս -
լանեան
, Ռոստոմ
Լտչինոփ
եւ ուրէկեր
:
Մենք կ ուղենք
Համաաւտսւկէ
կ ա ն դ
աոնել
ա յ գ կարղի
աչքի
էնկնող
դէմքեբէն
մէ -
կուն՝
Գբիղոր եպիսկոպոս Մանուչար -
եանի
գռրծունէութեան
փբայ
յ —
Այս
Համեստ
եւ ժողոփբգասէր
եպէսկո–
սլոսբ
ծնած է ԺԸ– գ ա բ ո ւ
փաթսռւնական
թուականներուն
Շամչադէնէ
Հախռլմ
ԳԻ՚-ԳԸ– (Այո գէ՚-ղէն
ոչ չատ
Հեռու
կբ
ղտնուէ
ԺԱ– գ ա բ ո ւ
փեբշերբ
չինուած
Վարագայ
Ա . Նշանէ
Հռչակտլռր
վանքբ) :
Հախում
գէւ՚լբ
ԺԹ • գաբու
սկէղրէն
Համ
բաւ
ստացաւ,
որոփՀետել
ծննղափայրն
է
3՝Ժ"ե"է՛
^"էԻ"Կ
՚ Ա՝անռւչարեանի
, որու ա–
ԳՈՒՐԳԷՆ ԱԼԷՄՇԱՀ
(22 Մայիս 1907 - 14 Դեկա– 3947)
«\\^հօա էհ6 տօժտ 1օV^ ճատ ^օսոտ»
Եթէ
կարելէ
բլլար
մխէթարո,
իլ խ,,ս -
քերով,
մտածումներոփ
,
իմաստսւթեամբ
կամ
Հաւատքռփ
, երբ անղ
արմ
անե
լի կո -
րռւստներ
կբ պատա-էին,
փստատ եմ թէ
Մենանա
րի այս իսօսքը
(Բբիստոսէն
300 ^
տարի
առաշ)
միայն
կրնար
բացատրել
Ա–\
լէմ՛չա
՜է
ի
անսսլասելի
եւ մինչեւ
այսօբ
ան—
լնդռւնելի
մատբ :
Եթէ
եր իտաս ա րղ կբ մե ռնէն ա ն ս նք
ռ
բ
սէ րուած
են աստուածնե
րէն
, ուրեւ1 ն Ա -
լէմ
շաՀր շատ
ս է րուած
էր ասաուածնե
-
րէ ն , էնք ռր ա յնքան
կր սէրէր
կեանքը
:
Վաղր փեց տարի կ^ըլլա
յ որ
Տ ի՛թ Բ" յթի՛
մէշ
մեռաւ
ԱլէմչաՀ,
իսկ Հին՚լ
տ՚որի
է
որ
կ՛՚ապրի
Ա ՚ ՛Լաղաբի
յ՚ւււիտենակ՚սնու–
թե՛ռն մէշ,
կ՚լ՚լիին
ուր ունի
ընկերներ,
իբեն
նմ
ան
ծառաներ
Հայկ՛
՛ք շ՚սկս
յ թ ի ն
եւ
արուեստին։
Ամէն
Հանդէսի,
ամէն
խնշոյքի
, եւ
Հաւաքոյթի
ներկայ
է Իր Եր՚լր,
ռլ՛
ւէ՛եբ
երղն է։ Ան ւլրած է բոլոբ
յօրինած
եբ՚լե–
բուն մէշ չոէնչը
Հայ Հ ռ ՚ լ ի ի ն
ղուարթ
ել
մ ելամ ա՚լձոա
, եւ միաց ուց ած անոր
իբալ
երաժիչտի
մր ւլտլ՚՚լացռւմբ
ել
տա՚լտնղը։
Շտա
կը լսենք
այնքան
սիրում,
վկա՚լե
բ ը» ,
այ՚նք՚սն
ժ սղոփ բ՚լական
«իմերդբ» : Աբ -
բեմն կր լսենք
այնքան
ինքնատիպ
«Պճին–
կօն»
այնքան
ե բաժ– չա ա կ ա ն
«Ես
" իլ՛ե -
^<Վ ՛ս
բ
՛լ ՛ս
սլ ետի՜»
նուն ոփ ե..
կոչուած
՛լիւղ » :
Գբիւլոլ՛
եպիսկ
•
Մանուչարեան
, Հետե
—
լելով մեր Հայբենասէր
Հո՜դե ւորա կաննե
—
լ՛ու
սրէնակհն
, Հայ մռղռվրղի
աղաաա
-
ւլրական
՛դայ,^աբի
ասպարէ՚լ
կ՝ի^է
ԺԹ ՚
դաբու
սկիւլրներբ
; ժամանակաւորասլէ
ս
՚^է՚ւ
Կ՚՚գ՛^
թ"՚ււ"Վ^ Իւ՛
վի՚լաբն
կր
Հաղնի
՛ ւ ի ՚ - ՚ լ ՚ ս ց ի ի
չ՚՚ւխան
,
էիաւիաի
՚ր
եւ. կը նուիրուի
Հայ
ժուլռվուբ—
՛լի
ա՚լւուո՚ո՚լրութեան
ղործին
:
Կ՚սրճ
ժամ.սնա
կամիշոցին
մէշ Մ՚..նռլ -
չարեա՚ե
կր յ ՚ ս շ ռ ղ ի իր չուբշբ
Համ՚սխմրել
՛Շամ չա՛ւ
ի
՚նի ել Վա՚լ՚սիւի
Հայեբէն
մօտ
500
կտրիճ
ե ր իտասա
բ/լնե բ , ռր.ւնք
սլւստ—
րս՛ս աւս ք.՚.ւմռւթիւն
կր
յա յտնեն
իբենց
կեանվւբ
՚լո֊էելու
Հայրենիքի
աղատութեան
^
սբրաղան
ղործին
Համար •
^քյալսվ
իր ժողովուրղի
Հաբաւլաա
ղա—
ւակր
, Մանռւչարեան
չի •
Հանւլսւրժեր
պարսկական
խաներու
եւ
սաբգարներու
՚ի՚ռյր՛ո՛ւ
ութեանց
, անոնց
կաաաբած
ան–
ոլաամե
լվ։ բռնութետնց
Հայ ժուլովուբ
դի
եւ
Հսւրե՚^ան
միւս
ժողովուրդներու
Հան —
՚լէսք : Ան մինչեւ
Հ ո ՚ լ ի ի ն խորքբ
կբ
խոց–
ուի
.ոԼս՚նելո՛է
օտ՚.։բին
1լուլմէ
անար
—
գռւ՚սծ
՜՛այ
չինականր
, Համատարած
վէչ^
ալն
ու թչուառռւթէւնբ
: Եւ չատ
անւլամ
վւո՚սնւլելով
էբ
կեանքբ,
կ՝աչխ
սլտչս։։ւլանել
էբ Հայբենակէցներռւն
ղռյքւ
ու ՛դա տէւր ;
*Իրի՚լ"Ր
եպէսկ • Մ անռւչարեան
էր
Հայ–
եական
Հեծելաղնդռվ
, առաշէն
ա ն գ ա մ
կռուէ
մէշ կբ նե՚ռռւէ
1803^*՛ :
Կը մաս -
նակցէ
էչխան
Յէցիանովի
Գանձակի
ռաւլ
մական
արշաւանքին
: Հայրենասէբ
եպիս–
կոպ.՚սր
՚ւաղմակտն
իր խի՚լախ
.լործողու–
թիւններով
կ՝օւլնէ
ռուսական
աղա ՛ոա
րար
բանակին՝
թիկունքէն
կբ Հարուածէ
թբշ–
նամին
, մեծ կորուստ
պատճառե
լով
ա -
նոս :
Հակառակ
իր ՚ կ գ է փոքբա
թիւ
րլլա -
լուն , Գրիգոր
եպիսկոպւ՚ս
կբ գի՛մ է Հա -
մ արձակ
դո րծողութեանց
: «Պար՚ւից
Հե -
գելաղօրքի
Հետ կռիւ
սկսող եւ
ճակ՛ս–
.ոաՀար
եղողբ
, կբ ՛լբէ Ա– Երի՚ցեան
,
միշտ
Գրի՚՚լոբ
աբՀին
կ՛՛րլլ՛"յ
իր կս՚լ՚իճ
-
ներռ՚է : Աարսափելփ
կը դառնալ՛
այս Հեղ
ու
Համեստ
Հ ոգեւո րականբ
սլտ
տեբաղմի
գա շտեբուն
փրա
յ , թռւրբ
Հանած
միքո -
ցին » :
իշխա՛ն
Յեցիանոփ,
բարձր
գնաՀատելով
Հա յրենասէ
ր
եսլիսկռպռսի
.լլվսաւ՚ւբտծ
դունգի
ա բ շաւան^էե
րռւ
ատեն
ցռյց տբ -
ւած
քաշա
ւլո
րծո
ւթիւննեբբ
, կբ պար ՛լե -
ւ ա գ բ է սրբաղանբ
Ա . Գէորգի
Է՚՚ՐՐ՚՚ՐԴ
աստիճանի
ղինուորական
խաչով
եւ կը
նշանակէ
300
բուսլԱ՛
մչտա կան թոչակ
:
Հ^այրենասէր
եսչիսկռպոսր
՚լործօն
մաս
նակցութիւն
կ՝ոլնեն,սյ
1808^
Գոլգռվէչէ
Երեւանեան
արչաւանքէն
: Հայկական
500
Տոգէնռց
էր Հեծելագնդէ
գլուխն
անցած ,
ան
ցո
յ ց կ.ււտա
յ բ ա ց ա ռ է կ
քաշագործռլ–
թէւն։
«Այգ
գնդէ
(այսէնքն
Աանոլչաբ
-
ե՚սնէ
վարած
գնդէ)
կամաւորնել՚ր,
էնչ
պէս կբ վկայէ
նորագոյն
ռւս ումնաս
է
ր ալ–
նեբէն
մէկբ,
՚ոյ՚է
աբչաւանքէ
(Գոլ -
գովիչի
Երեւանեան
աբչաւանքէ)
ատեն
՚ " է ք Ի
՚Լ՚"ՐԿԻ^
Իրենց
բացառիկ
խի՚լախու–
թեամբ
եւ կայռւնութեամբ
»;
Գր
իւլո
բ ե սլէ սկո պոս
ռուսական
ղօբքե -
րռւ
յսւռաշվսաղացռւմբ
կսւսեցնո.լ
պարս
—
կական մեծ ղօրամասէ
մը Հետ
ունեցած
•էեմը ,
կռուէ
աաեն
, Հէն Նախէշեւանէ
մօտ ,
կբ
գնէ
ծանբ կը էԼիբաւորուէ
Հաղիւ
1լ աղատէ
մաՀէն։
1808^յ–
Կ
ռուսէսկ՛։՛
կան
բան՛ս կէ
՛ւ
տ բչտ ւա՛հ քէ
լ^ւթացքէն
Գր
է՛լ՛՛բ
եպէսկ.՛ -
սլոս էր ցոյց տուած
ք՚սշաւլռրծութեանց
Համար,
կոմս
Գոլդռփէչէ
մէշնորգռլ
—
թեամր,
կբ պարդեւադլ՚ուէ
Վլա՚լէմէրէ
եւ Աննա
յ է շքան
շ՚սններ
ռփ^ եւ
պետութեան
կողմէ
նախապէս
սաՀմանուած
300
ռուբ
լի
կեն՚ւաթո
շակբ կբ բարձրանա
յ
600/՛
եւ
ցմ ատ կ՝երկաբաձ.լ
ուէ :
Այս
Համեստ
Հռղեւոլ՚ականբ
էր
օրէնա—
կոփ
կ՝ուլեւոբէլ։
սլարսկա
- թ րքական
՛ռի–
րապե տութիւնբ
թօթափւե
լու
Համ
ալ՛
ռտքի
կանգնած
Հա
յ
ժողոփռւրգի
բաւլմ
աթիւ
.լաւ..ւ1կեր
բ , որոնք
կաղմ ակե
բ ոլո ւած
կո
ւս ա կց տ կան
քո կա տնե
բու
մ էշ կր
կըռ–
ռլէին
թ կ ա միին գէմ : Այդ ատեն
Օաաբի
լուծը
նետե լու Հա՚քաբ
ո՚ոքի
կան՚լ նած են
՛կանն
՚շխար–
՚ ն ը , չինա -
ս։ ՛ո
ի
կանն ու ա լ՛
՝է
ես աաւո
լ՛ բ , .լիլղացին
ռ՛
ք՛ս–
ղաքացէն
, մէկ խօսքոփ
ամբռւլշ
տայ ժռ -
գոփուրղին
: Եւ ռուս աղատա
բե
բ
սոլբէ
Հետ
ւլործռղ
Հայ աւլատասէ
բնե
լ՛ու
ղէնքէ
չաչիւնի
մէշ կբ լսուէր
Հայ.
Եկե՚կցէէ
մեծ
՚լործէկ
, աւկէւ
Հ՛ս յրենասէ
բ Գրէ -
գոր
ե՚ղէսկռպռս
Ա ան
ու չաբ եան է
է. բոխա
ձայնբ
, ՚սնոր
թուրէ
աՀեդ
շռէնղլ՛ :
Անոր
անունբ,
քէչ ատենուան
մէշ, կը տարած–
ուէ
ամէն
տեղ։
Թչնա՚քէն
ղայն
ճանչցած
է «Գէլէ
՚ Ր է չ ի
՚ ձ ^
(«Գէժ
քաՀանայ»)
անու
նով եւ սարսափած
իբ Հեծելաղօրքէն
•
Ա– Ա–
ԱԱՐԳԱԵԱՆ
(Մնացեալը յաջորդով)
Fonds A.R.A.M
