(ԻՆԿԻԼԻԶԵԱ՚Ս)
1 9 1 5 ^ 1 »
գեռ.
Հաղիլ
աասՆքլութ
սւաբե -
կան , առռյգ
, վճռական
Լւ
Հաւաաաւոբ
պաաանի
մըն կ բ : Բնաւո բութեամ
բ Հա -
մեսա
ու
բաբեՀամբոյբ
, գիւբաՀաղոբգ
եւ
քկկե բական :
Բուք կաղմակեբպիչ
էբ, անգիքռղ ղա -
գափաբական
, բա քղ եւ
%բ քաՀա յեաց
X
Աղղային
վաբմաբանէ
յաոաքագկմ
աշա —
կեբանեբկն
էբ: Առաքվւն անգամ
ճանշղայ
գսչբռցական
սեղանին
վբայ
,
աշակեբանե–
բու
սէբելէն էբ , իբ բաբի եւ աղնիէ. բնա–
ւռբռւթեամբ
բ՚՚է՚՚բը
իբեն կառչահ՜ ; Աաբ՛՜
ղանքի , իւաղի
եւ
սչաոյաի
կաղմ՚ակեբսքիչ
եւ
ղե կավա բ ; Աւե չի
"՚֊շ՝
Պատանեկան
Ա ի ռւթե ան մէք աեսա
յ անոբ
տիբաոչետող
ող ին
:
Բռյչ
մչ, պաաանինեբ
Հաւաքսւահ
էին
սրբաղան
սկղբունքի
մը շսւբք , նաթ մար
ղբ , Հայը
եւ
յեղափոխականը
կե րտե չու ,
յեաոյ աղատատենշ եւ
տա
յրենասչաշտ սե
րունղ
մ ր սչաւռրաստելու
;
՛կաղա րէթ
Պաղ գաչեան
, Տակոբ
էսմ
էր՛՜
եանի եւ Գէոբղ
կօշկակար
եանի
Հ կաբա -
սչեաեան)
տետ,
կաղմա կե չւսչեղին
մարղա—
կան
միութիւն
մր
, 1 9 1 0 - 11/՚5՛ :
Ուրֆայի
մէք
առաքփն
անղամ
րէէ"՚չռփ,
ունեցանք
ոա
՚նաւթւղակի
խաղչլ եւ անոր տամասլա
—
աաս
խան
խաււմբեր
գսչ ր ո ց ի
տ
ոփ ան
իին
աակ
Հ Այս Աիսւթեան
մ իքս ցաւ կբ
սւԱռւա–
րանար սչաաանեկան
միութեան
թիւբ ,
կ ուժեղանային
աղւլա
յին ւչւչտղումն
ու յե–
ւէա փոխա կան
Տ
ա սկա ց ողռ
ւթե ան եռանգը
՚,
ԳչխաւռբաԼւաբ
մեբ աննման
՚էյաղարէթն\
էբէ "Բ կբ կաղմակերսչէր
ւչինափարժռւ
- ՚
թեան
, նշանառութեան
փռբ
ձեր
, յ
ասնա—Հ
ւոբաչւար
փիճաչւանտկան
ժայովներ
ուր կը՛.
թբհուէի՚ն
մեր Հալին յեւչաւիռխական
եւ
վրէժ իէնղբական
ւբէա ց ումնե ր ռվ :
Պաաանեկան
լիշողութեանս
մէք քան —
ղա կո ւահ եւ մնացահ է ա լն օրբ , եբբ կը
վփ
՚ճաբանէինք
«ղէնքո"վ
թէ ղբէռվ
կաբեչի
է շաՀի է աղղի
մ բ
աղա տագր ռ ւթ ի ւն բ »
նիւթին
շուրք :
Կիրակի
յեամիքօբէի
մբ եբբ մեր
պա
տանիի
աբիւնբ
կ՛՛ե ռաբ
, մեղի
նե բ շքկ -
չռւահ
վճռա
կան ութեամ
բ
եւ
վառ
երեւա
կա
յութեամ բ , եւ
կբ
պա շտպանէ ինք ե -
ռանգով՝
Նաղարէթ
ոտքի
կեցաւ
ինքնա–
վստատ
ու
յանղոլղն
: Բոլորս
կախուե -
ցանք անոր
շբթռլնքնեբէն
; իքանգավառ
եւ
խիղաիս :
- •-« Աիբելի
լ^ւկերներ,
րսաւ, աՀա
մ՛էկ
աաբի է որ Պաաանեկան
Ա իութեան
ան -
գամ էք, ուրախ
ենք, որ աղղային
ալի ֊
տակցութեան
ձեր ղղացումներբ
պա
յհ ա -
ռաց ա հ են եւ Հիմ
ա
վ ս տ ա Հ աւ ւթ ե ամբ
ե ւ
Հաւատքով
կրնանք
ձեղ յայանել
թէ
գուք
Հ,
• Ժ • ՚հաչնտկցաււթեա՚ն
արժա՛նի
ժ առան–
՚ է
՚ ՚ Ր Գ
^ ե բ էք : Գուք կր պաականիք կաղ -
լք
աէլե բպ էաւթեան
մ չւ՝ որ իբրեւ
խռ
բՀ բղա–
^Իձ
իր ՚էինանշանին
վրա
յ ունի
ղէնք , եւ
գրիչ եւ անոր Հետ նաեւ
բաՀ
մբ՝
էսշխա–
աանքբւ
Հէսմէսձայն այգ խոբՀրղաւոր
ղի–
նէո՚եշէս՚նին , էԲենք էալիտի ասշխատինք
Հաս -
ււստարմութեամբ
թէ ղէնքով,
թէ
ղրչով,
թէ
բաՀով,
մինչեւ որ իրէոկէսնանէսն
մեր
աղ՚լէսյին
սրրսւէԼէէէն պաՀան^ւերբ
) :
Տետոյ
ղինանշանբ
ցռյց տուաւ
եբկիլ–
քլահութեամբ. եւ անոր բոցավառ
սլատկե–
բբ քան էէա կռ ւե ց ա
լ
մեբ Հաէիներուն
մէք։
Այգ
օրր մեր
մ էաանկռւնակ
Հողիներր կբ
խայտային
: Հպարտ
էինք ռր
աբժանացահ
էինք մ՚աբտաշունչ
եւ Հերոսակեբտ
Հ՛Յ՛
Գաշնակցութեան
ըն տան
ի քին
մէք
մ տնե -
լու։
՚կաալաբէթ
կախարղահ
էր մեր էու -
թիւնբ :
Համեստ
Պ աւլւլ ա լե
է1էն
ի երկու
տաէռբակի
էսնմեղռւթեամբ
ղաւակնեբբ՝
Նաղարէթ
եւ
Գէորւլ
մեհ Հաւատքով ու եռանղով աշ —
խէստեցան
Ուրֆա
յի
Հերոսամ
արտին
պատրաստուելու
եւ պաէորաստելու
Հա -
րիւրեէսկ
մը յանղռւղն
քաքեր
ւ
Կրակը
նետուելէ առաք, անոնք մէսքառեցան
ժո —
ղուխ.ւրւլին
էէՀաաութեսան
եւ
ալէնքերր
յանձնե լաււ տրամ աղբութեան
ղէմ
% Բանի
մը աոսանեակ
ղէնքեր
ւիո խանւսկեց
ին ու
վւբկեցին՝
յափշտակելոփ
կէսմ՛
տտմռղելոփւ
Անխնա
յ
Հալահեցին
եւ
Հարուահեցին
էիսէտեր՚ե էէւ ղաւաճաննե
ր բ ։
՚քքէաաալսւրէ թ՝
ղիւց աւլնամ ա բտ
ի տեւոէլոլ
—
թեան
բնկեբացաւ
Հերոսապետ
Ակբաիչի :
Նս՚խ մասնակցեցաւ
կարմունճ
գիւգի եր-
կօրե՚սք
էլռիլներուՆ
քաքաբաբ
%
1 9 1 5
Աեպտեմ
բերի
փեր քեբր,
Ուրֆայի
Հերէէսամ էսբտի տիտաններաււ^ւ
լնգվղում
ի
ւսոաքի՚ե
օրեբէււն՝
Նս՚ղա է՛է թ
քա՛նի մը
ժւսէքէէւսէն բնթէսցքին
կռ բ իւննե րէււ.
դւալ —
մաբտակով
մը կըսպէսսէր
Մկբաիչի
Հբ —
բաւքսէննեբուն ;
Պ ա սւ ան ին ե ր ռ
լ
խումբեբբ
անմ ի քասլէս
բւէ՚ժնաււահ
է ին
էլի րքե բուն եւ
կեգրռնին
մի^եւ
, իբրեւ
ղինաաւսբ
,
լրաբեր
, եւ
Հւէ1
քթա
յթի
չ Ոէողմ
ի1լ1ւեբոլն
% Երբ Հետ -
ղՀեէէէէ ղէլալի գարձաւ
ռաղմ
ի1լ1ւեբոլ
պէս -
կասբ, այս կքրռվփ
պաէոանինեբն
էին որ
փ ո իաս բ ինե ց ին ղանոնք
, կռուեցան
քա
քա
բար , յէսնգղնութեամր
եւ խանդափ
առու–
թիլնռվ
, առէսնց սոսկալու
մաՀուան
ուր–
աէէ
.էսկէ1ւնէ
ն սլաՀ
մ բ ; Զէ"՛ ռբ մ եհղահ
էին
Աեբէւբի,
Աուրատի
, Անգրանիկի
, Մկբ -
աի չի , Ո՚ասթկէ
լէնեանի եւ բոլռր
իրենց
էէլա չւոահ
Հերոսներու
օրին ակոփ ; Արիտ -
բար կբ կոէէւէին եւ մաՀբ
կ՝արՀամար -
Հէին։
Նաւլսարէթ անխռնք
խրաիսուսեց
, ոգեւո
րեց , գիրքէ
գիրք
սռւբէսց աբաալ. եւ փճ
ռական
, Հնչեց փատ թչնամին ու անփեՀե–
բութեան
օբինէռկնեբոփ
ամբապնղ
եց իր
րնկերներուն
կռուելու
կամքը •
վե բքին
օբերբ , ղարձահ
էր
աիաան
Ո՚ասթկէ
լէնեանի
էլինակիցր։
Այսպէս կբ
պաաէքէ ա՛նոր ղժնղակ
օրՀասին ականա —
աեսբ : «Տիաանեան
էսնփեՀռւթեամր
կբ
իսիւլախէր
միչա
կանգնէռհ
իր
աւլա չտէսհ
քբիստոնէատիէղ
ղէմ՛քոփ
Աէսսթկէլէնեանի
մաՀամերձ
մարմ՛նին քռփ, գաշոյնբ խա —
հահ
, առիւհի
մ բ կատտէլութեէււմբ
էոաս —
նռցր քաշահ կբ նետռւէ բ անՀաւասար կռ–
ուի
քուրէս
յին
մ էք , յաճէսխ
ւլ ա չո յնբ կբ
էէո րհահէ բ , ինքն ալ փիրաւոբ
, արիւնա -
իժ ա թախ
գաչոյնր
բերանբ,
ինկա^. իբ երէց
րնկերոք
անշնչացահ
ղիակին
փրայ։ Եր -
կու էոիտաններ
էէիրկլկգխաոնռլահ
, ար -
եան եւ նաՀատակութեան
մէք եղբա
յրա -
ցէէէհ
ինկան
Հոաչ.եկան լաղթանակի
բաւտ—
րաբէաւթիլնբ
իրենց
լուսեղէն
ւէէմքին ,
Հսէ՚նդերձեաչին
մէք ալ անբաժ-ան» :
ինկքսւ սէէէւտանի քաքբ Ուրֆայի
Հերոս -
հերէէւն անՀսէւասար
գուպարին
մէք՝ Աու—
րին
փրայ : Տակւէբ
էսմ է րեան
հննւլէսփա
յ–
երբ երկսւ
անհանօթնեբ
սչէստտՀաբար
քռվ
քսվի
կռւէլսէն , խօսս՚կցելու
յար -
կագբտնքին
տակ կր
ւլէո՚նուին :
Ասիկա
մարգկային
է, եւ նոյնիսկ
քաալաքափա -
րութեէսն
պաՀանքներէն
մին։
Պարաւլան
միեւնոյնն է սաէիբիչին
եւ
յաճախռրգին
Համար։ Երբ սափւրիչր յա -
ճախոբէէբ
1լբնէչռէնւի
թիկնաթոռին
ւէրայ,
խօսակցութեան
սկղրն աււար ութ ի ւն ը գիւ -
բին է : Ան կը Հարցնէ
յաճախւաբգին
թէ
թնչ
էոեսակ վարսա լաբղասբռւէք
մը էլու —
ղէ , կա՞բճ թէ երկայ՛ն եւ " ւ ր է ՚ չ քանի
մը
մտնրամասնութէալններ
: Տետաւյ
լռաււթիւն
:
Այն ատեն է որ սսւփրէ՚չբ
մտաւլբաւլ
վիճակ
մր
ունի , նիւթ
մր կբ փ՛նտռէ
լռութիւնբ
էսւլելռփ ղբաղեցնելու
Համէսր
յաճախորգբ–
Տաբէէէսնքի
ձեւ մբ ;
Արղ աբե
լ
, յաճաէսւաբէլր
էլ աւ1
էէ
ւահ
թէ՚կ՜
նաթէէռին
փրա
յ , երբիբբեւ
էլբաղում
մի–
այն
ինքւլինքր կր ղիտէ
ղիմացի
Հէսյելիէէն
մէք
, ամէնէն
էէնէսմէք խօէյքն
էէէ
լ կաբեւէէ -
րութիւն կր ստանա
յ եւ Հաճս յքոփ
մ աիկ
կ ընէ : Այն աաափէրէւչր որ ւլուրկ է
սէ
յս
կէէէ–
րւաալութենէն
ինք՚լի՚նքբ
թերէւ կր նկւսաէ
արՀեսաին
կիբարկմէսն
մէք :
Եթէ ա լէէօբ
սաէի
բ էւ չնե ր բ խօւէքոէի էքէէւէւլն
կբ
Հմ
էէէ
յեն , աէոենօք
, ֆէւէէէւքէսէղէ ս էսլ կբ
Հրապուրէ
էէն էւրենց քէսճա խո րղնեբ
լա : Ա -
նէէնք
կ էւնե բաւ
լ
նւՐ ան կբ շաւլարաէւէին
բրըն–
ձէէէվէոշէւաւվ , եւ էսյս սլաաճասռաա^
«մեռլան»
անունր
սաացահ
են : ինչո՛՛ւ,
աւըովՀեաեւ
էւէլիւրր
թաթխոլէսհ
«մեււլան»
ձուկը
ինչ
՛լոյն որ կր ստանայ ,
չպա րուահ ալր
մէսբղռւն
ղէմքին
լք
ո ր թն ալ միեւնոյն գռ լ–
նբ կբ ստէսնար
Այբ
ս՚ս՚իրիչնել՚բ
քսւ՚լաքավալ՚էսկէսն
տե–
սասկէտով
ւլեբաալէէէնցռլթիւն
մը ունին
կին
սէսէիրիչներոլն
վրայ։
Թերեւս
ւլուք ալ ի–
մէսցահ էք թէ կին յաճէսիւորգնեբը
նա -
խէսպատուռւթիւն
կուտան
ա յր սափ -
րիչներուն։
Ան՚լասմ մբ ասոր
սլատճառը
Հարցուցի
կին սաւիրիչի
մբ եւ սա պա -
էոէէէէէխանը
սէոացէէէ
յ
.
« Բնական է որ այղսլէս
րլլաբ, ո -
րէն
Հեոու,
իր կոկէէն Հտսէսկէւն
մէք խամ—
րեցաւ
Արմէսչի
վանքը՝
գբչին
վրայ։
Իսկ
Գէորէլ
կօչկաս կաբե ասն եբկար
ժամ էսնակ
չա ր չա բ ռւե ց էէէւ , տոլ՛ս յտելռվ
, աչխատա՛ն—
քի
ճէէւէէ՚բռւն վբայ
ինկաւ
1 9 ^ 1 ^ ^ ՛
սրբաղան
է՛էս Հէէ՚էէ վրա լ , ին չպէս
նաեւ
իէք
պաչաելի
Հ էէէչիի նման
Հէս բ իլբեակ
մ բ
մ ատ աղատի
բ1էկերներս
ցեւլէ՚ն
սուբ բե ր բ ղարձան՝ ա —
նռբ
յ սւ ւէէ աենակ՚սն
ութ
էււնբ ե րա չէսաւռ բե—
լ՛վ–֊
Աւէ իմ տն ՛Տ՝ո ռան ա լէէ յաւէտ
Համբռւբելի
ընկերներ,
ձեր նսէՀէստակութետն
ՏՏբգ
էէէէոբ եղա րձին
առթիլ
էւ խէւլ՚էէց սրա էէ ա -
գօթք եւ էէ։աոէսբանանք
, խունկ եւ կլկգ—
րռւկ
ունիմ
ձեր անթառամ
յիչատակր ո -
գեկոչեչու :
Գուք լուսա
չող էք մր ւսւելցնե լով
Հայոց
քաքաց
Հ րա չապէստումին
, Հիմա
չռւսա -
ճաճանչ
աստ՚լերոլ
Հռյլ
մբ կաղմահ էք ,
Ուրֆայի
երկնակաէէարին
վբայ ,
իրբեւ
սչսակ
մ եր նախնեաց
խնկեչի նաՀատակ -
ներուն
գչխուն ու կբ լուսէսւորէք
ապա —
՛լայ
սեչ՚էււնգներու
ՃանապարՀ
ր գէպի Ա -
ղաաութիւն
,
Տ–
ՀԻԱԱՏԵԱՆ
ՄԻՀՐ ԱՆ ՓԱՓԱԶԵԱՆ
(ՀԱՅԱՆՈՒՆ
ՀՐԷՇՆԵՐՈՒ
ԶՈՀԸ)
•
(Գ– հւ վերջիՐւ ւքաս)
Վարժարանի
մէք ԱիՀբանր
միչտ
Հսկո
ղութեան տակ էբ , կըղռւչ՚գուբային
ա -
նոր
՛իբա յ : Հա յրր խնամ
էէէկէսլ
է ր , ^"րբ
« խաթեր »ը կաբ : Իսկ վաբւք
արանէն
ղ
ուր էէ
ա յս էէլէսր տական
ութ իւն ր կ՝ էւ յնար
^օրբ
էէրայ։
Ել՚՚՚ւռւնգ
էֆէնտին
վերա -
կա՚լմեալ
Հնչակեան էր, էէիէոէբ ֆրէսնսե -
րէն եւ անգլեբէն
, ղար՚էացահ
մարղու
Համ՛բաւ
ունէր,
է՛սկ Մ ի՛Հբանր՝
Գւէւչնէ1էկ–
ցական։
Հայր ու ռրգի
ւղա
յքա րէ՛ մէք
Աիք - կուսակցէսկան
ժոէլովի
մը Ա իՀրա
նբ կր մէէէսնակցէր
իբբեւ
Գաչնակցութեան
ներկէսյէսցոլցիչ,
իսկ ^այրր՝
Վեբակաէլմ–
եալ
Հնչակեան
նե բ կա
յա ց ռ ւց ի չ։
Հայրը
չատ
նեւլաէւեցաւ
, ԱիՀրան կբ ղէէար
Հօրբ
Հ
ոէլ
եկան
խռոէիքէէն
սլատճառը
;
լ՛ուլովը
խաէէէէւ
՚լ եւ աէէէլ է՚ւնաւռը
եէլաւ , բա յց ի-
րիկռւնր
աունր
էէերգաբձին
, կը
՚ լ " ց է
գռւոն ու պատուՀաններ
բ որ աղան
ներս
չմանէ : Հայրբ
որոչահ էր պատժեէ
իր
Գա
շն
էէէ
էլց ական
ոլէէլին
. • • :
Ա
էէ
Հ բան
ենց տան սլաա էւն
աէսկ
թթենի
մ բ կըբարձրանար
՛լէպի ա յն պաէոուտա–
նբ, ռր կբ բացուէր
ԱիՀբանի
ննքասեն -
եակին
մէք։
Այսսլիսէ՛ տաղնապաչէ՛
օրե -
բուն,
մայրբ
ամուսինէն
գաղտնի
պա -
տուՀէէւնբ բաց կը
ձղէր, ու Ա իՀբանր
ւէի–
չեր
ին
այւլ
թթենիէն
կբ
մա՚լլցէբ
...
կ՝երթար
էէերը , քնանալու :
Այս
՚լէ՚՚քքէն
վեբք
Հօր եւ տւլռլ յաբա -
բերութէ՚ւնր
էէէստացաւ
• կէսղմուահ էր Հ •
3 • Գաշ^աակցական
Ուոանողական
Ա է՛ու -
թէ՛ւնբ։
Աեղի
նայելով
Հնչակեաննել՚ն
ալ
շարժ է՛լ սկսան,
րայց
մենք անոնցմէ ա -
ռաք
գբաւահ
էէնք ա շակե բտռւթեասն կա–
րեւոր
մէսսր : Ատտհեցինք
«սլտշտօնա -
թերթ»
մը ունենալ
; «Բաղմ ատ է՛սլ» պէտք
էր , իոկ մենք գբամ
չունէինք
:
ԱիՀբանէն
իմացանք
որ
իր ՝՚օրբ սնտուկէ՛ն
մէք բաէլ–
մատէ՚սլ
ւէբ կար , յ՚սքա՚ալաէւթեամբ
Գ՛՛Գ -
ցանք
էլայն։
ԳողլՐւկերբ
տունէն
էբ։
1 9 1 2 –
է՛ն. Մարտ
մէկին
էոյս տեսաւ
«Պայքաբ»ի
Ա՝
թԻ՚-Ր՝
՛լ բական
, բնկերային,
երգի -
հական
բաժ էւննե բաւ էէ , սլատկե բէսւչա րղ եւ
12
լայն
է քերով։
«Պայքսէլ՚»բ
Հասէաւն
թեր–
թէէ էէբ էսն էէ ւ^էր Հանեց : Տեսչռւթէէւնբ
եւ
ո ւս ո լց չէէ ւթ է՛ւն բ
՛
ԷՈ
ւչէս կեցին
մ եբ էւնքն ու
թիւնր
, րա յց ներոալսէմիտ
ղտնէէւեցան եւ
սիբոէէ կարդացին
մեր թեբթբ,
ՀէսկառէՏակ
անոբ՝ որ չէսա անղսէմնեբ
իբենց
մասին
էսկնարկնել՛
կայէէն
• • ՚ :
Վեր
• Հնչակեսէննեբբ
ո՚^ւբկէ
գիտնային
"Ր
իրենց
սոսինձովր
Գաշնակցէսկէսն
ու-
սանալնեբբ
թեբթ կբ
Հ րաէս էո բա կէ ին
է
Բանէ։
ք՚էէ՚նի
անէլէսմներ
անաւնց թռուց
իկ ֊
ներր Հրատարակեցինք
, ի Հարկէ գրա -
մռվ։
Տ՚՚լարւսնն ու էւ/մբաւլրաէոունբ
իմ
հեէիբ թէովէէէահ , էոաէսէռակամահն
ու պա -
սէոլՀանբ
խարխլահ
սենեակն
էր :
Ամէն
տնէէաէէ որ ԱէէՀրէսն
նեէէր կբ էէնաբ սեն -
ետկս
կոււլար
՛լի չե բե լու ; Ես ՚սնկ՚աալ ին
ու
վերմակ
չոէնէէի , մեր բարձեբր
դիրքեբն
էին եւ կամ մեր հալահ
բաղուկներբ
:
թերթին
Հ բէստարա
կ՛է ւթէէւնբ
լմնցաւ
թէ
չէ՝
սռսինձր կբ թա՚լէէանք
պարաէղին
մէք։
ԱիՀ բան
Փա էէ՛՛ս ՛լե էէէն մ էոալ կուէէակց
ու
թեան
մէք, մաէանակցեցաւ
«Զիֆօնէէ» աչ -
խատանքներուն
, նո յնիսկ–
աՀաբեկչական
ձեռնասէակի մբ, երբ ւչեռ վաբժէէւրանբ չէր
աւարտահ
: Օր մբ , Վանեցի
Տիղրանին
Հետ փախէսւ
իէլմիր։
Հայբր
լուր տաբա -
հեց թէ՝ ես սպասննահ եմ ԱիՀրանբ, ու
նետահ
Զ՚սբէս
1լռ
չուսէհ
ալեէռա1լէէն
մէք :
Բանի
մր էսնղամ սենեակս
խուգաբկոլ
-
թեան
ենթէսբկեց
, ոչ մէկ
Հեէոք։ փերքա -
պէս
ՄիՀրանբ
երեւցաւ
, բայց ես՝ մէկ -
րոփՀետեւ
մենք կէ՛ն
սսէփրիչներս
չենք
Հանէէսւբժեբ
մեր սե՚ւակիցնեբռւն
քմաՀա
ճոյքին,
բայց
այրեբբ
մեհ
Հտճութեամբ
կր տանին :
Աէսփրիչներռւն
էիբայ այս
բնդՀանուր
էռկնարկբ
նեէոելէ ետք ՛լանք իմ սափրի -
չիս :
իմ սափէրիչս , ինչպէս ռր ի՛նքն .
ԱԷ
կը
սիրէ յաճախ
կրկնեէ «կուտէն
Հէսսէսհ» աբ–
Հեստաւոր
մբն
է
.Գեռ պղտիկ
տէէէսյ , մայ
րր աաբահ
եւ յէսնձնահ
է
փ՚սբսլեաին
բսե֊
էոփ - « միսր
քեղի , ոսկորր
ի՛նհի» : Այս
ա՚ն՚լիր
էէլէսյմանբ, որ մատ էսահնել
պիտի
տ՚սր աչխէստանքի
նաէսէսբարի
մր, փաբ -
էղետին
իբաւունք
կուտէռյ
, ուէլահին էաչէս
կռեէու,
կոփելու,
մէէլ խօսքով
մէսբւէ բ~
նելու
տղէսն : Այս սլա յէէ էււննե ր սւն աակ
I է
ոբ պասէէսնի Յակոբբ
արՀեսէսբ
սորվահ
է
միեւնոյն
վարպեէոին
ձեռքին
էուսկ ,
Այբէն
մինչեւ Եւ 0 Ֆ, այսի՛նքն
՚սհ^իլել,
մաղ
կտրել, պեէս եւ մօրուք
յարէլարել։
Այս
վերքին
մէսէւնէսէէի տութ իւնր
այսօբ
՚լբեթէ
գագրահ
է ։
Եթէ պ՚ստաՀէսբար
մօբռւսա–
ւոբ մարգ
ւէբ մէոնէ ստփբիչի
խսէնոլթ
մբ
մ օրռւքբ
յա բ գ ա
րել
տէսլու
Հաւէ աը ,
երի–
տսէ՚ւէսբ՚է
էսչկեբտբ կբ չուէսբի
, ինչ
ընելը
չի էէիտնար , էէկբատբ
ձեռք կ՝առնէ,
յե -
տոյ կբ ձ՚էէ եւ էււհելին կ՚առնէ
, մինչել
որ
տաբիքռտ
փէորսլետբ
օդնութեէսն կբ Հասնի
եւ տաղաոռւկէն
կ՝սէւլատէ
ղինքը
1
իմ՛ ս՚սփրիչս ալ, Ֆիկառռյի
(Աէփիլլա–
յի սափրիչին)
՚սյս Հայ
պաչաօնակիցբ
էսօսքէ՛ փաչյպետ
մ լն
է
: Գէւտէ էսօսքլ, Հա–
մե՚էեէ, կբ խօսի քա
էէՍէ
քէէէ կան էէւթ ե էէէն մա–
էէին , ինչպէս
ամ էն
Հա
յ , իր տեսակէտ -
ներն
ունի
աւլ՚չային
էսնդիրներոլ
մասին ,
ոչ այնքան
յիմար, եւ էէ չ էսյնքան
էսելացի։
Աակա
յն է՛ր էսօսակց֊^ւթեա՚ն
առէսնցքբ կբ
կաւլմեն
է՛բ Հաւեբ բ ու նապէսստա1կեբ
ր :
Գէ՚ւ՚լբ Կըբնակէ՛ եւ պարապո
յ ժամ
եէ՚ռւն
Հէսլ
եւ նապէսստակ կբ րուհանէ ; իբ կեն–
ւէսւն ինե բուն անկոլչէո
ախորժակր
իէէեն
զարմանք
կը պաաճառէ : Հաչուեէւ
է
որ ե–
թէ
էւբ աչխէսէոանքը
դրամէ՛
էէե բահէ , բ -
էէէէէհ հէէւէսք1ւ
ալ փրան րէէէր՚էեէոփ
, ստացահ
Հէսւկիէժնեբր
էսէսնութը
հ՚սէսուահին
չ՚՚րս
էսնէէամ ը 1լարժեն
իրեն։
Բայց
թն
չ
փոյթ,
չաՀ
ու
՚^ամ
ւււր չէ ռբ կեն ղան ա բո
ւհ ո
լթ
ի
էնէ
Կ^րնէ ան, այլ Հաճռյքին
Համար,
՛էա–
նել
Հաւնոց եւ տեսնել
ձիւնի պէս
ճել՚ւէակ
Հալկփթնեբ
ր պառկահ
բռւնկալին
մէք եւ
մանաւանգ
իր էէնոլցահ
կենդանիին
միսր
ու..տելբ, Հաճոյք
մըն
է
ռբ ան էիո էսա բ ինե
լի
է
եւ ՚էբամոփ
չի գնոլիբ :
Օր մբ րսի իրեն,
Հաւերբ եւ նապաս–
տակնել՚բ
դաււն 1լուաես եւ մեղի բաժէ՛ն կբ
Հէսնես անոնց
չոր ուցաւէ աք
պատմաէւ -
թիլ
՚ն՚նեէ՚բ
, արդեօք
կարելի
՚ղիտի
չրլլա՛^յ
որ օր մբն ալ մենք
քու գերիդ
՛էէք ՛լտ -
նուինք։
Աէսւիբիչէաս ք՚ափ ոչ Հիւրասիբոլ
-
թիւն կբ սլակսի եւ ոչ ալ
էսռաաաձեռնու–
թիւն։ Մէկ էսօսքս երկու
րնել չտուաւ
եւ
յաքորգ
կիրակին իսկ ղիս ճաչի
Հրաւիրեց
տունբ։
Հոն տեսայ
Հաւեբն ու նապաս -
աակները
որոնք
փայլոէնւ փետռւրներոփ
ռ լ
մաղերոփ էաւ սնահ կենդանիի
կեբպաբան–
Քր ունէին : Երբ սեղան
նսսէէսնք
աղանղեր–
ներէն վերք՝ տանտիկինը
ւէէորբ
էեցռւտհ
Հէսւ
մ ր սեէլան բերաւ
, չռղին փրան , բու -
րռւմնաւէտ
եւ սկսաւ
ճաբպիկ
ձեռ քեր ոփ
մառերու
րաժնե
Է
։ Առաքին
ղանակի
Հար–
ռւահին իսկ բրինձի,
"լղտիկ
չամիչի
եւ
երկու
էսնէէէսմ հեհ կերահ
էի • • • :
1914։ին , Նոբ Տարուան
առաքին
օրը, ես
ու
Մ
է
՚Հրանը ու ղեռ էոասնեակ
մբ
ա
չա -
կերտներ
մեր էլպբռցէն
, Պոլսոյ
Զինուո -
րական փարժարան
ղացինք,
ենթասսլա
յ
դառնալու
Օսմէսնեւււն
բանակէէն
: Արաւլ -
տրա
էէ
կր մար
էլէ էէն ու աբաղ - աբաէլ. ալ
Տաբտանէլ
կբ ղրկէէ՚ն
: Ա
է՛տ
րան
անցաւ
Ւ՛լմ իր , անկէ
էէւլ էէէէէէխաւ,
մտ
՚էյլ
ՄԷ՚քհրԿ՜
բականի
մէք ղորհոէլ
էէէնալ
լէ
՚ա
կան բանա -
կին
մէք, քանի
մբ անղաւէներ
յոյն
կէէէմա–
•.ռբնեբռվ
ցէէւմաք ելաէ. «Փբանէ
՚էէ
եւ Փան–
էէէոնէէ» չբքանեբէէւ
մէք, լրտեսեց ու կռ–
ուեցաւ
: Գեռ մինչեւ
փերքեբս
, դիւղացի -
նել՚բ կբ յէ՚շէին
Մ
էէՀ
րէէէնր
ե
րէւէխտէէէ
՚լի -
էոութեէսմ բ : Գ ա •նա կէ՛ ցն ե ր լ, ե բբ
Պ
՚՚էէ
՚ո
մաան,
ՄիՀրան
թարդման էբ եւ կարեւոբ
էէոբհեր տեսաւ
:
1 9 2 3 ^ ^
Յունաէէտան
էս -
պաստանեցաւ
, նախ Աելա՛նիկ
, լեէոոյ Ա -
թէնք
1
կուսակցական
առա քաւոր
գիրքե -
բու
փրէսյ,
էէինչեւ
1 9 4 5
Գեկաեմբեբր
, երբ
կբ "Լայթէբ
յոյն
Հէսմա յնէէէփէսրնեբու
ա -
պստամրութիւնբ
, երբ Հայանուն
սրիկա
ներ
նենղռւթեէսմբ
նտՀատ՚սկեցին
ղինքբ՝
իր կնոք Արչս՚լոյսի
, Աերղօ
Օն՚ղաշեէսնի ,
բանաս՚ոեղհ
եւ ուսուցիչ
Աանուկ
Ատ -
նուկեանի Հետ • . . :
ԱՕԱ
ՎԱՆԻ
Fonds A.R.A.M
