HARATCH, du 1er juillet au 31 décembre 1953 - page 526

< 8 Ա Ռ Ա Ջ »
ԱԿՆԱ1՝ Կ ՄԸ
ԵՐԵԻԱՆԻ ՎՐԱՅ
Ս՚ԻՆՋԵԻ ԱՐԱՔՍԻԱՓԸ
քսՄԲ Ֆլւանսացի թղթակից մը, որ
Մոսկուայէն Ու֊րալ եւ կովկաս ճամրսր–
դած. էր վհրջերս. հետեւեալ տպաւսրու–
թիւնները կր գրէ Վ ը Ռէվ՚իէ-պլիքկն Լո–
ռէն»\ւ մ է յ . կարգ մը ժ|ստական դիտո–
ղութիւններով
Մեը ճամ թո ըգութեսւն ըուն նպասէակը
Երեւանն էր , ԽորՀրգային Հայաււտանի
մ ա յ ր ա ք ա գ ա ք ը , որ /չը գանուի կուի/րոս —
Լան չեռնաշէչթային •էարաւային ււաորոաը
^Իշգ Ա ր ա ր ա տ ի գիմաց ը (5*1–է2 մ ., այմմ
թ ր ք ա կ ա ն Հոգ \ : Ա ե ր օգանաւը բարձրա -
ցաւ թԼթեւՆրէն շորս •>աղար մեթր , ան -
ց ա ւ լեռնա Լւլթան որ կասլ չունի Ո ւր ա լ ի ն
՝էեա եւ մ ա ա ւ Երեւան որ կը լողար Միշին
Արեւելք յատուկ լոյսերուն մէ9
Աւելի քան Խարքովի կամ Ավերտլովս -
քիի մէշ, ուչագրութիւնս գրաւեցին Ե ր ե ֊
ւանի ինքնամուղ, թեթեւ ռմրաձիգ , գի -
չերային որսորգներ «Միկ 15», «Միվ 31»
օ գ ա ն ա ւ ե ր ո ւ մեհ թ ի ՚ ֊ ր 1 այսինքն քց • Մ ի ­
ութեան լաւաղոյն ղինուորական օ գ ա ն ա -
ւերը։ թ ր ք ա կ ա ն սասՀմանաղլուիսին ( 16
քիլոմեթր I եւ իըանեան սաՀմանաղլուխին
(50 քիլմ՛) մօտիկութիւնը կը ր ա ց ա ա ր է բ
ոչ միայն ռաղմական օ գ ա ն ա ւ ե ր ո ւ ներկա­
յութիւնը, մասամր թաքնուած մասնաւոր
խորչերու մէշ, այլեւ ղինուորներու բաղ–
մութիւնը որ կբ զանուէր սաՀմանաւլլու ֊
խին վրայ :
Ա իսլե րիո յ ս ա ս տ ի կ ցուրտէ ն ե տ ք , Ա -
րաքսի լայնաձակ արեւչալ Հովիտբ մաս­
նաւորաբաբ ՚Լեղեցիէլ կբ թուէր մեղի :
Ե րեւան , աւելի քան Ա վեր տլովսքի \
սունկ քաղաքի մ բ տսլաւորութիւն ^ կբ ՝
թալու : Ե րեւան 30 Հաղար բնակի չ ւււնէբ
1017/՛^՛, այսօր իր յ ոզովուրգին թիւբ կբ
Հասնի կէս միլիոնի ;
Վ.^ե բ ա չինութեան իր ճիգբ Հայկական
ոճով անոբ կուտայ Հսկայ չինաբանի
մբ երեւոյթբ : ԵԼ թէեւ իր ճ ա ր տ ա բ ա ր -
ո ւ ե ս տ ր Ուրալի ումը չ ի ներկայացներ ,
այսու՚էանգերձ զանցառելի ալ չէ ;
Ժոգովուրգին աբագ աճումը կը ըա -
ցատրուի անով որ իք– Միութիւնը \\)՚17ին
արտօնեց ներզաղթ կատաբե լ :
Աոիթբ չատ յարմար էր : խ . Աիութիւնբ
յաղթահ էր Գեբմաննե բուն՝ Գաչնակից -
ներուն կողքին, ի ղ ի նմեհ ^ ի զ ի մ ը ։ Պ ա ֊
տեբաղմբ Հնձած֊ էբ տասնբՀինգ մ՛իլիոն
Խոբ֊ւրգային ղինուորնեբ եւ ք ա ղ ա ք ա ց ի -
ներ : Ա յ գ սլաՀուն լնգՀ . ներումի եւ աւլ~–
գային ե ռ ա ն գ ի լայն Հոսանք մբ կ՝ողեւո -
բէբ ա ր տ ա ս ա Հ մ ա ն ի ճերմակ Ռուսերու
չբշանակներբ
• • • Այս աարագիրնեբուն միքեւ է ՚ ՚ ՚ ՜ Ր շ
ղաաւէ մբ տեզի ունեցաւ։ Մ տ ա ւ ո ր ա կ ա ն –
ներուն , արՀեսաագէւոնեբուն , ա տ ա մ ն ա -
բոյմնեբուն , ճարաա րասլետնե բ ուն , բբ -
միչկնեբուն անմիշասլէս բնակարան եւ ի -
յարմար գ ո բ ծ տրուեցան , իսկ միւս­
ները ոբոնք օգտակարութիւն չունէին ,
սաիսլուած էին իրենց ղլխուն ճարբ նա -
յԻէ՚– Ի ՚ Լ ^ Ր շ ՚ ՚ յ ղարձան բանուոր , ա ո ա ն ց
աւելի է՛՛ւ վիճակ մբ ունենալու , քան ինչ
որ ունէին Արեւմուտքի մէք։
• . • Բաւլմաթիւ ղսրծատուններ իմ այ —
ցելու թեան ա ա ե ն –^ամռգուեցայ թէ Երե—
ւանի մէշ ա չ խ ա աավա րձքր աւելի բարձր
չէր քան Մոսկուայի եւ Աւրալի մԷ9 : Մի­
շ ի ն ա չ խ ա տ ա վ ա ր ձ ք բ բանուոր գլուխ 300
ռոէ.սլլի էր ամիսր :
Երեւան երկու եբեք մասնա յատկութիւն
ունի։ Բացի Փր՚սկայէն Աթալինի ամէնէն
մեծ եւ բարձր արձանբ •էոն կբ ղտնուի ,
գետնէն քսանեւՀինգ ո տ ք , կբ կանգնի
սլաաուանգանի մբ վ ր ա յ որ ֊.ռովմ է ա կ ա ն
ոճով մեՀեանի մր կր նմանի
զանգուածեղ եւ սլւթւձեայ կը տիրասլեաէ
քաղաքին վրայ եւ կ ա ր ծ ե ս թէ կբ Հսկէ
աս ո ւււ որսղա եան ւնա– ՛ԼԻ չե րասլա Տ ինքն
ւեբու վրայ :
Այս չրքանին ամէնէն ղլխաւոբ ազբիւ -
րը , ոբ նմ ա ն ա սլէս մ ա ս ն ա յաա կութ իէն
մ լ ն է , բամւգակի արտաւլլ։ւ,լթեան Հո -
ւլե րն են , ա ռ ա ն ց յիչելու քոնեակր եւ
Հայկական էլինին որոնք կր մրցին Վբա–
ցականին ՝.եա : Այցելեցի «Փաբիղի Հա -•
մ ա յնք» կո լիէ ողի բամ ււլա կամ չակո ւթե ան
կոլխողր : Ա բ ա ք ս ի Հովիտին բամսլակի •
արտաէէբութիւ1ւբ երեք չորրորգով կբ ւլե–
րաղանց է 1, եզ՛՛ս ի Հ ո վիաին ա ր տ ա գ ր ւ ւ ւ -
թիւնբ, եւ երկու անղաւք Հիւսիսային Ա -
մ ե րիկսէ յ ի բէէէմ սլակի ա ր տ ա ղ ր ո ւթ ի ւ ն բ %
Այս կոլխոզին Հերոսբ օրական 145 քԻւ՛*
կր Հսէւաքէ : Բէէւմսլակին Հետ խաղոզբ չատ
չ ա Հ ա ւ է տ տ ա ր ր մբ կբ կաղմէ ;
Կ՝ ուղէ՞ք ոլոքով ինծի՛ լ ն կե ր ա ն ա լ
երկու երեք Հարիւր մեթր, ւգիտի տեէէնէք
Արաքէէ գետբ եւ թրքւսկան Հողբ։
Հաճոյքով, բնկեր Վլատիմիր
ինչո՛՞ւ Համար ձեբ օ գ ա ն ա ւ ե բ ր չարունակ
էէիչերասլաՀի վիձակի մէք են :
Պարղ է, ղիտենք թէ մեր գէմբ Ե՛՛՛ն–
քինեբբ , Ատլանտեէսն գաչինքով ղինոէ.էւ -
ր ա կ ա ն խարիսիսներ կբ Հ ա ս տ ա տ ե ն : Կ^ւււ—
ւլենք անոնց ց ՚ ՚ յ ց տ ա լ թէ մենք Հոս ենք ,
եւ կ՛՛ո լզենք վՀաէոեցնե լ ւլի բենք եւ կսն–
խել յարձակում ր որ կբ ւէլէսէոբաստոլի :
Մ եր ետին կբ լսուէ ի ն ւլն ղաց իրնե բու
Հ բտցանաձզութի ւ ն բ :
Լաւ կբ ս լ ա տ բ ա ս ա ո ւ ի ք , բերնէս
փաիսցուցի :
Զեղմէ ոչինչ կբնանք հահկել լ՚՚՚՚յքյ
չենք ուղեր անակնկալի ղալ %
Գեղեցիկ ՚ ս յ ՚ լ ի մբ եւ բամսլակի ղ ա չ տ
Ր ՚".քքքելելէ ետք, տ ե ս ա ն ք Ա բ ա ք ս բ , որ
ա բ ա ղ րնթացքով մր ղէւղի արեւմուտք կբ
Հոսէր :
Ա բ ա բ ա տ ի ղաղաթր Նո լեան աասլ անէն
որեւէ Հ ե տ ք չ տ ե ս ա ն ք :
Գրաղէ տ եւ. Աթալինեան մրցանակաւոբ
Աեւունցի կ ա ո քով վ ե բ ա ղ ա ր ձ ա ն ք Ե ր ե -
ւան։ յ ՚ ն ծ ի կ՝բսէր թէ՝ սբտանց խաղաղու­
թիւն կ՝ուղեն , սակայն սլէաք է վաիս աւլ–
գել ղ ր ա մ ա տ ի բ ա կ ա ն սլաաերաղմի Հըր —
ձ ի ղնե րուն :
Այցելեցինք էքմիածին : Աեզ առաւոր–
գող Վ ա Հ ա ն արք– կ ո ս տ ա ն ե ա ն ի Հարցու —
՛քինք թէ ինչսլէս պիտի լեցնեն պ ա կ ս ա հ
ե կե ՛լե ղ ա կանն եր ո ւ ն տեղբ, պատասիսա —
նեց թէ գ պ ր ե վ ա ն ք մբ ունին որուն ա չ ա -
կ ե ր ա ր եթէ տ ա ս ն ե ր ո ր գ աաբին կոչում կը
զղ ա լ իր մ էք , կբնա յ Հե՚ոե ւ ի լ ա ս ա ո ւ ա -
հարւսնական ուսման :
Խ • Մ իութեան քագա ք ա կան յ օ ր ի ն -
ԱՀԱ ԹԷ.ԻՆ2 ՈԻ
Ա ՚ւ ^ՋԻԿ՚Ւ ՀԱՄՐ է
•
(Բ– եւ վերջին մտս)
ւ ՚ ՚ լ մ ի ր ց ի է Պ • Ե բ կ ա ն ե ա ն , Հ ե ա ե ւ ա բ ա ր
՛լիտէ թէ ո՜վ էր Ն՚սզարէթ Հ ի բ է ՚ ի ն : Ծա­
նօթ էր իր թ ր ք ա կ ա ն բ ա րեկամ ութի ւննե–
բով. Թուրքին Հետ Հաչտ ապրելու, գ՛՛ր՜
ծբ անուչի կապելու, չղբգռելու իր ֊՛ա -
մողումներով, եւ սակայն Ե՛լմ՛ ի լ ՛ ի աղէտին
առաքյն զոՀերէն մինինքն իսկ եղաւ :
Հիմա սլիտի ըսենք թէ Ն– Հ ի լ մ ի ն գ ա ւ ՛ ս –
ճա՛՞ն է ր ,կամ սպաննուած բլլալուն ~ւամար
գ ա գ ր ե ց ա " ւ գ ա ւ ա ճ ա ն ըլլալէ, կամ ն ո յ ն -
իսկ եթէ սպաննուած չբԼԼաբ եւ մեր օրե­
րուն մեռնելով, թերթի մը մէք քանի մը
՛սող տ պ ո ւ է ր իր մասին, «Հերոսները ա -
նարգուա՛՞ ծ» պիտի րլլա յ ի ն •
՛ ք ա ղ ա ք ա կ ա ն ո ւ թ ե ա ն եւ գ ա ւ ա ճ ա ն ո ւ —
թեան աար բե րութիւն բ • ճչգելու չ ա վ ՛
բուրգբ բ ա ր ա կ մ ածելու ա ր ա մ ագրութիւն
չունի յ օ գ ո ւ ա ծ ա գ ի բ ր : ^ ե ս է ք ու չ ա փ ե -
ցէք իր անտեղի ղայբոյթին թ ա փ ը ՝ որ կբ
մղէ ղինք ո ղ բ ե ր գ ա կ ա ն թո֊իչքով ե լ մ՛եղ
ա փ ի բ ե ր ա ն ձղոզ ս ա կ ա ր գ ի յայտարարու–
թիւն մբն ալ լնելու, «իր գոյութիւնն իսկ
ց ե գ ա յ ի ն Հ սլա ր տո ւթի ւ ն ս կբ վիրաւորէ :
Ցեղային Հսլա ր տութիւն : Ա ռ ա ն ց քեղի
կորսուած ենք։ Հայրենազուրկ բլլանք թէ
ա ն կ ա խ Հա յաստանի ք ա ղ ա ք ա ց ի ; Տգէա
րլլանք թէ Հայկաբան » յ
Տ գ է տ ն ես եմ կ՝երեւի , իսկ Հայկաբա -
նբ ի ն ք ։ Կրնայ բլլալ, անկարելի բան
չկայ։ Բ ա ր ե բ ա խ տ ա բ ա ր իմ «ցեզա յ ի ն Հ բ–
պա րտութ իւնս» աւեԱւ լուրք եւ Հ ա ս տ ա -
տուն Հիմ եր ունի ա յգ կարղի «ոչ ինչ է
պ ի տ ո յ » Հովերէ չսարսելու Համ ար :
Ի ՛ ՞ ն չ է իր բսածբ։ Թ է ԻՀսան իթթիՀա–
տակա՛՞ն էր , ես իրմէ առաք բ ս ա ծ էի :
Թ է իՀսան Բէմալի ա գ ա ր ա կ ը պաչտօ՛՞ն
սաանձնեց , ես իրմէ առաք ըսի: Բ ա ն ե բ ՝
որ զանց պիտի առնէի եթէ գ ր ա ծ ս իր ը–
սածին պէյւ լա յնօբէն գ բ ո ւ ա ա ա կ ա ն ր լ -
լար : Ուրիչ բան գիտէ՛՞ , թ ո գ բսէ :
Կը ղարմանայ որ «օձիքէն բռնելով՝ ամ—
բ ա ս տ ա ն ե ց ի ր , փաստէ» կ՝րսեն իրեն :
Բայց թնչը փաստէ , ինքն ալ չ ի գ ի տ ե ր եւ
օւլնութեան կոչեր 1լ ա րձա կէ րսելով •
«աբտա յա լտռւեցէք « ա կսն ա տ ե ս» լնթեր—
ցռղ^ւեր , ինչո՛՞ւ ձեռնսլաՀ կւչմնաքՏ> ^
« ^ է կ Հայ , Հաբիւր Հայ , Հաղար
Հայ ա զ ա տ ե ր է : Բ ա ր ա կ բ չեմ նայիր :
Մեզմացռւցիչ գ է պ ք , ա գ ա տ կ՝աբձակեմ :
Բ ա լց ոչ իբբեւ անմեղ կամ Հերռս» : Գի -
ուածքբ թո լլ կուտա՛՞յ որ Հ ա ւ ա տ ա ց ե ա լ —
ներր ձեր եկեղեցին յաճախեն , Հարցուցի։
-. Ամէն կի՛բակի եկեղեցին լեցուն է :
Ալն սրաՀին մէք ուր կբ խօսակցէինք ե–
սլիսկոպոսին Հետ , պ ա տ է ն կ ա խ ո ւ ա ծ էր
վանահօր մր նկարբ Լենինի չքանչանով :
Մ ա ռ ե չ ա լ Աթալինի նկարբ ռր Հայրական
մսլիտ մբ ունէր , կաիսուած էբ պ ա ր ս կ ա —
կ՛սն սալոնին պ ա տ է ն :
Թ ղ թ ՚ ՚ ՚ կ ի ց ր կարգ մբ նեղացուցիչ Հաբ—
ցումնեբ եւս կ՝ուզւյէ , կրօնի պաչապա —
նութեան մասին , ռրոնց խ ո ւ ս ա փ ո ղ ա կ ա ն
պ ա տ ա ս խ ա ն ն ե ր կուտայ Վ^աՀան եպի՛սկ •) ;
աենք "Ր «բարակբ նայելէ» չ ի տ ա ռ ա պ ի ր
Պ– Եբկ՚"^՚եան, բայց թող նայի պատուա­
կան բ ա ր ե կ ա մ բ , թող նայի։ Շ ՚ ս ՚ ո գիւրին
է քառասուն տ ա ր ի վերք արՀամարՀել
ա յ գ օրերու փրկռւթիւններբ :
Մէքբ ՚ զ է ՚ " Ք ՛՛Ր ա ՛ ՛ ՛ լ չա՚իելու Համար
ղաբՀուրանքին ռմրողք խորռւթիլնր ե լ
գիտնալու Համար թէ ինչ էբ ղեՀենէն
ցռւրս քաչել Հայ մր այն օրերուն՝ ուր
աասբ Հայու կեանքբ տասբ Հաւու կ ե ա ն ­
քին չ ա վ ՛ ՛սլ արմէք չունէր։ Կ ՚ ՚ լ ն ղ ո ւ ն ի մ
թէ Օննիկ իՀսանի «փրկածնեբբ» «արմէք»
չէին : Բայց թնչ բնենք, արմէք բ լ լ ՚ ս լ բ ի–
բենց ձեռքր չէր։ Հ՛ս յեր էին միայն, մի­
սով ու ոսկորով Հայութենէն հնահ Հ ա ­
յեր, անցեալով, ներկայով ու ապաղա յով
Հայեր՝ ռրոնց Հայու Հանգամանքը Աստ­
ո ւ ա ծ անղամ չ ի կբնար զլանալ իրենց ;
Ե ս սկսայ կասկածիլ Պ– Եբկանեանի ի– |
ր ա պ է ս Իղմիրցի բլլալուն իսկ, երբ կը )
նս քնացնէ Պոլսոյ եւ Իղմի՛րի Հայութեան
աբսորէ ա ղ ա տ մնացած ԲԱալու ս լ ա ա ձ ա ռ –
ներր , բ ս աիրեն Հ ե տ ե ւ ա ն ք «կեղբոնի ո -
բռ չում ի ն ռր տ ր ո ւ ե ց ա ւ միեւնո յ ն ք ա ղ ա ֊
ք ա կ ա ն նկաառւմնեբով» : Բ ա յ ց չատ ալ
է թ ա ա Հ չէ քանի ոբ Հարկ կբ տեսնէ «բսա
Հ ւս լան ակ աուութեան» ով մ բ մ եւլմ ա ցնե լ ւ ւ ւ
եր Հաստատումբ։ Արղեօք Անատոլուի մէք
ձ ո ւ ա ր ա ծ ՛Բ է օ թ ա Հ ի ա՚^ն ալ ղլիսա ւոբ կեղ–
րռ՚1։ մր բլլալուն օ՚լաուեցաւ «միեւնոյն
ք ա ղ ա ք ա կ ա ն նկատոււքներէն » :
Պ • Ե րկ՛՛՛ն եան ու՛լ է թէ չուղէ Հ բամ անբ
կ՚սբ եւ ա ղ է տ բ կր ս պ ա ո ն ա ր Ի ՚ լ մ ի ր ի ՛ Հա­
յոց գԱսուն ալ : Այ՚է սպառնալիքէն խու -
սափելռւ վւորձեբբ ղանաւլան ձեւեր աոին,
որոնց ամէնէն ւ լ ա ր չ ե լ ի ՚ 1 ւ եւ խ ա յտառաէլը
առաք^ւռրղաբւսնր ղետեւլուած «մատնոլ -
թեան աոււիեբն» էի՛ն եւ ոբոնց մէք սաՀե —
ց՛՛՛ն ա ռ ա ւ ե լ ա պ է ս Գաչնակցսւկան անուն -
նեբ ^այ ձեռքեբէ ղ րուահ : Ա՛՞ս ալ չ ի
գ ի տ ե ր Ի ՚ չ մ ի բ ց ի Պ • Երկանեանբ : Իբեն
չ ա փ մ եղի Համաբ ալ սիրելի ու յարւլ ելի
մեր Բենիկ Միլտոնեանի իր կեանքն իսկ
վտանղելու ղնով թ ա փ ա ծ քանքե ր ր ՛լիտէ
եւ մնացեալբ չի՛՞ ղիաեբ :
Կ ա ր ծ ե ս իբ ամբողք ղբռւթեան անՀե -
թ ե թութիւնր բ ա ւ ա կ ա ն չբլլար , յ օ ՚ լ ո ւ ա - ,
հագիրր Հարկ կբ տ ե ս ն է ա ւ ա ր տ ե լ ՛ լ ՛ ո յ ն
ն ա խ ա տ ի ն ք ո վ մբ ոբ ոչ միայն աման վե­
րաղ բում մր, այլ սլարղապէս ղղուե լ ի է ։
ինքն է ոբ էլբսէ թէ «ռչ մօտէն ոչ Հեռուէն
չփ ճանչնար ա յ գ մ ա բ գ բ » անռր բրահն ու
չբրած բ չ ի ղիտեր եւ սակայն ՛լիտէ ոբ
երբ չ ա ն ս ա տ ա կ Թալէաթբ ինկաւ Աողոմոն
^լիբեանի գնգակներոլն աակ եւ ա -
մէնքս ցնծութեան մէք էինք գ,Հայ մր մի­
այն լացաւ իր ս ի ր ա կ ց ո ր գ բարեկամին
մաՀր։ Ա յ գ Հայբ Աննիկ իՀսան էֆէնտին
էբ»
Այս ա ր գ է ն անպատասխանատու Գբիչէ
մր միայն կրնայ ե լ լ ե լ ։ Այս պա յմաննե -
բուն աակ կարելի չէ մեղաղրել ղինք իր
գ ր ո ւ թ ե ա ն ոչ յառաքաբանին , ռչ միքոլ -
կին եւ ոչ ալ վեըքարանին Համար :
X Այս անՀամ եւ անլի վէճբ քիչ մբ
Համեմելու Համաբ եւ քանի որ առիթբ
ա բ ո ւ ե ց ա ւ ինծի , պատմական՝ պղաիկ ճչ–
ղում մբ լնենք ;
Կ ա ր գ ա ց ի Պ– Վ– Մ ի «Ո՚լմիբցիի մր
վկայութիւնբ» (19Նոյեմբեր)։ Ա Լ լքոն
Զոբպսւճիի մասին ես ալ ի մ ա ց ա ծ եմ եւ
բաներ մբ գ ի ա ե մ : Ա ե ծ մայրս որ մեբ տե–
Ո Վ է Գ Ր ^ ԳԷ Տ Ը
Ա է կ բան միայն ղիտեմ : Ա ե ր ժռղո -
՚ ի ո ւ բ ՚ լ ր սրբութեան բարձբացռւց Ա ե ս -
բ ո պ բ , ոչ թէ իբրեւ նախկին ղինռւորա -
կան՝ որ ք ա ր գ ե ց Գոզթնցիք, ռչ թէ իբրեւ
ե կ ե զ ե ց ա կ ա ն ՝ ռբ աղօթք Հիւսեց ազգին
\ ա մ ա ր , այլ իբբեւ միայն գբի մչակ ,
որ ՛լիր տ ո ւ ա ւ , որպէսզի Հայերէն ՚ լ ր է
Հայ մռգովուրգը, ՚ / " ՚ 0 ՚ " ձ ^ մռգովուր–
ղին, որ իր վւառքը պ ա տ մ ե լ ո ւ Համաբ
պէ՛՛՛ք ունի օտարին լեղուին : Ատիկա ա —
սլացոյց մբն է , որ կբ Հ ա ս ա ա ւ ո է թէ մռ —
գ ո վ ո ւ րգի մբ ամէնէն ներկայացուցչական
Գէ՚քքբ իր ղ րաղէան է : Ա յ գ ղրաղէտն է
որ կբ Համարուի մ-ողովուրգին եբազնե —
րո՛ն , ի ա է ա ^ ե ր ռ լ ն եւ յաւիաենականու -
թեան պ ա Հ ա պ ա ն բ
Կ ր Հ ա ւ ա տ ա մ թէ գրագէա բ իր մողո -
վուրղին մեսիան է ; Ով ի՛նչ կ՛՛ուզէ թող
մրմնքէ՝ կր Հ ա ւ ա տ ա մ թէ միսիոն մբ
ունիմ : Թէ ինհի տ ր ո ւ ա ծ է կոչում մ բ՝
անՀասանե լ ի զօրութեան մբ կռզմէ : Ա Հ ա
թէ ինչո՛ւ րոլոր տիտղոսնեբէն աւելի,
զոբս կրնայ ունենալ ոեւէ մ ա ր գ , կընա—
խլնտրեմ գ ր ա գ է տ ի տիազոսր :
Այս է պատճառբ ,որ սլա յքարնեբուս
լնթացքին՝ չեմ խնայած երբեք , չեմ գե–
գ ե ւ ա ծ երբեւիցէ , եւ ա ր ք ա ս պ ո վ լուացած
եմ ինչ որ ինծի թուեր է մ ա կ ա բ ո ւ ծ ա կ ա ն
աբաա , ռբ կրնար ա զ ա բ տ ե լ ղ ր ա գ է տ ի ն
անունբ եւ կոչում բ ։ Գմ ր ա խ ա ութ ի լ ն է որ
ղ ր ա ղ է տ բ , ա ն ա րման գ ր ա ղ է անե բու մեղ­
քով, մեբ մէք Հ ա մ ա ր ո ւ ա ծ է մուրացկան :
Գժբախտութիւն է, նոյնպէս , որ մեբ ժո­
ղովուրղբ , եւս գ ա ր ձ ա ծ է վ ա ր գ ա ս լ ե ա ն ե –
բու քղանցք Համբռլբոզ բաղմութիւն մբ
կամ տէբաէրներու ետեւէն ք ս ՚ լ ո ՚ լ աչի -
րէթ մ՛բ : ԱնՀբաժեչտ է կ ա տ ա ր ե լ յեղա -
փոխութիլն մբ, արթնցնել արժանիքի
սէր , արծարծել իտէալի Հուր , վ ա ր ժ ե -
ցնել բարձ բութ եանց նա յ ե լ ո ւ , ու մ ա ն ա -
ւ ա ն գ ղաբղացնել մեր ասղղային Հպար —
առւթ ի ւ ն բ :
Ա Հ ա գ բ ա ղ է տ ի ն սլարտաւորութիւննե —
բ ը ։ Ա Հ ա ժողովուրգէն մեր պաՀանքներբ։
Գիաեմ թէ մեբ ժ ո գ ո վ ո ւ բ գ բ կբ սիրէ
գ ր ա ղ է տ բ , - ժոդովուբգին Համար գբա–
ղէտբ այն վՀուկն է , որ մչակոյթ է բս—
տեղծեր , սրբաղան մ ա տ ե ա ն ն ե ր է րնգօ —
րինակեբ , Հայկագանց փ ա ռ ք ն է ե բ գ ե ր :
Ժողո վուրղին Համ աբ՝ ղբազէ աբ ա յ ն բա­
ցառիկ անձն է , որ մտերմռլթեան մէք է
աստուածային խօսքին Հետ։ Ա ե բ Ժողո -
վուրղբ միչտ կարհեր է թէ ղ ր ա գ է ա ն է
ռբ կր իսօսեցնէ Հ ի նղիրքերբ , կբ թ ա ր գ -
մանէ Հնութեանց գ ա ւ լ ա ն ի ^ ե ր բ , ո վ
գիւղացի է՝ կրնա յ Հ ա ս տ ա տ ե լ թէ ճչմ աբ–
տութիւն է ըսածս : Կը կ լ ՚ 1 լ ե ե մ , ժոզո­
վուբղը սուրբ է գ ա ւ ա ն ե ր իր ՛լ ր ի մ՝ չակը։
Այնպէս ոբ իբբեւ զռւարճալիք միայն կա­
բելի է լնղռւնիլ՝ ինչ որ կբ պատմէ Շիբ–
վ ա ն զ ա գ է .
Շիբվս՚նղսւգէ գիւղ կբ վ ե բ ա ղ ա ռ ն ա յ ,
օր մբ, Թիֆլիղի մէք անուն չինած այլեւս
իբրեւ վ ի պ ա ս ա ն ու թատե րաւլ իր : կբ
Հանգիպի պ ա ռ ա ւ ի մր, որ իբ մսնկոլթիլ–
նբ կր ճանչնայ, իբբեւ ղրկից ղբացի։ Կբ
Հարցնէ թ1 ի՛նչ գ ո բ ծ կ՝բնէ :
գրեմ , կբ պատասխանէ Շիբվան–
՚լագէ :
Ի ՞ ն չ կր գ ր ե ս :
֊ Վ է պ ։
- Ի ՛ ՛ ն չ է վէպը :
Շիրվանղադէ ի՚^նչպէս բ ա ց ա տ ր է թէ
ի ՛ ՞ ն չ է վ է պ ը :
Մարկոսին աղան կը սիբաՀարեցնեմ
Տիգրանին աղքկան : Տ ե տ ո յ ՏռղՀաննէսին
տղան կը բերեմ կբ դնեմ երկուքին միքեւ.
Տիղ բանին աւլքիկը կը բաժնեմ Աարկոսին
աղէն ու կ ո ւ տ ա մ ՅռվՀաննէսին տղուն - . •
Մ ովսէս , (Հէիրվանղաղէին անունը) ,
ա՛լ՛ս՛ ս , էլբսէ պ ա ռ ա ւ բ , " ՚ ֊ ր ի չ ա ր Հ ե ս տ
չղտաբ՝ ա յ գ փիս արՀեստի՛՞ն Հեաէէւե -
ցար • . .
Աիսա՛՛ լ է Հայ գիւզացի^ւ ներկայացնել
ա յսքան տ գ է տ : Հ՛ս յ ժալով ռւրղին քեաին
ղաւաէլ ը ղիտէ թէ ո՛վ է ղ ր ա ղ է ա բ ,թնչ
Կ՝բնէ գ ր ա գ է տ ը ։
Բայց եւ այնպէս Հրեչտաէլներ չեն բ"լ"Ր
գ ր ա ղ է տ ն ե ր բ : Ե ս երկու խումբի էլր բաժ­
նեմ ղբ ա գէ ան ե ր բ •
1 — կատու գրա գ է տները — Ասոնք կր
սիբեն գ գ ռ ւ ա ն ք բ , գ ո ւ ր գ ո ւ բ ա ն ք բ ,կ՝ուզեն
"Ր ձ ՚ ՚ յ է ք Դիրենք , ՚ լ բ է լ է ք ու քերէք ական–
քին ե ա ե ւ բ , կրակին ք ո վ գնէք կամ ձեբ
ա ա ք ո ւ կ հունկերուն վբայ, որպէսզի ռոն–
ռոն րնեն, իւփեն իրենղ աչքերբ էլամ ան -
կեն իրենց սլոչբ : Երբ սեղան պ ի ա ի նս -
՚ " Ի ք 1 անոնք կբ ց ա տ կ ե ն ձեր առքեւբ,
՛Ղ ՛՛էբ էլամ էլռնակի մուչտակբ կբ քսեն
ձեր սրռւնքներոլն , էլբ սէլսին միաՈԼ կան­
չել ամէնէն անուչ ձայնով, էլաթ ուզելու,
միս ուզելու ,ձուկ ուզելու Համար ձեղմէ I
Շ. ՆԱՐԳՈԻՆԻ
(3) (Շար.)
I Fonds A.R.A.M