< 6 Ա Ռ Ա
Ջ >
ՀԱՅԴէ ՎԲԵՐԳԻ ՄԷՋ
^
(Դ– հւ վերյիէւ ւք՜աււ)
Գրիգոր
Արհրունի
շարունսյկեց
•
Յւոռաքագէմ
, գիաւււ1լից եւ Հասւոսւ -
տակամ
Հայ թերթ մր Հրաշք
պիաի գոր -
ծ^՜
ւէեր ագգային
եւ Հասարակական
մաքի
զարգացման
վրայ։ իս որո
չահ եմ
նուիր–
ուիլ այգ
գորհին։
^ ՚ " յ Յ
"իրելի
եղբայրս,
որքան
ալ
^իչգ եւ գովելի
գանեմ
մաահումներգ
,
կ ուղեմ
գիտել աալ թէ , գուն
էլանաեսես
կարեւոր
պարաղայ
մ բ ։ Պրոֆ–
Թրայչ -
քըն,
պրոֆ.
քնիզբ եւ
միւս
յարգելի
ոլրոֆեոորներր
,
ամէնքն ալ
պետական
պաչտօնեաներ
են , Հասաաաուն
եկամ ուտ
ունին եւ պետութիւնբ
առ
Հասարակ
պաչտպան
է անոնց
ակագեմական
եւ յա -
ո-աքղիմական
, ինչպէս
նաեւ
Հանրային
գորհռւնէութեան
: իսկ ո"վ պիտի պաչա ֊
պանէ ք ե գ , ո՞վ նեցուկ
պիտի
Հանգիսա
-
նայ քուառաքագրահ–
ա ղ գ օ գ ո ւ տ
գորհ՜իգ
• •• գրամապաչտ
նորերուկ
՚ ^ ա յ ^ա -
րուսանե՞՛
րբ , թուր քաՀա
յասաանի
չքաւոր
եւ անտէր
գիւղացիներբ,
Արարաաեան
գաչտի
ա ղ ք ա տ
մչա1լեե՛^րբ թէ
Հաւլարա–
րի
գինտօնեբբ
• • . Գիտես թէ որքան առ–
ղո բուահ եմ մեր աղգա
յ ի ն
մ չակռ
յ թ ով
Հ
Ա՛
՛Լաղարի
Ա խիթարեան
Հայրերբ
ինհի
հանօթացուցին
ք ա ք Վ ա ր գ ա ն ն , Վ ե ւ ո ն գ
եբէցր
, իք որենացին
եւ մեր Հին թանկար -
մէք
մչակոյթբ
: Ակղբունքով
գէմ
պիտի
էրլլայի
թերթի
մբ Հրատարակութեան
,
բայց
նիւթականի
Հարցբ կբ
մտատանքէ
ղիս :
Աււա բկո ւթի էնգ բոլորովին
անաեղի
էէ՛, Անղրէաս,
բայց միմոռնաբ որ Ար ֊
հրունի
բնտանիքբ
այնքան ալ ա ղ ք ա տ չէ ,
որ ստիպուինք
ուրիչին
առշեւ ափ բ ա —
նալու : Ունինք
ասլաՀով
կալո ւահա
կան
եկամռւտ
եւ կբ յուսամ թէ բոլորովին
ալ
պարասլ
չանցնիր
յ ողն
ութ
իւնս
յ
Անչուչտ
Հարկ է ղոՀա բե ր ութ
ի
լ1ւ
ստանձնել
աղգին
եւ
բաբճր
նսլատակի
մբ հ՜առա
յելու Հա —
մաբ : Աիւս
կողմէ չոր Հացն ու
պանիրն
ալ
վ՚որ մբ կբ կչտացնեն
. . .
«Ուբաիս եմ ռր գուն եւս
սկղբունքով
անՀրամ՜եչտ
կբ գանես
մամուլ
մբ ռւնե
—
նալ մեբ տրամ
ագր
ութեան
տակ
,
թերթ
մբ որ ունենայ
եր իտասա
բգա կսն
աւիւն
եւ իբ չուրքբ
Հաւաքէ
յառաքգիմասէբ
,
աղգւսսէ
ր եւ ղոՀա
բե՜րող
եբ իտասա
ր գու -
թիւնբ
, որ ՀբաՀբէ
սէրբ
գիտութեան
,
սէրբ
աղգային
պաամութեան
,
մչակոյթին
եւ
աղգին
միասնականութեան
: Այգ
թեր—
թր պէտք է յառաքգիմութեան
սերմեբբ
ցանէ
, մչակէ եւ ստեղհէ
, կարճ
իսօսքով
քաէլաքսւկսւ1ւ Հ ա յը ։
Այո, մչակ մբ պէտք
է Հանգիսանայ
ան։ Կայ Հռղագռբհ–
մչա -
կր, կայ նաեւ
Հոգիի,
մտքի ել
մաբգու
մչակբ : թեբեւս
«Ա չակ՜»
անունբ
լաւա -
ղռլնս
յարմարէր
իմ նախատեսահ
ոլգլլու–
թեւսնս
. • •
-
Գրիղոր
, ա յնքան
ողեւո
բուահ
ես
արղէն,որ
կարհես թէ թերթբ
աչքիգ առ
քեւբ
բոնահ ես եւ կր կսւրգաս
- - - Ու -
–աղ ր ա թիլն • . . Նեքաբին
մէք չիյնաս
...
Ուբաիս
տրամաղրութեամբ
անցան կա -
մու
րքէն :
Երբ
կամուրքին
երկու ա չտարակնե
ր ուն
աակբ
Հասան,
գիմացի
աք անկիւնի
ուսա
նողական
«Ցում
Գոլգբնէն
Հեչա»
գինե -
տուն - ղաբեքբատոլնէ՜ն
ուրախ
երղեր կբ
լսուէին • • •
իրենց
հբանօթ էր ա յ գ «՝Ոնայփբ»ն
:
Գերման
ուսանող
լնկեբներ,
ոբոնք ղու-
նաւոր
մապա
ւէն եւ ղլխտրկ
կրող
միու -
թիւններու
եւ
եղբա
յր ութիւննե
բու կբ
պատկանէին
, յաճախ կբ Հ րաւի
րէ ին
ղի -
րենք,
միասին
ուբաիս
կերուխումի
ժամեր
անցլնե
լու :
Հաղիւ.
ներս
գրահ
էին իրենց
ոտքբ
,
երբ
ղուարթ
բա ց աղ ան չո
ւթ
ի ւննե ր ով լ ն -
գռւնուե՜ցսն
Գրիղ
որն եւ Անգրէասբ
; /• -
բենց
աղնուութեամբ
,
բնկերականու
-
թեամ
բ եւ յա
քո ղո ւթ ե ամ բ սիրուահ էին
ամէնքէն
եւ յաբղուահ
, թէել
օտարա -
կաննեբ
էին : Անոնք Հայ աղգին
արժանա
ւոր
« գ ե սպ աններն»
էին մ իքաղղա
յ ի ն ա -
կ ա գ ե մ ա կ ա ն այս կրկէսին
մէք :
Կլոր մեհսեղանէն
իրե՜նց
քովբ
ցատկեց
երկայնաՀասակ
ղեղփն
մաղերով
ուսանող
մբ,
կապուտաչռւի
եւ խնգումերես
,
«գու–
նաւորներու»
խմ բակին
պետբ
, ոբ
կապահ
էր իր բաղմագռյն
ժասլտւէնր
ուսէն
մին -
չեւ
մէքքբ եւ ոբռւն
գէմքին
վբա
յ
ոուսե–
րամաբաի
բաղմաթիլ
սպիներ
կբ աես -
նուէին : Հանեց իր ղ ուն աւոբ
գլթարկբ եւ
քերմ
օրէն
չնոբՀաւռրեց
Գբիգորբ
,
որուն
յաքող
ութեան
լուբր
տաբահռւեբ
էր ար —
գէն
ուսանողական
չրքանակին
մէք , եւ
Հրաւիրեց
ե՜րկու
ե ղրա յրներբ
իրենց սե -
ղանբ : Աետո
յ ղինուորական
ղիրք
մ բ ա -
ռահ
բարձրաձա
լն ւլոչեց,
լատիներէն.
Լռութիւձւ
;
Զա յներբ
իսկոյն
գ ա գ բ ե ց ա ն ; Պետբ չա
րունակեց
լուրք եւ Հաստատ
ձայնով՝
մ ի չ ա
լատիներէն
.
— Գրիգոր Արծրունի, Հ ա յ , վարդա -
պեա փիլիււոփայութ-հան եւ լքագիււարոս^
աղատ արուեստից ; կեցցէ՛:
Հ
Ամէնքր
ոտքի
ելահ
էին եւ
մ ի ա բ է պ ւ ա ն Հ
ա բ ձ ա ղ ա ն ղ ե ց ի ն ՝
՜^
- Վիվ»ւ. վիվւս յ վիվա • • •
I
Ուսանողական
գլիսա ր կնե
բբ
ձաիս ձեռ -^
քով
սրտին
սեղմ ահ իսկ աքով
ղւորե
քուրի
քարէ
մ եհ
բաժա1լ1ւե
ր բ
բարձրացուցահ
սկսան
երգել
լիաթոք
.
— Լեցուցէ՛ք րաժակներր , իլքեցէ՚ք ը(ւ–
կերներ ,
էւատ գարեր վերջ րաժակները անպէտ
պիտի րլլան :
Ալ լսուեցաւ
պեաին
Հրամանբ՝՛
— էքս՜՜՜ Մինչեւ տակր իլքե՚՜լ , պար -
պե՛լ) ,
Պինգ
բռնահ
բաժա1
^եբբ
,
անկիւէնաւոր^
՚
Եք՚ԳԻԾԱԿԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻՒ1ւԸ
ձՍՅԱՍՏԱՆԻ ՄէՋ
(Ամփոփուած Սօվետական Հայաստան՛
օրաթերթէն, 10 Հոկտ–)
ԺԹ
- Հտմաղումարր
ուրիշ
Հարցերու
կարղին
ղատապարտեց
նաեւ այն
սխալ
«տեսութիւն»բ
թէ երղիհանքբ
սնՀրա -
ժեշտ չէ .
«Մեր
սով ետական
ղեղար -
ուեսաական
գրակսնութեան
, գ ր ա մ ա -
գուրգիայի
մէք,
կ՝բսէ
Աալենկով
-
ինչպէս
նաեւ
կինեմ ա ւո ո ղր
ւսֆ
ի ա յ ռ
ւմ
մին
չեւ օրս բացակա
յում են ւլ եղա րուես -
աական
ստեղհաղ
որհ ու թիւննե
րի ա
յնպի
սի տեսակներ
ինչպիսին
երղիհսնքն
է ։
Ախալ կր լինէր
կարհել, թէ մեր սովեաա––^
կան
իրականութիւնբ
նիւթ չի տալիս եր –\
գիհանքի
Համաբ : Աեղ Հարկաւոր
են սո –՜
վետական
Գողոլներ
ու Շչեղբիներ
, ո -
րոնք
եբղփհանքի
կրակով ի սպառ
այրեն
այն
ամէնբ,
ինչ բ ա ց ա ս ա կ ա ն ,
նեխահ
,
մ ւսՀ ացահ՜
երեւո
յ թ է , ա յն ամ
էնբ
, էնչ
արղելակում
է առաքլնթացբ»
:
Եբղիհանքբ
ղարղացնելոլ
պաՀանքբ
մեհ
նչանակութիւն
ունի : հ)ռբՀբղային
երղի–
հա բանի
Հա յբենասի
րական
պարտքն
է
բարձրացնել
մարգոց
ղգօնութիւնւբ
ներ ֊
քին եւ արտաքին
թնամ
իին
ղէմ ,
ոււլղել
անոնց
զայրոյթն
ու աաելութիւնբ
գբա -
մատիրութեան
մնացռւկների
գէմ
մարգոց
գիտակցութեան
եւ կենցաւլին
մէք,
հաղրի
եւ
&իհաղի
Հզօր
ումով
մերկացնել
ու
խարազանել
ա ր կահա
խնղի
րնեբ բ ,
բեբան–
բացներբ,
յափչաակիչնեբբ,
բիւրոկրաա
-
ձեռքի
չարմում
ով մբբամակներր
չրթ ~
նեբռւն
տարին եւ իսմ եցին
գաբե
քուրբ
մինչեւ
վեբքին
կաթիլբ
• - -
. . . Եւ չարունակեցին
երգել
ուսանռզ -
ներու
ամէնէն
սիրահ
արբուքի
եբգբ (լա
տիներէն) :
— Հեաեւարար ուրաիանանք — Որքան
ատեն որ երիտասարդ ենք— Հահելի ե -
րիտասարդութենէ ետք . նեւլացուցիչ ծե–
րութենէ վերջ, հողր պիաի գրկէ մեղ) :
X
Ե րկու
տարի
անցահ էր ա յ ս
օրէն
, երբ
թիֆլիզի
՚^էէ Լ"յ՚՛ կր աեսնէբ
«Մչակ»
թերթբ
(1872) :
հյմբագիրր՝
Գրիգոր Ար -
հ բունի
,
27
տարեկան
; Տաքռւլահ
էր վեր
քապէս
Հաստատել
իր ամպիոն - թերթբ
։
՛Ոստն
տարի
չարունակ
խմբագրեց
զա
յն :
Լուսաբանեց
, պայքարեցաւ,
զոՀեց իր ա–
ռողքութիւնբ
, իր եբ ի տասա
րգութիւն
ր ,
Հաբստութիւնբ
, Հաւատարիմ
մնալով աղ
գին
հառա
յելու իր տեսլականին
; իր աղ–
գեցութիլնբ
մեհ եղաւ Հայմչակոյթի
եւ
մանաւանգ
լնկերային
եւ
քաղաքական
մտքի
ղաբգացման
վբայ թէ
ռռւսաՀայոլ–
թեան եւ թէ թրքաՀայռւթեան
մէք։
Իրեն
կբ պարտինք
նաեւ
Րաֆֆին
իբրեւ
վիսլա–
գիր :
՚Ոառասունեւեօթբ
ա ա ր ե կ ա ն էր , երբ իբ
յողնահ
աչքեբ
ր փակեց
1892/՛*՛,
միանա
լով Հայ ԱնմաՀներու
փաղանգին
:
ՏԻՐԱՑՐ
ՖՐՈԻՆՃԵԱՆ
նեբբ :
ԽորՀրգաՀայ
գրականութեան
վեբքին
չրքանին
գրուեցան
եբղիհական
երկեր ,
նոր
կատա/լերղ
ութիւններ
,
տչխռւժացան
առակաղբութիւ^ներր
եւ թերթօնբ
^
ղբա
կան
մամուլին
մէքյառաք
եկան
երղիհ^ան–
քի
բաժիններ
: Աակայն
տակաւին
փոքրա
թիւ են եբղիհական
երկերր,
չավւաղսնց
ետ կբ մնայ
խորՀրգային
երգիհանքի
աե–
սութեան
եւ ղւսսական
եբղիհական
ժա -
ո ան ւլո ւթե
ան օզտագոբհմ
ան
Հարցերու
մ չա1լում
ր :
ԽորՀրգաՀայ
թա տե րաղ
ի լնե ր բ ստեղ ֊
հահ են երզիհական
կարղ մբ
արմէքաւոբ
ղորհեր
, ոբռնցմէ
են Գ,
Գեմիրճետնի
« ՛Ոաք Նաղտր»
, «Նապոլէոն
Կորկռա -
եան», Ն– Զաբեանի
«Աղբիւրի
մօւո» թա -
աեբզութիւններբ
, Ա • Գուլակեանի
«Ան–
Հանղ իոա մարղիկ»
եւ բոլորովին
վեր ֊
քերս Ն– Զաբեանի,
«Փորձաղաչտ»
կաաա–
կեբգութիւննեբբ
:
իր
վերքին
թատերղութեան
մէք Գոլ -
լակեանի
զրահ–
Հարցերէն
մին կ^
չօչափէ
ազգայնական
ձգտումներռւ
մերկացռւմբ՝
•
եբղիհանքռվ։
Այս ճիչղ
նպատակաղրումբ՜
չէ գտահ^ իր զեղարուեստական
մարմնա -;
լոր
ումբ :
-,
Ուչազրաւ
է Ն– Զաբեանի
Փորձադաշտ
նոր
թատեբղութիւնբ
ոբ Հարուստ
է
կբն–
ճիռնեբռվ
եւ , որ կր
պարղէ
մարղոց
պա
յքարբ
ղրպաբաութեան
գէմ ;
Երղիհանքբ
իսորՀրգաՀայ
թատեբղոլ
-
թեան մէք աա1լաւին
թ ո յ լ կեբսլով
դրսե -
ւորուահ
է : Հանրապետութեան
թաաե -
րական
ցանցր ա քսօբ ալ կբ ղգայ
առոզք ,
լաւատես
, /լենսւսՀաստատ
հիհազով
յա -
ղեցահ թա ա ե ր ղո ւթ ե ան պակասբ • Խաղա–
ցան1լի
հանր
վիճակ
1լասլրի
երաժչտական
թաւորռնբ։
Տ՚որիներու
բնթացքին
ոչ մէկ
ինքնուրոյն
կատակերգութիւն
չէ րեմւս -
գ բ ո ւահ պատանի
Հ անղ
իս ատես
իւ թատ -
րոնբ։
Զի իսբախռւսուիր
քնարական
կա —
ւոակերգոլթեան
սեռբ : Աոռացութեան
է
տրուահ
ուբաիս
/լատակե՜րղ
ութիւնբ
որու
օրինակն
էր Ա. Պապա
յեանի
«Աեհ
Հարս
նիքբ» :
ԽորՀ ր գ ա Հ ա
յ կա տակերգութեանց
յա -
տուկ է գ ր ա կ ա ն
Հերոսի
թ ո յ լ
պատկերռւ–
մ բ ։ Ատիկա կբ ն1լասւուի կարգ մբ կաաա–
կերղռւթեանց
մէք («Աղբիւրի
մօա»
,«Հին
Հի ւանղութ
իւն։»
, «Նապոլէոն
կորկոտ -
եան»,
«ԱնՀանղիստ
մաբգիկ»
եւայլն) •
Ե րգիհական
ղ րականութեան
սեռե
րէն
մէկն է առակբ
, որ լայն
աաբահում
կբ
գանէ,
այնքւսն
լալն ռր «Փրաւտա»ն
ան -
հրաժեչտ
ն1լատեց
միքամտել
եւ ուղղու -
թիւն տալ առակադբութեան
;
ԽոբՀ ր գ ա Հ ա ք գրականութեան
մ էք ա -
ռակագբոլթիլնբ
ունեցաւ
եւ ռւնի
նեբկա–
ՄՈՌՑՈԻԱԾ
ԷՋԵՐ
ԱՆԻԵԼ–^ ՄԱՐԳԸ
Ժամանակով
մի ա զ ք ա տ մարգ կար
,որ
քան
աչխատռւմ
էբ , որքան
չարչարւռլմ
էր , գարձեալ
միեւնոյն
աղքատն
էր մբ -
նում :
Մի օրնա վեր կացաւ, թէ՝ պէաք է գբ–
նամ
գտնեմ
Ասահուն
, տեսնեմ ես երբ
պէաք է սլրհնեմ
ա յ ս աղքատութիւնից
ու
ինձ
Համար միբան խնղրեմ ;
ճանապարՀին
մի գայլ
պաաաՀեց
:
Առաք
բարի
, մարգ
ախպէր
, ո՞ւր ես
ղնում,–
Հարցրեց
գայլբ։
Գնում եմԱստհռւ
մ օտ ,
պատասիսա
նեց
ա ղ ք ա տ բ, գարգ
ունեմ
ասելոլ
Գէ , որ գնաս
Աստհռւ մօտ, թնգ -
բեց
ալայլր,
ասա մէկ սովաձ
ղայլ կայ,
Ղիչեր
ցեբե՜կ մանէ ղալփս սար ու ձոր ,
ուտելու
բան չի ղտնում • ասա,
մինչեւ
ե՛՛րբ սովահ^
մնայ, որ ստեղհել
ես,
ինչո՞ւ
չես կերակուր
Հասցնում :•
Լա*–
է
ասաց
մարղն ու
չարունակեց
ճանապարՀբ
յ
Շատ
ղնաց թէ քիչ, պաաաՀեց
միսի -
բուն
աղՀկայ :
Ո՞ւր ես գնում
, ախպէր
,
^"՚ԲՅբեց
"՚ղքիկբ
:
Գնում եմ Աստհռւ մօտ :
Երբ որ Ասահուն
տեսնես
,
աղաչեց
"՚գքիկբ,
ասա,
այսպիսի
մի
աղքիկ
^ " ՚ յ ք ք ՚ ս ՚ ^ ե լ ,
առռզՀ,
Հարուսա,
բայց չփ
կարողսնում
ուբախանալ
, բախտաւոր
րղ–
գալ
իբան
, ի՞նչ
պիտի
լինի նրա ճաբբ :
Կ՝ասեմ
,
իսոստացաւ
ճամբորգն
ու
գնաց :
ճամբան
պաաաՀեց
միհառի
, որ
թէեւ
քրո՚Վ՚ին էր կանղնահ,
բայց չոր էր :
-
Ո՞ւբ ես գնում, այ
ճամբոբգ,
Հարցրեց
չոր
հառբ։
Գնում եմ, Աստհռւ մօտ :
Գէ , կանղնիր
, միերկու
իսօսք
է լ ես
պատմեմ
,—. իսնգրեց չոր եառբ
,
Աս -
տբհ՚ուն
կ՝ասես՝
ա լս
ի՞նչ բան է ,
բուսել
եմ ա,ս պաբղ քրի ավէին,
բայց
ամառ
—
ձմ եռ չոր եմ մնում
, ե՞ րբ պէտք է ես է լ
կանա
չեւէ :
Աք
է լ լոեց
աղքաան
ռւ
չարռւնակեց
ՃանապարՀբ։
Այնքան
զնաց,
մինչեւ
ղ.ր -
աաւ
Ասահուն
:
X
Մի
բաբձր
ժայռի աակ , մէքքբ
մայռին
գէմ
աուահ
, ալեւոր
մտրգոլ
կերպարան
քով
նստահ էբ Աստուահ
:
Րարի
օր , ասաց
աղքատն ու կանգ—
նեց
Աստհռւ
առքեւ :
Ոարով
եկար ,—պաաասխանեց
Աստ–
ուահ
, ի՞նչ ես ուգում
յ
էն եմ ուղում
, որ ամէն
մարգի Հա
ւասաբ
աչքով
՜եա յես
, մէկին
աւար չա -
նես
, միւսին
իսաւար • Ես ա յնքան տան -
քւում , աչիսատոլմ
եմ, էլի չեմ
կարոգա–
նում
կուչա
փորով Հաց գանել
, իսկ չա -
աերբ
, որ իմ կէսի չափ է լ չենաչխա -
տում.
Հարուստ
ու Հանղիսա
ապրում
են :
- Գէ , գնա.Հիմի կբ Հարստանաս
, քո
բ ա խ տ բ
տու եցի , ղնա վայելիք
,
ասաց
Աստուահ
.:
է լ բան ունեմ
ասելռւ
, Տէր ,
"՚ -
սաղ
ա գ
բատն ու ւղաամեց
սովահ
ղա
յլի ,
սիրուն
աւլքկայ ու չոր հառի
ասլսպրան
-
քր :
(Լսա ուահ
բոլռրի
սլա տասխանբ
տուե
՜ց
,
ել աղքաար
չնոբՀակալութիւն
յայտնեց
ոէ. Հեռոցաւ
:
՚Լերագաբձին
պատաՀԼց
չորհառին :
ինձ
Համար թնչ ասաց
Ասաուահ^ , \
Հարղբեղ
չոր
հառբ :
Ասաց՝ քռ աակին
ոսկի կայ, մինչեւ
՝:
ա յւլ. ոսկին
չՀանեն
, որ արմատներգ
Հո —
ղին
Հասնեն
, գոլ չես /լանաչիւլ
, պատ
մեց
մարգբ։
է լ ո՛ւր ես
ղնում,
արի ոսկին
Հանիր
էլի
՚ , ^ ^ Ք^Ղ օղուա կբ լինի
, թէ ինձ , ղու
կր Հարսաանաս
, ես էչ կբ կանա
չեմ ;
Զէ
1
ես ժամանակ
չունեմ
,
չաապում
եմ ,
պատասխանեց
աղքատբ
,
Աստուահ
ինձ բախտ
տուեց
,եսչռւտով
պէաք
էգնամ
իմ բաիստբ
գտնեմ
, վայելեմ
,
ասաց ու
ղնաց :
Ոետոյ
, սիրուն
ազքիկբ
պաաաՀեց
ու
ճամ
բոբղի
առտքբ
կտրեց :
-
ի՛՛նչ
լուր
բերիր
ինձ Համար :
-
Աոտուահ
ասաց՝ գու պիտի քեղ Հա
մար
մի մտերիմ
/լեսնքի
լնկեբ
գ տ ն ե ս ,
այն
ժամանակ
է լ ախուբ չես լինիլ, ու -
րախ ռւ երքանիկ
կբ լինես ;
Գէ
լ
որ ա յ գ պ է ս է , արի գու եղիր
իմ
կեանքի
մտերիմ
բնկերբ
, –
թախանձեց
աղքիկբ
ճամբորգին
:
Զէ , ես քեղբնկերակցելու
ժամանակ
չունեմ
, Աստուահ
ինձ բախա է տուել ,
պէաք է ղնամ
իմ բախաբ
գտնեմ
, վայե -
լեմ
, ասաց
աղքատն ու Հեռացաւ
:
X
ճանապարՀին
սպասում
էբ
սովահ
գայլբ–
Հեռուից
Հէնց ոբ տեսաւ
ճամբոր–
զ ի ն , վէոզեց
առաքբ
կտրեց :
Հբ , Ասաուահ
ի՞նչ ասաց :
Աիսպէր
, Աստհռւ մօա գնալիս
, քե -
ղանից
յետռյ
մի սիրուն
աղքիկ ու մի չոր
հառ
է լ պատաՀեցին
, աղքիկն
ապսպրեց
թէ՝
ինչո՚^ւ
ինքբ չի կարո
ղան
ում
ուբա -
իսանալ
, հ՜առն էլ՝ թէ ինչո՛՛՛ւ է գարուն -
ամառ չոր ; Ասահուն
պատմեցի
,
ասաց
ա՛լք կանն ասա՝
իբան
Համ աբ մի
կեանքի
բնկեր
գանի
, կբ բախտաւռբուի
,
հառին
է լ ասա՝ ^ո աակին
ոսկի կայ, պէտ^ է
ա յ գ
ոսկին
Հանեն, որ կանաչես : Եկայ ի–
րանց
պատմեցի
Աստհռւ
իսօսքերբ,
հառն
ասաց՝ գէ , Հանիր
ոսկին
, աաբ ,
աղքիկն
է լ թէ Հէնց քեղեմրնտբում
ինձ բնկեր ;
Ասացի՝
չէ , աիսպէր, չեմկարող. Աստ -
ուահ՜
ինձ բախտ է աուել,
պէտք է
գնամ
իմ բախտբ
գտնեմ
, վայելեմ
:
- իոկ ինձ Համար
ի՞նչ ասաց
Աստ -
ռւահ,
Հարցրեց
սովահ
ղայլբ
՛Ցեղ Համար էք ասաց՝
սովահ մանկը
ղաս,
մինչեւ
մի անխելք
մարգ կբ
գտնես,
կ ուտես
, 1լր կչտանաս
:
է լ քեղանից
անխելք
մարգ
ռ՛րտեղ
գտնեմ
, որ ուտեմ
, ասաց
գա
յլն ու կեբաէ.
անխելք
ազքատին
:
Ց Ո Վ Հ –
Թ Ո Ի Մ Ա Ն Ե Ա Ա
Fonds A.R.A.M
