Մեր
ա չ խ ա տ ա կ է ց ր ՝
հք՛ Մ– Կ ՛
Ա ե լ ա կ
աւարձոեց
սւզգասլաՀէդսւնմա՛ն
մասէն
էը
Հ ե ա ա ք ր ք ր ա կ ա ն
յօգոլահ՜աշարքր
( * Հ
Օ գ ո ս տ ո ս
5 — 1 2 ) :
Ի ր
յօգուահներ
ուն մէք, Պ– Մ– Կ ՛
Աե–
՚֊ււ՚կ
կր յոէ-զէ
մէկէ
աւելի
կարեւոր
Հար -
ցեր
,որոնք
արժանէ
են
Ա ւ շ ա գ ր ո ւ թ ե ա ն
ու
թ"րՀրգահութեան
, գորհնական
ե զ ր ա կ ա –
ցոլթէւննԼրոլ
յանգելու
Համար
:
Ի ր
շօշափահ
Հարցերէն
մէկն
է Հայ Հա–
մաԱ
լսարանականներ
ու
օգաագո
րհմ
ան
խն–
ղէրւԼք
"րուն
լուհման
Համար
կր
Հարցնէ
նախ՝
թէ
« է ն չ ռ ՚ ՚ լ
կր
Հեռանան՛»
անոնք
Հայ
կեանքէն
ե լ յետոյ
կր քանայ
ս լ ա ա ա ս –
խանել
իր տուահ
Հարցում
ի ն
%
(Օգ
""աոԱ
6 - 7 ) ։
Պիտի
էամւիոփենք
մանրամասնօրէն
իր
սլատասիսան
- յօգուահր
, նկատելով
որ
գ ե ռ
թարմ
է ան մեր լնթերցոգներռւ
յ ի ֊
չոգռւթեան
մէշ–.
Կ՝ռւզենք
սակայն
վ ե ռ
առնել
քանթ
մր
կ է տ ե ր , րոլռրին
ուշագրռւթեան
յանձնե
-
լու
գանոնք
Լլ Հ ա ւ ա ք ա ր ա ր
մտահելու
Հա
մար
անոնց
մասին
:
Ա գ գ ա սլաՀ
սլան
ռւմր
գերաղանցօրէն
աղ -
ղային
գորհ
մրն է,
ամէնէն
առաք,
աղգը
պ է ա ք է մտահէ
իր պ ա Հ պ ա ն մ ա ն , ինք -
նապաշտսլանութեան
մասին
:
Տ ա ր ա կ ո յ ս
թլայ
, որ մեր
ա ղ գ ա պ ա Հ
-
I
պանման
պայքարին
մէք,
կոչռլահ
ենք
օգառւելռլ
րքլռբ
այն գորհօն
ումերէն,
ա ր տ ա ք ի ն ու
ներքին
, որոնք
կրնան
նը —
պաստ
մր բերել,
ճամբայ
մբ ցոյց
տալ,
ապաստան
մը
մ ա տ ն ա ն
շե լ : Մեր աշվսա
-
տ ա կ ի ց բ չե շտբ
կբ դնէ ա յ ն
ուժերուն
վբ–
բայ
մ ա ս ն ա ւ ո ր ա պ է ս , որռնք
մեր
ա պ ր ա հ
միջավայրերուն
( Ե ւ ր " պ ա եւ
Ամերիկա)
,
ք ա դ ա ք ա կրթական
բարձր
մ ա կ ա ր դ ա կ ի ն
Հ ա մ ա պ ա տ ա ս խ ա ն
պ ա տ ր ա ս տ ո ւ թ ի ւ ն
ու —
նին;
կամ իբ իսկ բ ա ռ ե ր ո վ
^միջավայրի
չավէանէչը
դոՀացնոդ
բ ա ղ դ ա տ ա կ ա ն
բռ -
վ ա ն դ ա կութի ւ ն ե լինքնա
յատուկ
ա
չիւաբ–
Հայեացք
ունին
» :
Ուրեմն
, Հա / գա
ղո ւ թ ն ե
ր
բ պէտք
է օ գ –
տուին
ոչ
միայն
իրենց
ս ո վ ո ր ա կ ա ն
առօր
եայ
ուժերէն,
ալլել
այն ուժերէն
,
որռնք
կրնան
մասնակից
բլչալ
Հմիջագղային
ս ե –
գանին
չուրշ
ա բհա
րհուահ
բ ՚ ՚ է ՚ ՚ ր
Հարցե
-
բուե
; Կրնան
Հասնիլ
անոնց
բարձրոլ
-
թ ե ա ն » :
Այս
ուժերբ
, աւելի
պ ա ր դ
խօսելով
,
Համ
ալսա
բանականն
երն են ,
մ ա ս ն ա գ է տ ,
գիտուն
, գասա
իսօս եւն . , որռնք
պէտք
է
Հղո
րհօն
ղերեր»
ստանձնեն
, նո
յնիսկ
գե–
կավաբ
դ ա ռ ն ա ն
Հա
յ Հանրա
յ ի ն
կեանքին
,
ե թ է
Հնարաւոր
րքէայ
:
Ա ե ր աչիս ատ ա կ իցեն
Հ աշ ի ւներո
ւ ն Հա -
մաձայն
, կան
աւելի
քան
5 0 0
Համա
լսա
-
բանականներ
, որոնցմէ
վաթսռւնր
անցահ
է ամերիկեան
Հանրաւլիտարան՚ււերոլ
մէք,
իբրեւ
միքաղգային
Համբաւներ
:
Ո ա ց ա ռ ի կ
երեւոյթ
մ լ ն է ա ս ^
ինչպէս
նաեւ
թանկադին
Հարստութէւն
մռ
եթէ
գ ի տ ն ա ն ք
օդտուիլ
;
Պարղ
է սակայն
, որ մէկէ
աւնի
պաա
-
ճառներէ՚վ
. մեր
ժողովուրգբ
չուլտուիբ
,
կամ
չատ քիէ 1լ օ գ տ ռ ւ է իր ալս
բարձրաս–
տիճան
գիրքերու
տ ի ր ա ց ա հ
Հ ^ ՚ ՚ ՚ ր Հ ՛ " է է
՚ / ՚ " ~
ւաէլեէ,բէն
; Ջկայ
կապ
ու
յարաբերութիւն
Համ
ա լս ւո ր ան ա կան ա յ ս
ղանգո
ւ սհին
եւ
Հայ
ժո ղաք ռ ւրգին
, Հայ դաղութ էււ
միքել
:
Հա
յ
Համ
ա լսա ր ա ն ա կ ա ն ն ե ր բ կբ
հ ա ռ ա
յ ե ն
օ տ ա բ
Հաստատութիւննեբուն
ել
օ տ ա ր Ժռ–
ղովուբղնե
րռւն
, լնդՀանրապէս
անտաբ
—
բեր
Հալ կեանքին
Հ ա ն դ է պ ,
յաճաիս
մոռ -
ցահ
դ ր ե թ է
իբենց
ժոդովուբդբ
ե լ
անոբ
կա
րի^ւեր
բ ;
էյ բբեմն
նո
յնէսկ
էրենց
հ
–Ա1–
դռւմբ
:
Այն
ա ս տ ի ճ ա ն
տխուր
է
երեւո
յ թ բ , որ
յա
րդելի
լօգո
ւահ ա դիրբ
կբ տ ա ր ո ւ է
յ ռ ւ –
ոաՀատօրէն
Հարցնելու
, թէ
կ՝արժէ՜՛
նո -
րերու
պ ա տ ր ա ս տ ո ւ թ ե ա ն
Համ
ար
ա շ խ ա -
աիլ,
երբ
«Ա
՛յս
է վ ա խ ճ ա ն բ
բարձրագոյն
դաստիաբակութիւն
ս տ ա ց ա հ
նախկին
Հայ
գպբոցնեբոլ
աշակեբաներուն»
• • ՚
կարճ
կբ տ ե ւ է
սակայն
յռւսա֊^աաոլ
-
թեան
սլաՀբ
ել
կբ Հարցնէ
անմեշւսպէէւ
թէ
ի ն ք ւ ^ ՚ ՚ ւ կը Հեռանան;
Ո՞ւր
է
«չարիքին»
ալ մ ա ա բ ; Կը
փնտռէ
պ ա տ ա ս խ ա ն ն ե ր
,
վեբ
լռւհելռվ
Հա
յ կեանքը
; կբ ղտսէ
որ
նախակրթարանային
ե ր ի տ ա ս ա ր դ «
մեհա–
միտ
մ իշակոլթիւններ»
տ ի ր ա կ ա ն
գ է բ Ք
սաեդհ-ահ
են Հայկ.
կեանքին
մէք եւ
նոյն
իսկ
Հակակշիռ
ունին.
մչակոյթի
անունով
ա ր դ ա Հ ա տ ե լ է
ք ա ո ս
ստեղհահ
են՛
բաժնբ–
ւահ
են
եկեղեցէնեբբ
ե լ գաղոլթներբ
. եղ
բ ա յ ր ա տ ե ա ց
ո գ է կբ տ է ր է , որոչ
Հ ա տ -
ոլահներ
խ ա փ ա ն ա ր ա ր
ղիրք
կբ
բսնեն
•
Հ ա պ ճ ե պ
եղրակաց
ութիւննե
ր
Հանո ւահ
են
։ Ու այս բԱԼորբ
ստեղհահ
են
մթնո
-
լորտ
մբ, ռւր անկարելի
կբ դառնայ
լուրշ
հրաղերներ
մչակել
ու աչխատասք
կատա—
բ ե լ ։
Մեղալռբբ
, ինչպէս
կբ տեսնուի
, կա -
րեւոր
չ ա փ ո վ մբ Հայ ժռղռվուրգն
է,
որ
ա զ ա տ ա ս պ ա ր է ղ
տուահ
է
մ ի շակո
ւթէւն
-
ներուն
, անտեսելով
լուրշ
ու պատբաս
-
տուահ
իր ղա ւա կն ե ր բ ;
Ա ե բ
ա չ խ ա ա ա կ ի ց բ
դ ի տ է
անչուչտ
որ,
երբ
Հոգահ-ռւ
ձեռքեր
չեն մչակեբ
արտն
ու
ա ր օ տ ա վ ա յ ր բ ,
ցորենէն
ու
կ ա ն ա
չու
-
թեան
աեղ
փռւչն
ու տատասկբ
կը աէ -
ր ա պ ե ա ե ն
՚ . .
Ի^այց , չ ո ւ ա ո վ կը
դարձնէ
մետալէն
մէւս
կոդմբ,
բսելու
Համար
թէ
կարելի
չէ
« ա ր դ ա ր ա ց ն ե լ » Հայ
Համ ա լսա բ ա ն ա կան -
նեբը։
կարելի
չէ , ոբուիՀետեւ,
գ ո ւ ց է
ա–
նոնցմ
է « չ ա տ ե ր բ » Հեռացեր
են
Հա
յ
կեանքէն
«անձնաս
իրական
պատճաոնե
-
բ ո վ » : թ ե ր եւս չ ա Հ ա է ն գ ր ա կ ա ն
նպատա
—
կով,
էրենց
ժռղովուրդին
Հետ կ ա պ ը
վ ն ա
ս ա կ ա ր կը
Համարեն
իրենց
բարձրացռւ
-
մին.
ե լ կ՚եղրակացնէ
արդարօրէն
,
ոբ
այդպի
սիները
Համ
ալսա
բանականի
հիրա
ն ի պ ա տ մ ո ւ ճ ա ն
կրելու
«արժանէ
չեն»
...
ինչպէս
կը տեսնենք
երկու
կողմ
երն
ալ,
թէ
ղաղութնե
րբ
եւ թէ Հ ա մ ա լ ս ա ր ա ն ա —
կաններբ
ա ն պ ա ր տ
չեն. մեղաւոր
են , ա—
ռաւել
կամ
նուաղ
չ ա փ ո վ : Ոա
յ ց
մ ե դ ք բ
բաժնելով
, կացութիւնբ
չէ փոխոլիր
%
ք^նդունելով
Հանդե՛րձ
, որ մեր գ ա դ թ ա -
յ ի ն
մթնոլռրաբ
անՀանգուրժելի
է յա —
ճաիս
,
Որ
միշակութ
իւննե
ր բ , դ ժ բ ա ի ս տ ա -
բ ա բ , չ ա ա
մբ
մ արղեբու
մէշ գ ա ր ձ ա հ են
տ ի ր ա կ ա ն , չենք
կրնաս
սակայն
մեղա
-
գ ր ա ն ք է
ղե
րհ՜ պ ա Հ ե
լ մեբ Հ ա մ ա լ ս ա ր ա ն ա -
կաններբ
, որռնք
չատ
վեբեբէն
կբ ս ա ւ ա ռ
նին
ե լ որ քիչ ա ն գ ա մ կբ բարեՀաճին
Հայ
կեանքով
Հետւսքբքրռւիլ,
ան ալ եթէ Հե -
տաքբքբուին
;
Ժողովռւրդբ
յանցաւոր
չէ
է
եթէ
այսինչ
Հայ
ա կ ա ն ա ւ ո ր
գ ա ս ա խ օ ս բ իր բեմէն
վ ա ր
չէշնեբ
. իր
«միշաղգային
Համբաւ
»էն
բարձերուն
ւիրա
քէն
չ ի խոնարՀէր
աղդայէն
Համեստ
ու չոր աթոռներուն
1
Հայ
ժողոէէուրդբ
միչտ
ալ յարգանք
ՈԼ
ակխահանք
ունեցահ
է իբ
դ պ բ ո ց ա կ ա ն ն ե –
րուն , դասախօսներուն
, մ ա ա ւ ո բ ա
կաննե–
բուն
ել, մ ա ն ա ւ ա ն գ , օ տ ա ր
հ-տռայութեան
մէշ
դ տ ն ռ ւ ո դ
փբռֆէսէօրներուն
Հ ա ն դ է պ ,
եթէ
անոնք
պատ
բաստակամ
ութի ւ ն
ունե
-
ցահ՜ են իրենց
տ ա ղ ա ն դ ն ու
Հմտութիւնր
ի
սսլաս
ւլնե
լու ;
Համալսարանականներուն
պ ա ր տ ք ն
է՝
մ օ տ ե ն ա լ
Ժ ռ դո վ ո ւո գին եւ
առաշնո
րդել
ղայն,
բարձրացնել
միշակէն
ու միշակու
-
թիւններկն
վեր ;
Ունի՛՛՛նք
աքս
Համալսարանականները
,
գագավւարական
այս գ պ բ ո ց ա կաննե
ր բ , ռ—
.րոնց
Համար
ժողովուրդին
հառայելբ
Հաճոյք
բ լ լ ա յ
ե լ ժողովուբգին
շնորՀակա–
լութեան
խօսքբ
աւելի
ա րժէք
ունենա
յ ,
քան
միշաղդաքին
տիաղոսբ
:
(Խմբագրական ՀԱՅՐԵՆԻ՛ՔԻ)
Տ Ա Ր Օ Ն -
Տ Ո Ւ Ր Ո Ւ Բ Ե Ր Ա Ն
Հ Ա Տ Ր Ե Ն Ա Կ Ց Ա Կ Ա Ն
ՄԻՈՒԹԵԱՆ
ՊԱՏԳԱՄԱՒՈՐԱԿԱՆ
Ժ Ո Հ Ո Վ Ը
Տաբօն
-
Տուրուբերան
Հայր
• Ա
իու
թ ե ա ն
2§,րգ
Պատգմ.
ժողովբ
տեղի
ունե
ց ա ւ
՚Բանատայի
Ա.
՝Բէթբինս
, Հ ՛Տ ՛Ղ՛ •
դ ր ա դ ա բ ա ն ի ն
մէշ ,
1 9 5 3
յուլիս
1 1 յ 1 2
եւ
1 3 ^
օբեբուն
;
Օ ր ա կ ա ր գ բ
կբ
պ ա բ ռ ւ ն ա կ է բ
տեղեկա—
գէրնեբուն
ընթերցումը
կ . Վ ա ր չո
ւթե
ան
եւ
բոլոր
մասնաճիւղերու,
ներառեալ
Հաչուեառւութիւններով,
եւ
Պատգմ
•
ժողովր
միաձայնութեամբ
գ ն ա Հ ա տ ա ն ք
ա ր ձ ա ն ա գ ր ե ց
բոլոբին
տ ա բ ե կ ա ն
գռրհու—
նէութեան
Համար
եւ գտաւ,
ռր Ա
իոԼ.–
թիւնբ
իր
բռլռբ
բաղկացուցիչ
մաբմին—
ներով
ունեցահ
է աչխո
յ ժ եւ
աբդիւնա–
լոր
ա չ խ ա տ ա ն ք :
Մ ա ս ն ա ճ իւղեր
ուն
ղօրացման
Հաբցէն
չուբշ
որո շուեցաւ
ժամ ա ն ա կ ա ւ ո բ դոբ -
ծէչ
մբ
ղրկել
չբշաննեբբ
յ
Մէութէւնբ
Ամերէկայէ
եւ
աբտասաՀ–
մ անէ
բ ա բ ձ բ ա դ ո
յ ն եւ տ ե ղ ա կ ա ն
՚Բոլէճ–
նեբու
ե լ գ պ բ ո
ցնե
բու
մ էշ
քանի
մը
Հաբիւր
ուսանողներ
ե՚\լ մ անոլկնեբ
կը
պաՀԷ
, որոնց
կուտայ
օժանդակութիւն
ու
գ ր ե ն ա կ ա ն
պիտոյք։
Պաագմ.
ժողռվը
այս
թնղէբբ
վ ե ր ա ռ ա ւ էր ա ր մ ա ն ա
ւոբ
ծանբութեամբ
:
ՊՐՈՖ– ՏՈՏՈՄԵԱՆՑ
1 9 3 5 ^ ^ ՛ ,
եբբ
Աօֆիայի
օ տ ա ր
շբշանակ
-
նեբբ
կբ տօնէին
պրռֆ
. Տոտռմեանցի
հն–
նդեան
վ ա թ ս ո ւ ն ա մ ե ա կ բ
, « Տ ո ւ ս ա բ ե ր »
ո ա
տողերբ
կը գ ր է բ
խմ բ ա գ բ ա կ ա ն ի
մը
մ
էշ
.•—- «Երկու
յ ռ բ ե լեա
րնե
բն ալ , (
երկ–
բ ո բ գ բ
Նեմիրովիշ
Տանչէնքօ
, մայրբ
Հ ա
յ ո ւ Հ ի , որուն
յ ո բ ե լեան
բ
կբ
կ ա տ ա ր ռ ւ է բ
Փրակայի
մէշ), ա պ ր ե ց ա ն եւ
դռրհեցին
ա ռ ա ւ ե լ ա պ է ս
Հայ կեանքէն
դուրս
, օ ա ա ր
մ է շ ա վ ա
յրերու
մէշ»
; Տետո
յ
կ՝ եղբ ակա
-
ցնէբ.
• « Փ ա կ ե ն ք մեր ե բ կ ա ո դ ր , ի ս ր ա է
ա ն դ ա մ
մ լ ն ալ բաղձա
լով
մեր սիրելի
յ ռ –
բելեաբէն,
ճչմարիտ
մեհարանք
մը,
շերմ
ե լ Համաժռղովրդական
,
Հայրենի
Հոգին
վրայ
եւ Հ ա ր ա ղ ա ա
ժողովոկբդի
հո–
ցին
մէշ» ;
Ե թ է այս տողերբ
գ բ ո ւ ելէ
1 8
տ ա բ ի
վերշ,
մեհա
րժէք
դ ի տ ն ա կ ա ն
ի ն եւ
~
Հանրասլէս
բոլոր
իսկական
Հայրենասէբ
Հայերուն
կարելիութիւն
չ տ ր ո ւ ե ց ա ւ
Հայրենիք
փ ո իսադրուելու
, Հոն, Հայ ժո -
ղովրգին
շամբելոլ
իրենց
դ ի տ ա կ ա ն մեհ
պա չ ա ր ը , ա ր ժ ա ն ա ն ա
լու
«Հայբենէ
Հողին
վ ր ա
յ , Հ ա ր ա ղ ա տ
ժողռւէբդէ
հոցին
մ էշ ,
«շերմ
եւ
Համ
ա ժ ռ դ ռ վ բ գ ա կ ա ն
ճչմ
ա բ է տ
մեհարանք»ի
մբ, Ավւիւռքին
կբ
մնայ
ա յ դ
պ ա բ ա ք բ
Հատուցանել
, կաղմելով
ա բ մ ա -
նավայել
յ ո բե լեան
մ բ
Հա յրենասէ
ր դի -
տունէն
Տ ո տ ո մ եանցի
:
Ուբաիս
ենք բսելու
թէ՝
Փաբիղ
կաղմա–
կերսլահ
է արդէն
յոբելենական
յանձնա
-
խումբ
մը եւ յռբելեանբ
ա ե դ ի
սլիաի
ու
նենայ
նոյեմբեր
\ ՜ ) ի ն , Աորպոնի
Ոիչբլիէօ
սբաՀին
մէշ, Հովանաւորութեամբ ֆրան
-
սացի
աձնաւորութեանց
, եւ
նաիսագաՀու–
թեամբ
նախարարի
մբ որ գոբհօն
ղեր ու—
նեցահ
է դ ո բհա կց ա կան
լնկե
բութ
եանց
մէշ
• ԼՄ անրամասնութիւններբ
յ ՚ ո շ ո ր -
դոէի^ ; Այս առթիւ
ա ն գ ա մ մբ եւս
սլիտի
պա
րղռւի
յոբելեարին
մ իշաղգա
յ է ն աբ -
մէքբ
;
I
Ան
չո ւչա
գ ի տ ո ւ թ ե ա ն
մարգէն
մ էշ
, աղ–
՚
գութիւնբ
ղեր չիւ խ ա ղ ա ր ե ւ պ է տ ք չէ իսա–
•
ղա
յ , քանի
որ դիտոլթիւնբ
Հ ա մ ա մ ա ր գ - ;
կա
յ ի ն
նշանակութիւն
ունի
եւ իր տ ո ւ ա ծ
յ
բարիք1ւերբ
ամբոգշ
մաբգկութեան
կբ ՚
՝՚. պ ա տ կ ա ն ի ն ;
Բալց
ամէն
ա ղ դ իրաւունք
ո՛ւնի
Հսլաբ
-
տութիւն
մբ ղ դ ա
լու
երբ ի.ր հոցէն
դռւրս
կ ո ւ դ այ ա յ դ դիտունբ
ե լ ինք, անով
ս ա -
տարած
կ^բԱայ
Համ
ամա ր դ կ այ ի ն
յ ա ռ ա շ
գիմ
ութեան
եւ բարօրու
թեան
: Ա յ ս տե -
սակէտով^
իսկ , կ՛՛արժէ
սարքել
ա ր մ ա ն ա –
վայել
յոբելեան
ի ւղտաիւ
իր
գէտՈէն
ղա–
լակին
վաթսունամ
եայ
գ ո րծո ւնէ ութեան
:
Տ ո տ ո մ եանց
նեառւե
լով
միշաղգային
գէ–
տ ո ւ թ ե ա ն
սաՀմաններուն
մէշ,
գոբհելով
ա ն վ կ ա ն դ ,
Համ
ամ արգկա
յ է ն
բարէքին
Համար
, արդարօրէն
վա
յ ե լեէով
մ
/ ՚ ^ ՚ " ՚ Հ – ՜
գ ա
յ ի ն
Համբաւ
, ( գ ե ռ վերշերս
Ա լ ս ա բ ա -
լ ի ո յ
Աիտնէյ
քաղաքին
մէշ Հ բ ա տ ա բ ա կ
-
ուեցաւ
իբ անդլե
բէն
կ ե ն ս ա դ բ ա կան
բ) , չէ
մոռցահ
եբբեք
Հայութիւնբ,
տառապած
է անոր
ց ա ւ ո վ , մ տ ա ծ ա ծ
է միչա
աղաաա–
գրութեան
մասին
, ա ռ ա ն ց
աղմկելու,
ինչ
սլէս
կ՝ լ^ւեն
չատե
ր : «Տ ո ւս ա բ եր»
ի
նո
յ ն
թ ի լ ի ն մէշ Լիպարիա
Նաղարեանց
ա ր գ է ն
կբ
մատնանչէ
Տոտռմեանցի
ղուա
Հայկա—
կան
ա չիսատանքը
, Ասա
բ ա իսան
ի
Հա
յ ո ւ -
թեան
մէշ Հայերէն
սորվեցնելու
Համաբ
:
Եւ
ա յ գ ՝
երբ գեո.
1 1
տաբեկան է բ ։
Պ ա բ ա ք
կբ
սեսլենք
աւելի
լ բ ի ւ
տեղեկութիւններ
տալու
Տ ո տ ո մ եանցի
ա ղ դ ա յ ի ն
ւլո բծու
-
նէութեան
մասին
, որսլէս
ղ ի , ղինք
մ ե ծ ա
րելու
կոչուած
Հ ո ՚ յ ե ր
Հայասլէս
ո՛Լ
ճանչնան
ծերունի
գ ի ա ն ա կ ա ն բ :
Աստրաիսանը
իսառնակռյտ
լեղու
մբ ու
նէր , կ՝բսէին
օրինակԲգիցան(թռ.չուն)տե–
բեւսԱին
(ռուսերէն
կբ նչանակէ
ծառ)
վբ–
րայ
ս բ ա է դ է աբեք
(նստել)
կոլիան
Ա ա
—
րուսային
ուիսաժբվադ
է անում
•
(Նիկո—
ղոսբ
Մարիամին
Հետ կր սիրաբանէ)
եւն։
Պ ա տ ա ն ի Տ ո տ ո մ ե ա ն ց
կբ
խորչիայսլեղռւէն,
իր աարե
կիցնե
բու
մէշ, իր աոա ւե լո ւթ
իւ
նբ այն է որ՝
Հայրբ՝
թ ո վ մ ա ս ,
Հայերէնի
ուսուցիչ
է բ
Ասա
ր ա խանի
Ա ղ ա ր ա բ ե ան
գպրոցին
մէշ, ոբ Լիպարիա
Նաղարեանցի
բ ա ռ ե ր ո վ ,
«անցեալ
դ ա ր ռ ւ
վերշին
ք ա -
ռոբգին
, ա ղ դ ա պ ա Հ պ ա ն մ ա ն
գօրաւոր
կռ -
ուան
Հանղիսացած
է,
լինելով
միաղ
լու
ս ա տ ո ւ
վւարոսբ
օ ա ա ր
ծռվու
մէշ
ինկած
Հայ.
կղղեակին»
: Հայրբ
թէեւ
Գեբմանու–
Հ ի ի մը Հետ
ամուսնացած
, Հ ե տ ա մ ո ւ տ ե -
ղած
էր որ իր որդին
վ՚ոքբիկ
Վ ա Հ ա ն բ
Հայերէն
Լսօսէր
ե չ ա տ
խ ս տ ա պ ա Հ ա ն շ ե ղ ա ծ
էբ
ոբսլէսզի
Աստ
ր ա խ ա ն ե ա ն
իսառնիճա
-
դ ա ն ճ
Հայեբէնբ
էբլլար
անոր
լեղուն
, ա լլ
մաքուր
, Ա բ ա բ ա տ ե ա ն բ : Բնական
է ,
Վա
Հան
, կրած
է մեծ
աղդեցութիւն
բ ա յ դ
ԵՐԷԿ ԵԻ Ս.ՑՍՕՐ
Հ ա տ ո ւ ա ծ մը եւս է տ
. Աապլիէի
յօդ ֊
ոլածաչարքէն
, ռբուն
Ա. ե լ Բ.
մասեբբ
Հ բ ա տ ա ա բ կ ե ր
էէնք
արդէն
:
՛ Բ ա ղ ա ք ա կ ա ն
ոստիկանութիւնբ
, որ նա–
իսռբդ
վարչաձեւին
ատելի
խռրՀբղանչա
-
ն լ ն էբ , շնշուեցալ
եւ
Համայնավւսբոլ
-
թեան
դէմ պա
յքա
բելու
Համաբ
նոր
սպա
ս ա բկռւթիւննեբ Հ ա ս տ ա տ ո ւ ե ց ա ն
:
ԳաՀիրէի
կեդրոնբ
Հսկայ
երկնաբերձ
չէնք
մը յ ա տ կ ա ց ո ւ ա ծ
է
ոսաիկանութեան
անթիւ
ճիւղերուն
: Բ. քարկբ
անմ
ատչելի
է
օտա
րականնե
բուն
: Այնտեղ
կբ
դռրծէ
դեբմանացի
մ ա ս ն ա գ է ա ը : Վ ե ր շ ե ր ս
բոլոր
ո ս տ ի կ ա ն ա պ ե տ ռ ւ թ ե ա ն ց
Հ բ ա Հ ա ն դ աբբ
-
ո ւ ա ծ է պաաբասաե
լու
«ցանկբ
ա յն
բռ
լո բ
անՀատնեբուն
, որոնք
վ ա ա ն դ ա ւ ո ր կբ նբ–
կատուին
պ ե տ ո ւ թ ե ա ն
ա պ ա Հ ո վ ո ւ թ ե ա ն
Համաբ
, ե լ որոնց
դէմ պատեՀ
առթիւ
ա ն
Հրաժե
չ տ
բոլո
ր
մ իշոցներբ
ձեռք
պիտի
աոնոէ
ին՝1> Ա աՀմ
անադբռւթիւնբ
^շռւահ
է
ե լ նոբ Ա աՀմ
անաղբութիւն
մբ ա ռ ժ ա մ ա
—
բ ա բ
Հրւստւսրակռւած
է Հետեւեալ
երկու
տրամագրռւթիւններռվ.
1
Բոլոբ
ա ղ ա –
աոլթիւն
՛երբ
ս ա Հ մ ա ն ա փ ա կ ո ւ ա ծ
են
օրէն
քով ,
2
Գ ո ր ծ ա գ ի բ
Ւչխանութիւնբ
կբ
յօրինէ
օրէնքբ
;
Ւրաւասոլ
մարմիննեբբ
այս բոլոբբ
առ
ժամեայ
կը նկաաեն
: Ե բ ե ք տարիէն
դ ր ա ւ
ման
իչէսանութեանց
եւ ն ա խ ո ր գ
առանձ
-
նաշնորՀնեբուն
գ է մ
պ ա յ ք ա ր բ
պիտի
դ ա դ ր ի :
Վյս
բի
չնե
բուն
Համ
ոզում ով, ա -
ռանց
այս
միշո
ցներ ո ւ ն ա ն կ ա ր ե
լ ի է ա -
ոլա
Հռվել
երկրին
վ ե ր ա կանդն
ումբ
, վագ֊.
ռւան
պ ե տ ո ւ թ ե ա ն
Հիմե^բ
անՀ ր ա ժ ե չ տ
է
նետել
: Ա ե ծ
իսնայոդռլթիւններ
կատար
-
ուահ
են ; Պա
չտօնէութեան
ա պ ր ռ ւ ս տ ի
ս
բ–
գուիՅեան
Համ
ար
տ ր ո ւ ա ծ
յա
ւե
լո
ւ մ ն ե բ բ
պ ա տ ո ւ ա կ ա ն
Հօբ եւ
մանուկ
Հասակէն
,
իսօսած
է
Հայերէն
, ճանչցած
է
Հայրենի
քբ , սոքւվտծ
է անոր
սլատմ
ութ
իւնբ
, սի
ր ա ծ է ի.ր ժողովուբդբ
, ուղած
է օդտա
-
կար
բլբոլ
անոր;
(Որչաւի
մեհ գ ե ր
կրնան
իսաղալ
հնռղքներբ
,
նո
յ ն իսկ
իսաււն
ա -
մուսնութեամբ)
:
Ուբեմն
պ ա տ ա ն ի
Վ ա Հ ա ն , իր Հօր Հայ -
կ ա կ ա ն
աղգեցոլթեան
տակ
, ինք ալ
14
տ ա ր ե կ ա ն ի ն , շանադիր
կ^բլլայ
ռ ո ւ ս ա կ ա ն
կիմնազիոնի
իր բնկերնեբուն
Հ ե տ ,
մաքուր
Հայերէն
խօսելու;
Այդ
աարիքին
ալ, կբ
դ ա ռ ն ա յ
Հիմնադիրը
իւմբակց
ութ
եան
մբ
որ
կիմնազիոնի
Հա
յ ո ւս ան ռ ղներ ռ ւ եւ ու–
սանողուՀինե
բու մաքուր
Հայերէն
իսօսել
տալու
ուիստբ
սլիաի
կատարէր
: Պ է տ ք էբ
որ
ռւսումնասիբէին
լեղուն
, պէտք
է
ռբ
սորվէին
պատմ
ու թիւնբ
, ճանչնա
յ ի ն
Հայ
դբականռւթիւնբ
: Ընկե
բո
ւ
թիւ5ւ
ը կբ աա
-
րածուի
, կը կազմէ
աոանձին
խում
բեր
եւ
իւմբա1լներ,
ՀետղՀետէ
քլունենան
Ր ա ֆ -
ֆիի
1
Մոլրացանի,
Գ ա մ ա ռ
՚Բաթիսլայի
,
Նալբանդեանի
եր կերբ , կբ
Հետաքրքրռւին
նաեւ
թ ր ք ա Հ ա ք
ղր ա կան
ո ւթ
ե ամբ ,
բերել
կուտան
Կ • Պոլսէն
զանազան
երկեր
,
Գուրեան
, Պա րոնեան
եւն. :
«
Աղղային
Զոշերբ»
ե լ«ՀոսՀոսի
ձեռազիրբ»
ա չ ա -
կերտներու
մէշ, ձեռքէ
ձեռք
կբ
իւլռւին
:
Այլեւս
Հայերէն
դիրքերբ
իրենց
լնթերցա–
նութեան
դթսաւռր
նիւթբ
կբ կազմեն
: ԼԵ–
րիաասարդութիւնբ
երբ ուղէ , ինչ
Հրաչք
ներ
չքւ կրնար
գործել
նոյնիսկ
ժ խ տ ա կ ա ն
սլա
յ մ ան ներ ու
մ էշ
, ա պ ա ղ դ ա յ ն ա ց մ ան
վբ~
ւոանգի՚ք
դէմ ) :
կարամւ՚ւրղա
Ա ս տ բ ա խ ա ն կը մամ
ան է եւ
կ՝ոլգէ
Հայ երդբ
տ ա ր ա ծ ե լ
ա յ գ
քաղաքին
մ է շ ։
՛քլորէն
ե ր ի տ ա ս ա ր գ
Վ ա Հ ա ն
Տ ո տ ո մ -
եանցն
է
Որ
յ ա ռ ա շ ա պ ա Հ բ
կ՝բլլայ
այգնոր
ձեռնարկին
: Ե ր գ ե ց ի կ
խումբ
կբ
կաղմեն
կարամուրղայի
ղե կավա
րութեամբ եւ մեծ
յաշռղութիւն
1լ ունենայ։
Ինք ալ , իսում
-
րին
մէշ, լ ա ւ ա գ ո ^
եբգոլլնեբէն
մէկբ
Կ՝ււԱ՚"յ
-•
Վ^աՀան
արդէն
թեւ առած
է ։ Կբ
մասնակ
ցի
Ա բ է
լեան
, Աիրանռյչ
թ ա ա
ե ր ա
խումբե
րուն
, Հ ա կ ա ո ա կ դ ր ո ւ ա ծ
աբղելքին
;
Ա յ գ
միշոցին
թ ա րգմ
անութ
իւննե
ր
ալ կբ
կատաբէ
, օրինակ՝
զրկելով
Թիֆլի"
ւ
Տ ի գ ր ա ն
%աղաբեանի
, որ
ԱղբիՆր^/
մէք
անփուիռխ
կբ Հ ր ա ա ա ր ա կ է
լուբշ
ուսում
նասիրութիւն
մբ, «Ծազիկ
Տնային»(«Աղ–
բ ա բ
Թովմասի
Տ ն ա կ » ի
Հեղինակին
ուրիչ
մէկ
գործը)
: Կբ նչանակէ
թէ
պ ա տ ա ն ի ն
Վ ա Հ ա ն
այղ.
օրէն
կբ
Հետաքրքրուէբրնկե–
բային
լուբշ
Հարցերով,
եւ
կ ՚ ՚ ո ւ ղ է ր օ գ -
տակար
բ Ա ա լ իր ժռղովուրդին
:
Թ.
ԳԱՌՆԻԿ
Fonds A.R.A.M
