^ 8 Ա Ռ Ա Ջ
9
Ս՛ԵՐ ԱՍՏււԻԱԾԸ,
Ձ Ե Ր
Ա Ս Տ է ւ ւ ^ ւ ւ օ է
Մովսիականնձրը
1լ
՝անցնէՆ
հ ա կ ա յ ա բ -
ձակոլյքի։
Հ
Ե թ է Ա ո վ ս է ս ի
սււանդահ
սո ֊
վոբութեանւլ
Համեմաս,
չթլփասաւ.իք
, կը
յայաաբստըեն
, չէք
կընար
փրկուիլ»
(Գործք, ժ է – 1) :
թ՝րիատութիւնր
սւնՀ
րսււք֊եչսւ
չէ
փրկու
թ ե ա ն
համար
, կ՝ընգգիմաիւօսէ
Պօզոս
,
այլ
միայն
հաւաաքլ,
ԼՆոր
Աւիւաը)
կրնայ
վւրկել
մեզ. «Որ ո չ ն Հ ա ւ ա տ ա յ
, գ ա տ ա -
սլարտես
ցի
» (Մարկ. ԺԶ– 16) :
Ծս՚նր
է վ է ճ ր ,
սլայքարր՝
րուոն։
Արու–
սաղեմացիներր
ել Ասիացիներր
գ է մ առ
գէմ։
/՚ վերջոյ
կորոշռւի
ս լ ա տ գ ա մ ա ւ ո ր
ղրկել
Երուսաղէմ
եւ հասկնալ
ա ռ ա ք ե ա լ
ներուն
ել Հրէից
մեծ՜երուն
տեսակէ
տը :
Ե ր կ ա ր
խորհրգակցութիւններէ
ե տ ք ը
, ծ–
րռւսաղէմ
սլայման
կը գնէ , որ « ե ա կ ե -
նան
կուռքերու
զոՀռւածէ
, եւ
արիւնէ
,
ել
խ ե ղ գ ո ւ ա ծ է , ել
սլռոնկոլթենէ
(Գործք, ԺԵ– 29),
եւ աւելին
չսլահանշել
հեթանոսներէն
,
կբ նչանակէ՝
օ տ ա ր -
ներուն
չ պ ա ր տ ա ղ ր ե
լ թլ փ ա տ ռ ւ թ ե ա ն
( * )
սլայմ
անը : ինհ-ի
կը թուի
թ է խարգախ
-
ուահ
է Երուսաղէմ
ի ոլատաս
խանը
,
Գ"Ր
Բ^ԲէՐ
Պօղոս
, այլասլէս
սլիտի
չհա -
լահուէր
եւ չամ ր ա ս տ ա ն ուէ ր
ա յնուհե
-
ա ե ւ :
Զ ի ն ա գ ա գ ա ը ը կը խղուի
ել սլա յքար
ը կը
շարունակուի
, էիասնզի
, տ ա ր ի ն ե ր
ետք
տ ա կ ա ւ ի ն
, Պօղոս
1լամ
րաստանուի
թ է կը
իւրատէ
Հրեաները
ա ս լ ս տ ա մ
բ ի լ Ա
ովսէսի
գ է մ
(Գործք, ԻԱ. 21) :
Պօղոս
անցա՛՛հ
էբ , սակայն
, Ռ ո ւ պ ի -
գոնը
:
Այլեւս
ա ն վ ա խ կը շարունակէ
ք ա ն գ ո լ -
մր : Կը հրահանղէ
Տիտռսին
կշաամրել
թ ե ր ա հ ա ւ ա տ ն ե ր ը
.
«Աի՛
հայեսցին
ի
հրէական
ա ռ ա ս պ ե լ ս » (
. Ա.
14) :
Իր
կ ա ր գ ի ն , էնքղինք
այնքան
ղօրաւոր
կը
զգայ
, որ կը յ ա յ տ տ ր տ ր է
թ է
«անշահ»
է
• - •
Հին Ովստր
(Եբր– է– 18) , –
«քանղի
առքի
սլատուէ
ր ը
( Հին
Ուխտբ)
կը խ ա -
վէսւնուի
իր տ կ ա ր ո ւ թ ե ա ն ը եւ ան շահ ու -
իմեանր
Համար,
ինչու
ռր Օրէնքբ
( Ա ո վ -
սէսի
դիրքբ)
րան
մ րն ալ կատարեալ
չը
ր ա ւ , ել անոր
տեղը
կը ղ.րալէ
աղՕուական
յ ° յ ՚ ^ Ը »
ԼՆոր
Ուխաը)
: Գ ր ա ր ա ր ո վ ^ «ար -
ՀամարՀութիւն
լվւնէր
առա
քին
պ ա տ ո ւ ի -
րանին
վտսն
նորին
ակարս
ւթե
անն ել
ա ն –
շւսՀութեան»
,
" ՛ յ լ խ օ ս ք ո վ ՛
Հին
Ուխտը
ոչինչ
տ ո ւ ա ւ կատտրեալ
ու մնաց
ա բ Հ ա -
մարՀելի
, ա Հ ա թ է ին չո՛ ւ անոր
տեղը
ե -
կ ա ւ
ւլրաւեց
Նորը,
«ազնուական
յ ո յ ս ը ,
որով
մերձենամք
առ Ա ս տ ո ւ ա հ » :
Պ օ ւլո ճ ի կատա
րահ
յե ղավւո
խո
ւթիւն
ը
այնքան
խոր էր , որ , վերցնելով
Հին Կր–
ա ա կ ա ր ա ն ի ն
ՀեղվւնակոլթիւՖը
, կչլ ս ա ր -
սէր
Հրէութեան
ամբող
ք չէնքը
:
Ա Հ ա թ է ինչո՛լ
Հալահանք
, հեհ
,
բան
տարկութիւն
, նոյնիսկ
մաՀափորձ
:
Պօղոսի
գ է մ
բանաձեւուահ
ամբաստա
-
նոլթիէձն
իսկ կը Հաստատէ
ա ր դ է ն
թ է
Տարսոնցի
ա ռ ա ք ե ա լ ի ն
պա
յքարը
ուղ -
ղուտհ
էր Հին կ տ ա կ տ ր ա ն ի ն
գ է մ ,
ար
գ ա
րել
Պօղոս
կբ ք ա ն դ է ր
Հին
կտակարա
նը Նոր կտակարանոփ
:
Տեսակէտով
մը Պօւլոս
Հայրն
է
Հրէա
կան
ըողո
ք ա կ ա ն ութ
ե ա ն , ե թ է ոչ ա ր դ ի
յ
Այսսլէս
, Պօղոս
ամ բ ա ս ա ա ն ո ւ ա հ
էբ
ՀբէԻս
կողմէ
«իրենց
օրէնքին
վ ե ր ա բ ե բ -
եալ
իսնգիբներու
Հ ա մ ա ր »
(Գործք ,
ԻԳ •
29) ,
էրրեւ
« ա ռ ա ^ ո ր գ
Նաղովբեցւոց
ա–
գ ա ն գ ի ն »
(Գործք, իԴ.. 5),
քո՚րողիչ
«մե
ռելներու
յարութեան»
(Գործք, ԻԴ . 21) ,
թշնամի
հէսեբռլ
:
«
Գո՛ւն,
կ՝բսեն
Պօղոսի,
բոլոր
Ա -
"իացի
Հրեաներուն
կբ քարոզես
ա պ բ ս
—
տամրիլ
Ա ովսէսէն
, թ ե լ ա դ ր ե լ ո վ որ
չթլ–
փ ա ա ե ն
իրենց
զաւա1լները
եւ չչարմին
Հա–
մ աձայն
Հնաւանղ
սովորութ
իլննե
րո
ւն»
(Գործք, ԻԱ. 21) ,
Հ ե տ ա ք ր ք ր ա կ ա ն է նաեւ
այն ամբ աստա–
նութիւնբ,
որու
ենթարկոլ
ա ծ էր ք ա ր -
կռհուահ
Ա տ ե փ ա ն ն ո ս բ
,
թ է
«8իսուս
պ ի տ ի փ ո խ է Ա ո փ ս է ս ի
ա ւ ա ն գ ա հ
սովորու–
(*) ՈմաԱք «կրճասաւ-թիւէւ» րաոն ալ ,
Որ
կը
դ ո ր ծ ա ծ ո ն ի
՚եոր կաակարանին ւքէջ
(Փիլ.
գ. 2) ,
հոմանիշ կր համարին թլ-
փատոՆթ-հան: Կան ո ր կր՜նատ ՈՆ ներքինի
րաււերը կը համարին համազօր: իսկ ո -
մանք ալ կրճատոՆթիՆնը համարժէք կը
համարին այն զործողութեան, զոր ինքն
իր վրայ կաաարեց Որոգինէս , — այդ
մասին՝ իր կարգին ;
Վ ԵՆԵ ՏԻԿԻ ԾՈՎՈՒՆ
ԸստոՆերի մէջ ր ֊ ա ղ ս ս ա ծ ծով ,
Ի ՞ ն չ լ ե գ ո ւ ո վ ինձ կը խ օ ս ի ս ,
Ո՞ր յ ո Նշ ե ր ո Ն հէքեար֊ով
Կ՚ըղձաս օրրել իմհոգիս :
Անցեալն անցած է
ր ն դ մ ի շ ա ,
Ա՜ոիրացած շա տ երազներ ,
ճ ս ւ ն չ ց ա ծ
եմ շաա քէն
ՈՆ
վիշտ ,
Մոոցած շա տ ծափ ՈՆ ը ն կ ե ր :
Ա՛լ շ ի ջ ա ծ են ա ս տ զ ՈՆ ջահ
ճ ա մ բ ա ն ե ր ո ՚ Ն ն իմ վրրան ,
Ա՛լ ք ը ն ա ր ն ի մ կը ցանկայ
Հանգչիլ
ծ ո ց ի ն լ ը ո ո Ն թ ե ա ն :
Ա՛լ թօթափած եմ ա մ է ն
Պասւրանքի ի յ ա յ ծ ՈՆ մ ր ր ո ւ ֊ ր ,
Արդ
իմ ծ ո ց ի ն կը լրււեն
1
լյիրոյ յսաբկանքն
ՈՆ ս ա ր ս ո ս ո :
|
\
ԸստոՆեբի մէջ թ ա ղ ո Ն ա ծ ծ ո վ ,
Ի՞նչ լ եզո Ն ո վ
ինձ կը |Աօսիս ,
Ո՞ր յսՆշերոՆ հ է ք ե ա թ ո վ
Կ՚ըզձաս օրրել իմ հոգիս :
Ա Ր Ա Ա Ա Յ Ի Ա
ԱՐԱՊԵԱՆ
թիւննեբբ»
(Գործք, Զ– 14)։
Պօղոս,
ն ո յ ն
ա ւ ե տ ա ր ա ն բ
քարոզելով
Հրամանալ
Ցի ՜
սուս
ի
(Գազ. Ա. 12),
կ՝իյնար
ն ո յ ն ամ -
բ ա ս տ ա ն ո ւ թ ե ա ն տակ
, այս անղամ
Հա–
լահոզբ
Հտլածուահին
ճամբուն
մէք
է
Շ ա ՜ տ էր սիբահ
Հին կտակարանր
, նա -
խանձաւոր
եւ յ ա ռ ա ք ա դ է մ ՝
Հրէութեան
մէք,
այնքա^ն
շ ա ա էր սիբահ
եւ ուսում
-
նասիրահ
զայն,
ոբ բազմիցս
Հ ո տ ո տ ո ւ ա ծ
՛Լ՛՛՛ք՛ դի Ը "ւէ" ՝ դ ա բ ձ ե բ էր ա յլեւս
ան -
Հոտ
է
Պարապ
մը ստեղծուեր
էր իր Հ ո գ -
ւո
յ ն մէք , ինչպէս
պարապ
մը կը ստեղ
-
ծռւի
երը գ ա ղ տ ն ի ք մը կբ գ ա գ ր ի
գաղտ
նիք
մնալէ
1
Ե ւ Պօղոս
կ ՝ ա պ ր է բ
Հ ո գ ե կ ա ն
տ
յ ղ
ներքին
ոզրերղութիւնբ
: Հին կտա -
կ ա ր տ ն ր
, ղոր սիրեր
էր կռ
յ ր
Հոգիով
, կր
դ ա ո ն ա ր
ատելի
Ա. Հ ա թ է
ինչս
՚ լ կ ո ւ գ ա ր վար նետ ել
Հին
կտակարանբ
իր պ ա տ ո ւ ա ն դ ա ն է ն
,
իբրեւ
ա ռ ա ր կ ա յ մբ, ոբ
«մերձ է յապականսՆ -
թիՆն» :
Հո՚^ս ես. Եղբայր
Ա ա ս ի ս , կրնա՞՛ս
կչռել
ս ա
բառեբուն
ծանրու
թիւնբ
—-
« Ա ր գ , ասելովն
նոր՝
Հնացոյց
զ ա ռ ա -
քինն
, ել որ Հնանայ ն եւ ծ ե ր ա ն այ ՝
մ
երձ
էյապականոլթիւն»
(ԵբՐ • Ը– 13)։
Ա չ յ ո ա բ Հ ա բ ա ր ո վ ,
«Նոբ
Ո ւ խ ա
ըսելովը՝
առա
քինը
(Հին
Ուխաը)
Հինցուց
, ել ան
որ կբ Հիննայ
եւ կը ծեբանայ
, ա՛լ
կռբստ—
ե ա ն
մ օ տ է » ;
Պօղոս
կը շարունակէ
« Ե թ է
ա ռ ա ք ի –
նբ
( Հին կտակարան
) անմ
ե ղ ա ղրել
ի
ը լ -
չար
, երկըորդին
(Նոր կ տ ա կ ա ր ա ն ի ն )
ա ե ղ
չէր
վ,նառուեր
(
Երբ . Ը. 7) :
Նորր
«լաւաղոյն
խոստումներով
Հաս -
աատռւած
լ ա Ն ա գ ո յ ն
ոՆխտյւ է» (11բր– Ը ՛
6)։
Ե ւ
Հիմա
նստէ
կարդա
Հին կտակարա
-
նը.
Եղբայր
Ա ա ս ի ս կ ա մ միմի
Հրէից
:
Հին
կ տ ա կ ա ր ա ն ը
ք լ ւրք
դարձնողը
չեմ, իմ կողմէս
բան մրն ալ չաւելցուցի
է
իմ
քննական
կարծիքս
, Հին ու Նռր Կտա–
կաբտններուն
մ ասին
, ուրիշ
ա ն գ ա մ : Ա–
մէն
վկայութիւն,
ամէն
քննադատութիւն
ա ռ ի ձեր ... « ա ս տ ո ւ ա ծ ա չ ո ւ ն չ
մատեան–
նեբէն
» :
Արգ,
Աստուծոյ
գ է մ
լուտա՛՛նք
է ՝ եբբ,
ինչսլէս
Պ օ գ ո ս , որ կբ ն ե տ է
Հին Կտակա–
յ
րանբ՝
տեղր
դնելու
Համար
Նոբ կտակա
— ՚
րանբ,
ես ալ կը նետեմ Հին Կտակարանր,
Հրէից պաաւքոՆթիՆնը եո֊ հանգանակբ ,
տեղր ղ.նելոՆ համաբ Խ՚սբենացին, իմժո–
ղո վ ռ ւբ դիս նոՆիրական պատմոՆթիՆնը եւ
հանգանակը :
Գալով
՛Բր իստռնէութեան
, ը ս ա ծ էի թ է
Հին ու Նոր կաա
կ ա ր աննե
բուն
մէք չէ
ա յ գ
վ ա ր գ ա պ ե տ ո ւ թ ի ւ ն բ ,
" ՛ յ լ «
եկեղեցւոյ
Հայր»
անունով
ճանչցուաչք–
կ ր օ ն ա գ է տ
մեծ
փիլիսոփաներոլ
ղործին
մէք։
8ա -
քո բ գ
ա ն գ ա մ
եկեղեցւո
յ Հա
յրեբուն
մա ֊
տենաւլբութիւնբ
դնելով
Նո բ Կտակարա
-
նին
գ է մ
յանդիման
, ինչպէս
Գբի Հին
կտակարանբ
Նոր Կ աակա
րանին
դէմ
յան
դիման
, դմռւտբ
պ ի տ ի
էբլլայ
ինձ Հաս -
տատել
ինչոր ըսի : Ա ա կ ա յ ն
,
գժբախտա—
բ ա ր
, վ ս ա ա Հ չեմ թ է
Պօզոսի
բ ր ա ծ
ձեւո -
վը
֊պիտի
կրնա՛՛մ
վար
առնե
լ
Ե ղ ր ա
յ ր
Ա ա ս ի ս ի
Հին
գլուխը.,
տեղը
դնելու
Հ ա մ ա ր
նոր
գլուխ
մը :
Շ.
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
չի
ե–.
Ա ռ տ ո ւ ա ն
շաղին
աննպատակ
քայլերս
զիս
կ՝ ուղղեն
Լիոնի
Հանբա
յ ի ն
պ ա ր տ է ղ ը
(փարք)
: Հ ա մ ա տ ա ր ա ծ
խաղաղութիւն
եւ
վեՀռլթիւն
ծառոււլփնեբոլ
ե ր կ ա յ ն ք
ի
վար
ու մարգերուն
վ ր ա
լ , ուր քիչ վ ե ր ք
պ ի տ ի թավՎ,
շնչաՀեղձ
Լիոնցին
, քիչ մը
^՚"ՂԳ"յբ
ե՛– աշխուժութիւն
տ ա լ ո ւ
Հ ա մ ա ր
իր
յուլացած
անգամներուն
յ
Թ՛ռչուններուն
գ ա
յլա
յ լ ը
միայն
կը լե -
ցբնէ
մթնռլռրտբ
: Գիմացս՝
սլարտէղին
ա ր ո ւ ե ս տ ա կ ա ն
լիճբ՝
մ եր
բ ա ց ա տ ր ո ւ -
թ ե ա մ բ « կ ա ր ա ղ ի կբ նմանի
»: Վ ճ ի տ ու
ողորկ
: ՛Րանի մբ կ ա ր ա պ ն ե ր
իբենց
ե ր կ ա ր
վիգերը
կը մխրճեն
լճին մէք ու լ ի ւ ղ կու
տ ա ն :
Աղուոբ
են ու լ ^ գ ա բ ձ ա կ
մ ա ր գ ա գ ե տ ի ն
ները։
Ա ա կ ա յ ն
ափսոս,
որ
այցելու
փայելեբ
անոնց
վյրայ
լ ^ ւ կո
ղման ելռ
լ
րազելոլ
Հեշտանքը
: ՚Բռվնտի
ն ս տ ա ր ա ն -
ներոլ
էէրայ
սլիաի
բազմիս
ու
այդսլէ։*
զռ ք տ ա ս ,
գ ի տ ե ս
Հեռռւէն։
Օրինազանցու
թ ե ա ն
սլարաղա
յ ի ն կը Հանգիպիս
պաՀա–
պանին
իսիստ
ա ղ դ ա ր ա ր ո ւ թ ե ա ն :
Տարիներ
առաք
երբ Հայ
ժողոփուրոբ
նոբ էր ե կ ե ր այս ք ա ղ ա ք ը , քի"՛չ
նեղոլ
-
թիւն
ել տ ա ղ տ ո ւ կ
ք ա չ ե ց , իւռտերուն
վբ -
բայ
զուարճանալու
անմեղ
«յանցանք»նե~
բուն
Համաբ
:
ինչ
Հ ա կ ա գ ր ո ւթիւն
ր ա զ գ ա տ ե լ ո վ
Անգ–
լ ի ո յ
Հանբայ ի ն
Պարտէզներուն
Հ ե տ , ուր
մ "՚րղիկ
գ ռ ւ ն գ առ
դ ո ւ ն գ կր դիմ
էին գէ պ
ի
մարդերբ
շբքա պատուած
իբենց
լ ^ -
տանիքի
ա ն գ ա մ ն ե բ ո վ : Ուր կր գ բ օ ս –
նուն
մ
անռւ1լներբ
, կբ սարքեն
բազմաղան
խ ա ղ ե ր : իբբեւ
բացատրութիւն
ինձ
էլ՛ըսեն
թ է
Անղւիացին
կ ա ր զ ա պ ա Հ է , գէտէ
յար
գել
գ ր ո ւ ա հ
կանոնները
...
Պարտէզէն
լէճը : Տ ո ւ չ ե ր
անցեալէն
:
Աղուոբ
երաղներ
, ռրոնք
վարգէ
մը կ ե ա ն ֊
քըն ալ չ ւ
ւնե.
Աօտ
քսան
տարէ
առաք,
այս ն ո յ ն
լ^էն
վբայ
կը թ է ա վ ա բ է է ն ք
էսումբ
մը երէտա
-
ս ա ր դ
ընկե՜բներ
, մեր մէք ունենալով
մեր
սէբելէւ
«Աառախէ
խ մ բ ա գ է ր ը ,
ընկեր
Հյա–
ւարշբ։
կ ր ա կ կ ա ր մեր Արտերուն
մէք եւ
բոց՝
աչքերուն
: Հարցումներ
կբ տ ե ղ ա ն
էսմբազրէն
, մէնչ
ողբացեալ
վ ա Հ բ ա մ
Զ ա ն տ բ ե ա ն է
« Ծ է ր ա ն է
ծտռ»բ
կը թ ն դ ա -
ցնէբ
օգը։
Լճէն
մէքտեղ
կը բարձրանայ
ա բ ո ւ ե ս
—
աական
« կ ա ր ա պ ն ե ր ո ւ
կ դ ղ ե ա կ » ը :
Այստքքղ
է
1914—18/^
պատե
րաղմէ
ղոՀերուն
յէչա
-
աա
կին
կ ա ն գ ն ա ծ
յուշարձան
ր : Ջ ա ն գ ո լ ա –
ծեգ
դ ա գ ա ղ մբ, ղորիրենց
ուռերուն
վբայ
կը
կրեն վ ե ց Հսկաներ
: Շուրք
բոլորը
ծա–
ղիկներ
ու ծ ա ռ ե ր ,
ռրոնք
ժ ա մ ա ն ա կ ի ե
Հ ե տ
ա ճ ե ր են ել ո ւ ռ ճ ա ց ե բ : Գագադբ
շր–
ք ա պ ա տ ո զ
պ ա ա ե ր ո ւ ն
վ ր ա
յ
ք ա ն գ ա կ ռ ւ ա ծ
են
պ ա տ ե ր ա զ մ ա կ ա ն
տ ե ս ա բ ա ն ն ե ր
,
Նաեւ
անունները
այն Հազարաւոր
Լիոնց
ի
երի–
րդներուն
, որոնք
իրենց
ծաղիկ,
կԼ ան քերբ
աուին
,
ո բսչէսզի
Ֆ ր ա ն
•ւան
ա պ ր ի ա զ ա տ ոլ անկաէս
;.
ՊաՀիկ
մբ մեր գլուէսներբ
կը
խոնարհին
ի յ ա ր գ ա ն ս
ա յգ
անծանօթ
Հեբո
սնեբուն
:
՛Րանի
մբ տարէէ
վ ե ր ք
ն ո յ ն
ախս յ ր ր
կբ
դիմէինք
սէարբեր
էսումբոէէ
մ ը ։ Այււ ան —
դ ա մ
Աիւնեաց
տշէսարՀի
Հերոսին՝
տա–
բաբախտ
Գարեղէւն
ՆմդեՀին
Հ ե տ ;
իւրաքանչիւրս
տ ա ր ո ւ ա ծ ենք մեր
ներ–
քէ՛ն
էսոՀերռվ։
Նմդեհբ
կը էսօսի •
« Տ ա բ ա գ բ ռ ւ թ ե ա ն մէք, ա ն դ ա մ մը
այս
տեստկ
յուչարձանէւ
ւ1՚ր ա ռ ք ե ւ
կահղ–
նած
էինք : Ա օ տ ս
լուռ
կ ե ց ա ծ էբ
նաէսկին
էէարչասչեէս
8ոէէհ • ՚Րաքաւ^ունին
: Հա բ -
ցուցի,
թէ ինչ կր մ տ ա ծ է բ
ա յ գ
պահուն
:
— ինչ որ գուն
կբ մ տ ա ծ ե ս
, ըսաւ։
Պա -
տաս
խէսնեցի
թ է կը մ տ ա ծ ե մ
Ա ե ն ք ալ
ունինք
Հե.րոսաւոիպ
ք ա ք ե ր , որոնք
ի
՚ւենց
նուիրական
արիւԵը
չ ս ա կ ա բ կ ե ց ի ն
յանուն
Հ ա յ ա ս ա ա ն ի
փ ա ռ ք ի ն ել անոբ
ա ղ ա տ ո ւ -
թ ե ա ն , էսկ
այսօբ
չէրէմ
մըա ն գ ա մ
* – ւ -
նէն» :
Յանդուգն
ՆմգեՀ
, այլասերահ
գաւա
-
Իաննել.–
ուգեցին
որ գուն
ալ միանաս
այււ
նռլէւրական
անշիրիմներոլ
բ ա գ մ ո ւ թ Լ ա ն
,
գ ե ռ
մէէւրատիդ
չ Հ ա ս ա ծ :
Ով
զուգադիպութիւն
: Աքս
օբեբս
Լ ե ՚ ^ ն
կբ
տօնէ իբ վերքին
ա ղ ա տ ա դ ր ո ւ թ ե ա ն \)բգ
ա տ ր ե ղ ա ր ձ բ : Լուսավառութիւն
, ղօրա -
Հանդէս
, ճ ա ռ ե ր , պար ;
Թ ա ւ լ ա պ ե տ ա ր ա ն ի
Հրառլարակէն
ե բ կ ս ե ռ
թաէէէօբբ
ղլէսաւոբութեամր
ե ր կ վ ե ց Ն ա կ
մբ
գ ր տ ^ ե ր ո լ ել ղանաղան
նչանա
խ օ ս ք ե -
քերու
, լուռ ել կարգապաՀ
կբ չարժէ. գ է պ
ի Պե^գոլոէէ
հ ր ա պ ա ր ա կ ր : Բ ն ա զ գ ա բ ա ր կը
մանեմ
թափօրին
մէք, իբրեւ
ա՚՚սլաշտօն
ներկայացոլցիչբ
Հայ ժողռվռլրղին
: Ն չ ա –
նատախտակներ
կբ գ ր ա ւ ե ն
ո ւ չ ա գ բ ո ւ թ ի ւ –
ԶԱՅՆ
ՄԸ
ՊՈԼԱԷՆ^
•
Միակ
լաւ բանը
այն եղաւ
ոբ
թրքաՀայ
ղրականոլթիւնբ
չձգեցինք
որ մեռնի։
Ես^
.Ամէնէն
շ ա տ անկէ կբ վաիւնայի
: իբալ
է ,
գ ր ք ե ր չ տ ո ւ ա ւ , կամ
ղրեթէ
չ տ ո ւ ա ւ , չէք
կրնար
աալ,
բայց
"՛մէն
ամիս
իր զ,,ող
.
ներր մէկ, երկու
ք ե ր թ ո ւ ա ծ , մէկ,
երկու
պատմ
ւ ա ծ ք , փորձազրռւթիւն
մբ,եւայչն
տուին,
րոին
է՛նչ որ ունէին
ըսելիք։
Աթէ։
մէկ
ամիսը
պարապ
ա ն ց ա ւ ,
երկբորգէն
,
մէք
աւելին
ունեցանք
: Կրնանք
բսել թէ ,
ամէն
բ ա ն ,
պ ա տ ի ւ է ն գատ,
ձեռքէ
Հանելէ
յետոյ,
այս ժառանէլութիւնը
գոնէ
ձեռ -
քերնիս
սլաՀեցինք
:
Անոր
Համար
իւրաքանչիլրս
ըրինք
,
ինչ
,.ր կրցանք։
Ա ե բ ժ ա մ ա գ ր ա փ ա յ ր ը
օ ր ա -
ԷԺերթեբը
եէլան : Երբ գացողներբ
դացին
,
մենք
մնացինք,
չաէոեբս
Մ՚սնոլկին
թ ե ,
թէ-ն,
« Ա զ դ ա ր ա ր » ի ն մէք
Հ ա ւ ա ք ո ւ ե ց ա ն ք ,
մէկ,
երկու
Հոգի
ալ «Ժամանակ»էէն
դա ֊
ցին։
Տ ա բ ի ն ե ր ռ փ
անոնց
սիւնակներէն
մեր
գ ր ա ծ ն ե բ բ մեղ կաբդացողներուն
տուինք։
«Աղ՚լարտբ
»բ փակռւելէն
, Աանոլկը
եր
թալէն
ե տ ք բ ,
«Մաբմաբա»յի
մէք երել
.
ցանք։Օրաթեբթերռ,է
դրականութիւն
տա
լ ը մեծ անւղաաեՀութիւն
մը ունէր,
ճ ի չ գ
է որ մէկ
կողմէն
բուն
իսկ
ժռւլովոլբղէն
կարղացռւելու
պատեհութիւնը
կ՜՚ունենա
յինք,
որուն
համար
կբ դըէինք
արղէն
,ա–
ա ո բ
ք ո վ ,
սակայն,
մեր գրածները
յ ա ճ ա խ
թերթին
այս կ ա մ այն անկիւններբ
ն ե տ –
ուելոէն
, մ ասերոլ
բաժնե
լով էքէ էք վա–
խագրուելուն
համար,
կր
խեղդուէինք
1՚"–ՐէԻ
նիւթերուն
մէք, ժռդռվռւբգին
շ ա տ
դէշ
կերպռւէ
կբ մատուցուէինք
,
շ ա տ ե ր
կ՝անցնէին
անոնց
ւէրայէն
, ա ռ ա ն ց տեէ> -
նելու : Փ ո րձե բ եզան
ղուտ
գ ր ա կ ա ն
թ ե ր –
թերու
Համար,
«Արձան»բ
Հանե
ց էն , «Ա–
բելելք»բ
կիսամսեայ
րրէ՚ն
, երկուքն
ալ
^քալեցին
է
Ր ՚ " յ ց ^ ե ր
չյլբցածբ
նռրերբ
կրցան
ընե^՛.
նըս.–
«Կ՝ուզենք
ասլրիլ
էսաղազութեան
մէք եւ ագատ»։
« Ա
է ա ն ա ն ք
այնպէս
էնչ -
պէ»
ղիմագրութեան
աէոեն» :
Ա",
է , ա գ ա գ ո ւ թ է ւ ն ,
աղատութէւն
,
մ/.՚ոթիւն,
գէմտգբութիւն։
Որո՛՛ւ
սրաին,
բայց
մանաւանղ
ո՛՛ր
Հայու
սրտին
չեն
է^օսէր
այս գ ե ղ ե ց է կ
բ ա ռ ե ր բ :
Տառապանք
է Հայրենէք
ունենալ
ա -
էւտնց
ա ղ ա տ ո ւ թ ե ա ն :
Թչնամէն
"քիաի
չիւրաէյնէր
Ֆ ր ա ն ս ա ն ,
բայց
պ ի տ ի կապ -
տ է ր
անոր
ա ս տ ո ւ ա հ ա ա ո ւ ր
պ ա ր ղ ե ւ բ — խ " –
սելու,
գրելու,
(սորհելու,
կ ա ռ ա վ ա ր ե լ ո ւ ,
մէկ
էսօսքով
ա ղ ա տ ո ւ թ ե ա ն
իբաւունքշ
Բանի
թավէօրը
կը յ ա ռ ա ք ա ն ա յ
Հանրա
-
պ ե տ ո ւ թ ե ա ն
վւողոցէն
, շարքերբ
կը
րւտա–
նան։
Մէ՛նչ
մայթերուն
վրայ,
ուրիչ
ք՛՛՛՛է՜
մութիւն
մբ յաբղանքի
կը կենայ
երկիւ
-
ղահ : կ ա ր ծ է ք
մեռելական
թավւօրէւ
^Ր
ա ռ ք ե ւ
դանուէր
:
կանգ
կ՚առնենք
Հ ր ա պ ա ր ա կ ի ն
Հանւլէւ
-
պ ա կ ա հ
փողոցին
ա ռ ք ե ւ :
Գիւքագ.րական
ւլոՀերոլ
յուշարձանն
է : կր Հնչէ
«Մ
՛՛՛Ր
՜՜
" է յ ե է ՚ թ ը ։
կրակոտ
ճ ա ռ ե ր եւ
ոդեկչում
Գիմաղրականներոլ
/էւշատակին
: Ծ ե ր ա -
կ ո ւ տ ա կ ա ն
ժիւսթէն
կոաաբ
, որ այ՛լ֊ օ -
րերուն
Լիոնի
ք ա ղ ա ք ա պ ե տ ն էր ,
կբԱ՛՛"
խօսք
կ ա ռ ն է
յայաաբաբելռւ
Համաբ
• ՚ •
ՀչՏակաւին
կը շարունակուի
ղիմադբու
-
թէւնը
յանուն
մեր
ա ն կ ա խ ո ւ թ ե ա ն » ։
Այո։
մեծ եւ ա զ ա տ
Ֆ ր ա ն ս ա ն գ ե ռ կբ
շարունակէ
էր գ է մ ադրութիւն
բ :
Ժողովուրդ
Հայոց,
րան մբ չե՞ն
էսօսէր
ձեբ
սրաերռւն
այս բոլորր
:
Մ ա ն ա ւ ա ն գ
ձեգի
, ե ր ի ա ա ս ա բ գ ն ե բ , ի ս,իէլռս
աշ -
ԷսարՀ
է։ :
Միւսներբ
մեհերբ
Հակ
առակ
ր ՜
րենց
Հսկայէսկան
ուժէն
ել
կաբողութիւն–
ներուն
, պաբտք
կը զգան
ամէն
աոթիւ
"–
գ ե կ ո չ ե լ
անցեալ
գ է պ ք ե ր ր ել դ ա ս ե ր քա
ղել
անոնցմէ
:
Եւ,
չմոռնանք
մանաւանւլ
, թ է
աոաւե–
լաւղէս
եբիտասարղոլթիլնն
է
կանղնահ
այս
Հոսանքին
գլուէսբ.
Մինչ
մեր մ ա ա -
ւ ո ր ա կ ա ն
կ" չ ո ւ ա ծ
եր իտասա
բ գ ռ ւ թ ե ա ն
կտրեւոր
մէկ մասբ
քօզմոփոլիթ
ղլուխնեբ
ունի
, ա ն Հ ա զ ո բ գ
Հայկական
կեանքին
»
Մեր
ն ւ գ ա տ ա կ ը չէ այստեղ
պատասխանա–
սաւներ
փնտռել
: Բայց
մեղի
անՀրաժ՚ք^ա
են
Հայու
գլուէսով
ոլ Հայոլ
սիրէոով
ե -
րէւաաս՚սրդնեբ
, որ սիրեն
ու սեբտեն
Հ՛ս -
քուն
դ ա ր ա ւ ո ր
պաամոլթէւնր
, մեր
Հհրո–
ս ա կ ա ն պա քվ>արները
եւ
գործեն
Բ"՛"
այնէՐ
, կարենալ
ըսելու
Համար
«Կը
էարսւնակուէ
Հայուն
դ է մ ա գ ր ռ ւ թ է ւ ն բ »
Տ
Ա–
Հ Ա Բ Է Լ Ե Ա Ն
Fonds A.R.A.M
