I
Հ 3 Ա Ռ Ա Ջ ^
Ճ Ա ՛ Ն Ա Պ Ա ՐՀ Հ Ա Յ Կ Ա Զ Ա 1 ւ Ց
ԺԳ–
Գիչե՜ր,
Գ ե վ ա ե մ բե՜րի
գիչեր։
իր
ցուրս,
ու թ ո ՚ Յ
վերարկուն
ուսերուս
վրայ,
անուշ
երազէ
մր արթնցողի
սլէս՝
կանգներ
կր գ ի ա ե մ
նաւը
որ կը մօաենայ
,
ծովը
որ
կ^ոզրնայ,
լ ո յ ս ը որ կը
պաղի,
ալիքը
որ կը կաազի
:
Շ ա ՛ ՛ ա է, մէկ
օրուան
Համար,
այսքան
յուզում,
մաածում
, թրթոացում
, -
կը
կրկնեմ։
Մեր
նաւը,
ինչպէս
շաՀ մը, կը
մօաե
նայ
քաղաքին
, որ լոյսերոլ
ա ն ա ա ո
մ ը ն է
այս
պաՀուս
:
Տ ա մ ա ք
կ՝ելլենք
Ա. Մարկոսի
Հ ր ա պ ա –
բակին
վրայ։
Պ–
թ֊ոքաճեան
մեղի
կր
.յանձնարարէ
պ ա ն դ ո կ
մը.
Հրապարակին
ե ա ե ւ բ : Յեաոյ
կը մխրճինք
քազաքին
մէ^,
-
ջբանցքներոլն
չուր1՝
կամուր1
Համրե
լով
կ ա ր ծ ե ս , կը յաոաշանանք
չարունակ։
կը
գ ի ա ե մ որ աուներուն
թիւ֊երը
կը
նուա
գին
Հ ե ա զ Հ ե ա է , –
չորս
Հաղարէն
ի1անք
Հազարի
: ինծի
կը թուի
թէ
քո՚դո՚Քշ
"ւէ՜
աի
վեր1անայ
չուաով,
բայց
թաղ մը կը
կ ա ա ա ր ե ն
թիլերը
եւ քաղաքը
կը չարու
֊
նակէ
իր ա չ ք - կապուքը։
Երբեմն
կ ա ն դ
կ՝աոնենք
ցուցափեզկերու
առշեւ
, բաղ -
գաաութիւններ
կ ա ա ա ր ե լ ո ւ
Համար
գինե–
րու
եւ ճ ա չ ա կ ի
մասին
։
Զյոգնեցա"՛ր
, կը Հարցնէ
Տ ո ր ք :
Ջանօթացա՞ր
, կը Հարցնէ
Փ օ լ ա ա ։
Ու կ ա ն գ
կ՝աոնենք
ճաշարանի
մը ցու -
ցափեղկին
առշեւ,
ձուկ,
միայն
ձուկ
է
Հ րամց
ուածը
։
Հ ա պ ա
ի՞նչ–.
Վ ե ն ե տ ի կ գ ա լ ե լ
իմամ -
պայըլտը՞
ուտել։
Ծովուն
մէշ ենք, մեր
ուտելիքը
պ է ա ք է
ը լ լ ա յ
ծովի
պաուղ
:
Մ ա ն ա ւ ա ն գ որ ուրիչ
ճ ա չ ա ր ա ն
չկայ
ուշ
ա
յ ս
մամ
ուն ։
՚էյերս
կը մանենք։
Ե ր կ ա ր ա Հ ա ս ա կ
մ ա ր գ
մը՝
ճ ա չ ա ր ա ն ա տ է ր ր
։ կաթիլ
մը
ժպիտ
չկայ
երեսին
վրայ,
ենիչէրիի
ճակատ
որ
ճերմակ
է՝
սլատի
գոյն։
Ե թ է ուղէ՝
կըի^
նայ
ճզմել
զ ի " ոաքերուն
աակ,
Տորքը
կաթել
ձեղունէն
, իսկ Փօլատն
ալ
խօթել
մեծ
սանի
մը մ է շ ։
Բայց
Հարկ
չմնաց
ինքնաբերաբար
քիթբ֊ր,7^իաէք"ն\^.Փ^^^^
մէշ,
սաուղելոլ
Համար
թէ
ուտելիք
ու–
րիչ
ի ՚ ^ ն չ
կայ՝
տապկուած
ձուկէն
զատ ։
ճ ա չ ա ր ա ն ա տ է ր բ
ձուկ
միայն
կբ ծախէ
,
ե լ
իտալերէն
միայն
կը խօսի;
Եւ,
ե թ է
դէմքին
նայիս,
այնպէս
կը Հասկցուի
թէ ,
չավւազանց
լ ռ ա կ ե ա ց
, իր իտալեբէնբ
եւս
սուզ
կը ծախէ,
իսկ
ձուկը
չե՜մ
գիտեր։
Փ օ լ ա տ , մարգուն
գէմքին
ա ն տ ա ր բ ե ր ,
շաբունակելով
իր
էնսփէքթէօր էքոնոմիք^
քննութիւննեբը
ամենայն
լրշութեամբ
, ի
վեբշոյ
երեւան
Հանեց
դ գ մ ա ճ ի
(Ս՚աքա -
րււն|ւ)
ա ն ս պ ա ռ
ք ա ն ա կ
մ ը ։ Յետոյ
խ ե ց
բեկ
իտալերէնով,
օղնութեամբ
մատներու
եւ
լ^քուիներոլ
, ա պ ս պ ր ե ց
ե ր ե ք
ձուկ
եւ
երկու
գ դ մ ա ճ ,
ոբովՀետեւ
գ գ մ ա ճ
չ ի
սիրեր
ճ ա ղ ա տ ը
(ակնարկբ
ինծի)։
Ե՛–
խ ն դ ա ց , ա պ ա Հ ո վ ա բ ա ր
իբ խնդուքին
տա
լով
այն իմաստը
թէ այստեղ
գ ա լ եւ
ղըգ–
մաճ
չուտե՛՛լ՝
վիրաւորիչ
է գեզեցիկ
Վ ե -
նեաիկի
Համբաւին
Համար։
Եբբ քիԼ ետ
քը,
խոնշան
կլլող
ձեռնածուներու
նման
գ դ մ ա ճ
ուտել
սկսան
Տ ո ր ք եւ Փ օ լ ա տ , դի
տել
տուի
թէ
բերնով
Համրիչ
դարձնելու
Ո՚յդ
ձելբ
գեզեցիկ
չէ ե լ դ դ մ ա ճ մբն
ալ
ես
ուզեցի՝
ցոյց
տալու
Համար
դ դ մ ա ճ
ուտելու
ք ա ղ ա ք ա վ ա ր
ձելը
, ուստի
գ ա -
նակով
շ ա ր գ ե ց ի
փչրեցի
....
Ատիկա
դ դ մ ա ճ չէ այլեւս,
բ ս ա ւ Փ օ
լ ա տ
ե լ սկսաւ
այնքան
խնդալ՝
որ
ամըչ–
ցայ
, մ ա ն ա ւ ա ն դ որ ճ ա շ ա բ ա ն ա տ է ր բ
վ ր ա ս
կը.
^ " ՚ յ է բ
« ս ր բ ա պ թ դ ծ »
բսելու
ձեւով
մը : Նարդունի՛
, մեռցուցիր
դդմ՛աճը
^ա–
մը ողջ - ողշ ուտելուն
մէշ է , որդի
պ է ս
լպրծուն
, կտմ
աղիքի
պ է ս երկա՜ր
. . . :
Գ գ մ ա ճ
ուտելու
ա խ ո ր ժ ա կ
կը
մնա՛՛յ
այս
խօսքերէն
ե տ ք բ : կը Հարցնեմ
ձեղի
,
դ դ մ ա ճ
կ՚ուտուի"
այլեւս,–.
« որդի
պ է ս
լպբծուն
, աղիքի
պ է ս եբկար
» :
Կէսը
պնակին
մէշ մնաց :
ճ ա չ ա բ ա ն ա տ է ր բ
ինծի
կը նայէր
: Շ ա -
րունակեմ
վերշացնե՚՚մ
ա ր դ ե օ ք ,
ինծի
պէլա
մբ չ պ ա տ ա Հ ա ծ ճ ի չ դ
տեղն
էր ի ֊
տալերէն
գիտնալու
: է թ է իս,^լԼ.րէն
գիտ.
նայի,
պիտի
իրեն
բ ա ց ա տ ր է ի թ է ,
տա
կաւին
մանուկ
, (սերս
անիծուած
է կոր -
կ ո ա
ուտելէն,
ալիլրկէ՚չ^
ուտելէն,
մա -
լ է զ - ա պ ո ւ ր
ուտելէն։
Եղինձ
բ Ա ա յ , վը–
րան
պանիր,
չեմ ոլտեբ
, 1^ըսեմ՝
կուշտ
եմ։
Ականշոլկը
ղիտե՚՚ս^
իսալիծ
կերե՛՛ր
ես.
<"՛"/՛" ՚ ^ " ՚ Հ * " > ք ՝
եգիպս,ացորենի
ա -
լիւրով։
Ո՛չ,
ալիլբեգէն
չեմ սիրեր,
բայց
կը
խենթենա՛մ
վ,րփրեմին
Համար
, կար -
միր
–ոռիկին
Համար,
որոնք
թթու
կ ՚ ը լ
լան,
բայց
բադրշուկիկ,
Հէ^
եօթը
խ ա կ
սալոր
դնես
ե փ ե ս ՝
մ ա տ ն ե ր գ ալ
Հետբ
1լ ո ւ տ ե ս :
Հիմա
խնդիբը
շռւբն
է : Տ ո ր ք եւ
Փ օ լ ա տ
ղինի
կը խմեն,
իսկ ես
Հանքային
ք"1–/՛
կ՝ուզեմ
:
Հանքային
շուր
չունէ՛՜՛ր
ճաչա
բ ա ն ա տ է ր բ թէ
չկրցանք
Հասկցնել,
չեմ
դ ի տ ե ր ,
մե՜ղք,
ետքը
միայն
պիաի
տե
ղեկանայի
թէ Վենետիկի
շուրը
մաքուր
շուր
է,
(սրճարաններուն
մէ9
սուրճին
Հետ
բիւրեզեայ
գ ա ւ ա թ ո վ
վ ճ ի տ
շուր
կը
Հրամցնեն
) :
ԱյսուՀանգերձ
որոչում
ս
ք ա ն դ ա կ ե ց ի
մաքիս
մէշ,֊–
գինի
չիմել
երբեք,
յ ա ա -
կասլէս
Իտալիոյ
մէ^ :
Ա Հ ա թէ
ինչո՛ւ.֊^
•Գերման
կարդինալ
մը,
որ կը
"իրէր
գինին՝
ինչպէս
Օմար
ի)այեամ
,
ճամբոր–
դութեան
մը ընթացքին
, իտալիոյ
մէշ ,
Հրամայեց
իբ
մ ա տ ա կ ա բ ա բ ի ն ՝
ճամբայ
եԱել
իբմէ
մէկ օր ա ռ ա շ եւ ճամ
բուն
վր^
բայ՝
Համտեսել
իշեւաններուն
գինին
,—
երր
լաւ է գինին,
դրան
վրայ
գրել
է, որ
կը
նչանակէ
«իշեւանին
գինին
լաւ
գինի
է » ։ Մոնթէֆիասքոնէի
մէշ ,
մաաակարա–
րը
այնքան
կը Հաւնի
գինիին,
որ
իշեւա–
նին
դրան
վրայ
կը գ ր է ե ր ե ք ա ն գ ա մ ՝
է,
է ^ է •
Հասնի
կաբգինալբ,
եւ երբ
էեբը
կբ տեսնէ՝
կը Հրամայէ
բերել
գինին
կա -
բ ա ս ո վ ,
ե լ այնքան
կը խմէ,
այնքան
կը
խմէ , այնքան
կը խմէ, որ կը չուէ
ի վե
րին
Երուսադէմ
: Մ ա ն ր ա վ է պ բ
կ՝բսէ
թէ
երբ
Մոնթէֆիասքոնէ
ե ր թ ա ք ,
վ՚ռրձեցէք
• • • բ"՚յ9
ԳՂ"՜յչ
•
՝^
Ի յ օ ս ք ը մեր մէշ՝
գինի
խմող
չեմ ,
բայց
այստեղ
չեմ - չեմ-չեմ
խմի կ՚ըսեմ,
գինի
խմոզի
աեղ
անց
նելու
Համար
ի մէշ ա ֊
բանց
աբժանալորաց
:
Վ ե ր շ ա պ է ս
Լուկուլլոսեան
ճաչբ
ա ւ ա ր
տեցինք։
Յետոյ
մարգուն
Հասկցուցինք
թէ
կ^ուղենք
վ ե ր ա դ ա ռ ն ա լ
Ա–
Մարկոսի,
Հրապարակը։
Ա Հ ա ա յ դ պաՀուն
միայն
Հասկցանք
թէ
ո՜րքան
չատ
Հեռացեր
ենք
մեր
սլան
գ ո կէն : Հասկցանք
նաեւ
թէ Հե
ռաւոր
ա յ դ
թաղին
մէշ 1\ա չ ա բ ա ն ա
աէրը
ինչո՛ւ
օ տ ա ր ա կ ա ն քիչ կը տեսնէ
եւ օ տ ա բ
լեղու
քիչ ա ն դ ա մ կբ լսէ :
Ղքստանք
կոնտոլ
մ ը ։ Հաճելի
ն ա ւ ա վ ա ր
- ֊ -
* I
- ֊ – - ֊
Լ.^^–. -
թ ե ա ն , -
շբանցքէ
շբանցք
մեբ
երկար
պտո
յաի
լ^թացքին
, ո բ մէկ ժամ տ ե ւ ե ց ,
տեղեկոլթիւենե
բ ա ո ւ ա ւ պա լա անե
ր ո ւ ն ,
կամ
ո ւրշնե
բուն
, շրանցքներուն
մասին
:
Զ ՚ ՚ ՚ ՚ բ ո
Հար
իւբ
կամուրշ,—
" ՛ յ " կա -
մուրշներբ
կբ
նմանին
կ ա տ ո ւ ի մը,
որ
կուզ
կը չինէ՝
երբ
չունի
կբ Հանդիպի
•
Ջրանցքներուն
մէշ յաճախ
կր խ ա չ ա -
ձեւէ
ինք
ուրիշ
ցանցորդներ՝»
, որոնք
մեղի
նման,
կոնտո^երու
մէշ ն ս տ ա ծ
,
Գեկ -
տեմբե
բ ե ան
գիչեբով
, «
մ ան
կ ո ւ գ ա
յ ի ն
Վենետիկի
պռւլվարնեբուն
վյ՚այ»
,
որոնք
շրանցքներն
են ,
ե ղ ա ն ա կ ա ւ ո ր
ողջոյն
մբ
ն ա ւ ա վ ա բ է
ն ա ւ ա վ ա ր
, երբեմն
ալ
մ
ս–
կ ո տ
ե ր դ մ բ ։ Մինչ
շուրը,
խ ռ պ ո տ ճոզ -
փիւնով
մը,
բնդերքին
մէշ մաբմրող
ճը–
րազներ
, ւլարմանք
կը յայտնէբ
ուշացած
այցե
լոէնւեբուս
։
Երբ
Ս • Մարկոսի
Հ ր ա պ ա բ ա կ բ
Հասանք
,
մ եր երիտասարզներբ
տ ա կ ա ւ ի ն
կ՝ու
ղէ
ի ն
շար
ուն
ակե լ
իրենց
սլաո
յաը
Վենետիկի
սրճարաններուն
մէշ •
•—
Տ զ ա ք ,
ըսի–,
ես ծեր եմ :
Երկրորգ՝
կը
մսիմ
։Եըրորդ՝
սրճարաններու
լոյսերը
կը
տանշեն
աչքերս
:
Ժ ա մ ա ն ա կ է
որ
պառկիմ
։
Փ օ լ ա տ
ե լ Տ ո ր ք
իրաւունք
ունէին՝
ոբ
իրենց
կարճ
ժամանակը
էլուղէին
օդտա
-
գործել,
առաւելադոյն
չ ա փ ո վ
ճանչնալու
Համար
Վենետիկբւ
Է ՜ Հ , անոնք
ե ր ի տ ա -
ս ա ր դ են : ԶգժգոՀինք
ե լ
Հպատակի՚նք
մ եր
տար
իքին
պ ա Հ անշնե
բուն
։
Տղա՚ք,
վաղը
ա ռ ա ւ օ տ
կանուխ
; Ամ–
բոզշ
օրը պիտի
անցընենք
վանքին
մէշ :
Այստեղ
ե կ ա ծ ենք
վայբկեաննեբն
ի"Կ
օ գ տ ա զ ո բ ծ ե լ ո վ
ա ռ ա ւ ե լ ա գ ո յ ն
չ ա փ ո վ
ճանչնալու
Համ
ար
Հա
յոց
վանքը
Երբ
մեր ե ր ի տ ա սարդն
երբ
մ եկնեցան
,
վերմակբ
քաչեցի
քթի" >
Ա •
Վ ա զ ա բ ո ւ
վանքին
պ ա տ կ ե ր ը
աչքերուս
դէմ՝
երազիս
մէ
9 իսկ
շա
ր ո ւնա կե
լո լ
Համ
ար
տեսիլքը
Ալիշաննեբոլ
, Բ ա գ ր ա ա ո ւ ն ի ն ե ր ո ւ
,
Հիւբ–
միւգներոլ
ե լ Ա ւ գ ե բ ե ա ն ն ե բ ո ւ
,
իշեցուցի
կոպերս
• • .
Ափսո՛՛ս
, երկու
կիներ
ա՜յնքան
երկար
,
ա՜յնքան
եբկար
խօսեցան
պ ա տ ո ւ Հ ա ն է
պ ա տ ո ւ Հ ա ն
(նեզ են Վենետիկի
փողոցնե–
րբ)
, որ ա ռ ա ո ւ ա ն դէմ
միայն
քունբ
ե կ ա ւ
ա ռ ա ւ տ ա ր ա ւ
զ ի ս ։
Շ–
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
ԿԱՐԴ-ԱՑԷ՚՚ք^ ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷ՛Ք «8ԱՌԱՋ»Ը
(ԱԻԱՆԳՈՒՒԻՒՆ)
Ա ս տ ո ւ ա ծ բ
ստեզծեր
էբ մարգն
ու
կեն
դանին,
թռչունն
ու
մրշիւնը,
ձու1^
ու
սողունը,
ե լ անոնց
անՀամար
տ ե ո ա կ ն ե -
ր ը ։
Երկիրն
ու երկինքը
լեցուեր
էին եր -
գ ո վ
ու ճիչով,
սոյլով
ու կանչով,
չաբ -
ժումով
ու կենսունակոլթեան
կէբքով
•
ԵրկէբՐ
ե ր ի տ ա ս ա ր դ էր ու ո գ ե ւ ո ր , ծո -
վը
Հրապուրիչ
ու խորՀրգաւոր,
երկին
քը
իր կասլոյտ
կ ա մ ա ր ո վ բ
կբ
նմանէր
Հայոց
եկեղեցիի
սրբաղան
կամարին
, որ
աղօթք
ու խոէնկ
կը բուրէ
:
Բ ա
յ ց դ ե ռ ա ր ա ր չ ա գ ո ր ծ ո ւ թ ե ա ն
թ ա փ բ
կ ա ն գ առած
չէր Ասաուծոյ
ք ո վ ։
Ա^ոբ
Հ ր ա շ ա փ ա ռ
երկունքբ
տ ա կ ա ւ ի ն
ինքզինքը
չէր
պարպած,
գանկին
մէշ կը խլրտէր
ա–
բ ա ր չ ա կ ա ն եսբ , աւելի
ու աւելի
ց ա ս մ ն ա
լ ի ց ։
Անոր
երեւակայութիւնը
կը ճ ո խ ա -
նաբ
ամէն
օր ու ժամ՝
բ ա ն ա ս տ ե ղ ծ ո ւ
-
թեամբ,
ու աչքերուն
մէշ՝
կը
ցուցադըբ–
ուէին
արուեստին
պերճութիւնը
եւ գ ր -
դիռը
ա յ ն
բո
լոր
բաներուն
որոնք
Հետ -
զՀետէ
պ ի ա ի
ստեղծուէին
իբրեւ
գոյն
ու
ե ր ա ն գ , ձեւ ու ոճ , մ ա ն ա ւ ա ն դ
իբրեւ
խոր–
Հուրդ
եւ գեղեցկութիւն
:
Աստուածային
երկունքը
դ ե ռ չէր յոդ -
նած
ստեղծելէն
:
X
Օր մը, Ա ս տ ո ւ ա ծ
խ օ ս ե ց ա ւ
Աստծուն
Հետ • . • ՚ , ըսաւ։
ինչ որ
ստեզծեցի
բաբի
է , ես ստեզծեցի
երկիրը
,
երկինքն
ու
ծովը,
ես՝
անոնց
մէշ դրի կեանք
ու
չարժում
, երազ
ու պ ա տ ր ա ն ք
, բայց
եբ -
կիրը
մերկ
է ու անՀրապոյր
,
ն ո յ ն իսկ
անժպիտ
եւ տխուր
: Ան՝ կը նմանի
իր փե–
սան
կոբսնցոլցած
Հարսին
, ^ողբ
կա֊լայ
աչքիս
առշեւ,
ռրովՀետել
անոր
ստեղծու
մին
մէշ թերի
կայ, ես մոռցած
եմ
անոր
տ ա լ
արուեստին
տ ա ր ա զ բ , անոր
ե ր ի տ ա -
ս ա ր գ ո ւ թ ե ա ն կը պ ա կ ս ի
եսին
դինովցնող
Հսլարտութիւնը,
ես անոր
ոգեւորութեան
՚^էէ.
ԷԳԲէ
բազմազանութիւնը
ա ր տ ա ք ի ն
չպարին
: Երկիրը
Հարս
է ա ռ ա ն ց
օժիտի
,
եւ
՝ տ գ ե զ է, ոբովՀետեւ
մերկ
է,
եկուր
ղարգարենք
ղայն
• • • :
^
- - ^ " լ՛
տածեց
։ Մէկ
վայրկեանի
մէշ Հազար
տա–
րիով
ծ ե ր ա ց ա ւ ,
վասնզի՝
տանշալից
էր
անոր
ա ր ա ր չ ա կ ա ն
երկունքբ,
..լ ե ր ե ւ ա -
կայութեան
առշեւը
վւռուած
տեսիլքը
չփոթ,
վասնզի՝
մտքի
ա պ ա ռ ա ժ ն ե ր է ն
Հո–
ոսղ
արարչաՀիւթը
կը բերէր
ց ա ւ ու աբ–
քոց
, վասն
ղի՝
Հ ր ա շ ա դ ո բծո
լ թ ի ւ ն մբ իբ
րեւ
մշակելի
նիւթ
եւ պատկեր,
որքան
վւաբթամ
ու կ ա տ ա բ ե ա լ
բլլալու
ձգտոլմ
ռւնի՝
այնքան
կը տ ա ն շ է , կը
յոգնեցնէ
միտքն
ու
մ արմին
բ :
Աստուծոյ
ա ր ա ր չ ա կ ա ն
մայրոլթիւնր
անորոշէն
ու քաոսէն
քալեց
ծանբ
ու խ ռ ո –
վալփց
, մինչեւ
որ պ ա յ ծ ա ռ ա ց ա ւ
տեսիլքբ
ու
երեւցաւ
արուեստին
սլատ
կե բացումբ :
Փարատեր
էր
ադշամուղշը,
Հեռոլէն
նչ–
մարուեցան
ծ ա ռ ե ր ու ծիլեր,
թուվւեբ
ու
թփիւ^եբ
, տունկեր
ու ծաղի1^եր
• • • :
֊ — ինչ գեղեցիկ
է ինծի
ներկայացած
այս
տ ե ս լ ա ս լ ա տ կ ե բ բ
— չշնչել
Ա ս տ ո ւ ա ծ
,
արուեստին
լուսարձակբ
աւելի
^մայիչ
կը
դարձնէ
զայն,
քիչ մբն ալ նայիմ
, ան–
դ ա մ մը եւս, ու դ ե ռ ՝
բազմաթիւ
ա ն գ ա մ –
ներ,
ո բ պ է ս դի
զայն
ալելփ
Հ ա ր ա զ ա տ օ -
բէն
փ ո խ ա դ ր ե մ
եբկրիս
վրայ
, աղոլոր
-
ցնեմ
ց ա մ ա ք բ ,
անոր
վրայ
փռեմ
իմ բ ա -
նաստեզծոլթեանս
պէսպիսութիլնը՝
իր
ամէնէն
Հզօբ
ա պ ա ւ ո ր ա կ ա ն ո ւ թ ե ա մ բ
;
Անկէ
ե տ ք ը ,
աէբը
Հ ա գ ա ւ իր ա բ ա ր Լ ա -
կան
տ ա բ ա ղ բ ,
դէմքին
տ ո ւ ա ւ
ստեզծոզի
պատկառանք,
էսկ
նայուածքին՝
Հեղինա
կի
ծանրածանբ
լրշութիլն
, նստեցաւ
գե ֊
տինը,
երկիրէն
ա ռ ա ւ
կալբ,
անոր
տ ո ւ ա ւ
ձեւ
ու ոճաւորում
, չինեց
ծ ա ռ ե ր , մեծ ու
պզտիկ,
անոնցմով
դ ա բ դ ա ր ե ց
լեռներ^,
բլոլբնեբը
, ձորեբն
ու ղաշտերը
,
ո -
մանք՝
անպտուղ,
բայց՝
Հսկայ
ու տ ե ր ե
ւ ա խ ի տ ,
որոնք
բոյր
ռւ զովութիւն
փ ռ ե -
ցին
անշրպետին
մէշ ,
իրենց
Հմայքին
կանչեցին
չորքոտանիներն
ու թոչուննե
-
րը,
մեղուներն
ու բղէզները,
սոզուններն
ու
թիթեռնիկները՝
ապրելու,
գործելու
,
Հայր
ու մայր
դառնալու,
վ ե ր շ ա պ է ս ՝
կեանք
բռնելոլ
Համար
. . . : ի^կ
ոմանք՝
պ տ ղ ա տ ո ւ
, խորՀրդալից
, իրենց
ա ր դ ա -
սաւոբութեան
շերմռլթեամբբ
եւ ինքնա
-
յօժար
մաաուցմամբը
ուրախացնելու
Հա
մար
արաբածները,
այն օրէն
ի վ ե ր է որ
կան
անտառներն
ու պոկրակները
, պ ա ր -
տէւ^ւերն
ու այգինեբը
:
Հաճելի
էր Արարչութեան
կիրքը
Ա ս -
Ա ր ա բ չ ա
այսքան
անխոնշ
եւ
աչխոյմ֊չէբ
եղած
ենշը
այսշափ
երբեք
իբ ստեղծելու
տենշբ
այսշագ,
խռովայոյզ
եւ բ ո ց ա վ ա ռ շէր եղած
։ Աշ -
խ ա տ ե ց ա լ
շարունակ
, գիչեր
ու ցերեկ
,
կերտելու
Համար
ծիղ ու ծիլ, ո ս ա ու աե.
րել
, բ ա ժ ա կ ու թերթ
, բուն
ու ա ր մ ա տ ,
չատ,
շատ,
մինչեւ
ռր Հ ա ս ա ւ
ա ր ո ւ ե ս տ ի
ամէնէն
կ ա տ ա բ ե ա լ
կերպին
, ա ր ա ր չ ա գ ո ր .
ծութեան
դեբադոյն
աստիճանին
։
Երբ
Հասկցաւ
որ ինքբ
արարիչ
կամ
երկ1եւզ
մբ
ըլլալէ
աւելի
բան
մ ը ն է,
Հբճուեցալ
,
Հ պ ա ր տ ա ց ա ւ
,նոյնիսկ
փ ա ռ ա բ ա ն ա կ ա ն ե բ դ
մը
ե ր դ ե ց :
Ա ր ա ր չ ա կ ա ն
ոլրախութենէն՝
երկինքն
ունեցաւ
իր աբեւն
ու լուսինը,
մոլորակ
-
ներն
ու անթիւ
աստզերբ։
Ծ ո վ բ ՝
փ ռ ո ւ ե
ցաւ
, խորունկցաւ
, չինելու
Համար
շրա–
յ ի ն
անսաՀմ
անոլթեան
Հանելուկը
ե լ
մ ե–.
ծութեան
թնճուկը։
Երկիրը
՝իր
անկշռե
լ ի
ծանրութիւնբ
եւ
նիւթին
դոյափոխոլ
-
թեան
մշտենշենաւորումը
ունեցաւ
, կապ
ուած
ա ռ ա ն ց բան մբ աւելնալու
կամ
պակսելդլ
Հաբկադրանքին
:
Ու
Տէրբ,
տ ա ր ո ւ ա ծ
արուեստի
մ ո լե -
ռ ա ն դ
դինովութենէն
, երկունքէ
երկունք
ե լ
արարչութենէ
արարչութիւն
ց ա տ կ ե ց
,
Հ ա ս ա ւ
նրբութեան
ու
փավւկոլթեան
,
գոյնի
ո լ ե ր ա ն գ ի ,
ձեւի
եւ
ոճաւորումի
վերշին
սաՀմանբ,
այն տ ե ղ կ ա ն գ
ա ռ ա ւ ,
ստեղծեց
կանաչեղէնները
տեսակ
- տե
֊
սակ,
թաբմ
ու ժպտուն,
ապա՝
ծաղիւկ
-
՚1–1՚1–ր,
ամք/լք^ն
կ ա ա ա ր ե ա լ
երկբ
ա ր ա բ չ ա -
գործութեան
:
X
Ա ր ա ր չ ա կ ա ն
միտքը
բրուտի
գուբգին
պ է ս
դ ա ր ձ ա ւ
շարունակ
, չինեց
ձեւ ու կա–
զ ա պ ա բ , ոճ ու մտրմնատիպաբ
:
Ասաուածա
յ ի ն
եբեւակայութիւնբ
ան -
բ ն դ Հ ա տ
րռնուեցաւ
ս տ ե ղ ծ տ դ ո
րծե
լու
տենդէն,
մարմինը
կը ցնցոլէբ
, միսը
կք
տ ք ա ր
ե լ ուղեղը
կը տառապէր
,
թուխս
նստելու
ե լ մայրանալու
բաղձանքէն
ղաբ–
նուած
Հալուն
պ է ս կը չարչարուէր
:
Լերան
ծանրութեամբ
Ա ս տ ո ւ ա ծ ը
նստաւ
գ ե տ ն ի
վրայ,
տեղէն
չչարժեցաւ,
ոէ
ալ
խ օ ս ե ց ա ւ , վ ա խ ց ա ւ որ՝
չարժումն
ու
(սօս–
քբ
մոռցնել
կ ո ւ ա ա ն իբ
երեւակայութեան
բա՜նած–
մ՚էոապատզերբ
եւ կը
սլակսեց՚եեԴւ
ս տ ե ղ ծ ա գ ո ր ծ ա կ ա ն
ուժը
: քՏօսքն
ու չ ա բ –
ժումը
ծուլութիւն
կը բերեն,
կը կասե
-
ցնեն
երկունքին
թո-իչքբ
,
ա ս տ ո ւ ա ծ ն ե ր բ
կը
նետեն
մոռացութեան
ովկեանբ
,
իսկ
Տէրր
չէր
ոլղեր
մոռցուիլ,
այլ՝
կ՝ուզէր
ապրիլ
իր ա ր ա ր չ ա կ ա ն
փառքին
յաւեր
-
ժոլթեամբբ
։
X
Տէրը
Հեղ մբն ալ սրեց
իր
երելակայու֊
թեան
չեղբբ
, պրկեց
ինքղինքբ
եւ
յամա–
ռեցալ
նստիլ
գետ
ինբ
եւ ստեղծել
միտ -
գոյն
կամ
բազմագոյն
, Հ ո տ ա ւ է տ ու ան -
Հոտ , նուրբ
ու կոչտ
, բ ա ր ձ ր ա Հ ա ս ա կ
ու
կ ա ր ճ ա Հ ա ս ա կ , իրարմէ
դեղեցիկ
ծ ա դ ի կ –
ներ
Համ
ա ձ ա
յն
ա ր ա ր չ ա կ ա ն
ե ր ե ւ ա կ ա -
յոլթեան
Հոսումին
ուժգնութեան
, ղա -
նոնք
գասակարդեց
բ ս տ Հասակի
ու դոյ -
ն ի , րոյբի
ու փ ա փ կ ո ւ թ ե ա ն
, անոնց
տը–
լալ
զզայնութիւն
, Հպարտութիւն
եւ նա
խանձ,
ինչպէս
տ ո ւ ա ծ էր բոլոր
կենզա
-
նինեբոլ՚կ
: Տէբբ
մ ա ն ա ւ ա ն դ
զօրացուց
նախանձբ,
ոբովՀետեւ
Համոզուած
էր որ՝
ան
միայն
պիտի
կրնար
չարժաւորել
կեանքբ
, սաեզծել
առանձնայատուկ
ես ,
փ ա ր ա տ ե լ
առօրեային
տ ա ղ տ ո ւ կ բ
, եւ
վեբ–
շ ա պ է ս , պիաի
յաշռղէր
կենսալորել
ապ
-
րումը.
:
Ան
ստեղծեց
ծազիկներ
, անոնցմէ
մէկբ
արու
ըրաւ
ե լ միւսը՝
էգ,
ուրիշներ՝
քոյր
ու
եզբԽյր
, սանամայր
ու
սանաՀայր
,
ատ լ ու տագր
, Հօրաքո
յ բ ու
մ օբաքո
յ ր ,
Հարս
ու փ ե ս ա յ ,
կեսուր
ե լ
կեսրայր՛՛՛
վ ե ր շ ա պ է ս
ա զ դ ա կ ա ն
, ցեղակից
։
Տէրը
յ
^ ա ղ կ ա ղ ա ր դ ե ց
երկիրը,
ստեղծեց
աղ - ՚
բրանց
- արուն,
ապրիմ
- մեռնիմ
,
լուի^^^
էէ-աղիկ
, ձնծաղիկ
, մեղրածծուկ
, նաբ -^
դիս , Համասփիւռ
, շուշան
,
բ ա լաստն
, |
կակաշ,
մեխակ,
քրքում,
վարդ,
մանոլ
-^
շակ
, ծալծփիկ
, իսնկուկ
,
ոսկեծաղիկ
,|
ե լ
դ ե ռ ՝
Հազարաւորներ
։
X
Կ՝բսեն
թէ՝
Վ ա բ գ ն ու Մ անուշակը
քոյր
ու
եզբա
յ ր
ստեզծուեբ
են : Վ ա ր դ բ
եղ -
բայրն
է իսկ
քոյրը՝
Մանուշակ
յ
Երկուքն
ալ գեզեցիկ,
երկուքն
ալ Հո -
տալէտ
, բայց
երկուքն
ալ ծայբ
ա ս տ ի ճ ա ն
նախանձոտ
:
Վարդբ,
ուր ոբ տեսնէ
իբ քոյր
մանու
շակը
կը նախանձի
անոր,
կբ
լեցուի
ա -
աելութեամբ,
իր փոլչեբբ
կը սրէ ^
ծակծկէ
անոր
մարմինը,
կը ցալցնէ
սիբ^
Fonds A.R.A.M
