ՅՈԻՇԵՐ
ՏԻԳՐ ԱՆԱ Կ Ե Ր ՏԷՆ
(ԻՐ ԳԱԻԱՌԱԲԱՐԲԱՌԸ
ԵՒ ԱՐԺԷ-ԲԸ
Կ՝քլսեն թէ սւնՀասէչնալի էր Տիգբանսւ -
կերաէ ։էալւսռսւբարբառք1
,
խճռղոււսծ–՝ Օ–
աար
բաոերով ;
ԱոՆուաւ^
չափազանցուահ՜
է
այս կար —
ծիքբ ։
ՏարէՆեբոլ.
մանրակրկիա
ււչր սլա ո ւմՆ ե բ Ս
ե րեւաՆ
բերին
որ՝
ա յնքան
աչ շաա
չեն
Տ իգ ր
անա կե
բ ա էւ դաւա ււա բար բառէն
մ
է^ :
օւոար բառերբ
Տ
Էգրանա1չեբտէ
գաւառա ~
բարբառէն
մէշ։
ԸնգՀակառակն
ա1ք
*^ա —
ր ո I ւ։ II։ մթերք
մբ
ունէ աոՀմէկ
եւ գբոգ
բառեբռլ՝
որոնցմով
կաղմ ուած
են
էբ
այնքան
սլաակերոա
եւ
գ ո ւ ն ա գ ե գ աւլած —
ներն
ռւ
ասռլթէւններբ
:
Ոեւէ գաւառաբաբբառ
գժռւարալ
կբ
Հասկցուէ
առածէն
ւգաաեՀութեամ
բ :
Լսելոլ
ւէարմութէւն
սլէաք է :
Պաաճառբ
ոշ մէայն
օաար բառերն
են
, այլեւ
Հոլռ -
վումնեբն ու խռնաբՀումնե
բ բ ,որռնք
կբ ^
ւէսէւուէն գաւառէ գաւառ : Նաեւ կրււաա — |
ուած
րառեբբ
,
գո
յականներ
, ածական -
ներ եւ բոլոբ
մասունք
բանէնեբբ։
կարե -
լոր գեբ
կբ
թագա
յ
Հն շա
կան ո ւ թ խ.ն բ
Բ՛՛լոր
ւլէրեբռւն
, որոնք
կբ
խաթարեն աբ–
ւոայայտութեան
յստակռւթէւնբ
;
Տէ՚լրանակերտբ
գարաւոր
տէբակալոլ -
թէւննեբ
կրած
է : Ան
ճնշուած
է
իրանեան
ագղեբու
բռնակալութեան
տակ
:
Ա
ինշեւ
մեր օբեբբ
կբ
տեսնուէին
Հ ին
շէնքեբ ո–
րոնք
շինուած էէն սլար սկա կտն
ոճուէ Հ
Ցածլիկ
սլատուՀաննե րով
ու
մ է^է
մ՛էշ
սենեակներով : Ժողովռւրգբ
աճամ|ւ
կ
՚ան
ուանէր այգ աունեբր ;
\Լրա բբ երկար
նստեր է իշիսանո
ւթեան
գլուի" : Աոէոյ
տավւաստաններէն
իսումեբ
են
Ա
ոնկո լնե
բ ն ու
թ՛աթարներբ
Հուր
ու
սուր սվւռելով
մեր ծաղկած
ու
բարգաւաճ
շինութետնց
վրա
յ ; /• ՚ / ^ / ՛ ^ " / թ՛ուրք՛ն
է
Հաստատուեր
բռնաղբտւելռվ
Հա յ ո ւ ն
բաղմ ագարեան
սրբութիւններբ
,
կա
յքն
ու
Հարս տ ո ւթէւնբ ; Եւ էբ բնա^շո
ւմ
ի ա -
րիւնարբու
բնաղդով
ու
բարբարոս
՛Լար -
չաձեւո՚է տէր
ու
տէրական
է
ղարձեր
մեր
Հա յրենէ
աշխաբՀ
էն :
Տի՛ւ րանակերտբ
գրեթէ
՚ միշաղղա
յէն
քաղայւ
մ լ ^ էբ\ բա՚լ՚ք տ ց՛ե՛՛ղ ,
բաղմալե՚լու
ել րաւլմակրօն :
՛Բր
է
"""՛նեա
յ աղգե
րուն
մ էշ
մեծամ
աս–
նութ
էլ՛ւ,
կբ
կաղմ
՚էին
Հայերբ
տեղական
րառով՝
ՀԱրմըններՏ,
֊ ֊ Արմէններ • կա՛
յին
Ասորիներ,
Յոյներ,
ԲագգէացիՆեր
,
(Բիլաանի,
կաթոլիկ) :
Արաբաիսօս
են
այգ երեք
՚ " ՚ 2 ՚ / ՚ ՚ / ՚ Հ ք •
Բա
յց կբ
խօսէին
նաե լ
Տ
էղրանակերտէ
ղաւառ աբաբբաո
բ
էբր
՛ե՛ւ
տէրսղ
լեղու՛
մեծամ ասն ութե
ան եւ
շրշա սլատ է լեղու :
Երբեմն
աղշէկ
առնել
տալու
սովորու -
թէւնն
ալ
կար Արմէններուն Հետ, որով
կբ
սաեղծուէէն
խն
՚սմէտկան
կասլեր եւ
Հա յեբէնբ
կբ
ղառնտր
ոլարտտւորէչ
:
Հայախօս էէն նաեւ
յարանուանութիւն—
նե բբ , կաթոլիկ
ել բողոքական
Հա յերբ :
Բոլոր քրէստոնեայ
աղգերբ,
^Հայ
քրէ"–
աոնեայ՝^ կբ կոշռւէէն : Հայբ
էբրեւ
լբա–
ցուցէշ որակական
մր կբ գոբծածուէբ
քբ՜
բէստոնեայ
բառէն Հետ : Եթէ մէկբ
յան–
գգնէբ
բսել ոչ — Հայ բայց
քրիսաոնեայ
բնակիչներու
թէ «գուք
Հայեր
չէք»
՚ -
կբ սլատասխանէին
•
Հ՛՛՛յ
չենք՛
Հասլա
տաճիկ
ենք ՚ ՚ ՚
Ա յսսլէս
Հա յերբ կբ լ^որռ չուէ էն
էբրեւ
աղղ՛
կո չուելով
\Լրմ՛ էններ -.
Ա ովսիսականներբ
Հրեայ
արա -
բախօս
էին եւփոքբամ
ասնութիւնկբ
կագ–
մէէն։
Ասոնք ալ դիտէին
խօսիլ
Արմէն -
ներու
քեղուն :
ԱաՀմետականութէւնբ
էբրեւ
սլետտկան
կրօնք կբ սոնքար
մէնարէնեբու
րարձոէն՛–
քէն արձագանգելով
արիւնազանգ
«ԱԱաՀ
էքսլէ բ՝»ր , արեւագալի
կո չնա կն ե ր էն ա -
ռա^ ։
Բ՚ուբքբ
քաղաքին
մ
՛էշ
շաա
մղկիթներ
ունի,
որոնք մամանակէն
եղած են յ ո ւ —
նական եւ Հայկական
եկեղեցիներ
: Այգ
սրրատեղէներբ
տանշարան եւ
գերեզման
ղաբձան
իրենց Հաբազատ տէ բերուն :
կայէն
նաեւ
Արաբներ , ՝Բէլբտեր ,
Պարսիկնեբ
, Ալլգանացիներ
, Զէչէննեբ ,
Զէրքէղնեբ։
Այս վերշին
երկուքր
1915-
16/՚5ւ
դարձան
արիւնարբու
ճիւազնեբ ,
Տ իղրանակե
րտի
Հայութեան
դաՀճասլետ–
ներբ եւ ամ էսնե րով
արիւն
լակեցին • ՚ •
Շուկայի
առեւտուրի
լեզուն
Հայերէն ,
թուրքերէն
եւ քիւրտերէն էր :
քյատ
ուժ-ո վցեր էր ՚Բիւբտբ,
շնորՀիւ
Օոմ . կառավարութեան
ռր կբ
զօրացնէր
զա յն տկարացնելու
Համ ար
Հա յ ղիւղտ -
ցին։
Հայուն
ինչքն ուկեանքբ
ամէն
մամ
վտանգուած
էին :
•Բաղաքէն
գուբս
դրեթէ
կ՝իշխէր
քիւր ՜
տերէնբ : ՚իէսլի
արեւելք Հաստատուած
է՛
ին քրտախօս
Հտյ Համտյնքեեր
ել գէւվեբ
,
մւսսնաւորասլէս
Ալէվանէ
շբշանբ :
Անոր
գլխաւոր
քաղաքբ,
՚Լւփբկերտ
(Աէւֆար -
գին) քրտախօս էբ է
Կբ սլաամ էին թէ , այս քաղաքբ
շինած
է
Տիդբան
բ. իր քբոշբ՝
ՏիղրտնուՀէէն
Համար ,որ ՚քյվւրկերտէ
մէշ՜կբ
ՀաստտտՒ
էր բնակռւթէւնբ
մինչեւ էր մաՀբ :
Նվ՚րեեբտ
սլա բ սսլա սլատ քազտք
մ լ ^ է
եգեր
1
ինչսլէս
Ամիտր :
Բնակիչներբ
քրտախօս
Հայեր
էէն՝՝՛ ^
էայց Հայրենասէր : Աանաւանգ
Հոն Հաս–
տատուած էր Հայախօս
տարր
մբ,
ուսու
ցիչներ,
աբՀ ե ստաւո րներ եւ առեւտրա -
կաննեբ , Տիղրաակերտէն
, Լճէէն
, Հայ —
նիէն , Հաղրռյէն
, Հազղօէն
, Բաղէչէն Տա
րմն Տուրուբերանէն
;
Ն՚իրկերտբ
ունէր
լնկե րական
,
կռւսաղ֊–
ցակա՚Ա կեանք, Հ՛3՛
Գաշնակցութեան
գործօն
մարմին՝ որ միշտ
մնաց
գաղտնի։
Նոյնիսկ
Օսմ. ԱաՀմանտդրութեան
Հռ -
չտկումէն
վերշ , երբ ուրիշ
քաղաքներու
մէշ կուսակցական
մարմիններ բ նետուե -
ցան Հրասլաբակ
, Նփրկերա
չաբունակեց
ղգուչանալ
ել ծածուկ
մնալ ; Այս քաղա
քբ շրշասլաաուած
էրքիւրտ
աչիբալղետ -
ներով
որոնք սանձարձակ
կրտ իրա սլետ
է
ին
արեւն կր Հոտէին
։ԾեբաչիարՀինմէշամէն
Գ էնՐԳ Տ Ա Վ ՈՒՇԻ
ինչկաքմիր
է.
Բ
-^Ի
՚ դ ՚ ^ ՝
՚ Գ ՚ Գ շ
- ։ . > ^ ֊
V
. . – լ – . .
՚էւաե սեւաւոբու-ած
•կաաբի՚^՚է-՚՚ա
^
ՅԻՇԱ Տ Ա ԿԻՆ
(ՄահուաՏ 45բդ տարելիցին ա ււթիՕ
Ս՚՚Ր՚^Կ
դ դ ՚ ՚ ե
Հ ^^^^
րան աչխար՛^» • ՛ւ՛– Լ 3 ՝•
շարունակ
լ ֊
գ ՚ ՚ ւ մ ի եւ լլկումի
ստբսավ՚ներր
,
՚ւէշեբ
ցորեկ
Ո զ բ ս ՚ լ ՚ ՚ վ Իյ
Ր - ի - լ •
-
( Ի – ե ւ վերջին մաս)
Ա ութէն
, գուբս
ելանք
քարայրէն
։
Գարձեալ
կռուելով
ձէւնէ
թանձր
խաւին
Հետ : Ա օտ
լուսնալուն
Հասանք
Ա՚ւաքելոց
վանքբ : Հոն սիրով տեզ գտանք
բաբի վա–
նաՀայր
ՅովՀաննէս
վաբգասլետ
Աուբատ–
եանի
կողմէ ;
Կրակ
վ առեցինք,
տաքցանք ել չորցու
ցինք մեր սառ կտրած
զգեստներր
, կրշ ՜
տացանք
, առինք աբեիս եւ բոլճ եւ մին -
չել Աասուն
Հասնելուսլաչաբ
, Հաց ու մա
միկ, ու ճամբայ
ինկանք : Վանքին
մէշ՛^
լսեցինք որ Աբրօն ու Թ՚ւ՛ մասր խեղդուած
\
են
ձիւնի
Հիւսկի տակ :
\
Հասանք
Զբյնբկներոլ
լերան դադաթբ
Տ
Գէորդ
կանղ առաւ : իյոմոռ աչքեբով
կր
նայէր
եբկինքբ։
Արտին
մէշ ալեկոծոլ -
թիւն մբ կար : Յոգնա՞ծ
էբ : Երբեք : Կբ
մօտենամ
եւ կր Հարցնեմ
:
« 5օ
Գէորդ
, դուն բանտի
կասլանք–
ներու տակ , անոր
ղաոնութիւնբ
մէնչեւ
մրռւր քամած,
օր մբ քեզ յուզոլած
չտե
սանք, օբմ՛բ քու տիսուր գէմքգ
չտեսանք։
Ձէ՞ որ ալ ագատ
ենք րանաէ
կաւզանքնե–
բէն ու տւսնշանքէն
, ինչո՞ւ
ուրախ չես » ;
-
«Այո, Աւօ շան,
այսօր ազատ ենք ,
ու ես ուրախ
չեմ
։ կր տեսնես
Հեռաւոր
այն բնգաբձա^լ
տա բածոլ\թիւնբ
,
Մ չ" յ ՚
դաշտն է որուն
՛իրս՛ յ նստած է պատմ ու
թեան
մշուշր
: Հոն ապրող
Հայ
մողո -
՚Լո՚-րդր օրէ օբ կբ Հալի ուկբ նօսբանայ
։
Այնտեղ
ունինք
զոՀեբոլ
շարան ,
որոնք
ինկան
իրենց
մուրաաէն
չՀասած։
Գուն
տեսար
մ՛եր անցած
՛լէ ւղե բր ու ձէլնա ֊
պաա
լեռներբ,
ամէնքն ալ կարմէբ էէն եւ
այ՛լ
չրշաններուն
՚էյրտյ , շուքէ մէշ
ձգելով
նոյնիսկ
Օսմ • կառավա
բութէւն
բ ։
Աիւֆարգինբ
ունէր
ղեղեցիկ
առաշնոբ—,
դա րան
,ե կե ղե ց ի ել երկսեռ
դսլ բ ռ դներ :
Ժ՛ամ երգո ւթ իւն բ Հայերէն
կբ կաաար —
ուէր։
Բայց
քաՀանայ
մբ կբ խօսէր
քիւր
տ՛ե՛րէն քարոզ ել կր կաբղաբ
միեւնոյն
լե–
գոլով
գլուխ
մ ր Աւետարան
,ո ր սլէսզի
մողովուբղբ
կաբենար
մ ասնակց իլ
օրուան
արարողութեան
:
ՇնորՀիւ
Օոմ •
ԱաՀմանադբութեան
:
Ա իացեալ
րնկերութիւնբ
յս՚շռզած՛
էր
ա յգ
շրշ՚սնէ
գէւգերուն
մ է^ բանա
լ ՚էբսլ -
րոցներ : Այնպէս որ նոր սերունդբ
սկսեր
էր խօսէլ,
կարգալ ու գրել
մայբենէ լե -
գո ւո վ :
՛Բ րտա
իսօս այգ վայրերուն
վիճակբ
մ ր–
խիթարական
էր ել քաշալերիչ
:
Հունձքբ
առատ ռւ բե ր ր ի պիտի
բլլար , եթէ չվւ չէ ր
խոբչակբ Աեծ Եղեռնէն ոբ խանձեց ու
աւերակէ
վե բածեց
Արմէններուն
ծագ -
կած
բուրաստաններ
բ, ֆէզէքապէս
եւ Հո–
ղեպէս
...
ՏԻԳՐԱՆՈՒՀՒ
Այո , ՚լիւց՚ս՚լն
, ուխտ՚սծ
էիր
ծառայել
աղղէն , սէրով
ստանձնել
բոլոր
աանշտնք–
նեբբ։
Ամէն բանէ վեբ սէրեցիբ
Հայ մո ֊
ղովուրգր,
որու տառապանքէն
ծնար, ով
քաշ :
Բայց
այն է՞նչ
Համբերութիւն
է , ծա -
ռայել
մոգովուրգի
մր աղատութեան
, ու–,
բանալ
կեանքէ
բոլոր
վայելքներ, , բանտ
էյնալ
անոր ազատութեան
Հ՚սմտր, տտ -
ռապանքէ ու աանշանքէ
ենթարկուէլ
, ել
յարմար
աոէթով
մբ բանտէն
դուռներբ.
ճեղքելով
դուրս
՛էալ,
կրել
տաբեբայէն
արՀաւէբքբ, թաց զգեստներով,
ենթակայ
սառնաչունչ
Հովին, սառած ել կիսամ՛եռ,
կարօտ պուտ
մր տաքէ , մօտենալ Հայ
գիւղին, եւ էբրեւ
յանցաւոր
, չՀամաբ -
ձակիլ
ղ՛՛ւււ ՛քր ծեծել,
տունէ մբ ներս մտ
նել։ Եւ այս ամէնր
տանիլ ուՀամբերել ,
առանց
տրտ՚ււնշի եւ առանց
վՀատելու
%
Աղղէն
վլրկութեան
սիրոյ
Համ՛ար , գարձ..
եալ
քալել
, նոբ փոթորէէ^եբոլ
Հանգէ -
պէլ ...
Այս ամէնբ
տանելու
Համաբ
անՀրամեչա
է պողպատէ
կամք :
Գուն ալ , սիրելի։ Գէորգ , տենչեր
ունէ
ի՛ր , բայց
բոլ՚՚ր
ումով
մաքա՚ւեցաբ
կեան
քի վայե՝լքին դէմ ; Ոիս կապեցիբ
աչխաբ
Հի անաբդարութեան
դէմ,
պատմութեան
սեւ
մչուչբ
նստած
տեսն ելո ՛է քռլ սիրած
աշխաբՀԷ
վբտյ՛. Զանք
չէ"նայեցէր
շրշա -
սլատող
է։աւարբ
փարտտելու
, ել անկա–
րելի
լոյսբ
դւււբս
բերելու
: Ուրաէսու –\
թեամ՛բ Հալատացէբ
քու րնդգրկած
նպա–։
տակէն
, եւ սէրով
յանձն առէւբ բոլռր փո - ՝:
թ՚՚րԻկնեբբ
,ել կայծակնաՀար
էնկաբ ա– ^
զատութեան
ՃանապարՀին
, առանց
ղայն
տեսնելու ։
|
Այդ
ք ս ՚ շ ՚ ՚ ւ թ ի ւ ն բ ,այդնուիրական ռ - ՜՞
գին ոչ ռքից ւէոիս չառէր,
Հայ մողովուբ -
դէ ազատութեան
տենչանքէն
, քու կանաչ
աբեւով
ուէստեցէբ
^
աւլատուիլ
կամ
մեռնիլ
անո ր Հ ետ ։
Այգ
Ի՛՛կ պատճառով
, անիմաստ գաբ ֊
ձաւ
քեզէ Համար
կեանքէ
զո յութիւնբ ։
Ինքզինքգ
՚լոՀեցիր
, այգ միակ
իրական
ճչմս։րտութեան
։ Աեծ եբաղներու
ել թբ–
"–Իչքնեբու կր տենչար
Հալիդ ,
սակալն
քու կատարած
առտքինէ
ե ւ
ազգօգուտ
գոբծերբ
ազմռլկ
չՀանեցին, եւ ոչ ալ
ցուցագրուեցան
, բայց
էբենց
չէնարար ու
բարերար
տրգիւնքնեբով
պէաէ
ասլրէն
յա ւէւա եան :
իմ ւոկաբ գբչով,
անզօր եմ պաակեբա–
Ց՚՚ել
քու նաՀատակռւթեան
ւոարելէցի առ
թիւ քույեղափոիսական
աՀ ա բե կո ւմնե բ ր
ել թռիչքներբ
որոնք
փիպերղութիւն մր
կբ կաղմեն,
լի քաշռւթեան
շքեղ
գրր-
ուագնե րով :
Իմ այս աղօտ
վեր
յ իշո ւմնե րով
էլոգե -
կոչեմ քու յաղթական
թ՚ւէշքներգ
, թէ
ռտզմագտշաեբուն
մէշ, թէ
արեւափառ
ՕՏԱՐ
ԷՋԵՐ
ԿՈՐՆԹՈՍԻ ՊԱՇԱՐՈԻՄԸ
(Պոլ1ւոյ գրաւման 500ամեակին աււթիւ)
Աբշալռ
յսբ
տակաւ կբ
մ ե րկանա
յ
իբ\
իսաւաբէ
փեբաբկուէն
, ամ
՛էն
ինչ անտե
-1
Սանելի
տօթ մբ կր ծանուցանէ ;
թմ՛բուկ–
ներն ուշիփռներբ կբ թնդան
,
դբօ^եբր
ազմ կա յոյգ կր քակուէն եւ կբ ծփւտն է -
րենց տէգերուն
ծայրբ։ կբ լսուէ
երէփար^
ներուն
խրէոնշէւնբ,
բանակին
մէսոբբ եւ
է
ղէ
՜ն , ի
՛լէ
՜ն
կտն չերբ :
Փաչաներուն
նշանա՚լրօչբ
ղօրադունգե
րռւն
գլռւէսբ
աարուած են- թռւրերբ
քաչուած են
•ղ
՚ստես՚ննեբէն
, րանակր
չարոլած
է
պա–
"՚երա։լմելու
գիբքին
մէշ
եւ
ազդանչանին
Ի՚սյն կբ ս
՚՚ւասէ
։
թաթարներ
, Ափա -
^Իներ ^ թէւբքմէններ
գէպէ
յառաշացեալ
ԳԻրքերբ
վազեցէք։
Հեծեաէներ
, պաՀպա -
բոլոբ
կիրքերը ,
շրշապաաեցէք
Ղ"՛ Լ՛ո "է գետ
ինբ, իդերեւ
Հանեցէք
քազա–
քէն
կծկիլ
ուզողնեբուն
փախուստր
։ Թող
՚ ^ ^ Կ Քրէստոնեայ, ծեր կամ երէտա -
"աբդ^
էսոլսաւէէ
էբեն սպասոզ ճակատա -
գրէն : ՀեսքԼք^ակաղօրքր
կոտորած
սփռե -
ւ՛"
է
"րմաճէգքէն
վ յ ՚ ա յ ել մանելու
է
Կոբնթոս
-
ՆմոյգնԽբր
սարս"–՚"գին կր կրծեն
իրենց
զսպակներբ^
Հ^արտօրէն կբ .էերցնեն է -
բենց
"՚լե^ուփ^չեբր–
սանձեբր
ծածկր–
ւտծ են սսլէտակ
փրփուրով
մ բ ։
Նէզակ–
ներբ բաբձրացուած
են ,
պատրոյ՚էներր
վառուած
, թնգանօթր
յառած է
քաղաքէն
՛էբայ, պատրաստ մաՀ սփռելռլ ել կոր -
ծանելու էբ արգէն էսկ էսա ր խլած պա -
րիսսլներբ : Ենէչեբէներու
փաղանզնեբբ
կբ
քտ լեն
Ալփի
Հրամանատա
բութեան
տակ : հ)անն ու փաչանեբբ
բոլորն ալ ի —
բենց
դիբքեբուն
վրայ
են , Վ,եզիրբ էն^։
էոկ բանակէն
ղլուիսբ
կանղնած է :
« ԵրբօձաՀբետանէն
ազգանչանբ տայ ,
թոց յառաշ խաղան–
թող կոնթոսի ոչ մէկ
րէէակիչին
կեանքբ
շնորՀուի
, թող ոչ մէկ
քաՀանայ
իր իսո րանին
վրայ
ձգուէ , ոչ
մէկ պեա էբ պալատէն
մէշ, ոչ մէկ բու–
էսերէկ
իր տան մէշ, ոչմէկ քար էբ պա–
րէսսլնեբուն
վբտյ։
Աստուած
ել մարգա
րէն, «ԱԱաՀ
Հէւ»,
թող այս կանչբ
թնդայ
մինչեւ
եբկէնք:
ԱՀա
որմաճեղքբ, կբ ղոռայ
Կէլ -
մէւբճէն,
–աՀա սանղուխներբ
պաբիսսլնե–
բբ անցնելու
Համար։
Զեբ ձեռքբ
սուր
ու–
նիք
է
կրնա՞ք
յազթական
չբլ լալ
։ Ան որ
առաշինբ պէտէ
րլլա
յ էշեցնե
լու խա չա -
դբօշբ, պէտէ
կրնայ
ոլղածբ
ցանկալ, ո–
չինչ պէտէ
մերմոլի
իրեն » :
Այ՚՚պէ" կրխօսէ քաշ Վեզիրբ։
իբեն կբ
պատասխանեն
նէգա1
^երբ
ճօճելով
եւ
Հրաբոբբոք՛
խանգավառութեամբ
առլնուն
բանակէ
մբ բացագան
չութ էւննե բով
։ Լբ–
ռռլթէւն
, ազգանչանբ
արուած է :
ինչպէս կբ տեսնենք սովա Աուկ գա յլե -
բու վոՀմակէն
իսոյանքբ աՀաբկու
գոմէ -
չէն ՛էրայ. Հակառակ էր Հրարձտկ
աչքե —
ր
ո ւ՛ե
ել
էր ցասմ ան
մ ռն չէւննեբռւն
, է
գոկր
ոտքէւն տտկ կբ տրորէ կամ էւբ աբէւ–
նաներկ
կոտոշնե՛րով օդբ կբ թռցնէ ա -
նոնք,
էւրոնք կբ նկրւոէն
առաշին
անէլամ
գբոՀ տալ էր վբայ,
այղսլէս ալ Աէւսէլ -
մ անե րբ գէպէ
պսւրէսսլնե
րբ կբ քալեն ,
այգպէս
ամ էնէն
յանգուգնե
բ բ կբ տասլա–
լփն
պաշարեալներու
Հարուածներուն
տակ : Աաբտէկներոլ
էսռւման
մբ կբ ծած
կէ գեէէէէնբ
։ իրենց գբաՀներբ
փշրուած
են ;
Ամբոզչ
գում արտ
աէաերբ
թաւա
լւլլոբ էն
կած
են , նման
ցորենէ
Հտսկերուն
,
ւլորս
Հնձւորէն
ւլե ր անդ էն
ակօսներուն
՚Լրա
յ
զարկած է ։ *
ինշսլէս
քաբամայռ
մր, երկար ատենէ է
վեր էէոբուած
ձմեոնայէն
Հեգեգնեբէն ,
յանկա րծ էր խա րէս էս էն անշատ ուած ա -
Հազ էէն բե կո րնե՛ր ո լ կա յծտկնաճա
յթ
ւլլո -
բումբ կր տեսնէ
ալէւքներռւն
մ՛էշ, ու նբ -
ման
ձէէն։ ակո յտէն որ կբ էլաՀավէմ
է։ Ալպ–
եան
ձորեբուն
մէշ, կորնթոսէ
բնակի^եբբ
տկարացած
երկար պաշարումէ
մր, չղի -
մացան Ա էւսէլմ աննե բու կրկնուած
դբոՀ֊
ներուն : ԶաբՀուրելէ
եզաւ էրենց
գէ -
մ ագրութ
է ւնբ ՚ ՝ բա յց լ^կճո ւեցան
անՀա -
լատ ներէն, ումէշա
սեգմելռվիբենց
շար–
քեբբ ,ինկան առանց
լնկրկելու
։
Ա աՀր մէա
յն Համրէր
"՚ յո
նաէսճէբէ
թատե րարեմէն
՚էրտ
յ : Ա եռցնոէլնե
բուն
Հաբուածներր
, պտ րտե ա լներ ռւն
Հեծե -
ծէւննեբր,
յաւլթանակէ
կանչեր բ կբ մէա–
խաււնուէն
Հբետանէէ
որոտէն
:
Հարեւան
քաղաքնեբբ
մտաՀոգութեամբ
կր լսեն ալս մէսոբբ, որմէնչեւ
իրենց կբ
Հասնի , անղիտանալով
ոբ բաէստր
իբենց
ղա չեա կիցնե բո՞ ւն թէ թ^ամէներուն
կր
մսլտէ , ել թէ տրամ ե լու կամ Հրճուելո
ւ
են ա յս պակուցէւչ
կանչերէն
, զո րս
լեէւնե–
բուն աբձագանգնեբբ
էրաբու կբ
գրկեն
աՀեզնաձայն
: Աալամէնէն ու Աեկարբ ,
Պէւրէոնն է՛սկ, կ՝րսեն,
լսեցին այս ճակա ֊
էոադրական
օրուան
մխոր բ :
թուբերբ
ներկուած
են արեամբ
ծայրէն
մէէնքեւ երախակալբ
, քադաքբ
ւլբաւուած
ու թալանբ
սկսած է : Զէնէււորնեբուն
ա -
լար էէէնտռտծ
տուներէն
ամենասուր
ճէ՛–
չերբ գուբս
կոււլան : Կբ լսուին
Հասլչտապ
քա յլերբ փաիսստա կաննե բուն , որոնք փո– \
զո ցնե ր բ ողողող ա րեան
՚էտա1
^եբէն
կր
սաՀէն : Բայց , Հո սռլ Հոն
,ամէն
անգամ
ռր նպաստաւոր
գէբք
մբ գտնեն
, սլաչար–
ե ա լներ ր կբ Հաւաքուին
տասն կամ տաս -
նե րկու
կռուռղնե
րոլ
խում բուի ,
կանզ
կ առնեն
յենածորմէւ մբ, կր
գիմագբեն
տակաւին
թշնամիներուն
, մաՀացու
Հար
ուածներ
կուտան
, ու
1լ
իյնան
իբենք էակ
ղէն ի ձեռին։ Այսխումբերէն
մէկուն
մէ^
"՚էՔԻ ԿԸ Ղաբնէր
ծերունի մբսպիւոակա -
Հեր, բայց
որուն
բտզուկբ գ ե ռ լի էր ու -
մով եւ արիոլթեամբ
;
(8)
ԼՈՐՏ ՊԱՑՐԸՆ
Թարգմ. ԱՐԱՄ ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
